Vandaag publiceerde De Telegraaf een interview met het 10-jarige jongetje Robin van Assau. De 10-jarige Robin overleefde als enige de vliegramp van afgelopen donderdag, waarbij de overige 104 mensen aan boord de dood vonden. Het ongeluk in Libië is met vraagtekens omgeven. Bij het ongeluk vonden 70 landgenoten de dood, maar Robin overleefde als enige de crash. De Nederlandse media waren vervolgens niet meer te houden en doken als een schol piranha’s op het onderwerp. Meteen na de ramp brak er een totale gekte uit onder Nederlandse journalisten en iedereen die zich daarvoor uitgaf. In de hysterie die zich inmiddels meester had gemaakt van het Nederlandse journaille, ging men naarstig op zoek was naar feitjes en schoven ze elke idioot, die ook maar iets wist van vliegtuigen, een microfoon onder de neus. De arme man werd meteen gebombardeerd tot hoogleraar lucht- en ruimtevaarttechniek en deed vervolgens zijn zegje. Nou ja.. er kwamen woorden uit zijn mond en meer ook niet. Want als hem werd gevraagd naar de oorzaak, was het (overigens geheel terechte en enig juiste) antwoord steevast:"Laten we eerst de uitkomsten van de Zwarte Doos afwachten". Elk radio- en televisieprogramma had zo zijn eigen hoogleraar lucht- en ruimtevaarttechniek (terwijl die leerstoel maar aan twee universiteiten in Nederland wordt gedoceerd: in Delft en in Eindhoven), waardoor er ineens 17 miljoen hoogleraren lucht- en ruimtevaarttechniek waren. Op zich vond ik dat al niet om aan te horen, omdat geen van de heren iets kon vertellen over de oorzaak van de ramp. Maar eigenlijk is dat het minst erge wat er sinds de ramp met het toestel is gebeurd.
Ik ga in dit bericht niet speculeren over de oorzaak van de ramp. Dat wordt momenteel onderzocht. Omdat het Nederlandse journaille blijkbaar geen enkel vertrouwen heeft in het onderzoek door de Libische autoriteiten, rukken ze zelf maar uit en struinen ze op hun grote boeren Hollandse klompen met tientallen camera's en fototoestellen over de rampplaats, in de hoop de eerste te zijn die de oorzaak kan achterhalen. "Want als wij de eerste zijn, hebben wij ook de meeste kijkers en dus de meeste advertentie-inkomsten", zo denken ze. Zonder enig respect worden boarding kaarten getoond (met daarop nog duidelijk leesbaar de naam van de passagier), dagboeken en andere persoonlijke bezittingen van de overleden passagiers. Tot in detail wordt alles in beeld gebracht. Alsof het voltallige Nederlandse journaille al weet, wat er precies is gebeurd, doen ze in het laatste journaal verslag van wat ze hebben gezien. Voor de thuisblijvende journalisten blijft er niets anders over dan de familieleden van de overleden passagiers lastig te vallen met de meest domme vragen als:"Hoe voelt u zich nu?" en "Wat ging er door u heen, toen u dit nieuws hoorde?" of "Wanneer hoorde u het nieuws?" en "Hoorde u het nieuws wel op tijd?".
Maar schaamtelozer, maar vooral smakelozer is eigenlijk wel dat het voltallige Nederlandse journaille zich schuldig maakt aan eeuwige sensatiezucht. In mijn berichtje over Jack de Vries heb ik me daarover al zorgen gemaakt. Maar de liefdesaffaire van de vandaag afgetreden staatssecretaris van Defensie Jack de Vries is staat eigenlijk tot in geen verhouding tot wat er gisteren en vandaag allemaal op het Nederlandse televisiescherm voorbij is gekomen. Op zoek naar feitjes over de ramp lijkt alles geoorloofd te zijn en gaan dan ook alle remmen los. De Telegraaf publiceerde deze ochtend een interview met het jochie Robin pontificaal op de voorpagina. De verschrikkelijk smakeloze krant van wakker Nederland gaf de arts de schuld, die tijdens of direct na het interview met De Telegraaf zijn GSM aan Robin gaf om met verslaggeefster Jolande van de Graaf van De Telegraaf te praten. Als het al zo was, dat die dokter dat deed (wat aannemelijk is, omdat die man misschien niet goed of helemaal geen Engels sprak), hoeveel tikken van de molenwiek moet die verslaggeefster van die wansmakelijke krant van wakker Nederland dan hebben gekregen om een 10-jarig kind, dat op de intensive care-afdeling ligt van een ziekenhuis in Tripoli en net een operatie heeft ondergaan... om dat kind te ondervragen en dat volledige interview te publiceren op de voorpagina van de krant van wakker Nederland. Het arme schaap heeft zijn ouders en zijn broertje verloren en dan ga je omwille van een hogere verkoop van je krant zijn verhaal publiceren en dan nog op de voorpagina? Als je dat doet, heb je je 7 grijze cellen in je bovenkamer toch even niet op een rijtje, lijkt me.
Maar het is niet alleen het wanstaltige gedrag van De Telegraaf die het bedenkelijk lage niveau van het Nederlandse journaille aangeeft. Ongeruster en misschien wel nog smakelozer is des te meer dat kranten en internetpagina's foto's van overleden vliegtuigpassagiers schaamteloos van Hyves of FaceBook halen en publiceren. Nabestaanden worden pontificaal op de camera gezet. Ze kunnen hun verdriet niet verbergen, omdat ze een familielid, vriend of vriendin zijn verloren. Het Nederlandse journaille smult van dit soort beelden en laat hun camera’s snorren. Actualiteitenrubriek EenVandaag spant hierin de kroon en liet gisteren een YouTube-filmpje zien van de overleden moeder van Robin. Verslaggeefster Esther Eikelenboom gaf daarbij nog het ziekelijk smerige commentaar:"Dit is Trudie, de moeder van Robin. Die is nu dood". Ik heb nog nooit van mijn leven zulke wansmakelijke en respectloze televisie gezien. Het was walgelijk en schaamteloos tegelijkertijd. Die jongen ligt daar in een ziekenhuis, ver weg in Tripoli en hier in Nederland heeft de amateuristische verslaggeefster Esther Eikelenboom met een kronkel in haar hoofd het onsmakelijk gore lef om een YouTube-filmpje van zijn overleden moeder op de nationale televisie te tonen. Het is smakeloos en respectloos. De redactie van EenVandaag zou collectief ontslag moeten nemen en publiekelijk excuses moeten aanbieden, aan Robin en zijn familie. Daarna moeten ze voor de rest van hun leven aan de slag gaan als afwashulp of de bloemperkjes in dorpen en steden gaan bijhouden. En voor straf gaat al het geld dat daarmee wordt opgehaald, naar Robin. Voor de rest van zijn leven zou hij moeten worden onderhouden door de redacties van EenVandaag en De Telegraaf, te beginnen met de (extra) inkomsten die EenVandaag en De Telegraaf hebben genoten met het publiceren van deze berichten. Want redacteurs en redactrices met zulk weinig respect voor een mensenleven, verdienen het niet om een fatsoenlijke baan te bekleden.
Maar als het bij het bedenkelijk maar vooral ziekelijk en misselijkmakend lage niveau van EenVandaag en de Telegraaf bleef, was het allemaal nog redelijk te behappen. Het gaat eigenlijk alle perken van de ethiek te buiten, maar misschien weten ze niet beter, zou je dan kunnen denken. Het overschrijdt alle grenzen van het toelaatbare. Maar liever dat zij het doen, dan iemand die wel verstand heeft. Misschien is hun IQ niet veel hoger dan de inhoud van een lekke fietsband. Je zou de editie van vandaag van De Telegraaf in het openbaar ritueel kunnen verbranden of hoofdredacteur Jules Paradijs samen met de voltallige redactie van EenVandaag aan een schandpaal midden op de Dam in Amsterdam kunnen vastbinden, zodat voorbijgangers ze een week lang kunnen bekogelen met rotte eieren en tomaten. Je zou de redacties van EenVandaag en De Telegraaf kunnen lastig vallen dooreen serie naaktfoto’s Esther Eikelenboom en Jolande van der Graaf te publiceren of hun bank- of credit cardgegevens met PIN-code langs alle huishoudens in Nederland te verspreiden. Maar alle zenders en nieuwsprogramma's doen eraan mee. Van de NOS tot SBS6, van zogenaamde 'linkse media' tot 'rechtse' kranten... Alles jaagt op kijkcijfers en geld en daarmee is geen berg te hoog of dal te diep. Enige terughoudendheid en ethiek zou het bedenkelijk lage niveau van het Nederlandse journaille weer een beetje boven het niveau van Bild Zeitung of The Sun krijgen. Want de nabestaanden hebben het al moeilijk genoeg, nu ze familie of vrienden zijn verloren door dit verschrikkelijke ongeval.
Een publiekelijk excuus zou het minste zijn wat de media zouden kunnen doen. Alle Nederlandse kranten zouden morgen (zaterdag 15 mei 2010) met een open brief moeten komen, pagina groot, waarin ze publiekelijk excuses aanbiedt voor hun bespottelijke gedrag. De nieuwsrubrieken EenVandaag en het tot nu toe serieus geachte NOS Journaal en RTL Nieuws, zouden een hele dag lang publiekelijk hun excuses moeten aanbieden voor hun idiote acties. Daarnaast zou enige terughoudendheid bij toekomstige rampen gepast zijn. Dat je verslag doet van een (ernstige) gebeurtenis, is je beroep als journalist. Maar elk weetje, feitje of detail publiceren over de lichamen van de slachtoffers heen, is asociaal. Er zijn nou eenmaal dingen die het Nederlandse volk gewoon NIET wil weten! En mensen die dat soort dingen wel willen weten, hebben een al even laag IQ als de redacties van EenVandaag en De Telegraaf. Dit is geen vrije nieuwsgaring meer. Dit gaat alle grenzen van het ethisch toelaatbare te buiten. De verslaggeving rond de ramp met de 70 gestorven landgenoten is smerig, schaamteloos en respectloos (hoewel je je terecht af zou kunnen vragen of deze hysterie was uitgebroken als er 70 Britten of Duitsers waren omgekomen, want over de overige 34 slachtoffers reppen de krankzinnige Nederlandse media met geen woord). Het is mensonterend hoe de media met de nabestaanden en de enige overlevende van de vliegramp zijn omgegaan. Niet alleen De Telegraaf, maar alle media. Het is walgelijk en pijnlijk tegelijkertijd. Het laat zien dat het voltallige Nederlandse journaille is afgegleden tot een zeer bedenkelijk niveau. Het is minachting van een menselijk leven in de race om kijkcijfers en geld. En alleen al daarom bespottelijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten