Van de grootste verliezers bij de laatste editie van de Tweede Kamerverkiezingen op 12 september CDA, PVV, SP en GroenLinks presenteerde vandaag GroenLinks als laatste het eindrapport (omdat ze zichzelf zo goed vinden maakt de PVV geen rapportages). Conclusie van GroenLinks: men moet beter naar de leden luisteren, haar standpunten duidelijke onder het voetlicht brengen en helderder naar voren komen. Waar hebben we die uitspraken eerder gehoord? Juist; bij de PvdA toen Job Cohen in 2010 net geen 'burgemeester van alle Nederlanders' werd; bij het CDA, toen men in 2010 van 45 naar 21 zetels ging en opnieuw bij het CDA, toen men in 2012 opnieuw halveerde en van 21 naar de huidige 11 zetels ging. Onder leiding van burgemeester Ton Rombouts van ’s-Hertogenbosch werd een commissie ingesteld waarbij uiteindelijk alleen maar sociaal wenselijke antwoorden naar voren kwamen. Een rapport dat eigenlijk meteen de prullenmand in kan worden gesmeten, omdat je aan dit soort conclusies gewoon geen moer hebt. Sharon Dijksma schreef naar aanleiding van het Cohen-debacle een vuistdik rapport over hoe het zover heeft kunnen komen. Uw Opinie Paultje heeft, als trouw PvdA-lid, het rapport direct in de digitale prullenmand gesmeten. Het rapport stond, evenals het GroenLinks-onderzoek, vol met sociaal wenselijke maar tegelijkertijd waardeloze terminologieën en eigenlijk kon niemand iets met het verhaal. Er is niets mee gedaan de daarop volgende verkiezingen; die van 12 september jongstleden. Een dergelijk rapport wordt eigenlijk alleen maar geschreven om de leden tegemoet te komen. Beleid wordt er niet mee gemaakt. En dat is maar goed ook!
Een dergelijk rapport moet SMART zijn: Specifiek, Meetbaar, Aanvaardbaar, Realistisch en Tijdgebonden. De verhalen van CDA, PvdA, opnieuw het CDA en nu ook GroenLinks zijn dat geen van allen. Wat ging er precies fout en hoe kunnen we daarvan leren in de toekomst? Waarom hebben we die kiezers verloren en hoe kunnen we ze weer terughalen? Als je blijft hangen in loze kreten als ‘onze boodschap was niet duidelijk genoeg’ (GroenLinks) dan is dat niet SMART. Het is ook niet helder, omdat je je terecht kunt afvragen wat aan die boodschap dan niet duidelijk was. De oplossing ‘onze boodschap helderder communiceren’ (CDA) is nog zo’n loze kreet, omdat je je kunt afvragen: Hoe ga je die helderder communiceren? Ga je megafoons gebruiken? Ga je in het stemhokje mensen dwingen op het CDA te stemmen, door ze een pistool op de slaap te zetten? Wat ga je doen? ‘We hebben gefaald om onze boodschap goed over het voetlicht te brengen’ (PvdA, 2010). Hoe heb je dat dan gedaan en wat ga je straks doen, om dat te verbeteren? SMART is de problemen durven te benoemen en CDA en GroenLinks slagen daar niet in. Sterker nog: ze zakken als aan baksteen voor dit examen. Beter naar je leden luisteren? Waarom heb je dan leden?
GroenLinks durft niet toe te geven dat het gekonkel rond de lijsttrekkersverkiezingen, het steunen van het ultrarechtse kabinet Rutte-Wilders in Kunduz en het haantjesgedrag in de partijtop de oorzaken zijn dat de kiezer de partij massaal de rug toe keerde en overstapte naar het op dat moment stabielere PvdA. GroenLinks durft niet te vertellen dat Jolande Sap veel te snel is gelanceerd door Femke Halsema en dat Sap (evenals Cohen overigens) gewoon niet was opgewassen tegen de immense populariteit van Geert Wilders. GroenLinks durft niet te zeggen dat de partijtop onder leiding van Heleen Weening en Tof Thissen gewoon amateuristisch was. Niet voor niets wilde Weening dat Thissen burgemeester van Nijmegen zou worden; dan was ze van hem af. Het burgemeesterschap van Thissen zou niet opvallen, omdat Nijmegen voor het overgrote deel al jaren links is, met GroenLinks al jaren als grootste partij (‘Havanna aan de Waal’).
Van de grote verliezers CDA, PVV, GroenLinks en SP is er eigenlijk maar één partij die echt eerlijk is. Er is er maar één die zichzelf recht in de ogen durft aan te kijken. Er is er maar één die mans genoeg is, om toe te geven dat ze fouten hebben gemaakt en dat is de Socialistische Partij van Emile Roemer. Hoewel met 15 zetels gelijk gebleven, is de SP feitelijk de grootste verliezer van de verkiezingen van 12 september; de partij rekende er gewoon op dat ze voor het eerst in haar bestaan gingen regeren en Emile Roemer waande zich al minister-president. Roemer kwam daarom niet opdagen op Lowlands (wat toch links publiek is, dus zijn markt) en liet het eerste de debat van de NOS aan zich voorbij gaan. Tijdens zijn eerste optreden bij RTL sloeg hij een pleefiguur waarmee hij een arrogante uitstraling kreeg en het gevecht met PvdA-leider Diederik Samsom definitief verloor. Rense Leijten, de nummer 2 van de SP, rekende er al op dat ze minister van Economische Zaken zou gaan worden. Maar laat die grootste verliezer nou ook meteen het meest eerlijke onderzoek doen en de beste conclusies trekken in haar evaluatierapport; ze heeft zich laten leiden door de peilingen van Maurice de Hond. Peilingen, die overigens gekocht en dus sterk gemanipuleerd waren door Sanoma, De Telegraaf en Elsevier. Ook heeft de SP geen rekening gehouden met de opkomst van Diederik Samsom van de Partij van de Arbeid, die door het geklungel en het egoïsme bij de SP als een raket omhoog schoot en uiteindelijk het gevecht op links met grote overmacht won. De SP kwam daar ook gewoon eerlijk voor uit; het is nou eenmaal zo dat ze dachten de wedstrijd al te hebben gewonnen, terwijl die nog moest worden gespeeld. Roemer gaf eerlijk toe dat hij de PvdA heeft onderschat, omdat hij veel te gericht was op de felbegeerde post in het Torentje. Roemer was daarmee de eerste politicus ooit in Nederland, die zich verantwoordelijk voelde voor het verlies van de SP en dat getuigt van durf. Dat is een harde conclusie, maar wel heel eerlijk. Het is een conclusie waar je iets mee kunt; je kunt er beleid op maken.
GroenLinks en het CDA (maar ook de PvdA) kunnen hiervan leren; ze kunnen hun sociaal wenselijke rapport in de papierversnipperaar smijten en de lijn van de SP volgen. De SP is gewoon een eerlijke en heldere partij, die de hand in eigen boezem durft te steken. Een eerlijke politicus; kom daar nog maar eens om in het hedendaagse politieke landschap.
donderdag 29 november 2012
zaterdag 24 november 2012
Europa staat in brand
Na maanden van forse bezuinigingen pikten de burgers van Spanje, Portugal, Frankrijk, Italië en Griekenland het niet langer. Massaal (wat heet, liefst 15 miljoen mensen deden mee) gingen ze de straat op om te protesteren tegen de ingrijpende bezuinigingsmaatregelen van hun diverse regeringen, omdat de euro moet worden gered. Angela Merkel werd afgebeeld als Neonazi en feitelijk moest heel Noord-Europa het ontgelden. Deze week liep er een duidelijke scheidslijn tussen het welvarende en rijke noorden en het arme zuiden van Europa. Wie ooit droomde over een Europese eenwording, is deze week echt goed wakker geschud: Daar, waar Europa tot voor kort nog kansen bood, is vandaag de dag één Europa is verder weg dan ooit.
De woede van de Spanjaarden, Portugezen, Fransen, Italianen en Grieken is begrijpelijk. Europa is namelijk een speeltje geworden van het neo-casinokapitalisme. Door de liberaliserende wetten in Europa is het systeem uitgehold en een speeltje geworden voor de rijken en welgestelden, terwijl de gewone werknemer zoveel extra belasting moet ophoesten, dat het feitelijk nauwelijks nog kan rondkomen van het eigen salaris. Als er al salaris wordt betaald, gaat de helft daarvan ook nog eens naar de Belastingdienst, zodat de gewone werknemer nog geen 700 euro in de maand overhoudt, om een fatsoenlijk bestaan van op te bouwen. In de meeste van de eerder genoemde landen zeggen de bedrijven niet eens geld meer te hebben om lonen uit te betalen. Ook overheidspersoneel, zoals doktoren en leraren krijgen al maanden geen salaris meer uitbetaald.
De jeugdwerkloosheid in Spanje en Griekenland is massaal; bijna de helft van de schoolverlaters zit werkloos thuis. De andere helft moet het stellen met banen onder hun niveau, of genoegen nemen met een minimumloon. Een groot deel van de Spaanse jongeren ontvlucht hun land om in Noord-Europa werk te zoeken. Hun voordeel is dat ze goed Engels spreken en redelijk tot zeer goed zijn opgeleid, waardoor ze in hun nieuwe land – voornamelijk Nederland – aardig mee komen. Het probleem is alleen dat ook de Nederlandse HBO-student steeds moeilijker aan een fatsoenlijke baan kan komen; zeker nu steeds meer bedrijven massaal mensen ontslaan of zelfs helemaal sluiten.
Ooit wilde Europa alles vrijgeven; vrij verkeer van personen, goederen en geld. Dat hield ook in dat bedrijven geen staatssteun meer mochten ontvangen en dat staatsbedrijven massaal werden geprivatiseerd. Terwijl Griekenland wordt gedwongen de nationale spoorwegen te verkopen aan een Chinees, blijft bijvoorbeeld Deutsche Post DHL nog altijd in handen van de Duitse overheid. Ook ’s wereld grootste autobouwer, Volkswagen, is voor twee derde nog steeds in handen van de Duitse deelstaat Sleeswijk-Holstein. Geen Duitser die het ook maar durft te hebben over het privatiseren van deze ondernemingen. De bezuinigingen die Portugal, Spanje, Italië en Griekenland worden opgelegd zijn draconisch te noemen en treffen de rijken en welgestelden nauwelijks. Niet alleen dat; de meeste rijken en welgestelden hebben hun geld inmiddels weggetrokken en op rekeningen in Nederland, Duitsland of zelfs Zwitserland geplaatst. De Griekse belastingdienst beschikt al jaren over een lange lijst van rijke en welgestelde Grieken, maar weigert de multimiljonairs een aanslag te sturen. Ook wordt rederijen geen strobreed in de weggelegd; schepen die onder Griekse vlag varen betalen vrijwel geen cent belasting. Omdat Europa wil dat het Openbaar Vervoer wordt geprivatiseerd maken private partijen het hele openbaar vervoer in Nederland tot een grote ellende. Ook hier weer zijn de Europese regels een uitkomst voor grote concerns en welgestelde rijken, omdat die geld uit de maatschappij trekken en naar een belastingparadijs brengen. Ford sluit een fabriek in het Belgische Genk; een fabriek waar de lokale overheid de laatste jaren miljoenen in heeft geïnvesteerd, maar die nu weggegooid belastinggeld blijken te zijn.
Europa is al lang geen ideaal meer; het is een speelbal geworden van kapitalisten. In Brussel wordt stevig gelobbyd om bijvoorbeeld een Europees beveiligingssysteem voor het spoor in te voeren en toevallig heeft Siemens daar een aantal patenten op. Nederland wilde graag voorop lopen met het liberaliseren van haar energiemarkt en dus moesten staatsbedrijven Essent en Nuon worden vrijgegeven. Essent was in handen van een aantal provincies en een aantal gemeenten. Dat mocht niet meer van Europa, want dat zou voor oneerlijke concurrentie zorgen. Dus voerde D66 een wet in, waarin stond dat Essent en Nuon van de hand moesten worden gedaan. Gevolg: Essent is overgenomen door RWE, dat in handen is van een aantal Duitse gemeenten en deelstaten; net als Essent zelf. Nuon werd overgenomen door Vattefall; u raadt het al: Vattenfall is in zijn geheel in handen van de Zweedse Staat. Ook in België is Electrabel in handen gevallen van GDF Suez; u raadt het al: GDF Suez is in handen van de Franse Staat en de stad Parijs. Al die wetten en regelingen zijn dus volkomen nutteloos gebleken.
En we laten het ook gewoon toe; omdat we de markt willen vrijgeven en de markt zijn werk wil laten doen, worden we als een voetbal rondgespeeld tussen sterspelers van een club die zich kan vergelijken met FC Barcelona; superieur in al zijn eenvoud. We leggen geen regels op aan de spelers; ze hebben vrij spel. Het marktkapitalisme is inmiddels zover doorgevoerd, dat er bijna geen weg meer terug is. Het vrije marktkapitalisme staat aan de wieg van de huidige wereldwijd economische ellende; met name die in de VS en Europa. En omdat de Europese leiders van nu – waaronder Mark Rutte met z'n doorgeladen pistool op zak – nog steeds geen regels willen opleggen aan die marktkapitalisten, zal de huidige crisis nog wel even voort duren. Vóór de verkiezingen van 12 september jl. hadden PvdA en SP plannen om een aantal privatiseringen terug te draaien, zoals die van de Nederlandse Spoorwegen, verschillende busbedrijven en nutsbedrijven als KPN, ABN AMRO, Essent, Nuon en waterleidingbedrijven. PvdA en SP realiseerden zich ook wel, dat verkocht toch ook wel verkocht betekende; maar KPN is voor het grootste deel nog steeds in handen van de Nederlandse Staat en dat moet zo blijven. Inmiddels is KPN een speelbal geworden in een spel gespeeld door de Mexicaanse miljardair Carlos Slim. ABN AMRO moet niet worden verkocht, maar de PvdA liet zich wel meevoeren in de privatiseringsdrang van de VVD: Holland Casino wordt van de hand gedaan.
De huidige economische ellende, die al in 2008 is begonnen nog steeds voortduurt, smeekt om oplossingen; geen populistisch politiek gekrakeel, zoals dat van De Telegraaf en Geert Wilders. Het vraagt om regelgeving en vooral om veroordelen van die genen, die de huidige economische ellende hebben veroorzaakt. Mensen willen niet nog meer belasting betalen; ze willen dat kapitalisten zoals banken en verzekeraars, die hen in deze ellende hebben gestort, worden aangepakt. Ze willen dat banken en verzekeraars aan regels worden gebonden en gehouden. Ze willen minder markt en meer vrijheden. Alles wat ze willen is een baan, om een toekomst op te bouwen. En die zekerheid wordt ze op dit moment ontnomen omdat de leiders van de Europese Unie tot nu toe hebben gefaald de marktkapitalisten aan banden te leggen en de veroorzakers voor de rechter de dagen (en veroordelen). De leiders van de Europese Unie willen niet investeren in bijvoorbeeld infrastructuur of, zoals de PvdA van plan was, een immense zonnekrachtcentrale in Zuid-Spanje, die een groot deel van Europa van groene energie zou voorzien. Er wordt momenteel miljarden aan belastinggeld rondgepompt en de grote winnaars zijn die mensen die echt een doorgeladen pistool op zak hebben en hem ook gebruiken; de banken en verzekeraars. Jammer genoeg heeft het er alle schijn van dat de Europese leiders hiermee nog wel even doorgaan.
De protesten en woede van de Spanjaarden, Portugezen, Fransen, Italianen en Grieken zijn dus volkomen terecht en geheel op hun plaats. Jammer genoeg richt de woede zich echter niet op de banken en verzekeraars, maar op de Europese leiders, die er maar niet uit durven komen. Allebei hebben ze schuld.
De woede van de Spanjaarden, Portugezen, Fransen, Italianen en Grieken is begrijpelijk. Europa is namelijk een speeltje geworden van het neo-casinokapitalisme. Door de liberaliserende wetten in Europa is het systeem uitgehold en een speeltje geworden voor de rijken en welgestelden, terwijl de gewone werknemer zoveel extra belasting moet ophoesten, dat het feitelijk nauwelijks nog kan rondkomen van het eigen salaris. Als er al salaris wordt betaald, gaat de helft daarvan ook nog eens naar de Belastingdienst, zodat de gewone werknemer nog geen 700 euro in de maand overhoudt, om een fatsoenlijk bestaan van op te bouwen. In de meeste van de eerder genoemde landen zeggen de bedrijven niet eens geld meer te hebben om lonen uit te betalen. Ook overheidspersoneel, zoals doktoren en leraren krijgen al maanden geen salaris meer uitbetaald.
De jeugdwerkloosheid in Spanje en Griekenland is massaal; bijna de helft van de schoolverlaters zit werkloos thuis. De andere helft moet het stellen met banen onder hun niveau, of genoegen nemen met een minimumloon. Een groot deel van de Spaanse jongeren ontvlucht hun land om in Noord-Europa werk te zoeken. Hun voordeel is dat ze goed Engels spreken en redelijk tot zeer goed zijn opgeleid, waardoor ze in hun nieuwe land – voornamelijk Nederland – aardig mee komen. Het probleem is alleen dat ook de Nederlandse HBO-student steeds moeilijker aan een fatsoenlijke baan kan komen; zeker nu steeds meer bedrijven massaal mensen ontslaan of zelfs helemaal sluiten.
Ooit wilde Europa alles vrijgeven; vrij verkeer van personen, goederen en geld. Dat hield ook in dat bedrijven geen staatssteun meer mochten ontvangen en dat staatsbedrijven massaal werden geprivatiseerd. Terwijl Griekenland wordt gedwongen de nationale spoorwegen te verkopen aan een Chinees, blijft bijvoorbeeld Deutsche Post DHL nog altijd in handen van de Duitse overheid. Ook ’s wereld grootste autobouwer, Volkswagen, is voor twee derde nog steeds in handen van de Duitse deelstaat Sleeswijk-Holstein. Geen Duitser die het ook maar durft te hebben over het privatiseren van deze ondernemingen. De bezuinigingen die Portugal, Spanje, Italië en Griekenland worden opgelegd zijn draconisch te noemen en treffen de rijken en welgestelden nauwelijks. Niet alleen dat; de meeste rijken en welgestelden hebben hun geld inmiddels weggetrokken en op rekeningen in Nederland, Duitsland of zelfs Zwitserland geplaatst. De Griekse belastingdienst beschikt al jaren over een lange lijst van rijke en welgestelde Grieken, maar weigert de multimiljonairs een aanslag te sturen. Ook wordt rederijen geen strobreed in de weggelegd; schepen die onder Griekse vlag varen betalen vrijwel geen cent belasting. Omdat Europa wil dat het Openbaar Vervoer wordt geprivatiseerd maken private partijen het hele openbaar vervoer in Nederland tot een grote ellende. Ook hier weer zijn de Europese regels een uitkomst voor grote concerns en welgestelde rijken, omdat die geld uit de maatschappij trekken en naar een belastingparadijs brengen. Ford sluit een fabriek in het Belgische Genk; een fabriek waar de lokale overheid de laatste jaren miljoenen in heeft geïnvesteerd, maar die nu weggegooid belastinggeld blijken te zijn.
Europa is al lang geen ideaal meer; het is een speelbal geworden van kapitalisten. In Brussel wordt stevig gelobbyd om bijvoorbeeld een Europees beveiligingssysteem voor het spoor in te voeren en toevallig heeft Siemens daar een aantal patenten op. Nederland wilde graag voorop lopen met het liberaliseren van haar energiemarkt en dus moesten staatsbedrijven Essent en Nuon worden vrijgegeven. Essent was in handen van een aantal provincies en een aantal gemeenten. Dat mocht niet meer van Europa, want dat zou voor oneerlijke concurrentie zorgen. Dus voerde D66 een wet in, waarin stond dat Essent en Nuon van de hand moesten worden gedaan. Gevolg: Essent is overgenomen door RWE, dat in handen is van een aantal Duitse gemeenten en deelstaten; net als Essent zelf. Nuon werd overgenomen door Vattefall; u raadt het al: Vattenfall is in zijn geheel in handen van de Zweedse Staat. Ook in België is Electrabel in handen gevallen van GDF Suez; u raadt het al: GDF Suez is in handen van de Franse Staat en de stad Parijs. Al die wetten en regelingen zijn dus volkomen nutteloos gebleken.
En we laten het ook gewoon toe; omdat we de markt willen vrijgeven en de markt zijn werk wil laten doen, worden we als een voetbal rondgespeeld tussen sterspelers van een club die zich kan vergelijken met FC Barcelona; superieur in al zijn eenvoud. We leggen geen regels op aan de spelers; ze hebben vrij spel. Het marktkapitalisme is inmiddels zover doorgevoerd, dat er bijna geen weg meer terug is. Het vrije marktkapitalisme staat aan de wieg van de huidige wereldwijd economische ellende; met name die in de VS en Europa. En omdat de Europese leiders van nu – waaronder Mark Rutte met z'n doorgeladen pistool op zak – nog steeds geen regels willen opleggen aan die marktkapitalisten, zal de huidige crisis nog wel even voort duren. Vóór de verkiezingen van 12 september jl. hadden PvdA en SP plannen om een aantal privatiseringen terug te draaien, zoals die van de Nederlandse Spoorwegen, verschillende busbedrijven en nutsbedrijven als KPN, ABN AMRO, Essent, Nuon en waterleidingbedrijven. PvdA en SP realiseerden zich ook wel, dat verkocht toch ook wel verkocht betekende; maar KPN is voor het grootste deel nog steeds in handen van de Nederlandse Staat en dat moet zo blijven. Inmiddels is KPN een speelbal geworden in een spel gespeeld door de Mexicaanse miljardair Carlos Slim. ABN AMRO moet niet worden verkocht, maar de PvdA liet zich wel meevoeren in de privatiseringsdrang van de VVD: Holland Casino wordt van de hand gedaan.
De huidige economische ellende, die al in 2008 is begonnen nog steeds voortduurt, smeekt om oplossingen; geen populistisch politiek gekrakeel, zoals dat van De Telegraaf en Geert Wilders. Het vraagt om regelgeving en vooral om veroordelen van die genen, die de huidige economische ellende hebben veroorzaakt. Mensen willen niet nog meer belasting betalen; ze willen dat kapitalisten zoals banken en verzekeraars, die hen in deze ellende hebben gestort, worden aangepakt. Ze willen dat banken en verzekeraars aan regels worden gebonden en gehouden. Ze willen minder markt en meer vrijheden. Alles wat ze willen is een baan, om een toekomst op te bouwen. En die zekerheid wordt ze op dit moment ontnomen omdat de leiders van de Europese Unie tot nu toe hebben gefaald de marktkapitalisten aan banden te leggen en de veroorzakers voor de rechter de dagen (en veroordelen). De leiders van de Europese Unie willen niet investeren in bijvoorbeeld infrastructuur of, zoals de PvdA van plan was, een immense zonnekrachtcentrale in Zuid-Spanje, die een groot deel van Europa van groene energie zou voorzien. Er wordt momenteel miljarden aan belastinggeld rondgepompt en de grote winnaars zijn die mensen die echt een doorgeladen pistool op zak hebben en hem ook gebruiken; de banken en verzekeraars. Jammer genoeg heeft het er alle schijn van dat de Europese leiders hiermee nog wel even doorgaan.
De protesten en woede van de Spanjaarden, Portugezen, Fransen, Italianen en Grieken zijn dus volkomen terecht en geheel op hun plaats. Jammer genoeg richt de woede zich echter niet op de banken en verzekeraars, maar op de Europese leiders, die er maar niet uit durven komen. Allebei hebben ze schuld.
maandag 19 november 2012
De JSF moet er gewoon komen
Voormalig CDA-minister van Defensie Hans Hillen heeft tijdens zijn ambtsperiode meerdere malen geklaagd dat Nederland niet langer moet bezuinigen op Defensie. Toch moest er een bezuinigingsoperatie worden opgezet en weer moest Defensie het doen met (nog) minder manschappen en materieel. Hillen vond dat het zo niet langer kon en eerlijk is eerlijk, moet ik hem hierin ook wel gelijk geven. Want het leest raar uit de pen van iemand van linkse signatuur, maar ook ik vind dat Nederland moet ophouden met de eeuwige bezuinigingen op Defensie. Ook mijn eigen PvdA wilde fors bezuinigen; de onderzeeboten moesten bijvoorbeeld verdwijnen. Het grootste deel is overigens godzijdank tegengehouden door de VVD, want als het aan de Partij van de Arbeid had gelegen, had Nederland helemaal geen Defensie meer gehad. Zo ook de SP, overigens.
Defensie is al 20 jaar een makkelijke melkkoe. Maar nog meer bezuinigen gaat echt veel te ver. Het probleem ligt hem namelijk in de zwakte van het defensie-apparaat: iedere krijgsmacht verdient het gewoon te werken met deugdelijk materieel. En zeker de krijgsmacht van een modern land als Nederland. Voltallig links-Nederland is fel tegenstander van de aanschaf van de JSF, de opvolger van de F-16. Zowel PvdA, SP, GroenLinks, ChristenUnie als Partij voor de Dieren hadden in hun verkiezingsprogramma staan dat de F-16 best nog wel een tijdje mee zou kunnen en dat maakte de aanschaf van de JSF voorlopig niet nodig. Op die manier vliegen we in het jaar 2203 nog steeds met toestellen uit 1975. De aanschaf van de eerste toestellen kost de Nederlandse overheid ruim 6 miljard euro en, zegt links-Nederland, daarvoor kan bijvoorbeeld heel Nederland 3 jaar gratis gebruik maken van het Openbaar Vervoer. In tijden van crisis ga je niet investeren in een duur vliegtuig, maar help je eerst de minderbedeelden. Op zich kan ik me hier ook wel in vinden, ware het niet dat de F-16 toch echt zijn langste tijd wel heeft gehad en na 40 jaar trouwe dienst toch echt wel aan pensioen toe is.
De luchtmacht verdient een waardige opvolger en die ligt in de JSF. De JSF moet er dus gewoon komen. Net als de helikoptercarrier, waarover Nederland ook al sinds 2002 tot op het bot verdeeld is. Je moet als krijgsmacht gewoon je taken kunnen uitvoeren en daar hoort gewoon deugdelijk materieel bij. Misschien dat je een inkoopverbond kunt sluiten met de Belgen, zodat je de financiële pijn een beetje kunt verdelen. Maar vast staat, dat Defensie recht heeft op fatsoenlijk materieel. Die onderzeeboten die we hebben, waarover we ook 30 jaar hebben gedebatteerd of we die eigenlijk wel zouden moeten aanschaffen, moeten ook gewoon in dienst blijven en misschien moeten we het huidige aantal van 4 zelfs uitbreiden naar 6. Aanschaffen van vier nieuwe Drones (onbemande op afstand bestuurbare vliegtuigen)? Doen!
Samsom en Rutte hebben na meer dan 15 jaar discussie besloten twee testtoestellen van de JSF aan te schaffen en dat is prima. Het is een uitdrukkelijke wens van de VVD, die traditioneel aan de kant van het defensiepersoneel staat. Net als bij zoveel zaken waarop Nederland al 20 jaar tot op het bot verdeeld is, hebben PvdA en VVD deze keer een aantal knopen doorgehakt en een aantal besluiten genomen. Onderwerpen, die het land tot op het bot verdeeld hielden en waar de politiek tot nu toe niet uit kwam. Alle moeilijke besluiten werd tot nu toe doorgeschoven naar een volgend kabinet, omdat het huidige kabinet daarover geen besluit durfde te nemen, uit angst kiezers te verliezen. Samsom en Rutte hebben die stap wel genomen en dat is goed. Jammer dat de kosten van één zo’n apparaat meer dan 210 miljoen euro zijn en twee exemplaren dus bijna een half miljard euro kosten, maar je moet je krijgsmacht moderniseren wil je ook in de toekomst op een redelijke manier je land kunnen verdedigen tegen welke vijand dan ook; hetzij gebruiken voor humanitaire taken. Er ligt een schone taak voor Defensie in het bewaken van de koopvaardij voor de kust van Somalië en er zijn genoeg brandhaarden in de wereld waar de Nederlandse krijgsmacht in actie kan komen; ook om de Nederlandse belangen te verdedigen.
De JSF moet er dus gewoon komen.
Defensie is al 20 jaar een makkelijke melkkoe. Maar nog meer bezuinigen gaat echt veel te ver. Het probleem ligt hem namelijk in de zwakte van het defensie-apparaat: iedere krijgsmacht verdient het gewoon te werken met deugdelijk materieel. En zeker de krijgsmacht van een modern land als Nederland. Voltallig links-Nederland is fel tegenstander van de aanschaf van de JSF, de opvolger van de F-16. Zowel PvdA, SP, GroenLinks, ChristenUnie als Partij voor de Dieren hadden in hun verkiezingsprogramma staan dat de F-16 best nog wel een tijdje mee zou kunnen en dat maakte de aanschaf van de JSF voorlopig niet nodig. Op die manier vliegen we in het jaar 2203 nog steeds met toestellen uit 1975. De aanschaf van de eerste toestellen kost de Nederlandse overheid ruim 6 miljard euro en, zegt links-Nederland, daarvoor kan bijvoorbeeld heel Nederland 3 jaar gratis gebruik maken van het Openbaar Vervoer. In tijden van crisis ga je niet investeren in een duur vliegtuig, maar help je eerst de minderbedeelden. Op zich kan ik me hier ook wel in vinden, ware het niet dat de F-16 toch echt zijn langste tijd wel heeft gehad en na 40 jaar trouwe dienst toch echt wel aan pensioen toe is.
De luchtmacht verdient een waardige opvolger en die ligt in de JSF. De JSF moet er dus gewoon komen. Net als de helikoptercarrier, waarover Nederland ook al sinds 2002 tot op het bot verdeeld is. Je moet als krijgsmacht gewoon je taken kunnen uitvoeren en daar hoort gewoon deugdelijk materieel bij. Misschien dat je een inkoopverbond kunt sluiten met de Belgen, zodat je de financiële pijn een beetje kunt verdelen. Maar vast staat, dat Defensie recht heeft op fatsoenlijk materieel. Die onderzeeboten die we hebben, waarover we ook 30 jaar hebben gedebatteerd of we die eigenlijk wel zouden moeten aanschaffen, moeten ook gewoon in dienst blijven en misschien moeten we het huidige aantal van 4 zelfs uitbreiden naar 6. Aanschaffen van vier nieuwe Drones (onbemande op afstand bestuurbare vliegtuigen)? Doen!
Samsom en Rutte hebben na meer dan 15 jaar discussie besloten twee testtoestellen van de JSF aan te schaffen en dat is prima. Het is een uitdrukkelijke wens van de VVD, die traditioneel aan de kant van het defensiepersoneel staat. Net als bij zoveel zaken waarop Nederland al 20 jaar tot op het bot verdeeld is, hebben PvdA en VVD deze keer een aantal knopen doorgehakt en een aantal besluiten genomen. Onderwerpen, die het land tot op het bot verdeeld hielden en waar de politiek tot nu toe niet uit kwam. Alle moeilijke besluiten werd tot nu toe doorgeschoven naar een volgend kabinet, omdat het huidige kabinet daarover geen besluit durfde te nemen, uit angst kiezers te verliezen. Samsom en Rutte hebben die stap wel genomen en dat is goed. Jammer dat de kosten van één zo’n apparaat meer dan 210 miljoen euro zijn en twee exemplaren dus bijna een half miljard euro kosten, maar je moet je krijgsmacht moderniseren wil je ook in de toekomst op een redelijke manier je land kunnen verdedigen tegen welke vijand dan ook; hetzij gebruiken voor humanitaire taken. Er ligt een schone taak voor Defensie in het bewaken van de koopvaardij voor de kust van Somalië en er zijn genoeg brandhaarden in de wereld waar de Nederlandse krijgsmacht in actie kan komen; ook om de Nederlandse belangen te verdedigen.
De JSF moet er dus gewoon komen.
zaterdag 10 november 2012
We leven in Nederland in een Telegraaf-democratie
De VVD staat in brand. VVD-kiezers voelen zich gepakt. Mark Rutte weet het niet meer. Mark Rutte wordt steeds roder. VVD-kiezers komen in opstand. VVD Blijft linkse koers handhaven; middeninkomens worden gepakt. Het zijn zinnen die niet uit de pen van uw Opinie Paultje komen, maar uit de pen van die andere opiniemaker: De Telegraaf. De krant van Wakker VVD weet op een hele knappe manier iedere keer toch weer de gevoelige snaar van de gemiddelde Nederlander te raken en bepaalt hierdoor mede het ultra-rechtse beleid in Nederland. Ook nu we een regering hebben met de PvdA erin, blijft het beleid veel naar rechts uitwijken, want vrijwel alle politici zijn bang voor De Telegraaf en haar opiniemakers.
Want Nederland leeft in een Telegraaf-democratie: wat de krant vindt, vindt heel Nederland. Zo begon de krant afgelopen week te krijsen en te blazen toen bekend werd dat de hoogste inkomens, die vanaf 70.000 euro, een paar euro extra per maand aan zorg moeten betalen. Bij de PvdA willen ze de rekening van de zorg wat eerlijker verdelen over de lagere en hogere inkomens, maar plan kan inmiddels de ijskast weer in; de verwoede pogingen van PvdA-voorman Diederik Samsom ten spijt. Samsom reisde afgelopen weken letterlijk stad en land af om zijn plan uit te leggen, maar alle moeite is tevergeefs. VVD-stemmers kwamen in opstand en zagen hun torenhoge inkomens een klein beetje minder worden, door het gekrijs van De Telegraaf. De Telegraaf verergert de situatie maar al te graag; overdrijven vaker dan andere kranten, waardoor de situatie complexer is dan hij lijkt. De partijtop van de VVD blinkt zelf ook niet echt uit in goede communicatie, waardoor het probleem alleen maar erger werd. Onder PvdA-stemmers is er ook verzet, maar die is fors minder dan bij de coalitiepartner. De sociaaldemocraten schijnen ook een betere communicatie afdeling te hebben. De communicatie-afdeling van de VVD is overduidelijk De Telegraaf; algemeen bekend is dat de krant van Wakker Nederland ook wel het pseudoniem ‘Krant van Wakker VVD’ draagt, vanwege haar partijdige journalistiek. In elke conflictsituatie kiest de krant altijd de kant van de VVD.
De partijtop van de VVD heeft zich tijdens de verkiezingsstrijd laten gijzelen door De Telegraaf. In 3 maanden tijd zijn vrijwel alle krantenkoppen van De Telegraaf vrijwel rechtstreeks overgenomen uit het VVD-verkiezingsprogramma. Hierdoor liepen VVD-prominenten de deur plat bij hun eigen krant, die maar al te graag roept dat andere kranten geen onafhankelijke journalistiek bedrijven. De Telegraaf walgt ervan dat De Volkskrant en de VARA nog altijd nauwe banden heeft met de Partij van de Arbeid, hoewel die banden officieel sinds begin jaren ’80 zijn doorgesneden. De populistische krant, die de afgelopen weken fel tekeer ging tegen het in hun ogen veel te linkse kabinet Rutte/Asscher, onderhoudt zelf nauwe banden met de VVD en PVV, maar dat schijnt allemaal gewoon te kunnen.
De opstelling van de VVD is laakbaar; ze laat haar oren hangen naar het populisme en het onderbuikgevoel van De Telegraaf. Of, zoals Peter Breedveld op zijn weblog Frontaal Naakt heel treffend opmerkte:"De PVV heeft op 12 september helemaal niet verloren; ze is alleen doorgegaan onder de naam VVD". De VVD-fractie die vorige week nog haar goedkeuring gaf aan het regeerakkoord, lijkt nu alweer onderling verdeeld. Precies, wat De Telegraaf graag ziet, want De Telegraaf heeft een hekel aan alles waar de PvdA aanschuift. Niet voor niets initieerde de krant van Wakker VVD begin dit jaar een haatcampagne naar de PvdA en hemelde het de populistische SP op. Immers, een grote SP zou een kleine PvdA betekenen en daar droomt De Telegraaf al een jaartje of 100 van. Dat niet alleen, maar de VVD bewijst hier mee maar weer eens niet een partij te zijn voor de hard werkende mens, maar voor de elite, die veel geld verdient. De grote graaiers en grootverdieners.
Jammer genoeg voor De Telegraaf is er onder PvdA-stemmers minder onvrede. Immers heeft Samsom vóór de verkiezingen af gewaarschuwd voor deze maatregelen als de PvdA mee zou doen in een nieuwe regering. Samsom praatte niet iedereen naar de mond, maar hield zijn eigen verhaal en dat konden veel kiezers wel waarderen. Tezamen met een tegenvallend optreden van SP-leider Roemer liepen SP-stemmers massaal over naar de PvdA. Jammer voor De Telegraaf, maar de PvdA deed weer helemaal mee in de race. En jammer genoeg voor De Telegraaf is er nog altijd een prima chemie tussen Rutte en Samsom, die er niet aan denken om nu al te stoppen met het experiment, waarin PvdA en VVD voor het eerst in de parlementaire geschiedenis samenwerken zonder de hulp van een derde (of vierde) partij erbij. Sterker nog, de schreeuwende chocoladeletters van de krant van Wakker VVD – boze tongen beweren een één-tweetje met VVD-prominent Hans Wiegel, die het liefst een bom op het PvdA-partijkantoor zou willen werpen – hebben de band alleen maar sterker gemaakt, want de PvdA is de VVD inmiddels te hulp geschoten. In een poging de onrust bij de VVD-achterban te sussen is de inkomensafhankelijke zorgpremie inmiddels van tafel en kijken Rutte en Samsom naar nieuwe mogelijkheden. Samsom doet dit niet voor niets; Rutte zal de PvdA te hulp moeten schieten als de PvdA-achterban begint te morrelen. Al zal De Volkskrant dat in minder heftige bewoordingen dan De Telegraaf.
De Telegraaf was fout in de Tweede Wereldoorlog, fout in het PVV-debat en in dit debat kiest de krant weer de verkeerde kant; van objectieve nieuwsgaring kan bij De Telegraaf geen sprake zijn, juist omdat het iedere keer de kant van de VVD kiest. De Telegraaf is uiterst rechts en daardoor eng. Maar tegelijkertijd is het opmerkelijk hoe groot de macht van De Telegraaf is; het is bijna eng te weten achter hoeveel media De Telegraaf Media Groep (TMG) eigenlijk zit; talloze nieuwssites, omroepen en kranten zijn gelieerd aan de krant van Wakker VVD en alleen al daarom kan van objectieve berichtgeving geen sprake zijn. De Telegraaf zit bijvoorbeeld ook achter omroep PowNed, waarvan presentatoren als Jan Roos en Rutger Castricum scheldend en tierend door het leven gaan. Geen wonder dat de krant voorheen vaak de kant van PVV-leider Geert Wilders koos, die eveneens scheldend en tierend door het leven gaat. De krant zelf vindt zichzelf wel onafhankelijk, maar vergeet daarbij te vermelden dat het van alle nieuwsmedia het vaakst is berispt door de Raad voor de Journalistiek. Het hoogste rechtsorgaan voor journalisten in Nederland heeft De Telegraaf inmiddels talloze malen gewaarschuwd voor berichten die niet klopten of helemaal op onjuistheden waren berust. Ook deinst de krant er niet voor terug om Geert Wilders een paar maanden geleden nog bij het grof vuil te zetten, terwijl ze hem nu zien als verlosser van het PvdA-kwaad.
Met de hypotheekrenteaftrek kon De Telegraaf nog geen deuk in een pakje boter slaan; het werd nauwelijks opgepikt door de andere media. Daarom werd de inkomensafhankelijke zorgpremie genomen en die wordt nu dis veranderd. Nu deze regel in de prullenmand is beland heeft De Telegraaf inmiddels alweer een nieuw stokpaardje: kort na het bericht dat de inkomensafhankelijke zorgpremie van de baan was, berichtte de krant al dat het regeerakkoord desastreus was voor de filebestrijding in Nederland. Als we op de schreeuwerige koers van De Telegraaf moesten varen, dan hadden we iedere week een nieuw kabinet.
Want Nederland leeft in een Telegraaf-democratie: wat de krant vindt, vindt heel Nederland. Zo begon de krant afgelopen week te krijsen en te blazen toen bekend werd dat de hoogste inkomens, die vanaf 70.000 euro, een paar euro extra per maand aan zorg moeten betalen. Bij de PvdA willen ze de rekening van de zorg wat eerlijker verdelen over de lagere en hogere inkomens, maar plan kan inmiddels de ijskast weer in; de verwoede pogingen van PvdA-voorman Diederik Samsom ten spijt. Samsom reisde afgelopen weken letterlijk stad en land af om zijn plan uit te leggen, maar alle moeite is tevergeefs. VVD-stemmers kwamen in opstand en zagen hun torenhoge inkomens een klein beetje minder worden, door het gekrijs van De Telegraaf. De Telegraaf verergert de situatie maar al te graag; overdrijven vaker dan andere kranten, waardoor de situatie complexer is dan hij lijkt. De partijtop van de VVD blinkt zelf ook niet echt uit in goede communicatie, waardoor het probleem alleen maar erger werd. Onder PvdA-stemmers is er ook verzet, maar die is fors minder dan bij de coalitiepartner. De sociaaldemocraten schijnen ook een betere communicatie afdeling te hebben. De communicatie-afdeling van de VVD is overduidelijk De Telegraaf; algemeen bekend is dat de krant van Wakker Nederland ook wel het pseudoniem ‘Krant van Wakker VVD’ draagt, vanwege haar partijdige journalistiek. In elke conflictsituatie kiest de krant altijd de kant van de VVD.
De partijtop van de VVD heeft zich tijdens de verkiezingsstrijd laten gijzelen door De Telegraaf. In 3 maanden tijd zijn vrijwel alle krantenkoppen van De Telegraaf vrijwel rechtstreeks overgenomen uit het VVD-verkiezingsprogramma. Hierdoor liepen VVD-prominenten de deur plat bij hun eigen krant, die maar al te graag roept dat andere kranten geen onafhankelijke journalistiek bedrijven. De Telegraaf walgt ervan dat De Volkskrant en de VARA nog altijd nauwe banden heeft met de Partij van de Arbeid, hoewel die banden officieel sinds begin jaren ’80 zijn doorgesneden. De populistische krant, die de afgelopen weken fel tekeer ging tegen het in hun ogen veel te linkse kabinet Rutte/Asscher, onderhoudt zelf nauwe banden met de VVD en PVV, maar dat schijnt allemaal gewoon te kunnen.
De opstelling van de VVD is laakbaar; ze laat haar oren hangen naar het populisme en het onderbuikgevoel van De Telegraaf. Of, zoals Peter Breedveld op zijn weblog Frontaal Naakt heel treffend opmerkte:"De PVV heeft op 12 september helemaal niet verloren; ze is alleen doorgegaan onder de naam VVD". De VVD-fractie die vorige week nog haar goedkeuring gaf aan het regeerakkoord, lijkt nu alweer onderling verdeeld. Precies, wat De Telegraaf graag ziet, want De Telegraaf heeft een hekel aan alles waar de PvdA aanschuift. Niet voor niets initieerde de krant van Wakker VVD begin dit jaar een haatcampagne naar de PvdA en hemelde het de populistische SP op. Immers, een grote SP zou een kleine PvdA betekenen en daar droomt De Telegraaf al een jaartje of 100 van. Dat niet alleen, maar de VVD bewijst hier mee maar weer eens niet een partij te zijn voor de hard werkende mens, maar voor de elite, die veel geld verdient. De grote graaiers en grootverdieners.
Jammer genoeg voor De Telegraaf is er onder PvdA-stemmers minder onvrede. Immers heeft Samsom vóór de verkiezingen af gewaarschuwd voor deze maatregelen als de PvdA mee zou doen in een nieuwe regering. Samsom praatte niet iedereen naar de mond, maar hield zijn eigen verhaal en dat konden veel kiezers wel waarderen. Tezamen met een tegenvallend optreden van SP-leider Roemer liepen SP-stemmers massaal over naar de PvdA. Jammer voor De Telegraaf, maar de PvdA deed weer helemaal mee in de race. En jammer genoeg voor De Telegraaf is er nog altijd een prima chemie tussen Rutte en Samsom, die er niet aan denken om nu al te stoppen met het experiment, waarin PvdA en VVD voor het eerst in de parlementaire geschiedenis samenwerken zonder de hulp van een derde (of vierde) partij erbij. Sterker nog, de schreeuwende chocoladeletters van de krant van Wakker VVD – boze tongen beweren een één-tweetje met VVD-prominent Hans Wiegel, die het liefst een bom op het PvdA-partijkantoor zou willen werpen – hebben de band alleen maar sterker gemaakt, want de PvdA is de VVD inmiddels te hulp geschoten. In een poging de onrust bij de VVD-achterban te sussen is de inkomensafhankelijke zorgpremie inmiddels van tafel en kijken Rutte en Samsom naar nieuwe mogelijkheden. Samsom doet dit niet voor niets; Rutte zal de PvdA te hulp moeten schieten als de PvdA-achterban begint te morrelen. Al zal De Volkskrant dat in minder heftige bewoordingen dan De Telegraaf.
De Telegraaf was fout in de Tweede Wereldoorlog, fout in het PVV-debat en in dit debat kiest de krant weer de verkeerde kant; van objectieve nieuwsgaring kan bij De Telegraaf geen sprake zijn, juist omdat het iedere keer de kant van de VVD kiest. De Telegraaf is uiterst rechts en daardoor eng. Maar tegelijkertijd is het opmerkelijk hoe groot de macht van De Telegraaf is; het is bijna eng te weten achter hoeveel media De Telegraaf Media Groep (TMG) eigenlijk zit; talloze nieuwssites, omroepen en kranten zijn gelieerd aan de krant van Wakker VVD en alleen al daarom kan van objectieve berichtgeving geen sprake zijn. De Telegraaf zit bijvoorbeeld ook achter omroep PowNed, waarvan presentatoren als Jan Roos en Rutger Castricum scheldend en tierend door het leven gaan. Geen wonder dat de krant voorheen vaak de kant van PVV-leider Geert Wilders koos, die eveneens scheldend en tierend door het leven gaat. De krant zelf vindt zichzelf wel onafhankelijk, maar vergeet daarbij te vermelden dat het van alle nieuwsmedia het vaakst is berispt door de Raad voor de Journalistiek. Het hoogste rechtsorgaan voor journalisten in Nederland heeft De Telegraaf inmiddels talloze malen gewaarschuwd voor berichten die niet klopten of helemaal op onjuistheden waren berust. Ook deinst de krant er niet voor terug om Geert Wilders een paar maanden geleden nog bij het grof vuil te zetten, terwijl ze hem nu zien als verlosser van het PvdA-kwaad.
Met de hypotheekrenteaftrek kon De Telegraaf nog geen deuk in een pakje boter slaan; het werd nauwelijks opgepikt door de andere media. Daarom werd de inkomensafhankelijke zorgpremie genomen en die wordt nu dis veranderd. Nu deze regel in de prullenmand is beland heeft De Telegraaf inmiddels alweer een nieuw stokpaardje: kort na het bericht dat de inkomensafhankelijke zorgpremie van de baan was, berichtte de krant al dat het regeerakkoord desastreus was voor de filebestrijding in Nederland. Als we op de schreeuwerige koers van De Telegraaf moesten varen, dan hadden we iedere week een nieuw kabinet.
zondag 4 november 2012
Bram Moszkowicz past in een lange rij van gevallen rechtse helden
Advocaat Bram Moszkowicz werd deze week geschorst uit zijn ambt. Hij mag de functie an advocaat niet meer uitoefenen. Tenminste, als hij ook in hoger beroep wordt veroordeeld, want vooralsnog mag hij zijn functie blijven uitoefenen. De Raad van Discipline, het college dat advocaten in Nederland benoemd en royeert, heeft alle aanklachten tegen Moszkowicz vandaag gegrond verklaard. Zij achten de klachten bewezen. Klachten die gaan over het aannemen van grote sommen geld waarover in eerste instantie geen belasting is betaald, c.q. die een nogal discutabele herkomst hebben. De Belastingdienst vond eerder hetzelfde en legde de topadvocaat een boete op van een miljoen, die uiteindelijk werd geschikt in 400.000 euro. Vier ton boete van de Belastingdienst dus, voor hetzelfde vergrijp. Ook de fiscus vond de aanname van koffertjes met geld verdacht en greep (overigens naar mijn bescheiden mening geheel terecht) in. Iedereen moet belasting betalen; ook ’s lands topadvocaat.
In juni van dit jaar riep oud-PVV Tweede Kamerlid Hero Brinkman al dat Bram Moszkowicz koffertjes met geld had aangenomen van superrijke Israëlische en Amerikaanse joden, om het proces tegen Geert Wilders te bekostigen. Dat werd toen met kracht door de PVV-voorman ontkend en door de krant van Wakker VVd de grond ingeboord. Maar zowel de fiscus als de tuchtraad zijn dus duidelijk een andere mening toegedaan. Beiden menen dat Moszkowicz wel degelijk grote sommen geld van duistere herkomst heeft aangenomen en dat mag in de Nederlandse advocatuur blijkbaar niet. Ondanks de weersprekingen van zowel Wilders als Moszkowicz nam de topadvocaat dus wel degelijk koffertjes met geld van duistere herkomst aan. Koffertjes waarin soms 75.000 dollar aan papiergeld in zat. Nu duidelijk is dat Moszkowicz we degelijk door Wilders is betaald in koffertjes geld, rijst de de vraag waarom het geld niet gewoon kan worden overgemaakt van een Amerikaanse- naar een Nederlandse bankrekening. Dat scheelt een hoop vraagtekens, kranten artikelen en Kamervragen en nu dus hangt dus ook het hele levenswerk van Moszkowicz aan het zijden draadje. Dat Desi Bouterse, Johan V alias de Hakkelaar en Willem Holleeder koffertjes met contant geld binnen brengen is tot op zekere hoogte nog te billijken; dat geld is verdiend met criminele activiteiten. Maar een ervaren politicus als Geert Wilders die toch beter zou moeten weten. Moszkowicz is beroept zich op het recht om te worden betaald voor zijn diensten. En op zich heeft hij daar gelijk in. De topadvocaat heeft echter een bedenkelijke status op dit gebied. Ook toen kwam Moszkowicz in aanvaring met zowel de Orde van Advocaten als de fiscus. Vandaag dus weer en dat bleek de finale slag voor Neerlands bekendste advocaat.
In zijn kielzog neemt de grote Moszkowicz ook afscheid van misschien wel de mooiste vrouw van Nederland, want ook de relatie met presentatrice Eva Jinek liep op de klippen. Jinek zag de bui al hangen en wil natuurlijk niet geassocieerd worden met een loser als Moszkowicz, die zijn beroep als (top)advocaat niet meer kan uitoefenen en zette hem aan de kant. In het geval de relatie zou blijven bestaan, heb je iedere avond seks met in principe een doodnormale kerel. Een simpele doorsnee kerel met een ton per jaar en een maagzweer van de stress. Nee, daar kan een carrièrevrouw als Jinek zich toch niet mee vereenzelvigen..? Jinek is een overgewaardeerde arrogante blondine, die er goed uit ziet en af en toe een grote bek op kan zetten, waardoor ze een positie kreeg binnen de rechtse omroep WNL. Eva Jinek is een rechtse geldwolf; een golddigger, die op status belust is. Een vrouw die alleen met die mannen naar bed gaat, die haar een mooie carrière kunnen bezorgen. De link via Moszkowicz naar de rechtse omroep WNL is snel gelegd: Moszkowicz verdedigde Geert Wilders, die op handen werd gedragen door De Telegraaf. De Telegraaf, de krant van Wakker VVD, is weer eigenaar van WNL (al mag dat niet hardop worden gezegd) en zo is het cirkeltje rond: Moszkowicz regelde het huidige topbaantje voor zijn destijds nieuwe liefje Eva Jinek. De blonde schone heeft altijd ontkend; ze is haar eigen persoontje, zo hield de Amerikaanse altijd vol. Ze heeft carrière gemaakt bij het NOS Journaal en kreeg gewoon een betere baan aangeboden door WNL. Jinek, die een salaris van 150.000 euro een modaal salaris vindt en een salaris ver boven de Balkenendenorm verdient, kreeg de baan bij WNL echter vrijwel tegelijkertijd met het starten van de relatie met Moszkowicz en gedurende de rechtszaak tegen Geert Wilders. Ook hier is het cirkeltje weer rond.
De veroordeling van Moszkowicz lijkt het langzame einde te betekenen van het rechts-populisme in misschien wel heel Europa. Het rechts-populisme, dat begon met het opstaan van wijlen Pim Fortuyn eind jaren ’90 van de vorige eeuw. Moszkowicz is de man die Geert Wilders met succes verdedigde, toen de PVV-voorman werd aangeklaagd voor het plaatsen van discriminerende opmerkingen en het aanzetten tot haat. Je ziet nu langzaam maar zeker dat al die helden van weleer langzaam van hun voetstuk vallen. Mensen van statuur waren het: zij kwamen in opstand tegen het linkse establishment en werden daarom helden. Maar ze speelden niets klaar en onder hen werden de problemen waarmee Europa kampte, alleen maar groter. De rechtse helden van weleer zijn nu lachertjes geworden. Ze worden nauwelijks nog serieus genomen. De wereld heeft zich blijkbaar gerealiseerd dat het rechts-populisme geen oplossing vormt voor de problemen waar de wereld mee kampt. Met een grote mond iets roepen en vervolgens niets doen werkt heel even, maar dat houdt niet lang stand. De rechts-populistische Franse president Nicolas Sarkouzy werd na één ambtstermijn door de Franse bevolking afgeschoten en moest plaatsmaken voor de linkse Francois Hollande. In Italië viel een andere rechts-populist: net als Moszkowicz (en overigens ook Sarkouzy) hield Silvio Berlusconi erg veel van vrouwen; hoe jonger, hoe liever. Berlusconi ging hierin net even verder dan Moszkowicz en Sarkouzy; Berlusconi deelde het bed met diverse 16- en 17-jarige meisjes; meisjes, die feitelijk zijn kleindochters hadden kunnen zijn, aangezien Berlusconi’s oudste dochter, Marina, de leeftijd van 48 heeft bereikt en zelf moeder is van o.a. een 18-jarige dochter. Door zijn liefde voor vrouwen moest Berlusconi aftreden en plaatsmaken voor Mario Monti, een onafhankelijke econoom die nu in Italië keiharde bezuinigingen moet doorvoeren, omdat Berlusconi liever achter de vrouwen aan zat, dan het land te besturen. Berlusconi werd vorige week veroordeeld en mag van de rechter o.a. zijn leven lang geen publieke functie meer bekleden. Hierdoor kan zijn oudste dochter Marina, thans president-directeur van Mediaset, geen president worden van Italië. De naam Berlusconi is immers teveel besmet.
Bram Moszkowicz past in een lange rij van gevallen rechtse helden; hij is na Wilders, Sarkouzy en Berlusconi de zoveelste rechtse held van weleer wiens houdbaarheidsdatum is verlopen. Het is een lange lijst waarop ook VVD'ers Jos van Rey, Ben Hulman en Ton Hooijmaiers prijken. Het is het einde van een rechtse hype. Het speelkwartier is voorbij; er moeten nu spijkers met koppen worden geslagen en deze rechtse helden waren daartoe niet in staat. Aan de verkiezingsuitslag van 12 september jl. is van het gezicht van de kiezer af te lezen dat hij nu werkelijk genoeg heeft van iedere 2 jaar naar de stembus gaan om vervolgens weer een half jaar zonder kabinet te zitten. De kiezer heeft er schoon genoeg van en koos daarom voor de twee grootste bestuurspartijen van Nederland: PvdA en VVD.
Op 21 december 2012 vergaat de wereld niet. Het einde van de Maya kalender is niet het Einde der Tijden. Het Einde der Tijden komt niet plotseling van de ene op de andere dag; dat is een sluimerend proces. Wat echter wel zo zal zijn, is dat op 22 december 2012 een nieuw tijdperk begint, net zoals bij de Maya Indianen. Op 22 december 2012 begint het tijdperk van tolerantie weer opnieuw. Net zoals we dat kennen uit de jaren ’90 van de vorige eeuw. Totdat er weer een nieuwe rechts-populistische tijd begint…
In juni van dit jaar riep oud-PVV Tweede Kamerlid Hero Brinkman al dat Bram Moszkowicz koffertjes met geld had aangenomen van superrijke Israëlische en Amerikaanse joden, om het proces tegen Geert Wilders te bekostigen. Dat werd toen met kracht door de PVV-voorman ontkend en door de krant van Wakker VVd de grond ingeboord. Maar zowel de fiscus als de tuchtraad zijn dus duidelijk een andere mening toegedaan. Beiden menen dat Moszkowicz wel degelijk grote sommen geld van duistere herkomst heeft aangenomen en dat mag in de Nederlandse advocatuur blijkbaar niet. Ondanks de weersprekingen van zowel Wilders als Moszkowicz nam de topadvocaat dus wel degelijk koffertjes met geld van duistere herkomst aan. Koffertjes waarin soms 75.000 dollar aan papiergeld in zat. Nu duidelijk is dat Moszkowicz we degelijk door Wilders is betaald in koffertjes geld, rijst de de vraag waarom het geld niet gewoon kan worden overgemaakt van een Amerikaanse- naar een Nederlandse bankrekening. Dat scheelt een hoop vraagtekens, kranten artikelen en Kamervragen en nu dus hangt dus ook het hele levenswerk van Moszkowicz aan het zijden draadje. Dat Desi Bouterse, Johan V alias de Hakkelaar en Willem Holleeder koffertjes met contant geld binnen brengen is tot op zekere hoogte nog te billijken; dat geld is verdiend met criminele activiteiten. Maar een ervaren politicus als Geert Wilders die toch beter zou moeten weten. Moszkowicz is beroept zich op het recht om te worden betaald voor zijn diensten. En op zich heeft hij daar gelijk in. De topadvocaat heeft echter een bedenkelijke status op dit gebied. Ook toen kwam Moszkowicz in aanvaring met zowel de Orde van Advocaten als de fiscus. Vandaag dus weer en dat bleek de finale slag voor Neerlands bekendste advocaat.
In zijn kielzog neemt de grote Moszkowicz ook afscheid van misschien wel de mooiste vrouw van Nederland, want ook de relatie met presentatrice Eva Jinek liep op de klippen. Jinek zag de bui al hangen en wil natuurlijk niet geassocieerd worden met een loser als Moszkowicz, die zijn beroep als (top)advocaat niet meer kan uitoefenen en zette hem aan de kant. In het geval de relatie zou blijven bestaan, heb je iedere avond seks met in principe een doodnormale kerel. Een simpele doorsnee kerel met een ton per jaar en een maagzweer van de stress. Nee, daar kan een carrièrevrouw als Jinek zich toch niet mee vereenzelvigen..? Jinek is een overgewaardeerde arrogante blondine, die er goed uit ziet en af en toe een grote bek op kan zetten, waardoor ze een positie kreeg binnen de rechtse omroep WNL. Eva Jinek is een rechtse geldwolf; een golddigger, die op status belust is. Een vrouw die alleen met die mannen naar bed gaat, die haar een mooie carrière kunnen bezorgen. De link via Moszkowicz naar de rechtse omroep WNL is snel gelegd: Moszkowicz verdedigde Geert Wilders, die op handen werd gedragen door De Telegraaf. De Telegraaf, de krant van Wakker VVD, is weer eigenaar van WNL (al mag dat niet hardop worden gezegd) en zo is het cirkeltje rond: Moszkowicz regelde het huidige topbaantje voor zijn destijds nieuwe liefje Eva Jinek. De blonde schone heeft altijd ontkend; ze is haar eigen persoontje, zo hield de Amerikaanse altijd vol. Ze heeft carrière gemaakt bij het NOS Journaal en kreeg gewoon een betere baan aangeboden door WNL. Jinek, die een salaris van 150.000 euro een modaal salaris vindt en een salaris ver boven de Balkenendenorm verdient, kreeg de baan bij WNL echter vrijwel tegelijkertijd met het starten van de relatie met Moszkowicz en gedurende de rechtszaak tegen Geert Wilders. Ook hier is het cirkeltje weer rond.
De veroordeling van Moszkowicz lijkt het langzame einde te betekenen van het rechts-populisme in misschien wel heel Europa. Het rechts-populisme, dat begon met het opstaan van wijlen Pim Fortuyn eind jaren ’90 van de vorige eeuw. Moszkowicz is de man die Geert Wilders met succes verdedigde, toen de PVV-voorman werd aangeklaagd voor het plaatsen van discriminerende opmerkingen en het aanzetten tot haat. Je ziet nu langzaam maar zeker dat al die helden van weleer langzaam van hun voetstuk vallen. Mensen van statuur waren het: zij kwamen in opstand tegen het linkse establishment en werden daarom helden. Maar ze speelden niets klaar en onder hen werden de problemen waarmee Europa kampte, alleen maar groter. De rechtse helden van weleer zijn nu lachertjes geworden. Ze worden nauwelijks nog serieus genomen. De wereld heeft zich blijkbaar gerealiseerd dat het rechts-populisme geen oplossing vormt voor de problemen waar de wereld mee kampt. Met een grote mond iets roepen en vervolgens niets doen werkt heel even, maar dat houdt niet lang stand. De rechts-populistische Franse president Nicolas Sarkouzy werd na één ambtstermijn door de Franse bevolking afgeschoten en moest plaatsmaken voor de linkse Francois Hollande. In Italië viel een andere rechts-populist: net als Moszkowicz (en overigens ook Sarkouzy) hield Silvio Berlusconi erg veel van vrouwen; hoe jonger, hoe liever. Berlusconi ging hierin net even verder dan Moszkowicz en Sarkouzy; Berlusconi deelde het bed met diverse 16- en 17-jarige meisjes; meisjes, die feitelijk zijn kleindochters hadden kunnen zijn, aangezien Berlusconi’s oudste dochter, Marina, de leeftijd van 48 heeft bereikt en zelf moeder is van o.a. een 18-jarige dochter. Door zijn liefde voor vrouwen moest Berlusconi aftreden en plaatsmaken voor Mario Monti, een onafhankelijke econoom die nu in Italië keiharde bezuinigingen moet doorvoeren, omdat Berlusconi liever achter de vrouwen aan zat, dan het land te besturen. Berlusconi werd vorige week veroordeeld en mag van de rechter o.a. zijn leven lang geen publieke functie meer bekleden. Hierdoor kan zijn oudste dochter Marina, thans president-directeur van Mediaset, geen president worden van Italië. De naam Berlusconi is immers teveel besmet.
Bram Moszkowicz past in een lange rij van gevallen rechtse helden; hij is na Wilders, Sarkouzy en Berlusconi de zoveelste rechtse held van weleer wiens houdbaarheidsdatum is verlopen. Het is een lange lijst waarop ook VVD'ers Jos van Rey, Ben Hulman en Ton Hooijmaiers prijken. Het is het einde van een rechtse hype. Het speelkwartier is voorbij; er moeten nu spijkers met koppen worden geslagen en deze rechtse helden waren daartoe niet in staat. Aan de verkiezingsuitslag van 12 september jl. is van het gezicht van de kiezer af te lezen dat hij nu werkelijk genoeg heeft van iedere 2 jaar naar de stembus gaan om vervolgens weer een half jaar zonder kabinet te zitten. De kiezer heeft er schoon genoeg van en koos daarom voor de twee grootste bestuurspartijen van Nederland: PvdA en VVD.
Op 21 december 2012 vergaat de wereld niet. Het einde van de Maya kalender is niet het Einde der Tijden. Het Einde der Tijden komt niet plotseling van de ene op de andere dag; dat is een sluimerend proces. Wat echter wel zo zal zijn, is dat op 22 december 2012 een nieuw tijdperk begint, net zoals bij de Maya Indianen. Op 22 december 2012 begint het tijdperk van tolerantie weer opnieuw. Net zoals we dat kennen uit de jaren ’90 van de vorige eeuw. Totdat er weer een nieuwe rechts-populistische tijd begint…
Abonneren op:
Posts (Atom)