Terwijl Barbara Bleker-Rijselaarsdam haar nagels zit te vijlen in het regeringsvliegtuig, waarmee ze op kosten van de belastingbetaler naar Berlijn vliegt, maakt de rest van de wereld zich druk over een belangrijk economisch vraagstuk. Barbara Rijselaarsdam, de nieuwe aanwinst van CDA-leider in spe Henk Bleker, zal geen relatie met de 32-jaar oudere Groningse agrariër hebben aangeknoopt, omdat hij zo super knap is, of hooguit intelligent is. Snoepreisjes als deze, waarbij ze met haar nieuwe vlam gratis naar Berlijn kan vliegen, zijn de reden om zich letterlijk bloot te geven aan de man, die twee zoons van haar leeftijd heeft. Zo’n luxe regeringsvliegtuig is ook vele malen luxer dan zo’n suffe KLM-kist, waar je met zeventig mensen plus 7 bemanningsleden ruim een uur op een kluitje zit. Tsja, Barbara… het heeft wel wat, seks met de staatssecretaris van Landbouw, Innovatie en Milieu. Kun je tegen je vriendinnen roepen, dat jij wel even in het regeringsvliegtuig hebt gezeten. Dat je hebt gezeten op de stoel, waar normaliter de koningin en haar gevolg zit. Dat je hebt gevlogen in het toestel, waar doorgaans de minister-president en zijn gevolg in zitten. Dat je luxueus hebt geslapen in een hotel, op kosten van de belastingbetaler. Barbara heeft het helemaal voor elkaar. Haar status rijst als nooit tevoren. Barbara hoeft zich geen zorgen te maken over de AAA-status; hooguit over de CDA-status.
Het kredietbeoordelingsbureau Standard & Poor’s (S&P, vertaald ‘Standaard en Arm’, hoe toepasselijk) verlaagde deze week de beoordeling van Frankrijk en Oostenrijk (ik moet uitkijken dat ik niet verval in Amerikaanse termen als ‘credit rating agency’ en ‘AAA-status’ (tripple A rating); maar tot nu toe gaat het aardig). Ook het Europese noodfonds ESF kreeg van jetje; een afwaardering (‘downgrade’ in rond Hollands) van S&P. Eerder verlaagde de kredietbeoordelaar al de waardering van Griekenland, Spanje en de Verenigde Staten. Het zorgde ervoor dat zelfs de Amerikaanse president zich druk ging maken en in een toespraak, die wereldwijd op hetzelfde tijdstip werd uitgezonden, verklaarde, dat de VS zijn rekeningen altijd keurig netjes hebben betaald en dat zal zo blijven. Iedere keer als S&P de kredietstatus van een land ter discussie stelt, zorgt het voor wereldnieuws (en gratis publiciteit voor S&P). Maar het zorgt vooral voor nerveuze reacties op de kapitaalmarkt. Alsof het doelbewust beleid is.
De kredietbeoordelingen van landen is een ondoorzichtig geheel geworden. Naast S&P zijn er namelijk nog méér kredietbeoordelaars, die ook beoordelingen bij houden en die zijn heel wat milder dan S&P. Moody’s en Fitch, de twee anderen, verlaagden de status van Frankrijk, Oostenrijk, de VS en het Europese noodfonds ESF namelijk niet. Als investeerder vraag je je dan af, wie je nu moet geloven in deze financieel onzekere tijden. Is het S&P, die het ESF voor geen millimeter vertrouwt; of leg je je ziel in de schoot van Moody’s en Fitch, die er alle vertrouwen hebben in hebben, dat met de miljarden uit het ESF de Europese problemen worden opgelost? Het wordt de investeerder niet makkelijk gemaakt. S&P vindt de hervormingen in Frankrijk, Oostenrijk en de VS veel te langzaam gaan en waarschuwt de landen daarom. Ook wil S&P meer geld van de andere Europese landen zien, die in het Europese noodfonds ESF worden gestopt. Geld, dat er niet is. S&P voorspelde eerder dat België in de problemen zou komen. Alsof S&P weet, wat voor weer het deze zomer gaat worden.
In een ideale wereld zouden we bedrijven als S&P moeten negeren. Steeds, als het even wat beter dreigt te gaan met de Europese economieën, dan steekt als een hardnekkig virus S&P de kop weer op, om te roepen dat het helemaal niet zo goed gaat. Laten we niet vergeten dat bedrijven als Moody’s, Fitch en S&P de kredietcrisis niet hebben ziet aankomen, evenals de eurocrisis. Laten we niet vergeten dat Moody’s, Fitch en S&P de banken en verzekeraars een dikke voldoende gaven, terwijl ze wisten, dat diezelfde banken geen cent meer in de kas hadden liggen. Laten we niet vergeten, dat Moody’s, Fitch en S&P bedrijven als Enron, Lehman Brothers en Ahold de allerhoogste status AAA gaven, terwijl die bedrijven op grote schaal rommelden met de boekhouding. Moody’s, Fitch en S&P lijken hun fouten uit het verleden nu te willen corrigeren, door allerlei onheil te voorspellen. In feite lopen ze op dun ijs en dat weten ze. Het ijs is van dermate slechte kwaliteit, dat ze er ieder moment doorheen kunnen zakken en ook dat weten ze. In de hoop door te kunnen schaatsen, verlagen ze de kredietstatus van landen, die in tot voor kort nog als erg veilige investering konden worden gezien. De immense schuld van 15.000 miljard dollar (nee, die punt staat op de juiste plaats!) schuld die de VS aan diverse landen (waaronder Nederland!) hebben, komt niet uit de lucht vallen. De 1.2000 miljard euro schuld, die de Fransen aan het buitenland (waaronder Nederland!) hebben, zijn ook niet van gisteren. Hetzelfde geldt voor België, Spanje, Griekenland en het Europese noodfonds ESF. Nederland zit op een bescheiden schuld van 100 miljard euro; een ondraaglijke schuld voor een klein land als Nederland is. Toch behoudt Nederland voor S&P de hoogste kredietboordelingsstatus (mooi Scrabble-woord, overigens).
In feite zijn Moody’s, Fitch en S&P net zo betrouwbaar, als Marco Verhoef, Erwin Kroll of Willemijn Hoebert die iedere avond aan het eind van het journaal voorspelt, wat voor weer het morgen gaat worden. Er zit altijd een immense variatie in die weersvoorspellingen zo moeten we de voorspellingen van Moody’s, Fitch en S&P ook zien. Ze komen erg betrouwbaar over, maar feitelijk zegt hun beooreling helemaal niets. Vooral omdat Moody’s, Fitch en S&P voorheen de VS met 15.000 miljard dollar schuld als een veilige haven zagen, maakt hun beoordelingen uiterst discutabel. Moody’s en Fitch zien de VS overigens nog steeds als veilige haven. En dat, terwijl we met z’n allen weten dat de Amerikanen eigenlijk al sinds midden jaren ’60 van de vorige eeuw geen dollarcent meer op hun kont te krabben hebben. De nieuwe Amerikaanse president ontkomt niet aan het verhogen van de belastingen; een doodzonde in de VS, vergelijkbaar met de discussie rond het beperken van de hypotheekrenteaftrek in Nederland. Moody’s en Fitch zijn ook nog steeds erg te spreken over landen als Frankrijk en België. Daar, waar concurrent S&P vraagtekens in de kantlijn zet.Wie heeft er nu gelijk? Wie moet je geloven, als je wilt investeren in staatsobligaties?
Het verlagen van de kredietbeoordelingen werkt uiteindelijk voor S&P net als seks voor Barbara Rijselaarsdam; opwindend maar vooral statusverhogend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten