In een poging Nederland minder afhankelijk te maken van instabiele politieke regimes wil de Nederlandse overheid fors meer investeren in groene energie; energie opgewekt wind, lucht, water en zon. Om dat allemaal te bekostigen, wil de overheid de consument een extra milieuheffing laten betalen, bovenop de huidige energierekening. 80% van de Nederlanders is fel gekant tegen dit plan. Maar die mensen kijken niet verder dan hun neus lang is. Soms letterlijk.
Je kunt er de klok op gelijk zetten: Zo gauw Koning Winter aanbelt, beginnen de Russen een gasoorlog. Vrijwel ieder jaar is een voormalige Sovjet-staat het haasje. Vaak is dit Oekraïne. Maar ook Estland, Letland en Litouwen zijn door de Russische regering aangepakt. De Russen claimen dat de gasrekening niet is betaald en eisen directe betaling, of de gaskraan wordt dichtgedraaid. Met als gevolg dat een groot deel van Europa zonder gas zit. Als de Russen weer een miljardje of wat op hun rekening hebben bijgeschreven gekregen, gaat de ruzie weer liggen. Tot de volgende winter. Of wat dacht u hiervan: George W. Bush startte de oorlog in Irak echt niet omdat hij het dictatoriale regime van Saddam Hoessein haatte. Nee, hij wilde een staat in het Midden Oosten creëren, die zijn volledige oliereserve naar Amerika zou brengen. Immers, de VS zijn de grootste energieverbruiker ter wereld. Er wordt door doemdenkers al stilletjes gespeculeerd over een Derde Wereldoorlog, die niet totale politieke wereldheerschappij als doel heeft, maar om de totale controle over de steeds schaarser wordende energiebronnen. De Chinezen pakken het wat subtieler aan. Zij gaan de oliebezittende landen niet met tanks en granaten te lijf, maar kopen voor miljarden oliebedrijven en hun olievelden in Afrika op. De Chinezen leggen wegen en elektriciteit aan en bouwen huizen en kantoren in die landen. Terwijl Westerse landen de mond vol hebben over mensenrechten en daarom geen spoorlijnen en wegen aanleggen, willen de Chinezen alleen maar de olie. En juist vanwege die moraalridders uit Europa, raakt de E.U. steeds verder achterop.
Enkele Europese landen willen deze ontwikkelingen niet afwachten en investeren miljarden in een alternatieve energiebron. Duitsland wil een immens veld in de Sahara Woestijn aanleggen met zonecellen; goed voor 40% van de totale behoefte aan energie in Duitsland. Denemarken heeft honderden velden met windmolens op het land en in zee. Deense- en Duitse bedrijven lopen voorop in de wereld als het gaat om het ontwikkelen van alternatieve energiebronnen. Geen wonder, want in Denemarken en Duitsland investeert de overheid miljarden aan alternatieve energiebronnen. In Nederland worden alternatieve energiebronnen nog al teveel afgedaan als te links. Daarnaast wil niemand een windmolen voor de deur, of 20 kilometer verderop in zee. Het bederft het uitzicht en daarmee daalt de waarde van hun huis. Zelden of nooit wint het milieu het van de economie. De tijd om dat te veranderen is nu aangebroken. De Overheid wil meer investeren in alternatieve energiebronnen en heeft vandaag aangegeven dat de consument hiervoor een extra heffing bovenop de energienota moet gaan betalen. Deze extra heffing kan oplopen tot EUR 300,- per jaar. En daar is nu heel Nederland tegen in het verweer gekomen. Onbegrijpelijk, naar mijn bescheiden mening. Het is nooit leuk om ergens extra voor te moeten betalen. Maar is geld zó belangrijk, dat je afhankelijk moet blijven van instabiele en onbetrouwbare overheden? Is geld zó belangrijk, dat er miljardenverslindende oorlogen voor moeten worden gevoerd? Wapens oppakken en elkaar te lijf gaan voor dat ene plasje olie? Het gaat mij allemaal wel erg ver. Liever een paar euro extra per maand betalen bovenop de energierekening voor een zelfvoorzienende energiebehoefte, dan wéér een oorlog ontketenen om plasje olie. En de Nederlandse overheid heeft geen miljarden in kas, om Afrikaanse dictators over te halen hun olievelden af te staan, zoals de Chinezen doen. Het steunen van Afrikaanse dictatoriale regimes is in moraal Nederland niet te verkopen. En ergens is dat ook wel terecht. Maar dan moet je toch echt op zoek naar alternatieven.
Zelden of nooit realiseren mensen zich, dat de huidige energiebronnen op raken en bovenal ongelofelijk vervuilend zijn. Voorzichtige schattingen lopen uiteen van 2025 tot 2050, voordat de laatste olievelden zijn leeggehaald. Willen we de volgende generatie niet met mondkapjes over straat zien rennen, dan moet er echt iets gebeuren. En daarin is Nederland nog steeds te egoïstisch. Uit het feit dat rond de tachtig (!) procent van de Nederlanders niet meer wil betalen voor energie om meer te kunnen investeren in duurzaamheid, blijkt dat de mentaliteit van die landgenoten er niet prettiger op wordt. We zitten weer in de tijd van “Als ík maar..., na mij de zondvloed”. “Wie dan leeft die dan zorgt, dat zien we dán wel weer...!”. Niet iets om trots op te zijn, lijkt me. Het geeft te denken dat vier op de vijf Nederlanders alleen aan zichzelf denken en kennelijk maling hebben volgende generaties die op deze aardkloot moeten zien te overleven. Geld belangrijker dan een beter milieu?
Wat is het zogenaamde “rechtse” alternatief dan? Afhankelijk blijven van instabiele politieke regimes? Afhankelijk blijven van slechts één leverancier? Het is les één commerciële bedrijfseconomie dat elk bedrijf omvalt, als het maar één leverancier heeft. Nederland heeft twee leveranciers: de Nederlandse Aardolie Maatschappij NV (NAM) en Gazprom. Maar ook een organisatie met twee leveranciers is geen lang leven beschoren. Dus alleen al daarom is het verstandig om zelfvoorzienend te worden en minder afhankelijk van de grillen van de onder andere Russen. Het alternatief luidt dus: of de energierekening gaat omhoog, omdat de Russen een miljardje meer op hun rekening bijgeschreven willen krijgen zo gauw Koning Winter Europa aan doet; of de energierekening gaat omhoog, omdat de landelijke overheid wil investeren in een eigen energievoorziening. Er is nog een alternatief, in de vorm van kernenergie. Kernenergie is weliswaar brandschoon, maar erg duur in het opwekken. De Overheid sponsort kernenergie en daarom kan de prijs laag blijven. Maar het kernafval is erg gevaarlijk en wordt pas na 100 jaar opgenomen door Moeder Natuur. Als een windmolen omvalt, heb je hier en daar wat materiële schade. Als een kerncentrale ontploft, heb je in een straal van honderden kilometers zeker 100 jaar geen goed leefmilieu. De ramp met de kerncentrale in Tsjernobyl in 1989 getuigt hiervan; Op het eerste gezicht een tiental doden. Maar op langere termijn misvormde kinderen, moeders die zwangerschappen op onverklaarbare redenen moeten afbreken of mensen die alsnog sterven door een overdosis aan radioactiviteit. Het bouwen van nieuwe kerncentrales, zoals de VVD graag wil, is dus geen optie omdat het teveel gevaren met zich mee brengt. De olieprijs is nu laat dus de energierekening is laag. Door de kredietcrisis is er minder vraag naar producten dus minder vraag naar olie om die producten te maken en te vervoeren. Maar als de economie weer aan trekt, zal de olieprijs ongetwijfeld weer tot recordhoogtes gaan stijgen. Linksom of rechtsom, de energienota gaat binnen nu een paar jaar weer omhoog. En van mij mag dat; als de meerprijs maar wordt geïnvesteerd in alternatieve energiebronnen, zodat we op termijn wat zelfstandiger kunnen zijn. En, als we toch over geld gaan praten: in Duitsland en Denemarken zijn de bedrijven die de alternatieve energiebronnen ontwikkelen miljardenconcerns geworden met tienduizenden mensen in dienst. Dus een hogere energienota schept ook weer banen.
Er is wel een keerzijde aan deze euforie: Ergens las ik dat het totale openbare elektrisch energiegebruik van Nederland rond de 2.500.000 kilowattjaar (= 106.400 miljoen kWh) ligt. De jaarlijkse toename van het totale openbare elektriciteits-gebruik van Nederland is pakweg 375.000 kilowattjaar (3 %). Een 600 kW windmolen (propellerdiameter van 50 meter) produceert aan duurzame energie van gemiddeld slechts 120 kilowattjaar. Dan zijn er jaarlijks ruim 3100 nodig om alleen al om aan deze toename te voldoen. Ik vraag me af of we wel genoeg ruimte hebben in Nederland om al deze windmolens te plaatsen? Laten we aannemen dat een windmolen (Ø=50 m) 2500 m² in beslag neemt. Dat betekent voor 3100 molens 7.750.000 m², en dan is de noodzakelijke tussenruimte voor al deze molens niet meegerekend. Als we het totale elektriciteitsgebruik van ons land van windmolens afhankelijk gaan maken, gaat het om een grotere oppervlakte. Nederland heeft een oppervlakte van ca 41.000 km². Dus reken maar uit.
donderdag 26 november 2009
dinsdag 10 november 2009
Democratie is debatteren via je advocaat
Wat een schijnvertoning was dat gisteravond bij De Wereld Draait Door; topadvocaat Bram Moszkowitz nam het daar op voor zijn client dhr. Geert Wilders. Caberetier en acteur Herman van Veen had in het openbaar geroepen dat hij vindt dat de beweging van dhr. Wilders te vergelijken is met de NSB. Wilders ging daarop niet in gesprek met Van Veen, maar gaf hem aan bij de politie en stuurde vervolgens een advocaat naar Neerlands best bekeken praatprogramma (elke avond gemiddeld 1,3 miljoen kijkers), die daar ging uitleggen dat Van Veen over de schreef was gegaan met zijn opmerkingen.
Los van wat je van Van Veens opmerking vindt, is het een mening van een Nederlands staatsburger. En in Nederland geldt volgens mij nog altijd de vrijheid van meningsuiting. Iets waar dhr. wilders zelf ook handig gebruik van maakt. Hij maakt geen racistische of haatdragende opmerkingen en is niet aan het discrimineren. Nee, hij geeft zijn mening aan en dat mag in een land waar de vrijheid van meningsuiting geldt. En Wilders heeft gelijk; in Nederland mág je ook zeggen wat je vindt. Maar zo gauw hij van repliek wordt gediend, laat hij een advocaat opdraven op de nationale televisie. De vrijheid van meningsuiting geldt blijkbaar alleen voor hem. Of Van Veen gelijk heeft, is een punt van discussie. Hierover kun je in debat gaan. Waarom vindt Van Veen dat? Heeft hij argumenten of bewijzen die zijn uitspraak staven? Waarom zei hij dit, op de plaats waar hij het heeft gezegd? Niets van dit alles voor Geert Wilders. Die gaat niet in debat. De Limburgse politicus heeft niet eens het lef om de acteur uit te nodigen voor een gesprek. Nee, Wilders laat top-advocaat Bram Moszkowitz opdraven en hoopt daarmee hetzelfde teken af te geven als George W. Bush deed, toen deze de oorlogen in Irak en Afghanistan begon:"Je bent vóór ons, of tegen ons". Waarmee Bush eigenlijk wilde zeggen "Als je tegen ons bent, dan zul je het bezuren". En precies hetzelfde doet Wilders ook.
Wilders heeft door zijn populariteit in de peilingen zo'n ongelofelijk ego opgelopen, dat hij in een soort fantasiewereld leeft. Hij noemt zijn PVV al de grootste partij van het land (terwijl hij effectief nog maar 9 zetels in de Kamer heeft) en begint al te dromen over het premierschap. Dat Wilders met zijn hoofd in de wolken loopt, blijkt uit de lange lijst van mensen die hij heeft aangegeven bij de politie. De lijst met personen die Wilders heeft aangegeven bij de politie is inmiddels zo lang, dat je ermee een brug kunt bouwen over de Atlantische Oceaan van Amsterdam naar New York en terug. Blijkbaar is het aangaan van het debat voor hem een onmogelijke opgave. Want in een democratie ga je het debat aan over elkaars meningen. Dat Wilders systematisch het debat met tegenstanders weigert aan te gaan duidt voor mij nog meer dan ooit op zijn dictatoriale ambities. Het is een man die geen tegenspraak duldt. Hij is de krijgsheer op zijn eigen schaakbord en hij bepaalt wat anderen mogen zeggen, of niet. Mijn vrees is dat hij straks op deze manier ook gaat regeren. Het ego van meneer Wilders kent geen grenzen. Hij begint zich als een soort klein kind te gedragen.
Wilders-sympathisanten hebben Van Veen al haat-mails gestuurd en bedreigingen geuit op het internet. Ze willen hem dood hebben, zo roepen ze. Dit soort mensen moet worden gezien als zwak begaafd of klinisch hersendood. Mensen die haat-mails sturen naar Wilders' tegenstanders spelen Wilders niet alleen in de kaart, maar hebben blijkbaar niets anders te doen. Het nadenken is ze vergaan; laat staan het in discussie gaan over Wilders' standpunten. Waarschijnlijk moet daarvan de betekenis nog worden opgezocht in het woordenboek. Als de PVV'ers al weten wat een woordenboek is. Overigens haastte Wilders zich vandaag te roepen dat hij de dreigementen richting Van Veen afkeurt. Maar ondertussen zijn ze wel gedaan.
Met elk woord dat je over Wilders' spreekt of schrijft, speel je hem in de kaart en groeit zijn populariteit en daarmee virtueel het aantal kamerzetels. Blijkbaar is het populisme het enige antwoord op de huidige onvrede onder de bevolking. Bij populisme wordt niet nagedacht; bij populisme wordt alleen geroepen wat de bevolking wil horen. Media spelen hier handig op in; want die hopen op een tweede Pim Fortuyn. Misschien zelfs wel op een zelfde einde als Pim Fortuyn. Want dat was internationaal nieuws en 5 jaar later kun je er de journaals en actualiteitenrubrieken er nóg mee vullen. Lekker goedkoop, zo'n moord. Aan de andere kant moet je misschien Wilders een kans geven: Ga jij maar lekker in de regering zitten en maak maar waar, wat je al die jaren hebt geroepen. Je zult dan zien dat Wilders' verzandt in dezelfde problemen als zijn politieke tegenstanders. Uiteindelijk zal de PVV hetzelfde lot zijn begaan als de LPF: een sterke opkomst en een nog sterkere daling. Een Kabinet Wilders I zal de periode niet afmaken. Tenzij Wilders met ijzeren hand gaat regeren en dat zal van Nederland een dictatuur maken. En ik weet niet of we daar met z'n allen op zitten te wachten.
Of heeft de Nederlander zoveel over voor een allochtoon-vrij Nederland, dat het zelfs een dictatuur accepteert?
Los van wat je van Van Veens opmerking vindt, is het een mening van een Nederlands staatsburger. En in Nederland geldt volgens mij nog altijd de vrijheid van meningsuiting. Iets waar dhr. wilders zelf ook handig gebruik van maakt. Hij maakt geen racistische of haatdragende opmerkingen en is niet aan het discrimineren. Nee, hij geeft zijn mening aan en dat mag in een land waar de vrijheid van meningsuiting geldt. En Wilders heeft gelijk; in Nederland mág je ook zeggen wat je vindt. Maar zo gauw hij van repliek wordt gediend, laat hij een advocaat opdraven op de nationale televisie. De vrijheid van meningsuiting geldt blijkbaar alleen voor hem. Of Van Veen gelijk heeft, is een punt van discussie. Hierover kun je in debat gaan. Waarom vindt Van Veen dat? Heeft hij argumenten of bewijzen die zijn uitspraak staven? Waarom zei hij dit, op de plaats waar hij het heeft gezegd? Niets van dit alles voor Geert Wilders. Die gaat niet in debat. De Limburgse politicus heeft niet eens het lef om de acteur uit te nodigen voor een gesprek. Nee, Wilders laat top-advocaat Bram Moszkowitz opdraven en hoopt daarmee hetzelfde teken af te geven als George W. Bush deed, toen deze de oorlogen in Irak en Afghanistan begon:"Je bent vóór ons, of tegen ons". Waarmee Bush eigenlijk wilde zeggen "Als je tegen ons bent, dan zul je het bezuren". En precies hetzelfde doet Wilders ook.
Wilders heeft door zijn populariteit in de peilingen zo'n ongelofelijk ego opgelopen, dat hij in een soort fantasiewereld leeft. Hij noemt zijn PVV al de grootste partij van het land (terwijl hij effectief nog maar 9 zetels in de Kamer heeft) en begint al te dromen over het premierschap. Dat Wilders met zijn hoofd in de wolken loopt, blijkt uit de lange lijst van mensen die hij heeft aangegeven bij de politie. De lijst met personen die Wilders heeft aangegeven bij de politie is inmiddels zo lang, dat je ermee een brug kunt bouwen over de Atlantische Oceaan van Amsterdam naar New York en terug. Blijkbaar is het aangaan van het debat voor hem een onmogelijke opgave. Want in een democratie ga je het debat aan over elkaars meningen. Dat Wilders systematisch het debat met tegenstanders weigert aan te gaan duidt voor mij nog meer dan ooit op zijn dictatoriale ambities. Het is een man die geen tegenspraak duldt. Hij is de krijgsheer op zijn eigen schaakbord en hij bepaalt wat anderen mogen zeggen, of niet. Mijn vrees is dat hij straks op deze manier ook gaat regeren. Het ego van meneer Wilders kent geen grenzen. Hij begint zich als een soort klein kind te gedragen.
Wilders-sympathisanten hebben Van Veen al haat-mails gestuurd en bedreigingen geuit op het internet. Ze willen hem dood hebben, zo roepen ze. Dit soort mensen moet worden gezien als zwak begaafd of klinisch hersendood. Mensen die haat-mails sturen naar Wilders' tegenstanders spelen Wilders niet alleen in de kaart, maar hebben blijkbaar niets anders te doen. Het nadenken is ze vergaan; laat staan het in discussie gaan over Wilders' standpunten. Waarschijnlijk moet daarvan de betekenis nog worden opgezocht in het woordenboek. Als de PVV'ers al weten wat een woordenboek is. Overigens haastte Wilders zich vandaag te roepen dat hij de dreigementen richting Van Veen afkeurt. Maar ondertussen zijn ze wel gedaan.
Met elk woord dat je over Wilders' spreekt of schrijft, speel je hem in de kaart en groeit zijn populariteit en daarmee virtueel het aantal kamerzetels. Blijkbaar is het populisme het enige antwoord op de huidige onvrede onder de bevolking. Bij populisme wordt niet nagedacht; bij populisme wordt alleen geroepen wat de bevolking wil horen. Media spelen hier handig op in; want die hopen op een tweede Pim Fortuyn. Misschien zelfs wel op een zelfde einde als Pim Fortuyn. Want dat was internationaal nieuws en 5 jaar later kun je er de journaals en actualiteitenrubrieken er nóg mee vullen. Lekker goedkoop, zo'n moord. Aan de andere kant moet je misschien Wilders een kans geven: Ga jij maar lekker in de regering zitten en maak maar waar, wat je al die jaren hebt geroepen. Je zult dan zien dat Wilders' verzandt in dezelfde problemen als zijn politieke tegenstanders. Uiteindelijk zal de PVV hetzelfde lot zijn begaan als de LPF: een sterke opkomst en een nog sterkere daling. Een Kabinet Wilders I zal de periode niet afmaken. Tenzij Wilders met ijzeren hand gaat regeren en dat zal van Nederland een dictatuur maken. En ik weet niet of we daar met z'n allen op zitten te wachten.
Of heeft de Nederlander zoveel over voor een allochtoon-vrij Nederland, dat het zelfs een dictatuur accepteert?
maandag 2 november 2009
Een ervaringscertificaat kan meteen bij het oud papier
De landelijke overheid voert sinds een paar maanden een campagne om mensen op te dragen te vragen om hun ervaringscertificaat. Iemand met een MBO-opleidig kan op deze manier aantonen dat hij wel degelijk HBO werk- en denkniveau aan kan. Het ervaringscertificaat moet worden afgegeven door de werkgever en moet de werknemer sneller helpen aan een nieuwe baan. Een groot landelijk uitzendbureau sponsort het hele idee en werkgevers lijken enthousiast voor het initiatief. Maar schijn bedriegt. Ook met ervaringscertificaat sta je zo op straat.
Vier jaar geleden (we schrijven eind 2005) zat ik ruim een maand lang in de sollicitatiemolen bij datzelfde grote landelijke uitzendbureau. Na twee sollicitatiegesprekken, werd mij verzocht drie computertests te maken, 3 dikke boekwerken door te worstelen, een psychologisch onderzoek af te werken en een dag lang mijn kunsten als verkoper te vertonen op het hoofdkantoor in Amsterdam. In de computertests moest ik aantonen dat ik lantaarnpalen kon scheiden van blikjes bier en containerschepen van snelkookpannen en ik moest vertellen waarom een baksteen geen zebrapad was en waarom een zeepaard niet kan vliegen. Op deze manier kon het uitzendbureau bepalen of ik het vereiste HBO werk- en denkniveau had. Er volgde een volgende test, waar in liefst 522 werd bepaald, hoe mijn karakter in elkaar stak. Enkele vragen die ik kreeg waren “Ik ga altijd aan de linker kant staan, als ik op een roltrap sta”, “Ik trek altijd een blauwe blouse aan als ik ga werken” of “Als ik ergens naar binnen moet, doe ik eerst altijd de deur open”. De derde computertest bestond uit steeds een reeks van vier figuren, waarbij ik moest vertellen werk figuurtje er niet bij hoorde. Ik nam de vereiste diploma's mee, ervaring, drie prachtige referenties, kennis van de markt, kennis van de CAO, 4 jaar praktijkervaring, bewijzen met daarop de gehaalde omzetdoelstellingen bij mijn vorige werkgever, branche gerelateerde opleidingen, 10 jaar branche ervaring.... Maar na drie gesprekken kwam een commissie tot de conclusie dat ik niet bij de cultuur paste.
Werkgevers zijn door schade en schande wijzer geworden. Diploma’s en dus ook ervaringscertificaten maak te tegenwoordig in een handomdraai op internet na, of je koopt ze voor een habbekrats op datzelfde internet. Tegenwoordig kijkt een werkgever nog nauwelijks naar opleidingspapieren, maar naar je leeftijd en welke kosten daar tegenover staan. Want uiteindelijk draait alles om het kostenplaatje. Mensen van boven de 30 hebben het per definitie erg lastig als ze gaan solliciteren. Ze zijn niet meer kneedbaar en hun salaris komt vrijwel altijd boven de 2.000 euro bruto per maand uit en dat is teveel. Iets meer dan een jaar geleden schreeuwden werkgevers moord en brand om werknemers. Ze konden geen personeel meet vinden! Maar ondertussen vergaten gemakshalve dat er een grote groep dertigers en veertigers werkloos thuis zat. Maar ondertussen moest de Overheid wel de grenzen openstellen voor IT'ers uit India en China. De werknemers die ze het liefst in huis haalden, zijn de jonge, enthousiaste, hoogopgeleide twintigers. Deze groep wordt met mooi Amerikaans woord 'nubiles' genoemd. 'Nubiles' zijn jonge, onervaren maar zeer hoog opgeleide jongens en meisjes die vaak al blij zijn met een lease auto, een lap top en GSM van de zaak. Daarmee kunnen ze lekker flaneren bij hun vrienden en kennissen om die vervolgens de ogen uit te steken (niemand staat erbij stil dat, als ze straks hun baan kwijt zijn, ook al die leuke speeltjes kwijt zijn). Ook nu de omzetten terug lopen en er hele hordes mensen worden ontslagen, blijven de werkgevers adverteren met deze 'nubiles' (even ter zijde: het woord 'nibules' wordt onder pedoseksuelen ook gebruikt voor jonge meisjes die nog nooit seks hebben gehad).
Een andere reden waarom een ervaringscertificaat een nutteloos stuk vod is, is omdat het geen officieel diploma is. Het ministerie van Onderwijs kent er ook geen waarde aan toe, omdat er geen officieel examen voor is afgelegd. Het certificaat geeft alleen aan dat je een bepaalde behendigheid hebt opgedaan bij je vorige werkgever. Maar het is geen garantie op een baan, noch een garantie om je huidige baan te behouden. Indien een werkgever jou zat is, sta je binnen 5 minuten op straat. Niks ontslagvergunning bij het CWI, geen ontslagvergoeding en vaak ook geen WW-uitkering. Voor het ontvangen van een WW-uitkering mag het namelijk niet jouw schuld zijn, dat je je baan hebt verloren. Het UWV controleert altijd bij de werkgever wat nou de precieze reden van ontslag was en als die een beetje lelijk wil doen, wordt er een verhaal opgehangen, waaruit blijkt dat jij verwijtbaar werkloos bent. Dag met je handje naar je WW-uitkering. En via de rechter mag je vervolgens je gelijk gaan halen.
Ik erger me groen en geel aan die reclamespotjes over dat ervaringscertificaat. Het is niets meer dan een waardeloos stuk oud papier met wat inkt erop. Natuurlijk is het idee erachter wel leuk. Immers, mensen die vrijwel geen opleiding hebben, kunne op deze manier aan tonen dat ze toch over een bepaalde behendigheid beschikken. Maar uit mijn weliswaar extreme sollicitatietests blijkt, dat er bijna geen werkgever is, die daar aandacht aan besteed. Het kan zó bij het oud papier worden gegooid. Het ervaringscertificaat is waardeloos. Geen werkgever die er acht op slaat, als je komt solliciteren. Het kostenplaatje is vaak van doorslaggevende betekenis. Al zal dat nooit worden toegegeven. Wat je kunt, komt daarna. En je opleidingen - en dus ook je ervaringscertificaat - komen pas op de laatste plaats. Tegenwoordig kun je wel roepen dat je een bepaalde behendigheid beheerst, maar dat wordt vrijwel direct en uitvoerig getest. Werkgevers hebben vaak hun eigen selectietrajecten, waaronder steeds vaker een zogenaamd assessment-traject. Het uitzendbureau waar ik solliciteerde is koploper met dit soort trajecten, zoals al eerder is omschreven. Na een volle maand in dit traject te hebben gelopen, werd ik uiteindelijk afgewezen.
En ik denk niet dat een ervaringscertificaat daar verandering in had kunnen brengen.
Vier jaar geleden (we schrijven eind 2005) zat ik ruim een maand lang in de sollicitatiemolen bij datzelfde grote landelijke uitzendbureau. Na twee sollicitatiegesprekken, werd mij verzocht drie computertests te maken, 3 dikke boekwerken door te worstelen, een psychologisch onderzoek af te werken en een dag lang mijn kunsten als verkoper te vertonen op het hoofdkantoor in Amsterdam. In de computertests moest ik aantonen dat ik lantaarnpalen kon scheiden van blikjes bier en containerschepen van snelkookpannen en ik moest vertellen waarom een baksteen geen zebrapad was en waarom een zeepaard niet kan vliegen. Op deze manier kon het uitzendbureau bepalen of ik het vereiste HBO werk- en denkniveau had. Er volgde een volgende test, waar in liefst 522 werd bepaald, hoe mijn karakter in elkaar stak. Enkele vragen die ik kreeg waren “Ik ga altijd aan de linker kant staan, als ik op een roltrap sta”, “Ik trek altijd een blauwe blouse aan als ik ga werken” of “Als ik ergens naar binnen moet, doe ik eerst altijd de deur open”. De derde computertest bestond uit steeds een reeks van vier figuren, waarbij ik moest vertellen werk figuurtje er niet bij hoorde. Ik nam de vereiste diploma's mee, ervaring, drie prachtige referenties, kennis van de markt, kennis van de CAO, 4 jaar praktijkervaring, bewijzen met daarop de gehaalde omzetdoelstellingen bij mijn vorige werkgever, branche gerelateerde opleidingen, 10 jaar branche ervaring.... Maar na drie gesprekken kwam een commissie tot de conclusie dat ik niet bij de cultuur paste.
Werkgevers zijn door schade en schande wijzer geworden. Diploma’s en dus ook ervaringscertificaten maak te tegenwoordig in een handomdraai op internet na, of je koopt ze voor een habbekrats op datzelfde internet. Tegenwoordig kijkt een werkgever nog nauwelijks naar opleidingspapieren, maar naar je leeftijd en welke kosten daar tegenover staan. Want uiteindelijk draait alles om het kostenplaatje. Mensen van boven de 30 hebben het per definitie erg lastig als ze gaan solliciteren. Ze zijn niet meer kneedbaar en hun salaris komt vrijwel altijd boven de 2.000 euro bruto per maand uit en dat is teveel. Iets meer dan een jaar geleden schreeuwden werkgevers moord en brand om werknemers. Ze konden geen personeel meet vinden! Maar ondertussen vergaten gemakshalve dat er een grote groep dertigers en veertigers werkloos thuis zat. Maar ondertussen moest de Overheid wel de grenzen openstellen voor IT'ers uit India en China. De werknemers die ze het liefst in huis haalden, zijn de jonge, enthousiaste, hoogopgeleide twintigers. Deze groep wordt met mooi Amerikaans woord 'nubiles' genoemd. 'Nubiles' zijn jonge, onervaren maar zeer hoog opgeleide jongens en meisjes die vaak al blij zijn met een lease auto, een lap top en GSM van de zaak. Daarmee kunnen ze lekker flaneren bij hun vrienden en kennissen om die vervolgens de ogen uit te steken (niemand staat erbij stil dat, als ze straks hun baan kwijt zijn, ook al die leuke speeltjes kwijt zijn). Ook nu de omzetten terug lopen en er hele hordes mensen worden ontslagen, blijven de werkgevers adverteren met deze 'nubiles' (even ter zijde: het woord 'nibules' wordt onder pedoseksuelen ook gebruikt voor jonge meisjes die nog nooit seks hebben gehad).
Een andere reden waarom een ervaringscertificaat een nutteloos stuk vod is, is omdat het geen officieel diploma is. Het ministerie van Onderwijs kent er ook geen waarde aan toe, omdat er geen officieel examen voor is afgelegd. Het certificaat geeft alleen aan dat je een bepaalde behendigheid hebt opgedaan bij je vorige werkgever. Maar het is geen garantie op een baan, noch een garantie om je huidige baan te behouden. Indien een werkgever jou zat is, sta je binnen 5 minuten op straat. Niks ontslagvergunning bij het CWI, geen ontslagvergoeding en vaak ook geen WW-uitkering. Voor het ontvangen van een WW-uitkering mag het namelijk niet jouw schuld zijn, dat je je baan hebt verloren. Het UWV controleert altijd bij de werkgever wat nou de precieze reden van ontslag was en als die een beetje lelijk wil doen, wordt er een verhaal opgehangen, waaruit blijkt dat jij verwijtbaar werkloos bent. Dag met je handje naar je WW-uitkering. En via de rechter mag je vervolgens je gelijk gaan halen.
Ik erger me groen en geel aan die reclamespotjes over dat ervaringscertificaat. Het is niets meer dan een waardeloos stuk oud papier met wat inkt erop. Natuurlijk is het idee erachter wel leuk. Immers, mensen die vrijwel geen opleiding hebben, kunne op deze manier aan tonen dat ze toch over een bepaalde behendigheid beschikken. Maar uit mijn weliswaar extreme sollicitatietests blijkt, dat er bijna geen werkgever is, die daar aandacht aan besteed. Het kan zó bij het oud papier worden gegooid. Het ervaringscertificaat is waardeloos. Geen werkgever die er acht op slaat, als je komt solliciteren. Het kostenplaatje is vaak van doorslaggevende betekenis. Al zal dat nooit worden toegegeven. Wat je kunt, komt daarna. En je opleidingen - en dus ook je ervaringscertificaat - komen pas op de laatste plaats. Tegenwoordig kun je wel roepen dat je een bepaalde behendigheid beheerst, maar dat wordt vrijwel direct en uitvoerig getest. Werkgevers hebben vaak hun eigen selectietrajecten, waaronder steeds vaker een zogenaamd assessment-traject. Het uitzendbureau waar ik solliciteerde is koploper met dit soort trajecten, zoals al eerder is omschreven. Na een volle maand in dit traject te hebben gelopen, werd ik uiteindelijk afgewezen.
En ik denk niet dat een ervaringscertificaat daar verandering in had kunnen brengen.
Abonneren op:
Posts (Atom)