GroenLinks is toe aan een naamsverandering

Het is werkelijk ongehoord, maar blijkbaar kan het in Nederland: beperking van de persvrijheid. RTL, De Telegraaf en De Volkskrant (!!) vroegen de Tweede Kamer om actie te ondernemen tegen de websites van de Nederlandse Publieke Omroep (NPO) in het algemeen en de NOS in het bijzonder. Het drietal vindt dat de NPO teveel websites heeft, waarop het gemakkelijker nieuws kan verspreiden en dan gebeurt ook nog eens met belastinggeld. Het drietal noemt zichzelf commercieel en kan naar eigen zeggen niet putten uit een immense pot overheidsgeld Daarom moet de nieuwsvoorziening van de NPO en NOS worden ingeperkt. CDA, VVD en PVV hebben hiertoe een wetsvoorstel ingediend en aangezien zij niet (meer) over een meerderheid in de Tweede Kamer beschikken, moest er een vierde partij bij en dat werd uiteindelijk GroenLinks. Tot ieders stomme verbazing heeft GroenLinks zich laten meesleuren in een wetsvoorstel wat we tot nu toe eigenlijk alleen maar kennen uit dictatoriaal geleide landen als Rusland, Oekraïne, Iran, Afghanistan, China en Pakistan. Landen, waar zowel CDA, VVD, PVV maar zeker ook GroenLinks uiterst kritisch tegenover staan als het gaat om onafhankelijke nieuwsvoorziening en nu doen diezelfde partijen dat in Nederland. Land van persvrijheid en vrijheid van meningsuiting. Aan die persvrijheid is vandaag dus abrupt een einde gekomen.

Dat de PVV de persvrijheid in Nederland drastisch wil inperken zal niemand echt verbazen. De ultrarechtse anti-Islambeweging van Geert Wilders heeft al langer kritiek op het functioneren van de NPO, die ze te links vindt. De PVV vindt dat de NPO en NOS veel te kritisch tegenover de PVV en haar ultrarechtse standpunten staan. Het wil daarom bijvoorbeeld niet meer verschijnen in programma’s, die in het (recente) verleden kritiek hebben geuit op Wilders’ haatpartij. Ook besteedt de NOS in haar nieuwsvoorziening onvoldoende aandacht aan de problemen die allochtonen in de Nederlandse samenleving veroorzaken en zitten er veel te veel PvdA’ers in het bestuur van de NPO, zo meent de PVV. Om de NPO en NOS te straffen, wilde de PVV de Hilversumse kliek fors minder belastinggeld toezeggen en moesten omroepen fuseren. Vooral die linkse VARA moest van de PVV van het toneel verdwijnen. De PVV wilde zelfs invloed op de programmering van de zenders; men meende dat er op Radio 2 meer Nederlandstalige muziek moest worden gedraaid. Het komt de PVV dus goed uit, dat de NOS kan worden gestraft met het beperken van de nieuwsvoorziening. De NOS mag bijvoorbeeld geen STER-reclame meer maken op haar websites en moet afzien van het aanbieden van apps voor iPhone en Android, zodat nieuwsuitzendingen op de GSM kunnen worden bekeken.

Dat de PVV, VVD en zelfs het CDA deze zogenaamde Poetin-wet op tafel smijten, is eigenlijk niet zo verwonderlijk. Maar dat GroenLinks dit steunt, is verrassend en eigenlijk meer dan verbazingwekkend. GroenLinks, broeder en helper in nood, draait de vrije nieuwsgaring hiermee een stukje de nek om en dat is eigenlijk wel het laatste wat je van ze verwacht. De partij maakt steeds sneller een ruk naar rechts, want eerder steunde het al een soepeler ontslagbeleid in het Kunduzakkoord. Het is een ideetje van het CDA, die vindt dat de Nederlandse arbeidsmarkt te star is en op slot zit. Het wil jongeren een kans geven op de arbeidsmarkt en daarom hoeven werkgevers geen ontslagvergoeding meer te betalen als ze van een oudere medewerker af willen, om deze in te ruilen voor een jonger en goedkoper exemplaar. Wordt je ontslagen, dan hoeft de werkgever straks niet meer via de kantonrechter of het UWV een vergunning aan te vragen. Je kunt – al heb je een vast contract – zonder pardon worden ontslagen en mag je via de kantonrechter een vergoeding gaan eisen. Daarmee moeten veel mensen zich in de schulden steken, omdat advocaten nou eenmaal niet komen opdraven voor een appel en een ei. Bovendien is in landen als Canada, VS en Engeland al een dergelijk ontslagbeleid en daar heeft het niet tot meer banen geleid. Je treft hiermee dus de arbeider; de gewone man. De werkgever, die over het algemeen toch eerder VVD-gezind is dan GroenLinks, is de lachende derde. Verbazingwekkend dat GroenLinks dit steunt. De werknemer minder macht geven en de werkgever meer, is niet echt sociaal.

GroenLinks, partij van het Openbaar Vervoer. Men trok altijd samen op met PvdA en SP in het bevorderen van het gebruik van het OV. De marktwerking in het OV is buiten de grote steden gehouden dankzij GroenLinks, die steun kreeg van de PvdA. Maar toch steunt GroenLinks een voorstel van D66, die vindt dat het maar eens afgelopen moet zijn met de onbelaste reiskostenvergoeding die werknemers krijgen uitbetaald. Je verzint het niet, maar GroenLinks is gedraaid als een blad aan een boom. Het heeft een ruk naar rechts gemaakt en is nu rechtser dan de PvdA en D66 ooit samen waren. Overigens is het een impopulaire maatregel, omdat het een groot deel van de Nederlandse beroepsbevolking treft. Daarom hebben vrijwel alle ondertekenaars van het Kunduzakkoord, waar deze maatregel in staat, inmiddels al aangegeven tegen hun eigen voorstel te zijn. Van het Kunduzakkoord is inmiddels weinig meer over; vrijwel alles is teruggedraaid of weg gebagatelliseerd, omdat de ondertekenaars - die eind april nog hoog van de toren bliezen over verantwoordelijkheid nemen en over je schaduw heen springen - hebben ingezien dat het akkoord ze stemmen kost.

GroenLinks maakte niet echt de sier met het afzeiken van hun eigen Kamerlid Tofik Dibi. Dibi wilde een gooi doen naar het partijleiderschap, maar het bestuur zag daar helemaal niets in. Bij de andere twee partijen die leiderschapsverkiezingen hielden, PvdA en CDA, zaten voldoende ongeschikte kandidaten. Zo had het CDA met Henk Bleker en Liesbeth Spies eerder comédiennes dan kandidaat-lijsttrekkers in huis. Bij de PvdA was Martijn van Dam eerder een afsplitsing van de VVD dan een PvdA’er en sloeg Lutz Jacobi werkelijk een pleefiguur. Ronald Plasterk was te moeilijk in zijn woordkeus en Nebahat Albayrak meldde zich op het laatste moment aan. Vooraf was duidelijk dat Diederik Samsom de verkiezingen glansrijk ging winnen en dat gebeurde ook. Toch haalden PvdA noch CDA het in hun hoofd, om de kandidaten publiekelijk aan de schandpaal te nagelen. GroenLinks deed dit met straatvechter Dibi wel en sloeg daarmee zelf een pleefiguur. Voor zowel PvdA als CDA deden de lijsttrekkersverkiezingen goeds voor de partij; ze stegen in rap tempo in de peilingen. Bij GroenLinks zijn die verkiezingen uitgelopen op een drama; een Griekse tragedie. Dibi heeft, moedig als hij is, aangegeven dat hij op plaats tien wil staan, omdat hij GroenLinks die 10 zetels wil geven. Dapper van Dibi, maar het is een gelopen koers.

Inderhaast is GroenLinks wel een lijstverbinding aangegaan met SP en PvdA, om mee te liften op de linkse wind die langzaam weer door Nederland begint te waaien. Maar met deze geschiedenis is GroenLinks allesbehalve links. Ze is eerder rechts en daarom toe aan een naamsverandering.

Vijftigers zijn niet meer welkom

Sinds 27 mei kijken we naar een geheel vernieuwd journaal. Een Journaal met flitsende decors, jongere presentatoren en makkelijker taalgebruik. Niet dat het oudste nieuwsinstituut van Nederland leed onder de kijkcijfers. Het NOS Journaal is nog altijd het best bekeken programma van de Nederlandse televisie. Het kijkerspubliek verouderde echter in rap tempo. Misschien is dat ook wel, omdat de gehele Nederlandse populatie in rap tempo ouder wordt, omdat er bijna geen kinderen meer bij komen. Boeit de NOS blijkbaar niet. U bent als kijker geheel uit de gratie, wanneer u de vijftig bent gepasseerd. Het kijkerspubliek van het NOS Journaal was namelijk ouder dan vijftig jaar en dat wil de Nederlandse Publieke Omroep niet. Het wil een doelgroep bereiken van tieners, twintigers, dertigers en veertigers. Het liefst dan ook nog eens hoog opgeleid en een leuke baan; dure auto, GSM en laptop van de zaak en een veelbelovende carrière als manager X of directeur Y in het vooruitzicht. Dit is de groep die beter, hoger, sneller, harder, langer en breder kan. De groep die daarna komt, is geheel oninteressant. De groep die daarboven komt is niet meer boeiend; die kun je niets meer wijs maken. Als je de veertig bent gepasseerd, dan moet je op z'n minst die directeursfunctie al in je zak hebben, anders ben je toch wel een enorme loser. Wat doe je eigenlijk dan nog in deze maatschappij? Het moet allemaal jong, snel, wild, … Mocht het kijkerspubliek niet rap verjongen, dan moeten de journaalpresentatoren ook verjongen en eventueel nog eens schaars gekleed gaan en straattaal gebruiken. Het NOS Journaal is helemaal van deze tijd.

Het nieuwe Journaal is er bekaaid vanaf gekomen in de kritieken en ook Opinie Paultje zal ze niet sparen. Het nieuwe NOS Journaal is meer dan waardeloos geworden. Een programma waar je naar kijkt, omdat je wilt weten wat er allemaal in de wereld gebeurd, vindt de aankleding tegenwoordig interessanter dan de inhoud. Het programma is dan ook onnodig storend. Niet alleen huppelen de presentatoren hinderlijk door het decor heen, waardoor je helemaal op de presentator gaat letten en geen idee meer hebt, wat hij of zij zegt. Het decor wijzigt met de minuut, waardoor je ook nog eens dáár op gaat letten, in de plaats van de inhoud van het verhaal. De weermannen Marco Verhoef en Gerrit Hiemstra en weervrouw Willemijn Houbert zijn tijdens hun weerpraatje hinderlijk lang bezig met hun veel te grote iPad, waardoor je geen idee hebt wat voor weer het morgen wordt. Na het uitspreken van twee of drie zinnen, zijn ze met allerlei knoppen bezig, waardoor ze hun weerpraatje moeten onderbreken, om na het intikken van wat knoppen hun verhaal weer te vervolgen.

De bedenker van dit spektakel is Marcel Gelauff. Die gaat waarschijnlijk vaak met het openbaar vervoer van en naar het werk, want met alle kritiek uit de media en ook op dit blog is het NOS Journaal helemaal van deze tijd: hinderlijk. Het het openbaar vervoer zitten vooral meisjes en jonge vrouwen van tussen de 16 en 25 jaar, de hele tijd met hun GSM te spelen, terwijl ze ondertussen druk met elkaar in gesprek zijn. Via hun mobiele telefoon staan ze ondertussen in contact met de hele wereld via Twitter, Hyves, Facebook, WhatsApp, SMS, Ping en diverse weblogs. Terwijl ze hiermee bezig zijn, luisteren ze naar muziek, lezen een studieboek gauw nog even door en nemen de omgeving ook nog eens in zich op. Want ondanks alles zijn ze zich volledig bewust van wat er zich allemaal afspeelt in de ruimte waar ze zijn. Moeiteloos laten ze de conducteur hun kaartje zien, praten, spelen met hun telefoon, kijken om zich heen en maken oogcontact met die mooie jongen een paar stoelen verderop. Geen idee hoe ze het doen, maar als de trein of bus op zijn bestemming is, stappen ze moeiteloos uit en praten vrolijk verder. Het is een bewonderenswaardig tafereel.

Gelauff moet dit ook allemaal hebben gezien en hebben gedacht dat hij zijn presentatoren dit ook op kon leggen. Alleen zijn die presentatoren geen 26 en al helemaal geen 16 meer, waardoor deze multitasking iets teveel is gevraagd. Gelukkig is het taalgebruik niet afgezakt naar het bedenkelijke straatniveau, of worden het onherroepelijk naar het Nederlands verbasterde Engelse woorden gebruikt, waardoor het gesprek helemaal niet meer is te volgen. Ook het schelden blijft gelukkig achterwege; de discriminatie echter niet. Discrimineren doet het nieuwe NOS Journaal harder dan ooit; vijftigers zijn niet meer welkom en dat is treurig nieuws. Het programma smijt met tutoyerende opmerkingen. Het nieuwe NOS Journaal is verworden tot een popi-jopie–programma dat jong en energiek wil zijn, maar dat totaal niet is. Het geeft een soort Veronica-gevoel. Het is een populistisch instituut geworden van een bedenkelijk niveau; een instituut van gooi- en smijtfilms, zoals Veronica dat in de jaren '80 van de vorige eeuw was. Jong, snel, wild... Don Johnson, die op witte schoentjes nonchalant door Miami sjouwt of Samantha Fox, die ondanks haar energiek zingend op een speedboot springt, om daar de baai mee door te snellen. Ondertussen kan Johnson niet acteren en Fox niet zingen, maar dat boeit ons allemaal niet; beiden zien er goed uit. Johnson met zijn ongeschoren kop en Fox met haar veel te grote, bijna blote borsten. Het gaat om het beeld, niet de inhoud. In de plaats van onafhankelijk het nieuws van de dag te brengen – tot de aanleiding waarom je als kijker überhaupt kijkt – flitsen de items aan je voorbij voordat je goed en wel door hebt, waar het over gaat. Het moet allemaal kort en bondig. Inhoud doet er vandaag de dag niet meer toe.

Het NOS Journaal zou eigenlijk gewoon weer het statige programma moeten worden, dat het meer dan 50 jaar lang was. Een programma, waar heel Nederland aan de lippen van een presentator hangt, die in een paar formidabel Nederlandse volzinnen het onderwerp inleidt. Het huppelen van presentatoren Sasha de Boer en Rob Trip is onnodig hinderlijk. Misschien is het een kwestie van gewenning, maar als ik een paar blote borsten wil zien, dan ga ik wel naar websites als Femjoy of MetArt. Daar heb ik het NOS Journaal echt niet voor nodig.