Betekent 'Mauro' het einde van het CDA?

Terwijl u op zaterdagochtend nietsvermoedend uw boodschappen doet bij de supermarkt, vecht in Utrecht iemand voor zijn leven. Terwijl u straks lekker een kopje koffie drinkt in het lokale eetcafé, vraagt in Utrecht iemand zich af, of hij wel toekomst heeft. En terwijl u straks een paar schoenen uit kiest in de schoenenwinkel of dan eindelijk die nieuwe tablet pc aanschaft bij de elektronica grootgrutter, is het niet zeker of die persoon in Utrecht aan het einde van het dag nog wel levensvatbaar is. Niet dat artsen zich ondertussen druk maken of deze patiënt nog wel kan worden gered. Sterker nog: ze staan aan de rand van het bed en zien de patiënt langzaam sterven. Niemand die ook maar naar de reanimatieapparatuur kijkt. Deze patiënt heeft inmiddels een naam: Christen Democratisch Appél; C.D.A..

Nederland is een coaltitieland; een land, waar iedereen een mening heeft. Tegelijkertijd beseffen we ons dat, willen we vooruit komen, we water bij de wijn zullen moeten doen. Om verder te komen, moeten we allemaal een beetje van ons standpunt inleveren. Zo komen we dichterbij elkaar en kan er worden bestuurd. In die cultuur is er maar één politieke partij, die daar sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog van heeft geprofiteerd, in optima forma. Er is in dit land maar één partij, die altijd water bij de wijn heeft gedaan, om zo met alle winden mee te waaien. Nergens echt een mening over; nooit echt een hard standpunt. Deze partij heeft inmiddels een naam: Christen Democratisch Appél; C.D.A..

Het CDA is volledig uit de tijd. Het past niet meer in een land, waar je vóór of tegen Geert Wilders bent; vóór of tegen Job Cohen. Voorheen kon het CDA zich nog schuilen achter zijn christelijke gedachtegoed. Dat gedachtegoed paste zowel bij de VVD als bij de PvdA. Het CDA kon met iedereen regeren, omdat het nergens echt een (goed onderbouwde) mening over had. Het CDA is een partij zonder belangen; zonder goed standpunt en zonder duidelijk gedachtegoed. De maatregelen van het CDA zijn halfslachtig; men is zelden echt duidelijk. Het partijprogramma is links noch rechts; vlees noch vis. Het is niet voor niets dat het CDA samen met de PvdA wedijvert over de twijfelachtige eer wie de kleinste partij wordt. Tot nu toe wint het CDA die prijs met vlag en wimpel van de PvdA; de christendemocraten staan in de peilingen op 13 zetels; een verlies van 8 zetels ten opzichte van het huidige aantal. Al die zetels gaan momenteel over naar PVV, VVD en in mindere mate ChristenUnie. Zij hebben wel een duidelijk verhaal – al is dat verhaal niet mijn keuze – en zijn duidelijk naar de kiezer. PVV, VVD en ChristenUnie zijn straks geleide partijen met een ijzeren discipline. Bij de PVV wil die discipline wel eens een keertje doorslaan. De VVD is een oase van rust, net als de ChristenUnie. Het zijn partijen waaraan het CDA al zijn zetels verliest. Het CDA is al lang niet meer de grootste en moet oppassen, dat het de huidige coalitie Rutte-Wilders niet in gevaar brengt. Het CDA doet in deze coalitie toch al mee voor spek en bonen; in het geweld van Wilders en Rutte hebben ze helemaal niets in te brengen. Ze hebben niets te vertellen. Ze doen mee voor de lol; voor de cijfers. Dat is precies de reden, waarom Job Cohen een coalitie met VVD, CDA en zijn partij niet zag zitten. De PvdA zou meedoen voor de cijfers; voor spek en bonen. Om de boel op te leuken. Die rol is nu weggelegd voor het CDA. Het CDA moet oppassen, dat het een nieuw kabinet Rutte-Wilders onmogelijk maakt. De komende jaren zal het hoogstwaarschijnlijk genoegen moeten nemen met de oppositiebankjes.

Het CDA staat op omvallen en is daarmee de belangrijkste bedreiging van het kabinet Rutte-Wilders. Het kan geen keuzes maken, omdat het gewend is altijd te kunnen schipperen. Er is commentaar genoeg over het standpunt van de PvdA inzake Europa. Maar het is tenminste wel een standpunt. Dat is geen populair standpunt, maar het is een standpunt. Inzake de Angolese asielzoeker Mauro is de PvdA ook helder: Mauro moet blijven. Als er één allochtoon is, die volledig is ingeburgerd, dan is het wel Mauro. De jongen praat Nederlands met een zwaar Limburgs accent, doet mee met de voetbalvereniging en gaat redelijk mee op school. Als fan van voetbalclub PSV zit hij er regelmatig op de tribune de spelers aan te moedigen en heeft inmiddels een aardige groep vrienden om zich heen verzameld. Het is het ideale beeld wat PVV-opperhoofd Geert Wilders graag ziet; aanpassen. Mauro is volledig aangepast aan de Nederlandse samenleving en toch moet die jongen de grens worden overgezet. Niet van het CDA, maar van de PVV. Gerd Leers, als burgemeester van Maastricht nog redelijk liberaal en vooral sociaal, loopt volledig aan de leidraad van Geert Wilders. Leers - in zijn tijd als Maastrichtse burgervader bejubeld door vriend en vijand - moest eerdere uitspraken over de multiculturele samenleving in Nederland op last van de PVV al terugtrekken. Hij en zijn collega Bleker mochten op audiëntie komen bij de Grote Geert om te vertellen dat ze toch echt een hekel hadden aan die vervloekte Moslims. Het geeft maar weer eens aan hoe verdeeld het CDA is en hoe slecht de patiënt CDA er aan toe is.

De zaak ‘Mauro’ is voor het CDA het zoveelste akkefietje. Van een geoliede partij, die mensen uit alle lagen van de bevolking vertegenwoordigde, is het CDA een afstandelijke partij geworden, dat zich van akkefietje naar akkefietje worstelt. Eigenlijk wilde het CDA niet meewerken aan de huidige coalitie VVD-PVV, maar deed het toch, in de hoop de PVV in te kapselen en ontevreden kiezers terug te halen. Die strategie lijkt nu te zijn mislukt. Iets, wat uw Opinie Paultje destijds al voorspelde. Het probleem met het CDA is, dat het een sterke rechtse- en een sterke linkse stroming heeft. Tot nu toe is daar altijd een consensus in gevonden en kon het CDA moeiteloos elke coalitie leiden. Het CDA is altijd de grootste partij van het land geweest en deed in alle bestuurslagen mee. Het had de meeste burgemeesters, de beste commissarissen en de meeste oud-politici op hoge posten, zoals bij de Verenigde Naties. Maar de burgemeestersposten zijn voor het grootste deel afgestaan aan de PvdA, de zetel in de provincie aan de PVV en de sollicitatiepogingen van Balkenende werden de partij bij de laatste verkiezingen fataal. De grootste partij van Nederland werd ineens de vijfde partij van het land. Waar de PvdA na het affaire-Ploumen de weg omhoog weer heeft gevonden, blijft het CDA in de peilingen laag staan. Maar de weggelopen kiezers waren niet alleen ontevreden over de sollicitatiepogingen van Balkenende; ze waren ook boos over de richtingloosheid van het partijbestuur. Het succesverhaal waarmee het CDA decennialang elke coalitie kon leiden, is de christendemocraten noodlottig en uiteindelijk fataal geworden. De zaak Mauro laat zien, dat het CDA worstelt met zijn eigen identiteit en zo lang het CDA geen duidelijk antwoord heeft op het gescheld van de PVV, zal het klein blijven. Het einde van het CDA is dan echt ingezet en misschien was Mauro wel het laatste zetje.

Het congres van vandaag zal daarop antwoord moeten geven.

Peppi & Kokki en het geheim van de Televizierring

Tussen 1973 en 1978 zond de KRO een kinderserie uit over twee suffe matrozen, genaamd Peppi & Kokki. Het duo, gespeeld door Herman Kortekaas en Gerard de Vries, speelde platvloerse slapsticks, gebaseerd op Laurel & Hardy. Niet dat ik die periode echt bewust heb meegemaakt – ik was iets te jong –, maar de serie is herhaald in de jaren ’80 en ’90 van de vorige eeuw en die heb ik wel weer bewust meegemaakt. Niet dat ik me echt hele afleveringen kan herinneren, maar het duo is inmiddels een begrip geworden voor hedendaagse duo’s, die zich eveneens dom en suf gedragen, of gelijksoortige opmerkingen naar elkaar maken.

Aan dat duo moest ik ook even denken, toen ik op rtlgemist.nl de bekroonde aflevering van Voetbal International zat te kijken. Wilfred Genée en Johan Derksen doen me erg denken aan het duo uit de jaren ’70 van de vorige eeuw. Hun spel is net zo suf, achterbaks en dom. De humor die ze uitkramen is platvloers en opmerkingen zijn vaak wel erg kort door de bocht. Iedere idioot kan van een afstand van 75 kilometer (ongeveer de afstand tussen mijn huis en de studio in Hilversum) ruiken dat het allemaal doorgestoken kaart en gespeeld is, en de humor onbedoeld slecht. Alsof je naar een hele foute Amerikaanse comedy zit te kijken, waarin slappe seksueel getinte grappen of lichamelijk letsel erg op de lachspieren moet werken. Het programma Voetbal International doet me daar ook erg aan denken. Het is een theekransje zonder goedgeklede Engelse stijve dames op leeftijd aan de thee, maar met vier slecht geklede Hollandse idioten aan een pot bier. Nog erger is het, als de mannen gaan lachen om hun eigen flauwe grappen. Vooral Genee schijnt zichzelf hierin erg grappig te vinden. Na de zoveelste schoffering in de richting van Derksen begint Genee nog net niet in zijn broek te plassen van ellende. Derksen is zelf ook redelijk van de tongriem gesneden en plaatst dan een even lompe opmerking terug, waarna het (over het algemeen mannelijke) publiek begint te schaterlachen en Genee gaat hierin hard mee. Dat is ronduit irritant. Derksen verroert vervolgens geen vin; Hij blijft Genee strak aankijken van onder zijn slechte kapsel en snor, die al weken niet lijken te zijn bijgehouden. Derksen denkt alleen maar aan de cheque die hij na afloop van het programma krijgt. En zo gaat het de hele avond (het programma duurt bijna 90 minuten) door.

Voetbal International is een platvloers programma, dat je kijkt met het verstand op nul, blik op oneindig en met een glas pils in de hand. Ondertussen zorgt moeder de vrouw voor warme pantoffels en een zak chips, terwijl op de achtergrond de radio aan staat op Radio Hollandio of Radio538. Hier komt de vergelijking met Peppi & Kokki om de hoek kijken. Voetbal International is platvloerse en vooral schrikbarend waardeloze humor. Je kijkt er niet naar voor de inhoud; je leert er zelden iets van. Hoogstens hoe je elkaar kunt sarren, zieken en afzeiken. Dit is bij meer programma´s met een politiek rechtse inslag het geval (van Derksen is bekend dat hij lid is van en stemt op de VVD); ook de programma’s van publieke omroep PowNed zijn behoorlijk rechts en komen niet verder dan zieken, sarren, afzeiken en goedkope grappen – met name over de PvdA – . Maar mannen vinden dat zieken nou eenmaal leuk; het is grappig, want mannen stemmen iedere maandag- en vrijdagavond massaal af op het programma. Het maken van goedkope toespelingen is bij Genee en Derksen aan de orde van de dag. Je leert er wat hele foute humor is, zonder dat je een bioscoopkaartje hoeft te kopen voor de zoveelste foute Amerikaanse comedyfilm; een soort film die me zelden of nooit aan het lachen krijgt. Ik mijdt dit genre dan ook principieel. De gasten die Voetbal International met enige regelmaat uitnodigt – o.a. Aad de Mos, Johan Boskamp en Hans Kraaij Jr. – blaken uit van slechte smaak, net als de kleding en het kapsel van Derksen. Genee kan zich over het algemeen wel redelijk kleden.

Genee en Derksen zijn hard en grof naar elkaar; maken elkaar uit voor rotte vis en vooral Genee is bij tijd en wijlen vreselijk arrogant. De chemie tussen die twee is gemaakt; dat kan niet echt zijn. Het is een nagespeelde poppenkast en Genee heeft als hoofdpresentator gesprekken zelden of nooit onder controle. De besproken spelsituaties zijn zelden te volgen. De uitleg van de volledig uit de gratie geraakte De Mos (Aadje Afkoop), Boskamp en Kraaij draagt niet echt bij aan ook maar enige verduidelijking. Dat kan ook niet de bedoeling zijn, want Voetbal International trekt typisch voetbalpubliek: over het algemeen bestaat het publiek uit mannelijke kijkers, die nog geen twee zinnen van een liedje uit zijn hersenpan krijgt geperst (“Kampioenuhhh, Kampioenuhhh, … olé, olé, olé…”). Een publiek dat blijkbaar smult van het achterbakse en arrogante gedrag van Genee en Derksen. Een publiek dat uren kan praten over een rode kaart aan speler X in de 16de minuut van de wedstrijd voetbalclub Y tegen voetbalclub Z, met hoog intelligente opmerkingen als:”Als die rode kaart niet was gegeven, dan was het een heel andere wedstrijd geweest”. Nogal logisch, want dat had die speler nog gewoon meegedaan!

Toch verkoos het Nederlandse publiek de arrogante opmerkingen in het voetbalprogramma Voetbal International boven andere even inhoudsloze, maar vooral pretentieloze programma’s als 'The Voice of Holland' en 'Wie is De Mol?'. De opmerking die Derksen maakte na het winnen van de ring was even inhoudsloos en arrogant als het programma zelf. In niet mis te verstane bewoordingen gaf Derksen aan, dat hij (ik citeer) “in een circus getrokken, waar hij geen deel van wil uitmaken en het winnen van de felbegeerde tv-prijs van de Lage Landen deed hem helemaal niets”. Derksen was ook nog genomineerd voor de personality prijs, maar moest daar de eerste plaats over laten aan Jeroen van Koningsbrugge. Ook daarop reageerde Derksen arrogant, flauw, irritant, platvloers en pretentieloos. Blijkbaar vindt Derksen zichzelf heel wat, aangezien zijn arrogante meningen in de voetbalwereld erg zwaar wegen. Als Derksen iets vindt, dan vindt over het algemeen heel Nederland dat. Derksen kan met zijn arrogantie spelers, trainers en directeuren maken en breken. Hij heeft autoriteit in de voetbalwereld, zo toonde het VARA-programma Zembla aan.

Felicitaties naar Genee en Derksen, die iets meer dan een jaar geleden nog moesten vechten om te overleven, nadat de directie van mannenzender RTL7 geen toekomst meer zag in voorganger Voetbal Insite, waarin Genee en Derksen ook al acteerden (let hier op de opmerking ‘acteren’, want het is allemaal gespeeld). Voetbal Insite werd immers op alle fronten afgetroefd door het veel betere Studio Voetbal, onder leiding van Jack van Gelder en (af en toe) Tom Egberts. Zowel Egberts als Van Gelder zijn met afstand veel betere gespreksleiders en vooral Van Gelder heeft een veel strakkere controle op de situatie. Van Gelder maakt – net als Genee – ook flauwe opmerkingen, maar Van Gelder weigert te lachen om zijn eigen grappen. Gesprekken die Van Gelder leidt, zijn korter en hebben meer inhoud, dan de flauwekul die Genee leidt. Waar Genee op de vlakte blijft, gaat Van Gelder dieper op de zaken in. Van Gelder houdt zijn gesprekspartners strak en kort en heeft veel meer overzicht over de situatie, dan Genee. Toch hebben Genee en Derksen gewonnen niet Van Gelder en Egberts. Als democraat in hart en nieren steun ik de meerderheid alleen maar; Voetbal International heeft de prijs meer dan verdiend. Zo werkt democratie; meeste stemmen gelden. Persoonlijk vind ik het voetbalprogramma ook de minst slechte van de drie genomineerden.

Dat Genee en Derksen hebben gewonnen is ook niet zo verwonderlijk. Ze vertegenwoordigen de hedendaagse maatschappij, waarin mensen graag rechts, kort door de bocht, irritant, arrogant en platvloers zijn. Mensen maken elkaar graag uit voor rotte vis en lachen op hun eigen onnozele, pretentieloze opmerkingen. Voetbal International is een programma van deze tijd. Tien jaar geleden zou een dergelijk plat programma van de beeldbuis zijn afgeschoten. Maar door de verharding van de (Nederlandse) samenleving is het algemeen geaccepteerd. Derksen was eerder een fel voorstander van het steunen van voetbalclubs met gemeenschapsgeld. Want, zo redeneerde hij, musea worden ook gesteund met gemeenschapsgeld. Hij ging liever naar een voetbalwedstrijd, dan naar een museum en heel Nederland was het daarmee eens. Nederland gaat liever dom voor de televisie liggen, dan dat het zich bijvoorbeeld laat informeren over de geschiedenis van het eigen land. Het programma Voetbal International is een goede afspiegeling van de hedendaagse maatschappij. Het laat goed zien, hoe Nederland er vandaag de dag uit ziet. Hoe mensen met elkaar omgaan en hoe verschrikkelijk laag het gemiddelde denkniveau van mensen kan zijn. Het is wat dat betreft is Voetbal International een geheel terechte winnaar, want het laat goed ziet hoe fout we vandaag de dag met z’n allen bezig zijn.

Heren, toch gefeliciteerd met je prijs!

JAN-PETER BALKENENDE WORDT MINISTER VAN AFSPRAKEN NAKOMEN

Terwijl ministers Henk Bleker en Gerd Leers op hangende pootjes bij de Grote Geert aan zijn bureau zitten en uitleggen dat ze toch echt een hekel hebben aan al die vervloekte Moslims en hartstikke anti-Europa zijn, vliegt hun pseudo-baas Mark Rutte Europa rond, om zich hard te maken voor een Eurocommissaris, die gaat toezien op de begrotingen van de eurolanden. Deze speciale eurocommissaris voor begrotingsdiscipline in de eurozone moet landen ook boetes opleggen, als ze de begrotingsafspraken zoals gemaakt in het Verdrag van Maastricht niet nakomen. Deze eurocommissaris heeft speciale bevoegdheden en staat eigenlijk gelijk aan voorzitter Barosso en EU-president Van Rompuy. Het instellen van een dergelijk instituut moet financiële rampen als nu gebeuren in Griekenland, Portugal, Italië, Ierland en in mindere mate Spanje en Frankrijk in de toekomst voorkomen.

Een nobel streven van Rutte, zo lijkt het en alle partijen in Nederland lijken de VVD’er te steunen. Van zijn eigen VVD tot aan de linkse oppositie PvdA, D’66 en GroenLinks en zelfs de zwarte kousen van de SGP staan op de banken de klappen. SP en PVV (vanzelfsprekend) niet; voor hen houdt de wereld op bij Breda, Venlo en/of Maastricht. De Duitse bondskanselier Angela Merkel klapte tevreden in haar handjes en vandaag sloot ook de Franse rokkenjager Sarkozy zich bij het gezelschap aan. Mark heeft de belanrijkste beslissers aan zijn zijde. Wat een eenheid in dit Kabinet: Geert succes in Nederland en Mark succes in Europa!

En het lijkt ook een goed idee. Immers, niemand wil een herhaling van de eurocrisis. Totdat je wat dieper op de zaken in gaat. De baan slaat eigenlijk helemaal nergens op. Iemand die er op toe ziet, dat afspraken worden nagekomen; waar gaat het over? Komt er straks ook een minister van Bankzaken? Het is te hopen van niet, want dan zou je voor iedere ramp een speciale minister moeten installeren, die dergelijke rampen in de toekomst moet voorkomen. Tegelijkertijd moet je je afvragen, of een dergelijke speciale eurocommissaris voor begrotingsdiscipline in de eurozone wel echt nodig is. Het antwoord daarop is volmondig N-E-E! Het is eigenlijk te gek voor woorden, dat diezelfde Mark Rutte in Nederland alle ambtenaren op straat smijt, terwijl hij diezelfde ambtenaren in Europa weer aanneemt. Maar het gaat verder dan dit.

Als we kijken naar hoeveel afspraken we hebben gemaakt om tot een gezamenlijke Europese Unie te komen, heb je 16.000 pagina’s A4 nodig om door te worstelen. Een paar verdragen op een rijtje: Verdrag van Wenen, Verdrag van Lissabon, Verdrag van Maastricht, Verdrag van Versailles, Verdrag van Amsterdam, Verdrag van Malta, Verdrag van Nice, Verdrag van Rome… en ga zo maar door. Talloze afspraken, maar eigenlijk houdt niemand zich er aan. En omdat niemand zich er aan houdt, of – nog erger – de afspraken naar eigen voordeel interpreteert, is de Europese Unie verworden tot een doolhof aan Verdragen, waar geen mens meer uit komt. Één ding staat voorop: niemand komt de afspraken echt na. Alleen Nederland.. Nederland is het braafste jongetje van de Europese klas en komt elk regeltje in al die verdragen keurig na. Nederland verkocht al haar tafelzilver, omdat het vooruit wilde lopen op EU-afspraken. Veel van die afspraken gingen niet door en daarom zijn Essent en NUon nu in respectievelijk Duitse- en Zweedse handen. Die bedrijven (RWE en Vattenfall) zijn op hun beurt weer staatsbedrijven. Ook de nationale posterijen (TNT Post of één van die 37 andere namen die het ooit had) zijn volledig verkwanselt, terwijl het grootste postbedrijf ter wereld, DHL, gewoon nog een staatsbedrijf is. Ook het grootste autoconcern ter wereld (Volkswagen) is voor het grootste deel nog steeds in handen van de Duitse deelstaat Baden-Würtemberg. De grootste luchtvaartmaatschappij van Europa, Air France, is gewoon in handen van de Franse staat. Diverse banken en verzekeraars kunnen zonder de helpende hand van de belastingbetaler niet overleven en dus heeft de staat ze opgekocht: In Nederland gebeurde dat bij ABN AMRO, in België bij Dexia, in Duitsland bij de Hypovereinsbank en in Frankrijk bij BNP Parisbas, Credit Agricole en Credit Lyonais. Daar sta je dan als VVD met je marktwerking…

Als we nou eens beginnen met het nakomen van al die afspraken die op 16.000 pagina’s A4 staan en elkaar erop aanspreken, als dat niet gebeurd, dan zijn we als EU al een heel stuk verder. Dat niet alleen, maar we moeten elkaar ook eens recht in de ogen aan durven kijken en de waarheid zeggen; ook al heten de overtreders Frankrijk of Duitsland. Immers, Frankrijk en Duitsland waren de eersten die hun eigen begrotingsregels met voeten traden, om vervolgens hun eigen regels in hun eigen voordeel op te rekken. Nee, Nederland hoeft in deze situatie zich niet aan alle regeltjes te houden; maar Nederland geilt nou eenmaal op regeltjes. Dat was zo, dat is zo en dat zal nog wel even zo blijven. Vandaar dat de Nederlandse regering vindt, dat er een speciale eurocommissaris voor begrotingsdiscipline in de eurozone moet komen van regeltjes. Alsof er nog niet genoeg regeltjes staan op die 16.000 pagina’s A4.

Het is geen vanzelfsprekendheid dat de nieuwe supereurocommissaris er ook daadwerkelijk komt. Er zal nog veel water door de Rijn, Donau en Seine moeten, vóór daar een beslissing over valt. De nationaliteit van de nieuwe superspeciale eurocommissaris voor begrotingsdiscipline in de eurozone is echter al wel bekend; Vanzelfsprekend wordt het een Nederlander. Het hele idee is immers een Nederlands idee en dus zullen alle belangrijkste regeringsleiders het erover eens zijn, dat die eer toe komt aan Nederland. Zelfs zijn identiteit is al bekend. Want wie tovert Nederland dan als een konijn uit de hoge hoed? Precies, Jan-Peter Balkenende. Want wat dat betreft zijn ze bij de VVD hun vrienden van het CDA nog lang niet vergeten. Het CDA is de laatste maanden zo verguist door vriend en vijand; het CDA staat met 13 zetels historisch laag in de peilingen en dreigt daardoor een nieuw Kabinet Rutte-Wilders in gevaar te brengen. Maar bij de VVD hebben CDA’ers nog altijd een speciaal plaatsje in hun hart. Bovendien heeft Balkenende een minder prestigieuze baan dan zijn aartsvijand Wouter Bos, die juist door vriend en vijand wordt geprezen. Waar Bos met de grote directeuren der aarde eet, staat Balkenende als een schooljuffrouw dagelijks voor een veredeld soort kleuterklasje. Dus wordt het tijd om Balkenende uit de voorleeshoek te halen en hem te deponeren tot minister van Afspraken Nakomen. Donner wordt zorgvuldig door Rutte naar de baan van Minister van Staat gedirigeerd; Balkenende mag toch nog naar de EU. Na verwoede sollicitatiepogingen lukte het Balkenende niet om een baan bij de EU te bemachtigen; Rutte helpt hem nu een handje. Een totaal overbodige en ridicule baan; maar de baan lijkt Balkenende op het lijf geschreven. De oppositie – die Rutte eerst steunde – zal zich bij de neus genomen voelen. Als de positie vacant komt, zal vooral GroenLinks er een vrouw op willen hebben en de PvdA één van hun uitgerangeerde politici. Het zal weer een gebruikelijk Haags gekrakeel worden wie de positie mag invullen, terwijl de kandidaat al lang bekend is. Eigenlijk net als bij de vacature van Minister van Staat; iedereen mag solliciteren, maar uiteindelijk wordt Donner het toch. Bij het CDA zullen ze Mark Rutte tot in lengte van dagen op een voetstuk plaatsen. Mark Rutte en zijn VVD kunnen bij het CDA niet meer stuk. En Wilders heeft het nakijken.

En zo kan Jan-Peter Balkenende alsnog Europa in en geeft hij Wouter Bos weer het nakijken. Hoewel… met zijn baan en met zijn reputatievan niet erg daadkrachtig minister-president zou ik me niet zo erg schamen, als ik Wouter Bos zou heten.

Jan Peter, alvast gefeliciteerd met je nieuwe baan!

Vette pech

Job is een fatsoenlijke man. Hij is vriendelijk, aardig en tolerant. Aimabel, integer en een prima bestuurder.... Alleen al daarom past hij niet meer in deze tijd. In deze tijd moet je namelijk een enorme schreeuwer zijn; een hufter. Een van de pot gerukte aan lager wal geraakte straatjongen die niets anders kan dan schelden, sarren, zieken, schofferen en treiteren, zonder met een echt alternatief te komen voor de economische problemen waar de wereld voor staat. Je moet mensen uitmaken voor rotte vis en keihard meppen, als je het ergens niet mee eens bent. De dialoog aangaan met elkaar en uiteindelijk met elkaar tot een oplossing komen, is wel Job's stijl maar past niet meer in deze tijd. Dit is een tijd van schreeuwen om het hardst, waar alle fatsoensnormen zijn verdwenen. En de mensen in het land vinden dat nog leuk ook! U, de kiezer, vindt het allemaal prachtig. Hoe harder die linkse idioten worden aangepakt, hoe beter, vindt u. En het kan u allemaal niet hard genoeg. Immers, als u het ergens niet mee eens bent, dan begint u ook te schreeuwen, te zieken en de sarren. Als het u dan uw zin nog niet krijgt, dan begint u te stampen en daarna te slaan. Dat is heel normaal, tegenwoordig. U gaat overal de confrontatie aan. Nog even, en u neemt een wapen ter hand, en gaat overal heen met een doorgeladen pistool. Als u uw zin niet krijgt, dan gaat u schieten.

Bingo, voor de ultra-super-rechts-populistische PVV, die nergens echt een goed antwoord op heeft, dan alleen maar gescheld en getier; discriminerende en fascistische opmerkingen kan maken aan het adres van Moslims. Terugtrekken achter de dijken en vooral ons niet bemoeien met wat er allemaal in de wereld speelt. Maak elkaar uit voor bedrijfspoedel of andere scheldpartijen. Maak de Turkse premier maar uit voor aap; geeft niets. Hoort er gewoon bij. Ondertussen vergeten we dat Nederland met al dit geziek, gezeik, gediscrimineer en gesar economisch gewoon stil staan en Turkije opstoomt in de vaart der volkeren.

Job Cohen ligt onder vuur. Binnen zijn eigen PvdA zijn er al diverse mensen die hem een mes in de rug hebben gestoken. Willem Vermeend, Bram Peper en sinds deze week komt die twijfelachtige eer ook Lilianne Ploumen toe. De rechtse pers – rechts geworden door Wilders’ uitspraken dat de pers veel te links is en dus Wilders te weinig aandacht geeft – smult ervan en registreert moeiteloos alle scheldkanonnades van Wilders richting Cohen. Cohen heeft daar niet afdoende antwoord op; is niet fel genoeg in de debatten. Cohen probeert alles met de mantel der liefde te bedekken en kruipt terug in zijn schulp. Omdat Cohen weet, dat je met schelden en schreeuwen niet zo ver komt. Cohen is een nette man. Maar tegelijkertijd kan Cohen de verschrikkelijke opmerkingen van Wilders niet de baas. Hij weet zich geen raad met de scheldkanonnades van Geert Wilders. Het publiek smult inmiddels van dit asociale gedrag en waardeert dit met extra stemmen. Massaal lopen ze weg bij de PvdA, over naar de partijen op de flanken, zoals dat zo mooi heet. De partijen die niets anders kunnen doen dan sarren en zieken, maar tegelijkertijd geen oplossing hebben voor de problemen waar de wereld voor staat.

En daar komt de zwakte van de Partij van de Arbeid om de hoek kijken. Het probleem van Job Cohen en zijn PvdA is, dat ze geen antwoord hebben op het nieuwe rechtse signaal. Ze kunnen er geen goed verhaal tegenover stellen. Job Cohen kan niet duidelijk genoeg zijn in zijn verhaal dat de PVV zichzelf terug trekt op een eilandje en eigenlijk niets anders kan doen dan schelden, discrimineren, zieken en sarren. Als het aankomt op het nemen van verantwoordelijkheden, geeft de PVV niet thuis. De PvdA kan niet duidelijk maken, dat de PVV niet thuis geeft bij belangrijke beslissingen. Beslissingen die uw en mijn leven van alle dag beïnvloeden. Cohen heeft geen antwoord op de scheldpartijen van Wilders; net als Ad Melkert dat destijds ook niet had bij het nieuwe rechtse signaal van wijlen Pim Fortuyn. Hoewel Cohen een heel ander figuur is, is die parrallel wel te trekken. De de PvdA gaat echt niet uit zichzelf weer stijgen in de peilingen; dat gebeurt alleen, als de PvdA een goed verhaal heeft en dat – in de traditie van Wilders – blijft herhalen, totdat de langspeelplaat sleets is gedraaid. De PvdA moet nou eindelijk eens duidelijk maken aan de Nederlandse bevoling, dat de PVV niets meer dan symboolpolitiek bedrijft en dat de gevolgen voor Nederland desastreus zijn, als de PVV het in Nederland voor het zeggen krijgt. De PvdA moet – net als de SP – het kabinet uitdagen en vragen of fatsoenlijke partijen als VVD en – in mindere mate – CDA wel willen samenwerken met een partij, waarvan de leider eigenlijk alleen maar kan schelden op anderen; onfatsoenlijk en asociaal is. Wil je met een dergelijke partij wel samenwerken? Dat verhaal ontbreekt momenteel bij de PvdA. En natuurlijk geloven we allemaal in Cohens bestuurlijke capaciteiten; maar het debat aangaan is aan Cohen niet besteed. Dat zal hij echt moeten veranderen, want anders komt het nooit meer goed met hem.

Het is duidelijk dat het populisme Europa langzaam maar zeker kapot maakt. Het bevordert het herstel van de Europese economie. Regeringsleiders durven geen beslissingen meer te nemen. Knopen door te hakken, omdat er in het verleden de verkeerde knopen zin doorgehakt en de kiezers thuis het niet langer meer pikken. Kiezers stemmen vandaag de dag op scheldende politici (Nederland) of politieke partijen, die vinden, dat je op je 14de al seks moet hebben en moet kunnen stemmen (Duitsland), of partijen, die zich helemaal terug willen trekken uit Europa (Finland). En zolang de tegenstand zo slap is, als dat-ie nu is, hebben deze partijen niets te vrezen. Ze kunnen gewoon doorgaan op de oude voet. Partijen als de PVV (Nederland), Freiheitspartei (Duitsland) of Echte Finnen (Finland) zijn enorm populair en winnen alleen maar aan populariteit, naarmate de crisis en onrust in de Europese Unie toeneemt. En ergens doet Europa zichzelf dat ook wel aan: In de plaats van banken te straffen, krijgen de banken alleen nog maar meer geld van de Europese belastingbetaler en dat is inderdaad fout. Maar tegelijkertijd snappen de kiezers niet, dat de populistische partijen geen echte oplossing hebben voor het probleem. Niet voor niets is de PVV slechts gedoogpartner van dit kabinet. Ze kunnen de verantwoordelijkheid niet aan, omdat ze de capaciteit noch de oplossingen in huis hebben. De SP zal na de eerstvolgende verkiezingen groter zijn, dan de PvdA. Maar meedoen zullen ze niet, omdat ze nog nooit hebben geregeerd. Dus zullen zij het nationale kabinet dat er dan zit, vanuit de flanken steunen.

In die wereld hoort Job Cohen niet thuis. Helaas...

Ik wil een volksopstand!!!

Ik wil een volksopstand! Ik wil actie. Ik wil mensen in actie zien komen tegen een maatregel die toch onmogelijk kan worden gesteund. Ik wil bloed zien; offers. Ik wil mensen achter tralies; berecht, omdat ze stalen van de armen en dat vervolgens aan de rijken gaven (een omgekeerde Robin Hood, zeg maar). Ik wil mensen voor de rechter verantwoording af zien leggen. Ik wil doden en gewonden; mensen die smeken om vergiffenis. Ik wil keiharde actie vanuit de bevolking. Een bevolking die keihard pijn moet lijden; zorgpremies die inmiddels zo hoog zijn, dat bijna geen mens ze nog kan betalen. Tienduizenden ontslagen bij Defensie, bij de gemeentelijke overheden en sociale werkplaatsen. Mensen kunnen hun hypotheek bijna niet meer betalen omdat de hoogte van de OZB de pan uit rijst. En dat alles om een paar VVD’ers in hun leasebakken te laten rijden? De maat is vol! Dit kan zo niet langer. We moeten als Nederlanders in opstand komen. Hoe kan de PvdA nou aan de ene kant opkomen voor de sociaal zwakkeren, terwijl het aan de andere kant goedkeuring heeft aan steun aan een paar zwaarlijvige bankdirecteuren, die toch nooit PvdA zullen stemmen maar altijd VVD?? Hoe kan Ronald Plasterk nu een vlammend betoog houden over PGB’s en sociale werkplaatsen (waarbij ik respect toonde voor de man); roepen dat dit kabinet een asociaal beleid voert en tegelijkertijd steun geven aan banken??? Ronald Plasterk, een man die ik huizenhoog heb zitten; voor wie ik respect heb en alleen maar kan buigen… Toen ik hem daar bezig zag in De Lichtfabriek in Haarlem, samen met Mohammed Mohandis, dacht ik maar één ding: die man krijgt mijn stem! Hoe kan die man nou een stelletje criminele bankdirecteuren steunen?? Dit vraagt om drastische maatregelen! De limiet is bereikt!

Wat is er loos? Eergisteren kwam de Frans/Belgische bank Dexia met het bericht, dat het wel eens om zou kunnen vallen, omdat het heeft geïnvesteerd in Griekse staatsobligaties. De Belgische bank heeft maar liefst 3,5 miljard euro aan leningen uitstaan in Griekenland; evenveel als de vier grote Nederlandse banken samen aan Griekenland hebben uitstaan. Dexia had al een berg Amerikaanse prutshypotheken in portefeuille en nou komt dit er nog eens bij. Gevolg: De Frans/Belgische bank wordt met miljarden bankensteun gered door de Franse- en Belgische overheden en het Belgische deel wordt genationaliseerd. België staat ook garant voor de bankrekeningen bij de bank. België, dat zelf al jaren geen cent meer op zijn kont te krabben heeft en bijna twee jaar geen regering (als er eenmaal een regering is gevormd, kunnen de Belgen alweer naar de stembus), neemt de schulden van de bankdirecteuren van Dexia op zich; alle slechte leningen worden in één onderneming gestopt en dat deel wordt een soort staatsbank.

Kan het nóg gekker? Jawel! De problemen bij Dexia dreigen nu over te slaan naar de rest van Europa. Een nieuwe bankencrisis dreigt en dus kwam de Duitse bondskanselier Angela Merkel vandaag met het werkelijk BRILJANTE idee om 200 miljard euro in de banken te pompen, omdat die anders zouden bezwijken onder de waardeloze staatsobligaties, die ze in bezit hebben. Naast die van Griekenland, hebben ze ook nog staatsobligaties van Italië, Spanje, Portugal en Ierland. De waarde van de Italiaanse staatsobligaties is nog maar 3 stappen verwijderd van een junkstatus. Het bezit ervan betekent dus, dat je eigenlijk niets waardevols bezit. Slecht inkoopbeleid door de bankdirecteuren en -managers wordt gesteund (en beloond) door de nationale overheden met een kapitaalinjectie van liefst 200 miljard euro, zo is het briljante idee van Merkel. Ik geloof, dat ik helemaal gek ga worden…

Als ik u even mee terug mag nemen in de tijd, dan schrijven we nog niet zo gek lang geleden: het is 23 juni 2011 (pak ‘m beet 5 maanden geleden) als de Europese Commissie een zogenaamde bankenstresstest laat uitvoeren; ik word al zenuwachtig bij het horen van het woord ‘bankenstresstest’. Bij zo'n test wordt een scenario op de banken los gelaten waarbij de economie slecht draait, de aandelenkoersen erg laag staan, de werkloosheid omhoog schiet en de schulden bijna niet meer kunnen worden terugbetaald. 91 Europese grootbanken doorstonden deze test; ook de Nederlandse banken. Dexia slaagde zelfs met vlag en wimpel bij deze test, die nu meer dan waardeloos blijkt te zijn. En nu heeft datzelfde Dexia ineens geld nodig van de belastingbetaler? Het is nooit echt duidelijk geworden, waarop de banken destijds precies zijn getest en of de test überhaupt wel goed is uitgevoerd. Nu blijkt, dat Dexia destijds niet is getest op de toen al waardeloze Griekse staatsleingen. Dat lag politiek te gevoelig. Die bankenstresstest was dus inderdaad een farce. Niets waard; zoals uw Opinie Paultje destijds al voorspelde. De bankenstresstest is onvoldoende uitgevoerd en met echt zware scenario´s is geen rekening gehouden, omdat men toen al wist dat de banken bij echt slecht weer wederom een beroep zouden moeten doen op de portemonnee van de blastingbetaler. Dat lag niet lekker in de bevolking, dus werden de waardeloze Griekse staatsobligaties niet getest. Zo ook de Italiaanse, Spaanse, Portugese en Ierse staatsobligaties, die nu ook meer dan waardeloos zijn geworden en dus werden die tijdens de test buiten beschouwing gelaten. Je vraagt je af, wat er nog méér buiten de test is gelaten. Dit is een APK die niet volledig is uitgevoerd en dus is de auto nog steeds niet waardig om deel te nemen aan het verkeer. Sterker nog; de hele APK klopt niet. Er is getest op de verkeerde punten; als er überhaupt al is getest… Misschien is het wel zo, dat een of ander duur consultancybureau een ingewikkeld rapport heeft geschreven over een ingewikkelde materie, waar de argeloze belastingbetaler toch niet meer uit zou komen door de ingewikkelde taal in het rapport. Men zou een zin dertig keer over moeten lezen en vóór het überhaupt doorheeft, wat er wordt bedoeld. Voor veel geld schrijven consultancybureaus graag ingewikkelde rapporten, die over het algemeen nergens over gaan. Zo ook het rapport over de bankenstresstest, die slechts half of helemaal niet is uitgevoerd.

Wie kan het nog langer verkroppen, als je de baas van Dexia, Jos Clijsters, met zijn dikke buik ziet rond hobbelen en dan tegelijkertijd denkt aan de bijna tienduizenden arbeidsplaatsen die komen te vervallen. Die meneer Clijsters gaat vanavond in zijn leasebak naar huis, naar zijn dikke villa in Brasschaat en is er zeker van, dat de Belgische belastingbetaler zijn miljoenenloon aan het eind van de maand weer kan ophoesten. En anders is er nog wel de Europese belastingbetaler, die zich met handen en voeten heeft gebonden aan Dexia en 91 andere banken in Europa. Meneer Clijsters en zijn collega’s vinden het zo langzamerhand heel normaal, dat ze hun hand weer kunnen ophouden bij de belastingbetaler, die eerder al 1.600 miljard dollar in hun bedrijf pompte. "Geen probleem, als onze bank in de problemen komt; de belastingbetaler redt ons wel". Nu snap ik ook, waarom die banken destijds met vlag en wimpel slaagden voor die bankenstresstest (JEUK, JEUK!!!); bij problemen kunnen ze toch nog terugvallen op de belastingbetaler. Alsof je met een auto, die niet APK gekeurd is, geen boete krijgt van de politie. En kon bij de dames en heren bankdirecteuren nog een bedankje vanaf. Er kon niet eens een excuus vanaf. Er kon niet eens “sorry” vanaf. Een beleidswissel of misschien zelfs een bosje bloemen als dank dat hun klanten ze hadden gered. Halvering van hun megasalarissen of afzien van bonussen. Helemaal niets! Ze zwommen met een lichaam vol open wonden tussen een school piranha's, werden gered en er kon niet eens een bedankje vanaf. Tja, dan ga je toch wel even anders kijken naar euh.. "een bank met ideeën". Kotsen moet ik, ieder keer als ik die reclame hoor of zie, waarin de Rabobank trots zegt, dat ze “een bank met ideeën” is. Misschien is het een goed idee, om die hele slogan even in de vrieskist te smijten en op te houden met het steunen op belastinggeld?! Misschien kunnen de vetbetaalde managers van de Rabobank hun collega’s eens wijzen op hun verantwoordelijkheden?

Kan iemand mij bij VVD, CDA, PvdA, GroenLinks en/of D'66 vertellen waar die bankenstresstest voor nodig was? Kan iemand mij het nut van die bankenstresstest uitleggen? Kan iemand mij uitleggen, waarom de Europese belastingbetaler destijds gewoon voor de gek is gehouden? Kan iemand mij uitleggen, waarom er wordt geroepen dat we met z’n allen rustig kunnen gaan slapen; nergens zorgen over maken, en ondertussen staat er weer 200 miljard euro klaar om een stelletje criminelen uit de brand te helpen? Is het een zoethoudertje, zoals Opinie Paultje destijds al beweerde? Is het een actie van de almachtige bankenlobby om de onrustig geworden belastingbetaler stil te houden? Geen twijfel over mogelijk: bankdirecteuren zijn regelrechte criminelen in krijtstreepjes- of mantelpak. Het is smerig voetvolk, omhooggevallen VVD'ers, dat in de gevangenis thuis hoort. Ze horen zich op z'n minst te verantwoorden voor de rechter, of anders wel voor de argeloze belastingbetaler, die nu alweer moet klaarstaan met een emmer met geld, om ze van de ondergang te redden. De belastingbetaler, die extra zorgpremie kan gaan ophoestem; arbeidsgehandicapten die thuis komen te zitten omdat de sociale werkplaats wordt opgedoekt; de gemeente, die geen plantsoen meer kan bijhouden; mensen, die hun eigen huis niet meer kunnen betalen; 35.000 militairen die worden ontslagen of die ouderen in verzorgingstehuizen, die liggen te ronken in hun eigen uitwerpselen. Bijstandsmoeders die worden gekort op hun inkomen of werklozen, die niet meer kunnen rondkomen. En ondertussen steunen we met 200 miljard euro de banken?! "De bank met ideeën zegt sorry”! In de plaats van (opnieuw) belastinggeld in die banken te steken, moeten die banken een bankenheffing betalen en wel zo snel mogelijk! Als ABSOLUTE VOORWAARDE stellen, dat werkelijk alle bankdirecteuren en -managers hun salarissen verlagen tot geen cent méér dan de Balkenendenorm, zo lang ze van de belastingbetaler trekken. En de eerste de beste bankdirecteur of -manager, die daar tegen in opstand komt, moet gewoon worden teruggeworpen tussen diezelfde school piranha's, en door hen levend worden opgevreten. Zijn ze helemaal gek geworden, daar bij die banken? Ze hebben de hele wereldeconomie naar de g*dverd*mme geholpen en dan gaan ze ook nog eens lopen protesteren tegen een bankenheffing? Het is godgeklaagd! We moeten als belastingbetaler hiertegen in opstand komen!

Dit vraagt om een volksopstand. Ook tegen "de bank met ideeën". We gaan de baricades op, met gebalde vuist. Wanneer verzamelen we op het Malieveld??

Vrienden van het CDA...

Ik heb nog nooit zo goed geslapen als dit weekeinde. Niet alleen omdat ik in de nadagen van mijn vakantie zit, of omdat het nu eindelijk lekker weer is. Ook niet, omdat ik helemaal in de wolken ben over de opstartperiode van mijn eigen bedrijf; een uitgeverij van mijn eigen werk. Nee, ik ben helemaal gelukkig omdat nu langzaam maar zeker duidelijk wordt, dat Geert Wilders nooit minister-president van dit land zal worden. Mijn grootste angst is dit weekeinde weggenomen, met dank aan – ik zou bijna willen zegen – mijn vrienden van het CDA. Ik ben altijd redelijk kritisch geweest op deze partij en dat ben ik nog; ik zal dat ook blijven doen. Maar nu ik zie, dat het CDA langzaam in tweeën wordt gespleten, wordt langzaam duidelijk dat het CDA ervoor zorgt, dat Geert Wilders geen minister-president meer wordt van Nederland. Heerlijk, want nu kunnen we ons gaan richten op echte zaken. Belangrijke zaken, die er echt toe doen. Misschien wel zaken, die nodig zijn, om Nederland door de crisis heen te helpen.

Wat is er dit weekeinde gebeurd? Eigenlijk twee dingen: 1) Binnen het CDA is de achterban erg kritisch over de samenwerking met de ziekende, sarrende, scheldende en schofferende Geert Wilders van de PVV. Eerst richtte Wilders zijn pijlen voornamelijk op de PvdA, wat de CDA’ers wel konden waarderen. Maar nu het verhaal van Wilders richting de PvdA wat sleets begint te worden en de PVV (heel langzaam) in de peilingen zetels begint te verliezen, richt Wilders zijn pijlen nu ook op zijn eigen gedoogpartners; zijn coalitiepartners. En dat kunnen de Christenen van het CDA minder waarderen. Wilders is nu ook aan het schelden, trappen, schoppen, schofferen en slaan aan het adres van de VVD (“Doe eens normaal man!”) en aan het adres van oud CDA-bewindslieden als Ernst Hirsch-Ballin, Ab Klink en Ruud Lubbers; mensen die tegen de huidige samenwerking met de PVV zijn. Hirsch-Ballin was kandidaat voor de Raad van State, maar is tegen de PVV en dus mag hij niet meedoen in de sollicitatieronde. Politici uit de voor het CDA belangrijke provincie Noord-Brabant vinden een samenwerking met de PVV uit den boze. Het protest binnen het CDA klinkt steeds harder. Want, zo redeneren de zwaar gelovigen; de Heer zou het nooit hebben goedgekeurd, dat de ene apostel de andere apostel zou schofferen, uitschelden, sarren en zieken. Ab Klink waarschuwde al vóór aantreden van dit kabinet voor deze praktijken in een brandbrief aan het partijbestuur; maar die wilde er niets van weten. Die krijgen dus nu de deksel op hun neus.

Het zal u niet zijn ontgaan, dat de PvdA in de peilingen hard achteruit gaat in zetels. PvdA en CDA strijden om de twijfelachtige eer wie bij de volgende verkiezingen de kleinste wordt. Op zich iets om je zorgen over te maken. Ware het niet, dat de PvdA in de peilingen altijd slecht staat, maar in verkiezingstijd toch altijd weer overeind weet te krabbelen. De laatste twintig jaar is de PvdA altijd de belangrijkste partij geweest op links, waar altijd een rechtse partij tegenover stond. Traditiegetrouw was dit het CDA, met de laatste jaren een haperende Jan Peter Balkenende als tegenstander. De laatste verkiezingen maakte het CDA plaats voor de VVD. Het CDA was in zetelaantal tot drie keer toe gehalveerd: landelijk, provinciaal en gemeentelijk. Die zetels zijn bijna allemaal overgegaan naar de PVV. Overeenkomst met de PvdA is, dat het CDA in de peilingen het net zo slecht deed als de sociaaldemocraten; bij het CDA kwam de nachtmerrie echter ook uit. De schade bij de PvdA bleef beperkt tot een verlies van 2 zetels, waar het CDA halveerde van 45 naar 21 zetels. En de toekomst ziet er voor het CDA niet al te best uit. Of toch wel?

Onmiskenbaar doet het CDA aan deze coalitie mee voor spek en bonen. CDA voert beleid uit, dat door VVD en PVV is gemaakt. Het CDA is er puur voor de vorm. Ze mogen het Kabinet Rutte-Wilders aan een meerderheid helpen en verder moeten Verhagen en zijn mensen slikken of stikken. Het CDA stemde in met het boerkaverbod en mag op hoofdlijnen de begroting steunen. Alle bezuinigingen mag het CDA gedogen. Verder hebben de mannen van Verhagen helemaal niets te zoeken in dit kabinet Rutte-Wilders; de koers die het CDA zo graag uitzet, is helemaal verdwenen. Het CDA is onzichtbaar en veel CDA-kiezers kunnen zich helemaal niet meer vinden in het beleid van dit kabinet. Dus gaan de christendemocraten in de peilingen van 21 naar 13 zetels; er is een moment geweest dat het er minder dan 10 waren. Door die keizers is het gedoogkabinet Rutte-Wilders II nu al geen optie meer. Er bestaat geen draagvlak voor in de Nederlandse samenleving. Een nieuw kabinet Rutte-Wilders (of Wilders-Rutte, zo u wilt) komt er simpelweg niet, omdat het CDA de twee VVD’ers niet aan een meerderheid kan helpen. Ook met gedoogsteun van de SGP – de partij die vrouwen net zo minderwaardig vindt, als de door de PVV zo gehate Moslims – komt er geen kabinet Rutte-Wilders II (of Wilders-Rutte I). Het CDA heeft gedaan, wat het wilde: het heeft hiermee Geert Wilders en zijn PVV uitgeschakeld. Dat is het eerste goede nieuws.

Omdat er geen andere partijen in de Tweede Kamer zijn, die een samenwerking met de PVV willen aangaan, zal Geert Wilders geen minister-president worden. Probleem één is, dat het CDA de twee niet aan een meerderheid kan helpen; al zou ze het willen. Probleem twee is misschien nog wel erger: nu Geert Wilders er niet voor terugdeinst zijn eigen zakenpartners te schofferen, sarren en zieken, zullen CDA’ers de buik vol hebben en de stekker uit de samenwerking trekken. Eerder achtte ik de kans groot, dat de VVD dit zal doen, maar inmiddels dicht ik ook het CDA een goede kans toe. Mocht dat gebeuren (en die kans is vrij groot), dan is er nog maar één partner in crime over voor de PVV. Hiermee heeft Geert zijn kans verkeken om minister-president te worden. Het gaat simpelweg niet. Maar er is méér…

Omdat er nog maar één partij over is, die met de PVV wil samenwerken, zijn er dus meerdere partijen, die dit niet willen. De kans dat de PVV in zijn eentje 76 zetels haalt, is erg klein (doch niet onaannemelijk). In dat geval zouden alle zetels van het CDA en een groot deel van de VVD moeten overgaan naar de PVV en dat zie ik nog niet zo snel gebeuren. Dus na de eerstvolgende verkiezingen kan er dus niet anders dan een nationaal kabinet komen, met daarin VVD, CDA, PvdA, GroenLinks en D’66, eventueel gesteund door de SP. Misschien wel, dat de VVD zal moeten plaatsmaken voor de SP. Maar ook hier mag het CDA ook weer meedoen voor spek en bonen; voor de vorm. Het is niet zeker of de christendemocraten dat wel willen. Aan de andere kant is de SP geen bestuurderspartij; anders dan de PvdA. Het kan dus zijn, dat de SP zijn goedkeuring geeft aan de PvdA.

Hoe het ook zij; Met het gesar en getier wordt Geert Wilders geen minister-president. Sterker nog; zal de PVV hierdoor verdwijnen in de marge. Want wat CDA en PvdA nu meemaken – daling in de peilingen - gaat de PVV ook nog overkomen. De 24 zetels van de PVV moeten als hoogtepunt in zijn bestaan worden beschouwd. Veel meer zal het niet worden. Punt is wel, dat dankzij het CDA de rechtse wind in Nederland een beetje is gaan liggen. We zagen het al eerder in Denemarken, waar nu een centrum-linkse regering het stokje heeft overgenomen van een ultra-rechtse regering. En dat wat in Denemarken is gebeurd, is een voorbode voor wat er in Nederland staat te gebeuren. Dankzij mijn vrienden van het CDA…