Vanmiddag deed het voltallige college van Burgemeester en Wethouders, inclusief de raadsleden van Nijmegen aangifte tegen Geert Wilders. Daarnaast deden talloze belangenorganisaties mee waardoor het hoofdbureau van politie n Nijmegen was gevuld met bijna 300 boze Nijmegenaren. Vorige week stuurde de stichting Nederland bekent Kleur een e-mail aan alle sympathisanten met daarin een hyperlink naar de website van de politie. Daar staat een speciaal formulier waarop je aangifte kunt doen. De schrijver van dit stukje heeft geen aangifte gedaan. Hij heeft wel wat beters te doen met zijn leven.
Als je aangifte wlt doen, dan had je dat namelijk 10 jaar geleden al moeten doen. Want de uitspraken van Wilders zijn inderdaad discriminerend en zetten aan tot haat. Maar dat doen ze al tien jaar. Maar de afgelopen tien jaar durfde niemand iets te ondernemen tegen de anti-Islambeweging van Geert Wilders. Sterker nog: vooral SGP, VVD en CDA wilden maar an te graag met de haatbeweging samenwerken. Het CDA had er zelfs een kabinetscrisis met de PvdA voor over; toenmalig CDA-voorman Maxime Verhagen begon plotseling op televisie te roepen dat de Nederlandse krijgsmacht misschien toch langer in Kunduz moest blijven. Iets, waar de PvdA faliekant op tegen was. Verhagen wist dat – als hij zijn poot stijf zou houden – de PvdA een bom onder het Kabinet zou leggen en zo geschiedde: het kabinet viel, er kwamen nieuwe verkiezingen en het CDA kon plaatsnemen in een kabinet het Rutte en Wilders.
De afloop kennen we, maar het moge duidelijk zijn dat Wilders destijds (we schrijven 2010) een immense macht had in Den Haag. Alles wat hij zei werd drie weken lang breed uitgemeten in de media. Nationaal, maar ook internationaal. Waar Wilders stond volgden honderden cameraploegen en journalisten hem. Wilders kreeg het eigenhandig voor elkaar om na elke uitspraak het nieuws te domineren. Zelfs rechters, televisiepresentatoren en politici waren bang voor hem. Niet alleen voor hem, maar ook voor de doodsbedreigingen die zijn achterban stuurde naar tegenstanders. Want iedereen die tegen Wilders was, kreeg te maken met keiharde verwensingen van zijn achterban, zo ondervond ook zanger/cabaretier Herman van Veen. Tijdens een uitzending van Pauw & Witteman sprak hij zich duidelijk uit tegen de standpunten van de PVV. De volgende dag stroomden de doodsbedreigingen en haatmails zijn mailbox binnen. Dat ondervonden meer mensen. Daarom bleven aangiftes uit. Daarom durfde niemand stelling te nemen tegen de verschrikkelijk discriminerende uitspraken van Wilders. Daarom durfde niemand te roepen dat zijn standpunt verwerpelijk was en echt niet kon. Daarom schreven de media nauwelijks over hoe een dergelijk standpunt handelsbetrekkingen en reputaties zouden schaden. Volgens de messias was dat verwerpelijk en moest je tegenstanders met argumenten bestrijden. Maar stiekem genoot hij er wel van. Zijn populariteit steeg tot grote hoogte en het zou nog slechts een kwestie van tijd zijn, voordat hij zichzelf kon kronen tot minister president. Tweede Kamerleden van de PVV waren trots op hun grote roerganger, want als hij minister president zou worden dan zouden zij minister of staatssecretaris worden. Mooie baantjes lagen in het verschiet! Geen enkele PVV’er dacht aan het verlaten van de haatbeweging. Iedereen was op de hand van Wilders. Bang geworden om te worden aangepakt bij een zuchtje tegenwind. Hetzij door Wilders zelf, hetzij door zijn achterban. Tot voor kort had niemand het over aangifte doen. Niemand durfde.
Die achterban is nu wel wat geluwd. Nederland maar ook de rest van de wereld is gewend geraakt aan zin uitspraken en iedereen is inmiddels overgegaan tot de orde van de dag. Tot vorige week, want toen deed Wilders toch een uitspraak die echt niet door de beugel kon. Hij richtte zich direct tot de Marokkanen en vond dat die per direct het land moesten verlaten:”Minder, minder, minder!” werd gescandeerd. Heel hypocriet Nederland werd na tien jaar wakker en besloot massaal aangifte te doen. PVV’ers stapten massaal uit de fracties. Niet vanwege de dalende populariteit en daardoor het verder uit het zicht raken van die mooie baantjes, maar vanwege de duizenden aangiftes tegen de PVV. Helpt je carrière niet echt verder als je hebt gewerkt bij een organisatie waartegen aangifte is gedaan. Je hebt dan weliswaar geen strafblad, maar wel de schijn tegen.
Hoeveel hypocrisie wil je hebben? Hoeveel onnadenkend gedrag wil je zien? De mensen die afgelopen week aangifte hebben gedaan of uit de PVV fractie zijn gestapt hebben waarschijnlijk niet vooraan gestaan toen God de hersenen uitdeelde. Waarom nu pas? Waarom niet tien haar geleden? Omdat Wilders’ macht toen bijna onbegrensd was? Omdat je toen bang was voor de regen aan doodsbedreigingen van zijn achterban? Omdat je bang was dat je huid werd vol gescholden als je stelling nam tegen zijn discriminerende en haatzaaiende uitspraken? Dan nog: omdat zijn uitspraken steeds feller worden kun je iedere dag wel aangifte gaan doen. Als je destijds geen aangifte hebt gedaan, dan moet je dat nu ook niet doen.
Voor wie de afgelopen dagen vorig had gehoopt dat de PVV uiteen zou vallen en de stekker eruit zou worden getrokken komt van een koude kermis thuis. Dat gaat pas gebeuren als de kiezer de PVV links laat liggen. De plotselinge daling in de peilingen komt niet echt als een verrassing. Als de lage stand in de peilingen aanhouden dan is dat pas bijzonder. Nu de hypocrieten zich hebben afgezonderd van de die hards is de storm weer wat gaan liggen. Tot de volgende harde uitspraak van Wilders, want zoals eerder opgemerkt zit hij niet ver meer af van het daadwerkelijk oproepen tot geweld tegen niet-Westerse allochtonen. De voltallige Haagde elite zal dan weer in actie komen en schande spreken. Er zullen weer wat hypocriete PVV’ers zich afscheiden van de haatbeweging. Maar het doet Wilders niets. Wilders leeft namelijk bij de gratie van die peilingen en dus zal hij de stekker pas uit zijn PVV trekken als die peilingen laag blijven.
Daar ziet het er voorlopig nog niet naar uit.
dinsdag 25 maart 2014
zaterdag 22 maart 2014
Gevallen ster
Eigenlijk zou het deze week over het historische verlies van de Partij van de Arbeid moeten gaan. Over idealen die door de partij zijn verkwanseld in ruil voor regeringsdeelname. Over standpunten waar de sociaaldemocraten decennia lang tegen waren, maar nu ineens voorstander. Over links campagne voeren en rechts regeren. Over het steunen van besluiten als het aanschaffen van de JSF, het strafbaar stellen van illegaliteit, het sluiten van verzorgingstehuizen, het sluiten van sociale werkplaatsen, het overlaten van de zorg aan de markt, het dominante en arrogante gedrag van bestuursleden. De baantjesjagers die de partij van binnenuit kapot hebben gemaakt en waar de partijleiding niets mee deed. Over bestuurders in Rotterdam Feijenoord die vriendjespolitiek bedreven, over een stelend raadslid in Utrecht en ronselende raadsleden in Soest en Heusden. Over steden die de partij altijd trouw bleven ondanks matig tot slecht beleid. Steden als Amsterdam, Den Haag, Rotterdam, Leiden, Utrecht, Nijmegen, Tilburg, Zwolle en Groningen. Steden waar de PvdA niet meer weg te denken viel uit het lokaal bestuur. Daar zou het deze week allemaal over moeten gaan. Maar het liep anders…
Geert Wilders eiste de aandacht weer voor zich op door te roepen dat Den Haag best af kon met minder Marokkanen. Vervolgens vroeg hij zijn achterban – aanwezig in een Haags café en dus stomdronken – of zij meer of minder Marokkanen wilden in Nederland. Vanzelfsprekend reageerden de aanwezigen met de inmiddels historisch geworden woorden “minder, minder, minder!”. Hierop stond heel Nederland op zijn achterste poten. Dit kon toch allemaal niet? Dit was pure discriminatie! Er werden ook alweer banden gelegd met het verleden. Ze kwamen allemaal weer voorbij: Goebbels, rassenhaat en zelfs Adolf Hitler werd even genoemd. Het regende aangiftes tegen de PVV en tientallen PVV’ers verlieten daarop de partij. PVV’ers die wel wat stevige opmerkingen van Geert Wilders gewend waren, maar dit vonden ze echt te ver gaan. De grote uittocht binnen de partij is inmiddels begonnen en het einde van de haatbeweging lijkt in zicht. Alle partijen in Den Haag, Almere en de Tweede Kamer hebben inmiddels aangegeven niet meer te willen samenwerken met de PVV, vanwege deze ‘Marokkanen-opmerking’. De VVD was tot vandaag nog de enige bloedbroeder, maar nu Wilders de opmerking niet terug wil nemen heeft ook de VVD leiding aangegeven dat iedere vorm van toekomstige samenwerking is uitgesloten. Docu Hoogland van de Partij van de Arbeid heeft zelfs op Twitter aangegeven dat zijn partij geen enkel voorstel van de PVV meer zal steunen. Een cordon sanitaire lijkt te zijn gevormd. Maar hoeveel hypocrisie wil je eigenlijk hebben? Al deze mensen en partijen hebben toch een klont boter op het hoofd als ware het betonblokken?
Als we de uitspraken van Geert Wilders de afgelopen jaren analyseren dan is er een duidelijke trend waarneembaar: ze worden steeds steviger. Wilders is een slimme man en rekt de grenzen van het fatsoen en het toelaatbare steeds verder op. Wie de lijn van zijn uitspraken volgt, weet dat Wilders steeds feller tekeer gaat tegen alles wat islamitisch of niet Westers is. De afstand tot het oproepen tot geweld was niet zo groot meer. Een uitspraak als ‘minder, minder, minder’ was te verwachten. Wilders moet immers steeds harder worden in zijn uitspraken, want letterlijk de hele wereld weet inmiddels wel waarvoor hij staat en wat hij wil. Dus als hij dat verhaal maar blijft herhalen, dan vervaagt de aandacht. Geen aandacht, geen pers en dus geen kiezers. Wilders heeft geen geoliede campagnemachine als bijvoorbeeld de PvdA, VVD en CDA die wel hebben. Dus is Wilders haast verplicht zijn opmerkingen iedere keer een beetje bij te stellen waardoor hij weer aandacht krijgt in de pers. Maar wat Wilders roept, is eigenlijk niet nieuw. Wat hij roept, roept hij al tien jaar. Het is niet nieuw! Alleen al daarom is de ophef van de laatste dagen zo vreemd, maar vooral hypocriet.
Ook de deserterende partijgenoten van Wilders in de provinciale staten en gemeenteraden van Den Haag en Almere zijn op z’n minst toch wel een klein beetje hypocriet te noemen. Zij roepen nu dat ze de Marokkanen-uitspraak van Wilders te ver vinden gaan en daarom het zinkende schip verlaten. Maar Wilders roept al tien jaar niets anders. Zijn deze ratten dan nu ineens wakker geworden? Nee, hoor. Ze denken aan hun carrière en deze opmerking is gewoon slecht voor hun carrière. Bij de laatste Tweede Kamerverkiezingen zakte de PVV van 24 naar 15 zetels. De 9 Kamerleden die het strijdtoneel moesten verlaten hebben lang thuis gezeten of zitten nu nog werkloos thuis. Dat heeft niets te maken met hun allochtone afkomst, maar met het PVV stempel op hun CV. Met het aansluiten bij de een immens populaire beweging als de PVV dachten ze even snel minister of staatssecretaris te kunnen worden. Ze dachten een leuk baantje te kunnen bemachtigen in het openbaar bestuur of misschien wel het bedrijfsleven. Even het gebazel over het afnemen van paspoorten, terugsturen van moslims, het verlaten van de Europese Unie het terugnemen van de Gulden en afbreken van Moskeeën aanhoren. Allemaal onzin waarvan ze vooraf al wisten dat het toch niet ging gebeuren. Maar het grote doel was het cashen. Mooie baantjes op belangrijke posities en cashen. Maar het liep anders: geen werkgever wilde ze hebben. De Amsterdamse politie moest oud PVV'er Hero Brinkman wel weer in dienst nemen, op basis van een wet waarin staat dat een ambtenaar na een politieke carrière altijd terug kan keren op zijn oude post. Liever had het Amsterdamse politiekorps Brinkman niet meer opgenomen in hun personeelsbestand. Slecht voor hun imago. De PVV heeft immers een niet al te beste naam. Een werkgever heeft liever een voormalig Kamerlid van een partij die er al wat langer zit (zelfs van GroenLinks of SP) dan van een partij die haat zaait, discrimineert en mensen tegen elkaar opzet voor eigen gewin. Een personeelslid die bij een dergelijke partij in dienst is geweest (de PVV heeft immers maar één lid en dat is Wilders zelf) is niet goed voor de teambuilding. Zeker als er zich een allochtoon in het team bevindt.
Iedereen die de afgelopen dagen aangifte heeft gedaan of stelling genomen tegen de Marokkanen-uitspraak van Wilders is op z’n minst een beetje hypocriet. Tien jaar geleden leek Wilders op een soort messias; een verlosser. In de pers werd hij afgeschilderd als een orakel. Hij zou die vastgelopen politieke elite wel even veranderen. Met zijn uitspraken kreeg hij veel mensen mee. Niet allen nationaal, maar ook international. Hij kreeg het voor elkaar om een Haagse rechter weg te sturen omdat deze banden had met de PvdA. Hij kreeg het voor elkaar om presentatrice Clary Polak weg te sturen bij discussieprogramma Buitenhof nadat zij in een interview stelling had genomen tegen de PVV. Waar Wilders kwam wachtten honderden nationale, maar vooral internationale journalisten. Wilders had een uitgesproken mening over moslims, wat zo kort na de aanslagen op de Twin Towers gevaarlijk was. In tien jaar tijd is daaraan niet veranderd. En al die tijd hebben alleen PvdA en D66 stelling genomen tegen die uitlatingen en mogen vooral VVD en CDA de hand in eigen boezem steken, want die hebben met de PVV in één kabinet gezeten. Maar nu is Wilders zwak en zijn macht is weggeslagen. Nu kunnen ze stelling nemen tegen de PVV zonder bang te hoeven zijn dat hun kiezers overlopen naar de PVV. Het is een monster doden dat toch al verzwakt is en vervolgens de overwinning opeisen. Het is hypocriet van zowel CDA als VVD.
Alle PVV’ers die deserteren zijn in ieder geval hypocriet. Hebben zij het partijprogramma van de PVV niet doorgelezen voordat ze in dienst traden van de anti-Islambewegig? Deze deserteurs roepen hoog van de toren naar de buitenwereld dat hun besluit kwam na de Marokkanen-uitspraak, maar dat is natuurlijk lariekoek. Onzin. Niet waar. Kolder. Het is hun carrière en daarmee hun inkomen die ze hiermee veilig hopen te stellen. De gedeserteerde Bontes, Van Vliet en Van Klaveren blijven immers gewoon in de Tweede Kamer zitten. Het jaarsalaris van 93.000 euro bruto bevalt ze immers prima! En vergeet niet het wachtgeld dat hen na hun ontslag op hun wacht...!
Ondertussen dringt zich de vraag zich op of de PVV in deze situatie nog wel bestaansrecht heeft. De kans dat de PVV ooit nog gaat regeren is sinds deze week geslonken van nihil naar nul komma nul. Dat zullen de sponsoren van de PVV – rijke Amerikaanse en Israëlische Joden – niet leuk vinden. Nederland wordt geen tweede Israël, waar moslims en christenen worden gescheiden door en immense muur, die dwars door huizen, tuinen, stadswijken en over plantages loopt. Hierdoor zal de PVV niet alleen politiek in een isolement geraken, maar ook financieel. Belangrijker is echter hoe de kiezer denkt over al deze ophef. Wilders leeft bij de gratie van de peilingen van Maurice de Hond en als de PVV daarin achter blijft, net zoals bijvoorbeeld de PvdA nu en eerder 50+, dan zal hij de stekker uit de partij trekken. Als hij dat doet komt er wel een volgend probleem om de hoek kijken: dan vervalt namelijk ook zijn door de belastingbetaler betaalde bewaking, geschatte kosten pl./min 25 miljoen euro per jaar. De PVV hoopte met de Europese verkiezingen op 22 mei flink te kunnen scoren. Dat kunnen ze nu waarschijnlijk wel op hun buik schrijven. Als die voorspelling uit komt, dan zal Wilders kort daarna de stekker uit zijn partij trekken. Voor voor een dergelijke actie is namelijk wat voorbereidingstijd nodig.
Maar de ster lijkt aan zijn val te zijn begonnen.
Geert Wilders eiste de aandacht weer voor zich op door te roepen dat Den Haag best af kon met minder Marokkanen. Vervolgens vroeg hij zijn achterban – aanwezig in een Haags café en dus stomdronken – of zij meer of minder Marokkanen wilden in Nederland. Vanzelfsprekend reageerden de aanwezigen met de inmiddels historisch geworden woorden “minder, minder, minder!”. Hierop stond heel Nederland op zijn achterste poten. Dit kon toch allemaal niet? Dit was pure discriminatie! Er werden ook alweer banden gelegd met het verleden. Ze kwamen allemaal weer voorbij: Goebbels, rassenhaat en zelfs Adolf Hitler werd even genoemd. Het regende aangiftes tegen de PVV en tientallen PVV’ers verlieten daarop de partij. PVV’ers die wel wat stevige opmerkingen van Geert Wilders gewend waren, maar dit vonden ze echt te ver gaan. De grote uittocht binnen de partij is inmiddels begonnen en het einde van de haatbeweging lijkt in zicht. Alle partijen in Den Haag, Almere en de Tweede Kamer hebben inmiddels aangegeven niet meer te willen samenwerken met de PVV, vanwege deze ‘Marokkanen-opmerking’. De VVD was tot vandaag nog de enige bloedbroeder, maar nu Wilders de opmerking niet terug wil nemen heeft ook de VVD leiding aangegeven dat iedere vorm van toekomstige samenwerking is uitgesloten. Docu Hoogland van de Partij van de Arbeid heeft zelfs op Twitter aangegeven dat zijn partij geen enkel voorstel van de PVV meer zal steunen. Een cordon sanitaire lijkt te zijn gevormd. Maar hoeveel hypocrisie wil je eigenlijk hebben? Al deze mensen en partijen hebben toch een klont boter op het hoofd als ware het betonblokken?
Als we de uitspraken van Geert Wilders de afgelopen jaren analyseren dan is er een duidelijke trend waarneembaar: ze worden steeds steviger. Wilders is een slimme man en rekt de grenzen van het fatsoen en het toelaatbare steeds verder op. Wie de lijn van zijn uitspraken volgt, weet dat Wilders steeds feller tekeer gaat tegen alles wat islamitisch of niet Westers is. De afstand tot het oproepen tot geweld was niet zo groot meer. Een uitspraak als ‘minder, minder, minder’ was te verwachten. Wilders moet immers steeds harder worden in zijn uitspraken, want letterlijk de hele wereld weet inmiddels wel waarvoor hij staat en wat hij wil. Dus als hij dat verhaal maar blijft herhalen, dan vervaagt de aandacht. Geen aandacht, geen pers en dus geen kiezers. Wilders heeft geen geoliede campagnemachine als bijvoorbeeld de PvdA, VVD en CDA die wel hebben. Dus is Wilders haast verplicht zijn opmerkingen iedere keer een beetje bij te stellen waardoor hij weer aandacht krijgt in de pers. Maar wat Wilders roept, is eigenlijk niet nieuw. Wat hij roept, roept hij al tien jaar. Het is niet nieuw! Alleen al daarom is de ophef van de laatste dagen zo vreemd, maar vooral hypocriet.
Ook de deserterende partijgenoten van Wilders in de provinciale staten en gemeenteraden van Den Haag en Almere zijn op z’n minst toch wel een klein beetje hypocriet te noemen. Zij roepen nu dat ze de Marokkanen-uitspraak van Wilders te ver vinden gaan en daarom het zinkende schip verlaten. Maar Wilders roept al tien jaar niets anders. Zijn deze ratten dan nu ineens wakker geworden? Nee, hoor. Ze denken aan hun carrière en deze opmerking is gewoon slecht voor hun carrière. Bij de laatste Tweede Kamerverkiezingen zakte de PVV van 24 naar 15 zetels. De 9 Kamerleden die het strijdtoneel moesten verlaten hebben lang thuis gezeten of zitten nu nog werkloos thuis. Dat heeft niets te maken met hun allochtone afkomst, maar met het PVV stempel op hun CV. Met het aansluiten bij de een immens populaire beweging als de PVV dachten ze even snel minister of staatssecretaris te kunnen worden. Ze dachten een leuk baantje te kunnen bemachtigen in het openbaar bestuur of misschien wel het bedrijfsleven. Even het gebazel over het afnemen van paspoorten, terugsturen van moslims, het verlaten van de Europese Unie het terugnemen van de Gulden en afbreken van Moskeeën aanhoren. Allemaal onzin waarvan ze vooraf al wisten dat het toch niet ging gebeuren. Maar het grote doel was het cashen. Mooie baantjes op belangrijke posities en cashen. Maar het liep anders: geen werkgever wilde ze hebben. De Amsterdamse politie moest oud PVV'er Hero Brinkman wel weer in dienst nemen, op basis van een wet waarin staat dat een ambtenaar na een politieke carrière altijd terug kan keren op zijn oude post. Liever had het Amsterdamse politiekorps Brinkman niet meer opgenomen in hun personeelsbestand. Slecht voor hun imago. De PVV heeft immers een niet al te beste naam. Een werkgever heeft liever een voormalig Kamerlid van een partij die er al wat langer zit (zelfs van GroenLinks of SP) dan van een partij die haat zaait, discrimineert en mensen tegen elkaar opzet voor eigen gewin. Een personeelslid die bij een dergelijke partij in dienst is geweest (de PVV heeft immers maar één lid en dat is Wilders zelf) is niet goed voor de teambuilding. Zeker als er zich een allochtoon in het team bevindt.
Iedereen die de afgelopen dagen aangifte heeft gedaan of stelling genomen tegen de Marokkanen-uitspraak van Wilders is op z’n minst een beetje hypocriet. Tien jaar geleden leek Wilders op een soort messias; een verlosser. In de pers werd hij afgeschilderd als een orakel. Hij zou die vastgelopen politieke elite wel even veranderen. Met zijn uitspraken kreeg hij veel mensen mee. Niet allen nationaal, maar ook international. Hij kreeg het voor elkaar om een Haagse rechter weg te sturen omdat deze banden had met de PvdA. Hij kreeg het voor elkaar om presentatrice Clary Polak weg te sturen bij discussieprogramma Buitenhof nadat zij in een interview stelling had genomen tegen de PVV. Waar Wilders kwam wachtten honderden nationale, maar vooral internationale journalisten. Wilders had een uitgesproken mening over moslims, wat zo kort na de aanslagen op de Twin Towers gevaarlijk was. In tien jaar tijd is daaraan niet veranderd. En al die tijd hebben alleen PvdA en D66 stelling genomen tegen die uitlatingen en mogen vooral VVD en CDA de hand in eigen boezem steken, want die hebben met de PVV in één kabinet gezeten. Maar nu is Wilders zwak en zijn macht is weggeslagen. Nu kunnen ze stelling nemen tegen de PVV zonder bang te hoeven zijn dat hun kiezers overlopen naar de PVV. Het is een monster doden dat toch al verzwakt is en vervolgens de overwinning opeisen. Het is hypocriet van zowel CDA als VVD.
Alle PVV’ers die deserteren zijn in ieder geval hypocriet. Hebben zij het partijprogramma van de PVV niet doorgelezen voordat ze in dienst traden van de anti-Islambewegig? Deze deserteurs roepen hoog van de toren naar de buitenwereld dat hun besluit kwam na de Marokkanen-uitspraak, maar dat is natuurlijk lariekoek. Onzin. Niet waar. Kolder. Het is hun carrière en daarmee hun inkomen die ze hiermee veilig hopen te stellen. De gedeserteerde Bontes, Van Vliet en Van Klaveren blijven immers gewoon in de Tweede Kamer zitten. Het jaarsalaris van 93.000 euro bruto bevalt ze immers prima! En vergeet niet het wachtgeld dat hen na hun ontslag op hun wacht...!
Ondertussen dringt zich de vraag zich op of de PVV in deze situatie nog wel bestaansrecht heeft. De kans dat de PVV ooit nog gaat regeren is sinds deze week geslonken van nihil naar nul komma nul. Dat zullen de sponsoren van de PVV – rijke Amerikaanse en Israëlische Joden – niet leuk vinden. Nederland wordt geen tweede Israël, waar moslims en christenen worden gescheiden door en immense muur, die dwars door huizen, tuinen, stadswijken en over plantages loopt. Hierdoor zal de PVV niet alleen politiek in een isolement geraken, maar ook financieel. Belangrijker is echter hoe de kiezer denkt over al deze ophef. Wilders leeft bij de gratie van de peilingen van Maurice de Hond en als de PVV daarin achter blijft, net zoals bijvoorbeeld de PvdA nu en eerder 50+, dan zal hij de stekker uit de partij trekken. Als hij dat doet komt er wel een volgend probleem om de hoek kijken: dan vervalt namelijk ook zijn door de belastingbetaler betaalde bewaking, geschatte kosten pl./min 25 miljoen euro per jaar. De PVV hoopte met de Europese verkiezingen op 22 mei flink te kunnen scoren. Dat kunnen ze nu waarschijnlijk wel op hun buik schrijven. Als die voorspelling uit komt, dan zal Wilders kort daarna de stekker uit zijn partij trekken. Voor voor een dergelijke actie is namelijk wat voorbereidingstijd nodig.
Maar de ster lijkt aan zijn val te zijn begonnen.
zondag 16 maart 2014
Selfie
Tijdens zijn State of the Union in 2003 sprak de Amerikaanse president George W. Bush over een steeds zichzelf regulerende maatschappij. Dat had hij vast niet zelf verzonnen, want zo slim was hij niet. De Amerikaanse president sprak over het zelfbeschikkingsrecht van mensen, waarbij burgers niet langer meer een beroep zouden doen op algemene voorzieningen die door de overheid werden betaald, maar problemen eerst zelf zouden oplossen. De president sprak bijvoorbeeld over het overheidspensioen, dat op lange termijn zou verdwijnen. Twintigers en dertigers van toen (dertigers en veertigers van nu) zouden hun eigen pensioenverzekering moeten gaan afsluiten, want als zij de pensioengerechtigde leeftijd zouden hebben bereikt, dan zou het overheidspensioen niet langer meer bestaan. Ook de traditionele WW-uitkering (voor zover die in de VS nog WW uitkering mag worden genoemd) zou op langere termijn verdwijnen. Ook zouden burgers in de toekomst niet langer meer kunnen leunen op vaste arbeidscontracten (eveneens voor zover in de VS van toepassing), want burgers zouden zichzelf steeds vaker moeten uitlenen in een soort ZZP-vorm.
De reacties uit de rest van de wereld waren verbazend. Iedereen fronste zijn of haar wenkbrauwen. Was die man nou helemaal dolgedraaid? Bush werd vervolgens weggezet als domme, stomme machtswellusteling die diende als marionettepop van de Amerikaanse defensie industrie. Die hadden hem immers in het zadel geholpen. We spraken toen nog over de periode van vóór de kredietcrisis, die pas aanbrak in het laatste jaar van zijn tweede en dus laatste ambtstermijn. We spraken over een wereld waarin het geld niet meer op kon. De Bankencrisis vijf jaar later heeft dat beeld drastisch veranderd. Alsof George W. Bush wist wat er zou gebeuren.
Iets meer dan tien jaar na die uitspraken van Bush zijn we inmiddels zo’n beetje over de bankencrisis heen en hebben we te maken met een wereld waar het geld inmiddels op is. Rijke oligarchen uit Rusland, Chineesche grootindustriëlen en oliesjeiks uit het Midden Oosten hebben de macht gegrepen simpelweg omdat zij hebben wat de gemiddelde Westerling toen nog wel had, maar nu inmiddels niet meer: geld. Heel veel geld. Dus het beeld is omgeslagen en Westerse politici zijn gaan beseffen dat ze niet langer meer met geld kunnen smijten. Het geld was op en het alternatief was geld gaan lenen bij Russen, Chinezen of Saudi Arabiërs. Die houden er een nogal bedenkelijke democratie op na. Dat is niet handig en dus moesten de Westerse politici wel een beroep doen op de burgers. Een beroep doen op de banken, die de crisis hadden veroorzaakt en desondanks honderden miljarden euro’s belastinggeld kregen om overeind te blijven is blijkbaar teveel gevraagd.
Het alternatief was: zelf alles regelen. Geen beroep meer doen op de gemeenschap. Zelf doen. En dan komen we weer terug bij de State of the Union van George Bush, die in 2003 al voorspelde dat zelfregulering de toekomst had. Eerst alles zelf regelen voordat je een beroep doet op de gemeenschap. Het woord ‘zelf’ was tijdens deze gemeenteraadsverkiezingen het toverwoord. Het was niet weg te slaan uit de partijprogramma's en debatten. Alle partijen, van links tot rechts, riepen op om eerst zelf je eigen problemen op te lossen, daarna een beroep te doen op je directe omgeving en als dat niet lukt, dan pas een beroep te doen op de gemeenschapskas en ook die stond maar mondjesmaat voor je klaar:”Eigen initiatief van de burger en ondersteuning daar, waar nodig”. Dat was nodig omdat de overheid taken overhevelt naar de gemeente en die moet die taken ook nog eens met fors minder geld doen. Dat het komt er dus simpelweg op neer dat je als hulpbehoevende alleen maar wordt geholpen als je bijna verzuipt. Of al verzopen bent...
Het is sinds de opkomst van wijlen Pim Fortuyn bijna een schande om een beroep te doen op de gemeenschapskas. Als je hulpbehoevend bent en vraagt om hulp, dan kijkt de hele maatschappij je aan alsof je een misdadiger bent. Zelfs de dienstdoende ambtenaar kijkt je aan alsof hij water ziet branden. Alsof je ter plekke een buitenaards wezen bent geworden. Als hij je al aan kan kijken, want de aanvraag moet je tegenwoordig zelf indienen op het internet. Lekker persoonlijk, dus. Het VVD-individualisme in Nederland is compleet doorgeslagen. Ieder voor zich: God voor ons allen. Het probleem dat armen armer worden en rijken rijker is al lang een gepasseerd station. Het is een feit dat we met z'n allen hebben geaccepteerd, aangezien we in 2012 massaal op de VVD hebben gestemd en dat deze gemeenteraadsverkiezingen waarschijnlijk weer massaal gaan doen. Dat armen armer worden en rijken rijker is een voortvloeisel uit de steeds zichzelf regulerende maatschappij. Anno 2014 is de houding in Nederland steeds vaker ikke, ikke, ikke en de rest kan helemaal ter plekke kapot vallen. "Als ik het maar goed heb, wat kan mij jouw problemen schelen?". We bekijken de wereld steeds vaker vanuit ons eigen stekkie, vanachter onze eigen geraniums. Sociale samenhang – ook even naar de buurman kijken hoe het daarmee gaat – is er tegenwoordig helemaal niet meer bij. Niet voor niets werd begin dit jaar in Rotterdam een vrouw gevonden die al meer dan 10 jaar dood in haar eigen huis lag. De buren hadden al die tijd niets gemerkt. Haar bloedeigen dochter nam geen contact meer met haar op. Niet voor niets lag een verongelukte man bijna twee dagen dood in zijn auto langs de kant van de A16 bij Breda, voordat hij door de politie werd ontdekt. Let wel: de A16. Dat is één van de drukst bereden snelwegen van Nederland, misschien wel van heel West-Europa. Per uur gaan er duizenden en duizenden auto's van noord naar zuid en van zuid naar noord. Van al het verkeer vanuit Spanje, Frankrijk en België dat naar Noord Europa wil, komt 80% over de A16. Het is er dag in, dag uit een drukte van belang. Niemand die de dode man opmerkte.
Van de politiek moeten we alles zelf regelen. Eerst zelf kijken of we onze eigen problemen kunnen oplossen, daarna een beroep doen op onze omgeving, alvorens we een beroep gaan doen op de gemeenschap. Maar veel mensen hebben door het doorgeslagen individualisme die omgeving niet eens meer. De maatschappij – en dus ook je omgeving – heeft geen enkele zin om te worden opgezadeld met jouw problemen. Het boeit ze simpelweg niet! Jij hebt jouw problemen, zij hebben die van hun. Tegenwoordig zijn mensen veel te veel met zichzelf bezig: ik moet carrière maken, ik moet een mooi huis kopen, ik moet een dure vakantie aanschaffen, ik moet… ik moet… ik moet. Ikke, ikke, ikke en de rest kan de tering krijgen. Ik moet overleven. In het perspectief van carrière maken zullen de twintigers en dertigers van nu – de dertigers en veertigers van over 10 jaar – de laatsten zijn die nog in het bezit zijn van een arbeidscontract. Over tien jaar (dus in 2025) zijn we allemaal ZZP’ers, die van projectcontract naar projectcontract hoppen. Daar waar werk is, zijn we aanwezig. Werkgevers nemen geen mensen meer in (vaste) dienst, maar huren louter nog tijdelijk ZZP’ers in om werkzaamheden te verrichten. Zo zijn ze gevrijwaard van werkgeverslasten, pensioenen en doorbetalingen tijdens ziekte of zwangerschappen. Ziek? Helaas! Dan gaat het werk naar een ander. Zwanger? Leuk voor je, maar het werk gaat naar een ander. De ZZP’er zal zelf moeten zorgen voor belastingafdrachten, premies volksverzekeringen, pensioenen en werkloosheidsuitkering. Dan moet er ook nog onderaan de streep geld over blijven om eten en drinken te kopen. Je bent je eigen werkgever. Je eigen uitzendbureau. Je moet zelf zorgen voor opdrachten. Het is een haast onmogelijke opgave, maar een toekomstvisie van George W. Bush waarin de schrijver van dit stukje heilig gelooft.
Ironisch genoeg hebben de Amerikanen nu inmiddels ondervonden dat dit selfie ook weer geen goed idee is. Daarom omarmen de Amerikanen steeds vaker het systeem van voor elkaar zorgen zoals we dat in 2003 hadden. Dus in 2025 hebben wij dat ook weer.
De reacties uit de rest van de wereld waren verbazend. Iedereen fronste zijn of haar wenkbrauwen. Was die man nou helemaal dolgedraaid? Bush werd vervolgens weggezet als domme, stomme machtswellusteling die diende als marionettepop van de Amerikaanse defensie industrie. Die hadden hem immers in het zadel geholpen. We spraken toen nog over de periode van vóór de kredietcrisis, die pas aanbrak in het laatste jaar van zijn tweede en dus laatste ambtstermijn. We spraken over een wereld waarin het geld niet meer op kon. De Bankencrisis vijf jaar later heeft dat beeld drastisch veranderd. Alsof George W. Bush wist wat er zou gebeuren.
Iets meer dan tien jaar na die uitspraken van Bush zijn we inmiddels zo’n beetje over de bankencrisis heen en hebben we te maken met een wereld waar het geld inmiddels op is. Rijke oligarchen uit Rusland, Chineesche grootindustriëlen en oliesjeiks uit het Midden Oosten hebben de macht gegrepen simpelweg omdat zij hebben wat de gemiddelde Westerling toen nog wel had, maar nu inmiddels niet meer: geld. Heel veel geld. Dus het beeld is omgeslagen en Westerse politici zijn gaan beseffen dat ze niet langer meer met geld kunnen smijten. Het geld was op en het alternatief was geld gaan lenen bij Russen, Chinezen of Saudi Arabiërs. Die houden er een nogal bedenkelijke democratie op na. Dat is niet handig en dus moesten de Westerse politici wel een beroep doen op de burgers. Een beroep doen op de banken, die de crisis hadden veroorzaakt en desondanks honderden miljarden euro’s belastinggeld kregen om overeind te blijven is blijkbaar teveel gevraagd.
Het alternatief was: zelf alles regelen. Geen beroep meer doen op de gemeenschap. Zelf doen. En dan komen we weer terug bij de State of the Union van George Bush, die in 2003 al voorspelde dat zelfregulering de toekomst had. Eerst alles zelf regelen voordat je een beroep doet op de gemeenschap. Het woord ‘zelf’ was tijdens deze gemeenteraadsverkiezingen het toverwoord. Het was niet weg te slaan uit de partijprogramma's en debatten. Alle partijen, van links tot rechts, riepen op om eerst zelf je eigen problemen op te lossen, daarna een beroep te doen op je directe omgeving en als dat niet lukt, dan pas een beroep te doen op de gemeenschapskas en ook die stond maar mondjesmaat voor je klaar:”Eigen initiatief van de burger en ondersteuning daar, waar nodig”. Dat was nodig omdat de overheid taken overhevelt naar de gemeente en die moet die taken ook nog eens met fors minder geld doen. Dat het komt er dus simpelweg op neer dat je als hulpbehoevende alleen maar wordt geholpen als je bijna verzuipt. Of al verzopen bent...
Het is sinds de opkomst van wijlen Pim Fortuyn bijna een schande om een beroep te doen op de gemeenschapskas. Als je hulpbehoevend bent en vraagt om hulp, dan kijkt de hele maatschappij je aan alsof je een misdadiger bent. Zelfs de dienstdoende ambtenaar kijkt je aan alsof hij water ziet branden. Alsof je ter plekke een buitenaards wezen bent geworden. Als hij je al aan kan kijken, want de aanvraag moet je tegenwoordig zelf indienen op het internet. Lekker persoonlijk, dus. Het VVD-individualisme in Nederland is compleet doorgeslagen. Ieder voor zich: God voor ons allen. Het probleem dat armen armer worden en rijken rijker is al lang een gepasseerd station. Het is een feit dat we met z'n allen hebben geaccepteerd, aangezien we in 2012 massaal op de VVD hebben gestemd en dat deze gemeenteraadsverkiezingen waarschijnlijk weer massaal gaan doen. Dat armen armer worden en rijken rijker is een voortvloeisel uit de steeds zichzelf regulerende maatschappij. Anno 2014 is de houding in Nederland steeds vaker ikke, ikke, ikke en de rest kan helemaal ter plekke kapot vallen. "Als ik het maar goed heb, wat kan mij jouw problemen schelen?". We bekijken de wereld steeds vaker vanuit ons eigen stekkie, vanachter onze eigen geraniums. Sociale samenhang – ook even naar de buurman kijken hoe het daarmee gaat – is er tegenwoordig helemaal niet meer bij. Niet voor niets werd begin dit jaar in Rotterdam een vrouw gevonden die al meer dan 10 jaar dood in haar eigen huis lag. De buren hadden al die tijd niets gemerkt. Haar bloedeigen dochter nam geen contact meer met haar op. Niet voor niets lag een verongelukte man bijna twee dagen dood in zijn auto langs de kant van de A16 bij Breda, voordat hij door de politie werd ontdekt. Let wel: de A16. Dat is één van de drukst bereden snelwegen van Nederland, misschien wel van heel West-Europa. Per uur gaan er duizenden en duizenden auto's van noord naar zuid en van zuid naar noord. Van al het verkeer vanuit Spanje, Frankrijk en België dat naar Noord Europa wil, komt 80% over de A16. Het is er dag in, dag uit een drukte van belang. Niemand die de dode man opmerkte.
Van de politiek moeten we alles zelf regelen. Eerst zelf kijken of we onze eigen problemen kunnen oplossen, daarna een beroep doen op onze omgeving, alvorens we een beroep gaan doen op de gemeenschap. Maar veel mensen hebben door het doorgeslagen individualisme die omgeving niet eens meer. De maatschappij – en dus ook je omgeving – heeft geen enkele zin om te worden opgezadeld met jouw problemen. Het boeit ze simpelweg niet! Jij hebt jouw problemen, zij hebben die van hun. Tegenwoordig zijn mensen veel te veel met zichzelf bezig: ik moet carrière maken, ik moet een mooi huis kopen, ik moet een dure vakantie aanschaffen, ik moet… ik moet… ik moet. Ikke, ikke, ikke en de rest kan de tering krijgen. Ik moet overleven. In het perspectief van carrière maken zullen de twintigers en dertigers van nu – de dertigers en veertigers van over 10 jaar – de laatsten zijn die nog in het bezit zijn van een arbeidscontract. Over tien jaar (dus in 2025) zijn we allemaal ZZP’ers, die van projectcontract naar projectcontract hoppen. Daar waar werk is, zijn we aanwezig. Werkgevers nemen geen mensen meer in (vaste) dienst, maar huren louter nog tijdelijk ZZP’ers in om werkzaamheden te verrichten. Zo zijn ze gevrijwaard van werkgeverslasten, pensioenen en doorbetalingen tijdens ziekte of zwangerschappen. Ziek? Helaas! Dan gaat het werk naar een ander. Zwanger? Leuk voor je, maar het werk gaat naar een ander. De ZZP’er zal zelf moeten zorgen voor belastingafdrachten, premies volksverzekeringen, pensioenen en werkloosheidsuitkering. Dan moet er ook nog onderaan de streep geld over blijven om eten en drinken te kopen. Je bent je eigen werkgever. Je eigen uitzendbureau. Je moet zelf zorgen voor opdrachten. Het is een haast onmogelijke opgave, maar een toekomstvisie van George W. Bush waarin de schrijver van dit stukje heilig gelooft.
Ironisch genoeg hebben de Amerikanen nu inmiddels ondervonden dat dit selfie ook weer geen goed idee is. Daarom omarmen de Amerikanen steeds vaker het systeem van voor elkaar zorgen zoals we dat in 2003 hadden. Dus in 2025 hebben wij dat ook weer.
Abonneren op:
Posts (Atom)