Het is werkelijk ongehoord, maar blijkbaar kan het in Nederland: beperking van de persvrijheid. RTL, De Telegraaf en De Volkskrant (!!) vroegen de Tweede Kamer om actie te ondernemen tegen de websites van de Nederlandse Publieke Omroep (NPO) in het algemeen en de NOS in het bijzonder. Het drietal vindt dat de NPO teveel websites heeft, waarop het gemakkelijker nieuws kan verspreiden en dan gebeurt ook nog eens met belastinggeld. Het drietal noemt zichzelf commercieel en kan naar eigen zeggen niet putten uit een immense pot overheidsgeld Daarom moet de nieuwsvoorziening van de NPO en NOS worden ingeperkt. CDA, VVD en PVV hebben hiertoe een wetsvoorstel ingediend en aangezien zij niet (meer) over een meerderheid in de Tweede Kamer beschikken, moest er een vierde partij bij en dat werd uiteindelijk GroenLinks. Tot ieders stomme verbazing heeft GroenLinks zich laten meesleuren in een wetsvoorstel wat we tot nu toe eigenlijk alleen maar kennen uit dictatoriaal geleide landen als Rusland, Oekraïne, Iran, Afghanistan, China en Pakistan. Landen, waar zowel CDA, VVD, PVV maar zeker ook GroenLinks uiterst kritisch tegenover staan als het gaat om onafhankelijke nieuwsvoorziening en nu doen diezelfde partijen dat in Nederland. Land van persvrijheid en vrijheid van meningsuiting. Aan die persvrijheid is vandaag dus abrupt een einde gekomen.
Dat de PVV de persvrijheid in Nederland drastisch wil inperken zal niemand echt verbazen. De ultrarechtse anti-Islambeweging van Geert Wilders heeft al langer kritiek op het functioneren van de NPO, die ze te links vindt. De PVV vindt dat de NPO en NOS veel te kritisch tegenover de PVV en haar ultrarechtse standpunten staan. Het wil daarom bijvoorbeeld niet meer verschijnen in programma’s, die in het (recente) verleden kritiek hebben geuit op Wilders’ haatpartij. Ook besteedt de NOS in haar nieuwsvoorziening onvoldoende aandacht aan de problemen die allochtonen in de Nederlandse samenleving veroorzaken en zitten er veel te veel PvdA’ers in het bestuur van de NPO, zo meent de PVV. Om de NPO en NOS te straffen, wilde de PVV de Hilversumse kliek fors minder belastinggeld toezeggen en moesten omroepen fuseren. Vooral die linkse VARA moest van de PVV van het toneel verdwijnen. De PVV wilde zelfs invloed op de programmering van de zenders; men meende dat er op Radio 2 meer Nederlandstalige muziek moest worden gedraaid. Het komt de PVV dus goed uit, dat de NOS kan worden gestraft met het beperken van de nieuwsvoorziening. De NOS mag bijvoorbeeld geen STER-reclame meer maken op haar websites en moet afzien van het aanbieden van apps voor iPhone en Android, zodat nieuwsuitzendingen op de GSM kunnen worden bekeken.
Dat de PVV, VVD en zelfs het CDA deze zogenaamde Poetin-wet op tafel smijten, is eigenlijk niet zo verwonderlijk. Maar dat GroenLinks dit steunt, is verrassend en eigenlijk meer dan verbazingwekkend. GroenLinks, broeder en helper in nood, draait de vrije nieuwsgaring hiermee een stukje de nek om en dat is eigenlijk wel het laatste wat je van ze verwacht. De partij maakt steeds sneller een ruk naar rechts, want eerder steunde het al een soepeler ontslagbeleid in het Kunduzakkoord. Het is een ideetje van het CDA, die vindt dat de Nederlandse arbeidsmarkt te star is en op slot zit. Het wil jongeren een kans geven op de arbeidsmarkt en daarom hoeven werkgevers geen ontslagvergoeding meer te betalen als ze van een oudere medewerker af willen, om deze in te ruilen voor een jonger en goedkoper exemplaar. Wordt je ontslagen, dan hoeft de werkgever straks niet meer via de kantonrechter of het UWV een vergunning aan te vragen. Je kunt – al heb je een vast contract – zonder pardon worden ontslagen en mag je via de kantonrechter een vergoeding gaan eisen. Daarmee moeten veel mensen zich in de schulden steken, omdat advocaten nou eenmaal niet komen opdraven voor een appel en een ei. Bovendien is in landen als Canada, VS en Engeland al een dergelijk ontslagbeleid en daar heeft het niet tot meer banen geleid. Je treft hiermee dus de arbeider; de gewone man. De werkgever, die over het algemeen toch eerder VVD-gezind is dan GroenLinks, is de lachende derde. Verbazingwekkend dat GroenLinks dit steunt. De werknemer minder macht geven en de werkgever meer, is niet echt sociaal.
GroenLinks, partij van het Openbaar Vervoer. Men trok altijd samen op met PvdA en SP in het bevorderen van het gebruik van het OV. De marktwerking in het OV is buiten de grote steden gehouden dankzij GroenLinks, die steun kreeg van de PvdA. Maar toch steunt GroenLinks een voorstel van D66, die vindt dat het maar eens afgelopen moet zijn met de onbelaste reiskostenvergoeding die werknemers krijgen uitbetaald. Je verzint het niet, maar GroenLinks is gedraaid als een blad aan een boom. Het heeft een ruk naar rechts gemaakt en is nu rechtser dan de PvdA en D66 ooit samen waren. Overigens is het een impopulaire maatregel, omdat het een groot deel van de Nederlandse beroepsbevolking treft. Daarom hebben vrijwel alle ondertekenaars van het Kunduzakkoord, waar deze maatregel in staat, inmiddels al aangegeven tegen hun eigen voorstel te zijn. Van het Kunduzakkoord is inmiddels weinig meer over; vrijwel alles is teruggedraaid of weg gebagatelliseerd, omdat de ondertekenaars - die eind april nog hoog van de toren bliezen over verantwoordelijkheid nemen en over je schaduw heen springen - hebben ingezien dat het akkoord ze stemmen kost.
GroenLinks maakte niet echt de sier met het afzeiken van hun eigen Kamerlid Tofik Dibi. Dibi wilde een gooi doen naar het partijleiderschap, maar het bestuur zag daar helemaal niets in. Bij de andere twee partijen die leiderschapsverkiezingen hielden, PvdA en CDA, zaten voldoende ongeschikte kandidaten. Zo had het CDA met Henk Bleker en Liesbeth Spies eerder comédiennes dan kandidaat-lijsttrekkers in huis. Bij de PvdA was Martijn van Dam eerder een afsplitsing van de VVD dan een PvdA’er en sloeg Lutz Jacobi werkelijk een pleefiguur. Ronald Plasterk was te moeilijk in zijn woordkeus en Nebahat Albayrak meldde zich op het laatste moment aan. Vooraf was duidelijk dat Diederik Samsom de verkiezingen glansrijk ging winnen en dat gebeurde ook. Toch haalden PvdA noch CDA het in hun hoofd, om de kandidaten publiekelijk aan de schandpaal te nagelen. GroenLinks deed dit met straatvechter Dibi wel en sloeg daarmee zelf een pleefiguur. Voor zowel PvdA als CDA deden de lijsttrekkersverkiezingen goeds voor de partij; ze stegen in rap tempo in de peilingen. Bij GroenLinks zijn die verkiezingen uitgelopen op een drama; een Griekse tragedie. Dibi heeft, moedig als hij is, aangegeven dat hij op plaats tien wil staan, omdat hij GroenLinks die 10 zetels wil geven. Dapper van Dibi, maar het is een gelopen koers.
Inderhaast is GroenLinks wel een lijstverbinding aangegaan met SP en PvdA, om mee te liften op de linkse wind die langzaam weer door Nederland begint te waaien. Maar met deze geschiedenis is GroenLinks allesbehalve links. Ze is eerder rechts en daarom toe aan een naamsverandering.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten