Een kabinet zonder PVV is toch een kabinet met PVV

Het lijkt er steeds meer op dat Nederland een rechts kabinet gaat krijgen. VVD, CDA en PVV zijn na een week onderhandelen hoogstwaarschijnlijk tot een akkoord gekomen. Officieel hebben de heren nog tot twaalf uur morgenavond, maar die tijd hebben ze eigenlijk niet meer nodig. Om de achterban tevreden te stellen, gaat het CDA geen directe samenwerking met de PVV aan. Dus komt er een minderheidsregering – de zogenaamde Deense variant (in Denemarken hebben ze namelijk dezelfde constructie) – met de grootste winnaar van de afgelopen verkiezingen (VVD) en de grootste verliezer van de afgelopen verkiezingen, het CDA. Dus als de kiezer massaal (21 zetels verlies) roept dat ze niets meer van het CDA moeten hebben, gaat het CDA alsnog meeregeren. Het moet niet veel gekker worden. Na de afgelopen verkiezingen blies de PVV hoog van de toren, toen de VVD ging praten met Paars Plus; “dit is kiezersbedrog!”. In zee gaan met de grootste verliezer van de afgelopen verkiezingen is niet alleen de zuiverste vorm van verkiezingsbedrog, het ook nog eens totaal ongeloofwaardig en ongewenst. Maar bovenal is het een bloedlinke combinatie.

Uw Opinie Paultje heeft het van het begin af aan al beweerd: De partijleiding van het CDA wil niets liever dan gewoon weer regeren, ook al hebben ze 20 zetels verloren. Ze blijven op het pluche zitten. Verhagen wil graag doorgaan als minister van Buitenlandse Zaken (tenminste, hij heeft altijd geroepen dat hij als klein jongetje geen piloot of brandweerman wilde worden, maar minister van Buitenlandse Zaken). Ook al heeft de kiezer ze massaal verteld dat ze het CDA helemaal zat zijn, via een uitgekiende strategie - namelijk, die van de kaarten tegen de borst houden - heeft Maxime Verhagen alsnog een plekje in de regeringsbankjes veroverd. Door zielig te doen en te roepen dat de PvdA alles maar loopt te blokkeren gaat de grootste verliezer van de afgelopen verkiezingen toch regeren. Ondertussen is de VVD gezwicht voor dreigtelefoontjes van VVD-kiezers, die dreigden over te stappen naar de PVV als de VVD (teveel) linkse keuzes zal gaan maken in Paars Plus. Wilders begon ook nog eens te krijsen als een klein kind en alle linkse partijen stopten onder druk van het morrende volk en een krijsende Wilders het overleg over Paars Plus, waarna het verwende kind Wilders weer kon aanschuiven. Je zou je bijna afvragen waarom er eigenlijk verkiezingen zijn in dit land.

Het CDA hield zich ondertussen afzijdig; Hen paste bescheidenheid, zo zei de nieuwe CDA-voorman Verhagen. De CDA-achterban koos in meerderheid voor een middenkabinet met PvdA en VVD, maar daar voelde de PvdA weer niets voor. Job Cohen redeneerde als volgt: “De VVD en de PvdA waren er in Paars Plus al niet uitgekomen; waarom zouden ze er wel uitkomen als het CDA aanschoof?” Maar Verhagen is de strijd tussen Balkenende en Bos ook nog niet vergeten en peinst er niet over om samen te gaan met de PvdA. Want was het niet Maxime Verhagen, die eind 2009 tegen alle met de PvdA gemaakte afspraken in riep, dat de Nederlandse krijgsmacht best in Uruzgan zou kunnen blijven, na augustus 2010, en op deze manier het einde van het kabinet Balkenende-Bos inluidde? De huidige bescheidenheid van het CDA was niet veel meer dan een strategie; een precisiebombardement. Niets zeggen, niets doen. Uiteindelijk zou men toch weer uitkomen bij het CDA. En zo geschiedde. Vriend en vijand noemde Verhagen een sluwe vos. Want ondanks een fors zetelverlies gaat het CDA toch regeren. Maar was het niet diezelfde Verhagen die Wilders eerder een bedreiging voor de rechtsstaat vond? Was het niet Verhagen, die als minister van buitenlandse zaken aangaf dat de opvattingen van Wilders slecht zijn voor Nederlandse bedrijven, die in het buitenland opereren? En is het niet diezelfde Verhagen, die nu politieke zelfmoord pleegt door met diezelfde Wilders om de tafel te gaan zitten, zonder dat diezelfde Wilders zijn opvattingen heeft gewijzigd? Waren niet prominente CDA’ers als Van Agt, Lubbers, Aantjes, Terpstra en De Vries die fel gekant waren tegen elke samenwerking met de PVV? Om de achterban gerust te stellen, neemt de PVV geen deel aan dit kabinet. Tenminste... niet direct.

Ondertussen heeft de PVV wel meegepraat de afgelopen week en heeft de PVV er wel op toegezien, dat er voldoende PVV-punten zouden worden verwerkt in het programma van een CDA/VVD-kabinet. De PVV gaat echt geen steun geven aan dit kabinet, als er niet iets wordt gedaan aan de extreem-rechtse punten van de PVV. In de hele verkiezingscampagne hebben ze zichzelf geafficheerd als een partij die harde keuzes maakt; tegen Islamisering, vóór de terugkeer van Nederland voor de Nederlanders. Henk en Ingrid... dat verhaal. Terug naar een dictatoriaal regime. Nederlanders hebben massaal voor dat dictatoriale regime gekozen. Het is voor 1,5 miljoen Nederlanders blijkbaar allemaal waard, zolang er maar geen Moslims komen. En juist die 1,5 miljoen mensen schreven brieven naar kranten, plaatsen duizenden berichten op internet en gingen boos de straat op. Er kwam zelfs een website, die tegen een linkse regering was. Dus 1,5 miljoen mensen (een een vrij forse groep daarvan) bepaalt wat de rest van Nederland de komende regeerperiode voor de kiezen krijgt. Een schrikbarende en angstaanjagende gedachte. Maar wel de realiteit.

Door mee te praten over een nieuw kabinet en daaraan steun te geven, is Wilders feitelijk de grote winnaar van deze formatiestrijd. En omdat Rutte door de knieën is gegaan voor Wilders en is gezwicht voor de dreigtelefoontjes, is hij de grote verliezer. En een dergelijke verliezer wordt dus de komende regeerperiode 'onze' nieuwe minister-president. Dat wordt dus de leider, die Nederland door de crisis heen moet loodsen. Opinie Paultje gaat u nu zeggen dat dat niets anders kan worden dan een herhaling van 8 jaar Balkenende. Voormalig CDA-voorman Balkenende blonk uit in slecht leiderschap. Rutte net zo. Balkenende was een intelligente man; een prima debater. Maar als er keuzes moesten worden gemaakt, dan blonk Balkenende uit in afwezigheid. Rutte net zo. Balkenende hat vóór zijn aantreden als CDA-leider nog nooit leiding gegeven, behalve dan aan de koffieautomaat en zelfs die was hem nog de baas. Rutte net zo. Deze man wordt letterlijk en figuurlijk geregeerd door Wilders, al zal Wilders geen zitting nemen in de regering. Feitelijk alleen maar omdat Wilders geen goede bestuursleden kan leveren. Dat maakt Rutte een volledig ongeloofwaardige man en Wilders bloedlink. Al heeft Wilders beloofd niet om het minste of geringste de stekker uit dit minderheidskabinet te zullen trekken. Maar geen ziel die dat nog geloofd. Iedereen houdt angstvallig de peilingen van Maurice de Hong in de gaten, want die bepaalt wanneer er nieuwe verkiezingen komen. Is de PVV de grootste in de peilingen, dan staakt Wilders zijn steun voor dit kabinet en komen er dus nieuwe verkiezingen. Dat zal gaan gebeuren als typische PVV-vraagstukken aan bod komen, zoals bijvoorbeeld het terugdringen van de ontwikkelingshulp, invoering van de hoofddoekenbelasting, bouwstop op moskeeën, etnische registratie bij de burgerlijke stand, het ter discussie stellen van de vrijheid van godsdienst of het terugtrekken uit de Europese Unie. Eigenlijk allemaal punten waar het CDA het volledig mee oneens met de PVV. Het CDA kan voorlopig opgelucht ademhalen; Wilders kan geen ministers leveren en dus hoeven de Christen Democraten niet samen te werken met de PVV. Omdat de VVD heeft gewonnen, worden bankdirecteuren ook niet gestraft voor hun daden en blijft de marktwerking in ze zorg heel. Eind goed, al goed.

Maar het is eigenlijk heel simpel: omdat de PVV allerlei voorwaarden zal verbinden aan steun voor een minderheidskabinet zal het toch net zijn, alsof ze wel meedoen. De constructie van een minderheidskabinet met alleen CDA en VVD met gedoogsteun van de PVV is een truuk uit de hoge hoed van Wilders (Wilders was toch zo tegen gedogen?). Wilders hoeft immers geen verantwoordelijkheid te nemen (simpelweg, omdat hij dat niet wil) en kan anderen nu voor zich laten werken. Kortom: wel de lusten, niet de lasten. Een minderheidskabinet is in de Nederlandse parlementaire geschiedenis nog nooit voorgekomen. En tijdens de regeerperiode hangt de continue dreiging in de lucht dat Wilders zijn steun weer zal intrekken als het hem even niet meer zint. Het CDA mag dan wel denken dat ze met een samenwerking met alleen de VVD het anti-Islamverhaal van Wilders te hebben omzeild. Maar ze zitten goed mis. Het wordt voor CDA en VVD vrijwel onmogelijk om zaken te doen zonder Wilders’ instemming en daarmee heeft Wilders vrijwel de hele Kamer in z’n greep. Zoals het een dictator betaamt, zullen we maar zeggen. CDA en VVD hebben zichzelf volledig overgeleverd aan de grillen van Wilders. Ze hebben zichzelf met huid en haar verkocht aan de PVV; ze hebben een pact met de duivel gesloten. Omdat Wilders al eerder heeft laten zien dat hij op één onderwerp beter kan draaien dan Wouter Bos op zes, is Wilders extreem gevaarlijk. CDA en VVD worden gewoon gechanteerd. Wilders is een strateeg en weet, dat als er weer snel nieuwe verkiezingen komen, zijn PVV de grootste wordt. Dus dit minderheidskabinet wordt voor hem prijsschieten. Als er geen PVV-punten worden uitgevoerd, zal hij dreigen met intrekken van zijn steun aan dit kabinet en daarmee feitelijk het nieuwe kabinet laten struikelen. Daarbij zullen de peilingen een rol blijven spelen. Als de PVV de grootste blijft in de peilingen, dan trekt Wilders zijn steun aan dit kabinet in. Tegelijkertijd kan hij vanuit de Kamer kritiek leveren als het hem even niet zint en naar de kiezer toe kan hij laten zien, dat hij nog steeds voor zijn zaak staat. Verhagen en Rutte zijn zich er op dit moment onvoldoende bewust van, dat Wilders op elk moment de stekker eruit kan trekken en daarmee nieuwe verkiezingen kan forceren. Rutte en Verhagen zijn zo gebrand op regeren en Rutte is er zo op gebrand de eerste VVD-premier van Nederland te worden, dat hij de gevaren niet onder ogen durft te zien. Een kabinet zonder PVV is dus stiekem toch een kabinet met PVV. Wilders is de lachende derde. Hij kan over de rug van CDA en VVD zijn eigen programma voor een groot deel alsnog uitvoeren. De rest komt wel, als hij de stekker uit dit kabinet trekt. Het CDA doet ondertussen aan politieke zelfmoord. Rutte zit vanaf nu gewoon in de tang bij Wilders en komt daar 4 jaar lang niet meer uit. Tenminste, als hij het 4 jaar volhoudt.

En dan nog iets: Geert… dat gedogen… was dat geen linkse hobby, of zo..?

Banken stresstest is niet meer dan een zoethoudertje

Vandaag werd bekend dat de Nederlandse banken Rabobank, ABN AMRO/Fortis, ING en SNS Reaal de Europese stresstest hebben doorstaan. 91 Europese grootbanken doorstonden deze test. Bij zo'n test wordt een scenario op de banken los gelaten waarbij de economie slecht draait, de aandelenkoersen erg laag staan, de werkloosheid omhoog schiet en de schulden bijna niet meer kunnen worden terugbetaald. Eigenlijk hetzelfde scenario wat zich iets meer dan 1,5 jaar geleden bij het intreden van de kredietcrisis voltrok. Banken kregen toen wereldwijde steun van de argeloze belastingbetaler voor 1.600 miljard dollar. De Nederlandse banken kregen daar omgerekend bijna 70 miljard euro van. Ter vergelijking: na de aardbeving op Haïti in januari dit jaar werd meer dan 100 miljard aan steun toegezegd. Er werden internationale topconferenties gehouden in nationale tv-acties. Maar meer dan een half jaar na dato is nog geen 2% van het toegezegde bedrag op de plaats van bestemming aangekomen. Er is nog geen huis opgebouwd en nog geen meter waterleiding aangelegd, voor schoon drinkwater. Hulpverleners zijn er nauwelijks meer aanwezig. Die waren 2 maanden na de ramp al weer vertrokken. De banken hebben de stresstest doorstaan. Met 1.600 miljard dollar steun aan belastinggeld mag dat ook wel. En dat geld komt nooit meer terug.

Als argeloze belasting betalende burger hoor je het je niet te doen, maar je gaat je op een dag als vandaag, met een dergelijk bericht toch een paar dingen afvragen: 1) Hoe werkt zo'n test eigenlijk? 2) Als die banken zo'n stresstest doorstaan, waar was die 70 miljard euro belastinggeld dan voor nodig? 3) Als je binnen jouw systeem 91 banken hebt, die eigenlijk niet failliet mogen gaan... wordt het dan niet eens tijd dat je je hele systeem wijzigt? 4) Is dit niet gewoon een zoethoudertje voor de boze belastingbetaler? 5) Waarom staan bij een wereldwijde economische ramp overheden direct klaar om 1.600 miljard euro over te maken op de rekeningen van dikke volgevreten bankmanagers, terwijl bij een humanitaire ramp nog geen 200 miljoen euro wordt overgemaakt? 6) Kan er niet even en bedankje vanaf?

De kredietcrisis begon op de Amerikaanse huizenmarkt. Banken leenden geld dat er niet was, aan mensen die het eigenlijk niet konden betalen. De hypotheek bestond uit een laag instapbedrag, waarna de rente en het af te lossen bedrag elk jaar opliep, tot drie keer het afgesproken instapbedrag. Vanwege de lage instapbedragen, dachten mensen dat ze meerdere huizen konden kopen en dat gebeurde ook. Een zwerver in LA had op deze manier 3 huizen op zijn naam staan en een student in Washington kreeg het voor elkaar maar liefst 5 huizen aan te schaffen met deze zogenaamde ‘sub-prime’-lening. Hoe meer leningen de banken verkochten, hoe hoger de bonussen van de bankmanagers en bankdirecteuren. Iedereen blij, zou je zeggen. Maar omdat de maandlasten ieder jaar toenamen, konden veel Amerikanen de schuldenlast niet meer aan. In het koopcontract stond echter de regel dat met het simpelweg inleveren van de huissleutel de bank eigenaar werd van het huis en dus de maandelijkse afbetaling stopte. Banken gingen er namelijk vanuit, dat ze die huizen wel weer zouden kunnen doorverkopen. Huizenbezitters leverden echter massaal de huissleutel in en gingen een of twee straten verderop in een huurhuis wonen, voor vaak de helft of minder dan een kwart van de maandlasten. NOS-correspondent Eelco Bosch van Rosenthal liet in het NOS Journaal een deurwaarder in Las Vegas zien, die een villa kwam opeisen namens de bank. Eenmaal bij de villa, bleek de daar wonende familie een paar uur eerder al met de noorderzon te zijn vertrokken. Toen er iets teveel mensen hun hypotheek niet meer kon betalen, ontstond de kredietcrisis. Banken zaten met steeds meer onverkoopbare huizen opgescheept. Ze waren dus slachtoffer van hun eigen succes. Het ging mis en voor het eerst sinds de (Nederlandse) uitvinding van de bank kwam het voor, dat banken geen geld meer in kas hadden.

Maar er was nog een probleem: Amerikaanse banken hadden de leningen in pakketjes gestopt en verhandeld op de internationale markten. Tegelijkertijd eiste de Amerikaanse overheid van buitenlandse banken dat zij die pakketten zouden investeren, anders mochten ze zich niet vestigen in de VS. Doordat ook buitenlandse banken deze leningen hadden gekocht, waaide een Amerikaans binnenlands probleem over naar de rest van de wereld. Dus ook naar Europa. Vervolgens sprongen alle overheden de banken bij met miljardeninvesteringen. En door die miljarden aan belastinggeld zijn wij dus met z’n allen eigenaar van één of meerdere woningen in de VS. U weet vast niet welk huis, want dat zullen de banken niet verklappen. Maar de banken hebben dus geld geïnvesteerd in een huis, waarvan ze vooraf al wisten, dat de hypotheek nooit zou worden terug betaald. Daarmee kunnen we de voorzichtige conclusie trekken dat we nu allemaal een huis in de VS bezitten. Waar zou u willen wonen in de VS?

Veel banken hadden (en hebben nog steeds) zich inmiddels zo diep geworteld in de samenleving, dat en faillissement van die bank ook het faillissement van een heel land kon betekenen. Niet alleen door het verlies aan banen (daar ligt een beetje volksvertegenwoordiger tegenwoordig al lang niet meer wakker van), maar omdat een groot deel van de vastgoedprojecten, aandelen, pensioenen en betaalrekeningen in handen waren van slechts een paar grote partijen. Banken waren (en zijn nog steeds) oppermachtig. De conclusie van de vandaag gepubliceerde stresstest is dus dat het hele economische stelsel in de EU rust op slechts 91 bedrijven, waarvan er – zo bleek uit de testresultaten vandaag – ook nog eens 9 wankel zijn. Heerlijk, hè, die marktwerking? Door deregulering en liberalisering hebben toezichthouders ook nauwelijks meer iets te doen. In Nederland bestaan er twee toezichthouders op de financiële wereld: de Autoriteit Financiële Marketen (AFM, een troetelkindje van de VVD) en De Nederlandsche Bank (DNB, een troetelkindje van de PvdA). Maar het wereldwijd was de stelling om de banken zoveel mogelijk met rust te laten; niet aankomen. Minder regels. Het liefst wilde de beleidsmakers helemaal geen regels meer voor banken. De toezichthouders moesten lijdzaam toekijken, hoe de banken steeds meer speelruimte kregen. Op deze manier hadden de banken de overheden in hun greep, toen de kredietcrisis uitbrak. De overheden pompten miljarden belastinggeld in de banken, die daarna rustig doorgingen met hun beleid. Alsof er niets gebeurd was.

Eigenlijk moeten we uit de vandaag gepubliceerde resultaten de conclusie trekken dat de stresstest een worst voor ogen is. Het is een zoethoudertje voor de woedende belastingbetaler; Die belastingbetaler eist actie van de Overheid na de miljardensteun en krijgt niet veel meer dan een lapmiddel met beperkte of helemaal geen waarde. Het is een farce; het stelt helemaal niks voor. De stresstest geeft de consument te schijnveiligheid dat het allemaal wel goed zit voor een toekomstige kredietcrisis. De indruk wordt gewekt dat de 91 (minus 9) banken een nieuwe klap wel aankunnen en een nieuwe kapitaalinjectie aan belastinggeld niet meer nodig is. Nou, dat willen we allemaal nog wel eens zien! De EU-stresstest wekt in indruk dat het allemaal wel goed zit bij een nieuwe kredietcrisis. Maar dat is het niet. Sinds het uitbreken van de kredietcrisis zijn er allerlei regels en wetten zijn aangenomen, die het handelen van de banken aan banden leggen. De toezichthouders die er al waren (AFM, DNB) hebben ook meer bevoegdheden kregen en dat is alleen maar goed. Maar wat is dan het probleem, zou je zeggen? Probleem is, dat er al regels waren voor banken en financiële instellingen. Maar die regels werden door de grote en machtige banken massaal aan hun laars gelapt. De grootbanken werden ook niet of nauwelijks gestraft voor het overtreden van de regels. In een normale wereld is iedereen, die zich boven de wet verheft, gewoon een ordinaire misdadiger. Misdadigers worden over het algemeen door de autoriteiten opgespoord en bestraft. Bij de bankdirecteuren lag dat toch iets anders. Ofschoon ze op een misdadige wijze hun macht misbruikten, was er (en is er nog steeds) geen overheid die tegen ze optreedt. Sterker nog; ze kregen een kapitaalinjectie van enkele honderden miljarden. En zolang er geen overheid ter wereld is, die de veroorzakers van de kredietcrisis aanpakt, gaan de banken rustig door waar ze mee bezig zijn. Immers: Niemand stopte ze. Door de kapitaalinjecties van de overheden hebben de bankdirecteuren niks geleerd van hun fouten. Sterker nog: zij zijn er van overtuig dat ze helemaal geen fouten hebben gemaakt. Bijkomend probleem waren de liberale denkers in de VS en de EU, die de regels als teveel overheidsbemoeienis zagen en daarom veel regels afschaften. George Bush Senior en ook zijn opvolger Bill Clinton schaften massaal bankregels af, onder druk van de machtige banklobby. Dus alle regels die nu in allerijl zijn opgesteld, verdwijnen straks weer als sneeuw voor de zon. Ook in de EU waren er commissarissen (en die zijn er nog steeds!), die alles maar aan de markt wilden overlaten aan de markt. Weinig overheidsbemoeienis en meer deregulering zorgt voor meer concurrentie en drukt de prijzen voor de consument. De kredietcrisis heeft nou juist bewezen dat deregulering en meer marktwerking absoluut geen voordelen voor de consument heeft. De zorgsector in Nederland (maar in bijvoorbeeld Zwitserland) en de energiesector zijn andere prachtige voorbeeld dat de grote denkers in Brussel er volledig naast zitten.

Als je regels maakt, dan moeten die regels ook worden nageleefd. Anders moet je de regels in de prullenmand werpen. En als het even kan, smijt je de vandaag gepubliceerde stresstest er achteraan.

Nu Paars Plus is mislukt, treedt Mark Rutte af als partijleider

Gisteren strandde de formatie van een links kabinet van VVD, PvdA, GroenLinks en D´66. Dit zogenoemde Paars-Plus Kabinet was al niet erg populair bij de meerderheid van de bevolking; maar tegelijkertijd de enige mogelijkheid tot het vormen van een regering. Er waren twee weken lang besprekingen, onder de brandende zon en in totale radiostilte. De partijleiders hoorden waarschijnlijk pas na de besprekingen dat Nederland de finale van het WK voetbal had gehaald. en twee weken lang waren er protesten uit verschillende lagen van de bevolking, die per se de PVV erbij wilde hebben. En verrassend genoeg kwam dat protest niet alleen uit de rechtse hoek, maar zijn nu ook linkse stemmers het erover eens, dat CDA, PVV en VVD het opnieuw moeten proberen. Maar vooral binnen het CDA bestaat er groot protest tegen deze combinatie. Verschillende CDA'ers hebben gedreigd te zullen overstappen naar een andere partij als het CDA een samenwerking zou aangaan met de PVV. VVD-leider Mark Rutte komt 6 weken na de verkiezingsuitslag al twee beloften niet na: 1) Er is vóór 1 juli geen nieuw Kabinet en ondertussen loopt wel de staatsschuld met 100 miljoen euro per dag op (dat heeft Rutte tijdens de verkiezingen immers steeds beweerd); 2) Er komt ook geen Kabinet over rechts. Tijd voor Rutte om op te stappen, dus.

Allereerst ligt het verwijt natuurlijk bij alle vier de partijen. Maar met name PvdA en VVD blijven om elkaar heen draaien als twee boksers ineen hele saaie bokswedstrijd. Zowel PvdA-leider Cohen als VVD-leider Rutte durft niet de eerste klap uit te delen. Cohen en Rutte stelden hun eigen belang boven het landsbelang. Ze wilden hun achterban niet teleurstellen en dus hielden ze hun poot stijf. Vooral bij de VVD hadden ze 'last' van VVD-stemmers die telefonisch dreigden volgende keer op de PVV te stemmen, als de VVD (teveel) linkse keuzes zou maken. Bij de PvdA vice-versa. Het is overduidelijk dat in ieder geval Ruitte is gezwicht voor deze dreigementen. Vandaar dat Rutte zo vasthield aan de hypotheekrenteaftrek, het bouwen van nieuwe wegen en het behouden of zelfs verlagen van belastingen. In een tijd waarin we allemaal geraakt zijn door de crisis, moeten we de lasten eerlijker verdelen, zo vond de PvdA. Maar de PvdA wil juist die mensen aanpakken die vooral VVD stemmen en GroenLinks en D'66 zitten daartussen. Zij waren de enigen die geen dreigtelefoontjes op het partijbureau hadden ontvangen. Zij konden ook wat vrijer onderhandelen. Voor hen waren er geen consequenties wanneer zij partijpunten zouden inleveren. GroenLinks en D'66 waren de enige partijen in dit hele proces die snapten dat je met dreigementen niet erg ver komt in een onderhandelingsproces.

Vóór de verkiezingen werd het formeren er al niet makkelijker op, met alle partijen die wel een andere partij uitsloten als coalitiepartner. Het CDA stak hierbij de loef af, met het uitsluiten van de PvdA. De PvdA volgde vervolgens op haar beurt met het uitsluiten van de PVV. Ook D'66 en GroenLinks sloten de anti-Islambeweging van Wilders uit. De PVV begon daarna met het uitsluiten van de PvdA en de SP sloot de VVD uit. Met al dat uitsluiten van elkaar wordt samenwerking er niet makkelijker op gemaakt. Nu door al dat uitsluiten de enig mogelijke combinatie die mogelijk was, ook is mislukt, hangt het spook van nieuwe verkiezingen boven het hoofd. Niemand in Den Haag wil daar aan denken, omdat bij nieuwe verkiezingen de PVV zeker de grootste zal worden en dan moet er wel een Paars-Plus Kabinet komen. De enige partij die met de anti-Islambeweging van Wilders wil samenwerken is de VVD en die twee zouden ook ná nieuwe verkiezingen geen meerderheid halen. Bovendien geeft een onderzoek onder ruim 16.000 kijkers van het tv-programma EenVandaag aan, dat het volk geen nieuwe verkiezingen wil. Het volk wil daden.

VVD-leider Rutte durft geen knopen door te hakken; hij laat zich te gemakkelijk bang maken. Hij is bang voor zijn achterban en bang voor zijn kiezers. Hij durft niet door te pakken. In zijn persconferentie gaf hij zelf aan dat de eindstreep in zicht was. VVD en PvdA waren het zelfs al eens over het loodzware onderwerp integratie. Rutte is bang voor de populistische wind die momenteel door Nederland waait. Bang voor zijn vroegere vriend en partijgenoot Wilders. Bang voor de dreigtelefoontjes die zijn binnengekomen op het partijbureau van de VVD. Een land met Rutte als premier zou hetzelfde land zijn, waar Balkenende premier was. Rutte heeft nog nooit leiding gegeven aan een groep mensen. Mark Rutte is hoofd Personeelszaken geweest bij Calvé in Delft. Dan hoef je in principe geen leiding te geven aan een grote groep mensen. En dat bleek ook in de kwestie-Verdonk. Het ongetemde paard Rita Verdonk eiste na de verkiezingen van 2006 het leiderschap van de liberalen op, toen uitkwam dat zij meer voorkeurstemmen had dan Mark Rutte. De VVD-ledenraad koos vrijwel unaniem voor Rutte als nieuwe leider. Maar de nieuwe leider kreeg het wilde paard Verdonk niet getemd. In de zaak-Wilders, die overigens vóór de verkiezing van Rutte tot partijleider speelde, toonde hij ook geen leiderschap. Hij was beste maatjes met Wilders, maar kon de Limburger niet overtuigen van het behouden van zijn VVD-lidmaatschap.

Mark Rutte is een prima debater, maar leiding geven is essentieel en dat kan hij niet. Een kabinet met Mark Rutte aan het hoofd staat gelijk aan 8-jaar Balkenende. Balkenende was ook prima debater, een zeer intelligente man, maar een slecht leider. Vóór zijn aantreden als partijleider van het CDA, had hij alleen nog maar leiding gegeven aan zijn eigen huishouden of een collegezaal, vol met halfdronken studenten Nederlands of Sociologie. Balkenende was als leider een ramp voor dit land; minister-president Mark Rutte zal dat ook zijn. Te meer omdat Rutte geen secondanten heeft, zoals Balkenende die wel had in de vorm van Jack de Vries, Piet Hein Donner en Maxime Verhagen. Rutte wil het liefst verder met PvdA en CDA; Maar als Rutte er nu al niet uitkomt met de PvdA in een Paars Plus-combinatie, waarom zal hij er wel uit komen als het CDA aanschuift? Bovendien likt het CDA 6 weken na de ramp van het verlies van 21 zetels nu steeds haar wonden. Dus het zal mij niet verbazen als de VVD straks een nieuwe leider krijgt, die opnieuw gaat onderhandelen met PVV en daarna met de PvdA. Rutte zal wel partijleider blijven maar weer in de Kamer gaan zitten. Geheel volgens het Bolkestein-model.

Kandidaten zat binnen de VVD, die Rutte zouden kunnen opvolgen. EU-commissaris Kroes zit eigenlijk niet op haar plek in Brussel met een commissariaat wat eigenlijk nergens over gaat. Gerrit Zalm werd tijdens zijn ministerschap geroemd door vriend en vijand, maar kampt met een beschadigd imago als bankpresident van ABN AMRO. Maar één persoon steekt er met kop en schouders bovenuit; Ivo Opstelten. Opstelten is gematigde maar toch prima bestuurder. Het is een denker met veel ervaring als onderhandelaar. Waar Opstelten verschijnt, keert oko de rust weder. Hij heeft veel ervaring opgedaan als burgemeester van o.a. Utrecht, Rotterdam en Tilburg. Allemaal steden met een grote populatie niet-westerse allochtonen en dus met grote integratieproblemen. Als iemand dat het hoofd kan bieden, is het Opstelten. Opstelten is ook gematigd rechts; een beetje links. Hij kan zich goed verplaatsen in de standpunten van de tegenpartij. Het is een man met visie. Nadeel is alleen dat Opstelten een man leeftijd is; hij is 67 jaar. Het kan ook zijn dat hij slechts als onderhandelaar optreedt. Cohen en Opstelten kennen elkaar nog uit de burgemeesterstijd, dus liggen elkaar beter dan Rutte en Cohen. Maar bovenal: Opstelten is een leider van het kaliber Cohen (huidig PvdA-leider en oud-burgemeester van Amsterdam), oud-premier Lubbers, oud-premier Kok en voormalig burgemeester van Maastricht Leers.

Mark Rutte rest niets anders dan terugtreden. En eigenlijk is dat een zege voor het land. Maar vooral voor de VVD.

Bouterse moet Suriname gewoon kunnen leiden

Vandaag werd bekend dat de NDP van oud-legerleider Desi Bouterse een coalitie-akkoord heeft gesloten met zijn voormalige aartsrivalen Ronnie Brunswijk en Paul Somohardjo komt hij aan de benodigde tweederde meerderheid. Nog geen dertig jaar geleden bestreden Bouterse en Brunswijk de twee elkaar op leven en dood in de Surinaamse jungle en Paul Somohardjo stond op de dodenlijst van Bouterse (en wij ons maar afvragen of Job Cohen en Mark Rutte met elkaar een regering kunnen gaan vormen). Daarmee wordt Bouterse dan eindelijk op een democratische wijze president van Suriname. Nederland, maar ook de rest van de Westerse wereld, fronst de wenkbrauwen en vindt eigenlijk dat Bouterse geen president van Suriname kan worden. Maar waarom niet? Hij is immers democratisch gekozen door de meerderheid van de bevolking.

Laat ik voorop stellen dat ik het fundamenteel oneens ben met Bouterse en zijn ideeën en dat ik ook vind dat hij berecht moet worden voor de Decembermoorden en voor het uit de weg ruimen van tegenstanders. Bouterse wordt verdacht van grootschalige drugsmokkel, waarmee hij zijn guerrilla-oorlog bekostigde, tegen de Surinaamse regering. Bouterse heeft in de jaren '80 tegenstanders levend uit vliegtuigen in zee geworpen en honderden - zo niet duizenden - tegenstanders op een andere gruwelijke wijze uit de weg geruimd of laten ruimen. Hiervoor is hij ook veroordeeld, dus dan is het bewezen. Er loopt een internationaal opsporingsbevel tegen hem en mocht hij zich in een land begeven dat een uitleveringsverdrag met Nederland heeft, dan loopt hij de kans te worden uitgeleverd aan Nederland, om hier een celstraf van 11 jaar uit te zitten.

Natuurlijk... het is onbegrijpelijk dat de meerderheid van het Surinaamse volk zo'n verschrikking als president kiest. Immers, de daden waarvan hij wordt verdacht en ook (bij verstek) in Nederland is veroordeeld, heeft hij nog niet zo gek lang geleden gepleegd. Om precies te zijn; nog geen dertig jaar geleden. Suriname raakt met zo'n staatshoofd behoorlijk geïsoleerd, omdat er maar weinig regeringen in de wereld zijn, die zaken met hem willen doen. Het is ook onbestaanbaar dat Bouterse in Suriname zelf nog steeds boven de wet staat. Er is in Suriname geen rechter te vinden die zich ook maar wil buigen over de misstanden die Bouterse in de jaren '80 van de vorige eeuw heeft begaan. Daarbij komt dat Bouterse als nieuwbakken president niet vrij kan reizen. Hij moet echt goed uitkijken bij welk staatshoofd hij op de koffie gaat. In hoeverre de Universele Rechten van de Mens hem afdekken, is niet helemaal duidelijk. Immers, een staatshoofd geniet diplomatieke onschendbaarheid. Maar of Nederland zich daaraan zal houden, is nog maar de vraag. Zijn advocaat, topadvocaat Bram Moszkowicz zal hem daarin ongetwijfeld kunnen adviseren. In elk geval wordt het in de toekomst erg lastig zaken doen met de Surinaamse regering. Zoveel is zeker. Tegelijkertijd toont de verkiezing van Bouterse ook weer aan dat de Surinamers minder met het verleden worstelen, dan we in Nederland gewend misschien zijn. Als de Surinamers nog met het verleden worstelden, dan hadden ze niet massaal op de NDP van Bouterse gestemd. Maar de groep die met dat verleden worstelt, is vrij klein. De meerderheid van de bevolking heeft voor Bouterse gekozen. Niet 'onze' keus; maar een keus van het volk en die moeten 'we' respecteren.

Hetzelfde zou gebeuren als Islam-hater Geert Wilders in Nederland minister president zou worden. Wilders ligt niet echt lekker bij de internationale gemeenschap, vanwege zijn radicaal-rechtse opvattingen over de Islam. Toch wil een groot deel van de Nederlandse bevolking Wilders en zijn niet echt democratisch geleide PVV als regeringspartner. Immers verkozen 1,5 miljoen mensen voor Wilders' vaak idiote oplossingen voor grote vraagstukken in het land. Wilders ligt vooral niet goed bij internationaal opererende bedrijven. Die vinden dat Wilders een schande maakt van Nederland en net doet, alsof heel Nederland wil, wat hij wil. Dat schaadt de internationale handelspositie van Nederland, vinden de grote bedrijven. Nederlandse bedrijven zijn nog altijd in grote mate afhankelijk van opdrachten op Islamistische landen zoals Saudi Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten. Maar hier in Nederland loopt het volk weg met Wilders. Hoewel ik het fundamenteel oneens ben met zijn opvattingen vind ik, dat je die mening moet respecteren. Toegegeven, Opinie Paultje is vaak ten strijd getrokken tegen Wilders' idiote opvattingen zal dat tot in lengte van jaren blijven doen. Moet Wilders deelnemen aan een nieuwe regering? Ja, zeker! Maar hij heeft zichzelf buitenspel gezet tijdens de formatie en dus zijn kans voorbij laten gaan. Maar als grote winnaar moet ook Wilders een kans krijgen. Moet Nederland dan luisteren naar de internationale gemeenschap, die Wilders eigenlijk helemaal niet zo ziet zitten; of moeten 'we' de wil van het volk accepteren en Wilders op de troon zetten? Datzelfde speelt zich nu af in Suriname. Let ook hier op: Ik ben het totaal niet eens met Wilders' opvattingen en vind hem op bepaalde gebieden iets hebben van een dictator. Vooral als hij in de wet wil omschrijven welke boeken er wél en welke boeken er niet gelezen mogen worden en welke kleding wél, en welke kleding niet is toegestaan. Ook wil hij registratie op etniciteit vastleggen in het bevolkingsregister. Dat gebeurde voor het laatst in Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog en daarvan hebben we met z'n allen na die tijd hardop geroepen dat we dat nooit meer willen zien. Maar misschien kunnen ook wij Westerlingen wel eens vergeten wat er zich voor verschrikkingen in het verleden hebben plaatsgevonden.

Tegelijkertijd moet worden aangetekend dat landen als Denemarken, Hongarije en in mindere mate Italië, IJsland en Oostenrijk ook regeringen hebben (of hebben gehad) met behoorlijk rechtse opvattingen en die werden ook niet buiten gesloten. Sterker nog; terwijl de regeringsleider van Italië in eigen land het bed deelt met een meisje van 17, kan hij gewoon aantreden op het wereldtoneel. Toegegeven; seks met een meisje van jonger dan 18 niet zo erg als mensen levend uit een vliegtuig werpen, maar het bed delen met een meisje van jonger dan 18 wordt in veel landen nog altijd gezien als een misdaad... En volkomen terecht. Maar toch wordt hierin de wil van het Italiaanse volk wel gerespecteerd. De internationale gemeenschap steekt geen poot uit naar een man die overduidelijk een misdaad begaat.

Waar Nederland en ook de rest van de wereld voor moet oppassen is een soort schijndemocratie; een democratie die het bestuur of de president van een land alleen maar aanvaardt, als hij maar in het straatje van de internationale gemeenschap past. Dat is meten met twee maten. Het is een regering installeren in Afghanistan en Irak, die het volk helemaal niet wil. Maar de Westerse wereld ziet die regering graag, dus installeert de Westerse wereld die regering. In de Palestijnse bezette gebieden wordt al jaren geijverd voor een democratisch model, wat volgens de bollebozen bij de VN, EU en Amerika vrede moest brengen. Enfin, er kwamen dan die door de Westerse wereld zo gewilde vrije verkiezingen en de Palestijnen kozen vrijwel unaniem voor HAMAS als grootste partij. Maar HAMAS is een terroristische organisatie, die door de VS wordt gelinkt met Al-Qaida (dat is overigens nooit bewezen; we hebben het altijd moeten doen met woorden uit Washington) en bovendien valt HAMAS vriendje Israël regelmatig lastig. En dus werd HAMAS niet erkend als nieuwe regering. Terwijl het volk ervoor had gekozen. Dan heb je vrije verkiezingen en dan kiest het volk voor een partij - en er zijn ongeveer 700 waarnemers op zo'n stembureau aanwezig om de stembusgang te controleren -, maar vervolgens ga je die partij uitsluiten omdat die partij niet in jouw straatje past. Dat is schijndemocratie. Waarom is dat bijvoorbeeld niet gebeurd met de IRA, waar Sienn Fein (de politieke tak van de IRA) met Gary Adams de macht greep in Noord-Ierland (eigenlijk min of meer de macht in de schoot geworpen kreeg). Dat werd bijvoorbeeld door de wereldleiders wel weer geaccepteerd. Zelfs in Londen werden de wenkbrauwen niet gefronst toen Adams aan de macht kwam in Noord-Ierland. Terwijl de IRA toch ook niet echt een bridgeclubje was. Waar hebben we het over, als de president in kwestie op een democratische manier aan de macht is gekomen? Als de president zijn macht gaat misbruiken, dan wordt het een heel ander verhaal moet hij aftreden. Maar zover is het nog niet. Zelfs een misdadiger als Bouterse moet aan de macht kunnen komen in een democratisch systeem. Al is dat systeem niet jouw en mijn systeem.

Bouterse moet Suriname dus gewoon kunnen leiden.

Ruzies en gekibbel zijn niet in het landsbelang

Dat de sociale cohesie in de Nederlandse maatschappij volledig uiteen is gespat, is iedereen genoegzaam bekend. Steeds meer mensen hebben een steeds korter lontje en zijn daardoor sneller aangebrand. Gevolg is boosheid, arrogantie en roekeloos gedrag. Maar ook respectloosheid voor elkaar. Successen als de Lijst Pim Fortuyn, Trots op Nederland en de Partij voor de Vrijheid bewijzen dit. De afgelopen 10 jaar is de maatschappij steeds verder verdeeld geraakt en deze partijen sponnen of spinnen daar nog steeds garen bij. In de plaats van naast elkaar te staan, staan steeds vaker verschillende groepen in de samenleving tegenover elkaar. Geen schouder aan schouder meer, maar keiharde woorden en onbehouwen maar vooral onbeschoft gedrag naar elkaar. Niet meer aanhoren wat de ander te zeggen heeft, maar weglopen uit een discussie als je je gelijk niet krijgt. Desnoods dreigen met de dood om je gelijk alsnog te halen. Het is een soort onbehouwen en onbeschofte gedrag dat voor een steeds grotere tweespalt in de samenleving zorgt. Nederland is al lang niet meer dat respectvolle land waar alles kan en mag. Mensen kijken elkaar hier niet meer aan; eerder op elkaar neer. Jaloezie, maar vooral angst heerst. Er is spanning tussen bevolkingsgroepen; maar ook onderling in bevolkingsgroepen. Het vertrouwen in elkaar is weg; al wil de overheid internationaal uitstralen dat Nederland een verdraagzaam en tolerant land is. Maar dat is het al lang niet meer. Hoe gaan we dit probleem oplossen? En die oplossing is simpeler dan u misschien denkt. En de oplossing voor dit probleem ligt in Hollywood.

Als je de Nederlandse samenleving als één filmset ziet, dan heeft een filmset verschillende medewerkers. Er zijn acteurs, actrices, een cameraman, een geluidsman, een technicus, … enzovoorts, enzovoorts. Er zijn soms wel 100 mensen werkzaam aan één filmproject. De basis van een film is het filmscript, scenario of draaiboek. Dat draaiboek bepaalt hoe de film verloopt. Het doel van de film staat erin omschreven. Maar er is één persoon die al deze mensen naar dat uiteindelijke doel moet leiden. En dat is niet de producer van de film en ook niet de scenarioschrijver…. het is de regisseur. Die bepaalt uiteindelijk hoe het verhaal op film moet komen. Welke beelden zijn er nodig? Hoe komt de plot er uiteindelijk zo goed mogelijk uit? Waar in de film en vooral hoe doe ik dat? Hoe houd ik de bioscoopbezoeker zo lang mogelijk geboeid? Het zijn allemaal vragen die maar één persoon kan beantwoorden en dat is de regisseur.

Waarom zijn mensen als Steven Spielberg, James Cameron, Martin Scorsesse of Kathryn Bigelow zulke goede regisseurs? Omdat zij een visie hebben. Ze nemen de leiding op een filmset en weten acteurs en actrices zover te krijgen, dat die precies doen, wat zij willen. Bij het lezen van het scenario hebben zij het verhaal op hun netvlies en zij weten een groep van de soms wel 100 medewerkers die zo’n filmset telt, de juiste richting in te duwen. Op die manier ontstaat een dermate goede film op het witte doek, dat ze zich in de kijker spelen bij de commissie die de belangrijkste filmprijs, de Oscars uitreikt. En bovengenoemde regisseurs zijn Oscarwinnaars. De groep met 100 verschillende medewerkers heeft 100 verschillende soorten meningen. Maar de regisseur weet een eenheid te maken van al die 100 meningen. Dat is de kunst van leiderschap.

Leiding, visie, daadkracht is precies datgene waaraan het Nederland de laatste 8 jaar heeft ontbroken. Politiek gezien is Nederland een totale chaos geworden en dat heeft zijn weerslag gehad op de samenleving. Bij het constante gekibbel en de ongeïnteresseerdheid van de leider om iedereen weer in het gelid te krijgen, ontbrak regie. Geen regie vanuit de overheid betekent ook geen vertrouwen van de bevolking. En omdat er geen regie is, gaat die bevolking het heft in eigen hand nemen. Nederland heeft sinds het aantreden van het Kabinet Balkenende I eigenlijk alleen maar politiek gekibbel en geruzie gekend; partijen zowel links als rechts van het politieke spectrum staan lijnrecht tegenover elkaar. Meer dan ooit. Wat er ook moest worden besproken, het ontaardde altijd in politieke onenigheden en ruzie. Er was vaak respectloosheid bij ministers en staatssecretarissen onderling. Deze ruzies ontaardden 5 keer in de val van het Kabinet. Bijna Italiaanse praktijken; het volk mocht bijna ieder jaar opnieuw naar de stembus. Oorzaak: de leider van dat kabinet, dhr. Balkenende, nam geen leiding in discussies. Eigen belang en belang van de politieke partij waren belangrijker, dan het oplossen van het probleem van dat moment. Maar vaak liet hij de beslissing ook aan anderen over. Als Spielberg, Cameron, Scorsesse of Bigelow alle beslissingen aan anderen over zouden laten, zouden ze die Oscars nooit hebben gewonnen. Balkendende moet, net als eerder genoemde regisseurs, boven alle partijen moest staan en eenheid smeden. Met één mond spreken als één man naar buiten treden. Er zijn talloze voorbeelden te noemen, van de steun aan de oorlogen in Irak en Afghanistan, tot het debat over het ontslagrecht en de gekozen burgemeester. Steeds ontaardde het debat in ruzie, waarna er wéér een Kabinet Balkenende viel. Smakelijk voer voor het Nederlandse journaille; maar desastreus voor de besturing en daarmee de toekomst van het land. Ruzies en gekibbel zijn niet in het landsbelang. Om weer een parallel te trekken met Hollywood: de actiefilm Waterworld kende twee verschillende regisseurs na elkaar. Regisseur Kevin Kline kreeg ruzie met hoofdrolspeler Kevin Costner en verliet de filmset. Costner schoot de laatste scénes zelf. Gevolg; twee verschillende visies in één film en dus een slechte film. Uiteindelijk flopte Waterworld dan ook.

Een goed bestuurder neemt de leiding in een discussie. Natuurlijk worden daarbij allerlei afwegingen meegenomen, maar uiteindelijk beslist de leider en die leider neemt ook de verantwoordelijkheid. Het draaiboek waarmee Spielberg, Cameron, Scorsesse of Bigelow werken, heet in regeringstermen een regeerakkoord. Daarin staat de visie van het kabinet en op basis daarvan worden standpunten aangenomen of afgewezen. Dreigt er gekibbel of geruzie, dan moet de minister-president even vergeten van welke politieke kleur hij ook alweer was en de boel bij elkaar houden. De amokmakers moeten bij elkaar worden genomen, het probleem worden besproken en de groep gaat niet uit elkaar, vóórdat er een beslissing is genomen. Hoezeer daar ook beloftes aan kiezers of een partijprogramma aan ten grondslag ligt; het probleem moet uit de wereld worden geholpen en dat kan alleen maar, als de leider het voortouw neemt in de discussie en alle neuzen dezelfde kant op zet. En als er ook maar één neus de verkeerde kant op dreigt te gaan, dan moet die neus worden bijgestuurd. Dát kenmerkt een goed leider. Je zult als groep schouder aan schouder moeten staan en samen de problemen moeten oplossen. De minister-president staat aan het hoofd van die groep en dient een beslissing te nemen, waar iedereen mee kan leven. Daarbij neemt hij de volle verantwoordelijkheid voor die beslissing en gaat hij vóór, in het uitleggen van die beslissing aan de buitenwereld. Dát is de taak van een goed minister-president. Visie, daadkracht en leidinggeven. Erbij zijn. Ondernemen. Dát is in het landsbelang.

Niet ongeïnteresseerd toekijken hoe het volgende kabinet struikelt over weer een standpunt. Niet denken aan die ene leuke baan in Brussel, Washington of New York. En natuurlijk is het leuk als je mag flaneren op allerlei internationale topconferenties en met de groten der aarde aan tafel mag schuiven. Maar de president van Rusland in de armen vliegen is van ondergeschikt belang, als je thuishaven in brand staat. Solliciteren is dan van ondergeschikt belang. Jouw internationale politieke carrière is niet in het landsbelang. En jij bent in de eerste plaats op een democratische wijze gekozen om het landsbelang te dienen. Het volk wil daadkracht zien. Visie. Helderheid. Ook bij impopulaire maatregelen moet jij er als leider gewoon staan en uitleggen dat dit het beste is voor ons land omdat het jouw visie dient. En jouw visie behoor je als volksvertegenwoordiger steeds maar weer uit te leggen. Zonder dat je daarbij je verhaal steeds wijzigt of zonder dat anderen dat voor jou doen. Want dan krijg je een hele slechte film, waarbij de bioscopen leeg en de producenten heel erg ontevreden zullen blijven. Uiteindelijk zul je – net als regisseur Jan de Bont – op een zwarte lijst komen en zal niemand jou meer op de regiestoel willen laten plaatsnemen. En dat is wat Jan Peter Balkenende nu staat te gebeuren. Zijn droombaan ligt voorlopig niet meer in Brussel, Washington of New York. Hij zal zich opnieuw moeten bewijzen en moeten aantonen, dat hij wel leiding kan nemen in een probleemsituatie.

Mijn punt: Een goede speelfilm is niets zonder goede regie. Een fotocamera is niets zonder goede lens. Een fotocamera kan nog zulk technisch vernuft aan boord hebben; als de lens slecht is, zijn de foto’s ook slecht. Een waar leider ontdoet zich in noodsituaties van zijn politieke kleur en neemt alle partijen samen, om zo tot een oplossing te komen. En hoe de verkiezingen ná 9 juni ook uitpakken – Job Cohen of Mark Rutte –; de minister-president zal de leiding moeten nemen. Want als de politiek daadkracht en eenheid toont, dan zal de samenleving snel volgen.

PVV'ers zijn notoire klagers en slechte verliezers

Nederland wordt de laatste weken geteisterd door terreur. Er zijn weliswaar nog geen doden of gewonden gevallen; het is een kwestie van zijn voor dat dat gaat gebeuren. De zwaar teleurgestelde terroristen zijn niet tevreden met de verkiezingsuitslag en eisen daarom nieuwe verkiezingen, zodat hun partij opnieuw de kans krijgt de grootste te worden. Tot het moment dat er nieuwe verkiezingen komen, blijven ze doorgaan met hun terreur. Hun leider, een machtige en invloedrijke geestelijke Geert al Wahid el-Wilders, roept in videoboodschappen en geluidsopnamen op tot het zaaien van onrust in de samenleving, discriminatie en haatdragende opmerkingen. Want tot vervelends aan toe staan er steeds meer berichten in kranten en tijdschriften, op internetfora en er is nu een heuse website (www.geenpaarsplus.nl), waarop PVV-stemmers hun ongenoegen uiten over het niet deelnemen van ‘hun’ partij aan het kabinet. Ze zijn zwaar teleurgesteld dat hun partij geen deel meer uitmaakt van het formatieproces. Ondertussen vergeten ze dat ze dat aan zichzelf te danken hebben. Misschien moet je ze laten uitrazen; dan gaat de wind vanzelf wel liggen. Aan de andere kant moet je ook waken voor zelfoverschatting.

De PVV-manie is onder de zogenaamde ‘linkse pers’ al wat gaan liggen; zij zijn het zat om gratis reclame te maken voor een beweging die alleen maar kan roeptoeteren en weigert zijn woorden om te zetten in daden. De PVV is verworden tot en bekrompen clubje ideologen zonder politieke openheid. Diverse handreikingen van de VVD ten spijt, weigeren ze om deel te nemen aan het formeren van een Kabinet. De stoïcijnse houding niet deel te nemen aan besprekingen voor een rechts kabinet, zal wel degelijk invloed hebben op de gratis publiciteit van de pers uit binnen- en buitenland. Maar zeker ook op het aantal stemmen. Want als er iets duidelijk is geworden is het, dat de PVV eigenlijk helemaal niet wil regeren. Na de gemeenteraadsverkiezingen waren zede grootste in Almere en de op-één-na-grootste In Den Haag en toch deden ze niet mee in het college. Nu PVV-leider Wilders heeft bewezen op één onderwerp (het AOW-verhaal) beter te kunnen draaien van voormalig PvdA-leider Wouter Bos op zes, is de PVV gezien en gaan de 20 zetels straks gewoon weer terug naar waar ze vandaan kwamen: naar het CDA.

Vanzelfsprekend leggen de PVV-stemmers de schuld voornamelijk bij het CDA, omdat die weigert mee te onderhandelen over een rechts kabinet. Volgens de PVV-stemmers negeert het CDA de roep van de meerderheid van de bevolking, die per se zo’n rechts kabinet wil. De rest heeft het recht niet om aan te schuiven aan de onderhandelingstafel, zo stelt de PVV-stemmer. Alsof onderhandelen over een nieuw Kabinet een verworven recht is, dat inde (grond)wet omschreven staat. Niet alleen zit klagen de PVV’ers in het bloed; ze zijn kortzichtig en ze lijden ook nog eens aan permanent geheugenverlies. Ze vergeten even dat de CDA-leiding niets liever wil, dan opnieuw meeregeren. Het CDA wil niets liever, dan instappen op de Wilders/Rutte Express, die als eindstation een land heeft, waar mensen nog verder van elkaar af staan en elkaar haten, alleen maar vanwege het geloof. Een land dat een kopie zal worden van een gemiddeld Afrikaans land of Israel. Dergelijke situaties onaarden niet zelden in een burgeroorlog. Deze trein heeft als eindstation een land, waarin de overheid voorschrijft welke kleding is toegestaan en welke boeken er gelezen mogen worden. Een land waarbij de overheid belasting heft, op het dragen van kleding (‘kopvoddentax’). Een land dat vooraan staat, als het andere landen kan wijzen op het niet naleven van de mensenrechten, maar tegelijkertijd de vrijheid van godsdienst ter discussie stelt. Een land dat zich terug heeft getrokken achter de dijken, omdat het geen lid meer is van de EU. Een land met stadscommando’s, registratie op etniciteit en strafkampen. Een land dat andere landen in nood niet meer te hulp schiet, omdat het ontwikkelingshulp niet meer steunt. Een meerderheid van de CDA-leden wil niet in dat land leven. En daarom treft CDA-partijleiding een woedende achterban tegenover zich.

Ook vergeten de PVV-stemmers dat ‘slechts’ 1,5 miljoen mensen op de PVV heeft gestemd. Een fors aantal, dat is waar. Een schrikbarend fors aantal, wel te verstaan. Maar er zijn er nog altijd bijna 8 miljoen die dat niet hebben gedaan. Volgens de PVV-stemmers wil de meerderheid van de Nederlanders een rechts kabinet met de PVV, terwijl 16% van het totale electoraat op de PVV heeft gestemd. Waarom hebben die resterende 8 miljoen mensen dan geen PVV gestemd, vraag je je dan hardop af. Maar PVV-stemmers zijn een andere mening toegedaan; zij zijn er heilig van overtuigd dat koningin Beatrix lid is van de PvdA en Rutte het schoothondje van links wordt. Het ontgaat PVV-stemmers totaal dat de koningin geen lid mag zijn van welke politieke partij dan ook en dat Nederland na 3 jaar gekibbel en geruzie tussen de PvdA aan de ene kant en het CDA aan de andere kant, het land nou eens geregeerd moet worden. Ook ontgaat het PVV/stemmers dat je van de PVV helemaal geen lid kunt zijn; er is maar één grote leider en dat is Wilders. Hij bepaalt wat er gebeurt en duld geen tegenspraak. De PVV-stemmers hopen snel op nieuwe verkiezingen, zodat volgens hen de PVV nóg groter wordt. Misschien moeten er welk net zo lang verkiezingen worden georganiseerd, totdat de PVV dan eindelijk de grootste is. Het zijn tekenen van slechte verliezers. Alleen in schijndemocratieën in Afrika of Azië komen zulke wantoestanden voor; niet in Nederland. Of misschien moeten er wel hertellingen worden aangevraagd, zoals bij de gemeenteraadsverkiezingen in Rotterdam. Het gevaar is dan wel dat de uikomst ook anders kan uitpakken; bij de hertellingen in Rotterdam bleek de PvdA 800 stemmen extra te krijgen en verloor de rechtse Leefbaar Rotterdam 100 stemmen.

Maar dat gaat even aan PVV-stemmers voorbij. Hun gekibbel op nieuwe verkiezingen begint zo langzamerhand irritante vormen aan te nemen. Op het internet wordt gesproken over liefst 58 zetels, wat in zou houden dat de meerderheid van de Nederlandse bevolking, inclusief linkse stemmers, op de PVV zou gaan stemmen. Ze vergeten dat het een totale illusie is; veel PVV-kiezers zullen teleurgesteld zin dat de PVV eigenlijk niet wil meeregeren; maar er zijn zeker ook PVV-kiezers die teleurgesteld zijn in de plotselinge draai op het AOW-standpunt. Alleen dat al is reden voor de PvdA om te gaan prijsschieten de komende verkiezingen, als de PVV weer begint over het draaien van Wouter Bos. Tenslotte heeft de PVV (maar zeker ook de VVD) zijn succes voornamelijk te danken aan de miskleunen van voormalig CDA-voorman Jan Peter Balkenende; het CDA verloor liefst 20 zetels en 15 daarvan gingen vrijwel direct naar de PVV. De rest stapte over naar de VVD. Vooral in de zuidelijke provincies waren mensen zwaar teleurgesteld in ‘hun’ CDA en stemden massaal op de PVV. Zo gauw het CDA weer in de oppositie zit, kan het zijn wonden gaan likken en herstellen van de klappen. Er zal een nieuwe lijsttrekker komen, die het vertrouwen van de kiezer weer terug zal (moeten) winnen en dat zal onherroepelijk ten koste gaan, van de VVD en de PVV.

Als je de kranten, tijdschriften en internetfora zo leest, dan bekruipt je inderdaad het gevoel dat de meerderheid van de Nederlanders (zo niet heel Nederland) de PVV graag ziet regeren. Maar schijn bedriegt; het zijn de 1,5 miljoen PVV-stemmers die alleen maar kunnen klagen. Klagen zit PVV-stemmers namelijk in het bloed. Ze zijn nergens meer tevreden mee. Niks is goed en alles is fout. Ze zijn zo weemoedig en chagrijnig. Als de wind de verkeerde kant op waait, is de overheid daaraan schuldig. Een verkeerslicht dat te lang op rood staat, een overwegboom die dicht daat net op het moment dat zij eraan komen rijden met hun autootje, de trein van acht over half die twee minuten vertraging heeft of een uitverkocht artikel in de supermarkt… is allemaal de schuld van de overheid, die massa-immigratie toestaat en daarmee automatisch de PvdA. Wilders zelf wist tijdens de verkiezingscampagne al een draai aan elk onderwerp te geven, zodat ieder onderwerp weer uit kwam bij de massa-immigratie. Zijn speerpunt. Of het nou zorg, economie of verkeersveiligheid was dat ter sprake kwam; Wilders bracht de massa-immigratie ter sprake. Want met Wilders aan het roer gaat dat allemaal veranderen.. Hun grote leider heeft ze gehersenspoeld en bang gemaakt dat Moslims de wereld zouden overnemen. Soms zou ik terug willen naar de jaren ’90 van de vorige eeuw, waarin heilig werd geloofd dat buitenaardse wezens de aarde zouden overnemen. Of machtige concerns zoals banken, olieconcerns en computerfabrikanten. Destijds nog geen woord over Moslims die de wereld zouden overnemen en ‘ons’ zouden terugwerpen naar de Middeleeuwen. Het was genieten van wilde verhalen zoals The X-Files en The Day After Tomorow. Je vraagt je af hoe Wilders toen zou hebben geregeerd: “alle buitenaardse wezens het land uit!”of “Naar strafkampen met die lui!” of “Geen tweede paspoort voor die aliens!”. Hij zou voor gek zijn verklaard en geen enkele stem hebben gekregen. Nu heeft hij met 1,5 miljoen stemmen 24 zetels bij elkaar vergaard.

De waanzin van de kenniseconomie

Eind jaren '90 van de vorige eeuw startte er al een discussie dat Nederland geen of nauwelijks nog industrie had. Alle industrie was naar goedkope lonen-landen gegaan en wat restte in Nederland was een vergane glorie. De industrie was ten dode opgeschreven. Niet alleen door de hoge lonen, maar zeker ook door het oerwoud aan regelgeving die de overheid bedrijven oplegde. De politiek verzon daarom een alternatief; er werd ingezet op kennis. Nederlanders moesten steeds hoger worden opgelegd. Nederland moet geld gaan verdienen met de dienstensector; uitzendbureaus, schoonmaakbedrijven, logistieke ondernemingen. De regio Eindhoven werd al voorbeeld gesteld voor de rest van het land: Eindhoven was een 'brainport', een kopie van Sillicon Valley in de VS. Zoals Eindhoven moest heel Nederland worden. Het gevolg van deze waanzin is het sluiten van nog meer industriële bedrijven. Zo was daar begin dit jaar de sluiting van scheepsschroevenfabriek Wärtsilä in Drunen en aliminiumfabriek Alcoa (eveneens in Drunen). De aangekondigde sluiting van MSD-Organon in de Brabantse stad Oss vandaag, waarbij 2175 medewerkers hun baan verliezen, was het klapstuk. Een beter bewijs dat de kenniseconomie (d.w.z. met kennis je geld verdienen) totale waanzin is, is met deze sluiting toch wel geleverd.

Sollicon Valley is de natte droom van elke beleidsbepaler (van links tot rechts). Heerenveen had eind jaren '90 bijna zo'n kopie van Sillicon Valley kunnen wezen. het lukte toenmalig VVD-minister van Economische zaken Annemarie Jorritsma om de Amerikaanse producent van personal computers Hewlett-Packard een fabriek te openen in de Friese stad. Daar omheen zouden zich vanzelf computerbedrijven en -bedrijfjes komen vestigen in en rond Heerenveen en zou Nederland zijn eigen Sillicon Valley hebben. He, he... eindelijk. Het project mislukte toen de Amerikanen een betere plek in Ierland vonden en men trok zich terug uit het project. De boete die in het contract stond, betaalden de Amerikanen gretig. Tilburg kwam niet lang daarna ook met haar eigen Sillicon Valley; aan de zuidkant van de stad zou een industrieterrein moeten verrijzen waarop zich alleen maar high-tech luchtvaartbedrijven zouden vestigen. Het terrein ligt nog steeds braak. Sterker nog; de enige twee werkgevers in de luchtvaartsector die de stad rijk was, Standard Aero en Pratt & Whitney, hebben Tilburg verruild voor een plek in de Verenigde Staten. Venlo had het idee opgevat om een Sillicon Valley voor de medische sector op te zetten; high-tech onderzoeksbedrijven zouden zich moeten gaan vestigen aan de noordkant van de stad, langs de A76. Het project kwam nooit van de grond. Tilburg zag ook computerfabrikant Acer vertrekken naar Tsjechië. 's-Hertogenbosch zag computerfabrikant Tulip failliet gaan en het op hetzelfde terrein gevestigde Solectron verkassen naar Noord-Engeland. En dat allemaal, omdat de beleidsmakers al tien jaar lang hameren op de kenniseconomie.

Leuk, dan zit je straks met een land vol bolle bozen die de prachtigste spreadsheets uitwerken en in schitterende bewoordingen een geweldig verslag in elkaar draaien. Je hebt straks een land vol prima consultants die tegen immens hoge tarieven geweldige adviezen geven. Iedereen moest van de overheid per se naar de universiteit of HBO en dat gebeurt ook massaal. Maar al die mensen zijn straks werkloos, omdat er geen spullen meer worden gemaakt. Je hebt als land namelijk een maak-economie nodig. Die heb je soms harder nodig dan al die duizenden adviseurs (ze heten tegenwoordig met een mooi Amerikaans woord 'consultants'). Je kunt namelijk een hele grote groep intelligente mensen hebben, maar je zult altijd mensen nodig hebben die met hun handen iets maken. Met uitvinden en producten in elkaar draaien stimuleer je innovatie en dus industrie. Als je geen handen meer hebt om producten te maken, verlies je namelijk ook kennis. Meer kennis, dan 1.000 afgestudeerde bolle bozen bij elkaar kunnen verzinnen. Bijkomend probleem is de eeuwige prestatie-economie; op het beroep van medewerkr wordt neergekeken. Ben je geen manager in dit land, met een leasebak, GSM en laptop van de zaak, dan stel je in de meeste kringen eigenlijk weinig of niets voor. Maar managers leveren geen geld op; ze zijn overhead. Ofwel om een gangbare term te gebruiken, de managers zijn de smeerolie van de economie maar onze economie verzuipt in de smeerolie en de benzine lekt weg.

Maar er is nóg een probleem, dat de overheid heeft gecreëerd in haar eindeloze roep over de kenniseconomie. Een HBO'er of universitair afgestudeerde vindt tegenwoordig vrij eenvoudig een baan; een laag of helemaal niet opgeleide vindt moeilijker een baan, of zelfs helemaal niet. Daarbij komt dat er nog altijd meer mensen zijn die laag of helemaal niet geschoold zijn, dan dat er hoogopgeleide mensen zijn. En tenslotte zitten mensen die laag of helemaal niet opgeleid zijn, eerder zonder baan, dan mensen die hoog opgeleid zijn. De meerderheid van de werklozen zijn dus mensen die ouder zijn dan 40 jaar en ook nog eens laag of helemaal niet goed opgeleid. Inzetten op kenniseconomie is dus water naar de zee dragen. De kennis in Nederland is veel te theoretisch. Omdat de industrie massaal uit Nederland weg trekt, is er geen praktijkkennis meer.

Wethouders en beleidsbepalers reizen de hele wereld af om hun bekrompen visie kracht bij te zetten; vooral richting China en de Verenigde Staten. Zij zijn van mening dat de productie van een product moet plaatsvinden in China of een ander lage-lonen-land. In Nederland zitten de denkers. In Nederland zit de kennis. En dus halen ze bedrijven over om vooral kennis in Nederland te komen halen. Tegelijkertijd vergeten ze dat hun stad of provincie vol zit met mensen die laag zijn opgeleid, die zonder werk zitten. Deze mensen solliciteren zich suf, maar worden niet aangenomen omdat ze te oud zijn en vaak ook nog eens te laag opgeleid. Want steeds vaker vragen werkgevers idiote opleidingen voor vaak eenvoudige vacatures. Enkele voorbeelden: Supermarktketen Digros vraagt een MBO-diploma voor vulploegmedewerkers en logistiek dienstverlener Walsh Western vraagt een HBO-diploma voor een magazijnchef. Autofabrikant Renault eist van zijn nieuwe vertegenwoordigers HBO- of universitaire opleiding en noemt ze daarom met een prachtige Amerikaanse term 'salesmanagers'. Tenslotte de giller: Uitzendconcern Randstad wil dat zijn intercedenten niet alleen een HBO- of universitaire achtergrond hebben, maar sleept ze ook nog eens door een sollicitatieprocedure heen, die maar liefst een hele maand in beslag neemt.

De beleidsbepalers roepen om het hardst dat de lonen in Nederland te hoog zijn en dat daarom buitenlandse bedrijven geen zin hebben om de productie in Nederland te laten plaatsvinden. En, hoe ironisch ook, de beleidsbepalers vinden ook dat de sociale lasten in Nederland de buitenlandse productiebedrijven afschrikken. Maar vergeet al die snoepreisjes naar China, India en de VS nou eens en stap over de grens met Duitsland of België en zie hoeveel industrie zich daar bevindt. Duitsland is een schitterend voorbeeld van hoe het ook kan en de lonen in Duitsland liggen niet veel lager dan in Nederland. Sterker nog; in Duitsland hebben werknemers vele malen meer rechten dan in Nederland. Kan het een graadje erger? Jazeker! Ga eens in Zweden kijken hoe daar auto's, waterkrachtcentrales en vliegtuigen in elkaar worden gezet en hoeveel geld daar wordt verdiend in de bos- en mijnbouw. De lonen in Zweden zijn gelijkwaardig aan de Nederlandse, maar de werknemers in Zweden hebben vele male betere rechten. Vooral als het om vrouwen gaat; die hebben bijvoorbeeld recht op kinderopvang, betaald door de werkgever en een zwangerschapsperiode die vele malen langer duurt dan in Nederland. Heeft een zwangere vrouw in Nederland 16 weken om haar kroost ter wereld te brengen; in Zweden is dat maar liefst 2 jaar. En toch heeft Zweden behoorlijk wat industrie. Enkele voorbeelden: Vattenfall (energie), Volvo (auto's, vrachtwagens, bussen, bouwmachines, scheepsmotoren), Saab-Grippen (vliegtuigen), ABB (machinebouw), .... enzovoorts enzovoorts. Waar komt dit Zweedse, c.q. Duitse succes vandaan? Eigenlijk heel simpel: de Zweden en Duitsers gaan uit van hun sterke kanten en niet van hun zwakke kant. Hun zwakke kant zijn de hoge lonen en rechten van werknemers. Hun sterke kanten zijn schaalvoordelen; logistiek en goede praktijkkennis. Bovendien hebben de beleidsbepalers de visie dat iedereen aan de slag moet; van hoog- tot laag opgeleid.

Kortom: beleidsbepalers moeten zich niet laten afschrikken door de idiotie van de hoge lonen in Nederland. Beleidsbepalers zien vaak de schaalvoordelen van Nederland over het hoofd en vergeten vaak om Nederland te verkopen als een land, waar de logistieke mogelijkheden onbegrensd zijn. Met het simpelweg uitbreiden van de luchthavens van Rotterdam en Eindhoven met een vrachtterminal bereik je al grenzeloze mogelijkheden op logistiek gebied. En juist door de ligging van Nederland zijn hier schaalvoordelen te behalen. Door efficiënter ter werken kun je vaak ook kosten besparen. Het is onterecht dat beleidsbepalers denken dat de lonen een doorn in het oog zijn. Acer mag dan zijn productie hebben verplaatst van Tilburg naar ergens in Tsjechie; de logistieke mogelijkheden in Tilburg waren toen (10 jaar geleden) vele malen beter dan in Tsjechië nu.

Laat één ding duidelijk en glashelder wezen met dit betoog: het zijn niet de hoogopgeleiden die met dit betoog worden aangepakt. Het zijn de beleidsbepalers met hun tot in het idiote doorgedreven idee van de kenniseconomie. Want als je de werkloosheid in jouw gemeente of provincie écht wil bestrijden, zul je productiebedrijven naar je gemeente moeten lokken en geen denktanks. Dat is de les die getrokken moet worden uit het drama dat zich vandaag in Oss voltrok.

Inzetten op alleen kenniseconomie is te riskant en dus waanzin!

Nout Wellink kan niet langer aanblijven als president van De Nederlandsche Bank

Bankpresident Nout Wellink van De Nederlandsche Bank ligt onder vuur. Uit het rapport van de Commissie Scheltema is gebleken dat de hoogste Nederlandse bankpresident ernstig tekort is geschoten in zijn toezicht op de failliete DSB Bank. DSB ging eind vorig jaar failliet nadat bedijvenpestkop Pieter Lakeman in een doorgaans slecht bekeken televisieprogramma had opgeroepen al het spaargeld bij DSB weg te halen, om zo de bank te straffen voor de 'foute' producten, die het verkocht. Door de aanschaf van deze DSB-producten zijn veel klanten in de financiële problemen gekomen, of zelfs failliet gegaan. Lakeman legde de schuld bij DSB en DSB viel om. Schelteman legt nu de schuld bij DNB en nu dreigt die weer om te vallen.

In Nederland heeft de centrale bank los te staan van alle politieke gereutel in Den Haag. Zo ook in Duitsland, waar de centrale bank geen politieke functie heeft. De centrale bank valt echter wel gewoon onder het ministerie van Financiën en de minister van Financiën is gewoon de baas van de bankpresident. Die twee hebben ook wekelijks een gesprek over de gang van zaken in de financiële wereld en de deskundig geachte centrale bankpresident moet daarin zijn baas inlichten over alles wat er speelt in de financiële wereld. En juist dat heeft Wellink nagelaten, waardoor voormalig minister van Financiën Wouter Bos bleef beweren dat de bankencrisis, die destijds in de VS woedde, aan Nederland voorbij zou gaan. Bos had ongelijk. Hoewel de crisis in Nederland minder hard heeft toegeslagen, dan in andere Europese landen. In Spanje, Frankrijk, Engeland, Ierland, Italië maar vooral Griekenland gierden de werkloosheidspercentages omhoog en die landen zitten in grote financiële problemen (als ze dat al niet zaten vóór het uitbreken van de bankencrisis; alleen konden ze hun problemen verbloemen door de wereldwijde economische voorspoed.

Wellink had kunnen weten dat de bankencrisis in de VS snel naar andere delen van de wereld zou kunnen overwaaien. Al was het alleen maar omdat Nederlandse banken (maar ook andere Nederlandse bedrijven en organisaties) immense belangen hebben op het Amerikaanse vaste land. Het kleine Nederland is de vierde grootste investeerder in Amerika, na China, Japan en Duitsland. Daarbij komt dat Nederland in de laatste 10 jaar steeds minder afhankelijk is geworden van de economieën van Duitsland, Frankrijk, Engeland en België; traditioneel de grootste handelspartners van Nederland. Nederlandse bedrijven en organisaties zijn de afgelopen jaren veel geld gaan investeren in de VS en daarmee is Nederland in grote mate afhankelijk geworden van de nukken van de Amerikanen. Dit zijn feiten die bij DNB gewoon bekend zijn. Ze staan daar in een computer, in rapporten of worden tijdens diverse vergaderingen over tafel gesmeten. Wellink had Bos hiervoor moeten waarschuwen. Dat was zijn taak.

In het geval van IceSave en DSB Bank, die allebei met enorme rentepercentages hordes geidgeile en gierige Hollanders trokken, had DNB ook een voortrekkersrol moeten spelen. Opinie Paultje heeft destijds de schuld bij die geidgeile en gierige Hollanders gelegd en dat is nog steeds zo. De geidgeile en gierige spaarder had een beter vooronderzoek moeten doen en had zo uitgevist dat de IJslandse Centrale Bank 'slechts' 65 miljoen euro in kas had, voor het geval het zou misgaan met één van de drie banken die het eiland rijk is. Echter, de IJslandse bevolking alleen al had 1,4 miljard euro uitstaan. In het Verenigd Koninkrijk hadden de IJslandse banken Glitnir en Landsbankinn omgerekend 4 miljard euro opgehaald en in Nederland had alleen Landsbankinn 1,4 miljard euro opgehaald. Met even simpel nadenken zou de geidgeile en gierige Hollandse spaarder erachter zijn gekomen dat de IJslandse Centrale Bank tekort zou schieten in tijden van nood. Alleen ging iedereen er vanuit dat een bank nooit kon omvallen. Bij DSB geldt een gelijksoortig verhaal; de bank werd door Scheringa en de zijnen misbruikt om andere foute producten te verkopen en ook dat had de geidgeile en gierige Hollandse spaarder kunnen weten. Hoe komt Wellink in dot verhaal naar voren? Wel, Wellink is toezichthouder en als toezichthouder had hij beter moeten weten. Natuurlijk ligt de schuld in eerste instantie bij de geidgeile en gierige Hollander; maar Wellink is met zijn DNB de toegangspoort tot de Nederlandse financiële markt en DNB had hierover moeten nadenken namens de geidgeile en gierige consument. Dat is hun taak.

In de verkoop van ABN AMRO is Wellink ook schromelijk tekort geschoten. Wellink had uit hoofde van zijn functie moeten weten dat het bankentrio Banco Santander, Fortis en RBS niet in staat waren ABN AMRO op te kopen. Een dergelijk belangrijke bank als ABN AMRO aan de straat zetten zou ook een gevaar opleveren voor de Nederlandse economie. Natuurlijk, Nederland is een land met een vrij vestigingsklimaat en als één of meerder besluiten besluiten een ander bedrijf op te kopen, dan moet dat mogelijk zijn. Maar Wellink had moeten weten dat vooral RBS en Fortis niet in staat waren om zoveel geld op tafel te leggen. Temeer omdat niet veel eerder in de VS de bankencrisis was uitgebroken en die zou onherroepelijk overwaaien naar Europa en dus ook naar Nederland. De overname flopte en de Nederlandse staat kocht ABN AMRO en Fortis voor 16 miljard euro op. De vraag over of dat bedrag ooit wordt terugverdiend, kan hardop worden gesteld.

Vanzelfsprekend is Nederland redelijk goed door de crisisperiode heen gekomen, omdat de regering op tijd allerlei maatregelen heeft genomen. Naast het overnemen van ABN AMRO en het verstrekken van kredieten aan AEGON, ING en SNS Reaal (waarmee de belastingbetaler de banken feitelijk schadeloos stelde en dus ook de foute investeringen in de VS vergoedde), kwam er een deeltijd WW-regeling en dwong lobbyclub Bouwend Nederland onder leiding van voormalig CDA-voorman Eelco Brinkman succesvol de Crisiswet af, waardoor bouwprojecten sneller konden worden opgestart. Ook dwong de machtige autolobby de sloopregeling af, waardoor autohandelaren miljoenen in hun zak staken, zonder dat er echt meer nieuwe auto's werden verkocht; wat toch de bedoeling was van het instellen van de sloopregeling. Maar al deze maatregelen aren totaal overbodig geweest als De Nederlandsche Bank op tijd had gewaarschuwd voor de gevaren van de Amerikaanse bankencrisis en foute banken als DSB en IceSave had aangepakt. Daarvoor hebben we in Nederland een toezichthouder. En voor de bankensector is dat De Nederlandsche Bank en aan het hoofd daarvan staat Nout Wellink.

Het zou inderdaad goed zijn als Nout Wellink de aftocht blaast. Formeel kan de politiek een bankpresident niet afzetten, maar door het vertrouwen in Wellink op te zeggen, kan de positie van Wellink gaan wankelen en dan moet hij uit zichzelf vertrekken. Zijn steun brokkelt al snel af bij GroenLinks, SP en PVV. VVD, CDA, PvdA en D'66 willen hem nog 30 dagen respijt geven. In die 30 dagen moet hij een plan presenteren waarin hij de cultuur van DNB drastisch gaat veranderen en toekomstige dreigingen wel te lijf gaat. Maar dat zijn allemaal loze kreten. Ze zijn te vaag en te ondoorzichtig. Wellink heeft keer op keer bewezen niet te kunnen handelen in crisissituaties. Tijdens de operatie waarin de Nederlandse Staat met veel belastinggeld de bankensector moet redden, werd hij weliswaar geflankeerd door een prima opererende crisismanager Wouter Bos; maar dat alles was niet nodig geweest als Wellink zijn taak als toezichthouder wat beter had uitgevoerd. En al had hij maar één van deze vier genoemde situaties aangepakt, dan had zijn positie nu niet ter discussie gestaan. Nu kan hij niet anders dan vóór zijn termijn eind volgend jaar eindigt, vertrekken. Dat zou hem de minste schade berokkenen en wellicht zelfs nog respect kunnen afdwingen.

Probleem bij dit soort zaken is, dat er altijd een schuldige moet worden gezocht, die vervolgens moet bloeden voor de geleden schade. Hiermee lijkt het probleem opgelost, maar de financiële verplichten van de 'gedupeerde' DSB-klanten bestaan nog altijd, omdat de curatoren de producten proberen door te verkopen aan andere financiële instellingen. Die hebben daar duidelijk geen trek in en dus blijft de verplichting van het betalen van die veel te hoge aflossing bestaan. Daarnaast wordt Wouter Bos veelvuldig genoemd als opvolger van Nout Wellink en Bos is niet echt populair onder de Nederlandse bevolking.

Hoe dan ook; het zou goed zijn als Nout Wellink af zou treden als hoogste baas van dan politiek zo onafhankelijke financiële instituut in Nederland.