Gisteravond is het rechtse kabinet definitief gevallen. De laatste dagen roerden oud-CDA’ers zich al in de discussie om toch vooral niet samen te gaan werken met de PVV. De PVV zou de rechtsstaat bedreigen, door het geloof ter discussie te stellen. En het CDA drijft op datzelfde geloof, zij het een ander geloof dat de PVV wil verbieden. De PVV deed deze oud-CDA’ers af als mastodonten; olifanten in de porseleinkast die er alleen maar op uit waren de formatie te verstoren en de PVV uit de regering te houden. PVV-leider Geert Wilders vond het zeurpieten en gaf menig sneer naar de voormalige ministers, ministers-president en staatssecretarissen. Ze moesten hun mond houden, zo vond de dictator in spe. Hij zag zijn enige kans op regeringsdeelname verwateren als sneeuw voor de zon en kreeg woensdag 1 september 2010 nog eens een flinke trap na uit onverwachte hoek. Medeonderhandelaar Ab Klink trok definitief de stekker uit de onderhandelingen voor het rechtse kabinet, door in een brief aan de partijleiding te stellen dat Wilders niet te vertouwen is. Dat wat het begin van het einde; want Klink kreeg twee medestanders binnen het CDA en daarmee zou de meerderheid van het rechtse kabinet weg zijn gevallen. De combinatie CDA/PVV/VVD zou namelijk al een krappe meerderheid hebben met 76 zetels en als er drie niet mee zouden doen, dan zouden er nog maar 73 zetels overblijven en dat is dus geen meerderheid. De nieuwe CDA-voorman Verhagen probeerde de gemoederen nog te sussen, maar de PVV had er geen vertrouwen meer in; Wilders himself trok te stekker eruit. En weer is Geert gezien. Wederom heeft de PVV laten zien dat ze eigenlijk helemaal niet wil regeren. Simpelweg omdat ze het niet kunnen.
Direct na de verkiezingsuitslag van 9 juni gingen alle fractievoorzitters op 10 juni naar de koningin en gaven bij het staatshoofd aan dat de grootste winnaars van de verkiezingen eerst maar eens met elkaar moesten gaan praten. Het CDA aarzelde hevig. Het was vrijwel alle rechtse kiezers kwijtgeraakt aan VVD, maar vooral aan de PVV en de nieuwe CDA-voorman Verhagen wilde eerst dat die twee met elkaar rond de tafel zouden gaan zitten. Als er een akkoord op tafel zou komen, waarin het CDA zich zou kunnen verenigen, dan zou Verhagen aanschuiven. Wilders was woedend en krijste dat hij ‘niet wenste te onderhandelen met een lege stoel’. Verhagen hield stug vol en dus moest VVD-voorman Mark Rutte wel gaan onderhandelen met de PvdA. Iets, dat hij tijdens de verkiezingen voor ‘hoogst onwaarschijnlijk’ had gehouden. Maar ook nu bleek weer dat zelfs Rutte zich niet aan zijn belofte kon houden en dus werden PvdA, GroenLinks en D’66 uitgenodigd om te kijken naar een Paarse Coalitie. Die onderhandelingen strandden al na een week. Niet alleen omdat PvdA en VVD geen strobreed wilden toegeven op elkaars standpunten; ook onder kiezers werd er behoorlijk gemopperd. Vooral de rechtse kiezers begonnen zich te roeren en schreven een week lang kranten en websites vol met haatdragende teksten richting Paars. Dreigtelefoontjes stroomden het partijbureau van de VVD binnen en dus staakte Mark Rutte de onderhandelingen Hij was duidelijk gewicht voor de dreigementen van zijn achterban.
In de daarop volgende formatie kwam oud-premier Ruud Lubbers met een oplossing; er moest een CDA/VVD-kabinet komen, gesteund door de PVV. De PVV zou dus niet direct deelnemen aan een regering , maar deze ‘gedogen’. En hoewel Wilders altijd heeft volgehouden dat ‘gedogen’ een linkse hobby was en dus verwerpelijk, vond hij het ‘gedogen’ van een rechts kabinet geen gek idee. Hij zou wel mee kunnen onderhandelen, maar niet mee hoeven regeren. Wel de lusten, niet de lasten. Alsof hij een seksuele affaire had met een mooie secretaresse. Maar langzaam drong binnen het CDA het besef door, dat Wilders een nieuwe regering niet zomaar ging steunen; er moesten harde PVV-punten terugkomen in het regeerakkoord. En veel CDA’ers beseften toen pas, wat dat betekende voor het land; een grote tweespalt van de samenleving met een ultra rechts nationalistisch beleid zou een ramp betekenen voor Nederland. Vooral het ter discussie stellen van het geloof kwam de CDA-leden niet echt goed uit. Zelfs de initiator van deze samenwerking, Lubbers himself, kwam terug op zijn besluit om het CDA en de VVD te laten praten met de PVV. De anders zo goed geoliede machina die CDA heette, begon te haperen. Jaren lang kon het CDA elke ruzie binnen de muren houden en in den minne sussen; nu er een samenwerking met een fascist op het spel stond, was er geen houden meer aan. De ruzie kreeg nog eens een extra dimensie, toen de brief van demissionair minister van Volksgezondheid en medeonderhandelaar Ab Klink in de openbaarheid verscheen, waarin deze openlijk afstand nam van de onderhandelingen. Hij stelde in de brief dat Wilders een ongeleid projectiel was en dus niet te vertouwen. Wilder s zou aan de onderhandelingstafel hebben gedreigd het regeerakkoord in het openbaar te torpederen, als er niet genoeg PVV-punten in werden opgenomen (Wilders wordt zo vaak bedreigd, dat hij dat kunstje nu schijnbaar heeft overgenomen). Ook de toespraak die de dictator in spe zou gaan houden tijdens het protest tegen de moskee in New York stuitte veel CDA’ers tegen de borst. Maar Klink ging in zijn bief verder. Hij stelde dat een kabinet, gedoogd door het ongeleide projectiel Wilders, een instabiel kabinet zou worden en dat de samenleving daarmee niet gediend zal zijn.
Zowel Wilders als formateur Ivo Opstelten vonden dat Klink de brief nooit had moeten schrijven. Dit is een uitspraak die naar mijn mening alleen maar af kan komen van een dictator. Ik had een dergelijke opmerking van Wilders wel verwacht; Opstelten had in qua intelligentie hoger ingeschat. Als iemand zich niet meer kan verenigen in wat er gebeurd, dan moet iemand dat ook kunnen zeggen. Een ander dictatoriaal trekje van Wilders was zijn voorwaarde aan de drie CDA-leden om akkoord te gaan met de uitslag van het congres en die uitslag als binden te beschouwen (indien het congres zou instemmen met het akkoord, natuurlijk). Zo niet, dan zouden ze hun zetel moeten opgeven. Dit alles zou op schrift moeten worden gesteld en ondertekend. CDA-voorman Verhagen vond een dergelijke uitspraak onuitvoerbaar en juridisch niet haalbaar. Daarop verbrak dictator Wilders direct de banden met het CDA en begon voor draaiende camera’s te krijsen als een klein kind, dat het allemaal de schuld was van het CDA.
Wat heeft Wilders toch een pech, dat het CDA geen dictatoriaal geleide partij is, zoals de zijne. In zijn partij had hij een dergelijke crisis meteen de kop ingedrukt en voor tientallen draaiende camera’s gekrijst dat het allemaal de schuld van de PvdA was. Zoals hij al jaren lang vrijwel elke misstand in de samenleving op het bord van de sociaaldemocraten schuift. Hij staat er nauwelijks bij stil dat zijn haatdragende en discriminerende opmerkingen hele bevolkingsgroepen tegen elkaar opzet en dat het feit dat niemand elkaar meer vertrouwd, in het begin zijn eigen schuld is. Zijn eigen opruiende uitspraken over alles wat niet-Nederlands is, heeft mensen tegen elkaar opgezet en leidt ertoe, dat Moslims vaak niet eens worden aangenomen voor een baan. Wilders is een verschrikking voor Nederland. Hij en alleen hij is er verantwoordelijk voor, dat Nederlanders niet meer schouder aan schouder staan, maar als kemphanen tegenover elkaar. En hij gebruikt… wat zeg ik… misbruikt dat alleen maar voor eigen politiek gewin. De samenleving is in Nederland totaal ontwricht en verkeert in opperste spanning. Teksten als hier boven worden voortdurend gescand door de AIVD en kunnen de schrijver op een arrestatie komen te staan. Je kunt je dus oprecht afvragen waar de vrijheid van meningsuiting is gebleven bij de partij voor de VRIJHEID. Dat mensen een berisping krijgen van hun werkgever, nadat de op Twitter een protest hebben aangetekend tegen Wilders’ vreselijke opmerkingen, geeft alleen maar aan dat de boog erg gespannen staat. En dat komt alleen maar door zijn haatdragende opmerkingen. En Nederland zit niet te wachten op zijn immer haatdragende redevoeringen over hoe slecht Moslims zijn; Nederland zit na 8 jaar Balkenende te wachten op een leider. Geen minister-president die alleen maar kan solliciteren; maar een die leiding geeft aan een land in crisistijd. Een leider, die het land er weer bovenop helpt. En die leider is niet Geert Wilders. Zoveel is vrijdag duidelijk geworden. Goddank!
Niet allen gaat het rechtse kabinet niet door; vrijdag is tevens duidelijk geworden dat de PVV slechts één medestander heeft in de Tweede Kamer en dat is de VVD. En VVD en PVV komen samen nooit aan een meerderheid dus zal een regering met de PVV er nooit meer komen. Kiezers zullen teleurgesteld zijn in de PVV en teruggaan naar de gevestigde orde; CDA en VVD. De 24 zetels die de PVV nu heeft, zijn het hoogst haalbare aantal. Hierna kan het alleen maar bergafwaarts gaan met de PVV en dus is het einde van de PVV in zicht en dat is prima. En als de PVV nog zal winnen (en dat doet het momenteel), dan zal het nooit alleen de benodigde 75 + 1 zetels meerderheid halen. Kiezers die PVV stemmen, zijn overgelopen van de VVD en het CDA. En we hebben afgelopen week geleerd dat het CDA niet wil samenwerken met de PVV. Tenminste… een groot deel van het CDA heeft zich tegen de anti-Islambeweging van Wilders gekeerd. Dus blijft de VVD nog als enige partner van de PVV over en die twee halen samen ook geen meerderheid, want zo groot is het rechtse blok in de Tweede Kamer niet. De kans dat de PVV ooit nog meedoet aan een regering, is dus voor goed verkeken. Dat Nederland is ontsnapt aan een regering met de PVV staat eigenlijk gelijk aan het ontsnappen aan een allesomvattende ramp; Nederland is 3 september 2010 ontsnapt aan een ramp. Geen terroristische aanslag of natuurramp. Geen 21 december 2010, waarop volgens pessimisten de aarde zal vergaan… Nee, de ramp dat CDA en VVD zich volledig zouden overleveren aan een dictator als Geert Wilders. Die ramp is door Ab Klink voorkomen. Dat is een feest voor de democratie! En alleen al om die reden moet er voor Ab Klink een standbeeld worden opgericht en moet 3 september uitgeroepen worden tot nationale feestdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten