Het CDA staat er niet al te best voor in de peilingen. Het is momenteel wedijveren met de PvdA wie bij de komende verkiezingen de kleinste partij van het land wordt. Vooralsnog wint het CDA die slag met vlag en wimpel: het CDA staat op liefst 11 zetels in de peilingen, waar de sociaaldemocraten van weken op 16 zetels nu op 18 zetels staan. De Christendemocraten worstelen met hun identiteit en gaan gebukt onder een leiderschapscrisis. Hierdoor is het voor de kiezer niet helemaal duidelijk welke richting de partij kiest; links of rechts. De gulden middenweg, die het CDA decennia lang verkoos, is niet meer voldoende om politiek mee te doen of om zichtbaar te zijn in het hedendaagse hectische politieke spectrum. Deze week werd bekend dat Maxime Verhagen geen leiderschapsrol op zich wil nemen en bij de komende verkiezingen ook niet bereid is, de rol van voormalig premier en huidig kleuterjuf Jan Peter Balkenende op zich te nemen. Dat lijkt een nieuwe klap voor het toch al geplaagde CDA.. Als Verhagen nu iets had moeten doen, is het de handschoen oppakken en stellig roepen dat hij de leiding op zich zou nemen. In de plaats daarvan kiest de sluwe vos Maxime Verhagen voor een rol achter de schermen. Een rol, die hem ontegenzeglijk prima ligt. Beter, dan die van leidinggevende of partijleider. Het zal één van de argumenten zijn, waarom Verhagen kiest voor een rol in de marge. En Verhagen doet niets zonder reden.
Vraag blijft, wie de handschoen wel oppakt, c.q. op durft te pakken. Binnen het CDA wemelt het momenteel niet echt van de sterke mensen. Kroonprins Camiel Eurlings verkoos de ballenbak die de partijtop van het CDA vandaag de dag is, voor een goedbetaalde baan als directeur passagiersvervoer bij luchtvaartmaatschappij KLM. Marja van Bijsterveldt, momenteel de tweede in rang binnen het CDA, bedankte deze week ook al voor de eer. Jan Kees de Jager, met een degelijk en onkreukbaar imago als financieel brein, wil na deze ministersperiode weer terug naar Rotterdam, waar hij verder wil bouwen aan zijn eigen softwarebedrijf. Jack de Vries is maar net bekomen van een slippertje met sergeant-majoor Melissa Goede. Best mooie meid overigens, maar de affaire heeft het tot dan toe onkreukbare imago van De Vries geschaad. Blijft over Sybrand van Haersma Buma; maar die is totaal niet opgewassen tegen de huidige zware rechtse storm die door Den Haag woekert. Het CDA lijkt verloren aan een kansloze missie.
Het CDA was, is en blijft een politiek instabiele partij, die worstelt met twee belangrijke problemen voor de toekomst. Het CDA verloor de laatste jaren veel ontevreden kiezers aan de PVV en in mindere mate de VVD. Door met deze partijen samen te werken dacht het CDA die verloren zetels weer terug te halen (het zogenaamde ‘incapselen’). Die strategie is op z’n zachtst gezegd niet echt gelukt. De partij verliest niet alleen kiezers aan PVV en VVD, maar nu ook aan ChristenUnie en (in mindere mate) aan D’66. Het maakt het CDA tot de zwakste schakel binnen de huidige coalitie; een bedreiging voor het voortbestaan van het kabinet Rutte-Wilders. Geen duidelijke leider, die het gevecht wil aangaan met de wel heel erg liberale Rutte en de schreeuwende Wilders is een zwaktebod. Partijtoppers, die weigeren is funest voor het voortbestaan van het CDA. Immers, als partijleider ben je de kop van Jut en dat zien veel partijtoppers niet zitten. Verhagen heeft daar schoon genoeg van en onder het motto dat zijn imago (of zijn karakter) hem niet mee zit, blaast hij nu de aftocht. Verhagen trok eerder eigenhandig de stekker uit het kabinet Balkenende-Bos, nadat hij een eerder gemaakte afspraak over het vertrek uit Uruzgan niet na wenste te komen. Het moment van de discussie is hoogst opmerkelijk; zou het CDA nu ook de stekker uit dit kabinet Rutte-Wilders willen trekken? Immers, een groot deel van de CDA-kiezers kan zich totaal niet vinden in de samenwerking met de ultrarechtse stampvoetende PVV'ers en de iets te liberale VVD'ers. Zoals eerder aangegeven: Achter elke handeling van Verhagen schuilt een bedoeling.
Het CDA zou een voorbeeld moeten nemen aan de door hen zo gehate PvdA: De sociaaldemocraten hadden, hebben en houden (vooralsnog) een rotsvast vertrouwen in de aimabele, vriendelijke en vooral fatsoenlijke Job Cohen. Cohen is de nationale kop van Jut geworden; vooral voor rechts Nederland. De oud-burgemeester van Amsterdam sinds zijn aantreden veel ellende over zich heen gehad; meer dan eigenlijk nodig was. Heel rechts Nederland viel over hem heen, toen hij niet wist hoeveel een brood kostte; niemand verweet Rutte ook maar iets, toen deze zich 50 miljard euro verrekende. Maar Cohen is blijven staan voor zijn zaak. Hoewel de PvdA er niet bijster goed voor staat in de peilingen, blijft iedereen binnen de PvdA als één man achter Cohen staan. Bij de sociaaldemocraten is (nog) geen sprake van een opvolging voor Cohen, anders dan de (vooral rechtse) media doen vermoeden.
Toch zou het slecht zijn, het CDA nu al af te schrijven. Toegegeven, het CDA staat er erg slecht voor in de peilingen en moet oppassen, dat het dit kabinet niet in gevaar brengt. Toch is het CDA als geen ander in staat om als een raket zo snel een nieuwe partijleider te lanceren, alsof deze er al decennia staat, en daar een team van vertrouwelingen omheen te formeren. Hoe kwam Jan Peter Balkenende tien jaar geleden als een duveltje uit een doosje, nadat onder andere Eelco Brinkman en Eneus Heerema niet in staat waren de ijzersterke staatsman Ruud Lubbers op te volgen. Ook toen leidden de christendemocraten onder een leiderschapscrisis en stond het CDA er in de peilingen niet best voor. Toch stelden de christendemocraten de toen onbekende professor doctor Balkenende aan, destijds hoogleraar sociologie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Balkenende kreeg liefst 3 vertrouwelingen, die hem de wind uit de zeilen namen: Jack de Vries, Piet-Hein Donner en Maxime Verhagen. Als Balkenende in het openbaar blunderde (en dat gebeurde nogal eens), dan wisten De Vries, Donner en Verhagen dit binnen no time weer recht te praten. Als er kritiek was op Balkenende, stond niet Balkenende zelf, maar één van zijn adjudanten de pers te woord. Het is een kunstje, dat géén van de andere partijen tot nu toe hebben overgenomen. Zelfs de PvdA niet.
Toch gloort er ook voor zowel het CDA als de sociaaldemocraten hoop aan de horizon. Eenvoudigweg omdat concurrent SP te vroeg piekt. De SP zou als er nu verkiezingen worden gehouden, met 28 zetels nu de tweede partij van het land worden, na de VVD. Zonder twijfel is het knap dat de relatief onbekende Emile Roemer voorman Jan Marijnissen kan doen vergeten. Binnen de SP heerst een juichstemming, maar wie binnen de SP nu lacht, lacht te vroeg. Tot een jaar vóór de vorige Kamerverkiezingen was de VVD niet meer dan de vijfde partij van het land; Mark Rutte werd overladen met kritiek. Nu is de VVD de grootste partij van het land. Een paar maanden vóór de laatste Kamerverkiezingen was de PVV veruit de grootste partij van het land. PVV-leider Geert Wilders liet tijdens een persconferentie in Engeland (met voornamelijk Nederlandse pers aanwezig) weten, dat hij de volgende minister-president van Nederland zou gaan worden. De PVV werd uiteindelijk de derde partij van Nederland en lijkt met de huidige 24 zetels over haar hoogtepunt heen. Na deze regeerperiode zien we de PVV niet meer terug in een nieuwe regering.
Mijn punt van bovenstaand verhaal: Partijen als het CDA en de PvdA nu afschrijven, omdat ze laag staan in de peilingen, is erg dom. Dat geldt voor de PvdA, maar vooral voor het CDA. Beide partijen strijden nu nog om de twijfelachtige eer de kleinste van het land te worden. Maar die stemming slaat snel genoeg om, als mensen vinden dat het kabinet Rutte-Wilders de verkeerde keuzes maakt. Paniek is immers een slechte raadgever. Maar dat heeft de rechtse pers nog niet echt door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten