Nederland wordt gek van alle bedragen die de laatste maanden over het beeldscherm vliegen. De miljarden vliegen je om de oren en en passant worden we ook nog eens geconfronteerd met een AAA-status. De AAA-status; een status waarvan voorheen alleen maar financieel experts hadden gehoord, wordt nu ineens ook voor de gewone man belangrijk. Een 3%-norm, afgesproken in het Verdrag van Maastricht in 1992 en waarvan tot een jaar geleden eigenlijk niemand eigenlijk het bestaan wist, is nu ineens een politiek instrument om stemmers mee te winnen of te verliezen. De 3%-norm, die tot slechts een paar jaar geleden nog aan de laars werd gelapt door driekwart van de EU-lidstaten, lijkt nu ineens van levensbelang te zijn. Oorzaak: het merendeel van de EU-lidstaten ligt aan het financiële infuus van banken, verzekeraars, investeringsfondsen en andere criminelen krijtstreepjespak, die ineens het beleid lijken te bepalen. Niet de door ons gekozen regering bepaalt ons dagelijks leven, maar de banken, verzekeraars, investeringsfondsen en andere criminelen krijtstreepjespak. Zij hebben het geld in handen; dus zij hebben de macht. Zij bepalen nu ineens, dat alle EU-landen zich aan de roemruchte 3%-norm moeten houden; in de goede oude tijd, toen de economie nog goed ging en geen enkel land ook maar in de buurt kwam van de 3%, had geen enkele bankdirecteur het over die 3%. Nu is-ie ineens erg belangrijk.
Bovenstaand verhaal is koren op de molen van tegenpartijen. Anti-Europese partijen als de Socialistische Partij van Emile Roemer en de Partij voor de (zogenaamde) Vrijheid van Geert Wilders. Jawel, hij liep weg van de onderhandelingstafel in het Catshuis, maar een paar weken later is hij weer helemaal terug: good old Geert Wilders. De anti-Islamretoriek is sleets geworden en trekt geen kiezers meer; daarom heeft hij een nieuwe vijand gecreëerd: Europa. Was voorheen alles wat Moslim was verkeerd; nu zijn Europa en de EU de gebeten hond. En eerlijk is eerlijk: de EU-leiders roepen het ook wel een klein beetje over zichzelf af, door niet met krachtige maatregelen te komen om schuinsmarcheerders als Griekenland, Ierland, Spanje, Italië en Portugal keihard aan te pakken, maar deze landen met miljarden overheidssteun overeind te houden. Deze miljarden belastinggeld gaan naar de banken, verzekeraars, investeringsfondsen en andere criminelen krijtstreepjespak, die in het verleden hun geld (dat overigens niet bestond) massaal hadden uitgeleend aan datzelfde Griekenland, Ierland, Spanje, Italië en Portugal. Landen, waarvan banken, verzekeraars, investeringsfondsen en andere criminelen krijtstreepjespak vooraf wisten of hadden kunnen weten, dat deze landen op gegeven moment niet meer in staat waren het geleende geld terug te betalen. Maar de banken, verzekeraars, investeringsfondsen en andere criminelen krijtstreepjespak vertrouwden op de Europese belastingbetaler en die kwam dan ook: Griekenland kreeg liefst 300 miljard euro toegeschoven en de andere landen werden met nog eens 700 miljard euro uit het Europese Noodfonds ESF gesteund. Geld, dat rechtstreeks terugvloeit in de zakken van de banken, verzekeraars, investeringsfondsen en andere criminelen krijtstreepjespak.
Emile Roemer en Geert Wilders lijken hierdoor bij de komende verkiezingen op 12 september a.s. tot elkaar veroordeeld. Menig Nederlandse kiezer droomt al van een anti-Europees kabinet van Wilders/Roemer I. Gevestigde partijen als PvdA, VVD, D66, GroenLinks en CDA worden naar de oppositiebankjes gedirigeerd, waarna Nederland zich terug kan trekken achter de dijken en terug kan keren naar de tijden van weleer: terug naar de Gulden, weg met de Europese bemoeienis en vooral ook weg met alle buitenlandse arbeidskrachten. De pensioenleeftijd blijft op 65 en er wordt niets gedaan aan de hypotheekrenteaftrek. Alles blijft bij het oude. In feite zijn zowel SP als PVV aartsconservatieve partijen, die geen enkele vooruitgang willen.
Maar de denkwijze van de SP- en PVV-kiezer gaat de mist in. SP en PVV moeten zich vooral niet rijk rekenen met deze verkiezingsuitslag. Zowel SP als PVV maakt geen enkele kans op regeringsdeelname. Zelfs als SP en PVV de nummers 1 en 2 van het land worden (en die kans zit er toch echt wel in), is regeringsdeelname vrijwel uitgesloten. Als we kijken naar alleen de PVV, dan heeft die eigenlijk geen politieke vrienden meer. Eerder sloot het wanstaltige en hypocriete CDA een nieuwe samenwerking met de PVV uit; nu is ook de VVD overstag en ziet Mark Rutte geen aanknopingspunten meer om samen te gaan met de PVV;”Het wordt erg moeilijk zo niet onmogelijk”, zei de minister-president onlangs in de laatste seizoensuitzending van het duo Pauw & Witteman. Beide partijen willen de samenwerking met de PVV het liefst zo snel mogelijk vergeten, alhoewel ze in 2012 per se met een samenwerking met de PVV wilden. Alles moest ervoor wijken; zelfs Paars-Plus en zelfs de door GroenLinks zo gewilde Kunduz-Coalitie van VVD, CDA, GroenLinks, D66 en ChristenUnie (al waren we destijds nog niet bewust van het bestaan van Kunduz). Vooral het CDA wilde maar al te graag met de PVV in zee, om ontevreden en naar de PVV overgelopen CDA-kiezers terug te halen. Heel rechts-Nederland wilde per se de PVV, want de PVV zou verandering brengen in de Nederlandse politiek. Maar die samenwerking liep op een totale mislukking uit. De PVV is zo goed als uitgespeeld in het Nederlandse politieke landschap en Geert Wilders maakt geen enkele kans meer op regeringsdeelname. Tenzij ze op eigen kracht 76 zetels haalt, maar dat is vrijwel uitgesloten. Gedogen doen we niet meer; je doet mee, of je doet niet mee. En dat is ook het probleem bij de SP. Hoewel zij nog wel politieke vrienden hebben; vooral PvdA en GroenLinks zullen staan trappelen om mee te doen. Maar helaas; een kabinet met SP, PvdA en GroenLinks kan niet op een meerderheid rekenen en het is nog maar de vraag of D66 en/of ChristenUnie willen (lees: durven) aanschuiven. Bovendien moet de SP in geval van samenwerking zoveel principes overboord smijten, dat ze een kopie wordt van de PvdA en dat wil de SP niet.
Bovenstaande leert ons dat een stem op SP of PVV een lege huls is; een verloren stem. Zij gaan alleen maar terug in de tijd. De kans dat zij deelnemen aan de regering is klein, nihil tot nul. Een brede coalitie behoort dus tot de mogelijkheden en de onderhandelingen hiervoor zijn achter de schermen al begonnen. VVD, CDA, PvdA, D66 en GroenLinks vormen straks een brede coalitie, die maar net op een meerderheid van stemmen kan rekenen en in die armoede wordt beleid gemaakt. Het wordt een verstandshuwelijk; de partijen worden door de ontstane situatie in elkaars armen gedreven en moeten wel samen regeren. Hoe symbolisch was de handreiking die de CDA-kandidaten ondanks nog deden in de richting van de PvdA; een partij, die ze iets meer dan 1,5 jaar geleden nog bij het grof vuil zetten en inruilen voor de PVV. Nu lijkt geen enkele CDA’er zich nog iets van die uitspraken te kunnen herinneren; laat staan dat ze de PvdA ooit als grof vuil hebben beschouwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten