Na 98,9% van alle stemmen te hebben geteld, lijkt de coalitie van PVV/VVD en CDA geen definitieve meerderheid te krijgen in de Eerste Kamer. Dat is op zich goed nieuws, omdat nu een groot deel van de PVV-dossiers vrijwel zeker geen doorgang kunnen vinden. Zaken als een boerkaverbod, hoofddoekjesbelasting of een steviger immigratiebeleid zullen moeten worden versoepeld, of op de schop moeten. Na 98,9% van alle stemmen te hebben geteld, lijkt Nederland definitief niet geheel naar rechts op te zijn geschoven. Sterker nog; de uitslag is niet meer dan een remise. Ook heeft de PVV een klein verlies laten zien van iets meer dan 3%, ten opzichte van de Tweede Kamerverkiezingen van 2010. Hoewel De Telegraaf zich zo had ingezet om de huidige coalitie van VVD, CDA en PVV te promoten, door via haar eigen media als gratis krant Spits, ochtendkrant De Telegraaf, website Hyves en televisiekanalen RTL,SBS en WNL (radio en tv) op te roepen vooral niet op de PvdA te gaan stemmen. Deze lastercampagne heeft niet gewerkt; de PvdA is gelijk gebleven in de Eerste Kamer. Tegelijkertijd moet met al dit goede nieuws ook een schaduwzijde worden gezien: zowel Maxime Verhagen van het CDA als Job Cohen van de PvdA moeten zich gaan beraden op hun politieke toekomst. Blijkbaar zijn zij niet de boegbeelden waarop de kiezer zit te wachten.
Allereerst kunnen we naar aanleiding van de verkiezingsuitslag concluderen dat Nederland tot op het bot verdeeld is over hoe het nu verder moet met dit land. Hoewel de VVD de grootste is in zowel de Eerste- als de Tweede Kamer, dankt de VVD zijn populariteit niet aan een goede campagne van Mark Rutte en de zijnen, maar aan de zwaktes van het CDA. Het CDA heeft altijd al last gehad van een zeer sterke rechtse stroming en een kleine, maar evenzo sterke linkse stroming. Vandaar dat het CDA sinds het ontstaan in de jaren ’60 van de vorige eeuw vrijwel onafgebroken heeft kunnen regeren met zowel VVD, D’66 als PvdA. Daar schijnt nu verandering in te zijn gekomen, nu het CDA ervoor heeft gekozen naar rechts over te hellen. Ze hebben zich daarmee de woede van veel leden en stemmers op de hals gehaald, waardoor de partij voor de tweede keer in iets meer dan een half jaar tijd halveert in zetelaantal. Het ontbeert de partijleiding van het CDA aan een duidelijke leider, maar ook aan een strategie en bovenal een heldere boodschap. Ook richt de partij zijn pijlen steeds vaker op de PvdA. Een volkomen foute keuze, want vrijwel alle ontevreden CDA’ers zijn overgelopen naar VVD en PVV en niet naar de PvdA. Dat is dus, waar het CDA zich op moet richten.
Bij de PvdA is het al niet veel beter. Job Cohen en de zijnen zijn weliswaar gelijk gebleven in deze voorlopige uitslag, maar de sociaaldemocraten hebben ook niet echt kunnen profiteren van de onvrede onder de bevolking over bijvoorbeeld een vernieuwde missie naar Afghanistan en het niet afstraffen van bankdirecteuren en -managers, die de wereldwijde economische crisis hebben veroorzaakt. Meer dan twee derde van de Nederlandse bevolking is faliekant gekeerd tegen het CDA-feestje om naar Kunduz te gaan, terwijl de sociaaldemocraten zich altijd tegen een vernieuwde missie hebben gekeerd. Het CDA had zelfs de steun van GroenLinks nodig, om de door hen zo gewenste missie in Afghanistan te verlengen. Het CDA kreeg toch zijn zin. Het had in de discussie met de toenmalige coalitiepartner PvdA de sociaaldemocraten onder druk proberen te zetten, onder andere door de topambtenaren Zwols en De Gooijer de PvdA-leiding te laten bewerken, om uiteindelijk toch akkoord te gaan met een vernieuwde missie naar Afghanistan. Zelfs de Amerikaanse president Obama weet wie Wouter Bos is, omdat hij zich persoonlijk met de kwestie zijn te hebben bemoeit. Het CDA wilde een wit voetje halen bij de Amerikanen, om door hen weer te worden uitgenodigd op onder andere de supergeheime Bilderbergconferenties en de G-20. Hoewel Nederland de 16de economie ter wereld is, heeft Nederland geen enkele zeggenschap in dit groepje van 20 machtigste landen ter wereld. Door de aanwezigheid in Afghanistan, mocht Nederland ineens wel meepraten op allerlei internationale podia.
Zowel Cohen als Verhagen moeten hun zegeningen tellen en opstappen. Het is Cohen niet gelukt ook maar te winnen van deze verschrikkelijke coalitie, terwijl het Verhagen niet is gelukt om de tot op het bot verdeelde partij bijeen te houden. Het is hen beiden niet gelukt om kiezers aan zich te binden. Zij zijn geen lijsttrekker. Het CDA is wederom gehalveerd in zetelaantal, wat niet veel goeds voorspelt voor eventuele nieuwe kamerverkiezingen, zoals SP en GroenLinks die zo graag zouden zien. Het is tekenend voor het CDA dat het Piet Hein Donner heeft overgehaald te blijven; de voormalig minister van Justitie en Binnenlandse Zaken had voorafgaand aan de verkiezingen van juni 2010 aangekondigd na de verkiezingen niet meer te zullen terugkeren in de politiek. Maar bij gebrek aan goede mensen binnen het CDA is hij toch gebleven. Ook Gert Leers, oud-burgemeester van Maastricht, heeft zijn eeuwigdurende ruzie met het partijbestuur bijgelegd en heeft de baan als minister geaccepteerd. Leers en het partijbestuur hadden een langlopende ruzie over het drugsbeleid; het bestuur wil alle drugs verbieden, terwijl de oud-burgervader van Maastricht een liberaler drugsbeleid voorstaat. Leers oogstte in zijn functie als burgervader van de meest Europese stad van Nederland erg veel respect met zijn harde optreden naar drugskoeriers en buitenlandse (vooral Engelse, Duitsers, Fransen en Belgen) drugstoeristen, en zijn liberale opstelling naar coffeeshophouders. Het leverde hem een ministerspost op. Een baan waarvoor hij absoluut niet in de wieg lijkt te zijn gelegd. Daarbij moet worden aangegeven dat zowel hij als oud-burgemeester Ivo Opstelten (VVD) helemaal in de tang van koning en alleenheerser Geert Wilders zitten.
Bij Cohen is het al niet veel beter. De wittebroodsweken voor de oud-burgemeester van Amsterdam zijn nu wel voorbij en de PvdA wil meer, dan alleen wat stotteren en schuiven. De sociaaldemocraten waren blij met het lichte zetelverlies van juni 2010 en zullen nu ook blij zijn, met een uitslag waarbij de sociaaldemocraten verliezen noch winnen.Tijdens de laatste kamerverkiezingen van juni 2010 wist Cohen met zijn PvdA een op zich nette prestatie neer te zetten; als nieuweling onder de lijsttrekkers wist Cohen de schade voor de sociaaldemocraten te beperken tot 3 zetels. In een tijd dat heel Nederland een forse ruk naar (extreem) rechts maakte was dat inderdaad niet slecht. Maar tegelijkertijd wonnen D’66 en GroenLinks wel fors, terwijl de SP de schade wist te beperken tot een verlies van ‘slechts’ 10 zetels. De zetels van de verliezers PvdA en SP zijn dus naar D’66 en GroenLinks gegaan. En de PvdA zag bij de verkiezingen ervóór al een hoop ontevreden PvdA-stemmers overstappen naar de SP. Het is Cohen ook gisteravond weer niet gelukt deze ontevreden PvdA-stemmers terug te halen, door een linkser verhaal te laten horen. Cohen is na voormalig SP-leidster Agnes Kant de tweede lijsttrekker die zich nauwelijks staande kan houden in de rechtse tsunami, die de laatste jaren door Nederland waait. Het is een nietsontziende storm, die een andere aanpak wenst dan de veel te softe aanpak van Cohen. Nu hoeft Cohen zich niet te gaan verlagen tot het bedenkelijke niveau waarop Wilders acteert. Toch is het knap van de Venlonaar, dat hij mensen naar de stembus trekt, die normaal niet zouden gaan stemmen. Het komt niet alleen omdat deze mensen tegen de Islam zijn of geen hoofddoeken meer op straat willen zien. Het komt, omdat de boodschap van Wilders en zijn anti-Islambeweging gewoon helder is. Je kunt voorstander zijn, of faliekant tegen de extremistische houding van de PVV zijn gekeerd; Één ding hebben ze goed op orde en dat is de boodschap, die ze uitstralen. Na de PVV hebben ook D’66 en VVD hun boodschap goed op orde; je weet wat je kiest, als de PVV, D’66 of VVD kiest. Het succes zit ‘m dus verscholen in de boodschap.
Bij gebrek aan een goede vervanger zal het niet zo snel gebeuren dat Cohen en Verhagen het veld ruimen. Bij het CDA is de nood het hoogst; daar heeft men op dit moment totaal geen enkele opvolger voor de vorig jaar vertrokken sollicitant Jan Peter Balkenende. Veelzeggend was, dat er gisteravond liefst 4 mensen op het podium stonden bij het CDA, die zich voordeden als leider van die partij; het waren Eelco Brinkman, Maxime Verhagen. Liesbeth Spies en Henk Bleeker. Wil de echte CDA-leider opstaan? Binnen het CDA hebben inmiddels talentvolle politici de handdoek in de ring gesmeten; Camiel Eurlings wilde officieel meer aandacht besteden aan zijn vrouw en een gezin stichten. Toch nam hij een baan aan als directeur Passagiersvervoer bij onze nationale luchtvaarttrots KLM. Jan Kees de Jager is een gedegen kerel, maar heeft nu al aangekondigd, dat hij na deze periode niet meer terug zal keren als minister. Maar goed, dat zei Donner een paar maanden geleden ook. Waarschijnlijk is De Jager erachter gekomen, dat het bedrijfsleven beter betaalt, dan de politiek. De Jager was vóór zijn verhuizing naar Den Haag mede-eigenaar van een softwarehuis in Rotterdam. Wat binnen het CDA overblijft, is een zee vol grijze muizen, die zo op leeftijd zijn, dat ze geen opvolger kunnen zijn van Jan Peter Balkenende. Bij gebrek aan een goede leider, heeft Verhagen maar het voortouw genomen. Met twee keer een halvering van het aantal zetels tot gevolg. Je kun dus rustig stellen dat Verhagen niet de ideale kandidaat is, om Balkenende op te volgen. Vooral zijn ruk naar rechts wordt hem zwaar aangerekend, maar is geen directe aanleiding voor het verlies. Alle zetels die het CDA verliest, komen immers bij de PVV terecht.
Binnen de PvdA zijn genoeg capabele opvolgers, maar net als bij het CDA is er niemand die aan de stoelpoten van (in dit geval) Job Cohen durft te zagen. Waarom stelt er zich geen vrouwelijke kandidaat zich centraal en wordt zo de eerste vrouwelijke minister-president van Nederland? Waar is dat progressieve, dat de PvdA altijd nastreeft? Maar vooral: wat is de boodschap, die de sociaaldemocraten nastreven? Hoe kunnen de sociaaldemocraten de naar de SP, GroenLinks en in mindere mate D’66 overgelopen kiezers weer terughalen?
Uw Opinie Paultje weet het wel… nu zij nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten