Boodschappen doen

De voormalige Russische president Mikhail Gorbatsjov was een visionair. Hij wilde het vastgelopen Rusland omvormen naar Amerikaans model, met een federale overheid die zich alleen nog maar bezig hield met 4 kerntaken: economie, defensie, emigratie en buitenlandse zaken. Op terreinen als onderwijs, justitie, media en verkeer zouden de autonome provincies meer macht krijgen, terwijl ze op de vier kerntaken minder macht kregen. De overheid moest zich niet gaan bezigen met details en futiliteiten. Het nieuwe model zou een enorm land als Rusland, met afstand het grootste land ter wereld bestuurbaar maken. Iedere Rus hetzelfde paspoort, iedere Rus betaalde met hetzelfde geld en iedere Rus kon erop vertrouwen dat het Russische leger klaarstond bij onheil. Het was zoals de Verenigde Staten van Amerika al meer dan tweehonderd jaar werkten en dat werkte in de ogen van Gorbatsjov prima. Het probleem was dat de Russen er zelf niet zo voor te porren waren en dus moest Gorbatsjov plaatsmaken voor Jeltsin. De rest is geschiedenis.

Het was een verhaal waaraan de schrijver van dit stukje even moest terugdenken toen de definitieve verkiezingsuitslag van de Europese verkiezingen bekend werd. De opkomst was met 37% weliswaar hoger dan vorige keer (36%), maar nog steeds erg laag. Ook in de rest van Europa nam niet eens de helft van de Europeanen de moeite om naar de stembus te gaan. Van de kiezers die dat wel deden stemden een fors aantal op euro-kritische of eurosceptische partijen. Die partijen nemen nu voor het eerst sinds de oprichting van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal in 1959 zitting in het Europees Parlement. De vraag is of ze iets kunnen betekenen. Ze zijn het onderling niet echt met elkaar eens: de UK Independent Party (UKIP) wil bijvoorbeeld niet samenwerken met de Nederlandse PVV en het Franse Front National vanwege hun antisemitische agenda. Het Belgische Vlaams Belang is sterk verzwakt door de opkomst van de NVa, die op zijn beurt weer niet is vertegenwoordigd in het Europees Parlement. Het Duitse Alternative für Deutschland heeft geen anti-Islam paragraaf en is weer veel gematigder dan de UKIP, maar wil daarmee wel samenwerken. Maar de aanwezigheid van deze Euro-kritische partijen is belangrijker dan de minderheid die ze vormen.

De Europese kiezer die wel de moeite heeft genomen om de gang te maken naar de stembus heeft namelijk een sterk signaal afgegeven: minder Europa in ons dagelijks leven. Minder, minder, minder! De Europese kiezer ergert zich kapot aan de maatregelen die de Europese Commissie neemt, zoals de kwaliteit van brood, de afmetingen van een hamburger en het wattage van een stofzuiger. Europa is prima in staat om de lengte van onze bankrekeningen te bepalen en de hoogte van het geluidsvolume van een MP3-speler. Daarentegen is Europa niet in staat een vuist te maken naar een oorlogszuchtige Russische president (Poetin) en nauwelijks in staat graaiende banken aan te pakken of een alternatief te zoeken voor haar immense afhankelijkheid van olie en gas. Die olie en gas is over het algemeen afkomstig uit politiek instabiele landen, of landen waar ze er nogal een bedenkelijke democratie op na houden. De EU is niet in staat tot één buitenlandbeleid. Europa steekt geen poot uit nu er aan de buitengrens een burgeroorlog dreigt. Russische soldaten nemen in hoog tempo strategische plekken in, in de Oekraïne. Want u dacht toch niet dat het zomaar een ongeorganiseerd groepje boze Oekraïense burgers waren? Nee, het zijn goed getrainde Russische soldaten die in het oosten van de Oekraïne huishouden. Deze mensen beschikken namelijk over tanks, munitie, moderne wapens en artillerie en zijn bijzonder goed georganiseerd. Dat kan nooit een groepje boze burgers zijn. Europa zou juist op die terreinen een vuist moeten maken met de vorming van bijvoorbeeld een Europees leger.

Europa is niet in staat om een dialoog aan te gaan met nieuwe machtsblokken in de wereld: Rusland en China. De EU is niet in staat om tot een gezamenlijk grensbeleid te komen, waardoor mensensmokkelaars vrij spel hebben als ze vluchtelingen in gammele bootjes naar Europa sturen. En juist op die terreinen zou de Europese burger juist meer actie willen zien. U begrijpt de opening met Mikhail Gorbatsjov: zijn model zou idealiter moeten worden ingevoerd. Europa is een feestje voor liberalen en neokapitalisme geworden. De Europese burger heeft er in het dagelijks leven niets meer aan. Het wordt eerder gezien als een probleem dan een oplossing, terwijl Europa juist een oplossing zou moeten zijn. Dat er al 70 jaar geen oorlog meer is geweest in Europa klopt ook niet helemaal: kijk maar naar het voormalig Joegoslavië in de jaren ’90 van de vorige eeuw.

De Europese kiezer heeft een signaal afgegeven: minder bemoeienis met het dagelijks leven en houd je bezig met grootse zaken. De schrijver van dit stukje heeft er zijn eigen partij op gewezen, bij het kiezen van de Europese lijsttrekker, waarin de afmetingen van een Europese hamburger als voorbeeld werd genomen. Er werd nogal lachwekkend over gedaan, want het viel allemaal wel mee. Alleen al daarom zou de schrijver van dit stukje zijn stem graag aan de SP hebben gegeven, maar de schrijver is aan zijn stand verplicht op de PvdA te stemmen en dus is de stem gegaan naar voormalig NOS-journalist Paul Sneijder. Maar de vraag is of die boodschap ooit in Brussel aan komt.

Enge Maatschappij

Vierendelen, keel doorsnijden, paspoort afnemen en langzaam laten sterven. Nooit meer een baan gunnen en liquideren. Levend laten oplossen in zoutzuur. Levenslang terug de cel in op vervuild water en brood waar de schimmel op centimeters dik staat. Voor de rest van zijn leven iedere week melden bij de reclassering. Geen plaats meer gunnen in de samenleving. Geen bewaking op kosten van de belastingbetaler! Levend lynchen…

Er is bijna geen Nederlander te vinden die geen plannen heeft met de vorige week vrijdag vrijgelaten Volkert van der Graaf, de moordenaar van Pim Fortuyn. Er gaat geen dag voorbij of er is wel een nieuwsmedium die iemand aan het woord laat die iets van plan is, mocht hij of zij Volkert ergens tegen het lijf lopen. Op internet wordt naarstig gezocht naar en druk gespeculeerd over zijn mogelijke verblijfplaats. Nederland wil weten waar Volkert woont, zodat ze hem nog even een trap na kunnen geven. Er is een heksenjacht van ongekende omvang ontketend en die is niet meer te stoppen. Diverse scenario’s doen de ronde, maar tot nu toe weet nog niemand het zeker. Direct na de vrijlating van Volkert verschenen er tientallen berichten op Twitter van mensen die om tips vroegen. Gisteren had een medewerker van Justitie had het strafdossier ‘per ongeluk’ ergens op het net geplaatst, waarna de website waarinholland.nl het oppikte en integraal publiceerde, wat weer werd overgenomen door het Algemeen Dagblad. Iedereen mocht weten waar de vrouw en kinderen van Van der Graaf woonden en naar welke mogelijke verblijfplaatsen is gezocht. Ook stond erin te lezen dat Volkert mogelijk zelfmoordneigingen had, hetgeen leidde tot nieuwe speculaties.

Dat er rechts extremisten bestaan die snode plannen hebben met Van der Graaf is eigenlijk geen nieuws. Opgestookt door de broers Simon en Marten Fortuyn en Hans Smolders willen zij hun gram halen. De straf die is uitgedeeld aan Van der Graaf is volgens hen niet genoeg. Maar dat het voltallige Nederlandse journaille deze randdebielen ook nog eens een podium geeft is zorgelijker. Dat vrijwel alle nieuwsmedia – inclusief zogenaamde serieuze media zoals het NOS Journaal, Volkskrant en NRC – zich massaal op deze gefrustreerde hersendoden storten geeft aan dat het intellectuele niveau van het Nederlandse journaille is gezakt tot onder dat van een pasgeboren larv.

Nu het Algemeen Dagblad zijn strafdossier bijna letterlijk heeft gepubliceerd is het wachten op de eerste krant die achter zijn woonadres komt. Het ligt in de lijn der verwachtingen dat de redacties van het Algemeen Dagblad en De Telegraaf hiervoor zelfs speciale onderzoeksteams hebben vrijgemaakt. Één van de twee zal binnenkort een gedetailleerde kaart publiceren waar de moordenaar van Pim Fortuyn precies woont, hoe hij eruit ziet en hoe hij het makkelijkst kan worden omgelegd. Zelfs de dienstroosters van zijn bewakers en hun namen zullen worden afgedrukt in één van die kranten. Justitie doet alle mogelijke moeite om hem te beschermen tegen rechts extremisten die dreigementen uiten. Gek eigenlijk, dat Volkert van der Graaf wordt bewaakt om hem te beschermen tegen de achterban van Geert Wilders, terwijl Geert Wilders wordt bewaakt ter bescherming van de achterban van Van der Graaf.

Binnen niet al te lange tijd zullen we weten waar Van der Graaf zich bevindt, hoe zijn nieuwe identiteit eruit ziet en hoe hij zich binnen de samenleving beweegt. De krant die daar als eerste achter komt zal zonder verder nadenken zijn verblijfsadres publiceren. Want nieuws is nieuws. Dat diezelfde krant daarmee een volkswoede van ongekende omvang op de been brengt is van secundair belang. Dat die volkswoede voor eigen rechtertje gaat spelen en de bewoners van dit adres eigenhandig zal lynchen boeit de redactie van de krant eigenlijk niet. Dat het adres mogelijk onjuist is en dat honderden extreem rechtse mafkezen zullen afreizen naar het betreffende adres om de bewoners even te leren wat gerechtigheid is… ach, is bijzaak. Twee jaar geleden werd dacht een nieuwssite het adres van Joran van der Sloot te hebben gevonden. Een journalist vond een naamkaartje op een flatgebouw (“J. van der Sloot”) en dacht dat daar de mogelijke moordenaar van Natallee Holloway zat verscholen. Je moet toch totaal hersendood zijn om er vanuit te gaan dat iemand die zit ondergedoken een naamplaatje op de voordeur van zijn appartementje heeft, met daarop zijn naam. Tot overmaat van ramp woonde op het betreffende adres inderdaad een Van der Sloot, maar geen Joran. De bewoner was niet eens familie van Joran van der Sloot. Toch wisten een aantal sufferds het huis binnen te dringen en de bewoner zwaar te verwonden. Na de aanslag in Alphen aan den Rijn publiceerde een andere nieuwssite op zijn een adres van een man die gelijkenissen had met de dader. Hoewel de echte Tristan van der Vlist direct na de aanslag zelfmoord had gepleegd togen er eigen rechters naar het betreffende huis om de daar wonende Van der Vlist een paar rake klappen te verkopen. Na de aanslag op de Koningin togen tientallen eigen rechters naar het huis van iemand die ook Karst Tates heette om hem bij te werken. De Tates die de aanslag pleegde was op dat moment eveneens al lang dood.

Dit is een maatschappij van de massa; aanpassen aan de grote groep eenheidsworsten en anders het land uit. Het land niet uit, dan kun je rake klappen verwachten. Het ergste van alles is misschien nog wel dat Justitie geen vuist kan maken tegen dit soort hersenloze eigen rechtertjes. Wanneer een 13-jarig meisje op Twitter aankondigt een bom te zullen plaatsen in een vliegtuig dan staan NSA, FBI, CIA, Interpol, AIVD, politie, Koninklijke marechaussee en justitie binnen een paar seconden op de stoep. Het meisje wordt vervolgens drie dagen lang vastgehouden op het politiebureau en iedere dag urenlang verhoord. Tegen eigen rechtertjes die anderen zwaar lichamelijk letsel toebrengen steekt de sterke arm van de wet geen poot uit. Daarbij opgeteld dat we in een land leven waarin zorgverzekeraars bepalen wat we eten, criminelen vrij spel hebben over onze bankgegevens en de overheid websites kan blokkeren maakt dit een hele enge maatschappij. En het einde lijkt nog niet in zicht…