#MeToo krakelen op Twitter heeft echt geen zin, dames: Hup, naar de politie!

Actrice Rose McGowan zette een geluidsfragment op haar Instagram account waarop te horen was hoe filmproducent Harvey Weinstein haar uitnodigde met hem naakt in bad te stappen. Toen ze weigerde beval hij haar te blijven kijken hoe hij zich masturbeerde. Het was de zoveelste misstap van Weinstein, die na publicatie van het geluidsfragment uit zijn ambt werd gezet door zijn bedrijf, The Weinstein Company, door de machtige filmvereniging Motion Pictures Association of America (MPAA) en zelfs de Franse president Macron ontnam hem de Legión D’Honneur, de hoogste Franse onderscheiding. Dit alles nadat Weinstein zelf erkende verslaafd te zijn aan seks. Maar in Hollywood was het al jaren algemeen bekend. Toch zei niemand er wat over, want Weinstein was een machtig man: Hij kon acteercarrières maken en breken. Die macht voelde hij zelf ook wel. Dus maakte hij daar handig misbruik van door actrices uit te nodigen (als niet te dwingen) met hem naar bed te gaan. Wie weigerde kon wel dag zeggen tegen haar acteercarrière.

Na de oproep van McGowan kwamen plotseling tientallen vrouwen naar buiten die dezelfde ervaringen met Weinstein hadden als McGowan. Toch duurde het dagen voordat de eerste afkeurende reacties van politici, regisseurs, producenten en zelfs acteurs naar buiten kwamen. Het gaf de wereld het zoveelste inkijkje in Hollywood, waar seksueel misbruik aan de orde van de dag is. Weinstein is niet de enige: Acteur Bill Cosby, regisseur Roman Polanski en presentator Bill O’Reilly gingen hem voor. Het is in de VS een cultuur die overal voor komt en zich niet zomaar aanpast. Sommige vrouwen moeten zichzelf nou eenmaal laten misbruiken willen ze kans maken op promotie, of überhaupt hun baan te behouden. Vrouwen worden in de VS nog steeds gezien als wegwerpartikelen die je in de vuilcontainer smijt als ze verlopen zijn.

Naar aanleiding van de publicatie van McGowan barstte een wereldwijde discussie los over het misbruik van vrouwen door mannen in machtige posities. Onder de hashtag #MeToo (‘ik ook’) lieten honderdduizenden vrouwen weten ook door hun leidinggevende te zijn misbruikt, maar dat ze dit maar hebben toegestaan omdat ze hun baan wilde behouden. Slechts een handjevol vrouwen heeft aangifte gedaan bij de politie. De rest weigerde, wat de man die hen misbruikte feitelijk vrijuit deed gaan. Slechts een klein deel van de vrouwen durft namen en rugnummers te noemen, bang dat hun carrière voorbij is. Het is beter het incident dood te zwijgen, omwille van een mooie toekomst. Dat een man ze bij de billen, borsten of vagina (‘grab ‘m by the pussy’) grijpt nemen ze vaak op de koop toe. Het is een consequentie van het vrouw zijn, zo menen ze.

Maar een cultuur waarin machtige mannen vrouwen misbruiken verandert alleen maar als die mannen ter verantwoording worden geroepen. Weerbare vrouwen maken direct korte metten met een handtastelijke leidinggevende of collega; minder weerbare vrouwen stappen (al dan niet direct) naar de politie. Er is eigenlijk geen excuus te bedenken waarom een vrouw die seksueel misbruikt wordt niet naar de politie stapt om aangifte te doen. Geen aangifte doen of namen/rugnummers noemen is geen excuus voor wat er is gebeurd. Ik kan me zo snel geen situatie bedenken waarin het niet mogelijk is. Als een vrouw dit vreselijks overkomt (betasten of erger): aangifte doen. Ook al is het je leidinggevende, de koning of misschien wel de Paus. Aangifte doen anders komt de dader er te makkelijk mee weg. En dan verandert die cultuur nooit.

Dus, dames: Hup, naar de politie!