Wie stak Emile Roemer met een mes?

Vandaag verschenen de eerste peilingen van Maurice de Hond weer op nieuwssite nu.nl. Tot aan de verkiezingen van 12 september peilde de opiniepeiler iedere week de mening van Nederland en op 12 september bleek dat zowel hij als zijn collega-opiniepeilers weer mijlenver naast de uiteindelijke uitslag zaten. Dat was niet voor het eerst: De Hond en de zijnen zaten er wel vaker behoorlijk naast, maar toch laten we ons als kiezer nog steeds door hen leiden. Onze politieke mening is niet meer gebaseerd op partijprogramma’s, maar louter op hoe de massa denkt over de huidige politieke situatie in het land. Er is tegenwoordig geen mens meer, die een eigen mening heeft, behoudens die paar procent van de bevolking die lid is van een politieke partij. Zij zijn bedreven met hun partijprogramma, omdat ze ook weten wat erin staat. Maar het overgrote deel van de Nederlandse bevolking laat zich leiden door opiniepeilers als Maurice de Hond. Maurice de Hond en andere opiniepeilers hanteren zelf een foutmarge van 2 zetels naar boven en naar beneden; bij de laatste twee verkiezingen peilden ze er maar liefst 6 zetels te weinig voor de VVD en 4 te weinig voor de PvdA. De VVD haalde 41 zetels en de PvdA uiteindelijk 38. In totaal zaten de grote opiniepeilers maar liefst 30 zetels naast de uiteindelijke uitslag. In opinieland is dit een onvergeeflijke foutmarge, maar een fout die snel wordt vergeten. Geen opiniepeiler die deze uitslag had voorspeld.

Ondanks de fouten die De Hond en zijn collega’s maakten (en nog steeds maken), liet de partijtop van de SP zich wel degelijk beïnvloeden door die peilingen. Blijkbaar is de SP de enige politieke partij die zelf geen marktonderzoek doet, want alle andere partijen, van CDA tot GroenLinks, hebben een aparte afdeling die de hele dag niets anders doet dan meningen verzamelen op sociale media, radio en televisie. Ook gaan ze de straat op, deuren langs en vragen marktonderzoekers om willekeurig mensen te bellen. Zo werken vrijwel alle politieke partijen; bij de PvdA en VVD hebben ze er zelfs een aparte stichting voor: De Wiardi Beckmannstichting bij de PvdA en bij de VVD heet die afdeling de Tellerstichting. Het zijn afdelingen die de koers van de partij goeddeels bepalen, omdat ze weten wat er onder hun kiezers leeft. Alleen de PVV en nu blijkbaar ook de SP ontberen deze afdelingen. Kleine tip voor de SP zou misschien zijn om als de bliksem een dergelijke afdeling op te zetten.

De SP heeft zich bij de laatste verkiezingen duidelijk laten leiden door de peilingen, zo gaf ook SP-voorman Emile Roemer gisteren ruiterlijk toe. Eigenlijk zei de socialistische voorman gisteren dat, wat het hele land eigenlijk al maanden vermoedde. Niet verwonderlijk, want de SP stond meer dan driekwart jaar bovenaan in de peilingen. Tijdens het spektakelstuk Een Ander Nederland, in januari dit jaar in Nijmegen, stal de SP-leider de show van GroenLinks en PvdA’er Job Cohen. In een oneman show toonde de SP-voorman zich een ware staatsman. Lang leek het een tweestrijd tussen Roemer en VVD’er Rutte te worden en de hele SP stelde zich daar ook op in. Zelfs aan VVD-zijde wisten ze niet beter, dan dat hun grootste concurrent de socialistische SP was. De SP zag het probleem van een lange formatie al hangen en formeerde al een groep mensen, die zich bezig ging houden met het verdelen van ministersposten en er waren ook al lijstjes met namen. Renske Leijten, nummer twee op de SP-lijst, liet in het zondagnachtprogramma Echte Jannen weten dat ze wel in was voor de post van minister van Economische Zaken. Leijten liet zich steeds naar voren schuiven als de spreekbuis van Roemer, die het vanwege de gunstige peilingen vertikte te verschijnen op het festival Lowlands (wat toch wel redelijk links publiek is, dus je doelgroep!) en in het eerste TV-debat bij de NOS verscheen zelfs helemaal geen SP’er. Dat is niet alleen naast je schoenen lopen van verwaandheid en arrogantie, maar zeker ook met je kop in de wolken lopen en los zijn van alle realiteit. Doorgewinterde politici als SP’ers zijn, zouden ze zich toch moeten realiseren dat ze zich hadden moeten laten leiden door hun eigen partijprogramma en juist niet door de peilingen van opiniepeilers als Maurice de Hond, die er tot nu toe altijd naast hebben gezeten (en hoe!). Blijkbaar moet dat nog doordringen tot het hoofdkantoor van de SP. De SP heeft zich laten misbruiken door De Telegraaf en Elsevier, die de groei van de SP geweldig vonden. Een grote SP zou namelijk een kleine PvdA betekenen en daar dromen ze bij De Telegraaf al een jaar of honderd van.

Feitelijk is niet het CDA, maar de SP de grootste verliezer van de afgelopen verkiezingsstrijd. Zeker na het gedrag van Roemer van de afgelopen week. Roemer toont zich een slecht verliezer, terwijl de kiezer toch duidelijk was. Roemer waande zich achter de schermen al minister-president, want na meer dan driekwart jaar de grootste in de peilingen zijn geweest, kon het 3 weken voor de verkiezingen voor de SP eigenlijk niet meer fout lopen. Zijn voorganger, geestelijk vader Jan Marijnissen (Agnes Kant even links laten liggen), verscheen een paar weken vóór de verkiezingen zelfs op nieuwssite Nu.nl met de gewaagde uitspraak dat de SP nog wel eens naar de 45 zetels zou kunnen schieten. De SP dacht duidelijk de wedstrijd al te hebben gewonnen, voordat deze goed en wel was begonnen. Menig Nederlandse sporter of sportclub denkt er ook zo over en daarom werden dit jaar zowel het EK-voetbal, de Tour de France als de Olympische Spelen voor Nederland een fiasco. Tijdens het EK-voetbal lag Nederland er in de poulefase al uit, bij de Tour de France haalde geen enkele Nederlander ook maar de top-20 en na de Olympische Spelen eindigde Nederland op de 13de plaats, waar NOC-NSF toch had gedacht minstens bij de 10 beste sportlanden ter wereld te horen. Toen bleek dat de dertiende plaats het hoogst haalbare was, werd minister Schippers (VVD’er en die hebben weer nauwe banden met het NOC-NSF) gevraagd om meer geld. Schippers weigerde dit, maar sprak over betere efficiency. Dat was natuurlijk flauwekul, want er moet geen geld bij, er moet mentaliteit af. In dit geval sprak de kiezer; de kiezer wilde geen experimenten meer met partijen die nog nooit in de regering hadden gezeten. Dat experiment was met de PVV nogal slecht afgelopen en de kiezer wilde geen herhaling van zetten. Geen populisme meer, maar partijen die ervaring hadden met het regeren. Roemer kan zich daar blijkbaar maar slecht bij neerleggen.

De zelfreflectie van Roemer gisteren tijdens de SP-ledenraad in Amersfoort wordt door veel mensen inmiddels gezien als moedig. Weinig partijleiders doen aan deze zelfreflectie. Toch moet de SP zich rap een andere houding aanmeten, want op dit moment doen ze zich voor als gebeten hond en beledigde onschuld. Met hun uitspraken dat ze zich hebben laten afbluffen door de PvdA meten ze zich een houding aan van de beledigde majesteit. Roemer gedroeg zich als een verwend klein kind, toen hij afgelopen week zijn linkse broeder Samsom aanviel op diens samenwerking met de VVD, de eeuwige rivaal van de socialisten. Gisteren sprak hij zelfs van een mes in de rug, gestoken door de ware aard van de PvdA, waarin de socialisten zich naar eigen zeggen zo hadden vergist. Maar eigenlijk moet Roemer heel blij zijn, dat hij niet hoeft samen te werken met de liberalen, want in dat geval had de SP een forse ruk naar rechts moeten maken. In het geval de SP net zo groot wat geworden als de PvdA nu, dan had Roemer hoogstwaarschijnlijk hetzelfde gedaan als de PvdA nu ook doet: onderhandelen met de VVD. Alleen was de SP door die onderhandelingen fors naar rechts opgeschoven (als de twee er al uit kwamen), en dan was de SP een kopie geworden van de PvdA. Een fors naar rechts opgeschoven SP zou de kiezers weer massaal in de armen van de PvdA drijven en dan is de SP helemaal weg. Nu houden ze nog 15 zetels over. De PvdA houdt overigens de deur nog steeds open voor Roemer en zijn SP, maar die weigeren daaraan toe te geven. Nee, mompelen en je gedragen als een klein kind brengen de SP echt verder.

Als er iemand Emile Roemer een mes in de rug heeft gestoken, dan is dat Maurice de Hond en zijn opinievriendjes en niet de PvdA. Maar maak dat Roemer maar eens wijs. Succes…

iLosers

Met dit bericht zal ik me niet snel populair maken onder vrienden en kennissen. Dit bericht gaat namelijk over de vandaag uitgebrachte iPhone5. Hoewel, vandaag… Het nieuwste speeltje van Apple was natuurlijk al een weekje of twee op de markt in voor Apple belangrijke landen als de Verenigde Staten, Japan, Duitsland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk. Wereldwijd waren er al 5 miljoen nieuwe telefoontjes verkocht en sinds vandaag is het speeltje ook in Nederland te koop. Het nieuwe speeltje zorgde wereldwijd voor een run op de winkels, waar het werd verkocht. Sterker nog: er waren zelfs mensen die vanuit Duitsland naar de Apple Store in New York waren gevolgen, daar vervolgens een week lang in hun slaapzak voor de deur bivakkeerden, om maar de eerste te zijn die het speeltje in handen zou kunnen krijgen. En toegegeven, Apple heeft er zelf ook een spektakel van gemaakt, want de laatste maanden lekten er zogenaamd steeds vaker foto’s uit van hoe de nieuwe iPhone5 eruit zou kunnen zien; en berichten in de pers wat voor nieuwe mogelijkheden het wonder der techniek allemaal zou kunnen. Kortom: de markt werd aardig opgewarmd voor de iPhone5.

Gefeliciteerd: u heeft de nieuwe iPhone gekocht. Na de iPhone, iPhone2, iPhone3, iPhone4 en iPhone 4s bent u nu al toe aan de zesde versie: de iPhone5. Even verondersteld dat een nieuwe iPhone los ongeveer 900 euro kost, heeft u in een kleine 5 jaar tijd meer dan 5.400 euro uitgegeven aan een telefoon. Een apparaat waarmee we doorgaans eigenlijk alleen behoren te bellen, om kort even wat boodschappen aan elkaar door te geven, maar die er nu ook voor zorgt dat we rechtstreeks in contact staan met de gehele wereld. Dankzij die telefoon weten we dat een goede vriendin nu de straat oversteekt in Amsterdam en dat een vriend nu uit pas uit zijn bed komt, na een avondje goed doorzakken. Het is verbazingwekkend om te zien hoe een groepje jonge meiden in de trein met elkaar praat – want dat doen vrouwen nou eenmaal graag – en tegelijkertijd met 27 applicaties bezig is op het internet: op Facebook, Hyves, Twitter en andere sociale media houden ze ondertussen de hele wereld in de gaten en brengen die onderwerpen ook nog eens ter discussie in hetzelfde gesprek. Tegelijkertijd luisteren ze ook nog eens naar muziek en geven zonder blikken of blozen het treinkaartje aan de conducteur. Het is werkelijk wonderbaarlijk om het te aanschouwen.

De iPhone heeft dat proces alleen maar verergerd. Het apparaatje kan tegenwoordig zo ongelofelijk veel, dat het bijna niet meer is bij te houden. Toch hoor je nog steeds gebruikers klagen over bepaalde functies die niet volledig werken. Het telefoontje op zich is een wonder der techniek, maar de klachten zijn niet van de lucht. De vorige iPhone had bijvoorbeeld regelmatig een slechte ontvangst en de huidige iPhone kampt met problemen van de ingebouwde kaart. Ook de spraakfunctie wil niet altijd goed werken. De gebruiker realiseert zich te weinig dat het niet de iPhone is, die niet goed in elkaar zit. Nee, het is het leven er omheen, dat niet goed in elkaar zit. Je denkt niet meer na, maar levert je hele leven over aan een telefoon! Wat voor kansloos figuur ben je dan? Tegenwoordig zijn we met z’n allen veel te afhankelijk geworden van het apparaat. Onze gulzigheid naar nieuws is niet meer te stillen; we willen alles weten. Niet alleen over de huidige kabinetsformatie, maar zeker ook of een vriendin momenteel dat ene jurkje koopt in die ene winkel, of hoe die ene vriend momenteel in welke standje ligt te vrijen met zijn vriendin. Ergens in Australië staat een trein al tien minuten stil op het perron en in de VS is een file ontstaan op de ringweg van Chicago. In Japan steekt een eend de hoofdweg over en in Duitsland wordt een nieuw kindje geboren. Allemaal reuze interessant! Alles staat tegenwoordig op het internet en de iPhone pakt het voor je op.

Toch is het wel erg, als je je leven zoveel laat afhangen van iets simpels als een mobiele telefoon en dan ook nog eens ieder jaar dik 900 euro uitgeeft aan weer een nieuwe versie. Want het probleem is dat ongeveer ieder jaar er een nieuwe versie van de iPhone uitkomt, waarna alle gebruikers weer stad en land afreizen om voor de deur van de Apple winkel te gaan bivakkeren; weer en wind trotseren om maar weer de eersten te zijn die de dan alweer nieuwe iPhone6 in handen heeft. En daarna mag u een klein jaartje later alweer de nieuwste iPhone7 aanschaffen... en voor die mensen die dan nog steeds teveel geld over hebben: daarna mag u de iPhone8 aanschaffen! Tegen die tijd heeft u meer dan 3.000 euro uitgegeven aan een telefoon! Wat moet dat een kick geven, zeg! zo... en dan heb je je nieuwe iPhone5... en dan... ermee bellen? Maar dat kon de vorige toch ook al? Waarom dan met de hype meegaan en weer 900 euro uitgeven, terwijl je over een klein jaartje week een nieuwe iPhone6 kunt aanschaffen? En dan? Dan heb je je nieuwe iPhone; en dan? Wat ga je dan doen? Ga je dan met vrienden bekijken wat hun telefoon allemaal niet kan, en die van jou wel? Ga je dan thuis op de bank alle functies uitdokteren om er vervolgens achter te komen, dat je nog een werkloze, maar verder prima functionerende iPhone 4s hebt en nog 5 andere versies? Kom je er dan achter dat alle programmatuur op je vorige iPhone plotseling niet meer werkt, omdat Apple – slimme jongens als ze zijn – plotseling alles heeft aangepast op de nieuwe iPhone, zodat je wel weer een nieuwe iPhone moet kopen omdat anders niets meer werkt?! Wat een ramp! Ga je direct naar gelijkgestemden en iPhones vergelijken? Wat voor immense loser moet je eigenlijk zijn, om je leven te laten afhangen van een telefoontje, dat net iets groter is dan de palm van je hand? Heb je zelf nou echt niet meer het intellectuele vermogen, om ets anders te bedenken dan steeds maar weer bezig zijn met die telefoon? Een telefoon?! Je moet wel rotleven hebben om vrije dagen bij je baas op te nemen, om vervolgens de halve wereld over te vliegen en voor de deur van een winkel weer en wind te trotseren voor een telefoon… In dat geval heb je echt niets beters te doen; het leven heeft voor jou dan echt geen zin meer. Er is geen missie meer voor je. Het einde der tijden is nabij. Je hertenstelsel is niet meer in orde. Kortom: kopers van de nieuwste iPhone5 zijn wel ontzettende iLosers.

Tot voor kort waren Apple-producten alleen weggelegd voor kenners; mensen uit de grafische wereld. Maar sinds een jaartje of zes, zeven is de hele wereld idolaat van Apple. Misschien een ideetje voor het zieltogende CDA, dat tot nu toe altijd inzette op Christelijke normen en waarden: de iPhone is het nieuwe geloof. Misschien moet het CDA, dat al twee keer meer dan de helft van zijn kiezers is kwijtgeraakt, zijn partijprogramma eens bouwen rond het geloof van de iPhone. Net als in Engeland het voetbal geen sport meer is, maar een geloof, is de Apple mania zo ongeveer wereldwijd verworden tot een geloof. Voor mij toont het aan dat het materialisme in de wereld zo ongeveer over zijn hoogtepunt heen is en de iPhone is de belichaming daarvan.

Gelukkig zijn er toch nog mensen die ook nog serieus met hun leven bezig zijn en zich niet laten verleiden tot het aanschaffen van een veel te dure iPhone5. Niet alleen laat ik het CDA al jaren links liggen, omdat ik weiger te stemmen met mijn geloof; ook weiger ik toe te geven aan het geloof van de iPhone. Ik ben dus met recht een atteist, geen iLoser.

MERTHE WUESTHUIS IS AANSPRAKELIJK VOOR DE RAMP IN HAREN

De 15-jarige Merthe Wuesthuis uit het Groningse Haren organiseerde afgelopen week een feestje bij haar thuis. Ze nodigde hiervoor al haar vrienden op Facebook uit, maar vergat daarbij aan te geven dat het om een privé feestje ging, waardoor één van die Facebook-vrienden weer andere vrienden uitnodigde en die weer andere vrienden, enzovoorts. Zo kwam het dat het erop leek, alsof 24.000 mensen naar Groningen zouden afreizen. Bestuurlijk Groningen was in rep en roer. Haren was slechts 9.000 inwoners groot en 24.000 bezoekers zou het dorpje niet aan kunnen. De gemeente deed een persbericht naar buiten en dat werd weer opgepakt door de immer sensatie zoekende media; zowel landelijk als internationaal. Merthe zal zich deze verjaardag nog lang blijven herinneren.

Op Facebook verschenen allerlei wilde berichten, die door het sensatie zoekende journaille nauwelijks werden onderzocht op waarheid. Daar, waar men wel tot diep in een ziekenhuis in Libië weet door te dringen als daar een 9-jarig jongetje ligt als enige overlevende van een vliegramp, of de gevaren van de dood trotseert om verslag te doen van de Arabische lente. Gevolg van dat niet nagaan op waarheid is een week lang ophitsende berichten op zowel televisie, radio, internet als in kranten, waardoor niet meer duidelijk werd wat nu wel waar was, en wat niet. Gevolg hiervan: mensen die kwaadwillende bedoelingen hadden, reisden eveneens af naar Groningen. En waar iedereen bang voor was, gebeurde dan ook: Haren veranderde in een oorlogsgebied. Het gevolg waren wereldschokkende beelden van plunderende jongen, die auto’s in de fik staken, in bomen gingen hangen, de straten vervuilden en alles afbraken wat op hun weg kwam. Schokkende televisiebeelden, waar het sensatie zoekende journaille bovenop zat, maar waar niemand wat mee deed. Beelden, die rechtstreeks uit de Arabische lente afkomstig hadden kunnen komen, waar de VN normaliter ruimte voor maakt in haar toch overvolle vergaderagenda. Het altijd zo rustige Haren was veranderd in een slagveld, waar zelfs mensen in elkaar werden geslagen.

Al dagen gaat het om de schuldvraag en inmiddels heeft iedereen daar een mening over. Hierbij valt op dat niemand eigenlijk de hand in eigen boezem wil steken: niemand wil echt aangeven dat zij hebben meegewerkt aan het ophitsen van berichten, waardoor journalisten over elkaar heen tuimelden om nog sensationelere berichten te publiceren. Logisch, want als de sensatiemedia de hand in eigen boezem steken, dan zullen zij moeten opdraaien voor de schade. Want mede door deze opruiende berichten werden jongeren met verkeerde bedoelingen onnodig geïnformeerd en op de verkeerde ideeën gebracht. RTL noch NOS willen toegeven aan hun opruiende berichtgeving; nee, volgens hen was het nieuws en hun beroep is nieuws verslaan. En die zin is geheel correct: hun beroep is nieuws verslaan, niet nieuws maken. In deze casus hebben de immer sensatie zoekende Nederlandse media zich verlaagd tot het bedenkelijke niveau van de voormalige Engelse tabloid News of the World, dat er ook niet voor terug deinsde haar eigen nieuws te maken, om vervolgens net te doen alsof het dit nieuws slechts verslaat. Niet voor niets filmden tientallen televisiecamera’s hoe op hol geslagen jongeren het hele dorp kort en klein sloegen, ramen ingooiden en een immens kabaal maakten. En het erge was, iedereen stond erbij en keek ernaar. Niemand stak een poot uit, waardoor het tuig gewoon haar gang kon gaan. Zelfs niet, toen een groep jongeren de lokale Albert Heijn in ramden en de hele winkel leeg plunderden; met name sigaretten en drank. En nog steeds voelt niemand zich verantwoordelijk; ook niet Facebook, die nu al meer dan 10 evenementen op haar naam heeft staan, waar mensen samenkomen en waar grote schade werd aangericht. Facebook wast zijn handen in onschuld; net als politie, justitie en het Nederlandse journaille. De gemeente blijft volhouden alles te hebben gedaan om de raddraaiers weg te houden c.q. tegen te gaan. Toch heeft de gemeente misschien wel onbedoeld meegeholpen aan deze mediahype. Want anders kan ik het ook niet omschrijven: het is een mediahype.

Mediahype, omdat in vergelijkbare gevallen in Duitsland, Frankrijk, Spanje en het Verenigd Koninkrijk ook hele wijken eraan moeste geloven. Ook hier kwamen duizenden feestgangers af op een ogenschijnlijk onschuldig verjaardagsfeestje, aangekondigd op Facebook. Ook hier maakten de organisatoren de ‘fout’ het feest niet als ‘besloten’ aan te merken, waardoor er een run ontstond op de sociale mediawebsite en heel veel mensen op het feest af kwamen. Gevolg van de massale feestgangers waren tientallen miljoenen euro’s schade, tientallen gewonden en honderden arrestaties. In alle gevallen werden de organisatoren echter voor de rechter gebracht en oordeelde diezelfde rechter dat de organisatoren aansprakelijk werden gesteld. Immers, zonder hun aankondiging was er niets aan de hand geweest. Zo mochten de organisatoren in Spanje opdraaien voor de schade aangericht in een villawijk, waarbij ook de villa van een Nederlands echtpaar volledig werd vernield. In Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk ging de rechter een stapje verder: hier werden de organisatoren veroordeeld tot 6 maanden gevangenisstraf, vanwege de ongenode gasten. Hier luidde het oordeel dat de organisatoren beter hadden moeten opletten, omdat ze redelijkerwijs hadden kunnen weten dat hun feestje door noch al wat gebruikers kon worden gezien. Facebook telt wereldwijd meer dan 900 miljoen gebruikers en dan is het vrij simpel om te worden opgemerkt. Jouw feestje komt namelijk voor al jouw Facebook-volgers in de agenda te staan en het is relatief eenvoudig om mensen toe te voegen aan dit evenement. Ook in Australië en de VS werden de organisatoren om deze reden hoofdelijk aansprakelijk gesteld; zij mochten persoonlijk opdraaien voor de aangerichte schade, die soms tot in de miljoenen beliep. In dat geval zouden ze wel twee keer nadenken voordat ze weer een bericht op internet zouden plaatsen.

En dit is nou juist de kern van het probleem: iedereen smijt maar wat op het wereldwijde web, zonder na te denken over de gevolgen. Blijkbaar moeten er extreem zware straffen worden uitgedeeld, alvorens de organisatoren gaan nadenken over wat ze hebben aangericht. De definitie van ‘vriend’ is de laatste jaren zeker met de komt van sociale media als Hyves, Facebook en Twitter een rekbaar begrip geworden. Op Facebook heb je geen vrienden. Vrienden zijn namelijk mensen die je ’s nachts op één uur kunt bellen met een probleem en die dan ook willen luisteren. Op Facebook heb je alleen maar namaak vrienden, want volgens de definitie van mijn oude opa kun je honderden vrienden hebben, maar is er slechts een handjevol daarvan een echte vriend. Echte vrienden kun je op één hand tellen, zei mijn oude opa (geb. 1901, overleden in 1995) altijd en hij had gelijk. Sterker nog: tot op de dag van vandaag heeft hij gewoon nog steeds gelijk. Facebook-vrienden zijn nepvrienden en het wordt tijd dat gebruikers zich dat gaan realiseren.

Verder gaande op voorgaande is er helaas maar één conclusie mogelijk en die is dat Merthe Wuesthuis op haar 16de verjaardag een cadeautje krijgt van het Openbaar Ministerie: zij is verantwoordelijk voor de aangerichte schade en zal deze moeten vergoeden. Natuurlijk is dit geen populair standpunt, want driekwart van Nederland is er inmiddels van overtuigd dat de relschoppers moeten opdraaien voor de aangerichte schade. Op zich een volkomen terecht punt, maar die raddraaiers waren er niet geweest als er geen bericht was geplaatst op Facebook en als de immer sensatie zoekende media er geen aandacht aan hadden besteed. Merthe moet leren wat voor gevolgen haar actie heeft gehad en dat kan alleen maar door haar aansprakelijk te stellen voor de geleden schade. Probleem hierbij is dat Merthe 16 jaar is en geen volwassene is. In dit geval worden dus haar ouders aansprakelijk gesteld voor de aangerichte schade. Een dergelijke straf zal een afschrikwekkende werking hebben op nieuwe initiatieven, want via Facebook kan het Openbaar Ministerie vrij eenvoudig achterhalen wie de organisatoren zijn en hen op deze manier opsporen en aanpakken. Alleen dan kan een herhaling van de ramp die zich afgelopen vrijdag in Haren voltrok, worden voorkomen.

Thriller

Ik kan het me niet meer herinneren, hoe lang het geleden is dat ik een thriller heb gezien, die zó ongelofelijk spannend was, dat ik ‘m tot het einde wilde uitzitten. Geen idee wat de titel van die film was en geen idee wanneer dat ook alweer was. Maar met recht is de thriller van woensdagavond de beste thriller die ik in tijden heb gezien. Ongemeen spannend was het, toen PvdA en VVD boven verwachting goed presteerden en hoger uit kwamen dan opiniepeilers eerder hadden kunnen voorspellen. Daags vóór de verkiezingen peilde meesterpeiler Maurice de Hond de twee nog op 36 zetels en anderen weer PvdA op 37 en VVD op 38. Geen van de opiniepeilers had verwacht dat beiden ongeveer rond de 40 zouden eindigen. Het werd een spannende race, die tot diep in de nacht zou duren en die zelfs mij wakker hield.

Uiteindelijk werd de VVD weer de grootste. Blijkbaar hebben de liberalen meer mensen weten de motiveren dan de sociaaldemocraten en dat siert ze. Op dee kieskaart van Nederland zijn CDA en VVD vrijwel weggedrukt door VVD en PvdA. Alleen SGP wist stand te houden in haar oude kiesdistricten. Verder gingen Groningen, Friesland, Drente, de Bommelerwaard, Twente, de Achterhoek, de vijf grootste steden van Nederland, de staart van Zeeland en de poot van Limburg naar de PvdA en kleurde de kaart van Nederland uiteindelijk voor 2/3 blauw. De VVD boekte de grootste winst ooit en kwam boven verwachting uit op 41 zetels, waar de PvdA gecorrigeerd uit kwam op 39 zetels. Uiteindelijk waren de sociaaldemocraten wel heel erg sociaal en gaven door middel van een lijstverbinding één zetel af aan GroenLinks.

WINNAARS & VERLIEZERS

GroenLinks, waarvan de jongerenbeweging DWARS – onder het mom van de verpakking is belangrijker dan de inhoud (dat hadden ze dan wel weer goed begrepen) – al deels uit de kleren was gegaan om stemmen te winnen, knalde omlaag van 10 naar uiteindelijk 4 zetels. Meedoen in Afghanistan, de ruzie rond de lijsttrekkersverkiezing met Tofik Dibi en het Kunduzakkoord, waarin GroenLinks eigenlijk alleen maar meedeed voor spek en bonen, waren teveel te worden voor de GroenLinks-kiezer. Daarbij kwam partijleider Jolande Sap ook totaal niet over op de kiezer, die meer geïnteresseerd leek in de strijd Rutte-Samsom. Al wordt ze in de media wel zo afgebeeld, toch is Sap niet de grootste verliezer van deze strijd. Mijn advies aan de jonge GroenLinks’ers: volgende keer alle kleding gewoon aanhouden. De onbetwiste verliezer is ook niet Geert Wilders, die door de PVV-kiezer genadeloos is afgestraft voor het weglopen uit de onderhandelingen in het Catshuis, in april van dit jaar. Wel ben ik benieuwd naar hoe de Amerikaanse en Israëlische miljonairs die de PVV financieel steunden, zullen omgaan met dit verlies. Immers, het verhaal van de PVV slaat bij de kiezer niet meer aan. Het is afgelopen, over en uit met de PVV. Men zal – zeker nu het CDA ze als partner heeft uitgesloten – hoogstwaarschijnlijk niet meer meedoen in het Nederlandse politieke landschap en de kans is groot, dat Wilders er noodgedwongen de stekker uit zal trekken. Al zal hij dat zelf nooit eerlijk toegeven. Ook niet het CDA, dat nog maar twee jaar geleden met 45 zetels deelnam aan de verkiezingen en toen al uit kwam op 21 en nu plofte naar 13. Nee, de onbetwiste verliezer is Emile Roemer van de SP; voor hem geen premierschap. Voor hem niet eens de poedelprijs. Zijn SP won niets; verloor niets.

De grootheidswaan van de SP is de kiezer blijkbaar in het verkeerde keelgat geschoten. De SP was tijdens het hoogtepunt van haar populariteit in juni al lijstjes aan het maken wie minister zou kunnen worden en welke ministersposten het zou opeisen. Ook was Emile Roemer al voorzichtig gesprekken aan het voeren met het partijbestuur van de VVD, om niet al teveel tijd kwijt te zijn tijdens de formatieperiode. Als klapper op de vuurpijl haalde de SP al buitenlandse gasten naar Nederland, waaronder Evo Morales van Bolivia en de IJslandse minister van Financiën Steingrímur Sigfusson. Emile Roemer waande zich al minister-president. Ook opper-SP’er Jan Marijnissen zag de SP al wel klimmen naar 45 zetels. Tot slot zag de nummer twee van de SP, Renske Leijten, zichzelf al wel als minister van Financiën, zo liet ze weten in het zondagnachtprogramma Echte Jannen van PowNed. Al met al maakt de SP de vreselijkste fout die de meeste Nederlandse sporters maakten tijdens het EK Voetbal, de Tour de France en de Olympische Spelen, die voor Nederland dit jaar op een regelrecht debacle uitliepen: men dacht de wedstrijd al te hebben gewonnen, voordat deze goed en wel was begonnen. Nooit doen; zeker niet als politicus.

ZIEKELIJK

Walgelijk en om spontane braakneigingen van te krijgen is echter de opstelling van het CDA. De Christendemocraten gingen al twee keer door de helft; van 45 naar 21 en van 21 naar 13. Tijdens de vorige formatieperiode meende het CDA dat het niet aan zet was om mee te doen, maar deze afwachtende houding leverde toch regeringsdeelname op en vormde de basis voor het rampkabinet Rutte-Wilders, waarin het CDA slechts een bijrol speelde. Het deed mee voor spek en bonen. Het CDA had helemaal niets te vertellen in het eerste en tevens laatste kabinet Rutte-Wilders, waarin Wilders de koers bepaalde en Rutte achter het stuur zat. Er kwam een referendum onder de CDA-leden, die zelfs de wereldpers haalde. Het CDA was tot op het bot verdeeld, want het CDA heeft twee vrijwel onoplosbare problemen: 1) Er zijn steeds minder mensen die vanuit geloofsovertuiging stemmen en 2) het CDA brengt twee extreme stromingen bij elkaar, zowel links als rechts. Er zijn linkse CDA’ers; waaronder Hanja Maij-Weggen, Ab klink en Ernst Hirsch-Ballin en er zijn rechtse CDA’ers, waaronder bijvoorbeeld aartsconservatievelingen als Jan-Peter Balkenende, Maxime Verhagen, Henk van der Kamp en Hans Hillen vallen. Deze stromingen zijn binnen het CDA vrijwel onverenigbaar. Een (namaak) huilende Maxime Verhagen gaf uiteindelijk de doorslag: de Christendemocraten deden mee aan het meest rechtse kabinet ooit. De CDA-kiezer herkent zich steeds minder in de koers en wijkt uit naar de VVD en in mindere mate PvdA en SGP. De directe concurrent ChristenUnie kon tot nu toe niet profiteren van het gerommel binnen het CDA.

Het CDA kiest nu weer voor dezelfde tactiek: “ons past bescheidenheid”. Sybrand van Hearsma Buma, ook een voorstander van het rampkabinet Rutte-Wilders, werd gekozen tot nieuwe partijleider maar ook hem lukt het nog steeds niet de twee extreme stromingen binnen het CDA bij elkaar te brengen en dus de kiezer weer te verenigen met de club. Buma, die het goed zal doen als burgemeester van een middelgrote gemeente maar als partijleider nauwelijks uit de verf komt, zou het sieren als het CDA in de oppositie gaat hergroeperen. Maar schijn bedriegt: het CDA wil dolgraag meedoen in de coalitie met PvdA en VVD. Uit landsbelang en omdat ze hun verantwoordelijkheid willen nemen. Wie gelooft dat verhaal nou? Buma kan roepen dat hij niet mee wil doen, omdat hij misschien dan weer voor spek en bonen mee zal doen. Nee, zo gauw Buma de relatief zware ministerspost van Financiën krijgt toegewezen, dan zal het CDA met alle liefde en plezier meedoen.

ONOVERBRUGBAAR?

Ondertussen lijken PvdA en VVD mijlenver uit elkaar te liggen. De sociaaldemocraten en de liberalen lijken voor de onmogelijke opgave te staan om een kabinet te smeden. Volgens de zogenaamde kenners gaat dat niet lukken, omdat de partijen verschillend denken om tal van gebieden. Toch voorspel ik u dat het gaat lukken, omdat zowel Mark Rutte als Diederik Samsom extreem intelligente mensen zijn. Net als in de jaren ’90 van de vorige eeuw, toen de VVD en PvdA ook een kabinet moesten vormen, zal het ook deze keer een uitruil worden van plannen. Je moet kijken naar wat de beide partijen erg belangrijk vinden en waarop ze eventueel zouden kunnen toegeven aan de ander. Kijk je naar de PvdA, dan vinden de sociaaldemocraten een paar zaken erg belangrijk, waaronder terreinen als sociale zaken, onderwijs, innovatie en ontwikkelingssamenwerking vallen. De VVD is een partij van Law & Order (prima politieserie, overigens) en auto’s; de PvdA komt van oudsher op voor de sociaal zwakkeren in de samenleving en dat zal zich uitbetalen. Beide partijen zijn het eens over Financiën, Europa en steun aan de Euro. Ook op Economisch beleid verschillen de sociaaldemocraten en liberalen nauwelijks van elkaar. Het topsectoren beleid blijft ook on der de PvdA overeind, al wil de PvdA meet geld vrijmaken voor innovatie in de maakindustrie. Dat zal op economisch gebied de enige zichtbare wijziging zijn. De geruchten gaan al de ronde dat oud-minister van Financiën Wouter Bos naar Economische Zaken gaat; op Financiën zit immers al Jan Kees de Jager en dat is een wens van de VVD. Bos geniet internationaal aanzien en zelfs voormalig minister van Financiën Gerrit Zalm (VVD) prees eerder de verdiensten van Bos. Zalm zelf blijft toch de beste minister van Financiën ooit, maar die post is dus al vergeven aan het CDA. Gezien de zetelaantallen zal het CDA geen recht hebben op een extra ministerspost of staatssecretarisschap.

PvdA zal moeten toegeven op terreinen als Defensie, Justitie, Binnenlandse Zaken en wegenbouw en kan dat makkelijker uitleggen aan de achterban, die zal begrijpen dat je in een coalitieland als Nederland niet alles kan binnen halen. VVD zal op haar beurt moeten toegeven op bijvoorbeeld sociale zekerheid, onderwijs, innovatie(een belangrijk speerpunt van de PvdA) en buitenlandse zaken. De VVD heeft op Justitie eigenlijk twee prima mensen zitten, die aanzien en gezag hebben: Ivo Opstelten en Fred Teeven. Opstelten, de beste burgemeester ooit, kwam in het kabinet Rutte-Wilders niet uit de verf, omdat hij onder de plak van Geert Wilders zat. Nu zal hij beter uit de verf komen en dat is ‘m gegund. Voormalige officier van Justitie Teeven maakte op tijd de omschakeling van het zieltogende LPF naar het sterkere VVD en dat werd beloond met de post van staatssecretaris van Justitie. Het is hem gegund. Teeven en Opstelten zijn een gouden koppel en dat moet vooral zo blijven. In ruil daarvoor zijn er twee kandidaten beschikbaar voor staatssecretaris van Binnenlandse Saken (het ministerschap gaat naar de VVD): de Amsterdamse locoburgemeester Lodewijk Asher of de Groningse burgemeester Peter Rehwinkel.

FORMEREN

Als zij niet gaan formeren, dan doe ik het maar! Immers; iemand moet het doen... Zo zal – naar mijn bescheiden mening – de ideale opstelling van het nieuwe kabinet er ongeveer uit gaan zien: (Diederik Samsom (PvdA) en Stef Blok (VVD) doen niet mee, want die gaan als fractievoorzitter in de Kamer zitten)

Minister-president: Mark Rutte (VVD) – verandert (helaas) niets aan

Vice-premier en minister van Financiën: Jan Kees de Jager (CDA

Staatssecretaris van Financiën: Frans Weekers (VVD) – verandert niets aan

Minister van Economische Zaken en Innovatie: Wouter Bos (PvdA)

Minister van Buitenlandse Zaken: Denise Bonis (PvdA)

Minister van Onderwijs: Ronald Plasterk (PvdA)

Staatssecretaris van Onderwijs: Halbe Zijlstra (VVD) – verandert niets aan

Minister van Sociale Zaken: Jetta Kleijnsma (PvdA)

Minister van Defensie: Henk Kamp (VVD)

Minister van Justitie: Ivo Opstelten (VVD) – verandert niets aan

Staatssecretaris van Justitie: Fred Teeven (VVD) – verandert niets aan

Minister van Verkeer en Waterstaat: Melanie Schulz-Van Hagen (VVD) – verandert niets aan

Minister van Binnenlandse Zaken: geen idee, maar zal naar de VVD gaan

Staatssecretaris van Binnenlandse Zaken: Lodewijk Asher (PvdA) of Peter Rehwinkel (PvdA)

Minister van Volksgezondheid: Marleen Barth (PvdA)

GroenLinks gaat wel erg ver om stemmen te werven

GroenLinks trekt alles uit (de kast) om stemmen te werven