Dus met ‘nieuw leiderschap’ wordt bedoeld dat je 6 maanden als kleuters om elkaar heen draait om vervolgens de huidige coalitie voort te zetten? Een coalitie waarbij er een record aantal van 11 bewindslieden voortijdig vertrok en waarbij de leiders van D66 en VVD en D66 en ChristenUnie elkaar niet kunnen luchten of zien; en waarbij de stabiliteit van het CDA zo sterk is als papier-maché? Is dat ‘kiezen voor nieuw leiderschap’?!
Met kiezen voor ‘nieuw leiderschap’ wilde Sigrid Kaag natuurlijk benadrukken dat het na 11 jaar Mark Rutte tijd was voor iets nieuws. Iets wat de schrijver van dit stukje van harte ondersteunt, al was het alleen maar omdat Rutte ver over zijn houdbaarheidsdatum heen zit. Nog altijd immens populair bij de achterban, maar in Den Haag loopt men het liefst met een grote boog om hem heen.
Toch durft niemand het aan om Rutte te laten weten dat zijn tijd erop zit. Hij zit te lang op zijn post en is na de motie van wantrouwen in april 2021 in de Kamer vleugellam. De verhoudingen binnen- en buiten de coalitie zijn verziekt wat een bedreiging vormt voor het nieuwe Kabinet Rutte IV – en dan verzwijgen we nog de reeks aan Parlementaire Enquêtes die eraan zit te komen, waardoor er nóg een reeks net aangetreden bewindslieden alweer kan aftreden.
De tijd van Rutte zit er al een tijdje op. Het eindstation van zijn politieke loopbaan is bereikt. Maar Rutte blijft in die treinwagon zitten hopend dat er toch nog een volgend station is. Rutte zelf vindt het allemaal wel meevallen; Hij is nog altijd overtuigd van zichzelf en zijn eigen kracht. De man weet dan ook niet van ophouden. Al was het alleen maar om dat hij de geschiedenisboekjes in wil als de langstzittende premier van Nederland. Probleem is alleen dat in diezelfde geschiedenisboekjes zal worden vermeld dat hij die periode met hangen en wurgen en goocheltrucs heeft bereikt. Wil je echt zo de geschiedenisboekjes in gaan?
Nieuwe verkiezingen zijn echter alleen maar slecht nieuws voor het toch al instabiele CDA, dat op het punt staat als een kaartenhuis ineen te zakken. Alle peilingen wijzen op een ineenstorting van het aantal zetels naar onder PvdA-niveau. Bij nieuwe verkiezingen zouden de Christendemocraten nog maar 5 van de huidige 17 zetels overhouden. Die verlieszetels zouden ten goede komen aan VVD, PVV en de PVV-kloon BBB. Het CDA ontbeert aansprekende gezichten, een duidelijk profiel en de een partijleider met charisma. Als de huidige coalitie wordt voortgezet dan is dat voor het CDA alleen maar uitstel van executie.
Maar ook binnen de VVD ontbreekt het aan een goede opvolger van Rutte. Klaas Dijkhof, Edith Schippers en Cora van Nieuwenhuizen waren teveel de rechtsbuiten. Sophie Hermans ontbreekt charisma en aantrekkingskracht. Er is geen opvolging voor Rutte en met het afstoffen van Henk Kamp is ook nog eens duidelijk dat de talentpool van de liberalen aardig is opgedroogd.
Wanneer Sigrid Kaag echt voor nieuw leiderschap had gekozen dan had ze in april 2021 de motie van wantrouwen van de PVV gesteund. Dan was Rutte nu weggeweest, de VVD vleugellam en dan had Kaag zelf na nieuwe verkiezingen het Torentje kunnen bezetten. Met een vleugellamme VVD zouden veel VVD kiezers kunnen overstappen naar D66, omdat D66 feitelijk een kopie van de VVD is (ook al). Na de uitspraak ‘hier scheiden onze wegen’ eind van de middag leek het er ook even op dat D66 de motie van wantrouwen zou steunen. Rutte zag echter op tijd het gevaar en beloofde D66 het Kamervoorzitterschap wanneer D66 Rutte zou steunen. En zo geschiedde. Kaag werd door Rutte ingepakt, steunde een paar uur later de motie van wantrouwen niet, maar wel een motie van afkeuring. Rutte bleef zitten en D66’er Bergkamp kon Kamervoorzitter worden. Zelfs Kaag was niet in staat tegen Rutte te zeggen dat zijn tijd erop zat.
Nieuw leiderschap. Ha ha.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten