Toen ik afgelopen vrijdag tijdens het 1800u Journaal een huilende correspondente Marieke de Vries in beeld zag, wist ik even niet, of ik nou moest lachen, of meehuilen. Het werd uiteindelijk geen van beiden, maar wat een toneelstuk was dat, zeg! Tjonge jonge, De Vries: Beheers je! De Vries reageerde op het bericht dat Prins Friso hoogstwaarschijnlijk nooit meer wakker zal worden; hoogstwaarschijnlijk blijft de Koninklijke Hoogheid nog jaren in een coma liggen en als hij al hersteld, dan zal hij nog jaren in een revalidatiecentrum moeten doorbrengen. Nu ga ik geen grappen en grollen of columns schrijven over die Friso; zijn toestand is al erg zat. Maar de rol van het hijgerige sensatie journaille kan op zijn minst toch als redelijk discutabel worden gezien. De berichtgeving rondom de toestand van de prins was ronduit belachelijk en op punten zelfs ergerlijk. Het dagenlange posten voor het ziekenhuis in Innsbruck en het vastleggen van iedereen, die het ziekenhuis in- of uit liep, was ronduit zorgwekkend te noemen. Iedere dag werd van alles vastgelegd, waarvan eigenlijk de essentie totaal ontbrak.
De verslaggeving rondom de toestand van de Prins was ronduit belachelijk. Met de namaak tranen van De Vries als triest dieptepunt. Wat een wanvertoning was dat. Een nieuw dieptepunt, nadat de NRC eerder publiceerde, dat de prins geen schedelbasisfractuur had. Dat is medische informatie en dat is per definitie privé; prins of geen prins. Dokter Kees Tulleken (ik hoop dat ik die naam goed schrijf) moet per direct zijn licentie worden afgepakt en de toegang tot elk ziekenhuis ter wereld worden verboden. NRC-journaliste Jeanette Koelewijn moet worden ontslagen en het NRC zelf moet een forse boete krijgen, want dit is privé informatie. Alsof grenzen van privacy vervagen, als je onderdeel bent van de Koninklijke familie. Hoe kan de voltallige Nederlandse bevolking zich (overigens geheel terecht) druk maken over het ophangen van verborgen camera’s door Reinout Oerlemans in het VUMC, terwijl we dit allemaal maar goed vinden? Dit is niet veel meer, dan riooljournalistiek. Nog erger zijn de talloze medisch deskundigen, die door het journaille (maar bijvoorbeeld ook door De Wereld Draait Door) worden opgetrommeld om iets te zeggen over de medische toestand van de prins. En hoewel alle deskundigen met klem hardop roepen, dat ze niet in kunnen gaan op dit specifieke dossier, neemt het hijgerige journaille wel aan, dat het om prins Friso gaat. Want meneer Jansen, die onder een lawine wordt bedolven, kan niemand verder iets schelen.
Als De Vries zou huilen, omdat haar vriend een ernstig ongeluk zou hebben gehad of haar ouders zouden iets overkomen, dan kan ik me daar nog iets bij voorstellen. Maar janken om een man, waar je verder geen band mee hebt, gaat echt te ver. Dat valt in de categorie acteren. Bovendien was het nieuws dat Friso nog wel even in coma zal blijven liggen, op het moment dat ze in tranen uitbarstte al 6 uur oud en nog moest De Vries voor de camera janken. Als we even terug gaan in de tijd, dan gaan we terug naar de dood van Michael Jackson, op 25 juni 2009. Zo ongeveer de hele was wereld in een diepe rauw gedompeld. Beelden van onophoudelijk huilende menigtes gingen de wereld over. In Nederland gingen mensen massaal naar de platenzaak om daar gezamenlijk te janken om de dood van de zelfbenoemde King of Pop. In koor werd geroepen dat dokter Conrad Murray een injectie moest krijgen, waaraan hij zelf zou overlijden. Murray draait uiteindelijk 4 jaar de cel in en verliest zijn licentie. Maar er gebeurde wel iets frappants, want bij leven moest Michael Jackson zich voor zo ongeveer elke rechtbank ter wereld verantwoorden en beliepen de schadeclaims tegen Jackson in de miljoenen. Tientallen kinderen meenden door Jackson te zijn misbruikt, maar na het zwaaien met een paar flappen met geld wilden de ouders wel afzien van de aanklacht tot seksueel misbruik. Zelfs regisseur John Badham, die in 1984 de videoclip Thriller regisseerde, meende bijna 30 jaar na dato nog geld van Jackson te krijgen. Waar gaat dit over? De vrouw, die Jackson een handje hielp bij het beklimmen van het podium tijdens de repetitie van zijn show This is It, eiste voor die hulp 25 miljoen dollar. Walgelijk!
Recentelijk was de berichtgeving over het neergestorte vliegtuig in Libië discutabel en walgelijk. Echt alles werd uitgezocht en zelfs de identiteit van overleden passagiers lag op straat. Triest dieptepunt was het tonen van een YouTube filmpje, van de overleden moeder van Ruben, in actualiteitenrubriek TweeVandaag (uw Opinie Paultje heeft zich hierover bij de dienstdoende journaliste beklaagd, maar – geheel volgens verwachting – geen enkele reactie op gehad). Ruben was de enig overlevende van het vliegtuigongeluk, waarbij 100 mensen om het leven kwamen, onder wie 70 Nederlanders. Nog steeds is niet helemaal helder waarom het vliegtuig neerstortte, maar inmiddels zijn wel alle details over de overledenen bekend. Zelfs de NOS, die in dit soort gevallen normaliter wat afstand zou moeten bewaren, toonde dagboeken, vliegtickets (met daarop naam en toenaam van de passagiers) en persoonlijke bezittingen van overleden passagiers. Het is aan lager wal geraakte riooljournalistiek; het doet pijn aan de nabestaanden om te zien, dat krap 2 miljoen Nederlanders de bezittingen van hun naasten wordt getoond. Houd afstand; respecteer de doden!
Dat het Brabants Dagblad vrijdag op Twitter meldde, dat (en ik citeer) ‘een revalidatiecentrum in Tilburg de meest ideale plek zou zijn voor Friso, om te revalideren’ is waardeloze journalistiek. Die man is half dood en het Brabants Dagblad spreekt over ‘de ideale plek’ en dan nog in een suffe stad als Tilburg..! Een revalidatiecentrum is nooit een ideale plek en al helemaal niet voor een man, die half dood is. Houd afstand; respecteer die Friso en leg niet elk feitje boven tafel. Respecteer de privacy en wees terughoudend in je berichtgeving; Het is ronduit pijnlijk voor de familie, koninklijk of niet. Uw Opinie Paultje heeft op Twitter direct gereageerd op het bericht van het Brabants Dagblad maar – ook geheel volgens de verwachting – geen antwoord gekregen.
Uiteindelijk werden alle persmuskieten, die al dagen posteerden voor de deur van het ziekenhuis, door de RVD eigenhandig weggejaagd. En terecht, want de familie – koninklijk of niet – moet de kans krijgen, hebben en houden, om die Friso op te zoeken en hem bij te staan. Daar hebben ze het hijgerige Nederlandse sensatie journaille niet voor nodig. Geheel terecht zei Prins Willem-Alexander dat hij geen commentaar wilde geven op de ontstane situatie, maar dat de persmuskieten maar naar de RVD moesten voor meer informatie. En terecht, want Willem-Alexander moet hebben gebaald van de berichtgeving over zijn broer.
En ik baalde mee!
zondag 26 februari 2012
maandag 20 februari 2012
So long, Job!
Tot grote opluchting van rechts-Nederland is Job Cohen vandaag afgetreden als partijleider van de PvdA. Er zijn mensen in rechts-Nederland die dat jammer vinden, want onder Cohen daalden de sociaaldemocraten in de peilingen tot historische diepte, tot het absolute dieptepunt van 14 zetels afgelopen week. In kranteninterview maakte Cohen nog maar eens duidelijk dat de PvdA een linkse koers wil varen. Dat hele interview werd eigenhandig door niemand minder dan Frans Timmermans kapot gemaakt, toen deze gefrustreerd een e-mail stuurde aan liefst 50 mensen binnen de PvdA. Je kunt het in dit soort gevallen op je vingers natellen, dat een dergelijk belangrijke bericht op gegeven ogenblik op straat belandt, waarna de inmiddels zeer op de PVV zijnde Nederlandse pers er gehakt van maakt. In de plaats van even na te denken over de gevolgen van zijn elektronische bericht, spoot de zwaar gefrustreerde Timmermans zijn gal over Cohen. Dat had Cohen totaal niet verdiend, maar het leed was al geleden. Het was het begin van het einde van Job Cohen.
Timmermans liep eerder het burgemeesterschap in Maastricht mis; dat ging naar de VVD’er Onno Hoes. Ook liep Timmermans de post van Commissaris van de Koningin in Limburg mis; die post ging naar het CDA. Uiteindelijk liep Frans Timmermans ook de post van hoge commissaris voor de mensenrechten bij de Europese Unie mis; die post ging uiteindelijk naar een Let. De PVV zat achter al deze besluiten; dat wist de hele wereld, behalve Timmermans. Dat de Let een fel tegenstander van de PVV was, deerde de PVV niet. Timmermans was van de PvdA en de PVV houdt de PvdA verantwoordelijk voor alle ellende, die momenteel in Nederland heerst. Dus dat mensen niet fatsoenlijk meer kunnen samenleven, elkaar bijna naar het leven staan vanwege ras, afkomst, huidskleur of (politieke) geaardheid, is volgens de PVV allemaal de schuld van de PvdA in het algemeen, en Job Cohen in het bijzonder. Het lijkt wel de omgekeerde wereld, want de haatbeweging van Wilders vergeet gemakshalve dat ze zelf al jaren bezig is met haat zaaien, discrimineren en bevolkingsgroepen tegen elkaar opzetten voor eigen politiek gewin.
Toch heeft de PVV wel degelijk een punt: Job Cohen was niet in staat een tegengeluid te laten horen, of dat verhaal kwam totaal niet over. Cohen was door de PvdA naar Den Haag gehaald om minister-president te worden. Een inschattingsfout van het partijbestuur van de sociaaldemocraten, want een paar jaar eerder had Wouter Bos laten zien hoe het wel moest. Hij maakte duidelijk dat, als de PvdA de grootste partij van Nederland zou worden – en de peilingen wezen destijds die richting uit – niet hij, maar Job Cohen het ambt van minister-president zou gaan bekleden. Nederland kwam in extase, maar de PvdA kwam bij de eerstvolgende verkiezingen slechts een paar zetels te kort om de grootste te worden. Wouter Bos legde het af tegen Jan Peter Balkenende, die gewoon - en dat meen ik oprecht - betere assistenten om zich heen had verzameld; Donner, De Vries en Verhagen. Dat drietal raapte de hete kooltjes uit het vuur en ruimde de rommel van Balkenende op. Het drietal hield Balkenende de wind uit de zeilen. Het daarop volgende kabinet Balkenende MCMXVII kan voor zowel PvdA als CDA als een totale mislukking worden beschouwd. Het was een verstandshuwelijk, dat het fundament sloeg voor het huidige ultrarechtse kabinet Rutte-Wilders.
Wat Job Cohen goed heeft gedaan, is de PvdA buiten deze coalitie houden. In het geval de PvdA had meegedaan in een nationale coalitie met VVD en CDA, dan had de PvdA niet meer dan een rol in de marge gaan gespeeld. Een rol, die nu het CDA is toebedeeld. Cohen bleef strijden voor de minderbedeelden, maar zijn verhaal kwam totaal niet over. De visie van de PvdA werd iedere keer weer de grond ingeboord; hetzij door rechts, hetzij door eigen mensen als Frans Timmermans. Teneinde raad schaarde Cohen zich bij de immer populairder wordende SP met Emile Roemer en sloot met hen een niet-aanvalsverdrag, ook wel het Verdrag van Nijmegen genoemd. Eerder sloot het CDA een niet-aanvalsverdrag met de destijds mateloos populaire LPF, waardoor het CDA de grootste partij werd en de LPF in een coalitie kwam. Die geschiedenis leek zich te herhalen met de oprichting van de Een Ander Nederland-groep, een coalitie tussen PvdA, SP en GroenLinks. Tijdens het afgelopen congres trapte GroenLinks echter op de rem, door een verdere intensieve samenwerking met de sociaaldemocraten uit te sluiten. De SP groeit inmiddels gestaag door in de peilingen en Cohen zwaaide vandaag af. Tot nog geen week geleden waren Cohen en Roemer een tandem en leken samen de verkiezingen in te gaan; Roemer als straatvechter, die Cohen in het zadel van minister-president zou helpen. Net als Verhagen, Donner en De Vries bij Balkenende hadden gedaan, zouden Emile Roemer en Jolande Sap de wind uit de zeilen halen voor Job Cohen. Het mocht allemaal niet baten. Roemer zal de klus nu zelf moeten klaren, waarbij ook hij - net als Wilders - van een koude kermis zal thuiskomen.
Job Cohen is een kundig bestuurder; een aimabele, vriendelijke man, die het beste met iedereen voor heeft. Debatteren ligt alleen niet in zijn aard en feitelijk had hij na de mislukking om burgemeester van alle Nederlanders te worden, moeten opstappen en de leiding moeten overgeven aan een interim-lijsttrekker. Iemand als Diederik Samson of Ronald Plasterk. Cohen is geen vechter; geen man die scheldt, schopt en keihard van zich af slaat. Cohen bijt niet en is veel te aardig. Cohen was zeker een prima burgemeester van alle Nederlanders geweest, maar in het populistische geweld van de PVV op rechts en de SP op links, kon Cohen helemaal niets doen. Redelijke middenpartijen, die een veel bredere blik op de samenleving hebben, zoals VVD, CDA maar ook de PvdA, redden het in Nederland vandaag de dag niet meer zonder de surrealistische blik van Wilders of Roemer. Het tij keren is erg lastig, zo niet onmogelijk in crisis tijden. Cohen zwaait af; iets wat hij al veel eerder had moeten doen. De PvdA-leiding heeft een kapitale inschattingsfout gemaakt door hem naar Den Haag te halen. Veel beter was geweest om een sterke man of (liever) vrouw de lijst te laten trekken, om vervolgens Cohen de lanceren voor de post van minister-president. Precies, zoals Wouter Bos deed en precies, zoals Emile Roemer het had uitgedokterd.
Job Cohen (als je dit leest); je bent moedig en je hebt het tenminste geprobeerd. Enige lef kan je niet worden ontzegd en de laatste tijd groeide je steeds beter in je rol. Jij deed, wat 54.000 andere PvdA'ers niet durfden: jij stapte de slangenkuil in en ging het gevecht aan. Je verloor, maar je blijft een held. Je leek de nieuwe Mark Rutte te worden; herrees uit je as. Het mocht niet baten. Job, als je dit leest: bedankt voor je tomeloze inzet om het PvdA-verhaal over het voetlicht te krijgen. Al het beste voor de rest van je carrière, waarvan ik met recht hoop dat die nog goed zal komen. Het zal niet makkelijk zijn in een land, waar een ultrarechtse haatpartij het feitelijk voor het zeggen heeft.
So long, Job! Je was, bent en blijft top!
Timmermans liep eerder het burgemeesterschap in Maastricht mis; dat ging naar de VVD’er Onno Hoes. Ook liep Timmermans de post van Commissaris van de Koningin in Limburg mis; die post ging naar het CDA. Uiteindelijk liep Frans Timmermans ook de post van hoge commissaris voor de mensenrechten bij de Europese Unie mis; die post ging uiteindelijk naar een Let. De PVV zat achter al deze besluiten; dat wist de hele wereld, behalve Timmermans. Dat de Let een fel tegenstander van de PVV was, deerde de PVV niet. Timmermans was van de PvdA en de PVV houdt de PvdA verantwoordelijk voor alle ellende, die momenteel in Nederland heerst. Dus dat mensen niet fatsoenlijk meer kunnen samenleven, elkaar bijna naar het leven staan vanwege ras, afkomst, huidskleur of (politieke) geaardheid, is volgens de PVV allemaal de schuld van de PvdA in het algemeen, en Job Cohen in het bijzonder. Het lijkt wel de omgekeerde wereld, want de haatbeweging van Wilders vergeet gemakshalve dat ze zelf al jaren bezig is met haat zaaien, discrimineren en bevolkingsgroepen tegen elkaar opzetten voor eigen politiek gewin.
Toch heeft de PVV wel degelijk een punt: Job Cohen was niet in staat een tegengeluid te laten horen, of dat verhaal kwam totaal niet over. Cohen was door de PvdA naar Den Haag gehaald om minister-president te worden. Een inschattingsfout van het partijbestuur van de sociaaldemocraten, want een paar jaar eerder had Wouter Bos laten zien hoe het wel moest. Hij maakte duidelijk dat, als de PvdA de grootste partij van Nederland zou worden – en de peilingen wezen destijds die richting uit – niet hij, maar Job Cohen het ambt van minister-president zou gaan bekleden. Nederland kwam in extase, maar de PvdA kwam bij de eerstvolgende verkiezingen slechts een paar zetels te kort om de grootste te worden. Wouter Bos legde het af tegen Jan Peter Balkenende, die gewoon - en dat meen ik oprecht - betere assistenten om zich heen had verzameld; Donner, De Vries en Verhagen. Dat drietal raapte de hete kooltjes uit het vuur en ruimde de rommel van Balkenende op. Het drietal hield Balkenende de wind uit de zeilen. Het daarop volgende kabinet Balkenende MCMXVII kan voor zowel PvdA als CDA als een totale mislukking worden beschouwd. Het was een verstandshuwelijk, dat het fundament sloeg voor het huidige ultrarechtse kabinet Rutte-Wilders.
Wat Job Cohen goed heeft gedaan, is de PvdA buiten deze coalitie houden. In het geval de PvdA had meegedaan in een nationale coalitie met VVD en CDA, dan had de PvdA niet meer dan een rol in de marge gaan gespeeld. Een rol, die nu het CDA is toebedeeld. Cohen bleef strijden voor de minderbedeelden, maar zijn verhaal kwam totaal niet over. De visie van de PvdA werd iedere keer weer de grond ingeboord; hetzij door rechts, hetzij door eigen mensen als Frans Timmermans. Teneinde raad schaarde Cohen zich bij de immer populairder wordende SP met Emile Roemer en sloot met hen een niet-aanvalsverdrag, ook wel het Verdrag van Nijmegen genoemd. Eerder sloot het CDA een niet-aanvalsverdrag met de destijds mateloos populaire LPF, waardoor het CDA de grootste partij werd en de LPF in een coalitie kwam. Die geschiedenis leek zich te herhalen met de oprichting van de Een Ander Nederland-groep, een coalitie tussen PvdA, SP en GroenLinks. Tijdens het afgelopen congres trapte GroenLinks echter op de rem, door een verdere intensieve samenwerking met de sociaaldemocraten uit te sluiten. De SP groeit inmiddels gestaag door in de peilingen en Cohen zwaaide vandaag af. Tot nog geen week geleden waren Cohen en Roemer een tandem en leken samen de verkiezingen in te gaan; Roemer als straatvechter, die Cohen in het zadel van minister-president zou helpen. Net als Verhagen, Donner en De Vries bij Balkenende hadden gedaan, zouden Emile Roemer en Jolande Sap de wind uit de zeilen halen voor Job Cohen. Het mocht allemaal niet baten. Roemer zal de klus nu zelf moeten klaren, waarbij ook hij - net als Wilders - van een koude kermis zal thuiskomen.
Job Cohen is een kundig bestuurder; een aimabele, vriendelijke man, die het beste met iedereen voor heeft. Debatteren ligt alleen niet in zijn aard en feitelijk had hij na de mislukking om burgemeester van alle Nederlanders te worden, moeten opstappen en de leiding moeten overgeven aan een interim-lijsttrekker. Iemand als Diederik Samson of Ronald Plasterk. Cohen is geen vechter; geen man die scheldt, schopt en keihard van zich af slaat. Cohen bijt niet en is veel te aardig. Cohen was zeker een prima burgemeester van alle Nederlanders geweest, maar in het populistische geweld van de PVV op rechts en de SP op links, kon Cohen helemaal niets doen. Redelijke middenpartijen, die een veel bredere blik op de samenleving hebben, zoals VVD, CDA maar ook de PvdA, redden het in Nederland vandaag de dag niet meer zonder de surrealistische blik van Wilders of Roemer. Het tij keren is erg lastig, zo niet onmogelijk in crisis tijden. Cohen zwaait af; iets wat hij al veel eerder had moeten doen. De PvdA-leiding heeft een kapitale inschattingsfout gemaakt door hem naar Den Haag te halen. Veel beter was geweest om een sterke man of (liever) vrouw de lijst te laten trekken, om vervolgens Cohen de lanceren voor de post van minister-president. Precies, zoals Wouter Bos deed en precies, zoals Emile Roemer het had uitgedokterd.
Job Cohen (als je dit leest); je bent moedig en je hebt het tenminste geprobeerd. Enige lef kan je niet worden ontzegd en de laatste tijd groeide je steeds beter in je rol. Jij deed, wat 54.000 andere PvdA'ers niet durfden: jij stapte de slangenkuil in en ging het gevecht aan. Je verloor, maar je blijft een held. Je leek de nieuwe Mark Rutte te worden; herrees uit je as. Het mocht niet baten. Job, als je dit leest: bedankt voor je tomeloze inzet om het PvdA-verhaal over het voetlicht te krijgen. Al het beste voor de rest van je carrière, waarvan ik met recht hoop dat die nog goed zal komen. Het zal niet makkelijk zijn in een land, waar een ultrarechtse haatpartij het feitelijk voor het zeggen heeft.
So long, Job! Je was, bent en blijft top!
vrijdag 17 februari 2012
PvdA lijkt meer op de VVD, dan op de SP
Op dit weblog heb ik vaak de draak gestoken met Geert Wilders. Het zal u als trouwe bezoeker helder zijn; de ideeën van de PVV zijn niet de mijne. Wilders is een populist, spreekt vanuit onderbuikgevoelens en zijn opmerkingen slaan kant noch wal. Zijn ideeën zijn zonder discussie discriminerend en zorgen voor een verdere tweedeling in de maatschappij. En dat in een maatschappij, die in een diepe economische crisis is gedompeld door het toedoen van de immense vrijheid van de financiële sector. In de plaats van die mensen aan te pakken, worden Moslims, Oost-Europeanen en kansarmen aangepakt.
Wat ik Wilders echter moet nageven is zijn luisterend oor. Wilders is met afstand de enige politicus in Den Haag, die luistert naar zijn kiezers. Hoewel de opvattingen van zijn kiezers vrijwel onuitvoerbaar zijn, zijn er nog altijd 1,5 miljoen mensen die zijn discriminerende uitspraken steunen. Politiek Den Haag weet dan ook absoluut niet, hoe ze Ome Geert moet aanpakken (vrij naar Joost Eerdmans, WNL, Radio 1, donderdag 16 februari 2012). De PvdA is al langer de weg kwijt en dus had ik mijn hoop gevestigd op D66 en SP. Pechtold en Roemer waren tot nog toe de enige politici, die een weerwoord hadden op de onzin die Wilders uitkraamt. Maar sinds de oprichting van het meldpunt Polen van afgelopen week zijn ook zij de weg volledig kwijt. Wat je ook van Wilders onzinnige opvattingen vindt, de blondine uit Venlo bepaalt nog altijd de agenda en er is vooralsnog niemand, die hem stevig aan de tand voelt. Er is niemand, die het aandurft, een tegengeluid te laten horen. Wilders komt, ziet en overwint keer op keer.
Ook Job Cohen van de PvdA heeft geen idee hoe hij Wilders moet aanpakken. De lamme goedzak wil zich richten op het oplossen van de crisis en heeft daarbij de hulp ingeroepen van Hans Spekman. Spekman is een man van de straat en heeft echt lak aan strakke pakken en in mantelpakjes. Spekman is een no-nonsensefiguur en juist dit soort mensen heeft een partij als de PvdA keihard nodig. Want niet alleen ligt de hele wereld in een diepe crisis; niet alleen Nederland, maar ook de PvdA worstelt al anderhalf jaar met haar identiteit. Even gloorde er hoop aan de horizon met de oprichting van de Een Ander Nederland-groep, waarin GroenLinks, PvdA en SP waren verenigd. Maar afgelopen week werd door GroenLinks eigenhandig op de rem getrapt. Jammer van de twee groots opgezette manifestaties. Een nieuwe coalitie leek gesmeed: Job Cohen zou minister-president worden in een links-links-gedoogkabinet, met de zege van de SP. SP-leider Roemer nam Cohen meerdere malen in bescherming, als er aanvallen van rechts kwamen. Roemer en Cohen trokken samen veel op, omdat ze veel ideeën met elkaar deelden en delen. Bij veel acties waar Roemer aanwezig is, is Cohen en omgekeerd. Zo waren Roemer en Cohen samen bij acties van de schoonmakers, studenten en leraren. Deze week trokken ze minister-president Mark Rutte mee aan zijn haren naar Tilburg, om daar te laten zien wat er gebeurd met de sociale werkplaatsen. Tot nu toe hoorde je daar niemand over binnen de PvdA.
Tot vandaag dan, want vandaag verkeerde Frans Timmermans in alle staten, omdat partijleider Job Cohen had gezegd, dat de PvdA erg dicht bij de SP staat. Timmermans was des duivels; Hij wilde niet, dat ‘zijn’ PvdA een aanhangwagen van de SP ging worden, of tenminste door het leven zou gaan als SP-light. Terwijl dat feitelijk al lang zo is. En dat is niet van de laatste maanden, maar gaat al terug tot 1992, toen de SP voor het eerst officieel in de Tweede Kamer kwam. De gezamenlijke uitstapjes van Cohen en Roemer waren Timmermans blijkbaar nog niet opgevallen. Je vraagt je af, waar Timmermans al die tijd zijn ogen had zitten.
Toch moet Timmermans iets worden nagegeven: de PvdA staat inderdaad niet dicht bij de SP. De PvdA vertoont daarentegen erg veel gelijkenissen met de VVD. Want was het niet een ordinaire ruzie tussen toenmalig VVD-kamerlid Rita Verdonk en Mark Rutte, die uiteindelijk door de VVD-leden in het voordeel van Rutte werd beslecht? Binnen de PvdA heerst weliswaar (nog) geen ordinaire ruzie, maar staan de leiderschapskwaliteiten van Job Cohen wel ter discussie. Net als die van Mark Rutte een paar jaar geleden overigens, want na het verdwijnen van Verdonk uit de VVD-fractie, rees binnen de VVD de vraag of Rutte nou wel de gedroomde leider was. Net als nu binnen de PvdA aan de gang is rond Job Cohen, werden allerlei VVD-prominenten uit vervlogen tijden genoemd als mogelijke opvolger van de voormalig personeelschef van een pindakaasfabrikant. De VVD-leiding bleef echter vasthouden aan Rutte, net als de PvdA-leiding nu met Job Cohen doet. Die storm was nog niet gaan liggen, of VVD-prominent Hans Wiegel werd afgestoft, om te roepen dat de koers van de VVD veel te links was. De VVD was onherkenbaar geworden in het kabaal van Wilders. En daar had je de volgende storm, deze keer over de koers van de VVD. De VVD leed hevig onder de populaire PVV, die feitelijk een bijwagen van de VVD was geworden, maar dan extremer. In die tijd was de PVV in de peilingen veruit de grootste partij en na de op dat moment naderende verkiezingen zou Geert Wilders wel eens de nieuwe minister-president kunnen worden. Ontevreden VVD-kiezers stapten volgens de peilingen massaal over op de PVV; de VVD leek af te stevenen op een historische nederlaag. Net als de VVD drie jaar geleden, zwicht de PvdA nu ook onder het populisme. Destijds was de PVV de grote winnaar; nu is dat de SP. Kiezers rekenen nu massaal af met de immer aanhoudende scheldkanonnades van de anti-Islambeweging van Geert Wilders. De VVD leek destijds in het nauw gedreven; zeker, toen Geert Wilders op bezoek in Londen aankondigde dat hij het best wel zag zitten, om minister-president te worden. Tijdens de verkiezingen ging het echter al lang niet meer tussen Rutte en Wilders, maar tussen Rutte en Cohen. Sterker nog: tot nu toe ging elke verkiezingsstrijd tussen PvdA op links en een partij op rechts. Als debuterend lijsttrekker wist Cohen toch nog 30 zetels binnen te trekken; 3 zetels verlies, in een tijd waar de PVV mateloos populair was.
Na die verkiezingen won niet de immer populaire PVV, maar de VVD. Niet de PVV leverde de minister-president, maar de VVD. Vooral ook, omdat de VVD tijdens de verkiezingen de PVV niet langer uitsloot als coalitiepartner. De VVD hoopte zo te profiteren van ontevreden CDA-kiezers en het CDA deed eigenlijk hetzelfde. De strategie werkte uit in het voordeel van de VVD: zij mochten voor het eerst in meer dan 100 jaar een premier leveren. De PVV lijkt inmiddels weer op z’n retour en zal de komende verkiezingen vrijwel zeker zetels inleveren. De PVV zal na de komende verkiezingen vrijwel zeker nooit meer in de regering komen; dichterbij de macht dan nu komt de door puissant rijke orthodox-christelijke Joden gesponsorde anti-Islambeweging niet meer. De PVV is duidelijk over zijn hoogtepunt heen. De haatbeweging van Wilders is niet meer dan een druk op de tijdsgeest. De magie van de PVV lijkt te zijn uitgewerkt; het meldpunt Polen is weliswaar een meer dan briljante zet, maar kan worden gezien als een laatste stuiptrekking, nu het verhaal over Moslims sleets is geworden.
Er gloort dus hoop aan de horizon voor de PvdA. Het is alleen een kwestie van doorbijten en volharden in je eigen verhaal. De vraag mag oprecht worden gesteld of dat de sociaaldemocraten gaat lukken.
Wat ik Wilders echter moet nageven is zijn luisterend oor. Wilders is met afstand de enige politicus in Den Haag, die luistert naar zijn kiezers. Hoewel de opvattingen van zijn kiezers vrijwel onuitvoerbaar zijn, zijn er nog altijd 1,5 miljoen mensen die zijn discriminerende uitspraken steunen. Politiek Den Haag weet dan ook absoluut niet, hoe ze Ome Geert moet aanpakken (vrij naar Joost Eerdmans, WNL, Radio 1, donderdag 16 februari 2012). De PvdA is al langer de weg kwijt en dus had ik mijn hoop gevestigd op D66 en SP. Pechtold en Roemer waren tot nog toe de enige politici, die een weerwoord hadden op de onzin die Wilders uitkraamt. Maar sinds de oprichting van het meldpunt Polen van afgelopen week zijn ook zij de weg volledig kwijt. Wat je ook van Wilders onzinnige opvattingen vindt, de blondine uit Venlo bepaalt nog altijd de agenda en er is vooralsnog niemand, die hem stevig aan de tand voelt. Er is niemand, die het aandurft, een tegengeluid te laten horen. Wilders komt, ziet en overwint keer op keer.
Ook Job Cohen van de PvdA heeft geen idee hoe hij Wilders moet aanpakken. De lamme goedzak wil zich richten op het oplossen van de crisis en heeft daarbij de hulp ingeroepen van Hans Spekman. Spekman is een man van de straat en heeft echt lak aan strakke pakken en in mantelpakjes. Spekman is een no-nonsensefiguur en juist dit soort mensen heeft een partij als de PvdA keihard nodig. Want niet alleen ligt de hele wereld in een diepe crisis; niet alleen Nederland, maar ook de PvdA worstelt al anderhalf jaar met haar identiteit. Even gloorde er hoop aan de horizon met de oprichting van de Een Ander Nederland-groep, waarin GroenLinks, PvdA en SP waren verenigd. Maar afgelopen week werd door GroenLinks eigenhandig op de rem getrapt. Jammer van de twee groots opgezette manifestaties. Een nieuwe coalitie leek gesmeed: Job Cohen zou minister-president worden in een links-links-gedoogkabinet, met de zege van de SP. SP-leider Roemer nam Cohen meerdere malen in bescherming, als er aanvallen van rechts kwamen. Roemer en Cohen trokken samen veel op, omdat ze veel ideeën met elkaar deelden en delen. Bij veel acties waar Roemer aanwezig is, is Cohen en omgekeerd. Zo waren Roemer en Cohen samen bij acties van de schoonmakers, studenten en leraren. Deze week trokken ze minister-president Mark Rutte mee aan zijn haren naar Tilburg, om daar te laten zien wat er gebeurd met de sociale werkplaatsen. Tot nu toe hoorde je daar niemand over binnen de PvdA.
Tot vandaag dan, want vandaag verkeerde Frans Timmermans in alle staten, omdat partijleider Job Cohen had gezegd, dat de PvdA erg dicht bij de SP staat. Timmermans was des duivels; Hij wilde niet, dat ‘zijn’ PvdA een aanhangwagen van de SP ging worden, of tenminste door het leven zou gaan als SP-light. Terwijl dat feitelijk al lang zo is. En dat is niet van de laatste maanden, maar gaat al terug tot 1992, toen de SP voor het eerst officieel in de Tweede Kamer kwam. De gezamenlijke uitstapjes van Cohen en Roemer waren Timmermans blijkbaar nog niet opgevallen. Je vraagt je af, waar Timmermans al die tijd zijn ogen had zitten.
Toch moet Timmermans iets worden nagegeven: de PvdA staat inderdaad niet dicht bij de SP. De PvdA vertoont daarentegen erg veel gelijkenissen met de VVD. Want was het niet een ordinaire ruzie tussen toenmalig VVD-kamerlid Rita Verdonk en Mark Rutte, die uiteindelijk door de VVD-leden in het voordeel van Rutte werd beslecht? Binnen de PvdA heerst weliswaar (nog) geen ordinaire ruzie, maar staan de leiderschapskwaliteiten van Job Cohen wel ter discussie. Net als die van Mark Rutte een paar jaar geleden overigens, want na het verdwijnen van Verdonk uit de VVD-fractie, rees binnen de VVD de vraag of Rutte nou wel de gedroomde leider was. Net als nu binnen de PvdA aan de gang is rond Job Cohen, werden allerlei VVD-prominenten uit vervlogen tijden genoemd als mogelijke opvolger van de voormalig personeelschef van een pindakaasfabrikant. De VVD-leiding bleef echter vasthouden aan Rutte, net als de PvdA-leiding nu met Job Cohen doet. Die storm was nog niet gaan liggen, of VVD-prominent Hans Wiegel werd afgestoft, om te roepen dat de koers van de VVD veel te links was. De VVD was onherkenbaar geworden in het kabaal van Wilders. En daar had je de volgende storm, deze keer over de koers van de VVD. De VVD leed hevig onder de populaire PVV, die feitelijk een bijwagen van de VVD was geworden, maar dan extremer. In die tijd was de PVV in de peilingen veruit de grootste partij en na de op dat moment naderende verkiezingen zou Geert Wilders wel eens de nieuwe minister-president kunnen worden. Ontevreden VVD-kiezers stapten volgens de peilingen massaal over op de PVV; de VVD leek af te stevenen op een historische nederlaag. Net als de VVD drie jaar geleden, zwicht de PvdA nu ook onder het populisme. Destijds was de PVV de grote winnaar; nu is dat de SP. Kiezers rekenen nu massaal af met de immer aanhoudende scheldkanonnades van de anti-Islambeweging van Geert Wilders. De VVD leek destijds in het nauw gedreven; zeker, toen Geert Wilders op bezoek in Londen aankondigde dat hij het best wel zag zitten, om minister-president te worden. Tijdens de verkiezingen ging het echter al lang niet meer tussen Rutte en Wilders, maar tussen Rutte en Cohen. Sterker nog: tot nu toe ging elke verkiezingsstrijd tussen PvdA op links en een partij op rechts. Als debuterend lijsttrekker wist Cohen toch nog 30 zetels binnen te trekken; 3 zetels verlies, in een tijd waar de PVV mateloos populair was.
Na die verkiezingen won niet de immer populaire PVV, maar de VVD. Niet de PVV leverde de minister-president, maar de VVD. Vooral ook, omdat de VVD tijdens de verkiezingen de PVV niet langer uitsloot als coalitiepartner. De VVD hoopte zo te profiteren van ontevreden CDA-kiezers en het CDA deed eigenlijk hetzelfde. De strategie werkte uit in het voordeel van de VVD: zij mochten voor het eerst in meer dan 100 jaar een premier leveren. De PVV lijkt inmiddels weer op z’n retour en zal de komende verkiezingen vrijwel zeker zetels inleveren. De PVV zal na de komende verkiezingen vrijwel zeker nooit meer in de regering komen; dichterbij de macht dan nu komt de door puissant rijke orthodox-christelijke Joden gesponsorde anti-Islambeweging niet meer. De PVV is duidelijk over zijn hoogtepunt heen. De haatbeweging van Wilders is niet meer dan een druk op de tijdsgeest. De magie van de PVV lijkt te zijn uitgewerkt; het meldpunt Polen is weliswaar een meer dan briljante zet, maar kan worden gezien als een laatste stuiptrekking, nu het verhaal over Moslims sleets is geworden.
Er gloort dus hoop aan de horizon voor de PvdA. Het is alleen een kwestie van doorbijten en volharden in je eigen verhaal. De vraag mag oprecht worden gesteld of dat de sociaaldemocraten gaat lukken.
vrijdag 10 februari 2012
Europa verliest in rap tempo aan geloofwaardigheid
Eerst hadden we Organon in Oss. Daarna kregen we Abbott in Weesp. Vorige week volgde Spanair in Barcelona en deze week NedCar in Born. Wat deze 4 bedrijven met elkaar gemeen hebben, is, dat ze erg groot zijn en in een economisch moeilijke tijd de deuren moeten sluiten. Door hun omvang staan duizenden mensen tegelijkertijd op straat. En dat is nog niet eens zo erg. Het ergste is, dat de overheid er volkomen machteloos bij staat te kijken. Natuurlijk komen er veel steunbetuigingen; vooral vanuit de linkse hoek. Maar het blijft allemaal bij woorden, want de politiek staat machteloos. Het kan alleen maar aandacht vragen voor het probleem; oplossen kan simpelweg niet. Daarvoor staat de Europese Commissie in de weg, met haar handboek bestaande uit liefst 16.000 pagina’s A4, te wijzen op de interne markt. Ze noemen het liever oneerlijke concurrentie. Alles moet aan de markt worden overgelaten. De markt, dat is goed voor de consument. Alles over laten aan de markt is een gedachte die op VVD-leest is geschroeid en waarvan ik als rechtgeaarde PvdA’er gewoonweg moet kokhalzen. Ik krijg braakneigingen en ga spontaan aan de groepsdiarree. Alles wat ooit aan de markt is overgelaten, is op één of andere manier stuk gegaan, of gaat stuk.
Marktwerking in de zorg heeft ervoor gezorgd, dat vrijwel elk ziekenhuis in Nederland op zwart zaad zit. Op een paar ziekenhuizen na, zijn ze op sterven na dood. Op de tandartsen na, liggen alle zorgverleners aan het financiële infuus van de commerciële zorgverzekeraars. Zij hebben de zorgpremies de laatste jaren fors laten stijgen, keren miljoenenbonussen aan de directie uit en knijpen ziekenhuizen zo ver uit, dat die failliet dreigen te gaan. Leuk, die marktwerking in de zorg! Enkele andere voorbeelden, waar de marktwerking totaal verkeerd heeft uitgepakt zijn energie, telecom, openbaar vervoer en de financiële sector. Hoeveel voorbeelden willen de liberalen van de VVD en in de Europese Commissie nog hebben, dat de vrije markt meer kapot maakt, dan je lief is?
Spanair is een Spaanse luchtvaartmaatschappij met 70 toestellen en circa 23.000 werknemers, waarvan het merendeel werkzaam is in Spanje en Portugal. Landen, die het in economisch opzicht toch al niet echt makkelijk hebben. De aandelen van Spanair zijn in handen van de deelstaat Catalonië en de stad Barcelona. Hoewel de stad Barcelona bulkt van het geld, mag het van de Europese Commissie geen cent steken in Spanair. Het zou leiden tot discussie in Europa, waarbij de dames en heren vanaf het pluche wijzen naar het handboek van 16.000 pagina’s A4, waarin de interne markt is geregeld. Het helpen van bedrijven met overheidssteun is oneerlijke concurrentie en dat is nou eenmaal verboden. Als Spanair niet alleen kan overleven, dan moet het maar worden overgenomen door een andere private partij. Catalonië en Barcelona kunnen en mogen geen cent steken in Spanair, om de 23.000 werknemers letterlijk in de lucht te houden. Gevolg: duizenden werklozen extra in een land, waar toch al 1 op de 5 mensen zonder werk zit. In een land, dat de hoogste werkloosheidscijfers van Europa heeft. En wat doet de Europese Unie met haar liberale marktbeleid? Helemaal niets! Liever 23.000 mensen op straat, dan te zorgen dat de crisis enigszins binnen de perken blijft. Liever dreigen met boetes in de richting van Barcelona en Catalonië, dan weerloze mensen helpen, die door hun werkloosheid in een uitzichtloze situatie zijn beland.
Hetzelfde gebeurde bij Organon, waar de politiek de deur plat liep. Toenmalig minister van Economische Zaken, CDA´er Van der Hoeven, had er zelfs een telefoontje voor over naar de directie van Organon in de VS. Tevergeefs; de Amerikanen verplaatsen hun onderzoeksafdeling terug naar de VS, waardoor in Oss bijna 1.400 mensen hun baan verloren. Bij Abbott in Weesp bleef de schade nog enigszins beperkt tot enkele tientallen verloren arbeidsplaatsen, omdat de Amerikaanse farmaciereus de productie verplaatste naar het veel goedkopere Mexico. Nu is NedCar aan de beurt, waar 1.500 mensen hun baan verliezen; per direct, want eigenaar Mitsubishi stopt eind dit jaar met de productie van auto’s. Linkse politici lopen de deur plat in Born, maar veel meer dan dat kunnen ze niet doen. Nee, want de EU is zo trots op haar met overtreffende trap misselijkmakende interne liberale marktbeleid, dat de fabriek in Born beter failliet kan gaan. Over laten aan de markt; om kotsmisselijk van te worden. Ik herinner me nu ineens weer, waarom ik in 2005 deel uit maakte van die 61%, die tegen het Europese Verdrag stemde; dat liberalisme moet direct en onvoorwaardelijk Europa uit worden gestampt!
Hoe kan de EU zich nog geloofwaardig maken, als de overheden niet mogen ingrijpen om tenminste deze mensen aan het werk te houden? Hoe durft de EU nog met een stalen smoel te vragen, om iedere 4 jaar naar de stembus te rennen, om een nieuw Europees Parlement te kiezen? Hun houding is in deze tijden van economische crisis laakbaar en meer dan waardeloos. Ze verdienen het niet, om volksvertegenwoordiger te zijn. Er is geen goed woord voor over. Een dergelijke liberale houding is alleen te billijken, als het Europa er in economisch opzicht goed voor zou staan. Maar bedrijven in de EU vallen bij bosjes om, en produktielokaties worden massaal verplaatst naar goedkope lonenlanden ver buiten de Europese Unie. En bedrijven zoals Organon, Abbott, NedCar en Spanair zijn er nog honderden in Europa. Bedrijven, die belangrijk zijn voor onderzoek, ontwikkeling of zelfs maar voor de locale werkgelegenheid. Europa staat erbij en kijkt ernaar. Het doet niets om deze arbeiders te helpen. Niemand, die een poot uitsteekt. Niemand, die echt daadwerkelijk iets voor die duizenden werklozen in wording kan betekenen. Mensen, die hun baan verliezen en financieel en sociaal in een isolement komen. Maar het is goed voor de interne markt; goed voor de consument.
Waar halen ze dat idee eigenlijk vandaan, dat die liberale instelling goed is voor de consument? Hoe durft de EU in het algemeen en de VVD in Nederland in het bijzonder te roepen, dat het overlaten aan de markt goed is? Voor wie is het goed; voor de mensen, die het toch al goed hebben. Voor de arbeider aan de lopende band, die het daadwerkelijke werk moet verzetten is het verre van goed. 23.000 mensen bij Spanair verliezen hun baan, omdat Europa en de Europese Unie met dat irritante opgeheven vingertje staan. In Nederland verliezen om diezelfde reden straks 1.500 mensen hun baan bij NedCar. Organon en Abott gingen de Limburgse werknemers al voor in deze Griekse tragedie.
Opel kon destijds wel worden gered van de ondergang, omdat de Duitse overheid en de deelstaten waarin de fabrieken van Opel stonden, bij elkaar 4 miljard euro in het autoconcern pompten. Volkswagen, DHL en Lufthansa zijn gewoon overheidsbedrijven, eigendom van de Duitse Staat, of de deelstaat waar ze hun hoofdkantoor hebben. In Frankrijk werden op die manier treinenproducent GEC Alsthom en personenvervoerder Veolia van de ondergang gered; meer dan de helft van de aan de Parijse effectenbeurs CAC40 genoteerde bedrijven was in overheidshanden, of is dat deels nog steeds. In Italië spanden gemeenten, provincies en landelijke overheid met succes samen, om auto- en machinebouwer Fiat te verhinderen de productie te verplaatsen van Sicilië naar Polen. Op die manier bleven 2.500 mensen aan het werk. Zij hadden even lak aan het verschrikkelijke liberale gedachtegoed uit Brussel; zij wilden echt iets doen voor de werknemers van de betreffende fabrieken. Waarom kunnen we wel miljarden vrij maken, om een stelletje corrupte banken te redden van de ondergang, en waarom helpen we niet de mensen, die het echt nodig hebben? Waarom steunen we bankdirecteuren, die met hun casinokapitalisme notabele de huidige economische ellende hoogstpersoonlijk zelf hebben veroorzaakt, en waarom laten we het toe, dat duizenden mensen op de vloer hun baan verliezen, dankzij het totaal idioot doorgeslagen liberale gedachtegoed?
Oké, genoeg gescholden en geklaagd van mijn kant. Nu de oplossing: Als Europa iets wil doen, om tenminste nog een klein beetje van haar geloofwaardigheid te behouden, dan staat het de (regionale) overheden toe, de bedrijven in nood tijdelijk de nationaliseren. Dan ziet het even af, van dat misselijkmakende liberale marktbeleid, om ervoor te zorgen, dat de medewerkers van Organon, Abbott, Nedcar, Spanair en bedrijven in vergelijkbare nood hun baan kunnen behouden. En ik snap ook wel, dat je dit soort zaken aan regels moet binden. Je zou een tijdelijke ontheffing kunnen verlenen. Je zou de provincie Limburg en de Nederlandse overheid kunnen toestaan, de aandelen van Mitsubishi over te nemen en de productie draaiende te houden, waardoor mensen in ieder geval hun baan kunnen behouden. Zo ook bij Spanair, waar de Europese Commissie de deelstaat Catalonië en de stad Barcelona tijdelijk kan toestaan, overheidsgeld te investeren in de luchtvaartmaatschappij, zodat die letterlijk in de lucht gehouden kan worden. In een economisch goede tijd, zou je dan als Europese Commissie alsnog kunnen bepalen, dat de aandelen moeten worden verkocht aan een private partij.
Als je als Europese Commissie dat doet, dán laat je pas zien, dat je weet, waar het echt om draait bij de Europese burger: werk en inkomen, om daarmee een bestaan op te bouwen. Dan laat je pas zien, dat je als Europa ergens voor staat. Dan heb je als Europa pas echt ballen. Nu ben je als bestuur van de Europese Unie totaal ongeloofwaardig!
Marktwerking in de zorg heeft ervoor gezorgd, dat vrijwel elk ziekenhuis in Nederland op zwart zaad zit. Op een paar ziekenhuizen na, zijn ze op sterven na dood. Op de tandartsen na, liggen alle zorgverleners aan het financiële infuus van de commerciële zorgverzekeraars. Zij hebben de zorgpremies de laatste jaren fors laten stijgen, keren miljoenenbonussen aan de directie uit en knijpen ziekenhuizen zo ver uit, dat die failliet dreigen te gaan. Leuk, die marktwerking in de zorg! Enkele andere voorbeelden, waar de marktwerking totaal verkeerd heeft uitgepakt zijn energie, telecom, openbaar vervoer en de financiële sector. Hoeveel voorbeelden willen de liberalen van de VVD en in de Europese Commissie nog hebben, dat de vrije markt meer kapot maakt, dan je lief is?
Spanair is een Spaanse luchtvaartmaatschappij met 70 toestellen en circa 23.000 werknemers, waarvan het merendeel werkzaam is in Spanje en Portugal. Landen, die het in economisch opzicht toch al niet echt makkelijk hebben. De aandelen van Spanair zijn in handen van de deelstaat Catalonië en de stad Barcelona. Hoewel de stad Barcelona bulkt van het geld, mag het van de Europese Commissie geen cent steken in Spanair. Het zou leiden tot discussie in Europa, waarbij de dames en heren vanaf het pluche wijzen naar het handboek van 16.000 pagina’s A4, waarin de interne markt is geregeld. Het helpen van bedrijven met overheidssteun is oneerlijke concurrentie en dat is nou eenmaal verboden. Als Spanair niet alleen kan overleven, dan moet het maar worden overgenomen door een andere private partij. Catalonië en Barcelona kunnen en mogen geen cent steken in Spanair, om de 23.000 werknemers letterlijk in de lucht te houden. Gevolg: duizenden werklozen extra in een land, waar toch al 1 op de 5 mensen zonder werk zit. In een land, dat de hoogste werkloosheidscijfers van Europa heeft. En wat doet de Europese Unie met haar liberale marktbeleid? Helemaal niets! Liever 23.000 mensen op straat, dan te zorgen dat de crisis enigszins binnen de perken blijft. Liever dreigen met boetes in de richting van Barcelona en Catalonië, dan weerloze mensen helpen, die door hun werkloosheid in een uitzichtloze situatie zijn beland.
Hetzelfde gebeurde bij Organon, waar de politiek de deur plat liep. Toenmalig minister van Economische Zaken, CDA´er Van der Hoeven, had er zelfs een telefoontje voor over naar de directie van Organon in de VS. Tevergeefs; de Amerikanen verplaatsen hun onderzoeksafdeling terug naar de VS, waardoor in Oss bijna 1.400 mensen hun baan verloren. Bij Abbott in Weesp bleef de schade nog enigszins beperkt tot enkele tientallen verloren arbeidsplaatsen, omdat de Amerikaanse farmaciereus de productie verplaatste naar het veel goedkopere Mexico. Nu is NedCar aan de beurt, waar 1.500 mensen hun baan verliezen; per direct, want eigenaar Mitsubishi stopt eind dit jaar met de productie van auto’s. Linkse politici lopen de deur plat in Born, maar veel meer dan dat kunnen ze niet doen. Nee, want de EU is zo trots op haar met overtreffende trap misselijkmakende interne liberale marktbeleid, dat de fabriek in Born beter failliet kan gaan. Over laten aan de markt; om kotsmisselijk van te worden. Ik herinner me nu ineens weer, waarom ik in 2005 deel uit maakte van die 61%, die tegen het Europese Verdrag stemde; dat liberalisme moet direct en onvoorwaardelijk Europa uit worden gestampt!
Hoe kan de EU zich nog geloofwaardig maken, als de overheden niet mogen ingrijpen om tenminste deze mensen aan het werk te houden? Hoe durft de EU nog met een stalen smoel te vragen, om iedere 4 jaar naar de stembus te rennen, om een nieuw Europees Parlement te kiezen? Hun houding is in deze tijden van economische crisis laakbaar en meer dan waardeloos. Ze verdienen het niet, om volksvertegenwoordiger te zijn. Er is geen goed woord voor over. Een dergelijke liberale houding is alleen te billijken, als het Europa er in economisch opzicht goed voor zou staan. Maar bedrijven in de EU vallen bij bosjes om, en produktielokaties worden massaal verplaatst naar goedkope lonenlanden ver buiten de Europese Unie. En bedrijven zoals Organon, Abbott, NedCar en Spanair zijn er nog honderden in Europa. Bedrijven, die belangrijk zijn voor onderzoek, ontwikkeling of zelfs maar voor de locale werkgelegenheid. Europa staat erbij en kijkt ernaar. Het doet niets om deze arbeiders te helpen. Niemand, die een poot uitsteekt. Niemand, die echt daadwerkelijk iets voor die duizenden werklozen in wording kan betekenen. Mensen, die hun baan verliezen en financieel en sociaal in een isolement komen. Maar het is goed voor de interne markt; goed voor de consument.
Waar halen ze dat idee eigenlijk vandaan, dat die liberale instelling goed is voor de consument? Hoe durft de EU in het algemeen en de VVD in Nederland in het bijzonder te roepen, dat het overlaten aan de markt goed is? Voor wie is het goed; voor de mensen, die het toch al goed hebben. Voor de arbeider aan de lopende band, die het daadwerkelijke werk moet verzetten is het verre van goed. 23.000 mensen bij Spanair verliezen hun baan, omdat Europa en de Europese Unie met dat irritante opgeheven vingertje staan. In Nederland verliezen om diezelfde reden straks 1.500 mensen hun baan bij NedCar. Organon en Abott gingen de Limburgse werknemers al voor in deze Griekse tragedie.
Opel kon destijds wel worden gered van de ondergang, omdat de Duitse overheid en de deelstaten waarin de fabrieken van Opel stonden, bij elkaar 4 miljard euro in het autoconcern pompten. Volkswagen, DHL en Lufthansa zijn gewoon overheidsbedrijven, eigendom van de Duitse Staat, of de deelstaat waar ze hun hoofdkantoor hebben. In Frankrijk werden op die manier treinenproducent GEC Alsthom en personenvervoerder Veolia van de ondergang gered; meer dan de helft van de aan de Parijse effectenbeurs CAC40 genoteerde bedrijven was in overheidshanden, of is dat deels nog steeds. In Italië spanden gemeenten, provincies en landelijke overheid met succes samen, om auto- en machinebouwer Fiat te verhinderen de productie te verplaatsen van Sicilië naar Polen. Op die manier bleven 2.500 mensen aan het werk. Zij hadden even lak aan het verschrikkelijke liberale gedachtegoed uit Brussel; zij wilden echt iets doen voor de werknemers van de betreffende fabrieken. Waarom kunnen we wel miljarden vrij maken, om een stelletje corrupte banken te redden van de ondergang, en waarom helpen we niet de mensen, die het echt nodig hebben? Waarom steunen we bankdirecteuren, die met hun casinokapitalisme notabele de huidige economische ellende hoogstpersoonlijk zelf hebben veroorzaakt, en waarom laten we het toe, dat duizenden mensen op de vloer hun baan verliezen, dankzij het totaal idioot doorgeslagen liberale gedachtegoed?
Oké, genoeg gescholden en geklaagd van mijn kant. Nu de oplossing: Als Europa iets wil doen, om tenminste nog een klein beetje van haar geloofwaardigheid te behouden, dan staat het de (regionale) overheden toe, de bedrijven in nood tijdelijk de nationaliseren. Dan ziet het even af, van dat misselijkmakende liberale marktbeleid, om ervoor te zorgen, dat de medewerkers van Organon, Abbott, Nedcar, Spanair en bedrijven in vergelijkbare nood hun baan kunnen behouden. En ik snap ook wel, dat je dit soort zaken aan regels moet binden. Je zou een tijdelijke ontheffing kunnen verlenen. Je zou de provincie Limburg en de Nederlandse overheid kunnen toestaan, de aandelen van Mitsubishi over te nemen en de productie draaiende te houden, waardoor mensen in ieder geval hun baan kunnen behouden. Zo ook bij Spanair, waar de Europese Commissie de deelstaat Catalonië en de stad Barcelona tijdelijk kan toestaan, overheidsgeld te investeren in de luchtvaartmaatschappij, zodat die letterlijk in de lucht gehouden kan worden. In een economisch goede tijd, zou je dan als Europese Commissie alsnog kunnen bepalen, dat de aandelen moeten worden verkocht aan een private partij.
Als je als Europese Commissie dat doet, dán laat je pas zien, dat je weet, waar het echt om draait bij de Europese burger: werk en inkomen, om daarmee een bestaan op te bouwen. Dan laat je pas zien, dat je als Europa ergens voor staat. Dan heb je als Europa pas echt ballen. Nu ben je als bestuur van de Europese Unie totaal ongeloofwaardig!
donderdag 9 februari 2012
Pooltje pesten
Nu de PvdA in de peilingen niet meer lager kan zakken; het CDA politiek en financieel vrijwel op sterven na dood is… nu de Moslims in het algemeen en Turken en Marokkanen in het bijzonder massaal door het Nederlandse volk worden verketterd en uitgescholden; Nu de SP over haar hoogtepunt heen lijkt te zijn en weer zetels gaat verliezen in de peilingen en Europa aan de vooravond van een tweede kapitaalinjectie aan Griekenland staat… nu is het tijd om de Oost-Europeanen aan te pakken. Het is nu tijd voor Henk & Ingrid om massaal te klagen over de onrust, die met name Polen veroorzaken. Die lelijke, dronken lui, die de hele buurt onveilig maken. Ze stinken en pakken de baantjes af, van de Nederlanders. Polen kunnen alleen maar goedkoop (en vooral smerig) Albert Heijn-bier zuipen op kosten van de belastingbetaler en die pikt dat niet langer. Het is tijd voor actie, dachten ze bij de PVV; het is tijd voor een nationale Klaagmuur. Het is niet tijd voor de Rabobank, maar voor een website, waarop Henk & Ingrid kunnen klagen over de Midden- en Oost-Europese medeburger, de MOE-burger. Het is tijd voor Pooltje pesten.
Een nationale Klaagmuur; het idee zal wel zijn over komen waaien uit Israël, waar een groot deel van de financiers van Wilders zit. In ruil voor een praatje reist de blondine uit Venlo afwisselend naar de VS en Israël, om daar voor veel geld en een volle zaal een praatje te houden over de uitwassen van de Islam en hoe gevaarlijk deze godsdienst is (bron: NRC Handelsblad, 2 februari 2012). Er zijn dus hordes mensen, die veel geld op tafel willen leggen om een uurtje naar een toespraak van de blondine uit Venlo te luisteren. De sponsoren van Wilders zijn over het algemeen extreem rijke, maar ultrarechtse Amerikanen uit (hoe kan het ook anders) het zuiden van de VS, of Christelijk-Orthodoxe puissant rijke Joden uit New York of Tel Aviv. Joden, die een meisje van 9 bespugen en bekogelen met stenen, omdat het arme schaap een broek met korte pijpen aan heeft. Opmerkelijk, want de PVV predikt hier in Nederland voor het afschaffen van de boerka, omdat het een vorm van vrouwenonderdrukking is. Niet voor niets zou Wilders op zijn eerste reis als minister-president naar Israël reizen. Niet voor niets steunt de Nederlandse regering officieel de Israëlische regering in het conflict met de Palestijnen. Waar heel Europa – inclusief de rechtse regeringen – een oplossing wil in het conflict met de Palestijnen, kiest de Nederlandse overheid onvoorwaardelijk voor de kant van de Israëliërs. Logisch, want zijn sponsoren de PVV.
Misschien is het u ontgaan, maar Geert Wilders is sinds jaar en dag samen met Christine Maffey. Mevrouw Maffey is van Hongaarse komaf; feitelijk een MOE’er. Misschien ishet u ontgaan, maar waar de PVV de Oost-Europeanen van beticht, gebeurt in hun eigen fractie ook, maar dan een graadje of acht erger. Hangen Polen in hun vrije tijd laveloos en bier drinkend in muffige huizen, dan is er nog altijd PVV-kamerlid Eric Lucassen, die in de buurt waar hij woont massaal brievenbussen vol plast. Veroorzaken drinken Poolse vrachtwagenchauffeurs een groot deel van de ongevallen op ’s lands wegen, dan hebben we nog altijd PVV-kamerlid Hero Brinkman, die de barman van Nieuwspoort de hersens in slaat, nadat deze weigerde de PVV’er te voorzien van de zoveelste alcoholische versnapering. Of PVV-europarlementariër Daniel van der Stoep, die laveloos achter het stuur stapte en een ongeval veroorzaakte in de Brusselse avondspits. Zijn Bulgaren agressief, dan hebben we nog altijd Gigi Marcuszower, die nogal losse handjes heeft. Hebben we luidruchtige Roemenen of Polen, dan hebben we in Roermond een inmiddels ex-PVV’er bij de naam Cor Bosman, die in niet mis te verstane woorden een PvdA-collega de huid vol schold. 9 van de 24 PVV-kamerleden hebben in die mate wel iets op hun kerfstok; in de Provinciale Staten hebben al 15 PVV‘ers om die reden plaats moeten maken voor een ander, of zijn voor zichzelf verder gegaan.
De klaagsite van de PVV gaat veel te ver. Wilders doet al jaren zijn uiterste best om niet in de rechts-extremistische hoek te worden gedrukt, maar maakt het zich met de oprichting van deze website wel erg moeilijk. Zijn website zorgt voor een verdere tweedeling in de samenleving; een tweedeling, waarvoor Geert Wilders hoogstpersoonlijk verantwoordelijk is. De PVV toont steeds vaker meer zijn ware gezicht: eigen volk eerst. De blondine uit Venlo was woest, toen een promovendus aan se Universiteit Tilburg zijn beweging fascistisch noemde. Wilders liet een stel rechters opdraven om te bewijzen dat hij en zijn partij toch echt niet discrimineren. Maar na de oprichting van deze website van dit toch moeiljk te betwisten. Zelfs rechtse media als PowNed en De Telegraaf zetten hun bedenkingen bij de PVV-actie. Zij vinden dat (en ik citeer) “Het de integratie van allochtonen niet bevoordeelt”. Een toch opmerkelijke uitspraak van deze rechtse media, die de PVV doorgaans door dik en dun steunen. De Telegraaf schreef vandaag in een vernietigend stuk, dat de PVV moet ophouden met problemen te benoemen, maar ze aan moet pakken en oplossen. Het is goed om problemen te benoemen, zo schrijft de doorgaans steunpilaar van rechts Nederland, maar de problemen benoemen is één; de problemen oplossen is een volgende stap. Een nationale Klaagmuur, zoals die ook in Jeruzalem staat, lost de problemen rond de Poolse medemens niet op. Dan nog, roept de Volkskrant in een even vernietigend stuk, als Nederlanders dit soort asociale gedrag tentoon spreiden op televisie in het succesvolle programma Oh Oh Cherso, dan vinden we dat alleen maar leuk. We lachen erom, hoe jongeren zich een stuk in de kraag zuipen, hun vakantiehuisje tot op het fundament afbreken en vervolgens met zesentwintig partners openlijk grove seks hebben. Ondertussen kotsen ze in de tuin van de buren, en slaan ze nog even een voorbijganger knock-out. Leuk, toch, wat die grappige Hagenezen voor taal uitkramen? Tattoo hier; tattoo daar; een deelneemster van nog geen achttien jaar oud wordt naakt tegen een boom gezet, waarna er foto’s van haar worden gemaakt en op internet belanden. We vinden het allemaal geweldig! Zolang het maar geen Polen, Bulgaren of Roemenen zijn. Zolang het maar geen Turken of Marokkanen zijn. Als die dezelfde kattenkwaad uithalen, dan staan we vooraan in de rij om te roepen dat ze de grens moeten worden overgezet. Dat heet meten met twee maten en daar is de klaagsite van de PVV niet voor opgericht.
Geert, je tijd is om. Het einde is in zicht. Eerst was je een rijzende ster aan het politieke firmament; een verfrissing tussen de elite. Je trapte overal tegenaan en Nederland vond het ronduit fantastisch. De PVV kan zich niet zoveel meer veroorloven; met deze actie begeeft ze zich op wel erg dun ijs. De PVV wil de Elfstedentocht rijden, maar het ijs is te dun. Het heeft geen vrijbrief meer om te doen en laten wat het wil. Niet voor niets daalt de PVV sinds begin december 2011 al bijna 3 maanden aan één stuk in de peilingen. Nederland is de PVV beu; Nederland is PVV-moe. Nederland koos in 2010 massaal voor de PVV (1,5 miljoen mafkezen stemden PVV), maar nu de PVV niet veel meer kan dan roepen, wendt de kiezer zich tot die andere populistische partij; de SP. Daar, waar de PVV tot voor kort alles kon doen, zonder dat het ze schade berokkende, willen Hen & Ingrid actie zien en die actie komt er maar niet. De PVV heeft aan geloofwaardigheid ingeboet. Het is begonnen met het afkraken van de koningin, op staatsbezoek in Abu Dhabi in december 2011. Wilders viel in een berichtje op Twitter (want zinnen langer dan 140 tekens kan de blondine uit Venlo niet uitspreken) openlijk de koningin aan, op het dragen van de hoofddoek. Ook toen kwam er vernietigend commentaar van de rechtse media in de richting van Wilders. Kom je aan de koningin, dan kom je aan de Nederlander. Wilders had beter moeten weten. In de plaats daarvan heeft hij zijn eigen verval ingezet en met het Pooltje pesten wordt het er voor hem niet veel beter op.
Een nationale Klaagmuur; het idee zal wel zijn over komen waaien uit Israël, waar een groot deel van de financiers van Wilders zit. In ruil voor een praatje reist de blondine uit Venlo afwisselend naar de VS en Israël, om daar voor veel geld en een volle zaal een praatje te houden over de uitwassen van de Islam en hoe gevaarlijk deze godsdienst is (bron: NRC Handelsblad, 2 februari 2012). Er zijn dus hordes mensen, die veel geld op tafel willen leggen om een uurtje naar een toespraak van de blondine uit Venlo te luisteren. De sponsoren van Wilders zijn over het algemeen extreem rijke, maar ultrarechtse Amerikanen uit (hoe kan het ook anders) het zuiden van de VS, of Christelijk-Orthodoxe puissant rijke Joden uit New York of Tel Aviv. Joden, die een meisje van 9 bespugen en bekogelen met stenen, omdat het arme schaap een broek met korte pijpen aan heeft. Opmerkelijk, want de PVV predikt hier in Nederland voor het afschaffen van de boerka, omdat het een vorm van vrouwenonderdrukking is. Niet voor niets zou Wilders op zijn eerste reis als minister-president naar Israël reizen. Niet voor niets steunt de Nederlandse regering officieel de Israëlische regering in het conflict met de Palestijnen. Waar heel Europa – inclusief de rechtse regeringen – een oplossing wil in het conflict met de Palestijnen, kiest de Nederlandse overheid onvoorwaardelijk voor de kant van de Israëliërs. Logisch, want zijn sponsoren de PVV.
Misschien is het u ontgaan, maar Geert Wilders is sinds jaar en dag samen met Christine Maffey. Mevrouw Maffey is van Hongaarse komaf; feitelijk een MOE’er. Misschien ishet u ontgaan, maar waar de PVV de Oost-Europeanen van beticht, gebeurt in hun eigen fractie ook, maar dan een graadje of acht erger. Hangen Polen in hun vrije tijd laveloos en bier drinkend in muffige huizen, dan is er nog altijd PVV-kamerlid Eric Lucassen, die in de buurt waar hij woont massaal brievenbussen vol plast. Veroorzaken drinken Poolse vrachtwagenchauffeurs een groot deel van de ongevallen op ’s lands wegen, dan hebben we nog altijd PVV-kamerlid Hero Brinkman, die de barman van Nieuwspoort de hersens in slaat, nadat deze weigerde de PVV’er te voorzien van de zoveelste alcoholische versnapering. Of PVV-europarlementariër Daniel van der Stoep, die laveloos achter het stuur stapte en een ongeval veroorzaakte in de Brusselse avondspits. Zijn Bulgaren agressief, dan hebben we nog altijd Gigi Marcuszower, die nogal losse handjes heeft. Hebben we luidruchtige Roemenen of Polen, dan hebben we in Roermond een inmiddels ex-PVV’er bij de naam Cor Bosman, die in niet mis te verstane woorden een PvdA-collega de huid vol schold. 9 van de 24 PVV-kamerleden hebben in die mate wel iets op hun kerfstok; in de Provinciale Staten hebben al 15 PVV‘ers om die reden plaats moeten maken voor een ander, of zijn voor zichzelf verder gegaan.
De klaagsite van de PVV gaat veel te ver. Wilders doet al jaren zijn uiterste best om niet in de rechts-extremistische hoek te worden gedrukt, maar maakt het zich met de oprichting van deze website wel erg moeilijk. Zijn website zorgt voor een verdere tweedeling in de samenleving; een tweedeling, waarvoor Geert Wilders hoogstpersoonlijk verantwoordelijk is. De PVV toont steeds vaker meer zijn ware gezicht: eigen volk eerst. De blondine uit Venlo was woest, toen een promovendus aan se Universiteit Tilburg zijn beweging fascistisch noemde. Wilders liet een stel rechters opdraven om te bewijzen dat hij en zijn partij toch echt niet discrimineren. Maar na de oprichting van deze website van dit toch moeiljk te betwisten. Zelfs rechtse media als PowNed en De Telegraaf zetten hun bedenkingen bij de PVV-actie. Zij vinden dat (en ik citeer) “Het de integratie van allochtonen niet bevoordeelt”. Een toch opmerkelijke uitspraak van deze rechtse media, die de PVV doorgaans door dik en dun steunen. De Telegraaf schreef vandaag in een vernietigend stuk, dat de PVV moet ophouden met problemen te benoemen, maar ze aan moet pakken en oplossen. Het is goed om problemen te benoemen, zo schrijft de doorgaans steunpilaar van rechts Nederland, maar de problemen benoemen is één; de problemen oplossen is een volgende stap. Een nationale Klaagmuur, zoals die ook in Jeruzalem staat, lost de problemen rond de Poolse medemens niet op. Dan nog, roept de Volkskrant in een even vernietigend stuk, als Nederlanders dit soort asociale gedrag tentoon spreiden op televisie in het succesvolle programma Oh Oh Cherso, dan vinden we dat alleen maar leuk. We lachen erom, hoe jongeren zich een stuk in de kraag zuipen, hun vakantiehuisje tot op het fundament afbreken en vervolgens met zesentwintig partners openlijk grove seks hebben. Ondertussen kotsen ze in de tuin van de buren, en slaan ze nog even een voorbijganger knock-out. Leuk, toch, wat die grappige Hagenezen voor taal uitkramen? Tattoo hier; tattoo daar; een deelneemster van nog geen achttien jaar oud wordt naakt tegen een boom gezet, waarna er foto’s van haar worden gemaakt en op internet belanden. We vinden het allemaal geweldig! Zolang het maar geen Polen, Bulgaren of Roemenen zijn. Zolang het maar geen Turken of Marokkanen zijn. Als die dezelfde kattenkwaad uithalen, dan staan we vooraan in de rij om te roepen dat ze de grens moeten worden overgezet. Dat heet meten met twee maten en daar is de klaagsite van de PVV niet voor opgericht.
Geert, je tijd is om. Het einde is in zicht. Eerst was je een rijzende ster aan het politieke firmament; een verfrissing tussen de elite. Je trapte overal tegenaan en Nederland vond het ronduit fantastisch. De PVV kan zich niet zoveel meer veroorloven; met deze actie begeeft ze zich op wel erg dun ijs. De PVV wil de Elfstedentocht rijden, maar het ijs is te dun. Het heeft geen vrijbrief meer om te doen en laten wat het wil. Niet voor niets daalt de PVV sinds begin december 2011 al bijna 3 maanden aan één stuk in de peilingen. Nederland is de PVV beu; Nederland is PVV-moe. Nederland koos in 2010 massaal voor de PVV (1,5 miljoen mafkezen stemden PVV), maar nu de PVV niet veel meer kan dan roepen, wendt de kiezer zich tot die andere populistische partij; de SP. Daar, waar de PVV tot voor kort alles kon doen, zonder dat het ze schade berokkende, willen Hen & Ingrid actie zien en die actie komt er maar niet. De PVV heeft aan geloofwaardigheid ingeboet. Het is begonnen met het afkraken van de koningin, op staatsbezoek in Abu Dhabi in december 2011. Wilders viel in een berichtje op Twitter (want zinnen langer dan 140 tekens kan de blondine uit Venlo niet uitspreken) openlijk de koningin aan, op het dragen van de hoofddoek. Ook toen kwam er vernietigend commentaar van de rechtse media in de richting van Wilders. Kom je aan de koningin, dan kom je aan de Nederlander. Wilders had beter moeten weten. In de plaats daarvan heeft hij zijn eigen verval ingezet en met het Pooltje pesten wordt het er voor hem niet veel beter op.
Abonneren op:
Posts (Atom)