Beste Ivo,

Beste Ivo, als burgemeester excelleerde je. Met je zware, ingehouden stem bracht je rust overal waar ellende en onrust te kop op stak. Je regeerde met ijzeren hand de linkse stad Utrecht; traditioneel de bakermat van PvdA’ers of GroenLinksers. Ivo, jij liet ziet dat het ook anders kan. Dat VVD’ers de mouwen echt op konden stropen en tot actie konden overgaan. Ivo, je dwong respect af bij vriend en vijand. Je verdiende die plaats als burgervader van Rotterdam. In deze stad excelleerde je zo goed, dat je wereldwijd naam en faam kreeg. Indertijd moest je alleen je collega Job Cohen van die verdomde socalisten nog vóór je dulden als beste burgemeester ter wereld. Maar daar had je lak aan, Ivo. Je pakte de criminaliteit in de havenstad hard aan. Ook hier weer vriend en vijand die steeds meer respect voor je kregen. Waar Ivo kwam keerde de rust terug. Ivo wist wat leidinggeven was. Een VVD in verval bloeide weer op onder Ivo. Een ruziede Tilburgse gemeenteraad kwam weer bij elkaar door Ivo. Eindhovense wethouders die rollebollend met elkaar over straat gingen werden weer vriendjes dankzij de inspanningen van Ivo. Gemeenteambtenaren die elkaar de hersenen insloegen sloten de Vrede van Ivo. Ivo, als lokaal bestuurder was je een verademing. Jouw naam klonk in één moeite met gerespecteerde lokaal bestuurders zoals Job Cohen, Gerd Leers en… Ivo. Ivo Opstelten. Je deed vrouwenharten sneller kloppen met je zware stem. Als kleine jongen wilde je maar één ding: burgemeester worden. Ivo, je werd burgemeester en wát voor burgemeester!

Ivo, als één van de weinige VVD’ers dwong je ook respect af bij de schrijver van dit stukje. Dat is zo’n verdomde socialist. Zo gaat dat bij de socialisten. Die kijken niet naar ras, afkomst of geslacht. Maar Ivo, die socialisten kijken naar individuele kwaliteiten en die kwaliteiten heb jij, Ivo!

Je verdiende een plekje in Den Haag, waar je je meer dan imposante carrière mocht afsluiten met een ministerspost. Veiligheid en Justitie. Een typische VVD post die helemaal voor jou was gemaakt. In de nadagen van je politieke carrière kon je nog één keer excelleren, voordat je voorgoed afscheid nam van het politieke leven. Het politieke leven waarvan je als kleine jongen zo van had gedroomd. Wat je lokaal al had laten zien kon je nu landelijk op de kaart zetten. De VVD haalde je omdat je een gerespecteerd man was. Je was één van de beste ministers van het kabinet Rutte-Wilders I.

Maar Ivo, je excelleerde niet. Je liet het na. Je stelde teleur. Jij gooide de eigen naam te grabbel. Die naam die je in al die jaren als burgemeester van Utrecht, Rotterdam, Tilburg en Eindhoven had opgebouwd was binnen een paar maanden weg. Je bewonderaars – waaronder de schrijver van dit stukje – schreven dit toe aan het juk van Wilders, waaronder zo ongeveer alle ministers en staatssecretarissen van dat kabinet zaten. Zij konden niets zonder dat ze eerst bij de Koning Geert waren langsgegaan en om toestemming hadden gevraagd. Mark Rutte, jouw politieke baas, ging elke vrijdagochtend bij Koning Geert langs om te vragen wat hij nou weer moest doen om het land niet weer in de zoveelste politieke crisis te storten die het sinds 1998 al kende. Sinds 1998 heeft namelijk geen enkel kabinet haar regeerperiode volgemaakt. Ook het eerste kabinet Rutte-Wilders I lukte dat niet. Ivo, het was niet jouw schuld. Het was de schuld van Koning Geert.

Ivo, je kreeg een tweede kans in het eerste Kabinet Rutte-Assher. Nu jouw VVD samenwerkte met die verdomde socialisten van de PvdA kon je excelleren. Dit was jouw kans. Jij kon je naam en faam als crimefighter nu echt waarmaken. Jij en je maatje Fred. Fred Teeven. Ook zo’n man die respect afdwong bij vriend en vijand. Jullie hoefden nu niet meer langs bij Koning Geert, Ivo. Ook niet bij prins Lodewijk I. Nee, jij en je maatje kregen de vrije hand van Mark en Diederik. Jullie kregen je podium en nu konden jullie gas geven. Jullie konden en vol tegenaan. Criminaliteit bestrijden was jullie speerpunt. Aanpakken en de gevangenis in. Geen halfslachtige zeurderige linkse oplossingen, maar actie. Pistool op de neus en criminelen afschieten. Keihard straffen was jullie devies.

Maar wat viel het tegen dat de criminaliteit van binnenuit kwam. Onder jouw eigen VVD gelederen bevond de grootste crimineel uit de recente politieke geschiedenis. Jos van Rey, de Koning van Roermond, kocht politici om en nam grote sommen geld aan van lokale aannemers en projectontwikkelaars. Toegegeven, het zijn verdenkingen, Ivo… Het zijn verdenkingen! Jos van Rey is nog nergens voor veroordeeld. Maar er komt steeds meer ellende uit die beerput die Jos van Rey heet. Dat moet je toegeven, Ivo. Corruptie, aannemen van steekpenningen, het onder druk zetten van fractieleden en dat befaamde telefoontje. Ivo, waar zijn de opnames of de transcriptie van dat ene telefoontje? Dat telefoontje van Van Rey, waarin de Roermondse koning het heeft over de benoeming van de nieuwe burgemeester . Die is er niet, he, Ivo? Die is er niet, omdat precies op het moment dat Van Rey met jouw maatje Fred Teeven belde, de stroom uitviel. Geen seconde eerder, geen seconde later. Nee, precies op het moment dat het befaamde telefoontje werd gepleegd waarin informatie werd gedeeld die helemaal niet gedeeld mocht worden en waarop keiharde en hoge straffen staan… precies toen dat telefoontje werd gepleegd Ivo… viel de stroom uit. Je verontschuldigde je voor de microfoons van de vaderlandse pers:”Zo gaat dat nou eenmaal met apparaten. Die werken op stroom en die stroom viel uit en dus kon het gesprek niet worden opgenomen”.

Ivo, beste Ivo… geloof je nou echt dat de vaderlandse bevolking dit slikt? Sterker noch Ivo: geloof je het zelf? Vind je deze verklaring plausibel? Denk je nou echt, dat er van de honderdduizenden minuten aan transcriptie die op jouw ministerie liggen, dat ene belangrijke gesprek niet gewoon is gewist? Gewoon: delete. Weg ermee. Doodzwijgen. Niet meer over hebben. Alle telefoontjes op jouw ministerie worden opgenomen. Alles. Werkelijk alles. Behalve deze. Ivo, eind jaren ’90 van de vorige eeuw verdwenen er fotorolletjes van Joegoslavische ellende. Bosniërs die Serviërs gewoon kapot maakten waar VN soldaten bij stonden. Gewoon letterlijk dood trapten. Dit was bewijsmateriaal voor het Joegoslavië Tribunaal in Den Haag. Hiermee konden mensen worden opgepakt en de gevangenis in draaien. Holocaust, Ivo. Op die foto’s stonden dingen waarvan we na 1945 met elkaar hadden afgesproken: “DIT NOOIT MEER!!!”. Maar de foto’s verdwenen op raadselachtige wijze. Het mysterie is tot op de dag van vandaag onopgelost. En dat telefoontje hoort sinds deze week in datzelfde rijtje, Ivo. Voor jouw gevoel is dat telefoontje nooit gepleegd, om jouw maatje Fred uit de wind te houden. Geen bewijsmateriaal, dus het heeft nooit voorgevallen. Maar zo simpel ligt het niet meer in 2013, Ivo. Dat zul jij toch moeten weten. Jij, crimefighter van het eerste uur. Jij, voor wie heel crimineel Nederland wegduikt als je voorbij komt.

Mysterieus dat precies op het moment dat een van corruptie verdachte partijgenoot belt met een andere partijgenoot, om informatie uit te wisselen die niet uitgewisseld had mogen worden… precies op dat moment valt de stroom uit. En precies dat gesprek is verdwenen uit de transcripties. Zou het echt, Ivo? Zou het echt zo zijn? Zou het domme Nederlandse volk het geloven, Ivo? Nee, Ivo. Nee.

Ivo, jouw reputatie als degelijk politicus is voorgoed de grond ingeboord. Ik vertrouw je niet meer. Je bent net zo slecht als al die andere schuinsmarcheerders. Als burgemeester steeg je tot grote hoogten, maar je als minister weet je niet te excelleren. Ga met pensioen Ivo. Deze taak is te zwaar voor je.

Met vriendelijke groet, Je grootste bewonderaar