Vandaag houdt Europa zijn adem in. Want vandaag stemmen
de Grieken vóór of tegen het Europese steunprogramma. Het programma waarmee de
afgelopen 7 jaar iets minder dan 400 miljard euro in de Griekse economie is
gepompt maar de Griekse motor blijft haperen. Om het laatste beetje van die 400
miljard euro aan Griekenland te schenken (zo’n 7,3 miljard euro) en eventueel
te praten over een nieuw steunprogramma moeten de Grieken hervormen van Europa.
De BTW moet omhoog, de pensioenleeftijd moet omhoog en het aantal ambtenaren
moet omlaag. Het aantal uitkeringen moet omlaag. Dat vindt de Griekse regering
te ver gaan, want die maatregelen zouden vooral de lagere sociale klasse
treffen. Kortom: de mensen die het toch al zwaar hebben zouden het nog zwaarder
krijgen. De rijke Grieken – daar waar het grote geld zit – zouden niets van de
maatregelen voelen omdat deze groep het kan betalen en (niet onbelangrijk) deze
groep hun geld elders in Europa heeft gestald. Kortom: de Griekse premier
Tsipras en zijn partner in crime Varoufakis komen op voor hun kiezers. Zelf
hebben Tsipras en Varoufakis gedreigd af te treden als de Griekse kiezer
vandaag vóór een nieuw Europees steunprogramma stemt. Logisch, want ze kunnen
hun verkiezingsbeloften hierdoor nier meer waarmaken. Hun missie heeft in dat
geval gefaald.
In de Europese media wordt het referendum ‘nai (‘ja´) of ‘oxi'
(‘nee’) daarom uitgelegd als een stem vóór of tegen de regering rondom Tsipras
en Varoufakis. Het wordt niet uitgelegd als een ‘nai (‘ja´) of ‘oxi' (‘nee’)
tegen het waanzinnig strenge beleid van de Europese Unie. Een beleid dat wordt
gedicteerd door de banken. Van die 400 miljard die de afgelopen 7 jaar aan de
Grieken is gegeven is alles tot op de laatste eurocent rechtstreeks door gesluisd naar de banken. De banken, die
tussen 2008 en 2012 met bijna 2.000 miljard euro aan belastinggeld zijn gered
krijgen daar nu nog eens 400 miljard euro belastinggeld bij via Griekenland.
Europese leiders als Juncker, Schulz en Dijsselbloem die roepen dat Griekenland
bij de Europese Unie moet blijven doen dat dus namens de banken. Want een ´oxi´
(tegenstem) vandaag vanuit Griekenland zou betekenen dat het land afstevent op
een uittreding uit de Euro (een ‘Grexit’). Dat houdt in dat Griekenland binnenkort
officieel failliet gaat en dus de boel klapt. De Griekse schulden verdwijnen in
één keer als sneeuw voor de zon en het land kan opnieuw beginnen door onder
andere de Drachme opnieuw in te voeren.
Maar de belangen om Griekenland binnen de eurozone te
houden zijn vele malen groter. Een uittreding van Griekenland uit de Euro zou
een absolute blamage voor het Europese project zijn (maar ook voor de carrière van Jeroen Dijsselbloem). Het is misschien ook wel
een eerste stap naar een totaal faillissement van het hele Europese project. Het
project waarin vrij verkeer van geld , goederen en personen is gegarandeerd.
Een samenwerkingsverband dat in 1959 begon met de oprichting van de Europese
Gemeenschap voor Kolen en Staal. Een project die het Europese volk al sinds het
einde van de Tweede Wereldoorlog vrede, vrijheid en voorspoed heeft gebracht. Maar ook
een Europees project waarin Brussel is verworden tot een machtsvacuüm waarin
grote bankiers en belangrijke politici elkaar baantjes, projecten
en grote sommen geld toeschuiven. Ook een project dat niet in staat is het hoofd te bieden aan echt grote
problemen zoals de immense toestroom van asielzoekers via de Middellandse Zee,
de oorlog in Oost Oekraïne, het beteugelen van de macht van banken en andere financiële instellingen en een definitieve oplossing voor de ellende in
Griekenland. Islamistische Staat klopt op de deur. Aan de grens tussen de EU
en Rusland vormen zich duizenden Russische manschappen samen. Klaar om de grens
over te trekken en eventueel een Derde Wereldoorlog te beginnen. Tegen al die
gebeurtenissen kunnen de Europese regeringsleiders geen vuist maken. Echte oplossingen blijven uit. Men praat alleen maar en wacht eigenlijk op de grote broer Amerika, die hopelijk met geld en manschappen te hulp schiet. Dan hoeven de Europese leiders geen manschappen de dood in te sturen en houden ze het geld voor zichzelf. Daarentegen
vinden de Europese politici het reuze interessant om in de wet laten vastleggen
hoe groot een Europese hamburger of wat de maximale zuigkracht van een
stofzuiger moet zijn. Totaal ridicule ideeën waar echt helemaal niemand iets
mee kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten