In “samenwerking” met gratis dagblad Spits, tijdschrift Nieuwe Revue en omroep WNL organiseerde dagblad De Telegraaf de verkiezing “meest rechtse Nederlander van het jaar”, in dit geval van het jaar 2010. Voormalig LPF-lid Joost Eerdmans bedacht de verkiezing en zette onder andere oud-PvdA-minister Willem Vermeend, Nieuwe Revue hoofdredacteur Frans Lomans en toponderneemster Susanne Scholte in de jury. De genomineerden waren (heel verrassend) PowNed-oprichter Dominique Weesie, VVD-voorman Mark Rutte, PVV-oprichter Geert Wilders en PVV-kamerlid Martin Bosma. Ook Victor Möller, die in 2010 een gedurfde overname deed door Saab op te kopen van General Motors, viel in de nominaties. Tenslotte werd PvdA-leider Job Cohen genomineerd, omdat hij volgens De Telegraaf, Spits, Nieuwe Revue en WNL dit rechtse kabinet mogelijk heeft gemaakt.
De Award (want vandaag de dag mogen we in rechtse kringen niet meer spreken van een ‘prijsuitreiking’), is nu al een fiasco. Niet in de laatste plaats omdat de award wordt georganiseerd door tijdschriften en stichtingen die allen onder het Telegraaf-concern vallen, of daaraan gelieerd zijn. Weesie is zelfs een medewerker van het eigen Telegraaf-concern. Dagblad Spits en tijdschrift Nieuwe Revue worden door het Telegraaf-concern uitgegeven, zo ook de gelijknamige krant. Omroep Wakker Nederland (WNL) is opgericht met Telegraaf-geld en wordt bestuurd door Telegraaf-medewerkers. Al moet worden gezegd dat een publieke omroep geen deel uit mag maken van een commerciële organisatie en dus is WNL geen onderdeel van De Telegraaf. Maar als je voorgaande bij elkaar optelt, kun je rustig stellen dat hier De Telegraaf een prijs uitreikt aan De Telegraaf. Dat is gelijk aan een slager, die zijn eigen vlees keurt. Theater-, tv- en filmproducent Joop van den Ende werd bij de oprichting van de John Kraaykamp Musical Award, in 2000, overladen met dezelfde kritiek. Officieel is het een prijs die wordt uitgereikt aan acteurs en actrices, die in een musical spelen. Ook zijn er prijzen voor de beste regisseur, schrijver, muziek,... enzovoorts. Maar tijdens de oprichting van de John Kraaykamp Musical Award was Joop van den Ende heer en meester op de musicalmarkt. Hij had op dat moment meer dan 80% van de theater- en musicalmarkt in handen en dat maakte de waarde van de prijs twijfelachtig. Zeker toen in de eerste jaren na de oprichting steeds een musical van Joop van den Ende zelf in de prijzen viel. Het werd allemaal toch groots aangekondigd op de Nederlandse televisie en de AVRO was er zelfs bereid om geld op tafel te leggen voor de uitzendrechten. Maar in feite is het een prijs van Joop van den Ende, uitgereikt aan Joop van den Ende. De laatste jaren is Van den Ende zich dit gaan beseffen en vallen ook andere musicals in de prijzen.
Zo ook de award ‘meest rechtse Nederlander van het jaar’, in dit geval van 2010. Waarom deze award uit te reiken is niemand echt duidelijk geworden. Ook zijn de definities, waar ‘de meest rechtse Nederlander van het jaar’ aan moet voldoen, niet helemaal duidelijk. Wanneer ben je ‘de meest rechtse Nederlander van het jaar’? Waar moet je aan voldoen? En, misschien nog wel belangrijker in rechtse kringen: wat levert het op? De eerste vraag is het makkelijkst te beantwoorden: Misschien vinden Eerdmans, De Telegraaf en hun rechtse vriendjes dat alle andere prijzen die er al zijn voor mensen die zich inzetten voor de publieke zaak, veel te kritisch en dus te links zijn. En links zijn mag tegenwoordig niet meer. Links zijn wordt tegenwoordig in Nederland vergeleken met collaborateurs in de Tweede Wereldoorlog. Recentelijk kreeg De Dijk-voorman Huub van der Lubbe op Radio Veronica (waar De Telegraaf ook al een dikke vinger in de pap heeft via moederconcern SBS6) er stevig van langs. Hij zou in een interview hebben vermeld dat hij PvdA stemde en dat mag tegenwoordig niet meer. Van der Lubbe is inwoner van de stad Amsterdam en daar stemt meer dan de helft op de PvdA. Van der Lubbe is dus geen uitzondering. Ineens is zijn muziek niet meer interessant, maar wordt hij door De Telegraaf en daaraan gelieerde organisaties publiekelijk afgemaakt omdat hij verklaart ‘links’ te zijn.
PvdA-leider Cohen krijgt van De Telegraaf de twijfelachtige eer dat hij dit rechtse kabinet mogelijk heeft gemaakt. Trouwe lezers van Opinie Paultje, maar ook van een serieuze (en dus linkse) krant weten dat Rutte de besprekingen over een Paars Kabinet heeft stilgelegd, omdat er op het partijkantoor van de VVD dreigtelefoontjes binnen kwamen van VVD-stemmers, die dreigden over te stappen naar de PVV als Rutte zou blijven door onderhandelen met PvdA, D’66 en GroenLinks. Cohen werd de nationale pispaal, terwijl het huidige gedoogkabinet een bedenksel is van oud-CDA-voorman Ruud Lubbers. Diezelfde Lubbers verklaarde nog geen week na het ontspringen van het idee, er overigens alweer tegen te zijn. Het huidige gedoogkabinet is dus geen bedenksel van Cohen, maar van Lubbers. Maar deze opmerking zal wel weer te links zijn. Immers, feitenkennis en algemene ontwikkeling zijn links en dus fout.
Opmerkelijker was de keuze van De Telegraaf van de persoon die uiteindelijk in de prijzen viel; die viel niet op bijvoorbeeld Geert Wilders, die toch met recht de meest rechtse Nederlander genoemd mag worden, maar op Victor Möller. Möller is de voorman van het veel te ambitieuze Spijker-concern, dat met veel geld van onder andere televisieproducent John de Mol en NEC-eigenaar Marcel Boekhoorn is opgericht en exclusieve sportauto’s maakt. Sinds de heroprichting in 1999 heeft het bedrijf nog geen cent winst heeft gemaakt, maar het lukt Möller nog steeds de autofabrikant te laten voortbestaan. Op zich een hele nette prestatie; maar rechts? Inmiddels heeft het bedrijf duistere aandeelhouders als een Russische investeringsmaatschappij en een bank uit Litouwen. Ook bij de overname van Saab zou een rijke Rus via een onderneming op de Maagdeneilanden betrokken zijn. Maar daar gaat het De Telegraaf niet om; Möller is de held van 2010 en als het even kan de meest rechtse held van 2010. De keuze voor Möller is opmerkelijk, omdat Möller geen banden heeft met het Telegraafconcern en de andere genomineerden hebben dat – op Cohen na – wel. Maar de Telegraaf wist zeker dat de nieuwe prijs een succes zal worden.
Het pakte anders uit. Want toen omroep Wakker Nederland in het radioprogramma Nu Al Wakker Nederland de ondernemer benaderde, was deze op zijn zachtst gezegd not amused. In een telefonisch radio-interview verklaarde de zakenman niet van etiketten te houden en al helemaal niet van deze prijsuitreiking. Hij wilde niet benoemd worden tot meest rechtse Nederlander van het jaar 2010; al was het alleen maar omdat hij helemaal niet rechts was. De veel te enthousiaste radiopresentator kon de zakenman niet enthousiasmeren voor de door hem gewonnen prijs. Möller gaf aan links te zijn en al jaren links te stemmen. Niet heel erg enthousiast maakte de radiopresentator er deze ochtend maar een eind aan het gesprek.
Niet alleen Möller vindt de prijs een waardeloze en smakeloze Telegraaf-stunt. Niemand kan de promotieactie van de krant van Wakker Nederland waarderen. Cohen was de enige die nog echt serieus in ging op zijn nominatie. Als Cohen een beetje ballen had gehad en sterk in zijn schoenen had gestaan, dan had hij op dezelfde manier gereageerd als Möller: Een gesprek over de prijsuitreiking van een nutteloze prijs als de meest rechtse Nederlander van het jaar (2010) is niets meer of minder dan nutteloos tijdverdrijf. De Telegraaf kan de prijs beter opdoeken. Maar dat lijkt vooralsnog een utopie. Je kunt je ook (ergens wel terecht) afvragen wat Möller heeft gedaan voor rechts Nederland. Is het redden van Saab een grootse prestatie voor rechts Nederland of voor het rechtse geluid in Nederland? Saillant detail aan de hele prijsuitreiking is ook, dat het juryrapport nooit openbaar is gemaakt, of zelfs maar aan Möller is medegedeeld. Bovendien kun je je terecht afvragen of de jury niet beter navraag had kunnen doen bij directe vrienden of kennissen, om te weten of Möller daadwerkelijk VVD, CDA of zelfs PVV aanhangt. Dan had ze deze blunder bespaard kunnen blijven.
De kranten, omroepen en tijdschriften gelieerd aan De Telegraaf openden deze ochtend groots met het nieuws dat Möller de prijs had gewonnen. Alleen vroege luisteraars (waaronder de schrijver van dit stukje) weten, dat Möller de prijs onder geen beding wilde accepteren. Alleen dagblad De Pers meldde op basis van bandopnamen dat de prijsuitreiking op een fiasco was uitgelopen. Niet eens zo gek, als je bedenkt dat de twee gratis ochtendbladen elkaars politieke tegenpolen maar ook elkaars directe concurrenten in de bus en trein zijn. Maar uw Opinie Paultje, toch gepositioneerd aan de linker kant van het politieke spectrum, is dan niet te beroerd om deze taak op zich te nemen. Immers is ieder project waar Eerdmans achter steekt, gedoemd te mislukken. Een eerder project waar Eerdmans achter zat, de LPF, was ook al een fiasco geworden.
Misschien moet Eerdmans maar eens een ander vak gaan zoeken. Een risicoloos vak, als het even kan. Maar de verkiezing van ‘de meest rechtse Nederlander van het jaar’ kan rechtstreeks de prullenmand in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten