Komende zondag is het dan weer zover: Valentijns Dag. Of, stom van me.... het moet natuurlijk zijn Valentines Day. Want als je een beetje mee wilt tellen in deze maatschappij moet je Engels, of liefst Amerikaans praten (of iets, dat daarvoor moet doorgaan). Vandaag de dag heeft vrijwel iedere Nederlander de mond vol van Moslims en andere niet-Westerse allochtonen die moeten integreren door onder andere de Nederlandse taal goed onder de knie te krijgen. Ieder jaar wordt er weer met jaloerse ogen gekeken naar hoe de Belgen met enig gemak elk Groot Dictee Der Nederlandse Taal en andere taalspelletjes winnen... Niemand staat erbij stil dat de inheemse autochtone blanke Nederlanders hun eigen taal niet eens meer beheersen. En daar komt nu ook het gedrag bij.
Met enig afschuw las ik afgelopen week een advertentie in de gratis ochtendkrant Spits, waarin winkelketen Dixons een externe harde schijf aanprees als het unieke valentijnscadeau. "Schat, ik hou zoveel van je... Hier, heb je een extrene harde schijf!"; of hoe winkelketen Mediamarkt een draagbaar navigatiesysteem aanprees als hét unieke valentijnsgeschenk. Maar het kan nog gekker; Kabelaanbieder Ziggo liet via de nieuwssit Nu.nl een advertentie de wereld inslingeren dat volgens het hét unieke valentijnsgeschenk een telefoonabbonnement is. Pardon?!?!? Jawel: Volgens Ziggo moet je je geliefde op 14 februari een telefoonabbonnement geven. Ik zeg dan: Het moet niet gekker worden! Maar het kan nóg gekker: computerfabrikant Nintendo prees in de krant haar draagbare computertje de DS aan als een prima Valentijdsgeschenk. Dan wel in een roze kleurtje natuurlijk. Dat dan weer wel.
(Wikipedia) "Valentijnsdag is een dag waarop geliefden elkaar extra aandacht geven met cadeautjes, bloemen, of kaarten. Valentijnsdag wordt gevierd op 14 februari. Paus Gelasius I riep in het jaar 496 14 februari uit tot de dag van de Heilige Valentijn. Een meisje moet een brief schrijven aan de jongen, en de jongen een roos geven aan het meisje."
Tegenwoordig is Valentijnsdag of 'Valentines Day' een commercieel feestje voor de detailhandel. En in deze tijden van crisis pakken de winkeliers alles aan om wat extra geld te verdienen. Zelfs een Amerikaans namaakfeestje. Het heeft niets meer te maken met geliefden die elkaar het hof proberen te maken. Het is één groot Amerikaans plastic namaakfeest. Zeker, als je je geliefde alleen maar op 14 februari kunt zeggen dat je van hem/haar houdt en dat dat op andere momenten een beetje moeilijk of helemaal niet je strot uit komt. Op 13 februari ren je naar de winkel en haalt een externe harde schijf of een draagbaar satelliet navigatiesysteem om op 14 februari aan je geliefde te geven en te roepen:"Ik hou zoveel van je!". Tsja, met die externe harde schijf of een draagbaar satelliet navigatiesysteem toon je dat ook echt aan. Wat een romaticus ben je, dals je een externe harde schijf of een draagbaar satelliet navigatiesysteem aan je geliefde geeft. Ik val bijna van mijn stoel! Waar is de echte romantiek gebleven?
Als je dan toch mee wilt doen in deze materialistische Amerikaanse plastic namaakonzin, kom dan met een echt origineel cadeau op de proppen dat hoort bij zo'n dag en waarbij je aantoont dat je echt veel van je geliefde houdt. Of je moet voetballer zijn en Wesley Snijder heten en je vriendin Yolanthe Platinum Credit Card Cabeau van Karsbergen tot Mastercard een Hummer willen geven. Voor gewone mensen geldt: Verwen hem/haar dan met een hotelarrangementje, een dagje uit, een etentje of een bioscoopbezoek. Zoals dat ook ging in de pre-historie, vóór dat er GSM's, externe harde schijven en draagbare sattelietnavigatiesystemen uitgevonden waren. Kruip lekker bij elkaar op de bank en zet die dag een filmpje op of ga lekker uit eten in een extra duur restaurant waar je anders toch nooit meer komt. Maak er een speciale avond van. Thuis kook je wat lekkers en zet dat bij kaarsvuur op tafel. Lekker muziekje op... wijntje erbij en je geeft onder het eten een ringetje of een kettinkje aan hem/haar. Of dat ene horloge met speciale inscriptie. Ben ik nou zo ouderwets of moeten we elkaar een 'gameconsole' (spelcomputer) geven om te laten zien dat we om elkaar geven? Wat is een telefoonabbonnement méér waard dan zo af en toe eens een kus, bosje bloemen of lekkere vrijpartij? Waar zijn de dagen gebleven, dat we gewoon tevreden waren met lekker naast elkaar op de bank zitten, knus tegen elkaar aan met een vers kopje thee? Zijn de dames niet meer tevreden met een lekker doosje bonbons of een dagje Amsterdam? Moeten de heren de dames verleiden met de aanschaf van een thuisbioscoop van Philips of de dames de heren met een externe harde schijf? Wat ben je dan voor nep-romanticus? Vraag je geliefde desnoods ten huwelijk in een overvolle stationshal tijdens de ochtendspits, waar net iemand heeft gedreigd een complete trein op te blazen als de trein niet op tijd vetrekt. Dan is er even een momentje van tederheid. Even een momentje waarop je alleen oog en aandacht hebt voor elkaar. Voor hem.... voor haar... Dát is pas echte liefde...
Maar de echte romanticus neemt zo af en toe een bloemetje mee naar huis, of zegt het hele jaar door gewoon dat hij/zijn van zijn/haar geliefde houdt en zielsveel om hem/haar geeft. Daar hebben we geen materialistische Amerikaanse plastic namaakonzin voor nodig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten