De rijksambtenaren kwamen deze week in actie voor méér loon. Ze willen een betere CAO en voeren daarvoor actie. Heel populistisch Nederland keek ze een beetje vreemd aan: "Hoe durf je in deze tijd nog meer loon te eisen?", "In deze tijd van crisis moeten we allemaal geld inleveren en dus ook jullie!", "Je hebt het recht niet om een betere CAO te eisen!", "Je bent ambtenaar. Je hoort er eigenlijk niet te zijn!" was het veel gehoorde antwoord van populistisch denkend Nederland. Tsja, het recht niet hebben om een betere CAO te eisen. Nou wordt-ie helemaal mooi. Alsof ambtenaren niet voor zichzelf op mogen komen. En dat, terwijl de burger steeds vaker behoefte aan ze heeft.
Nederland roept al jaren dat er minder ambtenaren nodig zijn. Er verschenen de afgelopen jaren verschillende rapporten, die aangaven dat er minder ambtenaren nodig waren dan er op dat moment in dienst waren. Toch groeide het aantal ambtenaren de afgelopen tijd steeds harder. Niet alleen bij de politie of het leger, waar deze mensen hard nodig zijn. Ook voor andere functies had de overheid steeds vaker extra personeel nodig om de taken uit te voeren, die de burger van haar verlangt. En dat werden er steeds meer. Populistische partijen als LPF en PVV schreeuwden moord en brand met de bevolking mee:"Nee, niet nóg meer ambtenaren". Zij willen zelfs 20% van het totale ambtenarenbestand schrappen. En vooral geen loonsverhoging! En de PVV deed daar zelfs nog een schepje bovenop:"Meer dan de helft van de ambtenaren in belangrijke bestuurlijke functies is lid van die linkse, socialistische PvdA",zo riep PVV-leider Wilders vorig jaar in het wilde weg,"Die moeten allemaal weg.". En dat, terwijl de PVV-leider zichzelf zo vaak de vrijheid van meningsuiting toebedeeld.
Meer ambtenaren zijn nodig omdat de burger steeds minder zelf nadenkt en steeds vaker een laconieke houding aanneemt op straat. De burger maakt de straten vuil door er afval op te werpen en vervolgens maar te verlangen dat het allemaal wordt opgeruimd. Want als dat niet gebeurd, dan is de burger ontevreden en dan komt het in opstand. Ook opruimen van besmeurde verkeersborden met aanplakbiljetten en posters behoort tot de taken van de overheid. Foutparkeerders aanpakken, asociale buurtgenoten terecht wijzen of het bijhouden van parken en gemeenteplantsoenen behoort volgens de burger tot de overheidstaken. Als de buurman teveel lawaai maakt, moet de politie dat maar oplossen. Doet mijn auto het niet of kan ik vanavond niet onder de douche, dan moet de overheid dat maar oplossen. Doet de verlichting in mijn huis het niet of is het niet warm genoeg, dan is dat een taak van de overheid. In de winter wil ik schaatsen; In de zomer wil ik zwemmen in diezelfde plas, waarop in in de winter nog schaatste. Daarvoor moet de overheid allemaal maar zorgen. Is er een ongeluk gebeurd en ben ik het slachtoffer, dan moeten er zeven ambulances, veertien politie-auto's en acht brandweerwagens klaar staan om mij uit mijn lijden te verlossen. Sta ik in de file voor datzelfde ongeluk, dan moeten die zeven ambulances, veertien politie-auto's en acht brandweerwagens klaar staan om de weg zo snel mogelijk weer vrij te maken, zodat ik met mijn autootje door kan crossen. Want anders kom ik te laar op mijn afspraken. Heeft het gesneeuwd? Dan moet de overheid direct klaar staan om de wegen ijsvrij te maken, om mijn autootje vrij baan te geven. Enzovoorts, enzovoorts...
Het probleem van de burger is, dat het vandaag de dag volledig ontbreekt aan eigen initiatief. De burger durft die lawaaierige buurman niet zelf tot de orde te roepen, uit angst dat-ie agressief wordt. Ook de foutparkeerder wordt niet terecht gewezen door voorbijgangers, uit angst dat de bestuurder de voorbijganger(s) wel eens te ijf zou kunnen gaan. Gaat diezelfde bestuurder een ambtenaar te lijf, dan wordt dat over het algemeen goed gevonden:"Had die ambtenaar maar een vak moeten leren",zo is dan de platvloerse maat simpele gedachte. Het veroorzaken van een verkeersongeluk is simpel op te lossen door je gewoon aan de geldende verkeersregels te houden en uit je ogen te kijken wat er om je heen gebeurd. Heeft het gesneeuwd, dan wordt er vrijwel altijd op radio en televisie gewaarschuwd voor gladheid en dan moet je oppassen. Dan moet je geen snelheid bij schakelen, maar dan moet je rustiger gaan rijden en afstand tot je voorganger houden. Als je iets wilt weggooien, doe dat dan in je eigen vuilnisbak of geef het op zaterdagochtend af op de gemeentewerf. Enzovoorts, enzovoorts...
Conclusie van bovenstaand betoog is heel simpel: Denken moet je niet aan ambtenaren over laten. Denken moet je zelf doen. Als de burger zo graag minder ambtenaren wil, dan zal het moeten beginnen met zelf na te denken en zich minder asociaal te gedragen. De schreeuwende populistische burger schijnt niet door te hebben dat Nederland barst van de voorzieningen, maar dat al die voorzieningen gewoon geld kosten. Die voorzieningen moeten namelijk worden uitgevoerd door mensen en mensen werken alleen voor een salaris; loon,... geld. Ambtenaren, hoe links ook, werken tegenwoordig niet meer in ruil voor een stukje brood of een nachtje onderdak. Hoe méér de burger van de overheid verlangt, hoe meer personeel er nodig is en hoe meer belastinggeld daar naar toe gaat. De schreeuwende populistische burger heeft niet door of wil niet door krijgen dat stromend water geen gewoon goed is, maar een voorrecht. Zo ook het goed onderhouden wegen- en spoornetwerk, net als de riolering. Door daar wat slimmer mee om te springen en zichzelf een minder asociale houding aan te meten, kan de burger taken van de ambtenaren overnemen. Dan hoeven ambtenaren niet voor de burger te denken, maar dan denkt de burger zelf na. Dan onderneemt de burger zelf actie, als het even mis dreigt te gaan. Door zelf wat meer initiatieven ondernemen, kun je er zelf voor zorgen dat er minder ambtenaren komen.
Als dat ultieme socialistische gevoel terug keert bij de burger, dan is dat de dag dat er minder ambtenaren in dienst hoeven zijn van de overheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten