De opmars van ouderenpartij 50+ lijkt niet meer te stuiten. Deze week bracht de partij naar buiten dat het ledenaantal inmiddels is gegroeid tot 8.000 en als klapper op de vuurpijl lijken ook nog eens de peilingen de partij van Henk Krol goed gezind. Donderdag meldde TNS NIPO dat de ouderenpartij op 24 zetels in de peilingen stond en ook meesterpeiler Maurice de Hond is de partij goed gezind, al moeten de ouderen het daar doen met tien zetels minder. Krol werd deze week weliswaar veroordeeld voor computervredebreuk en moest E 750,00 betalen, maar dat kon de feeststemming blijkbaar niet drukken. De ouderen lijken de macht in handen te krijgen, want volgens peilingen zijn ze nu de tweede partij van het land.
50+ is een verzinsel die uit de koker komt van Jan Nagel. De voormalige PvdA-burgemeester van Hilversum richtte rond de eeuwwisseling zijn eigen partij op: Leefbaar Nederland en ontdekte zo Pim Fortuyn. Toen Fortuyn iets te hard werd in zijn uitspraken over Moslims (uitspraken die we vandaag de dag als mild zouden beschouwen) moest de Rotterdamse professor vertrekken en richtte eigenhandig de LPF op. Leefbaar Nederland kwam niet meer in beeld, maar Nagel bleef het proberen. Uiteindelijk kwam hij op het idee van de ouderenpartij. Het initiatief was begin jaren ’90 van de vorige eeuw ook al eens uitgeprobeerd. Toen zonder succes. Maar tijden veranderen. Het is vandaag de dag de tijd van de protestpartijen, moet Nagel hebben gedacht. Hij kopieerde de manier van politiek bedrijven van SP en PVV: gewoon overal tegen zijn, zonder zelf met oplossingen te komen. Tegen elke bezuiniging stemmen, ook al is die bezuiniging hard nodig omdat de banken en verzekeraars er in de jaren voorafgaand aan 2008 op z’n zachtst gezegd een rommeltje van hebben gemaakt. Geen verantwoordelijkheid (durven) nemen, maar eenvoudigweg alleen maar roepen dat je overal tegen bent. Dan komen de kiezers vanzelf. En zowaar; het werkt!
De partijen die vooral last hebben (en dat gaat alleen maar erger worden) van 50+ zijn niet erg verrassend: SP en PVV. Logisch, want ook dit zijn protestpartijen. Veel gekrakeel, maar ondertussen geen verantwoordelijkheid durven nemen. Geen oplossingen durven aandragen. Vooral de PVV grossiert hierin en SP heeft dit gedrag overgenomen. Mede door dit populistische gedrag van SP en PVV heeft Nederland volgens D66-voorman Alexander Pechtold meer dan tien jaar lang stilgestaan. Pechtold had wel een punt: Niemand durfde een beslissing te nemen, uit angst kiezers en/of leden kwijt te raken aan PVV en SP. Vooral in het kabinet Balkenende MCMXVII durfden zowel PvdA als CDA geen beslissingen te nemen en schoven alles op de lange baan. Daarbij kwam ook dat de gevestigde orde als VVD, CDA maar vooral PvdA geen goed antwoord hadden op de protestpartijen PVV en SP, die in diverse peilingen als kometen omhoog schoten. De PvdA zette Job Cohen uiteindelijk af en koos straatvechter Diederik Samsom als partijleider. Samsom negeerde Wilders volledig en richtte zijn pijlen op Rutte. Het werkte: de PvdA werd wederom de tweede partij van het land en groeide zelfs van 30 naar 38 zetels.
Maar er is een keerzijde aan deze medaille: hoe groter ze zijn, hoe harder ze vallen. SP-leider Emile Roemer kan daar over meepraten. Ik ben benieuwd of Roemer al met Krol heeft gebeld:”Henk, kalm blijven. Ik dacht ook dat we er al waren. Maar kijk eens waar ik uiteindelijk sta: langs de zijlijn!” Tot drie weken voorafgaand aan de vorige verkiezingen leek de SP de grootste partij van het land te worden en zelfs de minister-president te leveren. Meer dan driekwart jaar stonden de socialisten op een ruime voorsprong in de peilingen. Probleem was wel dat de SP ging blindvaren op die peilingen en dacht, dat de strijd al gestreden was, terwijl de stembussen nog open moesten gaan. De geschiedenis is bekend: de kiezer koos niet voor de ietwat frivole Brabander, maar voor de meer serieuze Diederik Samsom. Zaten de peilingen er dan zo hard naast, of had Roemer zich gewoon te snel rijk gerekend? De waarheid zal ergens in het midden liggen, maar diezelfde waarheid vormt nu het grootste gevaar voor Henk Krol en Jan Nagel: ze pieken te vroeg. Vooral ook als 50+ over een jaar niet meedoet aan de gemeenteraadsverkiezingen dreigt de ouderenpartij in de vergetelheid te geraken. Dat niet alleen; net als SP en PVV durven de ouderen ook geen echte keuzes te maken. Het moeten maken van keuzes zal hen uiteindelijk opbreken, zo wijst een analyse van notabele De Telegraaf uit. De krant van Wakker VVD, toch niet vies van wat opruiend populisme, concludeert in haar analyse over de opmars van 50+ dat de ouderenpartij een groot deel van haar principes zal moeten laten varen, mochten ze straks inderdaad de tweede partij van Nederland worden. Dat zal de partij opbreken, zo analyseert De Telegraaf. Nederland is nou eenmaal een coalitieland en dat houdt in dat iedere partij een deel van zijn eigen standpunten zal moeten inleveren. PvdA’ers en VVD’ers kunnen daarover meepraten. Toch zijn zij het gewend. SP-leider Emile Roemer trok eerder fel ten strijde tegen de PvdA, die volgens hem teveel naar rechts was opgeschoven. Maar op herhaalde vragen van o.a. de schrijver van dit stukje aan Roemer welke linkse idealen hij zou laten varen, als hij met de VVD een coalitie zou moeten gaan vormen, geeft de SP-leider nog altijd niet thuis. Er komen niet eens vage antwoorden op mijn vragen; er komen helemaal geen antwoorden. Dat bedoel ik nou met veel gekrakeel, maar zelf niet met oplossingen durven komen. Was de SP de grootste geworden op 12 september, dan hadden zij ook moeten onderhandelen met de VVD en dan hadden ook zij een groot deel van hun idealen moeten laten varen. Zoveel zelfs, dat hun stemmers weer massaal terug gingen naar de PvdA. Het lijkt ook onwaarschijnlijk dat de VVD na het debacle met de PVV wederom zat te wachten om zaken te doen met een protestpartij; deze keer de SP. De VVD wilde nu gewoon aanpakken; doorpakken en de crisis oplossen. Dat doe je niet met en protestpartij als SP, PVV of 50+. Dat doe je met een partij die ervaring heeft en dan kom je uit bij de PvdA.
De PVV was na de nederlaag van 12 september 2012 weer bezig met een opmars in de peilingen en zou zelfs naast de VVD de tweede partij van het land zijn. Maar nu de ouderen zich druk maken over hun inkomen, stappen ze massaal over van de Islamhaters naar de partij die op de barricades gaat staan voor de ouderen: 50+. Geert Wilders verbrak in april 2012 juist de onderhandelingen met VVD en CDA omdat hij naar eigen zeggen niet kon toezien hoe er werd bezuinigd op de ouderen. Daarmee oogstte hij de sympathie van veel ouderen weer. Die sympathie was verloren nadat diezelfde Geert Wilders de pensioengrens van 65 jaar geen breekpunt meer vond. CDA en VVD waren voorstander van het ophogen van die pensioenleeftijd. PVV eerst niet, maar later weer wel. SP en PVV zullen de komende tijd frontaal de aanval openen op Krol, omdat 50+ stemmen bij ze wegtrekt. Daarvan kunnen partijen als VVD en PvdA alleen maar profiteren. Het wordt dus nog een interessant gevecht, daar bij de populistische protestpartijen.
zondag 17 februari 2013
woensdag 13 februari 2013
Heeft het CDA zijn hand overspeeld in het Woonakkoord?
Het huidige kabinet Rutte-Ascher mag in de Tweede Kamer wel een comfortabele meerderheid hebben; in de Eerste Kamer komen ze stevig te kort. Gevolg daarvan is dat VVD en PvdA voor al hun standpunten meerderheden moeten zoeken. Het aloude en beproefde poldermodel uit de jaren '90 van de vorige eeuw komt dan om de hoek kijken. Omdat PVV en SP vrijwel overal tegen zijn, worden de merkwaardigste combinaties gevormd om de standpunten alsnog binnen te halen. Opvallend is de rol van het CDA; de partij die voor de tweede keer in twintig jaar buitenspel is gezet door de kiezer. En niet geheel onterecht; de christendemocraten missen een aansprekende leider, helder beleid en komen ook nog eens schromelijk tekort als ze zich willen profileren. Het CDA overkomt nu, wat de PvdA tijdens Rutte-Wilders I overkwam: niemand weet nog echt waar het CDA voor staat.
Nu Rutte-Asscher in de Eerste Kamer geen meerderheid heeft, ruiken de christendemocraten echter hun kans. Om de woningmarkt op gang te krijgen hebben VVD en PvdA een plan in elkaar gesleuteld, dat in de Tweede Kamer wel op een meerderheid kan rekenen, maar in de Eerste Kamer moet steun worden gezocht bij de oppositie. Logische partner leek het CDA; die zijn het vrijwel altijd en overal met iedereen eens. Als ze maar kunnen regeren. Bovendien heeft het CDA bijna letterlijk in haar eigen partijprogramma staan, wat dit kabinet ook wilde. VVD-minister van Volkshuisvesting Stef Blok verslikte zich daarin; het CDA ging eisen stellen aan het plan. Zo eisten de christendemocraten dat het woonplan werd aangepast ten faveure van de bouwondernemers. Ook de verplichte aflossing van de hypotheek moest van het CDA van de baan. Bij het CDA waren ze blijkbaar even vergeten dat het niet kunnen aflossen van hypotheken het begin van de huidige wereldwijde economische ellende was. Oeps... Tegelijkertijd met de wensen om de bouwondernemers te steunen kwam deze week echter het nieuws naar buiten, dat bij branchevereniging Bouwend Nederland CDA’er Eelco Brinkman plaats maakte voor eveneens CDA’er Maxime Verhagen. De bouwondernemers zochten dus hun heil bij het CDA. Dat moet een pijnlijk moment zijn geweest voor de christendemocraten. Het werd ineens pijnlijk duidelijk dat ze zich voor het karretje lieten spannen door de bouwondernemers. Auw!
Het CDA hield echter voet bij stuk en het overleg mislukte. Geen steun van het CDA. Het CDA stond buitenspel. Daarna werd door Blok steun gezocht bij de merkwaardige combinatie D’66, SGP en ChristenUnie. Vooral de SGP was een merkwaardige deelnemer; met hun conservatisme zou je hen niet direct associëren met modernisering van de woningmarkt. Opvallend genoeg ontbrak GroenLinks, naar eigen zeggen toch een progressieve partij. Grote verliezers zijn PVV en SP; omdat ze met hun conservatieve houding overal tegen zijn. Met overal tegen stemmen zet je het land alleen maar in de achteruit, en kruip je niet uit het dal. PVV en opvallend genoeg ook SP hebben zich deze week belachelijk gemaakt; in de toekomst wordt het erg lastig hen bij enige besluitvorming te betrekken. Het geeft het verval van de PVV aan.
Heeft het CDA zijn hand overspeeld? Ze hebben immers hoog van de toren geblazen en kwamen vervolgens met lege handen thuis. Sterker nog: de merkwaardige combinatie ChristenUnie/SGP/D66 streek met de eer en het CDA stond buitenspel. Het CDA; dat altijd meedeed om de hoofdprijzen. Het behoorde tot de Grote Drie van Nederland: CDA, VVD en PvdA. Ze wisselden dertig jaar lang stuivertje. Nu lijken de christendemocraten uitgespeeld. Niet alleen hebben de christendemocraten last van de ontkerkelijking in Nederland, of speelt het geloof nauwelijks nog een rol in de politiek. Het CDA ontbreekt het ook aan een echte leider, die energie en kracht heeft en bovendien uitstraling. Het ontbreekt het CDA een tactiek en strategie. De sluwe vos Maxime Verhagen, de strateeg Jack de Vries en de slimme Piet Hein Donner. Sybrand van Haersma Buma zou een prima burgemeester zijn voor een middelgrote stad, maar als politiek leider slaat hij een pleefiguur vergeleken bij kanonnen als Samsom, Roemer, Wilders en zelfs Rutte. Er zit geen talent in het huidige CDA; geen van de huidige twaalf Kamerleden springt er echt uit. Blinkt uit in kennis, energie of zelfvertrouwen. Het CDA heeft met meeste last van het huidige kabinet, waar een linkse en een rechtse partij in zitten. Het CDA was altijd de gulden middenweg. Stemde vroeger je CDA, dan behoorde je niet tot de rechtse rijke elite van de VVD, maar ook niet tot de geitenharen wollen sokken van de PvdA. Dat is voorbij. Er is helemaal niets meer over van wat het ooit was; in twee verkiezingen duikelden de christendemocraten van 45 naar 12 zetels en het einde lijkt nog niet in zicht.
In dat perspectief is de opstelling van het CDA in dit woonakkoord begrijpelijk. Ze moeten op eieren lopen. Liever niet meedoen met impopulaire maatregelen en de anderen laten bloeden, dan zelf de verantwoordelijkheid willen nemen en vervolgens van de koude kermis thuis komen, zoals bij GroenLinks is gebeurd. Het CDA voegt zich daarmee bij partijen met een twijfelachtige reputatie als PVV en SP; wel roepen, maar als het op verantwoordelijkheid nemen aankomt, geven ze niet thuis. Het CDA, dat decennia lang meespeelde in de Champions League van de vaderlandse politiek, zal hierdoor in de toekomst vaker aan de zijlijn staan. Met 12 zetels in de Kamer kunnen ze zich geen misstappen meer permitteren. Die vrijheid hebben ze niet meer. Ze kunnen het zich gewoonweg niet meer veroorloven. Net als de PVV doet het CDA eerst mee aan onderhandelingen en maakt op deze manier in de media duidelijk wat ze wil. Daarna trekken ze zich plotseling terug. In politiek jargon heet dit profileren; bij het CDA heet dat herbronnen. Maar het is gewoon totale armoede.
De onrust binnen het CDA wordt er niet minder op, zo vlak vóór de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2014. Zoals het er nu naar uit ziet, zullen enkele tientallen CDA-burgemeesters, honderden CDA-wethouders en enkele duizenden CDA-raadsleden moeten uitzien naar een andere baan, of zich aansluiten bij een samenwerkingsverband met bijvoorbeeld VVD of lokale stadspartijen, die vaak ook nog eens zijn voortgekomen uit datzelfde CDA. Als we GroenLinks als voorbeeld mogen nemen, is dit een tactiek die schijnbaar werkt. GroenLinks zit in tal van gemeenten in samenwerkingsverbanden met de PvdA, of is opgegaan in een lokaal initiatief. Waar GroenLinks in het college van Burgemeester & Wethouders zit, zit de PvdA er vaak ook. Ze houden elkaar in evenwicht. Die toekomst staat het CDA ook te wachten. Het lijkt een schrikbeeld voor wat nog niet zo gek lang geleden de grootste partij van Nederland was, maar het is voor het CDA waarschijnlijk de enige manier om te overleven.
Nu Rutte-Asscher in de Eerste Kamer geen meerderheid heeft, ruiken de christendemocraten echter hun kans. Om de woningmarkt op gang te krijgen hebben VVD en PvdA een plan in elkaar gesleuteld, dat in de Tweede Kamer wel op een meerderheid kan rekenen, maar in de Eerste Kamer moet steun worden gezocht bij de oppositie. Logische partner leek het CDA; die zijn het vrijwel altijd en overal met iedereen eens. Als ze maar kunnen regeren. Bovendien heeft het CDA bijna letterlijk in haar eigen partijprogramma staan, wat dit kabinet ook wilde. VVD-minister van Volkshuisvesting Stef Blok verslikte zich daarin; het CDA ging eisen stellen aan het plan. Zo eisten de christendemocraten dat het woonplan werd aangepast ten faveure van de bouwondernemers. Ook de verplichte aflossing van de hypotheek moest van het CDA van de baan. Bij het CDA waren ze blijkbaar even vergeten dat het niet kunnen aflossen van hypotheken het begin van de huidige wereldwijde economische ellende was. Oeps... Tegelijkertijd met de wensen om de bouwondernemers te steunen kwam deze week echter het nieuws naar buiten, dat bij branchevereniging Bouwend Nederland CDA’er Eelco Brinkman plaats maakte voor eveneens CDA’er Maxime Verhagen. De bouwondernemers zochten dus hun heil bij het CDA. Dat moet een pijnlijk moment zijn geweest voor de christendemocraten. Het werd ineens pijnlijk duidelijk dat ze zich voor het karretje lieten spannen door de bouwondernemers. Auw!
Het CDA hield echter voet bij stuk en het overleg mislukte. Geen steun van het CDA. Het CDA stond buitenspel. Daarna werd door Blok steun gezocht bij de merkwaardige combinatie D’66, SGP en ChristenUnie. Vooral de SGP was een merkwaardige deelnemer; met hun conservatisme zou je hen niet direct associëren met modernisering van de woningmarkt. Opvallend genoeg ontbrak GroenLinks, naar eigen zeggen toch een progressieve partij. Grote verliezers zijn PVV en SP; omdat ze met hun conservatieve houding overal tegen zijn. Met overal tegen stemmen zet je het land alleen maar in de achteruit, en kruip je niet uit het dal. PVV en opvallend genoeg ook SP hebben zich deze week belachelijk gemaakt; in de toekomst wordt het erg lastig hen bij enige besluitvorming te betrekken. Het geeft het verval van de PVV aan.
Heeft het CDA zijn hand overspeeld? Ze hebben immers hoog van de toren geblazen en kwamen vervolgens met lege handen thuis. Sterker nog: de merkwaardige combinatie ChristenUnie/SGP/D66 streek met de eer en het CDA stond buitenspel. Het CDA; dat altijd meedeed om de hoofdprijzen. Het behoorde tot de Grote Drie van Nederland: CDA, VVD en PvdA. Ze wisselden dertig jaar lang stuivertje. Nu lijken de christendemocraten uitgespeeld. Niet alleen hebben de christendemocraten last van de ontkerkelijking in Nederland, of speelt het geloof nauwelijks nog een rol in de politiek. Het CDA ontbreekt het ook aan een echte leider, die energie en kracht heeft en bovendien uitstraling. Het ontbreekt het CDA een tactiek en strategie. De sluwe vos Maxime Verhagen, de strateeg Jack de Vries en de slimme Piet Hein Donner. Sybrand van Haersma Buma zou een prima burgemeester zijn voor een middelgrote stad, maar als politiek leider slaat hij een pleefiguur vergeleken bij kanonnen als Samsom, Roemer, Wilders en zelfs Rutte. Er zit geen talent in het huidige CDA; geen van de huidige twaalf Kamerleden springt er echt uit. Blinkt uit in kennis, energie of zelfvertrouwen. Het CDA heeft met meeste last van het huidige kabinet, waar een linkse en een rechtse partij in zitten. Het CDA was altijd de gulden middenweg. Stemde vroeger je CDA, dan behoorde je niet tot de rechtse rijke elite van de VVD, maar ook niet tot de geitenharen wollen sokken van de PvdA. Dat is voorbij. Er is helemaal niets meer over van wat het ooit was; in twee verkiezingen duikelden de christendemocraten van 45 naar 12 zetels en het einde lijkt nog niet in zicht.
In dat perspectief is de opstelling van het CDA in dit woonakkoord begrijpelijk. Ze moeten op eieren lopen. Liever niet meedoen met impopulaire maatregelen en de anderen laten bloeden, dan zelf de verantwoordelijkheid willen nemen en vervolgens van de koude kermis thuis komen, zoals bij GroenLinks is gebeurd. Het CDA voegt zich daarmee bij partijen met een twijfelachtige reputatie als PVV en SP; wel roepen, maar als het op verantwoordelijkheid nemen aankomt, geven ze niet thuis. Het CDA, dat decennia lang meespeelde in de Champions League van de vaderlandse politiek, zal hierdoor in de toekomst vaker aan de zijlijn staan. Met 12 zetels in de Kamer kunnen ze zich geen misstappen meer permitteren. Die vrijheid hebben ze niet meer. Ze kunnen het zich gewoonweg niet meer veroorloven. Net als de PVV doet het CDA eerst mee aan onderhandelingen en maakt op deze manier in de media duidelijk wat ze wil. Daarna trekken ze zich plotseling terug. In politiek jargon heet dit profileren; bij het CDA heet dat herbronnen. Maar het is gewoon totale armoede.
De onrust binnen het CDA wordt er niet minder op, zo vlak vóór de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2014. Zoals het er nu naar uit ziet, zullen enkele tientallen CDA-burgemeesters, honderden CDA-wethouders en enkele duizenden CDA-raadsleden moeten uitzien naar een andere baan, of zich aansluiten bij een samenwerkingsverband met bijvoorbeeld VVD of lokale stadspartijen, die vaak ook nog eens zijn voortgekomen uit datzelfde CDA. Als we GroenLinks als voorbeeld mogen nemen, is dit een tactiek die schijnbaar werkt. GroenLinks zit in tal van gemeenten in samenwerkingsverbanden met de PvdA, of is opgegaan in een lokaal initiatief. Waar GroenLinks in het college van Burgemeester & Wethouders zit, zit de PvdA er vaak ook. Ze houden elkaar in evenwicht. Die toekomst staat het CDA ook te wachten. Het lijkt een schrikbeeld voor wat nog niet zo gek lang geleden de grootste partij van Nederland was, maar het is voor het CDA waarschijnlijk de enige manier om te overleven.
vrijdag 1 februari 2013
Brief aan mijn pensioenfonds
Geachte heer/mevrouw van mijn pensioenfonds,
Bedankt voor uw brief vandaag, waarin u aankondigt mijn pensioen per 1 april 2013 met 7% te zullen verlagen. Het komt allemaal door de crisis. Dat zal wel. Alles komt immers door de crisis. Ik ben 38 jaar, werk nog steeds en zoals het er nu naar uit ziet, kan ik pas over 30 jaar genieten van een welverdiende oude dag. Maar u weet op 1 februari 2013 al dat u op 1 januari 2033 niet in staat bent mijn pensioen te betalen. Dat vind ik op zich knap! Kennelijk beschikt u over een glazen bol.
Op zich heb ik er niet zoveel moeite mee dat u mij nu kort op mijn pensioen, als die 7% naar de mensen zou gaan die het ook echt nodig hebben. De ouderen, die nu met pensioen zijn of binnenkort gaan. Zij mogen mijn 7% zó hebben. Echt waar. Maar ik vraag me af of de directie ook zal worden gekort met 7% op hun salarissen. Salarissen van ver boven de Balkenendenorm. Want ze zijn zo goed in hun werk. Dat zal best. Ze zijn zelfs zó goed in hun werk, dat ze mij en andere deelnemers in uw pensioenfonds nu korten met 7% op hun pensioenuitkering. Zij zullen hun dure leasebakken en dikke bonussen waarschijnlijk niet kwijt raken, ook al maakt de organisatie waar zij werken dik verlies. Nee, want dat zijn secundaire arbeidsvoorwaarden en ze zijn zo goed in hun werk! Zij kunnen aan het eind van dit jaar uitzien naar een mooie bonus. Megasalarissen en dikke bonussen, die worden opgebracht door het korten van 7% op mijn pensioen en dat van andere deelnemers in uw fonds.
Die directie, die actief heeft meegeholpen deze huidige economische crisis te veroorzaken en daarvoor nog steeds niet is opgepakt. Zij worden daarvoor beloond, terwijl de gepensioneerden 7% mogen inleveren.
Het is een schande! U zou zich moeten schamen.
Maar bedankt en toch een fijn weekeinde gewenst!
Met vriendelijke groet Paul Henriquez
Bedankt voor uw brief vandaag, waarin u aankondigt mijn pensioen per 1 april 2013 met 7% te zullen verlagen. Het komt allemaal door de crisis. Dat zal wel. Alles komt immers door de crisis. Ik ben 38 jaar, werk nog steeds en zoals het er nu naar uit ziet, kan ik pas over 30 jaar genieten van een welverdiende oude dag. Maar u weet op 1 februari 2013 al dat u op 1 januari 2033 niet in staat bent mijn pensioen te betalen. Dat vind ik op zich knap! Kennelijk beschikt u over een glazen bol.
Op zich heb ik er niet zoveel moeite mee dat u mij nu kort op mijn pensioen, als die 7% naar de mensen zou gaan die het ook echt nodig hebben. De ouderen, die nu met pensioen zijn of binnenkort gaan. Zij mogen mijn 7% zó hebben. Echt waar. Maar ik vraag me af of de directie ook zal worden gekort met 7% op hun salarissen. Salarissen van ver boven de Balkenendenorm. Want ze zijn zo goed in hun werk. Dat zal best. Ze zijn zelfs zó goed in hun werk, dat ze mij en andere deelnemers in uw pensioenfonds nu korten met 7% op hun pensioenuitkering. Zij zullen hun dure leasebakken en dikke bonussen waarschijnlijk niet kwijt raken, ook al maakt de organisatie waar zij werken dik verlies. Nee, want dat zijn secundaire arbeidsvoorwaarden en ze zijn zo goed in hun werk! Zij kunnen aan het eind van dit jaar uitzien naar een mooie bonus. Megasalarissen en dikke bonussen, die worden opgebracht door het korten van 7% op mijn pensioen en dat van andere deelnemers in uw fonds.
Die directie, die actief heeft meegeholpen deze huidige economische crisis te veroorzaken en daarvoor nog steeds niet is opgepakt. Zij worden daarvoor beloond, terwijl de gepensioneerden 7% mogen inleveren.
Het is een schande! U zou zich moeten schamen.
Maar bedankt en toch een fijn weekeinde gewenst!
Met vriendelijke groet Paul Henriquez
Abonneren op:
Posts (Atom)