Pagina's

woensdag 19 januari 2011

Rechtse televisie sterft een zachte dood

In september 2010 deden de rechtse radio en televisie hun intrede in het in hun ogen ‘veel te linkse’ omroepbestel. De publieke omroep was verworden tot een spreekbuis voor links in het algemeen en die verfoeide PvdA in het bijzonder. Het moest maar eens afgelopen zijn met die linkse televisie en dus introduceerde De Telegraaf de publieke omroepen PowNed en WNL. Toenmalig PvdA-minister (!) van Onderwijs Cultuur & Wetenschappen Ronald Plasterk gaf de twee een uitzendvergunning en rechtse Nederland ging er eens goed voor zitten. Nu zou de loftrompet worden afgestoken over Mark Rutte en werd iedere scheet die Geert Wilders zou laten, drie weken lang breeduit gemeten in de media. Want daar ontbrak het aan bij de linkse media, volgens de rechtse media. De rechtse omroepen beloofden ook revolutionaire televisie. Maar als we na 4 maanden de balans opmaken wat nou precies rechtse televisie en/of radio is, kunnen we concluderen dat PowNed en WNL niet veel verder komen dan een paar blunders en een aantal bij elkaar geraapte flauwe grappen over de PvdA. Weinig revolutionairs aan, dus.

Voormalig tv-ster Henny Huisman verkondigde bij het in De Telegraaf-ogen veel te linkse De Wereld Draait Door dat hij zijn medewerking zou verlenen aan de nieuwe omroep PowNed. Logisch, want sinds de ster van Huisman op aarde is neergeploft, leent de vervallen presentator zich overal voor. Vandaag is hij prominent CDA'er, morgen steunt hij de PVV en dus PowNed. Op de vraag van de linkse Matthijs van Nieuwkerk op wat nou rechtse televisie precies is, antwoordde de zwaar uit de gratie geraakte presentator dat een stervende olifant in de Amsterdamse dierentuin Artis nou typisch rechtse televisie is. Dat kan kloppen, want de inhoud van De Telegraaf komt nooit heel veel verder dan de makken van de geestelijk gehandicapte parkiet van tante Annie of de kreupele kat van ome Jan, die de honderd meter achterwaartse horden heeft gewonnen van het blinde konijn van zijn 4-jarige nichtje Ramona. Het belangrijkste nieuws van de dag ligt vlak om de hoek van de lezer; die is niet geïnteresseerd in een bezoek van de Chinese president Hu Jin Tao (Hu Jin wie...??) aan de Amerikaanse. Is te moeilijk; teveel nadenken en algemene ontwikkeling en daarom veel te links. Ultieme rechtse televisie of radio is lichtvoetig nieuws, wat eigenlijk helemaal geen nieuws is. Een beetje zoals Hart van Nederland van SBS6, waar De Telegraaf ook al veel heeft te zeggen. De Telegraaf is de verpersoonlijking van rechts Nederland, zo zou je rustig kunnen vaststellen.

Je zou verwachten na alle kritiek dat er teveel PvdA-koppen op de beeldbuis komen, er bij de nieuwe rechtse omroepen extra veel aandacht komt voor rechtse koppen. Dus je zou mogen verwachten dat de loftrompet wordt afgestoken over elke uitbarsting van Geert Wilders of regelmatig interviews met Mark Rutte, die in een prachtige monoloog Job Cohen met de grond gelijk maakt. Wilders zie zou oproepen tot een dialoog maar tegelijkertijd diezelfde dialoog uit de weg gaat. Je zou verwachten dat juist de rechtse omroepen geen rooie rakkers gaan uitnodigen voor interviews. Maar tot ieders verbazing nodigde PowNed voor het zondag op maandag nachtprogramma Echte Jannen tot tweemaal toe PvdA-prominenten uit; Mei Li Vos en een paar weken later Ahmed Markouch. Zonder ze echt met de grond gelijk te maken. Het donderdagochtendprogramma Echt Wakker Nederland van WNL belde Job Cohen tot tweemaal toe op en verkoos de (overigens tot ieders verbazing) linkse zakenman Victor Möller tot meest rechtse Nederlander van 2010. Omdat Möller hier niet van gediend bleek te zijn, werd inderhaast een nieuwe winnaar gekozen; de nieuwe premier Mark Rutte (goh, wat een verrassing was dat!). Maar de nieuwe winnaar liet zich niet makkelijk strikken voor een interview; WNL kwam niet verder dan het inspreken van zijn voicemail… als het al zijn voicemail was. Het getuigt van een staaltje amateurisme van de bovenste plank.

Door dit amateurisme maken de nieuwe omroepen PowNed en WNL zich wel erg belachelijk. Dat niet alleen; PowNed maar vooral WNL maken nou programma’s die net zo goed door de AVRO, NCRV of in mindere mate de TROS gemaakt zouden kunnen worden. Na het beluisteren van WNL’s Avondspits op de volgens De Telegraaf veel te linkse nieuwszender Radio 1 en het bekijken van Ochtendspits op de televisie, kan ik de dames en heren van WNL nou niet echt betrappen op de typisch rechtse onderwerpen, zoals Henny Huisman die suggereerde in de volgens De Telegraaf veel te linkse PvdA-spreekbuis De Wereld Draait Door. En daarmee maakt WNL zich totaal overbodig en volledig belachelijk; de onderwerpen hadden net zo goed gemaakt kunnen worden door het NOS Radio 1 Journaal of EenVandaag. Maar Telegraaf hoofdredacteur Sjuul Paradijs vindt dit veel te linkse programma’s en bedenkt dezelfde onderwerpen, maar dan in een Telegraaf-jasje. Niet heel erg boeiend, want er is geen verschil met het oude, in Telegraaf-ogen veel te linkse bestel.

Als Paradijs en zijn rechtse makkers hun ogen en oren de kost hadden gegeven en hadden geluisterd naar bijvoorbeeld NCRV’s Stand.nl, dan hadden ze kunnen horen dat de bellers die dagelijks hun mening geven via de radio of de internetters op het forum van het opinieprogramma, over het algemeen redelijk rechts zijn en behoorlijk de PVV aanhangen. Sterker nog; een groot deel van de internetters op het discussieforum van Stand.nl maakt dagelijks onophoudelijk reclame voor elke scheet die Wilders laat en de schrijver die daartegen in het verweer gaat, vindt een fors leger tegenstanders op zijn pad. Maar ook actualiteitenprogramma NOVA nam afscheid van presentatrice Clairy Polak, want die had in een interview verklaart lid te zijn van de PvdA. Actualiteitenrubriek EenVandaag maakte in aanloop naar de verkiezingen elke dag wel een item over de PVV. Het is dus het in De Telegraaf-ogen veel te linkse establishment van huidige omroepen die – uit angst voor een sneer van Wilders en dus verlies van kijkers en reclamegeld – onophoudelijk elke scheet van Wilders en zijn rechtse makkers breeduit in de media uitmeten, dan dat het de nieuwe rechtse omroepen zijn. De gevestigde omroepen willen laten zien dat ze wel degelijk rechts kunnen zijn, want ze besteden wel degelijk aandacht aan Wilders en zijn rechtse makkers. Tot vervelends aan toe. De nieuwe rechtse omroepen PowNed en WNL besteden verhoudingsgewijs minder aandacht aan rechtse onderwerpen, dan het linkse establishment, waaronder de NOS en dus NCRV. Als er sec wordt gekeken naar ‘typisch rechtse onderwerpen’ (als die er al zijn), dan wint de NOS het met afstand van de nieuwe rechtse omroepen WNL en PowNed. Eigenlijk is PowNed niet veel meer dan een groepje bij elkaar geraapte kwajongens en dat heet bij De Telegraaf al snel ‘rechts’. Zouden het Moslims of misschien zelfs Marokkanen zijn, die dezelfde toeren uithalen, dan zou diezelfde Telegraaf waarschijnlijk van de daken schreeuwen dat ze de grens over zouden moeten worden gezet en dat ze teveel bescherming krijgen van de PvdA. Waarschijnlijk kijken ze daar in Amsterdam-West met enige jaloezie naar Lisse, waar het productiebedrijf van Harry Mens is gevestigd. Mens bereikt vanuit de Bollenstreek via RTL7 al meer dan 10 jaar elke zondagochtend honderdduizenden kijkers en is zeer succesvol met zijn rechtse aanpak. Gemakshalve vergeet men in het Telegraaf-kantoor even dat Harry Mens niet per se rechtse kijkers in het algemeen aanspreekt, maar ondernemers in het bijzonder. Mens is succesvol omdat hij zijn doelgroep bereikt. En die doelgroep bereikt De Telegraaf met PowNed en WNL vooralsnog niet; kijkcijfers bewijzen dit. Nadenken is ook niet de sterkste kant geweest voor de redactie van De Telegraaf. Alleen al hierom zal de rechtse televisie straks een zachte dood sterven. Mensen kijken liever naar een stelletje vrijgezelle boeren, dan dat ze zich door De Telegraaf de wet laten voorschrijven.

Misschien moeten ze bij De Telegraaf gewoon eerlijk wezen – en dat is best lastig in rechtse kringen – en gewoon toegeven dat De Telegraaf graag een graantje meepikt van de jaarlijks 1 miljard euro belasting- en reclamegeld die bij de Nederlandse Publieke Omroep wordt verdeeld. De Telegraaf is altijd een fel voorstander geweest van het opheffen van de verzuiling in Hilversum; geen 20 verschillende omroepen meer met leden, een directeur en een secretariaat; maar één omroep naar BBC-model. De Telegraaf is het altijd eens geweest met Wilders en zijn PVV, dat de Nederlandse Publieke Omroep moet worden omgeheven. Sinds De Telegraaf met PowNed en WNL deelneemt aan diezelfde Publieke Omroep en dus jaarlijks 2/20ste deel van 1 miljard euro op zijn rekening mag bijschrijven, hoor je ze daar in Amsterdam-West niet meer over. Ook hoor je ze niet over de inmenging van een externe organisatie als De Telegraaf in zo op publieke omroepen als WNL of PowNed. Natuurlijk zijn het zelfstandige stichtingen met hun eigen stichtingsbestuur; maar het Telegraaf-concern heeft er wel een aardig dikke vinger in de melk te brokkelen; de afkorting WNL staat voor Wakker Nederland (een slogan van De Telegraaf) en PowNed komt voort uit de website geenstijl.nl, onderdeel van De Telegraaf. U weet wel; die krant die altijd op de barricades stond omdat de PvdA teveel in de melk te brokkelen zou hebben bij de NOS en de VARA. Misschien hebben ze in Amsterdam-West wel een bord voor hun kop. En niet zo’n kleintje ook, want ze zijn bij De Telegraaf inmiddels behoorlijk gefrustreerd omdat Nederland in hun ogen veel te links is. Als grootste krant van Nederland met de meeste lezers en dus het grootste bereik wilden ze dat roer omgooien. En dat is ze nog gelukt ook. Feitelijk heeft één bedrijf de hele samenleving in Nederland bepaald. Maar troost je; het is van korte duur.

donderdag 13 januari 2011

Afspraak is afspraak! Behalve bij het CDA.

Nederland gaat weer terug naar Afghanistan. Het is een stille, maar uiterst vurige wens van het CDA. De Christen Democraten stonden zo fier achter het plan, dat ze er zelfs een kabinet over wilden laten vallen. Het CDA wilde zo graag in Afghanistan blijven, dat ze zelfs Jan Peter Balkenende wilde opofferen ten gunste van de sluwe vos Maxime Verhagen. Het CDA is een partij die zich erg moeilijk aan afspraken kan houden. Immers, in het regeerakkoord met de PvdA is afgesproken dat Nederland zich na augustus 2010 zou terugtrekken uit Afghanistan. Dat zat ex-premier Balkenende al niet erg lekker. Immers wilde de Amerikaanse regering dat schoothondje Balkenende en zijn mannen in Afghanistan zouden blijven, omdat de Amerikanen het zelf al lang niet meer konden bolwerken. In ruil voor Amerikaanse steun in zijn sollicitatieproces keerde Balkenende huiswaarts en probeerde de PvdA ervan de overtuigen in Afghanistan te blijven. Maar de sociaaldemocraten beriepen zich op de afspraken in het regeerakkoord en de afspraak met de kiezer. Afspraak is afspraak; weg is weg. Maar het CDA bleef stug volhouden en deed net, alsof die afspraken helemaal niet in het regeerakkoord stonden. Naar nu blijkt hebben Verhagen en Balkenende zelfs de Amerikaanse ambassadeur in Nederland ingeschakeld om de PvdA te overtuigen. Blijven in Afghanistan zagen Balkenende en Verhagen als hun levensmissie. Sluwe vos Verhagen gaf uiteindelijk de aanzet tot de val van het kabinet, door te stellen dat het helemaal nog niet uitgesloten is, dat het Nederlandse leger in augustus 2010 daadwerkelijk zou vertrekken uit Afghanistan. Tot woede van de PvdA, die zich beriep op afspraken gemaakt met diezelfde Verhagen. Het CDA was ineens een onbetrouwbare partner geworden van de PvdA, omdat het niet in staat bleek afspraken na te komen. Om Balkenende een beetje tegemoet te komen wilde de PvdA wel een politiemacht sturen, die Afghaanse politiemensen moest opleiden. Daar wilde Balkenende helemaal niets van weten. De rest is geschiedenis; het kabinet Balkenende MCMXVIII viel.

Terug in de regeringsbankjes en geleefd van hun fouten eiste het CDA dat Nederland terug gaat naar Afghanistan. Balkenende is al lang geen premier meer, maar hij moet nog wel worden geplugd bij sollicitaties naar internationaal felbegeerde banen. De felbegeerde baan van Europees superpresident ging al aan Balkenende voorbij; die ging naar de Belg Van Rompuy. Balkenende baalde als een stekker. Nu was burgemeester van het mooie plaatsje Veere het hoogst haalbare en dat bracht schade toe aan zijn ego. Maar zijn goede vriend en trouwe adjudant Maxime Verhagen verscheen ten tonele en liet in het regeerakkoord opnemen dat Nederland toch weer een bijdrage zou leveren aan de internationale troepenmacht in Afghanistan. Vreemde is, dat toen eerder in het regeerakkoord met de PvdA stond dat Nederland weg zou gaan uit Afghanistan, Verhagen zich niet aan afspraken wenste te houden. En terwijl elk land ter wereld heeft aangekondigd binnen een afzienbare periode die heilloze zandbak te verlaten – speelkwartier is immers voorbij – en elk land ter wereld heeft ingezien dat Afghanistan een onneembare vesting is, wil het CDA per se terug. Het lukte de Russen maar liefst 15 jaar lang niet om met de (destijds) modernste wapens en het (op dat moment) best getrainde leger ter wereld de Afghanen plat te krijgen en nu weet ook de Westerse wereld dat je met het meest moderne wapentuig de Taliban nauwelijks kunt verslaan. De Amerikanen hebben schitterende wapens en een hypermodern leger. Ze kunnen een mug op 6 kilometer afstand castreren met een kruisraket. Ze hebben satellieten, GPS, bommen en granaten, tablet PC’s, digitale communicatie-apparatuur, moderne gevechtshelikopters en vliegtuigen onzichtbaar voor de radar, onbemande vliegtuigen die vanuit het Pentagon zijn aan te sturen en gaan met drie onderzoeksteams naar Mars…. Maar het helpt niet de Taliban te verslaan; die kennen de weg immers beter. De kracht van de Taliban zit ‘m niet in het wapentuig dat ze heeft; dat is vaak sterk verouderd, zwaar amateuristisch of werkt niet eens. De kracht van de Taliban zit ‘m in de kennis van het ruige land. Zij kennen elk zandpaadje in heel Afghanistan; elk weggetje, elk tussendoortje, elke grot, elke doorgang, elke bergtop... elke zandkorrel. Hoe klein of onherbergzaam ook. Dat is de kracht van de Taliban. De Taliban kan zich verschuilen in alle hoeken en gaten, zonder te worden opgemerkt door het hypermoderne leger van de VS. De Taliban gebruikt geen moderne communicatiemiddelen en heeft nauwelijks moderne elektronica bij zich. Daarnaast zijn de strijders van de Taliban beter opgewassen tegen de extreme koude en de vaak ondraaglijke hitte die het land het hele jaar door elke dag teisteren. Geen leger ter wereld die daar tegenop kan boksen. Dat wisten de Russen twintig jaar geleden al; de Westerse wereld is daar na 10 jaar vechten inmiddels ook achter. Behalve het CDA…

Het CDA wil in Afghanistan agenten gaan opleiden. Het heet een opbouwmissie te zijn, daar in Afghanistan. Waar hebben we dat eerder gehoord...? Radio 1-programma Argos meldde al eerder dat van het opleiden van agenten weinig terecht gaat komen. 95% van alle Afghanen kan niet lezen en beschikt nauwelijks over motivatie om te worden opgeleid door een stelletje westerlingen. Bovendien worden de agenten opgeleid en vervolgens bieden zij hun diensten aan bij krijgsheren. Het pistool krijgen ze in hun handen gedrukt van het Westen. De krijgsheer is het CDA dus erg dankbaar. Als laatste probleem zullen de door het westen opgeleide agenten - als ze dus al niet overlopen naar de Taliban - niet of nauwelijks van hun politiepost komen. Patrouilles zoals de Nederlandse politie regelmatig uitvoert - kennen ze in Afghanistan niet.

De fixatie van het CDA om per se terug te gaan naar Afghanistan is ronduit ziekmakend. Je wordt er zelfs kotsmisselijk van. Je moet toch stekeblind zijn en volledig doofstom of in ieder geval zwaar gehandicapt aan je denkvermogen om per se terug te willen naar de onneembare vesting Afghanistan. Afghanistan is een immense zandbak waar niets te halen valt of te doen is. Het is een ruig, wijds en onherbergzaam land met grote delen waar nog nooit een mens is geweest. Als je je niet goed voorbereid, overleef je het daar niet eens. Er is niets te doen in dat land. Nog minder dan niets. In grote stukken van het land is het vrijwel onmogelijk om voedsel of andere gewassen ter verbouwen of überhaupt maar te leven. Maar het CDA wil per se terug. Je vraagt je af waar die kabinetscrisis voor nodig was.

Het is inmiddels toch kraakhelder dat de Christendemocraten niet vooraan in de rij stonden, toen onze Lieve Heer de hersenen uitdeelde. Ook is het CDA volledig immuun voor de protesten van de bevolking. Zelfs voor de eigen CDA kiezers. Meer dan driekwart van Nederland is tegen een nieuwe missie in Afghanistan. Maar Verhagen en zijn CDA willen kosten wat het kost per se terug. Er is bijna geen land meer te vinden die langer wil blijven voor een doelloze missie, die elke dag bakken vol met belastinggeld kost. Inmiddels gaan in Nederland ziekenhuizen vrijwel failliet en zijn steeds minder mensen in staat om in de kosten van hun levensonderhoud te voorzien. Er zijn Nederlandse gemeenten die niet eens in hun eigen zoutbehoefte kunnen voorzien als Koning Winter zich aandoet. Huidig minister-president Mark Rutte beschuldigde toenmalig PvdA-leider Wouter Bos er ooit van geld over de balk te smijten. De staatsschuld zou met 100 miljoen per dag oplopen en er kwamen maar geen besluiten van Bos. Bos becijferde niet zo gek lang geleden dat de missie in Afghanistan de Nederlandse belastingbetaler 1,7 miljard euro per jaar kost, ofwel bijna een half miljoen per dag. Het CDA schijnt volledig immuun te zijn voor deze cijfers; maar ook voor het protest onder de bevolking. Het CDA laat liever mensen makkelijker ontslaan, verlaagt WW-uitkeringen, laat bankdirecteuren straffeloos doorwerken en knijpt de pensioenen af. En dat geld gaat naar een volledig kansloze missie in een zandbak ergens ver weg.

Speculaties genoeg waarom de Westerse wereld elke Afghaan een kogel door het hoofd wil schieten; elke Moslim is immers gevaarlijk, vindt het Westen. Met de VS voorop. En wat de VS vinden, vindt het visieloze CDA ook. Elke Moslim is een bedreiging voor de wereldvrede, vindt het Westen. Daarnaast wordt driftig gespeculeerd over fossiele brandstoffen in Afghanistan en gaspijpleidingen uit voormalige Russische deelstaten naar het Westen. Ook zou ’s werelds meest gezochte terrorist – Osama Bin Laden – zich ophouden in Afghanistan en heeft Al Qaida er trainingskampen. Hoe het ook zit; het CDA gelooft heilig in al deze speculaties - want ze worden opgelegd door de Amerikaanse overheid en die vertelt immers altijd de waarheid - en vindt in de VVD een medestander. Rutte laat zich - net als Balkenende - makkelijk voor het karretje van Verhagen spannen en als Verhagen vraagt om te springen, vraagt slappeling Rutte alleen nog maar hoe hoog. Rutte roept niet naar Verhagen dat het geld voor deze missie makkelijk ergens anders voor kan worden gebruikt. Opmerkelijk genoeg is über Moslimhater Geert Wilders ook fel tegen een nieuwe missie in Afghanistan. Maar omdat in het regeerakkoord is afgesproken dat Wilders deze regering op dit onderwerp niet mag en kan laten vallen, huilt Wilders krokodillentranen en zal ook de PVV instemmen met een nieuw speelkwartier in een kansloos land.

En dan nog iets; Er gaan dan politiemensen naar Afghanistan. Maar wat moeten die doen, als ze een vrouw in een boerka zien? Arresteren?

dinsdag 4 januari 2011

Provinciale Statenverkiezingen zijn nutteloos tijdverdrijf

Aan het begin van ieder jaar wil je iedereen het beste voor het nieuwe jaar wensen. Maar de treurnis slaat je om het hart als je merkt dat de komende provinciale statenverkiezingen op 3 maart een makkie gaan worden voor de huidige coalitie VVD/CDA/PVV. De Statenverkiezingen zijn belangrijker dan ooit. Niet alleen wordt er gestemd op het bestuur van een provincie; dat provinciaal bestuur kiest ook de Eerste Kamer. En die Eerste Kamer is de laatste hobbel die genomen moet worden, als er wetten moeten worden doorgedrukt. De huidige coalitie van VVD/CDA en PVV heeft in de Eerste Kamer te weinig zetels en daarom werd bijvoorbeeld het belastingplan recentelijk nog getorpedeerd. De beslissing ervan werd uitgesteld tot na de Statenverkiezingen, want de VVD wist dat ze die met enig gemak gaan winnen en dat het nieuwe belastingplan er alsnog doorheen komt. Maar een meerderheid voor deze coalitie betekent ook dat ouderen slechter worden verzorgd, terwijl er wel geld is om een duur gevechtsvliegtuig aan te schaffen. Er komt een dierenpolitie en er wordt tegelijkertijd bezuinigt op onderwijs, cultuur en wetenschappen. De Publieke Omroep krijgt 200 miljoen euro minder per jaar, wat weer wordt gestoken in een 1,7 miljard euro dure rondweg bij Utrecht. Duizenden mensen verliezen komende tijd hun baan, terwijl de hypotheekrente-aftrek voor huizen boven de miljoen euro gewoon blijft bestaan. De natuur gaat ernstig lijden, ziekenhuizen worden fabrieken met winstbejag, banken en bankdirecteuren worden niet afgestraft voor het veroorzaken van de kredietcrisis en de economische malaise waarin ze de wereld hebben gestort en er gaat fors minder geld naar mensen die het echt nodig hebben. En al dat geweldige VVD-beleid gaat plaatsvinden, omdat links niet in staat is een vuist te maken. Links is niet eens in staat zich te organiseren, laat staan om een deuk in een pakje boter te slaan.

Je zou die Statenverkiezingen beter niet kunnen houden. Je moet wel, want je noemt jezelf een democratie. Maar het is zonde van de tijd en het geld. Het is een gelopen koers. De oppositiepartijen zijn hopeloos verdeeld. D’66 en ChristenUnie willen niet mee doen aan het linkse blok, dat SP, GroenLinks, Partij voor de Dieren en PvdA willen vormen. Het ontbreekt de PvdA aan leiding; Job Cohen was ooit de gedroomde leider. Een man met prima bestuurlijke kwaliteiten. Ooit werd Cohen gepresenteerd als de ultieme leider. Hij was rector-magnificus op de Universiteit van Maastricht en burgemeester van Amsterdam. Dan heb je voldoende leidinggevende en bestuurlijke ervaring, zou je kunnen zeggen. Niet bij Cohen. Wouter Bos stond op de barricades; was overal en gaf overal leiding aan. Maar de laatste tijd begint de twijfel rond Cohen’s leidinggevende capaciteiten toe te slaan; als hij dan zo’n goede leider is, waarom krijgt hij D’66 en ChristenUnie dan niet in het gareel? Juist omdat de PvdA de grootste oppositiepartij is, is hij automatisch oppositieleider. Maar tot nu toe vertoont hij niet echt de kwaliteiten van de politiek leider. Niet, als je Cohen gaat vergelijken met zijn voorganger Wouter Bos. Bos was zichtbaar, maar bovenal: strijdbaar. Bos was fel in de debatten en kon zich indertijd prima weren tegen het rechtse geluid van de toen nog mateloos populaire LPF. Bos kon een groot deel van de linkse kiezers binnenboord houden. Cohen heeft ze massaal laten overstappen naar GroenLinks en laten zitten bij de SP. Ook is het Cohen tot nu toe nog niet gelukt de ontevreden CDA-kiezer over te halen naar de PvdA te gaan. Hij is nauwelijks aanwezig in Noord-Brabant en Limburg, waar het CDA sinds mensenheugenis de regie voert, maar waar de laatste jaren de klad in is gekomen. De zwakte van het CDA is nou juist, dat het op het moment een hopeloos verdeelde partij is. Er is een sterke linkse stroming en een rechtse. En die linkse stroming is nou juist een prima prooi voor Cohen’s PvdA. Maar geen haan op het partijbureau van de PvdA die daar naar kraait. Als er een manier is om een rechtse meerderheid in de Eerste Kamer te voorkomen, is het wel het CDA op zijn zwaktes te pakken.

En zelfs binnen de PvdA is de leiding van Job Cohen ver te zoeken. In de plaats van het rechtse sentiment in de samenleving te keren, zoals Wouter Bos dat in zijn begintijd heel handig deed met de toen mateloos populaire LPF, laat Cohen zich steeds ondersneeuwen door de PVV. Cohen gaat de dialoog uit de weg en reageert erg zwak op alle aantijgingen van het rechtse kamp. Het dieptepunt hierin was zijn reactie op zijn nominatie voor Meest Rechtse Nederlander van het jaar 2010. Daar, waar de (tot ieders verrassing) linkse Victor Möller aangaf niets van de nominatie te moeten hebben, ging Cohen uiterst serieus in op zijn nominatie. Het was een uitgelezen kans om het linkse geluid duidelijk te maken aan het rechtse publiek; maar Cohen gaf in het telefoongesprek aan ‘niet blij te zijn met de nominatie’ en gaf toe dat ‘2010 niet echt zijn jaar was’. Precies, wat het PVV-publiek zo graag wil horen. Die lagen dan ook over de grond van het lachen. Cohen repte met geen woord over zijn “het moet eerlijker”-verhaal en gaf geen moment een sneer naar het rechtse kamp. In het geval van Halsema en Pechtold was dat wel anders geweest. Zij waren nooit te beroerd om een forse steek onder water uit te delen of een klap te geven aan het rechtse kamp (de grappenmakers van d’66 noemen zich links-liberaal).

De zwakke punten bij de PVV worden door de oppositie nauwelijks aangepakt. De PVV is inmiddels verworden tot een partij voor raddraaiers, leugenaars en veroordeelden. Maar het lukt de oppositie maar niet om zout in die wonden te strooien. Wilders zelf vindt op dit moment het buitenland veel interessanter om zijn haatdragende anti-Islam agenda te propageren. Door zijn buitenlandse avontuurtjes kan de oppositie de lamgeslagen Kamerleden van de PVV in Nederland onderuit halen. Immers, zonder de Grote Geert gebeurt er niets bij de PVV. Maar ook daar lukt het de hopeloos verdeelde oppositie niet, om een forse klap uit te delen. Daar, waar Wilders geen moment onbenut liet om dat wel te doen toen CDA en PvdA voor de zoveelste keer elkaar in de haren vlogen. En nog steeds deelt Wilders klappen uit en nog steeds komen die klappen hard aan bij vooral de PvdA. Niemand binnen die partij die daarop actie onderneemt. En er is ook niemand die actie onderneemt op de hopeloos verdeelde CDA, waar meer dan een kwart van de achterban de huidige coalitie met VVD en de haatdragende en zwaar discriminerende PVV niet ziet zitten. De altijd felle en standvastige Femke Halsema is vertrokken en was overblijft is een zeer zwakke Jolande Sap. En Sap is net zo slap als Cohen.

Conclusie van bovenstaand betoog is al even simpel als eenvoudig: Job Cohen zal feller uit de hoek moeten komen om het linkse verhaal gestalte te geven. Daarbij zal hij klappen moeten uitdelen en gebruik moeten maken van de zwaktes van de tegenstanders. Schelden en haatdragende opmerkingen maken is niet nodig; deden Pechtold en Halsema ook niet. Maar de wittebroodsweken van Job Cohen zijn voorbij; hij wordt geacht leiding te geven aan een links oppositieblok. Daarbij heeft hij iedereen harder nodig dan ooit; d’66 incluis. Job Cohen zal zijn verhaal moeten vasthouden en niet de hele tijd excuses gaan maken of woorden gaan terugnemen. Hij zal moeten samenwerken, om straks niet wéér buitenspel te staan bij nieuwe formatierondes. Hij zal het gevecht moeten aangaan met rechts en moeten wegduiken, als rechts een klap uitdeelt. Voor de Provinciale Statenverkiezingen is hij wellicht aan de late kant; maar er komen nog genoeg andere verkiezingen aan. Het is helder: 2011 wordt erop of eronder voor Job Cohen en de PvdA.

Maar toch nog de beste wensen voor het nieuwe jaar 2011.