Tijdelijk PvdA-Tweede Kamerlid John Leerdam was deze week ongewild verworden tot pispaaltje van de week. Terwijl in het Catshuis miljarden worden wegbezuinigd op de sociaal zwakkeren in de samenleving en vooral de PVV eist, dat dit kabinet zich steeds verder terug trekt achter de dijken, loog Leerdam dat hij alles wist van een door Giel Beelen verzonnen straatterrorist. Ongewild vestigde de PvdA wederom de negatieve aandacht op zich, maar ging er deze keer wel goed mee om. Omdat de nieuwe baas van de PvdA, Diederik Samsom, vond dat Leerdam niet meer geloofwaardig over kon komen, sommeerde hij Leerdam per direct te vertrekken. En zo geschiedde. Na een Boekestijntje (vernoemd naar voormalig VVD-Tweede Kamerlid Arend-Jan Boekestijn, die uit de school klapte over een gesprek met de koningin) hebben we nu ook een Leerdammertje; liegen naar de pers, terwijl je eigenlijk beter hoort te weten. Jokkebrokken, noemen we dat in gewone mensentaal. De dreun van Beelen zal nog wel even na dreunen, maar al snel zal de aandacht weer worden verlegd naar het Catshuis. Dat is pas snel en doordacht ingrijpen van de PvdA; Als ze dat vaker hadden gedaan, dan hadden ze niet zo laag gestaan in de wekelijkse peilingen van Maurice de Hond.
Met de komst van Samsom is er duidelijk een nieuwe wind gaan waaien door het pand aan de Herengracht. De sociaaldemocraten komen minder elitair over en Samsom laat sinds zijn verkiezing twee weken gelden duidelijker van zich horen. Ook Samsom is inmiddels vervallen in schreeuwerige terminologie; Iets, waar de PvdA-stemmer erg aan moet wennen. De PvdA is altijd een partij geweest van orde, fatsoen en nette mensen. Job Cohen was het boegbeeld van dat fatsoen. Maar de reden waarom Cohen het veld moest ruimen en plaats maakte voor Samsom, was, omdat je er met een fatsoenlijk debat in de hedendaagse politiek niet meer komt. Van links tot rechts maken de partijen zich schuldig aan het elkaar zo zwart mogelijk maken voor eigen politiek gewin. Het is een traditie die begin deze eeuw is ingezet door wijlen Pim Fortuyn, en voortgezet door niemand minder dan Geert Wilders. Samsom noemde Rutte niet voor niets een ‘weglachpremier’; een benaming die vooral bij de linkse stemmers goed zal doen en daarom lang zal blijven hangen. Feitelijk wilde Samsom zeggen, dat Rutte de werkelijke problemen van dit land weg lacht en er overheen stapt, alsof ze niet bestaan. Deze laatste zin had Cohen gebruikt; Samsom vat het samen in één woord.
Toch kon Rutte deze week minder hard lachen, nu de mediastilte de parlementaire pers tot wanhoop heeft gedreven. Elk nieuwsfeitje wordt breeduit gemeten in de media; zo ook het nieuws, dat Wilders eigenlijk van de slappe Gerd Leers af wil. Leers, die als CDA-burgemeester van Maastricht internationaal werd bejubeld, bakt er als CDA-minister helemaal niets van. Zo ook zijn collega Opstelten; als burgervader van Utrecht, Rotterdam, Eindhoven en Tilburg (de laatste twee interim) werd de VVD’er geroemd om zijn rust, inzicht en kalmte. Waar Ivo kwam, keerde de rust op het politieke slagveld weer terug. Ivo kwam, zag en overwon. Zowel Leers als Opstelten dwongen met hun kennis en kunde respect af. Als minister presteert de oud-burgervader bijzonder slecht.
Waarschijnlijk presteren beide voormalig internationaal gelauwerde burgervaders zo slecht omdat ze dienen onder het juk van Geert Wilders; ze voeren opdrachten uit, die ze eigenlijk niet uit willen voeren. Zo wordt Leers met huiswerk Europa ingestuurd, om een team van 20 topambtenaren te leiden, die het PVV-partijprogramma moet gaan promoten. De PVV wil minder Moslims in Europa en vooral de regels voor gezinshereniging van niet-Westerse allochtonen aanscherpen. Tot nu toe hebben de andere Europese lidstaten daar weinig oren naar; alleen Oostenrijk en Frankrijk zien het plan wel zitten. Er is dus in Europa, dat over het algemeen wordt geleid door rechtse regeringen, geen enkele interesse in het PVV-partijprogramma, dat toch ook wel als rechts kan worden bestempeld. Wilders wil actie, want over iets meer dan 1,5 jaar zit de termijn van dit Kabinet Rutte-Wilders erop en een nieuw kabinet Rutte-Wilders zit er niet in. Het CDA is daarvoor te zwak en de PVV stijgt al een half jaar niet meer boven zijn huidige zetelaantal in de Tweede Kamer uit. Sterker nog; de laatste weken is er sprake van een forse krimp in het aantal zetels, dus deze regeerperiode is de eerste en tevens laatste keer, dat de PVV zo dicht bij de macht is gekomen. Dat weet Wilders, maar zonder keiharde actie van Leers kan de PVV wel helemaal inpakken. Het is dus niet ondenkbaar dat het berichtje in De Volkskrant van deze week op waarheid berust. De Volkskrant meldde dat Wilders eigenlijk van Leers af wil, in ruil voor zijn compromissen. Wilders, Verhagen en Rutten ontkennen het bericht, maar De Volkskrant houdt voet bij stuk. Het bericht is waar, zo menen zij. Een van beide partijen liegt dat het een ons weegt; het kamp-Wilders, of het kamp-De Volkskrant.
Het stellige ontkennen van Wilders, Rutte en Verhagen en het erkennen van De Volkskrant werpt vragen op. Hoe komt De Volkskrant aan dit nieuws en wordt De Volkskrant niet door een politieke partij gebruikt, om zo het Kabinet ten val te brengen? Is het niet Wilders, die handig gebruik maakt van de mediastilte, om zo Henk & Ingrid te laten merken, dat hij wel voor hen pijnlijke maatregels moet nemen en totaal niet waar kan maken, wat hij hen tijdens de verkiezingsstrijd in 2010 heeft beloofd? Wilders heeft de mediastilte een week geleden ook al handig gebruikt, door NOS-journalisten te laten doorschemeren dat hij de stekker uit dit Kabinet had willen trekken. Het gebeurt niet, want dan is het tijdperk-Wilders nu al voorbij. Maar met deze actie heeft wilders zich in een handige onderhandelingspositie gemanoeuvreerd, waardoor CDA en VVD weer even op scherp stonden. Het kan ook zijn, dat de oppositie opzettelijk berichten naar de parlementaire pers stuurt; het zal duidelijk zijn, dat SP, PvdA, D66 en GroenLinks het roer van deze ultra-rechtse coalitie graag willen overnemen. Het bericht van De Volkskrant kan ook op waarheid berusten. In dat geval ben ik er voorstander van, dat De Volkskrant gewoon met de billen bloot gaat: zeg gewoon waar je dat bericht vandaan hebt, zodat het te controleren is. Als je vaag blijft doen, blijven de twijfels bestaan en die twijfels werken momenteel niet in het voordeel van De Volkskrant, een krant die duidelijk aan de kant van de oppositie staat.
Vast staat, dat een van beiden liegt. Wie liegt en wie de John Leerdam Award 2012 krijgt uitgereikt, zullen we weten als Leers over een paar weken zijn opstappen aankondigt. Of niet, natuurlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten