Beste Geert,
Afgelopen week een schietpartij in Garland, Texas, USA.
In een voorstadje van Dallas nemen twee mafkezen de politie onder vuur. Hun doel:
een tentoonstelling waar tekeningen van de profeet Mohammed tentoon worden
gesteld. Dat doel halen ze niet; ze worden doodgeschoten nog vóór de überhaupt
het parkeerterrein op komen. Jij was daarbij aanwezig. Jij sprak daar legendarische
woorden over de vrijheid van meningsuiting. Jij vindt dat in een wereld van
vandaag alles maar mogelijk moet zijn. Dus ook tekeningen van Mohammed vertonen.
Voor jou zijn er geen grenzen meer. Toch was jij niet het doelwit, Geert. Jij
was al lang weg toen die mafkezen begonnen te schieten. Jij zat alweer veilig
in je hotel. Je bekeek de wereld alweer vanachter een SWAT team bestaande uit
twaalf tot de tanden bewapende elitesoldaten. Zo bekijk je de wereld al tien
jaar. Het heeft je doen vervreemden van de wereld.
Geert, in zekere zin bewoner ik je. Ik zie namelijk geen
enkele politicus de wereld over gaan om zijn of haar verhaal te verkondigen. Ik
zie geen enkele politicus naar Australië vliegen om daar volle zalen toe te
spreken. Geen enkele politicus heeft een interview met BBC, CNN of Al Jazeera.
Geen enkele politicus heeft zo vaak in de buitenlandse media gestaan als jij. Je
bent een begenadigd politicus. Sluw en vasthoudend. Je hebt een enorme
dossierkennis. Ik zie het Rutte niet nadoen. Ik zie het Pechtold niet doen.
Zelfs mijn eigen partijleider Samsom doet het niet. Ik zie het zelfs Angela
Merkel niet doen. Zelfs Barack Obama niet. Geert, wat dat betreft sta jij op
eenzame hoogte. Waar jij komt gebeurt er iets. Jij doet mensen op hun knieën vallen.
Jij hebt bewonderaars en mensen haten je. Een tussenweg is er simpelweg niet.
En, Geert, in zekere zin bewoner ik je ook wel. Haten doe ik je zeker niet.
Valt niet mee voor een schrijver met een links hart. Maar nee, Geert. Ik haat
je niet. Ik wens je ook niet de dood toe. In tegendeel. Ik vind juist dat we
met elkaar het debat moeten aangaan. We moeten met elkaar spreken. Zonder
elkaar de dood toe te wensen.
En dat is precies waar jij de plank al tien jaar mis
slaat, Geert. Je roept wat, je praat wat maar je provoceert vooral. Want Geert -
en daar raken wij elkaar kwijt – er zijn nou eenmaal mensen in deze wereld (en
dat zijn er zo’n kleine miljard mensen, dus geen kleine groep) die het niet
leuk vinden als je hun profeet tekent. Het doet doe mensen gewoon pijn. Pijn
alsof je ze recht in hun maag trapt met een enorme karatetrap. Die mensen
vinden dat gewoonweg niet prettig. Dat laten ze jou merken door middel van
verbaal protest. Een aantal van hen begint dan direct te schieten. Geweld
verheerlijken is niet mijn ding, Geert. Toch snap ik het verbale protest wel:
deze mensen vinden tekeningen van de profeet Mohammed gewoon niet prettig.
Maar jij hebt daar geen boodschap aan. In de zegetocht
van de vrijheid van meningsuiting vindt jij dat dit gewoon moet kunnen. Die
mensen vinden dat niet. Dit is gewoon een belediging voor hen. In hun cultuur
is dit een zonde. Toch vindt jij dat dit een vorm van de vrijheid van
meningsuiting is. Dat die mensen pijn beleven doet jou niets. Zij moeten zich
maar aan jou aanpassen. Zij moeten zich maar aanpassen aan jouw normen en
waarden. Maar waarom moeten zij zich wel aanpassen aan jouw waarden, maar
weiger jij naar hen te luisteren? Je gaat ermee door. En verder. En nogmaals.
In januari vielen er 12 doden door die vrijheid van meningsuiting, bij de
redactie van het Franse tijdschrift Charlie Hebdo. Korte tijd later vielen er
nog twee doden in Verviers, België. Nu weer twee doden in Garland, Texas.
Geert, dat zijn zestien doden in minder dan een half jaar tijd. En dat allemaal
voor de vrijheid ven meningsuiting? Is die vrijheid van meningsuiting je dat
waard? Mensen de dood in jagen; is dat jouw doel? En als dat zo is, hoeveel
mensen moeten er nog sterven omdat jij zo graag tekeningen van Mohammed wil
laten zien? Hoeveel mensen moeten de dood vinden als jij straks je zin krijgt
en er ook tekeningen in het gebouw van de Tweede Kamer te zien zijn? Wil je dan
zo graag dat daar mafkezen op af komen die vervolgens in het wilde weg beginnen
te schieten? Met nogmeel doden als gevolg. Is dat jouw doel, Geert?
De aanslag in Garland was niet tegen jou gericht. Zoveel
was direct na de melding al duidelijk. Jij was al weg. Toch deden de
Nederlandse media dagenlang alsof de aanslag wel op jou was gericht Maar dan
nog, Geert: Hoeveel mensen moeten er nog gaan? Hoeveel levens moeten er nog
worden geeist voordat jij inziet dat jou provocaties gewoon veel te ver gaan?
Hoeveel zinloon geweld is er nog nodig om jou te doen inzien dat jij gewoon
verkeerd bezig bent? Waarom doe je dit, Geert? Waarom zit er geen rem op jou?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten