Van de grootste verliezers bij de laatste editie van de Tweede Kamerverkiezingen op 12 september CDA, PVV, SP en GroenLinks presenteerde vandaag GroenLinks als laatste het eindrapport (omdat ze zichzelf zo goed vinden maakt de PVV geen rapportages). Conclusie van GroenLinks: men moet beter naar de leden luisteren, haar standpunten duidelijke onder het voetlicht brengen en helderder naar voren komen. Waar hebben we die uitspraken eerder gehoord? Juist; bij de PvdA toen Job Cohen in 2010 net geen 'burgemeester van alle Nederlanders' werd; bij het CDA, toen men in 2010 van 45 naar 21 zetels ging en opnieuw bij het CDA, toen men in 2012 opnieuw halveerde en van 21 naar de huidige 11 zetels ging. Onder leiding van burgemeester Ton Rombouts van ’s-Hertogenbosch werd een commissie ingesteld waarbij uiteindelijk alleen maar sociaal wenselijke antwoorden naar voren kwamen. Een rapport dat eigenlijk meteen de prullenmand in kan worden gesmeten, omdat je aan dit soort conclusies gewoon geen moer hebt. Sharon Dijksma schreef naar aanleiding van het Cohen-debacle een vuistdik rapport over hoe het zover heeft kunnen komen. Uw Opinie Paultje heeft, als trouw PvdA-lid, het rapport direct in de digitale prullenmand gesmeten. Het rapport stond, evenals het GroenLinks-onderzoek, vol met sociaal wenselijke maar tegelijkertijd waardeloze terminologieën en eigenlijk kon niemand iets met het verhaal. Er is niets mee gedaan de daarop volgende verkiezingen; die van 12 september jongstleden. Een dergelijk rapport wordt eigenlijk alleen maar geschreven om de leden tegemoet te komen. Beleid wordt er niet mee gemaakt. En dat is maar goed ook!
Een dergelijk rapport moet SMART zijn: Specifiek, Meetbaar, Aanvaardbaar, Realistisch en Tijdgebonden. De verhalen van CDA, PvdA, opnieuw het CDA en nu ook GroenLinks zijn dat geen van allen. Wat ging er precies fout en hoe kunnen we daarvan leren in de toekomst? Waarom hebben we die kiezers verloren en hoe kunnen we ze weer terughalen? Als je blijft hangen in loze kreten als ‘onze boodschap was niet duidelijk genoeg’ (GroenLinks) dan is dat niet SMART. Het is ook niet helder, omdat je je terecht kunt afvragen wat aan die boodschap dan niet duidelijk was. De oplossing ‘onze boodschap helderder communiceren’ (CDA) is nog zo’n loze kreet, omdat je je kunt afvragen: Hoe ga je die helderder communiceren? Ga je megafoons gebruiken? Ga je in het stemhokje mensen dwingen op het CDA te stemmen, door ze een pistool op de slaap te zetten? Wat ga je doen? ‘We hebben gefaald om onze boodschap goed over het voetlicht te brengen’ (PvdA, 2010). Hoe heb je dat dan gedaan en wat ga je straks doen, om dat te verbeteren? SMART is de problemen durven te benoemen en CDA en GroenLinks slagen daar niet in. Sterker nog: ze zakken als aan baksteen voor dit examen. Beter naar je leden luisteren? Waarom heb je dan leden?
GroenLinks durft niet toe te geven dat het gekonkel rond de lijsttrekkersverkiezingen, het steunen van het ultrarechtse kabinet Rutte-Wilders in Kunduz en het haantjesgedrag in de partijtop de oorzaken zijn dat de kiezer de partij massaal de rug toe keerde en overstapte naar het op dat moment stabielere PvdA. GroenLinks durft niet te vertellen dat Jolande Sap veel te snel is gelanceerd door Femke Halsema en dat Sap (evenals Cohen overigens) gewoon niet was opgewassen tegen de immense populariteit van Geert Wilders. GroenLinks durft niet te zeggen dat de partijtop onder leiding van Heleen Weening en Tof Thissen gewoon amateuristisch was. Niet voor niets wilde Weening dat Thissen burgemeester van Nijmegen zou worden; dan was ze van hem af. Het burgemeesterschap van Thissen zou niet opvallen, omdat Nijmegen voor het overgrote deel al jaren links is, met GroenLinks al jaren als grootste partij (‘Havanna aan de Waal’).
Van de grote verliezers CDA, PVV, GroenLinks en SP is er eigenlijk maar één partij die echt eerlijk is. Er is er maar één die zichzelf recht in de ogen durft aan te kijken. Er is er maar één die mans genoeg is, om toe te geven dat ze fouten hebben gemaakt en dat is de Socialistische Partij van Emile Roemer. Hoewel met 15 zetels gelijk gebleven, is de SP feitelijk de grootste verliezer van de verkiezingen van 12 september; de partij rekende er gewoon op dat ze voor het eerst in haar bestaan gingen regeren en Emile Roemer waande zich al minister-president. Roemer kwam daarom niet opdagen op Lowlands (wat toch links publiek is, dus zijn markt) en liet het eerste de debat van de NOS aan zich voorbij gaan. Tijdens zijn eerste optreden bij RTL sloeg hij een pleefiguur waarmee hij een arrogante uitstraling kreeg en het gevecht met PvdA-leider Diederik Samsom definitief verloor. Rense Leijten, de nummer 2 van de SP, rekende er al op dat ze minister van Economische Zaken zou gaan worden. Maar laat die grootste verliezer nou ook meteen het meest eerlijke onderzoek doen en de beste conclusies trekken in haar evaluatierapport; ze heeft zich laten leiden door de peilingen van Maurice de Hond. Peilingen, die overigens gekocht en dus sterk gemanipuleerd waren door Sanoma, De Telegraaf en Elsevier. Ook heeft de SP geen rekening gehouden met de opkomst van Diederik Samsom van de Partij van de Arbeid, die door het geklungel en het egoïsme bij de SP als een raket omhoog schoot en uiteindelijk het gevecht op links met grote overmacht won. De SP kwam daar ook gewoon eerlijk voor uit; het is nou eenmaal zo dat ze dachten de wedstrijd al te hebben gewonnen, terwijl die nog moest worden gespeeld. Roemer gaf eerlijk toe dat hij de PvdA heeft onderschat, omdat hij veel te gericht was op de felbegeerde post in het Torentje. Roemer was daarmee de eerste politicus ooit in Nederland, die zich verantwoordelijk voelde voor het verlies van de SP en dat getuigt van durf. Dat is een harde conclusie, maar wel heel eerlijk. Het is een conclusie waar je iets mee kunt; je kunt er beleid op maken.
GroenLinks en het CDA (maar ook de PvdA) kunnen hiervan leren; ze kunnen hun sociaal wenselijke rapport in de papierversnipperaar smijten en de lijn van de SP volgen. De SP is gewoon een eerlijke en heldere partij, die de hand in eigen boezem durft te steken. Een eerlijke politicus; kom daar nog maar eens om in het hedendaagse politieke landschap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten