Griekenland aan de Noordzee

Twee weken geleden sloeg Frankrijk massaal linksaf. Een meerderheid van de Fransen stemde de rechtse Nicolas Sarkozy uit het Elise; de ambtswoning van de Franse president. De Fransen volgden hiermee de Denen, die eerder hun ultrarechtse regering wegstemden, waarna een centrumlinkse regering het roer overnam. Bijna alle deelstaten in Duitsland hebben hun verkiezingen gehad; allemaal werd een blamage voor de huidige rechtse regering CDU/CSU en de liberale FDP (de Duitse evenknie van wat hier de VVD is). Sterker nog: in een groot aantal deelstaten heeft de FDP de kiesdrempel niet eens gehaald en bestaat helemaal niet mee. In Noord-Rijnland-Westfalen, de Duitse deelstaat met de meeste inwoners en hierdoor lichtend voorbeeld voor de Kanseliersverkiezingen volgend jaar, liet een verpletterende overwinning zien voor de links/groene-combinatie SPD (evenknie van de PvdA) en Grünen (wat we hier kennen als GroenLinks. In september 2012 is Nederland de volgende kandidaat: ook hier neemt een centrumlinkse regering het over van een ultrarechtse kliek. Aanleiding: het miljardenspel.

In het miljardenspel vliegen de miljarden je om de oren. Nederland heeft bijvoorbeeld al 11 miljard euro gestoken in het overeind houden van Griekenland; alle Europese landen in totaal al 300 miljard en er is nog eens 500 miljard beschikbaar voor noodlijdende landen als Spanje en Italië. Duizelingwekkend hoge bedragen, waar een normaal mens bijna niet meer bij kan. Sterker nog: het is zelfs voor politiek junkies als uw Opinie Paultje bijna niet meer te volgen hoeveel miljarden er precies naar welk land gaan. Wat echter kraakhelder is, is dat de banken, pensioenfondsen, verzekeraars en andere criminelen in krijtstreepjespak hun zakken vullen met al diezelfde miljarden, terwijl ondertussen de werkloosheid in Europa steeds verder oploopt. In Frankrijk, Duitsland en Denemarken heeft de bevolking hier een stokje voor gestoken. Nederland is het volgende station, waar de banken, pensioenfondsen, verzekeraars en andere criminelen in krijtstreepjespak op moeten letten. Ook hier ligt het hoofd van een rechtse regering, die de rijken eigenlijk alleen maar beloont voor hun wanprestaties, op het hakblok. Mark Rutte is daarmee met 2 jaar de kortst zittende minister-president in de Nederlandse parlementaire geschiedenis. Ik weet niet of de VVD, die stond te juichen nadat duidelijk werd dat de liberalen voor het eerst in 100 jaar de premier mochten leveren, daar nou zo blij mee zijn.

Aanleiding voor de Fransen om de rechtse Sarkozy het Elise uit te stemmen was simpel: Sarkozy gaf saneerde hard en bezuinigde op alles, behalve op de rijken en superrijken in Frankrijk. Mensen, die miljoenen tot enkele miljarden op de bank hadden staan, werden door Sarkozy ontzien, terwijl aan de onderkant van de Franse samenleving de leefomstandigheden steeds erbarmelijker werden. Dat was te zien; het was voor iedere Fransman/Française duidelijk merkbaar. Het was voelbaar en hoorbaar en daarom werd de fletse, verder nietszeggende en charisma-loze Francois Hollande verkozen tot president.

Griekenland is nagenoeg failliet; Spanje, Italië, Portugal, Ierland en zelfs België zullen snel volgen. Banken, pensioenfondsen, verzekeraars en andere criminelen in krijtstreepjespak leenden miljarden aan deze landen. Meer, dan ze ooit terug zouden kunnen betalen. Nu die stap steeds dichterbij komt, beginnen de banken, pensioenfondsen, verzekeraars en andere criminelen in krijtstreepjespak hun geld terug te eisen, anders volgt een faillissement. Een faillissement zou desastreus zijn, want in dat geval zullen de banken, pensioenfondsen, verzekeraars en andere criminelen in krijtstreepjespak een soort vrijstaat voor zichzelf gaan creëren. Dus worden er miljarden in die landen gepompt, om ze overeind te houden. Die miljarden worden opgebracht door de argeloze belastingbetaler, die krom moet liggen omdat de regering weer een zak geld in de richting van Zuid-Europa schuift. Die landen schuiven diezelfde zak geld vervolgens weer door naar banken, pensioenfondsen, verzekeraars en andere criminelen in krijtstreepjespak. Alweer spelen de banken een dubieuze rol en alweer worden ze niet aangepakt.

Tegelijkertijd worden de tekorten in de vaderlandse staatskas steeds groter. Onder druk van de financiële markten, die dreigen met het intrekken van de befaamde AAA-status wordt er snoeihard bezuinigd. Kredietbeoordelaars lijken de plaats van de democratisch gekozen regering in te nemen; zij dreigen met het afwaarderen van de financiële status, waardoor de rente die het land moet betalen verder oploopt en het land dus nog harder gaat bezuinigen, dan het eigenlijk al van plan was. Zo loopt de werkloosheid nog verder op, gaan de kwaliteit van de zorg en het onderwijs nog verder achteruit en komen sociaal zwakkeren nog verder in een isolement te zitten. In Nederland is de VVD hiervoor in hoogsteigen persoon hoofdelijk verantwoordelijk voor, want de VVD durft niet de keuze te maken om hun extreemrijke en welvarende achterban om een extra aalmoes te vragen. Er komt geen zwaarder belastingtarief, hypotheekrente aftrek blijft ook gelden voor villa’s in het Goy en Aerdenhout en de bankenbelasting is zo goed als gesneuveld. De VVD wil geen extra regels opleggen aan banken, verzekeraars en pensioenfondsen, zodat die niet weer de fout in gaan, waardoor een nieuwe kredietcrisis (en dus een recessie) op de loer ligt. De VVD wil juist veel meer regels afschaffen, waardoor de banken en verzekeraars nog méér ruimte en vrijheid krijgen. De VVD durft de mensen die het echt kunnen hebben, niet aan te pakken. Het is precies daarom, dat Mark Rutte de kortst-zittende premier ooit in de Nederlandse parlementaire geschiedenis zal worden; de daadkracht ontbreekt volledig bij de VVD.

Nederland gaat na 12 september linksaf; zoveel is na drie maanden peilen wel duidelijk. Een brede regering van VVD, CDA, PvdA, D66 en GroenLinks zal de hypotheekrenteaftrek wel aanpakken, net als de invoering van de bankenbelasting en een zwaarder belastingtarief voor de allerrijksten. Nederland is het geschuif met miljarden moe en wil daadkracht zien van hun regering. Nederland protesteert hevig tegen dat miljardenspel en vlucht in protestpartijen als SP en VVD. Het drijft een brede coalitie eigenlijk nog meer in elkaars armen; hopende dat de nieuwe regering langer dan 2 jaar blijft zitten en verantwoordelijkheid durft te nemen. Niet beleid maken en vervolgens wijzigen onder druk van het sentiment, aangedikt door sufferds als Maurice de Hond, maar doorzetten. Nederland wil een eind aan dat miljardenspel; Nederland wil dat al die banken, pensioenfondsen, verzekeraars en andere criminelen in krijtstreepjespak worden gestraft voor het veroorzaken van de huidige recessie, c.q. wereldwijze economische teruggang. Nederland wil geen woorden meer; Nederland wil daden.

Geen Griekenland aan de Noordzee.

Een stem op SP of PVV is een stap terug in de tijd

Nederland wordt gek van alle bedragen die de laatste maanden over het beeldscherm vliegen. De miljarden vliegen je om de oren en en passant worden we ook nog eens geconfronteerd met een AAA-status. De AAA-status; een status waarvan voorheen alleen maar financieel experts hadden gehoord, wordt nu ineens ook voor de gewone man belangrijk. Een 3%-norm, afgesproken in het Verdrag van Maastricht in 1992 en waarvan tot een jaar geleden eigenlijk niemand eigenlijk het bestaan wist, is nu ineens een politiek instrument om stemmers mee te winnen of te verliezen. De 3%-norm, die tot slechts een paar jaar geleden nog aan de laars werd gelapt door driekwart van de EU-lidstaten, lijkt nu ineens van levensbelang te zijn. Oorzaak: het merendeel van de EU-lidstaten ligt aan het financiële infuus van banken, verzekeraars, investeringsfondsen en andere criminelen krijtstreepjespak, die ineens het beleid lijken te bepalen. Niet de door ons gekozen regering bepaalt ons dagelijks leven, maar de banken, verzekeraars, investeringsfondsen en andere criminelen krijtstreepjespak. Zij hebben het geld in handen; dus zij hebben de macht. Zij bepalen nu ineens, dat alle EU-landen zich aan de roemruchte 3%-norm moeten houden; in de goede oude tijd, toen de economie nog goed ging en geen enkel land ook maar in de buurt kwam van de 3%, had geen enkele bankdirecteur het over die 3%. Nu is-ie ineens erg belangrijk.

Bovenstaand verhaal is koren op de molen van tegenpartijen. Anti-Europese partijen als de Socialistische Partij van Emile Roemer en de Partij voor de (zogenaamde) Vrijheid van Geert Wilders. Jawel, hij liep weg van de onderhandelingstafel in het Catshuis, maar een paar weken later is hij weer helemaal terug: good old Geert Wilders. De anti-Islamretoriek is sleets geworden en trekt geen kiezers meer; daarom heeft hij een nieuwe vijand gecreëerd: Europa. Was voorheen alles wat Moslim was verkeerd; nu zijn Europa en de EU de gebeten hond. En eerlijk is eerlijk: de EU-leiders roepen het ook wel een klein beetje over zichzelf af, door niet met krachtige maatregelen te komen om schuinsmarcheerders als Griekenland, Ierland, Spanje, Italië en Portugal keihard aan te pakken, maar deze landen met miljarden overheidssteun overeind te houden. Deze miljarden belastinggeld gaan naar de banken, verzekeraars, investeringsfondsen en andere criminelen krijtstreepjespak, die in het verleden hun geld (dat overigens niet bestond) massaal hadden uitgeleend aan datzelfde Griekenland, Ierland, Spanje, Italië en Portugal. Landen, waarvan banken, verzekeraars, investeringsfondsen en andere criminelen krijtstreepjespak vooraf wisten of hadden kunnen weten, dat deze landen op gegeven moment niet meer in staat waren het geleende geld terug te betalen. Maar de banken, verzekeraars, investeringsfondsen en andere criminelen krijtstreepjespak vertrouwden op de Europese belastingbetaler en die kwam dan ook: Griekenland kreeg liefst 300 miljard euro toegeschoven en de andere landen werden met nog eens 700 miljard euro uit het Europese Noodfonds ESF gesteund. Geld, dat rechtstreeks terugvloeit in de zakken van de banken, verzekeraars, investeringsfondsen en andere criminelen krijtstreepjespak.

Emile Roemer en Geert Wilders lijken hierdoor bij de komende verkiezingen op 12 september a.s. tot elkaar veroordeeld. Menig Nederlandse kiezer droomt al van een anti-Europees kabinet van Wilders/Roemer I. Gevestigde partijen als PvdA, VVD, D66, GroenLinks en CDA worden naar de oppositiebankjes gedirigeerd, waarna Nederland zich terug kan trekken achter de dijken en terug kan keren naar de tijden van weleer: terug naar de Gulden, weg met de Europese bemoeienis en vooral ook weg met alle buitenlandse arbeidskrachten. De pensioenleeftijd blijft op 65 en er wordt niets gedaan aan de hypotheekrenteaftrek. Alles blijft bij het oude. In feite zijn zowel SP als PVV aartsconservatieve partijen, die geen enkele vooruitgang willen.

Maar de denkwijze van de SP- en PVV-kiezer gaat de mist in. SP en PVV moeten zich vooral niet rijk rekenen met deze verkiezingsuitslag. Zowel SP als PVV maakt geen enkele kans op regeringsdeelname. Zelfs als SP en PVV de nummers 1 en 2 van het land worden (en die kans zit er toch echt wel in), is regeringsdeelname vrijwel uitgesloten. Als we kijken naar alleen de PVV, dan heeft die eigenlijk geen politieke vrienden meer. Eerder sloot het wanstaltige en hypocriete CDA een nieuwe samenwerking met de PVV uit; nu is ook de VVD overstag en ziet Mark Rutte geen aanknopingspunten meer om samen te gaan met de PVV;”Het wordt erg moeilijk zo niet onmogelijk”, zei de minister-president onlangs in de laatste seizoensuitzending van het duo Pauw & Witteman. Beide partijen willen de samenwerking met de PVV het liefst zo snel mogelijk vergeten, alhoewel ze in 2012 per se met een samenwerking met de PVV wilden. Alles moest ervoor wijken; zelfs Paars-Plus en zelfs de door GroenLinks zo gewilde Kunduz-Coalitie van VVD, CDA, GroenLinks, D66 en ChristenUnie (al waren we destijds nog niet bewust van het bestaan van Kunduz). Vooral het CDA wilde maar al te graag met de PVV in zee, om ontevreden en naar de PVV overgelopen CDA-kiezers terug te halen. Heel rechts-Nederland wilde per se de PVV, want de PVV zou verandering brengen in de Nederlandse politiek. Maar die samenwerking liep op een totale mislukking uit. De PVV is zo goed als uitgespeeld in het Nederlandse politieke landschap en Geert Wilders maakt geen enkele kans meer op regeringsdeelname. Tenzij ze op eigen kracht 76 zetels haalt, maar dat is vrijwel uitgesloten. Gedogen doen we niet meer; je doet mee, of je doet niet mee. En dat is ook het probleem bij de SP. Hoewel zij nog wel politieke vrienden hebben; vooral PvdA en GroenLinks zullen staan trappelen om mee te doen. Maar helaas; een kabinet met SP, PvdA en GroenLinks kan niet op een meerderheid rekenen en het is nog maar de vraag of D66 en/of ChristenUnie willen (lees: durven) aanschuiven. Bovendien moet de SP in geval van samenwerking zoveel principes overboord smijten, dat ze een kopie wordt van de PvdA en dat wil de SP niet.

Bovenstaande leert ons dat een stem op SP of PVV een lege huls is; een verloren stem. Zij gaan alleen maar terug in de tijd. De kans dat zij deelnemen aan de regering is klein, nihil tot nul. Een brede coalitie behoort dus tot de mogelijkheden en de onderhandelingen hiervoor zijn achter de schermen al begonnen. VVD, CDA, PvdA, D66 en GroenLinks vormen straks een brede coalitie, die maar net op een meerderheid van stemmen kan rekenen en in die armoede wordt beleid gemaakt. Het wordt een verstandshuwelijk; de partijen worden door de ontstane situatie in elkaars armen gedreven en moeten wel samen regeren. Hoe symbolisch was de handreiking die de CDA-kandidaten ondanks nog deden in de richting van de PvdA; een partij, die ze iets meer dan 1,5 jaar geleden nog bij het grof vuil zetten en inruilen voor de PVV. Nu lijkt geen enkele CDA’er zich nog iets van die uitspraken te kunnen herinneren; laat staan dat ze de PvdA ooit als grof vuil hebben beschouwd.

Ik wil bankdirecteur worden

Dat Griekenland failliet gaat, staat vrijwel vast. Alleen een wonder kan de Grieken nu nog helpen en dat lijkt met de impasse in de Griekse politiek vrijwel uitgesloten. De EU lijkt steeds beter voorbereid op een Grieks drama. Wat een paar jaar geleden nog voor onmogelijk werd gehouden door politici en centrale bankdirecteuren, wordt nu langzaam onderkend door diezelfde politici en centrale bankdirecteuren: Griekenland gaat failliet. Technisch gezien kan een land niet een failliet gaan; Griekenland wel. Daarmee lijkt een schuld van meer dan 130 miljard euro voorgoed verloren te zijn gegaan. Voor Nederland levert het een strop op van ca. 10 miljard euro; et armzalige België, dat al geen cent meer op de kont te krabben heeft, gaat voor eenzelfde bedrag het schip in. Dat niet alleen; een faillissement van Griekenland zou ook andere landen mee sleuren, zoals Spanje, Portugal Italië en vooral Frankrijk. Dat probleem is met garantstellingen, het Europese noodfonds ESF en overnames en kwijtschelden van bankschulden overgenomen door de Europese belastingbetaler. De lachende derde is, zoals gewoontegetrouw, de bancaire sector. En er is geen bankdirecteur, die zich echt druk maakt over een faillissement van Griekenland. Het schept zelfs nog meer mogelijkheden, zoals een bancaire vrijstaat. Dat 10 miljoen Grieken tot ver onder de armoedegrens leven, zal geen bankdirecteur een nacht langer wakker houden. Geen bankdirecteur is aangepakt voor het veroorzaken van de kredietcrisis; geen bankdirecteur zal worden aangepakt voor het veroorzaken van de Griekse schulden. Sterker nog: geen politicus ter wereld - links of rechts - zal de hoge bonussen willen aanpakken, die de bankdirecteuren zichzelf gaven ondanks hun op z’n zachtst gezegd dubieuze houding in het veroorzaken van de kredietcrisis. Leve de vrije marktwerking!

Wat jarenlang bij de consument in het klein gebeurde, gebeurde met landen als Griekenland, Spanje, Portugal, Italië maar ook België in het groot: Banken leenden grote sommen geld uit, dat er niet was, aan klanten, die het niet konden betalen. En de banken wisten ook wel, dat hun klanten de lening waarschijnlijk ook nooit konden terugbetalen. Maar ze moesten het van hun aandeelhouders. De aandeelhouders wilden jarenlang hogere winsten en eisten van het bestuur meer verkopen. Lukte een bestuurder dat niet, dan werd hij afgeserveerd met een som geld en moest weg. In de jaren ’90 van de vorige eeuw ging dat goed en zorgde voor immense economische groei. Critici werden aan de kant geschoven en afgedaan als te links en dus te suf. De banken rekenden op de waardestijgingen van het onderpand en… niet te vergeten... op de argeloze belastingbetaler. Regels waren er niet voor de banken en als er al regels waren, dan was er ergens wel een rechtse politicus die deze regels zo snel mogelijk wilde afschaffen. Door de vrije marktwerking is de macht van de banken inmiddels zo diep doorgedrongen in de maatschappij, dat de belastingbetaler niet anders kan, dan de banken helpen hun balans weer op orde te krijgen. Het is bijna eng.

En dat is tot nu toe aardig gelukt. Tijdens de door de banken zelf veroorzaakte kredietcrisis hielp de argeloze belastingbetaler de smerig opererende banken met honderden miljarden staatssteun. Banken als ABN AMRO en Fortis werden zelfs staatseigendom, omdat ook deze te groot en te machtig waren geworden; ze konden en mochten niet omvallen. Dat zou desastreus zijn voor spaarders en gepensioneerden. Maar met het redden van de banken was het probleem nog niet opgelost: nu diezelfde banken vele tientallen miljarden hadden gestoken in landen als Griekenland, België, Spanje, Portugal en Italië, moest er nóg een reddingsoperatie komen, om diezelfde banken opnieuw te redden. En terwijl diezelfde banken wisten, dat Griekenland nooit in staat zou zijn om een schuld van 130 miljard terug te betalen, leenden ze dat geld wel uit aan datzelfde Griekenland. Onder druk van de aandeelhouders. Die zagen het al voor zich: een klant, die zich met handen en voeten voor eeuwig en altijd aan de bank verbindt. Fantastisch..!

Die miljardenschuld hebben de banken nu terug gekregen van Griekenland, via de Europese belastingbetaler. Gevolg: de Europese Centrale bank, eigendom en onderdeel van alle 27 EU-lidstaten en die worden op hun beurt weer gefinancierd met belastinggeld, zit opgescheept met een immense berg schuld, die naar alle waarschijnlijkheid nooit meer wordt terugbetaald. Geld, dat anders naar mensen had moeten gaan, die het echt nodig hebben, zoals werklozen, arbeidsgehandicapten en hulpbehoevenden. Kredietbeoordelaars zijn tegenwoordig de nieuwe regeringsleiders: zij bepalen wanneer een land zijn AAA-status kwijt raakt en dus of een land moet gaan bezuinigen, of niet. Onder druk van de financiële markten moeten alle Europese landen forse bezuinigingen doorvoeren. Bezuinigingen, waar iedereen voor moet bloeden… behalve de banken en hun aandeelhouders. Zij wandelen tussen de regendruppels door. De bankdirecteuren, die eerder om miljarden staatssteun bij de belastingbetaler bedelden, hebben hun schaapjes op het droge en keren weer forse bonussen uit. Ondertussen gaat het eigen risico in de zorg verder omhoog, uitkeringen omlaag en ambtenarensalarissen worden vastgezet op de nullijn. En dat allemaal, omdat de banken teveel geld hebben geleend aan landen als Griekenland. Meer geld, dan er feitelijk was. Meer geld, dat Griekenland ooit kon terug betalen. Maar goed, wie maakte zich dáár in de jaren ’90 van de vorige eeuw nou druk om?

Maar de banken hebben nog méér belang bij een failliet Griekenland: Bij een failliet Griekenland kunnen de banken het onderpand gaan opeisen. Gebouwen, bedrijven en vliegvelden zijn niet meer veilig in Griekenland. Zij worden automatisch onderdeel van de banken, die hun openstaande schulden aan Griekenland hebben afgedekt met belastinggeld. De banken kunnen nu massaal hun onderpand opeisen en doorverkopen aan de hoogste bieder. Turkse investeerders, die eerder via de overheid hele stukken land wilden opkopen, kopen die nu bij de veilingen van de banken. Een rampscenario voor de gemiddelde Griek, want Grieken en Turken is als Duitsers en Nederlanders: water en vuur. Geen Nederlander die het over zich heen laat komen, als de Duitse overheid Nederlandse grond gaat kopen. In Griekenland komt die werkelijkheid steeds dichterbij. Zeker, als de politiek in Griekenland niet slagvaardiger gaat worden en wel geld wil ontvangen van de Europese belastingbetaler, maar tegelijkertijd datzelfde geld niet terug wil betalen. En de banken hebben hierin een stevige regie. Zij bepalen waar het geld naar toe gaat; zij zijn bij een failliet Griekenland de lachende derde. Ze hebben alle belang bij een failliet Griekenland. Bij een failliet Griekenland kan de Europese belastingbetaler niet alleen vergeten dat de lening ooit nog terug komt; een bankensyndicaat heeft tegelijkertijd feitelijk een heel land in handen. Een land, waar zij vervolgens de regels bepalen. Zoals in ongeveer elk bijna failliet land in Europa.

De banken hebben dus boter op het hoofd. Maar net zoals bij de kredietcrisis worden de banken en hun leidinggevenden (lees: verantwoordelijken) ook nu niet aangepakt. Er is geen politicus die dit durft. Immers, na zijn politieke carrière moet hij ook weer aan de slag en dan krijgt hij een mooi baantje bij… juist… diezelfde banken. En dan begint het hele feest weer van voren af aan. Bankdirecteuren zijn dus gewoonweg criminelen in krijtstreepjespak.

Ik wil bankdirecteur worden…

Bevrijdingsdag

Uw Opinie Paultje heeft nooit zo in het vieren van Bevrijdingsdag geloofd. Natuurlijk zijn we verlost van die vermaledijde Duitsers, die ons land tussen 1940 en 1945 bezet hielden en ons volk onderdrukten. Natuurlijk leven we in Nederland niet meer in een dictatuur en kunnen we relatief vrij artikelen publiceren in de media. Daarover geen discussie. Toch is er ook in Nederland geen echte vrijheid meer. Een paar voorbeelden: 1) De laatste jaren hangen de centra van dorpen en steden bomvol met bewakingscamera’s, al dan niet verdekt opgesteld. Met software die uw en mijn gezicht herkent, kan een opsporingscomputer direct uw en mijn plaats bepalen en weet hierdoor, of wij snode plannen hebben, of niet. 2) Met de invoering van de OV-shitcard kan de overheid nu ook iedere reiziger volgen. Het is niet alleen voor de NS interessant te weten, dat u iedere dag de trein van 0815u vanaf ’s-Hertogenbosch CS naar Eindhoven CS pakt; ook de overheid kan er conclusies aan verbinden en actie ondernemen, als u onverhoopt niet naar Eindhoven gaat, maar naar Utrecht. 3) Vrijwel alle GSM’s in Nederland beschikken over een GPS-bepaler, waarmee uw telecomaanbieder tot op 1 meter nauwkeurig weet, waar u zich bevindt. Dat is interessant, want mocht u regelmatig schoenenzaken binnen lopen, dan kan de telecomaanbieder die informatie verkopen aan de schoenenbranche.

Probeer maar eens in alle vrijheid in een vliegtuig te stappen; gaat niet lukken. Uw paspoort bevat sinds een paar jaar een chip, waarop uw vingerafdrukken staan. Nu ook de overheid het internet heeft ontdekt, is het in staat om internetaanbieders (ISP’s) te verbieden toegang te verlenen tot bepaalde sites. Goed, als The Piratebay inbreuk maakt op auteursrechten, dan moet dat worden bestreden en kinderporno kan natuurlijk niet. Maar het idee dat de overheid in staat is toegang tot websites te blokkeren, vind ik maar een eng idee. Waar ligt de grens, op wat de overheid kan blokkeren en wat niet? Zijn we niet verworden tot een tweede China? Dan nog: niet alleen de overheid doet hieraan mee. Ook commerciële bedrijven als Google, Facebook en Microsoft filteren informatie en geven alleen die items weer, wanneer het hen uit komt. Recentelijk (begin dit jaar) bleek dat Microsoft er via Windows-updates voor zorgde, dat onderdelen van de populaire webbrowser Firefox van uw harde schijf haalde, en daar onderdelen van het eigen product Windows Explorer voor terug zette. Het is, dat het een oplettende gebruiker opviel en die trok aan de bel, waarna de Europese Commissie de Amerikaanse softwarereus beval daarmee op te houden. Microsoft luisterde, maar u heeft als gebruiker geen idee wat voor oorlogen er worden uitgevochten op uw harde schijf, terwijl u over het web surft.

Vrijheid is dus een farce. Vrijheid is betrekkelijk. Op 5 mei herdenken we de vrijheid, maar ondertussen houden commerciële bedrijven en de overheid iedere burger nauwlettend in de gaten. Informatie wordt gefilterd weergegeven en dat is een angstaanjagende gedachte.

Toch kwam de vrijheid op 21 april jl. een klein beetje dichterbij. 21 april viel namelijk het doek voor het kabinet Rutte-Wilders I. Negen jaar lang hielden Wilders en zijn Islam-hatende vrienden het land gegijzeld in een ijzeren houdgreep. Wie in opstand durfde te komen tegen de dwaze ideeën van de PVV was zijn leven bijna niet meer zeker. Tegenstanders ontvingen scheldkanonnades tot zelfs doodsbedreigingen. Met kranten en omroepen, die zich tegen de PVV hadden gekeerd, werd niet gepraat. Presentatrice Clairy Polak werd van het TV=scherm gehaald en naar de radio verbannen, nadat ze zich in een interview tegen de PVV had gekeerd en had verteld, dat haar stem naar de PvdA ging. De NOS ontving het predicaat ‘te links’, waardoor de staatsomroep noodgedwongen iedere scheet die de PVV liet, bijna live uitzond. Zo was de toespraak die opperhoofd Geert Wilders hield op Ground Zero, tegen de plaatsing van een moskee aldaar, live in Nederland op de televisie. Scheldpartijen uit de mond van PVV'ers werden zonder problemen overgenomen door de NOS. Blunders en uitglijders, zoals het bezoek van Geert Wilders aan Berlijn, werden nauwelijks uitgezonden. Het was de rechtse website GeenStijl (gelieerd aan De Telegraaf en dus in principe vriendjes van de PVV), die meldde dat Wilders in Berlijn voor een vrijwel lege zaal stond de speechen en dat de organisatie de toegangskaartjes, die eerst voor E 100,00 over de toonbank gingen, aan de straatstenen niet kwijtraakte. Wilders controleerde de hele Nederlandse pers, maar ook het politieke spectrum. De Arondeuslezing in het provinciehuis in Haarlem werd tot twee maal toe door de PVV eigenhandig geblokkeerd, omdat de sprekers een betoog zouden houden tegen de PVV en de ideeën van de PVV. Ook moest opperrechter Ibo van der Linde (lid van de Hoge Raad, het hoogste rechtscollege in Nederland) noodgedwongen zijn lidmaatschap van de PvdA opzeggen, want anders zou hij zijn baan kwijt raken. PvdA’ers Sharon Dijksma en Frans Timmermans maakten geen schijn van kans om burgemeester te worden van respectievelijk Nijmegen en Maastricht. Ook mocht Timmermans geen commissaris worden bij de EU; ook hier lag de PVV weer dwars, waarna Timmermans zo gefrustreerd raakte, dat hij eigenhandig Job Cohen ten val bracht. Het burgemeesterschap van Nijmegen, de meest linkse stad van Nederland, ging naar een CDA’er en die van Maastricht naar VVD’er Onno Hoes. In Nijmegen heeft het CDA niets te zoeken en in Maastricht stelt de VVD-fractie niets voor.

Maar de PVV maakte een paar cruciale fouten, die zouden leiden tot de val van het kabinet Rutte-Wilders I. De eerste fout was het Twitter-berichtje van Geert Wilders, waarin hij koningin Beatrix de huid vol schold, omdat deze een hoofddoek droeg bij een bezoek aan een moskee in Abu Dhabi. Je mag in rechts denkend Nederland alles zeggen; alles doen. Maar als je aan de koningin komt, dan staan de haren van alle Nederlanders recht overeind. Dan maakt het niet meer uit, of je PVV’er of PvdA’er bent. Van de koningin blijf je af! Tweede fout was het (alweer) schelden op een bevriend staatshoofd; in dit geval de Turkse president Abdullah Gül. Gül was in Nederland, om 400 jaar betrekkingen tussen Turkije en Nederland te vieren. Gül, zelf immuun voor de scheldkanonnades, kwam lunchen in het hol van de leeuw: Heerlen, Zuid-Limburg. In zijn kielzog nam Gül een aantal rijke en welgestelde Turkse investeerders mee, die geld wilden pompen in Limburgse bedrijven. Na de scheldkanonnade van Wilders stonden CDA en VVD voor paal bij die investeerders. Bang geworden dat ze zouden afhaken, trok het CDA de stekker uit de Limburgse coalitie met de PVV. 24 uur later viel ook de coalitie in Den Haag. Tot op de dag van vandaag houden zowel CDA, VVD als Geert Wilders zelf vol, dat de val van de Limburgse coalitie niets te maken heeft met de val van het Catshuis-akkoord. Maar dat er nog geen 24 uur tussen de val van deze twee coalities zat, is wel erg toevallig.

Uiteindelijk nekte de crisis de PVV; mensen vonden een verbod op hoofddoekjes en boerka’s, de invoering van de dierenpolitie en het opzetten van een meldpunt voor overlastgevende Polen niet meer interessant. Henk & Ingrid waren slachtoffer geworden van de economische tegenwind en wilden dat Geert Wilders dáár een antwoord op vond. Dat antwoord kwam niet, waarna de PVV in de peilingen genadeloos werd afgestraft. Politiek analisten (waaronder uw Opinie Paultje) geloven in een forse klap voor de PVV op 12 september. De haatbeweging van Geert Wilders zal hooguit 10 – 15 zetels over houden, van de 24 die het nu heeft.

De PVV lijkt voorgoed te zijn uitgeschakeld, nu het eigenlijk geen politieke vrienden meer heeft. Het rechts-populisme lijkt voorlopig even aan de zijlijn te zijn gezet; het links-populisme (in de geest van Emile Roemer van de SP) zal snel volgen. Op 21 december a.s. vergaat de wereld niet. Goed, de kalender van de Maya Indianen eindigt op 21 december dit jaar, maar de Maya hebben weer een nieuwe, die op 22 december begint. Voor hen begint er dan een heel nieuw tijdperk en met hun nieuwe tijdperk, begint er ook een voor ons. Een tijdperk, waarin het rechts-populisme nauwelijks nog een stem krijgt.

En dat is pas echte vrijheid.