In de aanloop naar
Prinsjesdag kwam ING Bank met een quasi kritisch rapport over de prestaties van het Kabinet Rutte II. In dat rapport concludeert ING's hoofd econoom Marieke Blom de bank dat de bezuinigingsmaatregelen
te hard zijn en onnodig veel banen hebben gekost. De economie had sneller en
harder aangejaagd kunnen worden had het Kabinet niet zo hard gesneden in de
zorg en pensioenen, zo meent Blom. Ook heeft het Kabinet de werkloosheid te
hard laten oplopen en had het minder rigoureus moeten snoeien in de
belastingen. Snoeiharde woorden dus van de ING Bank, die later in het Financieele Dagblad met woorden van min of meer gelijke strekking nog eens werden
ondersteund door hoogleraar Bas Jacobs. Ik vond het getuigen van nogal wat lef.
Laten we rustig
beginnen: Als eerste moet worden gezegd dat – of je nu vóór of tegen Rutte bent
– dit het eerste Kabinet is sinds 1998 (!) dat de hele kabinetsperiode uit zit.
De afgelopen vier jaar verdrongen politiek deskundigen zich voor de
radiomicrofoon om te krakelen dat dit Kabinet de kerst niet zou halen. Het
Kabinet haalde – weliswaar met vallen en opstaan – liefst vijf keer de kerst.
Je kunt je afvragen wat de woorden van deze deskundigen nog waard zijn.
Maar dan de woorden
van Marieke Blom van de ING Bank: De ING Bank is één van vijf grote banken van Nederland. Een
bank die zijn tentakels overal in de economie en dus een leidende rol heeft. Er
wordt geen weg aangelegd, geen brug gebouwd of huis gekocht zonder tussenkomst
van de ING Bank. In zo’n geval zou je kunnen zeggen dat het rapport van Marieke Blom
wel hout snijdt, ware het niet dat de bank samen met ABN AMRO, SNS en AEGON in
2008 met liefst 70 miljard euro belastinggeld moest worden gered. Plotseling en
in minder dan een weekeinde tijd moesten toenmalig minister van Financiën
Wouter Bos en bankpresident Nout Wellink 70 miljard euro ergens vandaan toveren
om ING, ABN AMRO, SNS en AEGON van de ondergang te redden. In de dagen en
maanden daarna bleek dat deze instellingen eigenlijk niets hadden geleerd van
hun fouten. Met het geredde geld werden bonussen uitgedeeld en gouden
handdrukken betaald, met als triest dieptepunt de 27 miljoen euro die toenmalig ABN AMRO
topman Rijkman Groenink meekreeg bij zijn ontslag. De bedoeling van die 70
miljard euro staatssteun was om dat geld door
te geven aan de rekeninghouder. Aan de belastingbetaler die geen lening meer kreeg omdat de banken dat geld nodig hadden.
Het Kabinet
Balkenende MCMXVII – beter bekend als Balkenende/Bos – was vooral bezig met het
redden van de banken. Het nieuwe Kabinet – Rutte-Wilders I – mocht puin gaan
ruimen maar slaagde daar nauwelijks in door de instabiele houding van vooral
Wilders. Nog altijd ging Nederland gebukt onder een enorme staatsschuld. Schuld
die was opgebouwd om de banken (waaronder dus de ING Bank) te redden. Bezuinigingsplannen
om dat probleem te herstellen kon Wilders niet steunen en de PVV trok zich
terug uit het eerste Kabinet Rutte-Wilders I. Wilders maakte zich in één klap
onbetrouwbaar als coalitiepartner. Het is hoogst onwaarschijnlijk dat er een
ooit nog een nieuw Kabinet met Wilders erin gaat komen. Bovendien heeft Wilders
gemerkt dat hij vanuit de oppositiebankjes meer gedaan krijgt dus het hoeft van
hem niet zo nodig meer.
Het Kabinet
Rutte-Asscher I bezuinigde snoeihard op zorg, uitkeringen en onderwijs. In de
eerste jaren liep de werkloosheid
torenhoog op tot ver boven de 500.000. Precies wat de ING Bank aangeeft. Het
Kabinet Rutte-Asscher heeft alle zeilen moeten bijzetten en flinker offers
gevraagd van de belastingbetaler. Diezelfde belastingbetaler die al offers heeft gebracht omdat banken zoals ING Bank er een puinhoop van hebben gemaakt. De acties die
het Kabinet Rutte-Asscher uitvoerde helpen en de crisis lijkt in de kiem te
zijn gesmoord. Mede door de aantrekkende wereldhandel, waar Nederland met zijn
havens in Amsterdam, Rotterdam en IJmuiden en luchthaven Schiphol in grote mate
van afhankelijk is. Nederland verdient honderden miljarden per jaar aan de in-
en uitvoer van producten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten