Politicus van het Jaar is een gestolen titel

Tenzij u onder een steen heeft gelegen, van een andere planeet komt of op z’n minst van plan was, daar naar toe te reizen, zal u het niet zijn ontgaan dat “onze” minister-president Mark Rutte wederom is verkozen tot politicus van het jaar. In 2010 kreeg hij de titel ook al, omdat hem de positie van minister-president “paste als een jas”. Persoonlijk had in verwacht dat Geert Wilders in 2011 de titel toebedeeld zou krijgen, omdat zijn colbertjasje zo goed zat of Maxime Verhagen, omdat zijn stropdas hem zo goed stond. Maar nee, de zogenaamde onafhankelijke Nederlandse parlementaire pers koos in meerderheid andermaal voor Mark Rutte. Voor zijn gulle lach; voor zijn duidelijke taalgebruik. Omdat hij in zware tijden als deze er toch weer in slaagt meerderheden te vinden voor zijn minderheidskabinet CDA-VVD. Omdat hij zichzelf in deze gure tijden toch altijd weer weet te presenteren met een gulle lach; glimlachend kan roepen, dat we opnieuw 10 miljard euro gaan bezuinigen. Niemand die daartegen in het verweer komt. Nederland accepteert de forse bezuiniging slaafs. Leuk, he? De zogenaamde onafhankelijke parlementaire pers smult ervan; net als het voltallige Nederlandse volk. Een politicus laten winnen, die tegen dit kabinet is, zou in de ogen van het steeds stommer wordende Nederlandse volk overkomen als partijdigheid. Men zou schande spreken en niettemin is de Nederlandse pers massaal bang geworden voor de snoeiharde woorden van niemand minder dan dictator Geert Wilders, die meteen zou roepen dat de Nederlandse parlementaire pers op handen is van de PvdA, dus links en dus fout. Dat wil de Nederlandse parlementaire pers kosten wat het kost voorkomen. Dus verkoos het andermaal Mark Rutte verkozen tot politicus van het jaar. Dan blijft het volk ook stil; verliezen ze geen kijkers en/of lezers aan De Telegraaf. Adverteerders blijven adverteren en banen blijven behouden. Iedereen gelukkig, toch? Iedereen, op één na: uw Opinie Paultje.

Rutte is van de VVD. Dat is de partij, die steelt van de armen en gul geeft aan de rijken. Dat is de partij, die door de marktwerking in de zorg zo ongeveer elk ziekenhuis in Nederland vrijwel failliet heeft laten gaan. Dat is de partij, die door diezelfde marktwerking in de zorg de hele Nederlandse zorgstaat heeft uitgekleed, mensen de voedselbanken heeft ingejaagd en premies voor velen vrijwel onbetaalbaar heeft gemaakt. Dat is de man die, de bijstand verlaagde en de WW-duur verkortte, terwijl er wel 1,5 miljard euro vrij kwam voor een nieuwe rondweg om Utrecht en 800 miljoen voor het doortrekken van de A4 bij Midden-Delfland. Dat is de man, die even vrolijk laat weten, dat leraren in het speciaal onderwijs massaal worden ontslagen, terwijl er in datzelfde onderwijs elders honderden vacatures zijn. Dat is de man, die een recessie met een gulle lach kan aankondigen, zonder daarvoor te worden bekritiseerd door de Nederlandse parlementaire pers. Wat een positie heeft die man!

Toegegeven – zonder enige discussie –; Mark Rutte doet het als minister-president beter, dan zijn voorganger Jan-Peter Balkenende. Vergeleken met Balkenende is Rutte een verademing; is duidelijker dan Balkenende. Rutte heeft betere leidinggevende capaciteiten dan Balkenende en slaat een minder slecht pleefiguur dan Balkenende. Maar, zeg eens eerlijk: slechter dan Balkenende kon ook eigenlijk niet meer.

Maar het is ook de man, die oud-minister Donner via de bekende politieke achterkamertjes onderkoning van Nederland maakte. Politiek zwaargewichten Ernst Hirsch-Ballin (CDA) en Alexander Ronooy-Kan (D’66) waren zogenaamd niet geschikt bevonden. Rutte durft niet te zeggen, dat Ernst Hirsch-Ballin en Alexander Ronooy-Kan buiten de boot vallen vanwege hun weerzin tegen het kabinet Rutte-Wilders (Verhagen en zijn CDA doen voor spek en bonen mee, zoveel is duidelijk). Als onderkoning kan Piet-Hein Donner nu zijn eigen wetten goedkeuren en het kabinet Rutte-Wilders moeiteloos door deze regeerperiode heen helpen. Van onafhankelijkheid kan geen sprake zijn. Rutte geeft leiding aan een kabinet, dat bijstandsmoeders de helft kort op hun uitkering, maar tegelijkertijd met een lachend gezicht 1,5 miljard euro op tafel smijt voor een nieuwe snelweg. Rutte is ook de man, die zich deze zomer liefst 60 miljard euro misrekende. Het was de voormalige Italiaanse premier en opperpedofiel Silvio Berlusconi, die Rutte moest voorrekenen, dat de banken 50 miljard euro mee betaalden aan Griekenland en Nederland voor nog eens 60 miljard euro garant zou staan. Rutte is ook de man, die Wouter Bos najoeg dat deze een gat in zijn hand had, omdat Bos teveel geld uit gaf aan het redden van de economie. Rutte had de economische recessie van 2008 al in 2007 zien aankomen, zo liet hij tijdens de kiezer destijds trots weten. Nu Nederland opnieuw in een recessie dreigt te geraken, geeft de toch immer vrolijke VVD’er niet thuis.

Persoonlijk had ik niet verwacht, dat de immer aimabele en fatsoenlijke Job Cohen de titel politicus van het Jaar zou krijgen. Cohen, altijd keurig gemanierd en netjes in woordgebruik, maakte vooraf al geen schijn van kans. In een tijd, dat mensen in de maatschappij elkaar naar het leven staan, omdat ze een bepaalde huidskleur hebben, een bepaald geloof aanhangen of een bepaalde politieke partij stemmen, past het niet dat Cohen door de steeds rechtser wordende parlementaire pers zou worden verkozen tot beste politicus van 2011. In een tijd, dat Geert Wilders de PvdA vergelijkt met het nazistische regime uit de Tweede Wereldoorlog (hij verwart de socialistische NDAP stelselmatig met de fascistische NSDAP), past het niet, dat een redelijke vent als Cohen politicus van het jaar wordt. Zo zit Nederland niet in elkaar; zo zit de immer zeer op de PVV-hand zijnde parlementaire pers niet in elkaar. Want het is heel simpel: na alle kritiek van Geert Wilders dat de Nederlandse parlementaire pers te partijdig is, wordt vrijwel elke scheet die de dictator laat, breed uitgemeten in alle media. Dus daar heeft hij zijn zin, in ieder geval.

Rutte bindt het land niet; Rutte laat het land als een kristallen vaas uiteen vallen in duizenden stukjes. Rutte doet zaken met de PVV; een partij, die haat zaait, discrimineert en mensen tegen elkaar opzet, voor eigen politiek gewin. Tijdens de Arabische Lente worden de grootste dictators door het volk uit hun ambt verjaagd; mensen willen zelfs hun leven geven voor meer vrijheden. In Nederland ontvangt dit rechtse kabinet de dictator juist met open armen. Vinden we het als maatschappij heerlijk, als we in onze vrijheden worden beknot. Zolang we maar van die verschrikkelijke buitenlanders af zijn. Rutte doet zaken met het CDA, een partij die worstelt met haar eigen identiteit en daardoor elke economische vooruitgang tegenhoudt. Rutte is geen man die Nederland bij elkaar houdt; Rutte drijft de mensen alleen maar uit elkaar. En dat doet hij allemaal met een gulle lach. Met diezelfde gulle lach verdedigt hij zijn VVD-beleid, die voorstander is van marktwerking. Alles overlaten aan de markt. Is goed voor de consument. Met dat marktgerichte denken maakt de VVD Nederland helemaal kapot en geeft het een vrijhaven aan machtsmisbruikers. Maar dat vindt meneer Rutte allemaal goed.

De Nederlandse pers is al lang niet meer onafhankelijk, maar laat zich leiden door de grillen van Wilders en de roep, om rechtsere berichtgeving. Ze is bang voor zij n snoeiharde woorden. Kritische geluiden worden de mond gesnoerd, of kunnen een sneer verwachten. De Nederlandse maatschappij is grof in de bek, ruw in zijn manieren en keihard in zijn denken (voor zover je van denken kunt spreken). Mensen, die opkomen voor anderen, die iets over hebben voor anderen of die hun leven geven voor de vrijheid, worden met de nek aangekeken. Mensen die niet mee (kunnen) lopen in de pas van de maatschappij, worden als verliezers aangezien. Als uitschot, dat het land maar zo snel mogelijk moet verlaten. Mensen die door hun handicap of persoonlijke situatie gedwongen worden tot een ander leven, dan het even standaard als degelijke huisje-boompje-beestje, horen hier niet thuis. Dat zijn niet mijn woorden, maar de woorden van de maatschappij, waarvoor Mark Rutte en zijn VVD hebben gezorgd. Mark Rutte.

Daarom vind ik, dat de titel politicus van het Jaar niet veel meer of minder is, dan een gestolen titel.