We kunnen er eigenlijk niet meer omheen dat de Europese
Unie in een diepe vormcrisis verkeert. Jarenlang – wat heet sinds de jaren ’90 van
de vorige eeuw – bedacht men in Brussel idiote wetten als de zuigkracht voor
stofzuigers, afmetingen voor hamburgers en alleen Siemens die een soort
blokkeersysteem voor treinen mocht leveren aan spoorwegbedrijven in de hele
Unie. Deze op VVD leest gestoelde wetten waren eerder een feest voor de
Europese industrie dan voor de consument. Omdat Europa onder het juk van de werkgevers
verkeert heeft het nauwelijks antwoord op grote crises zoals de ellende die de
bankensector over Europa uitstrooide. Ook kan het nog altijd niet eens worden
over de ruzie die Poetin en Porosjenko maken in de Europese achtertuin. Last
but not least komt er maar geen oplossing voor de vluchtelingencrisis.
Europa dacht een ideale oplossing te hebben voor de
vluchtelingencrisis. Die vluchtelingen die worden afgestopt door een kilometers
lang en meters hoog hek aan de Grieks/Macedonische grens. Daar heeft zich
inmiddels een kamp ontwikkeld waarin 15.000 mensen onder erbarmelijke
omstandigheden bivakkeren. Op het Griekse eiland Lesbos zijn ongeveer 11.000
mensen opgesloten in een kamp. In Calais zitten 35.000 mensen die de oversteek
naar het Verenigd Koninkrijk willen maken.
Verschillende Europese regeringsleiders staan in eigen land onder grote druk van
nationaal rechts populisme. Veel landen in Europa staan namelijk voor nationale
verkiezingen en de huidige regeringsleiders dreigen hun zetel te moeten afstaan
aan een rechts populist. Dus alles is toegestaan om vluchtelingen te
ontmoedigen naar Europa te komen. In Nederland dreigt Mark Rutte zijn zetel te
moeten afstaan aan Geert Wilders. In Frankrijk maakt Marine Le Pen goede kans
het stukje van François Hollande over te nemen. In Duitsland zijn de
Alternatieve für Deutschland bezig aan een inhaalrace door bij de laatste
deelstaatverkiezingen in 4 bondslanden de CDU te verslaan. Europa wil af van
die vluchtelingen. Onder druk van dat rechts populisme sloot de Europese Unie
daarom een deal met de duivel: Recep Tayyip Erdogan. En die wordt ze nu fataal.
Erdogan is niet alleen de geestelijk vader
van het Wonder aan de Bosporus (hij bracht Turkije niet alleen economische
voorspoed, maar wist ook nog eens oost en west op een geniale diplomatieke manier
met elkaar te verbinden). De laatste jaren ontpopt de Turkse premier zich steeds
meer als een dictator. Tegenstanders worden opgepakt, buitenlandse journalisten
wordt de toegang tot het land ontzegd en onafhankelijke kranten en
televisiekanalen worden opgedoekt. Binnenlandse journalisten belanden in de cel en
worden beschuldigd van terrorisme, belastingontduiking en ondermijning van de
staatsveiligheid. Zachtjes gezegd neemt Erdogan het niet te nauw met de
vrijheid van meningsuiting. Maar de Europese Unie staat het toe zolang Turkije
maar meewerkt om die vluchtelingen buiten de deur te houden.
Een nieuw triest hoofdstuk in dit Griekse drama is de
Duitse komiek Jan Böhrmann, die Erdogan ervan beschuldigde de deal met Europa
te misbruiken voor eigen gewin. In niet al te zachtzinnige woorden droeg
Böhrmann een gedicht voor op de Duitse staatsomroep ZDF waarin hij met Erdogan
de vloer aanveegde. Daarvan was Erdogan niet gediend. Direct na de uitzending
belde hij daarom de Duitse bondskanselier Angela Merkel op om te roepen dat
Böhrmann moest worden gearresteerd. Merkel reageerde daarop door het Openbaar Ministerie
de opdracht te geven te onderzoeken of Böhrmann kan worden vervolgd. Ze boog
dus voor de druk van Erdogan omdat ze bang was dat Turkije de moeizaam
beklonken vluchtelingendeal eenzijdig zou opzeggen. Dat zou de Alternatieve für
Deutschland weer in de kaart spelen, ten koste van Merkels eigen CDU.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten