Met de enorme exodus die momenteel gaande is vanuit
Syrië, Irak, Afghanistan en Eritrea naar Europa neemt tegelijkertijd ook de
weerstand ertegen toe. Iedere week melden zich bijna drieduizend vluchtelingen
in Nederland – of, zo de PVV-aanhang wil: testosteron bommen –. De
vluchtelingenstroom blijft maar aanhouden, hoe breed of hoe hoog de hekken in
Hongarije en Noordoost Frankrijk ook zijn. Europa heeft geen idee hoe ze deze
grootste humanitaire crisis sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog – want zo
mogen we het nu wel noemen – moet beteugelen. Ondertussen stijgt de PVV in de
peilingen tot grote hoogte omdat Geert Wilders en de zijnen het debat over de
vluchtelingen zich hebben toegeëigend. Ze hebben er een monopolie op genomen. Tot frustratie van de rest.
Eigenlijk schuilt de onmacht van Europa in twee dingen:
1) Ten eerste heeft Europa futiliteiten als de kracht van een stofzuiger of de entreeprijs van een kaartje voor EuroDisney altijd belangrijker gevonden dan zaken die er
echt toe deden, zoals de oorlog in de Oekraïne en deze volksverhuizing. 2) Ten
tweede ontbreekt het in Europa aan regie. Er is niemand die de leiding in
handen heeft en dus met de vuist op tafel kan rammen. Landen zijn het onderling
zo oneens met elkaar dat er vooralsnog alleen nog maar wordt gepraat. Ondertussen
mengen de Russen zich in de strijd in Syrië wat het speelveld niet echt
overzichtelijker maakt. Daar bovenop zijn ook binnenlands de partijen hopeloos
verdeeld en ontbreekt ook hier regie. De Partij van de Arbeid vindt dat iedereen moet worden opgevangen, de
VVD vindt dat ook maar dan wel in de regio en het CDA zit daar weer tussenin. Tegelijkertijd
moet ook de PvdA erkennen dat het toch een keertje ophoudt. Er is simpelweg
onvoldoende capaciteit en ruimte om al die mensen hier de huisvesten. Daar
bovenop willen zowel de PvdA als de VVD met elkaar door tot aan maart 2017 en
dus durven ze geen van beiden de ander te laten vallen. Eigenlijk om dezelfde
reden waarom CDA, D66 en de andere oppositiepartijen (SP, PVV en de
splinterpartijen uitgesloten) dit
kabinet ook angstvallig in het zadel willen houden. Dit Kabinet nu laten
struikelen betekent nieuwe verkiezingen. Nieuwe verkiezingen betekent
onherroepelijk een grote PVV; misschien wel de grootste partij van het land.
Dat betekent weer dat de andere partijen moeten samenklonteren omdat – op de
VVD na – eigenlijk geen van hen in een coalitie met de PVV wil.
De uitgesproken
buitenlanderhaat nergens in Europa zo groot als in Nederland. Nergens in Europa
– zelfs in Zwitserland en Hongarije niet – is de bevolking zo uitgesproken tegen het
opvangen van vluchtelingen. Nergens in Europa durft de bevolking daar zo
openlijk voor uit te komen. Vanuit andere landen kijkt men met enige verbazing
naar dat laagste puntje van Europa, dat kleine landje aan de Noordzee. Hoe
kunnen ze dat? Hoe durven ze dat? Maar tegelijkertijd neemt geen van die landen
de regie. Iedereen blijft zitten en hoopt dat deze exodus vanzelf ophoudt te
bestaan. Maar dat gaat voorlopig niet gebeuren.
Maar er is nog iets aan de hand: De PVV roept zijn achterban regelmatig op in het verzet
te komen. Ga de straat op en demonstreer tegen verdere Islamisering van de
Nederlandse samenleving. Er gebeurt echter niets. In Nederland gaan geen 150.000
mensen de straat op, om te demonstreren op bijvoorbeeld het Malieveld in Den
Haag of de Dam in Amsterdam. Zoals dit bijvoorbeeld de afgelopen maanden in
Dresden wel is gebeurd. Waarschijnlijk komt dat omdat die 35 zetels die de PVV
nu in de peilingen heeft helemaal geen werkelijkheid is. Goed, de PVV zal bij
de komende verkiezingen veruit de grootste partij worden zoals het er nu naar
uit ziet. Maar eigenlijk sinds Maurice de Hond de peilingen bijhoudt zit hij er
bijna altijd naast. In de vijfendertig jaar dat hij zijn leugens iedere
zondagochtend verspreidt schoot hij pas één keer raak: in 2006. Dus van de 35
jaar zat hij er 34 keer naast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten