Al een jaar of tien, vijftien vindt een groot deel van de
rechter kant van het politieke spectrum dat de publieke omroep ‘te links’ is. Wat
onder ‘te links’ wordt verstaan is in die tien, vijftien jaar nooit helemaal
duidelijk geworden omdat elke fundamentele onderbouwing ontbreekt. Volgens Jan
Roos, Annabel Naninga, Joeri Albrecht, Margreet Spijker, Dominique Weesie en
een heel rijtje anderen wordt er te weinig aandacht besteed aan de ‘rechtse
zaak’. Wat daarmee precies wordt bedoeld kan ook niemand van hen echt
onderbouwen. Te weinig aandacht voor Geert Wilders? Te rooskleurig verhaal over
de vluchtelingencrisis? Geen journalist die een politicus helemaal de huid
vol scheldt? Wat is precies ‘rechts nieuws’?
Om daar een einde aan te maken hebben de rechts-populistische
regeringen van Hongarije en Polen besloten de media aan banden te leggen.
Voortaan wordt vanuit de regering bepaald wanneer de media wat precies mogen
zeggen. Wie hierin niet meegaat kan zijn uitzendvergunning of persvergunning kwijt
raken. Buitenlandse journalisten kunnen het land uit worden gezet als ze niet
meegaan in de wil van de staats gecontroleerde media. Binnenlandse journalisten riskeren
een boete of zelfs gevangenisstraf als ook maar één letter verkeerd staat
geschreven. De Staat benoemt zelf hoge bestuurders bij de omroep. Tegen? Prima, maar dan ook zendvergunning kwijt.
Waar kennen we dit soort praktijken van? Precies, uit Turkije,
Rusland, China en Noord Korea. Landen waarvan we allemaal schande spreken dat
dit soort praktijken gebeuren. Nu gebeurt het ook in ons eigen Europa. Maar de
Europese Commissie laat nauwelijks haar tanden zien. In 2014, toen de Hongaren
als eerste de media onder controle van de Staat stelden protesteerde de
Europese Commissie. Maar na een tijdje viel het stil. Ook de Poolse regering
ligt onder vuur nu het in sneltreinvaart de nieuwe mediawet door zowel de
Tweede Kamer al de Senaat heeft gejaagd. Hongarije en Polen gaan dezelfde kant
op als Turkije, China en Noord Korea, waar de Staat de media controleert.
Landen waarop de Europese Commissie stevige kritiek heeft. Maar ook landen waar
de Europese Commissie alleen haar tanden laat zien. Maar waar niemand echt van
onder de indruk lijkt te zijn. De Europese Commissie heeft geen maatregelen
genomen tegen Hongarije. Ze ging verder met zich druk maken om futiliteiten als
de prijs van een entreekaartje voor Eurodisney en plusjes op een energielabel.
De Hongaarse president Viktor Orban, een graag geziene gast in Moskou, blijft
gewoon aanschuiven in Brussel. En zo zal het de Polen ook vergaan; ‘Brussel’ zal
protesteren tegen de nieuwe Poolse mediawet, maar uiteindelijk komt die er toch
en schuiven ook de Polen gewoon weer aan tafel in Brussel alsof er niets aan de
hand is. Alsof de vrijheid van meningsuiting en de persvrijheid in Polen totaal
niet zijn ingeperkt. En die 10 miljard euro steun die Polen jaarlijks aan
steunt ontvangt uit Brussel voor het aanleggen van nieuwe wegen, rioleringen en
voor de landbouw? Ook die Brusselse miljardensteun blijft gewoon naar Warshau
stromen.
Wat is de overeenkomst met Hongarije, Polen en de
Nederlandse situatie? Heel simpel: het rechts populisme. Zowel Polen als Hongarije hebben een rechts populistische regering. Zeg maar zusterpartijen van de PVV. Want ook in Nederland
wil de regering steeds meer grip krijgen op wat de media schrijven en
uitzenden. Staatssecretaris Sander Dekker (VVD) probeerde al eerder een verbod
op amusement op de publieke omroep er doorheen te jagen. Het initiatief
strandde in de Senaat. Maar als Jan Roos, Annabel Naninga, Joeri Albrecht,
Margreet Spijker, Dominique Weesie en vrienden hun zin krijgen dan gaat het nog
veel verder. Dan gaat het dus de richting op van Polen en Hongarije, waar de media
en dus de persvrijheid stevig wordt ingeperkt. De PVV mag dan wel de “V” van “vrijheid”
in haar naam voeren; in de basis gaat de PVV net zo slordig met de
persvrijheid en vrijheid van meningsuiting om als de Polen en Hongaren. Goed,
de Turken, Russen, Chinezen en Noord-Koreanen verbieden geen Koran en willen
geen gebedshuizen sluiten en slopen, zoals de Polen, Hongaren en hier in
Nederland de PVV wel willen. Grappig eindelijk dat Jan Roos, Annabel Naninga,
Joeri Albrecht, Margreet Spijker, Dominique Weesie en vrienden iets pas onder
de vrijheid van meningsuiting vinden vallen als zij hun zin krijgen.
Het is grappig om te zien dat juist de vrijheid van
meningsuiting zij propageren die juist door hen wordt beperkt. Waarom hebben
partijen met “Vrijheid” in hun naam juist de neiging om die vrijheid juist te
beperken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten