Normaliter is een door Geert Wilders aangekondigd offensief tegen Moslims in het algemeen en Marokkanen in het bijzonder wereldnieuws. Tien jaar lang werd de blonde Islamhater uit Venlo gezien als dé oplossing voor de integratieproblemen waar allochtonen al jaren mee worstelen. Het gevecht met de Moslims werd zelfs wereldnieuws en de blondine werd een veel gevraagd spreker. Omdat Wilders vrijwel iedere dag het wereldnieuws domineerde, steeg de populariteit van de Islamhatende partij PVV tot grote hoogten; van 2 naar 9 en uiteindelijk 24 zetels in de Tweede Kamer. De PVV is vertegenwoordigd in 10 van de twaalf provincies en in twee gemeenteraden. Het avontuur van de PVV leek helemaal niet meer stuk te kunnen toen VVD en CDA in 2010 stonden te springen om een coalitie te vormen met de grootste winnaar van die verkiezingen. Nederland snakte naar een oplossing en was ervan overtuigd dat de PVV die kon bieden.
Hoe anders liep de geschiedenis; de PVV werd van een populistisch vehikel een echte regeringspartij en moest meebeslissen over impopulaire maatregelen. In het Catshuis kon Geert Wilders niet meer wegduiken of de PvdA naar voren schuiven, maar moest hij het zelf doen. Hij kon Job Cohen niet meer aanwijzen als bedrijfspoedel, waar hij dat eigenlijk zelf was. Nee, hij moest nu zelf knopen doorhakken en dat viel hem zwaar. De rest is geschiedenis; de 24 zetels waren het maximale, omdat Wilders de tijdsgeest mee had.
De daarop volgende verkiezingen van afgelopen 12 september heeft de VVD een slimme zet gedaan: de liberalen hebben het partijprogramma van de PVV grotendeels overgenomen en gedaan alsof het van hen was. De PvdA moet hebben gedacht; wat zij kunnen, kunnen wij ook maar dan beter en kopieerde op haar beurt het partijprogramma van de op links populistische SP. Zowel de VVD als PvdA gebruikten alleen niet dezelfde woorden; het snoeiharde taalgebruik van de PVV werd in het VVD-partijprogramma een beetje afgezwakt en netjes verpakt, zoals alleen VVD’ers dat kunnen. Feitelijk zeiden ze hetzelfde, alleen dan in nettere bewoordingen. Zo ook bij de PvdA, die feitelijk hetzelfde riepen als de SP, alleen dan in hele nette woorden, zodat het niet opviel.
De PVV verloor 9 zetels bij de laatste Kamerverkiezingen en het PVV-sprookje leek voorbij; de helden van weleer waren gevallen. De haatpartij lijkt voor eeuwig veroordeeld tot de oppositiebankjes. Omdat haar partijprogramma over het algemeen waren overgenomen door de VVD viel de PVV niet meer op. En dus gebeurde, waar ook uw Opinie Paultje voor vreesde; de PVV-voorman kondigde vandaag aan nog harder in te zullen gaan op Moslims. Hij gaat ze nog harder aanpakken. In de praktijk betekent dit zo goed als nog harder roepen, schelden, tieren, haat zaaien en discrimineren. Het niveau van het debat wordt daarmee niet beter. Sterker nog; met een scheldende politicus iedere dag op televisie denkt de burger dat het gewoontegoed is geworden, waardoor de mensen op straat elkaar ook nog eens gaan uitschelden om niks. Wilders moet wel om op te vallen, maar creëert tegelijkertijd een heel naar neveneffect; Nederland denkt dat schelden, tieren, schoppen en slaan gewoon mag. Het behoort immers tot de vrijheid van meningsuiting. Niemand staat erbij stil dat dit geen vrijheid van meningsuiting is, maar gewoon ordinair en asociaal gedrag. Het is daarom goed dat nu ook de VVD afscheid heeft genomen van de PVV. Hopelijk houden ze dat vol.
Grappig genoeg noemde Wilders in het NOS-interview Marokkanen, die mensen die anders zijn dan zij, uitsluiten van deelname aan de samenleving. Een typisch gevalletje ‘de pot verwijt de ketel’. Erg consistent is Wilders ook niet, want eerst waren de Moslims gevaar voor de wereldvrede; later waren het achtereenvolgens de PvdA (Job Cohen in het bijzonder), Griekenland, Europa, de Polen en recentelijk nog de ouderen. Nu zijn het ineens weer de Moslims, dus het laat zich raden wie het volgende slachtoffer is, als het schreeuw over het gevaar van de Moslims verstomd. Precies, dan is de Partij van de Arabieren weer aan de beurt. Angst zaaien zit Wilders in het bloed; hij doet het met gevoel van perfectie, maar zijn verhaal is niet nieuw meer.
Voorafgaand aan de afgelopen verkiezingen is (ook door de schrijver van dit stukje) druk gespeculeerd over het al dan niet stoppen van de PVV, omdat de Wilders-magie duidelijk is uitgewerkt. Nu mag de PVV wel hoog in de peilingen staan (met 25 zetels de tweede plek achter de PvdA), maar dit zijn slechts peilingen. Nederland heeft gezien dat Wilders wel problemen aan de orde kan stellen, maar daar nauwelijks oplossingen voor heeft. Ook nu Wilders roept dat de Marokkanen het grote probleem zijn van Nederland en dreigt met keiharde taal, is niemand echt meer onder de indruk. Het zal hooguit worden opgepikt door politieke volgers; de rest van Nederland interesseert het nauwelijks meer. Een groot deel van Nederland zit werkloos thuis en wil een baan. Discrimineren is niet de oplossing voor hun probleem; een baan, inkomen… een bestaan! Met het weglopen uit het Catshuis in april 2012 heeft Wilders laten zien dat hij daarvoor geen oplossingen heeft.
De langspeelplaat is sleets geworden. De kans dat VVD en CDA weer met de PVV in zee gaan is vrij klein; zeker het CDA heeft met de huidige 13 zetels leergeld betaald. In een rapport dat de Bossche burgemeester Rombouts had naar aanleiding van de verkiezingsnederlaag geschreven werd geroepen over een onduidelijke boodschap, maar de werkelijke aanleiding voor het forse verlies op 12 september is de samenwerking met de PVV en de partijleiding van het CDA weet dat. Nu ook de VVD bij monde van Mark Rutte afstand heeft genomen van de PVV – wat heet , ze hebben het PVV-partijprogramma gekopieerd – heeft de haatpartij weinig Haagse vrienden meer over. Het probleem is dat Geert Wilders dat alleen nog niet door heeft.
donderdag 27 december 2012
dinsdag 25 december 2012
Kerstgedachte
Kerstmis maakt altijd toch weer de emotionele mens in ons los. Waar we elkaar het hele jaar door in de haren vliegen, uitschelden en tieren, worden we met kerstmis 2 dagen in het jaar ineens toch weer sentimenteel en meelevend met de minderbedeelden. Mensen, die van dit kerstfeest geen vreetfestijn kunnen maken simpelweg omdat ze het geld er niet voor hebben. Mensen, die dit kerstfeest, net als alle andere dagen van het jaar, hun kroost bijna niets te eten kunnen geven juist omdat de crisis en de daarmee samenhangende bezuinigingen hen extra hard treft. Als het Opperwezen ons één keer per jaar vraagt ook aan hen te denken, dan veranderen de doorgaans zo egoïstische en materialistische Nederlanders twee dagen per jaar in sociale wezens. Plotseling blijkt dat we toch wel wat voor elkaar over hebben. De actie Serious Request van 3FM haalde dit jaar het recordbedrag van 12,6 miljoen euro op. Het geld gaat rechtstreeks naar het Nederlandse Rode Kruis, die het zal inzetten om kindersterfte tegen te gaan. Vorig jaar ging het naar hun moeders, die 7,8 miljoen euro kregen.
Persoonlijk heb ik erg veel respect voor iedereen die de moed heeft getoond geld te geven voor dit project. Nu ben ik niet het monster dat vindt dat het geld niet naar buitenlandse kindjes moet gaan, maar naar binnenlandse en die buitenlandse kindjes maar laten sterven, zoals ik eerder deze weer hoorde van bekenden. Toch roepen dit soort bedragen ieder jaar weer het idee op waar het geld daadwerkelijk naar toe gaat. Voor wie gelooft dat elke eurocent van de opgehaalde 12,6 miljoen euro terecht komt bij de 19.000 hulpeloze kinderen, moet even uit de droom worden geholpen. Alleen al de directeur van het Rode Kuis in Nederland, Cees Breedveld gaat ieder jaar met 142.000 euro naar huis. Dat is weliswaar keurig onder de Balkenendenorm van 191.000 euro, maar nog rijkelijk veel voor een organisatie die van rijkssubsidies afhankelijk is. Hierbij is het wel opletten; feitelijk is elk salaris van boven de 100.000 euro rijkelijk veel, maar staat Breedveld wel aan het hoofd van een organisatie met een hoop personeel en dus veel verantwoordelijkheid. Of dat het hoge salaris rechtvaardigt, is een discussie waar we waarschijnlijk nooit uit zullen komen. Wat is veel; wat is weinig? Een haar in je soep is veel; een haar op je hoofd is weinig. In 2010 maakte toenmalig minister van EZ Maxime Verhagen zich al druk over de hoge salarissen bij de top van het Rode Kruis. Verhagen liet zijn linkse hart spreken en dreigde zelfs te korten op de jaarlijkse subsidie als de hoge salarissen niet naar een acceptabeler niveau zouden worden gebracht. Door het amateurisme van Geert Wilders viel het kabinet echter waar Verhagen in zat en heeft Nederland bijna een jaar zonder regering gezeten. De Nederlandse overheid is door Wilders’ populisme verworden tot een tandeloze tijger; veel grommen, maar niet bijten.
Eigenlijk zouden we met z’n allen voorwaarden moeten scheppen aan zo’n actie als Serious Request; de voorwaarde dat elke euro van het geschonken geld echt naar het doel gaat waar het voor is bestemd. Dat zou dat moeten worden gecontroleerd door een onafhankelijke accountant, niet door het Centraal Bureau Fondsenwerving (CBF), die andere tandeloze tijger. Het CBF is destijds in het leven geroepen om excessen als bij het Rode Kruis te voorkomen. Want het kan nog erger; één van de voorgangers van Breedveld, Dolph Pagano, kreeg voor een intermklusje omgerekend bijna 289.000 euro toegeschoven (destijds 600.000 gulden). Het fonds van het Rode Kruis, dat een CBF-keurmerk wil dragen, moest met officiële papieren aangeven hoeveel van hun inkomsten wordt besteed aan organisatorische kosten en hoeveel naar het beoogde doel gaat. Tot nu toe voldeed het Rode Kruis daar prima aan; een voor het CBF acceptabele hoeveelheid van het opgehaalde bedrag gaat naar het door het Rode Kruis beoogde doel. Daarmee is voor de tandeloze tijger CBF de kous af. En als het CBF het goed vindt, dan gaat er nóg een instantie naar kijken en dat is de Consumentenautoriteit. Hier ook weer; veel grommen, weinig actie ondernemen.
Dat de directie van het Rode Kruis zich fetteert met geld dat eigenlijk naar de armen moet, is niet goed te praten. Als ik de VVD hoor praten dat er minder geld moet naar ontwikkelingshulp, omdat de goede doelen dit zelf zouden kunnen bepalen. Onder het motto meer mensen zelfstandig heeft de VVD de marktwerking inde hand geholpen en dus excessen als torenhoge salarissen bij goede doelen als het Rode Kruis. Met twee PvdA-ministers die nu moeten toezien op de gang van zaken bij het Rode Kruis is er wellicht kans op verbetering, maar de vraag is hoeveel macht Plasterk (Binnenlandse Zaken) en Ploumen (ontwikkelingssamenwerking) eigenlijk hebben. Hoever kunnen deze twee ministers gaan om de lading BMW’s, iPhones en MacBooks aan banden te leggen?
Misschien moeten we ophouden met discussiëren en eens met een oplossing komen. Ik zal hierin een schotje voor de boeg geven: Misschien moeten we niet meer één keer per jaar over ons goede hart strijken en respectvol zijn, als Kerstmis nadert. Misschien zou het helpen om niet meer één keer per jaar voor moraalridder te spelen en/of delen van ons kerstpakket schenken aan de voedselbanken. Oproepen kerstpakketten te schenken aan de voedselbanken, zoals de PvdA bijna jaarlijks kraait, is een nobel streven, maar onnodig. De oplossing zou zijn om dit het hele jaar door te doen. Misschien zou het verstandiger zijn als we ons oor niet meer te luisteren leggen bij populistisch geleuter van partijen als SP en PVV, georkestreerd door een walgelijk blad als De Telegraaf.
Misschien moeten we vanaf nu een heel jaar respect tonen en delen met de minder bedeelden. En dat is een lastige opgave, maar misschien kan hierin de nieuwe Maya Kalender helpen. U weet wel, die Maya kalender, die ons eerder hel en verdoemenis beloofde afgelopen vrijdag 21 december 2012, wanneer de wereld zou vergaan. Er is inmiddels een nieuwe Maya kalender aangevangen; een tijdperk waarin we volgens de Maya’s wat meer respect voor elkaar zouden gaan tonen. Lijkt me een prima plan en ik neem hierin graag het voortouw.
Wie volgt?
Persoonlijk heb ik erg veel respect voor iedereen die de moed heeft getoond geld te geven voor dit project. Nu ben ik niet het monster dat vindt dat het geld niet naar buitenlandse kindjes moet gaan, maar naar binnenlandse en die buitenlandse kindjes maar laten sterven, zoals ik eerder deze weer hoorde van bekenden. Toch roepen dit soort bedragen ieder jaar weer het idee op waar het geld daadwerkelijk naar toe gaat. Voor wie gelooft dat elke eurocent van de opgehaalde 12,6 miljoen euro terecht komt bij de 19.000 hulpeloze kinderen, moet even uit de droom worden geholpen. Alleen al de directeur van het Rode Kuis in Nederland, Cees Breedveld gaat ieder jaar met 142.000 euro naar huis. Dat is weliswaar keurig onder de Balkenendenorm van 191.000 euro, maar nog rijkelijk veel voor een organisatie die van rijkssubsidies afhankelijk is. Hierbij is het wel opletten; feitelijk is elk salaris van boven de 100.000 euro rijkelijk veel, maar staat Breedveld wel aan het hoofd van een organisatie met een hoop personeel en dus veel verantwoordelijkheid. Of dat het hoge salaris rechtvaardigt, is een discussie waar we waarschijnlijk nooit uit zullen komen. Wat is veel; wat is weinig? Een haar in je soep is veel; een haar op je hoofd is weinig. In 2010 maakte toenmalig minister van EZ Maxime Verhagen zich al druk over de hoge salarissen bij de top van het Rode Kruis. Verhagen liet zijn linkse hart spreken en dreigde zelfs te korten op de jaarlijkse subsidie als de hoge salarissen niet naar een acceptabeler niveau zouden worden gebracht. Door het amateurisme van Geert Wilders viel het kabinet echter waar Verhagen in zat en heeft Nederland bijna een jaar zonder regering gezeten. De Nederlandse overheid is door Wilders’ populisme verworden tot een tandeloze tijger; veel grommen, maar niet bijten.
Eigenlijk zouden we met z’n allen voorwaarden moeten scheppen aan zo’n actie als Serious Request; de voorwaarde dat elke euro van het geschonken geld echt naar het doel gaat waar het voor is bestemd. Dat zou dat moeten worden gecontroleerd door een onafhankelijke accountant, niet door het Centraal Bureau Fondsenwerving (CBF), die andere tandeloze tijger. Het CBF is destijds in het leven geroepen om excessen als bij het Rode Kruis te voorkomen. Want het kan nog erger; één van de voorgangers van Breedveld, Dolph Pagano, kreeg voor een intermklusje omgerekend bijna 289.000 euro toegeschoven (destijds 600.000 gulden). Het fonds van het Rode Kruis, dat een CBF-keurmerk wil dragen, moest met officiële papieren aangeven hoeveel van hun inkomsten wordt besteed aan organisatorische kosten en hoeveel naar het beoogde doel gaat. Tot nu toe voldeed het Rode Kruis daar prima aan; een voor het CBF acceptabele hoeveelheid van het opgehaalde bedrag gaat naar het door het Rode Kruis beoogde doel. Daarmee is voor de tandeloze tijger CBF de kous af. En als het CBF het goed vindt, dan gaat er nóg een instantie naar kijken en dat is de Consumentenautoriteit. Hier ook weer; veel grommen, weinig actie ondernemen.
Dat de directie van het Rode Kruis zich fetteert met geld dat eigenlijk naar de armen moet, is niet goed te praten. Als ik de VVD hoor praten dat er minder geld moet naar ontwikkelingshulp, omdat de goede doelen dit zelf zouden kunnen bepalen. Onder het motto meer mensen zelfstandig heeft de VVD de marktwerking inde hand geholpen en dus excessen als torenhoge salarissen bij goede doelen als het Rode Kruis. Met twee PvdA-ministers die nu moeten toezien op de gang van zaken bij het Rode Kruis is er wellicht kans op verbetering, maar de vraag is hoeveel macht Plasterk (Binnenlandse Zaken) en Ploumen (ontwikkelingssamenwerking) eigenlijk hebben. Hoever kunnen deze twee ministers gaan om de lading BMW’s, iPhones en MacBooks aan banden te leggen?
Misschien moeten we ophouden met discussiëren en eens met een oplossing komen. Ik zal hierin een schotje voor de boeg geven: Misschien moeten we niet meer één keer per jaar over ons goede hart strijken en respectvol zijn, als Kerstmis nadert. Misschien zou het helpen om niet meer één keer per jaar voor moraalridder te spelen en/of delen van ons kerstpakket schenken aan de voedselbanken. Oproepen kerstpakketten te schenken aan de voedselbanken, zoals de PvdA bijna jaarlijks kraait, is een nobel streven, maar onnodig. De oplossing zou zijn om dit het hele jaar door te doen. Misschien zou het verstandiger zijn als we ons oor niet meer te luisteren leggen bij populistisch geleuter van partijen als SP en PVV, georkestreerd door een walgelijk blad als De Telegraaf.
Misschien moeten we vanaf nu een heel jaar respect tonen en delen met de minder bedeelden. En dat is een lastige opgave, maar misschien kan hierin de nieuwe Maya Kalender helpen. U weet wel, die Maya kalender, die ons eerder hel en verdoemenis beloofde afgelopen vrijdag 21 december 2012, wanneer de wereld zou vergaan. Er is inmiddels een nieuwe Maya kalender aangevangen; een tijdperk waarin we volgens de Maya’s wat meer respect voor elkaar zouden gaan tonen. Lijkt me een prima plan en ik neem hierin graag het voortouw.
Wie volgt?
zaterdag 22 december 2012
Ik hou van deze partij!
Als CDA-voorman Sybrand van Haersma Buma voorafgaand aan de afgelopen verkiezingen zegt, dat een toekomstige samenwerking met de PVV niet meer tot de mogelijkheden behoort, dan likt het CDA haar wonden. Als Maxime Verhagen in een interview met het De Volkskrant luidkeels roept dat de samenwerking met de PVV een inschattingsfout was, op de dag dat volgens de Maya’s de wereld zou vergaan, dan koopt hij een kaartje bij Petrus aan de hemelpoort. Als een dag later Gerd Leers dan ook nog eens tegen nieuwssite Nu.nl kakelt, dat hij door Geert Wilders persoonlijk onder druk is gezet, dan probeert het CDA het ultrarechtse imago van zich af te schudden. Kortom: het CDA probeert de schade te herstellen. In vaktermen heet dat ‘damage control’. Het CDA is bezig zijn handen in onschuld te wassen, omdat het weet dat de ontevreden CDA-kiezer is overgelopen naar de PVV. De christendemocraten zijn blijkbaar nog steeds niet hersteld van de flinke schade die het heeft opgelopen door de samenwerking met de ultrarechtse anti-Islambeweging van Geert Wilders; de PVV.
Nu het CDA geen partner meer lijkt te zijn voor de PVV, lijkt de haatbeweging van Geert Wilders tot in de eeuwigheid gedoemd tot het voeren van oppositie. Geert Wilders’ haattweets richting Marokkanen zijn deze week nauwelijks opgepikt door de pers, waardoor de rondgang die Wilders maakte langs moskeeën verstomde. Geen journalist aanwezig; geen snorrende camera’s en geen tegendemonstratie. Toch is Wilders’ haatbeweging nog niet klaar; het opende een offensief tegen Marokkanen… het zoveelste. Het is een sleets geworden langspeelplaat en nauwelijks succesvol, en trekt daarom nauwelijks nog aandacht van de (inter)nationale pers. De aandacht in de pers voor deze actie is misschien we symbolisch voor de teloorgang van de PVV. Geen seconde werd het onder de aandacht gebracht; geen woord in de kranten of op internet. De PVV moet blijkbaar net als alle andere partijen hard werken om aandacht te krijgen. En dat valt zwaar voor Wilders’ anti-Islambeweging, want de overvloed aan gratis publiciteit in de (wereldwijde) media stond in het verleden altijd garant voor hoge zetelaantallen. Die tijd is nu over.
CDA en VVD waren in 2010 fervent voorstanders van een samenwerking met de grootste winnaar van die verkiezingen: de PVV. Het moest en het zou gebeuren; het CDA wilde op geen enkele manier samenwerken met die suffe linkse idioten van de PvdA. Maxime Verhagen had er zelfs een emotioneel betoog, gevolgd door een huilbui met krokodillentranen voor over. Het zijn inmiddels historisch geworden woorden:”Ik hou van deze partij!” stamelde Verhagen destijds in de Rijnhal in Arnhem, voor een zaal toegestroomde leden en – dat was misschien wel nóg mooier – de toegestroomde wereldpers. Voor het eerst in de Nederlandse parlementaire geschiedenis was een congres van een Nederlandse politieke partij wereldnieuws en de wereldbevolking zag een snikkende en smekende CDA-voorman, die door zijn wiggentranen beslagen bril twee derde van zijn partij achter zich kreeg waarna de desastreuze samenwerking met de PVV kon beginnen. Wat een toneelspel, wat een acteur!
Nou is het oppassen met het CDA, want niet is zo onzeker als de koers van het CDA. Het CDA kan nu hoog van de toren schreeuwen dat het nooit meer wil samenwerken met de PVV, maar als de PVV bij de volgende verkiezingen weer fors wint, dan kunnen de christendemocraten er zó weer anders over denken. De instabiliteit binnen het CDA kenmerkt de instabiliteit van de koers. Het CDA is een diep verdeelde partij.
Toch heb ik medelijden met het CDA. Sinds de oprichting eind jaren ’70 van de vorige eeuw deed het CDA altijd mee om de prijzen; het speelde in de Champions League van de Nederlandse politiek. Een stem op het CDA was altijd een veilige stem. Stemde je PvdA, dan was je (al dan niet uitgesproken) links; stemde je VVD, dan behoorde je tot de rijke rechtse elite van Nederland. Maar stemde je CDA, dan was je altijd veilig. Je kon met een gerust hart roepen dat alle Marokkanen het land uit moesten, als je wilde samenwerken met de VVD. Tegelijkertijd kon je diezelfde Marokkanen koesteren, als je wilde samenwerken met de PvdA. Het is een uitgekookte strategie, die tot 2010 feilloos werkte. Maar nu de VVD het partijprogramma van de PVV heeft gekopieerd en de PvdA dat van de SP, is het CDA in de problemen gekomen. Het CDA was altijd de brug tussen een rechtse aartsconservatieve stroming (bijvoorbeeld Hans Hillen, Maxime Verhagen, Wim vd Kamp) en een progressief linkse stroming (bijvoorbeeld Ab Klink, Hanja Maij-Weggen, Ruud Lubbers, Ernst Hirsh Ballin). Die twee kampen zijn nog steeds niet met elkaar te verenigen en dáár moet het CDA eerst eens mee beginnen, alvorens met modder naar de PVV te smijten.
Want met het smijten van modder naar de PVV, zoals Gerd Leers en Maxime Verhagen vandaag deden, wordt maar één persoon beter en dat is niet het CDA, maar de PVV zelf. Wilders kan zich nu weer in de bekende slachtofferrol manoeuvreren en dat doet hij met gevoel voor perfectie. De PvdA schijnt daar inmiddels van te hebben geleerd. In 2010 raapte Job Cohen alle moed bij elkaar om Geert Wilders vaderlijk toe te spreken, maar Wilders pareerde deze aanpak op een werkelijk formidabele manier. De aanval van Job Cohen was slecht voor zijn imago, waarop de PvdA de verkiezingen verloor (men had er bij de PvdA duidelijk op gerekend dat Cohen burgemeester van alle Nederlanders kon worden). Mark Rutte werd premier en de PvdA werd de schlemiel van de Nederlandse politiek. Vandaar dat de nieuwe voorman, Diederik Samsom, ook niet direct de aanval naar de PVV koos, maar juist respect toonde voor Wilders en zijn discriminerende boodschappen. Samsom zei tijdens het RTL debat dat hij bewondering had voor Geert Wilders; de keuzes van de PVV-voorman waren niet die van Samsom, maar Wilders hield wel zijn rug recht. Aan het gezicht van Wilders was toen duidelijk te zien dat hij die streling niet had verwacht van notabele zijn aartsvijand; die linkse moslimknuffelaars van de PvdA. Sterker nog; er viel een stiltepauze van een paar seconden in de zaal, want letterlijk niemand had deze opmerking verwacht van de PvdA. Het was wel een opmerking waarmee Samsom alle wapens uit de handen van Wilders sloeg. En met alle knappe koppen en politieke ervaring binnen het CDA, is dat het CDA nog niet gelukt.
Dát is pas damage control. Dan houd je van je partij!
Nu het CDA geen partner meer lijkt te zijn voor de PVV, lijkt de haatbeweging van Geert Wilders tot in de eeuwigheid gedoemd tot het voeren van oppositie. Geert Wilders’ haattweets richting Marokkanen zijn deze week nauwelijks opgepikt door de pers, waardoor de rondgang die Wilders maakte langs moskeeën verstomde. Geen journalist aanwezig; geen snorrende camera’s en geen tegendemonstratie. Toch is Wilders’ haatbeweging nog niet klaar; het opende een offensief tegen Marokkanen… het zoveelste. Het is een sleets geworden langspeelplaat en nauwelijks succesvol, en trekt daarom nauwelijks nog aandacht van de (inter)nationale pers. De aandacht in de pers voor deze actie is misschien we symbolisch voor de teloorgang van de PVV. Geen seconde werd het onder de aandacht gebracht; geen woord in de kranten of op internet. De PVV moet blijkbaar net als alle andere partijen hard werken om aandacht te krijgen. En dat valt zwaar voor Wilders’ anti-Islambeweging, want de overvloed aan gratis publiciteit in de (wereldwijde) media stond in het verleden altijd garant voor hoge zetelaantallen. Die tijd is nu over.
CDA en VVD waren in 2010 fervent voorstanders van een samenwerking met de grootste winnaar van die verkiezingen: de PVV. Het moest en het zou gebeuren; het CDA wilde op geen enkele manier samenwerken met die suffe linkse idioten van de PvdA. Maxime Verhagen had er zelfs een emotioneel betoog, gevolgd door een huilbui met krokodillentranen voor over. Het zijn inmiddels historisch geworden woorden:”Ik hou van deze partij!” stamelde Verhagen destijds in de Rijnhal in Arnhem, voor een zaal toegestroomde leden en – dat was misschien wel nóg mooier – de toegestroomde wereldpers. Voor het eerst in de Nederlandse parlementaire geschiedenis was een congres van een Nederlandse politieke partij wereldnieuws en de wereldbevolking zag een snikkende en smekende CDA-voorman, die door zijn wiggentranen beslagen bril twee derde van zijn partij achter zich kreeg waarna de desastreuze samenwerking met de PVV kon beginnen. Wat een toneelspel, wat een acteur!
Nou is het oppassen met het CDA, want niet is zo onzeker als de koers van het CDA. Het CDA kan nu hoog van de toren schreeuwen dat het nooit meer wil samenwerken met de PVV, maar als de PVV bij de volgende verkiezingen weer fors wint, dan kunnen de christendemocraten er zó weer anders over denken. De instabiliteit binnen het CDA kenmerkt de instabiliteit van de koers. Het CDA is een diep verdeelde partij.
Toch heb ik medelijden met het CDA. Sinds de oprichting eind jaren ’70 van de vorige eeuw deed het CDA altijd mee om de prijzen; het speelde in de Champions League van de Nederlandse politiek. Een stem op het CDA was altijd een veilige stem. Stemde je PvdA, dan was je (al dan niet uitgesproken) links; stemde je VVD, dan behoorde je tot de rijke rechtse elite van Nederland. Maar stemde je CDA, dan was je altijd veilig. Je kon met een gerust hart roepen dat alle Marokkanen het land uit moesten, als je wilde samenwerken met de VVD. Tegelijkertijd kon je diezelfde Marokkanen koesteren, als je wilde samenwerken met de PvdA. Het is een uitgekookte strategie, die tot 2010 feilloos werkte. Maar nu de VVD het partijprogramma van de PVV heeft gekopieerd en de PvdA dat van de SP, is het CDA in de problemen gekomen. Het CDA was altijd de brug tussen een rechtse aartsconservatieve stroming (bijvoorbeeld Hans Hillen, Maxime Verhagen, Wim vd Kamp) en een progressief linkse stroming (bijvoorbeeld Ab Klink, Hanja Maij-Weggen, Ruud Lubbers, Ernst Hirsh Ballin). Die twee kampen zijn nog steeds niet met elkaar te verenigen en dáár moet het CDA eerst eens mee beginnen, alvorens met modder naar de PVV te smijten.
Want met het smijten van modder naar de PVV, zoals Gerd Leers en Maxime Verhagen vandaag deden, wordt maar één persoon beter en dat is niet het CDA, maar de PVV zelf. Wilders kan zich nu weer in de bekende slachtofferrol manoeuvreren en dat doet hij met gevoel voor perfectie. De PvdA schijnt daar inmiddels van te hebben geleerd. In 2010 raapte Job Cohen alle moed bij elkaar om Geert Wilders vaderlijk toe te spreken, maar Wilders pareerde deze aanpak op een werkelijk formidabele manier. De aanval van Job Cohen was slecht voor zijn imago, waarop de PvdA de verkiezingen verloor (men had er bij de PvdA duidelijk op gerekend dat Cohen burgemeester van alle Nederlanders kon worden). Mark Rutte werd premier en de PvdA werd de schlemiel van de Nederlandse politiek. Vandaar dat de nieuwe voorman, Diederik Samsom, ook niet direct de aanval naar de PVV koos, maar juist respect toonde voor Wilders en zijn discriminerende boodschappen. Samsom zei tijdens het RTL debat dat hij bewondering had voor Geert Wilders; de keuzes van de PVV-voorman waren niet die van Samsom, maar Wilders hield wel zijn rug recht. Aan het gezicht van Wilders was toen duidelijk te zien dat hij die streling niet had verwacht van notabele zijn aartsvijand; die linkse moslimknuffelaars van de PvdA. Sterker nog; er viel een stiltepauze van een paar seconden in de zaal, want letterlijk niemand had deze opmerking verwacht van de PvdA. Het was wel een opmerking waarmee Samsom alle wapens uit de handen van Wilders sloeg. En met alle knappe koppen en politieke ervaring binnen het CDA, is dat het CDA nog niet gelukt.
Dát is pas damage control. Dan houd je van je partij!
donderdag 20 december 2012
Voor God spelen - Ruxit (1)
Hoewel van beleidsmakers wel wordt verwacht, kan niemand in de toekomst kijken. Niemand kan de dag van morgen voorspellen; zelfs de weermannen en –vrouwen zitten er nogal eens naast. Deskundigen tuimelen vandaag de dag over elkaar heen om te roepen dat zij toch echt de huidige economische malaise hebben zien aankomen; maar voor 2008 dacht iedereen dat de bomen nog tot in de Hemel groeiden. Nu tuimelen diezelfde economen weer over elkaar heen om te roepen dat het allemaal nog slechter wordt dan het nu al is, om vervolgens later alsnog te kunnen roepen dat zij deze ellende vooraf hebben voorspeld. Wie het nou echt bij het rechte eind had, kan niemand eigenlijk zeggen, want elke dag staat er weer ergens ter wereld een (psuedo) professor op, die roept dat hij (of zij) op zijn vakgebied toch echt over voorspellende gaven beschikt. Hij heeft dit allemaal al lang vooraf zien aankomen!
Streng Christelijk gelovigen voorspellen al eeuwen de dag het de wereld ophoudt met draaien: het Einde der Tijden, ofwel de Dag des Oordeels. Dat zou de dag zijn dat God op aarde terugkeert en de bewoners vertelt dat ze er – op z’n zachtst gezegd – een rommeltje van hebben gemaakt. Volgens Lucas 21 uit de Bijbel zal God ons straffen en de Aarde ter plekke opheffen. Iedereen zal massaal de dood vinden. Op dit moment zitten er gele volksstammen in Mexico en in het Franse Burgarach in spanning te wachten op dat wat komen gaat, want het zou maar eens kunnen gebeuren. En, om toch nog een politiek tintje te geven aan dit verhaal: Partij voor de Dieren-lijsttrekker Marianne Thieme zou daar wel eens bij kunnen horen. Als Zevende Dag Atheïst gelooft ook zij sterk in het Einde der Tijden.
In eerste instantie werd gedacht dat dit op 1 januari 2000 zou gebeuren. Deze millenniumwisseling had nog niemand mee gemaakt en dus barstten de wildste fantasieën los over hoe die eeuwwisseling zou verlopen. Omdat computers het jaar ‘2000’ zouden lezen als ‘00’ zouden raketten massaal spontaan afgaan en verouderde machines vanzelf gaan werken, waardoor er chaos zou ontstaan en de wereld spontaan zou vergaan. Er gebeurde niets. Daarna werd 28 oktober 2010 aangewezen als Dag des Oordeels. Streng gelovige katholieken in de VS geloofden dat God nu toch echt op aarde zal neerdalen om de mensheid te straffen. Maar ook nu gebeurde er niets. 29 oktober brak aan en we leefden verder, alsof er niets was gebeurd.
Nu is het de magische datum 21 december 2012. Dan eindigt de Mayakalender en streng-gelovige Katholieke geloven dat dat de wereld dan echt vergaat. De noord- en zuidpolen draaien om en een zondvloed zal los barsten op aarde, waarna we allemaal spontaan verbranden en sterven. Al jaren bereiden mensen zich hierop voor; kopen voedsel, geweren en bouwen bunkers van huizen, om die Dag des Oordeels maar te overleven. De Maya Indianen zijn des duivels; op 21 december 2012 eindigt de wereld helemaal niet. Inderdaad, hun kalender eindigt, maar op 22 december 2012 bestaat de wereld gewoon nog steeds. Er breekt namelijk weer een nieuwe aan.
Het Einde der Tijden houdt de mens al eeuwen bezig. Er zijn zelfs mensen geweest die beweren dat als je de laatste letter van iedere pagina uit de Bijbel naast elkaar zou leggen, je alle rampspoed die de laatste eeuwen over ons heen is gestrooid, zou kunnen voorspellen. Van de grote wereldoorlogen tot de terroristische aanslagen in New York, Londen en Madrid. Ook zou je toekomstige rampspoed kunnen voorspellen. Dat is wat ver gezocht, omdat er uit een bestaand boek een nieuw boek zou kunnen ontstaan en daarvoor heeft de Bijbel te weinig pagina’s. Theologen hebben echter wel een aantal voorspellingen uit de Bijbel kunnen halen die een paar jaar later dan ook werkelijk zijn uitgekomen. Zo voorspelde Jezus het afbreken van de Heilige Tempel in Jeruzalem, 70 jaar na zijn dood. Die voorspelling is uitgekomen. Ook voorspelde Jezus dat het huidige Israël (dat toe uiteraard nog niet bestond) een thuis zou worden voor het Joodse volk. Dat werd het uiteindelijk ook. Maar bij andere voorspellingen sloeg het Oude Testament echter de plan vaker mis, dan haar voorspellingen daadwerkelijk ook uitkwamen. Helemaal ongeloofwaardig zijn de uitspraken van doemdenkers dat Jezus in het Oude Testament de opkomst van de helikopter, PC, het internet en e-mail voorspelde.
Het is heel simpel te ervaren waarom de Maya een kalender hadden die slechts liep tot 21 december 2012: ze hadden niet meer ruimte op een rots, waarop steentjes lagen die de data aangaven. Toch geloof ik in die Mayakalender. Niet zozeer omdat ik denk dat we morgen (vrijdag) massaal zullen sterven. Niet alleen omdat het leven op aarde eindig is; elk begin heeft een eind. Het leven begon ooit op aarde en zal dus ook een einde hebben. Niet voor niets maakt de mens op Aarde grootse plannen om kolonies op andere planeten als bijvoorbeeld de Maan en Mars verder te zetten; er zijn simpelweg teveel mensen op Aarde voor de beschikbare ruimte en – misschien nog wel belangrijker – het beschikbare voedsel. Ooit zal de mens daar verder leven, al is er op Mars niet veel meer dan een immense dorre zandvlakte waar nog geen grassprietje wil groeien. Niet dat ik geloof in de zondvloed uit Johannes vers 15 of dat Jezus ooit opsteeg naar de Hemel om later terug te keren. Dat zal allemaal wel. Het Einde de Tijden komt niet plotseling, maar is een sluimerend proces. Het kan nooit zo zijn dat we als mensheid er plotseling met z’n allen niet meer zijn. Net als de evolutie heeft ook dat tijd nodig. De Mayakalender gaat veel verder dan een plotseling verdwijnen van de mensheid. Dat de wereld vergaat aan het eind van de Mayakalender is namelijk pertinente onzin. Het is een Christelijk sausje over een andere religie. Het is daarom commercieel aantrekkelijk; zoals ook Kerstmis vandaag de dag niets meer te maken heeft met de geboorte van het kindje Jezus Christus, maar geënt is op veel vreten en Coca Cola (en achteraf weer gaan lijnen, omdat de zomervakantie er weer aan komt en we in badpak al dan niet naakt willen kunnen zonnen). De Mayakalender heeft dan ook weer een nieuwe en die geeft aan dat er weer een nieuwe tijd begint. Het is namelijk heel simpel: de Maya Indianen is een spiritueel volkje en zij geloven in een spiritueel nieuw tijdperk en daar ga ik een heel eind in mee. De geschiedenis is namelijk ingedeeld in tijdvakken en mijn stellige overtuiging is dan ook dat er na morgen een nieuw tijdvak begint; net als bij de Maya. Net als de Maya geloof ik in een tijdperk waarin we weer respect voor elkaar gaan krijgen en het harde geluid van het populisme zal verstommen. Simpelweg omdat het niets oplost. Daarnaast zal is de dag dat de mens in opstand komt tegen het bankwezen niet ver meer van ons verwijderd. De dag dat de bevolking de macht van de banken en verzekeraars eigenhandig doorbreekt kan best wel eens morgen aanbreken.
U kunt dus rustig gaan slapen; morgen bestaan we allemaal nog gewoon en overmorgen ook nog.
Welterusten.
Streng Christelijk gelovigen voorspellen al eeuwen de dag het de wereld ophoudt met draaien: het Einde der Tijden, ofwel de Dag des Oordeels. Dat zou de dag zijn dat God op aarde terugkeert en de bewoners vertelt dat ze er – op z’n zachtst gezegd – een rommeltje van hebben gemaakt. Volgens Lucas 21 uit de Bijbel zal God ons straffen en de Aarde ter plekke opheffen. Iedereen zal massaal de dood vinden. Op dit moment zitten er gele volksstammen in Mexico en in het Franse Burgarach in spanning te wachten op dat wat komen gaat, want het zou maar eens kunnen gebeuren. En, om toch nog een politiek tintje te geven aan dit verhaal: Partij voor de Dieren-lijsttrekker Marianne Thieme zou daar wel eens bij kunnen horen. Als Zevende Dag Atheïst gelooft ook zij sterk in het Einde der Tijden.
In eerste instantie werd gedacht dat dit op 1 januari 2000 zou gebeuren. Deze millenniumwisseling had nog niemand mee gemaakt en dus barstten de wildste fantasieën los over hoe die eeuwwisseling zou verlopen. Omdat computers het jaar ‘2000’ zouden lezen als ‘00’ zouden raketten massaal spontaan afgaan en verouderde machines vanzelf gaan werken, waardoor er chaos zou ontstaan en de wereld spontaan zou vergaan. Er gebeurde niets. Daarna werd 28 oktober 2010 aangewezen als Dag des Oordeels. Streng gelovige katholieken in de VS geloofden dat God nu toch echt op aarde zal neerdalen om de mensheid te straffen. Maar ook nu gebeurde er niets. 29 oktober brak aan en we leefden verder, alsof er niets was gebeurd.
Nu is het de magische datum 21 december 2012. Dan eindigt de Mayakalender en streng-gelovige Katholieke geloven dat dat de wereld dan echt vergaat. De noord- en zuidpolen draaien om en een zondvloed zal los barsten op aarde, waarna we allemaal spontaan verbranden en sterven. Al jaren bereiden mensen zich hierop voor; kopen voedsel, geweren en bouwen bunkers van huizen, om die Dag des Oordeels maar te overleven. De Maya Indianen zijn des duivels; op 21 december 2012 eindigt de wereld helemaal niet. Inderdaad, hun kalender eindigt, maar op 22 december 2012 bestaat de wereld gewoon nog steeds. Er breekt namelijk weer een nieuwe aan.
Het Einde der Tijden houdt de mens al eeuwen bezig. Er zijn zelfs mensen geweest die beweren dat als je de laatste letter van iedere pagina uit de Bijbel naast elkaar zou leggen, je alle rampspoed die de laatste eeuwen over ons heen is gestrooid, zou kunnen voorspellen. Van de grote wereldoorlogen tot de terroristische aanslagen in New York, Londen en Madrid. Ook zou je toekomstige rampspoed kunnen voorspellen. Dat is wat ver gezocht, omdat er uit een bestaand boek een nieuw boek zou kunnen ontstaan en daarvoor heeft de Bijbel te weinig pagina’s. Theologen hebben echter wel een aantal voorspellingen uit de Bijbel kunnen halen die een paar jaar later dan ook werkelijk zijn uitgekomen. Zo voorspelde Jezus het afbreken van de Heilige Tempel in Jeruzalem, 70 jaar na zijn dood. Die voorspelling is uitgekomen. Ook voorspelde Jezus dat het huidige Israël (dat toe uiteraard nog niet bestond) een thuis zou worden voor het Joodse volk. Dat werd het uiteindelijk ook. Maar bij andere voorspellingen sloeg het Oude Testament echter de plan vaker mis, dan haar voorspellingen daadwerkelijk ook uitkwamen. Helemaal ongeloofwaardig zijn de uitspraken van doemdenkers dat Jezus in het Oude Testament de opkomst van de helikopter, PC, het internet en e-mail voorspelde.
Het is heel simpel te ervaren waarom de Maya een kalender hadden die slechts liep tot 21 december 2012: ze hadden niet meer ruimte op een rots, waarop steentjes lagen die de data aangaven. Toch geloof ik in die Mayakalender. Niet zozeer omdat ik denk dat we morgen (vrijdag) massaal zullen sterven. Niet alleen omdat het leven op aarde eindig is; elk begin heeft een eind. Het leven begon ooit op aarde en zal dus ook een einde hebben. Niet voor niets maakt de mens op Aarde grootse plannen om kolonies op andere planeten als bijvoorbeeld de Maan en Mars verder te zetten; er zijn simpelweg teveel mensen op Aarde voor de beschikbare ruimte en – misschien nog wel belangrijker – het beschikbare voedsel. Ooit zal de mens daar verder leven, al is er op Mars niet veel meer dan een immense dorre zandvlakte waar nog geen grassprietje wil groeien. Niet dat ik geloof in de zondvloed uit Johannes vers 15 of dat Jezus ooit opsteeg naar de Hemel om later terug te keren. Dat zal allemaal wel. Het Einde de Tijden komt niet plotseling, maar is een sluimerend proces. Het kan nooit zo zijn dat we als mensheid er plotseling met z’n allen niet meer zijn. Net als de evolutie heeft ook dat tijd nodig. De Mayakalender gaat veel verder dan een plotseling verdwijnen van de mensheid. Dat de wereld vergaat aan het eind van de Mayakalender is namelijk pertinente onzin. Het is een Christelijk sausje over een andere religie. Het is daarom commercieel aantrekkelijk; zoals ook Kerstmis vandaag de dag niets meer te maken heeft met de geboorte van het kindje Jezus Christus, maar geënt is op veel vreten en Coca Cola (en achteraf weer gaan lijnen, omdat de zomervakantie er weer aan komt en we in badpak al dan niet naakt willen kunnen zonnen). De Mayakalender heeft dan ook weer een nieuwe en die geeft aan dat er weer een nieuwe tijd begint. Het is namelijk heel simpel: de Maya Indianen is een spiritueel volkje en zij geloven in een spiritueel nieuw tijdperk en daar ga ik een heel eind in mee. De geschiedenis is namelijk ingedeeld in tijdvakken en mijn stellige overtuiging is dan ook dat er na morgen een nieuw tijdvak begint; net als bij de Maya. Net als de Maya geloof ik in een tijdperk waarin we weer respect voor elkaar gaan krijgen en het harde geluid van het populisme zal verstommen. Simpelweg omdat het niets oplost. Daarnaast zal is de dag dat de mens in opstand komt tegen het bankwezen niet ver meer van ons verwijderd. De dag dat de bevolking de macht van de banken en verzekeraars eigenhandig doorbreekt kan best wel eens morgen aanbreken.
U kunt dus rustig gaan slapen; morgen bestaan we allemaal nog gewoon en overmorgen ook nog.
Welterusten.
zaterdag 8 december 2012
Nederland heeft geen Marokkanenprobleem
Nu bekend is dat Marokkaanse jongeren de 41-jarige grensrechter Richard Nieuwenhuis naar de andere wereld hielpen, is afgelopen week de discussie weer opgelaaid waarom Marokkanen eigenlijk nog in Nederland zijn. Van Geert Wilders tot het Platform Marokkaanse Jongeren (ja, dat bestaat!); allemaal verschenen ze meteen op de beeldbuis om het volk te vertellen hoe verschrikkelijk ze het vonden dat een man die eigenlijk stond te hobbyen, dat met zijn leven moest bekopen. Wilders haastte zich ondertussen om zijn politieke gelijk te halen: hij vroeg meteen en debat aan en schreeuwde van de daken en op Twitter dat Nederland een Marokkanenprobleem had. Het werd hét toverwoord van de week en heel Nederland gaf hem gelijk.
Hoe erg de daad van de jongeren ook is, het is walgelijk van Geert Wilders om zijn politieke gelijk te halen over het lijk van die Nieuwenhuis. Wilders misbruikt een moord om zijn eigen politieke gelijk aan te tonen en dat kun je als fatsoenlijk denkend mens alleen maar afkeuren. Rechts-Nederland vond het echter geweldig, want ze zagen hierin hun gelijk dat Marokkanen per definitie onbetrouwbaar en crimineel zijn. Ze keren zich massaal van de VVD af en lopen (u zult het morgen (zondag) zien in de populistische peilingen van leugenaar Maurice de Hond) massaal over naar de PVV van weglooppoliticus Geert Wilders.
Geert Wilders is een man die geen verantwoordelijkheid durft te nemen. Het liefst is hij alleen aanwezig als hij zijn politieke agenda kan verwezenlijken. Als het even te moeilijk wordt dan is de PVV-voorman in geen velden of wegen te bekennen. Toen de grond hem te heet onder de voeten werd bij de VVD, liep hij weg en richtte een eigen partij op. Toen hij daarmee succes had en heel Nederland op hem stemde, kwam hij in de regering maar ook toen was hij alleen maar aanwezig als immigratie werd behandeld en bij de Algemene Beschouwingen, als hij Job Cohen de huid kon vol schelden. Bij andere onderwerpen moesten toenmalige regeringspartijen VVD en CDA om hulp smeken bij onder andere de PvdA en D’66, want op het overgrote deel van de punten gaf de PVV niet thuis. De PVV gaf ook niet thuis toen er extra moest worden bezuinigd, want het ultrarechtse beleid van CDA en VVD had Nederland nog dieper in de ellende gestoken. De PVV verliet het Catshuis omdat zij niet verantwoordelijk wilden worden gehouden voor slechte boodschappen. Nu PvdA en VVD alsnog bezuinigen, steekt de PVV keihard van wal. Terwijl ze er zelf wat aan hadden kunnen doen, driekwart jaar geleden.
De PVV is een waardeloze partij en een stem op de PVV is per direct kansloos. Door het afzijdige optreden van Wilders in de coalitie met de VVD en het CDA en het nogal discutabele verleden van een behoorlijke groep PVV-politici hebben alle partijen inmiddels besloten nooit meer te willen samenwerken met de PVV. D66, GroenLinks en de PvdA hadden dat besluit al genomen. Na de desastreuze verkiezingsuitslag had het CDA ook dat besluit al genomen en nu heeft ook de VVD zich hierbij aangesloten. Nu moeten ze zich alleen nog aan hun woord houden, want dat schijnt vandaag de dag in Den Haag nogal lastig te zijn; je aan je woord houden.
Toch heeft Nederland al jaren een groot probleem: geen Marokkanenprobleem, zoals de PVV-voorman afgelopen week niet vaak genoeg kon herhalen, maar een Geert Wilders-probleem. Na meer dan tien jaar weet Nederland zich nog steeds geen raad met Wilders. Als Wilders roept, dan luistert letterlijk de hele wereld naar hem en daarmee krijgen zijn discriminerende opmerkingen juist weer een podium, zodat hij weer stemmen trekt. Nee, ik ga het wanstaltige gedrag van de Marokkaanse jongens niet goedpraten. Ik ga hier niet schrijven dat Marokkanen zich in de hoek gedrukt voelen en zich buitengesloten voelen, want er zijn talloze Marokkanen in Nederland die het wel goed doen. Ik ga hier niet prediken voor Marokkanen en ook niet schrijven dat ik het allemaal zo zielig vind voor die Marokkanen. Feitelijk is er maar één oplossing mogelijk en dat is de opmerkingen van Wilders totaal negeren en overgaan tot de orde van de dag. Inderdaad, de mensen die Nieuwenhuis hebben vermoord moeten worden gestraft en als het even kan nog hard ook. Maar het is verschrikkelijk om een moord te gebruiken voor eigen politiek gewin. Daarvan zeg ik, net als bij die moord: dit nooit weer!
Hoe erg de daad van de jongeren ook is, het is walgelijk van Geert Wilders om zijn politieke gelijk te halen over het lijk van die Nieuwenhuis. Wilders misbruikt een moord om zijn eigen politieke gelijk aan te tonen en dat kun je als fatsoenlijk denkend mens alleen maar afkeuren. Rechts-Nederland vond het echter geweldig, want ze zagen hierin hun gelijk dat Marokkanen per definitie onbetrouwbaar en crimineel zijn. Ze keren zich massaal van de VVD af en lopen (u zult het morgen (zondag) zien in de populistische peilingen van leugenaar Maurice de Hond) massaal over naar de PVV van weglooppoliticus Geert Wilders.
Geert Wilders is een man die geen verantwoordelijkheid durft te nemen. Het liefst is hij alleen aanwezig als hij zijn politieke agenda kan verwezenlijken. Als het even te moeilijk wordt dan is de PVV-voorman in geen velden of wegen te bekennen. Toen de grond hem te heet onder de voeten werd bij de VVD, liep hij weg en richtte een eigen partij op. Toen hij daarmee succes had en heel Nederland op hem stemde, kwam hij in de regering maar ook toen was hij alleen maar aanwezig als immigratie werd behandeld en bij de Algemene Beschouwingen, als hij Job Cohen de huid kon vol schelden. Bij andere onderwerpen moesten toenmalige regeringspartijen VVD en CDA om hulp smeken bij onder andere de PvdA en D’66, want op het overgrote deel van de punten gaf de PVV niet thuis. De PVV gaf ook niet thuis toen er extra moest worden bezuinigd, want het ultrarechtse beleid van CDA en VVD had Nederland nog dieper in de ellende gestoken. De PVV verliet het Catshuis omdat zij niet verantwoordelijk wilden worden gehouden voor slechte boodschappen. Nu PvdA en VVD alsnog bezuinigen, steekt de PVV keihard van wal. Terwijl ze er zelf wat aan hadden kunnen doen, driekwart jaar geleden.
De PVV is een waardeloze partij en een stem op de PVV is per direct kansloos. Door het afzijdige optreden van Wilders in de coalitie met de VVD en het CDA en het nogal discutabele verleden van een behoorlijke groep PVV-politici hebben alle partijen inmiddels besloten nooit meer te willen samenwerken met de PVV. D66, GroenLinks en de PvdA hadden dat besluit al genomen. Na de desastreuze verkiezingsuitslag had het CDA ook dat besluit al genomen en nu heeft ook de VVD zich hierbij aangesloten. Nu moeten ze zich alleen nog aan hun woord houden, want dat schijnt vandaag de dag in Den Haag nogal lastig te zijn; je aan je woord houden.
Toch heeft Nederland al jaren een groot probleem: geen Marokkanenprobleem, zoals de PVV-voorman afgelopen week niet vaak genoeg kon herhalen, maar een Geert Wilders-probleem. Na meer dan tien jaar weet Nederland zich nog steeds geen raad met Wilders. Als Wilders roept, dan luistert letterlijk de hele wereld naar hem en daarmee krijgen zijn discriminerende opmerkingen juist weer een podium, zodat hij weer stemmen trekt. Nee, ik ga het wanstaltige gedrag van de Marokkaanse jongens niet goedpraten. Ik ga hier niet schrijven dat Marokkanen zich in de hoek gedrukt voelen en zich buitengesloten voelen, want er zijn talloze Marokkanen in Nederland die het wel goed doen. Ik ga hier niet prediken voor Marokkanen en ook niet schrijven dat ik het allemaal zo zielig vind voor die Marokkanen. Feitelijk is er maar één oplossing mogelijk en dat is de opmerkingen van Wilders totaal negeren en overgaan tot de orde van de dag. Inderdaad, de mensen die Nieuwenhuis hebben vermoord moeten worden gestraft en als het even kan nog hard ook. Maar het is verschrikkelijk om een moord te gebruiken voor eigen politiek gewin. Daarvan zeg ik, net als bij die moord: dit nooit weer!
Abonneren op:
Posts (Atom)