Is de G500 een mislukt experiment? Als je de venijnige berichtjes op Twitter tussen G500-voorman Sywert van Lienden en het partijbestuur van de PvdA dit weekeinde zou lezen, dan zou je haast zeggen van wel. Van Lienden beklaagde zich over de in zijn ogen ondemocratische partijstructuur van de sociaaldemocraten, waardoor voorstellen van de jongerenorganisatie vrijwel geen gehoor vinden op congressen, met als gevolg dat de punten waarop de G500 de grote politieke partijen van binnenuit wil veranderen, op een dood spoor zitten. Eerder waren de jongeren van de G500 wel erg succesvol bij de VVD en ook bij het CDA werden belangrijke punten in het verkiezingsprogramma van de christendemocraten gewijzigd, ten faveure van de G500. Kat in het bakkie bij de PvdA, dachten Van Lienden en de zijnen. Het congres dacht daar echter heel anders over.
Allereerst moeten we denk ik drie zaken onderscheiden: 1) de standpunten van de G500 zijn vrij rechts (D66 of VVD) en dat vindt bij de PvdA niet snel een goede voedingsbodem. De G500 wil bijvoorbeeld een versoepeling van het ontslagrecht (paradepaardje van het CDA) en nóg meer marktwerking in de zorg. Met die standpunten maak je op het PvdA-congres weinig vrienden, want iedereen is er inmiddels van overtuigd dat de marktwerking in de zorg alleen maar slechts heeft gebracht voor mensen die het echt nodig hebben en goeds doet, voor de mensen die het toch al goed hebben. Het zijn VVD-standpunten; die vallen slecht bij de PvdA. Logisch dus, dat je daarmee goed scoort bij CDA en VVD. Bovendien is de zorgverzekeraar steeds vaker op de stoel van de dokter gaan zitten en zijn alle ziekenhuizen in Nederland door de marktwerking in de zorgen vrijwel zonder uitzondering zo goed als bankroet. 2) Je kunt niet zomaar even met een tiental mensen een partij van meer dan 55.000 leden groot in een paar dagen tijd naar je hand zetten. Dat heeft tijd nodig en is bovendien dictatoriaal. Dan nog: in eerste instantie wordt de koers van de partij bepaald door het wetenschappelijk bureau van de PvdA, de Wiardi Beckmanstichting. De leden mogen daar vervolgens over stemmen. 3) Elke politieke partij heeft zijn eigen partijstructuur, die je eerst zal moeten doorgronden, alvorens je actie onderneemt. Bij de PvdA is het namelijk heel simpel: iedere afdeling heeft zijn eigen congresafgevaardigde, die zo ongeveer verplicht is de standpunten van zijn/haar afdeling op het congres onder de aandacht te brengen. Om daaraan te beginnen, moeten Van Lienden en zijn mensen dus van alle 400 bestaande afdelingen de afgevaardigde afzetten en zichzelf op die plaats hijsen. Daarvoor is echter weer een ledenvergadering nodig, waar een meerderheid van de afdelingsleden zijn instemming geeft. Pas dan kan de afgevaardigde op het congres zijn woordje doen. Om dit nog vóór de verkiezingen van 12 september te realiseren, is voor de G500 onbegonnen werk. Bovendien zullen er nogal wat afgevaardigden zijn, die geen zin hebben hun plek af te staan aan een nieuwkomer van de G500, die wel even de partij van binnenuit gaat veranderen. Binnen een kleinere afdeling is deze opgave makkelijker dan een afdeling met honderden, zo niet duizenden leden. In dat geval staat de G500 voor een onmogelijke opgave. In dat licht is het begrijpelijker dat de G500 beter scoort bij de VVD en het CDA; daar is een handtekeningenactie voldoende om standpunten op het congres naar je hand te zetten.
Van Lienden en de zijnen waren hevig verbouwereerd, toen zij naar hun eigen zeggen geen spreektijd kregen toebedeeld op het PvdA-congres in Utrecht. Voor de media was het Super Zaterdag, omdat maar liefst vijf partijen hun congres hielden: naast de PvdA waren dit CDA en GroenLinks in Utrecht, ChristenUnie in Amersfoort en de SP in ’s-Hertogenbosch. Super Zaterdag was het minder voor de G500, voor wie het PvdA-congres op een deceptie uitliep. Alle standpunten die de jongerenorganisatie in het partijprogramma wilden hebben veranderd, werden door de aanwezige congresleden (de afgevaardigden) weggestemd. Ook kreeg de G500 naar eigen zeggen vrijwel geen spreektijd. Wie het congres echt had gevolgd, zag dat de spreektijd van ook niet-G500 leden stevig in bedwang werden gehouden. Het is nou eenmaal erg menselijk om aandacht voor iets te vragen en daar dan stevig over door te zagen, omdat je nou eenmaal de aandacht van 2.000 á 3.000 mensen in die zaal hebt. Onder hen belangrijke PvdA partijbonzen. Die aandachtsgeilheid geldt voor de G500, alsmede de aanwezige leden die wijzigingsvoorstellen hadden ingediend. Slechts een enkeling kreeg zijn zin; op hoofdlijnen gaf het congres akkoord voor de uitvoering van het partijprogramma.
Dat de G500 weinig binnen de PvdA te zoeken heeft ligt ook aan de aanwezigheid van de Jonge Socialisten, de JS. De JS drukt een belangrijke stempel op het partijbestuur, mede door zijn omvang en sterke organisatie. Binnen de VVD (met jongerenorganisatie JOVD) en het CDA (met de Jonge Democraten als jongerenclub) is dit blijkbaar een stuk minder goed georganiseerd. Leden van de JS tellen sinds een paar jaar als volledig lid mee binnen de PvdA, waarbij de binnen de VVD en het CDA nog altijd worden afgeschermd door de respectievelijke jongerenbewegingen. Het geeft de JS meer invloed op het partijbestuur, dan (blijkbaar) bij de VVD en het CDA mogelijk is. Juist in dit partijprogramma hebben de jongeren van de JS een stevige stempel gedrukt. Als G500 kom je dan echt met je eieren na Pasen. Dan helpt het uitdelen van oranje rozen tijdens een bepaalde stemming aan de voormiddag niet meer. Dan ben je te laat.
In de Twitterberichten kondigde Van Lienden aan een brief te schrijven aan het partijbestuur, om zo een klacht in te dienen over de gang van zaken. Misschien is het een tip voor Van Lienden en zijn jongerenbeweging: sluit je massaal aan bij de JS en probeer dáár een en ander gedaan te krijgen. Je moet dan wel actief worden, plaatsnemen in commissies en je gezicht regelmatig laten zien binnen gewesten en op het partijbureau. En niet onbelangrijk: je zult onder de huidige leden steun moeten verwerven voor je standpunten, want anders ben je al helemaal nergens. Kortom: je moet actief worden in je afdeling en de straat op gaan; vanuit je luie stoel een hele politieke partij veranderen is echt een illusie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten