Poging tot linkse samenwerking is iedere verkiezingen opnieuw het initiatief van de partij die het laagst staat in de peilingen

De schrijver van dit stukje was hem bijna alweer vergeten. Maar het is verkiezingstijd en dan steekt ‘ie toch de kop weer op. Er wordt gekeken naar de peilingen, de mening op straat en naar eigen onderzoeken. Wat elke zichzelf respecterende partij heeft een eigen onderzoeksbureau. Die afdelingen gaan vaak veel verder dan Maurice de Hond, IPSOS of EenVandaag. De verkiezingsuitslagen die zijn rapporteren liggen altijd dichterbij de waarheid gewoonweg omdat het onderzoek langer duurt en intensiever wordt gevoerd. Maar als uit die onderzoeken én uit de peilingen blijkt dat één van de drie grote linkse partijen bij de komende Tweede Kamerverkiezingen kansloos is dan is ‘ie er weer: de linkse samenwerking.

De Socialistische Partij heeft al een keer avances gemaakt op de PvdA. Jan Marijnissen wilde destijds het ‘beroemde kopje koffie met Femke Halsema en Wouter Bos’. Tijdens de laatste dagen van de verkiezingen in 2012 deed SP-leider Emile Roemer een laatste poging om samen met de PvdA een links blok te vormen zodat een samenwerking met PvdA en VVD te voorkomen. Een wanhoopsdaad, want de SP was de verkiezingsperiode in gegaan met een monsterzege in het vooruitzicht maar zag die door forse blunders van Roemer als sneeuw voor de zon verdwijnen. GroenLinks heeft ook al een keer het bed in willen duiken. Femke Halsema heeft al meerdere keren gelonkt naar een samenwerking met de PvdA. In 2012 sloeg de PvdA terug door diezelfde Halsema te vragen voor een ministerspost in het Kabinet VVD/PvdA. Halsema weigerde overigens.

In beide gevallen hadden de sociaaldemocraten daar weinig trek in. Het ging de PvdA veel te veel voor de wind. En dat is nou precies het probleem met die linkse samenwerking. De partij die bij de komende verkiezingen kansloos lijkt doet een poging weer een linkse samenwerking aan te gaan. Deze keer deed dus de PvdA een poging om met GroenLinks en SP een links blok te vormen maar die hebben daar klaarblijkelijk weinig zin in. PvdA leider Diederik Samsom wilde zelfs al praten over een fusie met GroenLinks maar die hebben ook daar weinig zin in. Het gaat GroenLinks immers veel te goed. Vooral op lokaal niveau hebben ze in veel colleges van Burgemeester en Wethouders de PvdA uit het college gegooid en zijn er zelf in gaan zitten. Bekende voorbeelden zijn Groningen en Utrecht; beiden jarenlang steden waar de PvdA bijna niet meer uit het lokaal bestuur weg te denken was. In andere besturen (Amsterdam, Tilburg, provincies Groningen en Zuid Holland) heeft de SP de plaats ingenomen van de PvdA. Dus ook de SP gaat het momenteel erg goed. Al moet worden opgemerkt dat de SP in de peilingen nauwelijks profiteert van de impopulariteit van de PvdA.

Het is ontegenzeglijk dat deze Tweede Kamerverkiezingen een gevecht op rechts zullen worden. Geert Wilders maakt met zijn PVV de grootste kans op de eindzege, gevolgd door de VVD van Mark Rutte. Maar de VVD heeft erg veel last van nieuwkomers als Libertarische Partij, LEF, Ondernemerspartij, VNL en Forum voor Democratie, die het rechtse feestje komen verstieren. Dat gevecht zal ertoe leiden dat het landschap verder wordt versplinterd en een rechtse samenwerking met CDA, VVD en D66 vrijwel niet zonder PvdA en/of GroenLinks kan. En dan is het nog maar eens afwachten wat er van zo’n linkse samenwerking overblijft. Als die er ooit komt…

Het is echt beschamend dat er zich geen vrouw heeft gemeld voor de lijsttrekkersverkiezingen van de PvdA

De schrijver van dit stukje is opgevoed met het hebben van respect voor vrouwen. Vrouwen mochten vooral niet als lustobject worden gezien. Het zijn mensen die volledig meetellen in deze maatschappij. Vrouwen zijn sterker, want mannen hebben de kracht niet om een kind naar buiten te persen. Vrouwen hebben meer oog voor detail. Mannen zijn rationeler. Vrouwen hebben een beter uithoudingsvermogen en bovenal; ze zijn gewiekster en slimmer. Het brein van een vrouw is veel beter ontwikkeld dan dat van een man. Sinds de oertijd is er in de denkwijze van de man weinig of niets veranderd: Mannen denken met hun penis.

Sinds de emancipatie revolutie in de jaren ’60 en ’70 hebben we talrijke initiatieven de revue zien passeren waarin vrouwen in hun plaats in de maatschappij opeisten. De Overheid paste wetten aan. Vakbonden maakten aparte afspraken voor vrouwen in de CAO’s die ze met de werkgevers sloten. En nog steeds staan er uitzonderingsposities in de wetten en CAO’s speciaal om vrouwen meer ruimte te geven zich te ontplooien.

En dat is goed. Laat de schrijver hierin helder zijn. Het is prima dat mannen een stapje terug doen om de dames ruimte te geven zich te ontplooien. De schrijver van dit stukje kan zich helemaal vinden in de tekst van het lied “Femmes des Annees Quatre-ven” van de Franse chansonnier Michel Sardou, die in de jaren ’80 van de vorige eeuw de loftrompet afstak over hoe vrouwen  hoge posities innemen op de maatschappelijke ladder. Niks mis mee.

Maar kan iemand van de dames de schrijver van dit stukje dan uitleggen waarom geen enkele vrouw het initiatief neemt lijsttrekker te worden van één van de grote politieke partijen in dit land? Kan iemand de schrijver van dit stukje uitleggen waarom Jeanine Hennis en Edith Schippers zich angstvallig terugtrokken toen hen werd gevraagd door (mannelijke (!!)) journalisten of zij zich kandidaat zouden willen stellen voor het lijsttrekkerschap van de VVD? Kan iemand van de dames mij uitleggen waarom er zich geen enkele vrouw heeft gemeld  als kandidaat voor lijsttrekker van de tweede partij van dit land, en de grootste partij op links, de PvdA? Kan iemand van de dames zich verantwoorden waarom we in dit land regels en wetten hebben aangepast, CAO’s hebben bevochten, hele lijsten hebben in de Viva en de Opzij, 110 burgemeesters (mannen én vrouwen) en 475 (mannen én vrouwen) wethouders en dat de partijtop van de PvdA (bestaande uit vrijwel alleen maar mannen, ook dat nog!) zelfs buiten het ledenbestand moest gaan kijken naar een vrouw die zich alsjeblieft wilde aansluiten bij deze verkiezingen?

Goed, toegegeven: het CDA was er in 2012 met Mona Keizer heel dichtbij en daarmee heel dichtbij mijn stem. De leden van het CDA kozen Buma als eerste en dus werd die lijsttrekker, maar de doorgaans aartsconservatieve partij verkoos Mona Keizer als tweede. En dat is nog niet alles: het eveneens aartsconservatieve Verenigd Koninkrijk is inmiddels aan haar tweede (!) vrouwelijke minister-president toe, na Margret Thatcher in de jaren ’80 heeft het land nu Theresa May op het hoogste politieke ambt. Het buurland Ierland, streng katholiek en katholieken hebben het doorgaans niet zo op vrouwen, had in de jaren ’90 ook een vrouw op het hoogste politieke ambt: Mary Robinson (1990-1997). Zij was lid van Labour, het zusje van de PvdA. Zelfs het meest conservatieve land ter wereld – het land waar werkelijk waar iedere handeling wordt verricht pas nadat de Bijbel erop is nageslagen – krijgt begin november een vrouw op het hoogste politieke ambt: Hillary Clinton. In Duitsland zit Angela Merkel (CDU, politieke zusje van het CDA) al 9 jaar in dit ambt en haar opvolger wordt waarschijnlijk ook weer een vrouw: in de wandelgangen zingt de naam van Hannelore Kraft (SPD, eveneens een politiek zusje van de PvdA) rond, de huidige minister-president van Noordrijnland Westfalen.

En in dat licht moet de partijleiding van de PvdA vrouwen smeken zich te kandideren zich aan te sluiten bij de lijsttrekkers verkiezingen, die in december van dit jaar worden gehouden?!! Het is beschamend, dames. Daar sta je dan, met je emancipatie!

Het is 2016, dames. Meld je!

Donald Trump bezorgt partijbonzen slapeloze nachten

De tweestrijd tussen de Amerikaanse presidentskandidaten Donald Trump en Hillary Clinton is zo goed als beslist. De Amerikaanse media houden het nog even spannend en rapporteren een nek-aan-nek-race. Maar alles wijst erop dat Hillary Clinton de nieuwe president van de Verenigde Staten gaat worden. Alleen de New York Times (traditioneel aan de linker kant te vinden) durft een voorspelling te doen: 91% kans voor Clinton tegen 9% voor Trump. Die finish haalde Clinton vrij simpel en eenvoudig, met de ogen gesloten en met betrekkelijk weinig inspanningen. Geen presidentskandidaat heeft ooit zo makkelijk het Witte Huis gehaald. Heel Hollywood schaarde zich achter Clinton, met uitzondering van acteurs John Travolta, Bruce Willis en regisseur Clint Eastwood. Bijna alle belangrijke ondernemers in de VS hebben zich achter Clinton geschaard. Zelfs de Washington Post schaarde zich achter Clinton. Dat had de krant sinds Kennedy niet meer gedaan. Opvallend was de keuze van de conservatieve oud-president George Bush en zijn zoon George Walker Bush, die zich eveneens achter Clinton schaarden. De laatste weken regent het steunbetuigingen uit de Republikeinse Partij aan Hillary Clinton.

Ondertussen breekt de baas van de Republikeinse Partij, Congresvoorzitter Paul Ryan, zijn hersenen over hoe nu verder. Want na twee keer Obama is het de Republikeinen wederom niet gelukt de hoofdprijs in de wacht te slepen: de president. Daarmee zijn de problemen voor Ryan nog niet voorbij: het Congres (waar hij nu dus de voorzitter is) dreigt door de escapades van Trump eveneens over te gaan naar de Democraten en daarmee verliest Ryan die baan. Derde en laatste probleem is dat veel Amerikaanse staten die normaliter Republikeins waren, voor langere tijd in handen dreigen te vallen van de Democraten. Belangrijke staten als Pensylvania, Colorado, Iowa en Texas krijgen een steeds grotere Latino gemeenschap en die zijn over het algemeen Democraat.

Wat Ryan en de zijnen rest is het nog eens goed bekijken van de eigen partijregels die als de bliksem herschrijven, zodat een herhaling van zetten wordt voorkomen. Het bestuur zal meer macht moeten krijgen om in te grijpen als zich in de toekomst wederom een gek als Trump aandient.

De kans is overigens groot dat Clinton het bij één periode houdt. Ze is aan het eind van haar regeerperiode 74 en ook niet de jongste meer. Het ging Clinton erom de eerste vrouwelijke president van de VS te worden. De kans is uiterst klein dat er ná Clinton binnen afzienbare tijd in de VS wederom een vrouw tot president zal worden gekozen. Daar is het land simpelweg te seksistisch voor. Dus zal Clinton de geschiedenisboeken in gaan als de eerste vrouwelijke president van de VS; een doel die ze in de jaren ´90 van de vorige eeuw al had. Boze tongen beweren dat Clinton destijds geen echtscheiding heeft aangevraagd toen haar man Bill met liefst acht vrouwen seks had, omdat ze dan haar kans op een toekomstig presidentschap verspeelde. Een bewering die op zich wel hout snijdt.

De Republikeinse Partij zal hoe dan ook zwaar gehavend uit de strijd komen. In zijn val heeft Trump niet alleen zichzelf maar ook de partij en het hele systeem meegesleurd. Jammer, want Trumps ideeën konden op rechts de strijd met de vage plannen van Clinton best aan. Trump wilde het Amerikaanse leger wereldwijd terugtrekken om de eigen landsgrenzen te verdedigen. Landen die Amerikaanse bescherming wilden behouden kregen daarvoor een factuur gepresenteerd. Een idee dat hout snijdt omdat niets in het leven gratis is. De Democraten slingerden echter succesvol het verhaal de wereld in dat met Trump aan de macht de Derde Wereldoorlog zou kunnen uitbreken;'A man who can be provoked by a tweet should not have his hands anywhere near the nuclear codes'. Trump wilde een muur bouwen tussen Mexico en de VS en de rekening naar Mexico sturen. Die muur staat er goeddeels al dus het was een kwestie van die muur afbouwen.

Opmerkelijk is dat niemand een plan van Clinton kan reproduceren. Op wat politieke volgers na, dan.

Maar Trump heeft zich de laatste weken voorafgaand aan de verkiezingen bijna onmogelijk gemaakt. Zijn uitspraken haalden steeds weer het nieuws. Meer dan de plannen van Clinton. Iedereen (behalve wat volgers) is zijn plannen voor het bouwen van een muur of het terugtrekken van Amerikaanse troepen alweer vergeten. Pers, publiek en kiezers concentreren zich nu op zijn domme en soms dolkomische uitspraken. 'Dit kan toch nooit de machtigste man ter wereld worden?'. En dat lijkt nu ook de mening van de Amerikaanse kiezer te worden.

Het zal partijbaas Ryan nog heel veel slapeloze nachten bezorgen.

Het eigen risico in de zorg gaat zijn laatste dagen in

Er gaat geen dag voorbij of er is wel een partij die haar plannen voor de periode ná maart 2017 de pers in slingert. De partij weet dat er plotseling uit de kleinste gaatjes hoogleraren voor de mircofoon worden getrokken die – afhankelijk van welke politieke partij het plannetje de media in slingert en aan welke kant de interviewer staat – het plannetje de hemel in prijzen of afbreken. De regen proefballonnetjes is vaak de opmaat naar de presentatie van een verkiezingsprogramma. Zo ging dat bij de SP, maar zeker ook bij GroenLinks, D66, VVD en CDA. Alleen de PVV vormt hierop een uitzondering. Maar wie het verkiezingsprogramma van de PVV nu nog niet kent heeft de afgelopen tien jaar echt onder een steen gelegen of heeft meegedaan aan de proef van miljardair Elon Musk, die mensen naar Mars wil sturen.

De opmaat naar de presentatie van het partijprogramma van de PvdA is inmiddels ook ingezet. Naast een door de parlementaire pers zo gedroomde strijd om de lijsttrekker heeft Tweede Kamerlid Henk Nijboer alvast laten vallen dan het eigen risico in de zorg moet verdwijnen. Om Amerikaanse toestanden (verkopen huis, tweede hypotheek nemen, drie full time banen bekleden, betalen van de rekening met één van je acht credit cards) te voorkomen willen PVV, CDA en alle linkse partijen van het eigen risico in de zorg af. 

Er zijn teveel mensen (meer dan een half miljoen) die de premie simpelweg niet meer kunnen betalen.Bijna 100.000 verzekerden zitten nog eens in een aflossingsprogramma waarbij ze iedere maand een klein stukje aan de zorgverzekeraar terugbetalen. Wie in een dergelijk programma loopt komt er niet alleen nooit meer uit (immers het jaar erop wordt het eigen risico verder verhoogd waardoor de problemen opnieuw beginnen) maar verdwijnt ook uit de statistieken van de meer dan een half miljoen mensen die het eigen risico simpelweg niet meer kunnen betalen.

De PvdA wil daar nu (eindelijk) wat aan doen: de premies moeten worden afgeschaft terwijl de belastingen op hoge inkomens een klein stukje omhoog gaan. Dat is tegen het zere been van De Telegraaf, die in 2012 actief campagne voerde om de inkomensafhankelijke premie uit het regeerakkoord te krijgen. Het VVD-ledenblad kreeg zijn gelijk en er werd 5 jaar niet meer over gesproken. Totdat de laatste weken uit steeds méér statistieken blijkt dat het niet meer te betalen is en zich er dus langzaam een meerderheid in de Tweede Kamer aftekent die van het eigen risico af wil. Behalve bij de VVD. Die denken dat net als zij heel Nederland miljonair is.

Hoewel in 2005 al werd voorspeld dat er een dag ging komen dat het eigen risico voor veel mensen aan de onderkant van de samenleving ondraaglijk zou gaan worden, werd het eigen risico onder aanvoering van de VVD (Hans Hogervorst) toch ingevoerd. De VVD (maar ook CDA, die in een Kabinet met D66 zaten) vonden dat het allemaal wel meeviel. Door de jaren heen is het stapsgewijs verhoogd naar het exorbitant hoge bedrag van 385 euro per jaar nu.

Het is dus hypocrisie van de eerste orde: in 2005 fel voorstander zijn van het eigen risico en als tien jaar later blijkt dat alleen nog miljonairs (VVD’ers) in staat zijn hieraan te voldoen plotseling tot inkeer komen en zeggen dat het helemaal niet zo’n goed idee was geweest. Het doet me denken aan de verzelfstandiging van de energiebedrijven (bijna allemaal inmiddels opgekocht door buitenlandse overheidsbedrijven), KPN en de Nederlandse Spoorwegen. Allemaal 'succesverhalen' die de VVD op zijn conto kan bijschrijven.

Goed, de partijen verschillen nog in hoe ze het financiële gat dat valt willen opvullen. Maar de strekking is duidelijk:  het eigen risico in de zorg gaat zijn laatste dagen in. Welk Kabinet er na maart 2017 ook aantreedt.

ING Bank is bang voor haar eigen klanten

Een schokgolf ging door Nederland en (vooral) België nadat ING Bank deze ochtend aankondigde de komende 4 jaar circa 8.000 mensen de wacht aan te zeggen. De medewerkers zijn niet meer nodig omdat de rekeninghouders steeds meer bankzaken via internet afhandelen. ING Bank wil in de toekomst eigenlijk alleen nog maar verder als internet bank. Dat wil zeggen dat het alleen nog maar zakelijke klanten wil ontvangen op haar bankfilialen, of klanten met minstens een ton euro cash op hun bankrekening. Veel filialen zullen sluiten. Geldautomaten zullen langzaam uit het straatbeeld verdwijnen. Voor de gewone particulier rest niets meer dan de het oude vertrouwde Postbank model uit de jaren ’90 van de vorige eeuw.

ING Bank… Is dat niet die bank die met 9 miljard euro belastinggeld is gered? Is dat niet die bank waaraan de rekeninghouder ieder kwartaal circa een tientje betaalt zodat het gebruik kan maken van hun diensten? Ja, dat is die bank. Dat is de bank waar u zelf uw spaargeld in een telautomaat dumpt en zelf op uw eigen rekening zet terwijl u daarover ook nog eens transactiekosten betaalt. Het is de bank die u binnenkort ook eens negatieve rente gaat berekenen over uw spaargeld. Dus de rekeninghouder van de ING Bank wordt 3 keer gepakt: via de overheidssteun, via het abonnementsgeld van EUR 10,00 per kwartaal én via de negatieve spaarrente.

Daar bovenop komt dat ING Bank (net als de andere grote banken overigens) bang is geworden voor de rekeninghouder. ING Bank vermoedt dat rekeninghouders de bank binnenkort niet meer nodig hebben door de deeleconomie. Nu al verliezen banken terrein aan crowdfunding sites waar projecten worden aangeboden die de banken normaliter zelf zouden financieren. De afgelopen jaren weigerden ze dat en dus sprongen crowdfunding sites als paddenstoelen uit de grond. Het zou dus niet vreemd zijn als ING Bank binnenkort ook een crowdfunding site begint puur omdat ze daar terrein verliezen. Bitcoin is een andere ontwikkeling die weliswaar nog niet helemaal lekker loopt, maar zeker toekomst heeft. Ook voor Bitcoins heeft een rekeninghouder in principe geen (ING) bank nodig. Een laatste ontwikkeling is het Rabobank model: coöperatief bankieren. Groepjes rekeninghouders vormen samen een bank. Een gesloten circuit waarvoor ook hier weer geen grote bank meer nodig is.

Tot ongeveer tien jaar geleden was een bankier een deftig beroep voor keurige meisjes en (vooral) jongens. Vrouwen en mannen van stand. Goed opgeleid, keurig en gemanierd. Maar veel rekeninghouders zijn het graaien door bankiers beu. Achter die goed verzorgde façade ging plotseling een meedogenloze graaier schuil die chemisch afval verkocht als vier sterrenmaaltijd. Vast staat dat het vertrouwen dat rekeninghouders in hun bank hebben nog nooit zo laag is geweest. Op een schaal van 1 (heel slecht) tot 5 (uitstekend) scoort het vertrouwen van rekeninghouders een 2,8. En dat cijfer komt ook nog eens van de Nederlandse Vereniging van Banken. Van de banken zelf, dus. Het beroep van bankier staat in de rangorde nog lager aangeschreven dan het beroep van autoverkoper.

Het zal u niet verbazen dat de bank in zijn huidige vorm zijn langste tijd heeft gehad. ING Bank probeert te redden wat er te redden valt. Juist de doelgroep waar de ING Bank zich op richt – de hoogopgeleide twintigers en dertigers – laten de bank steeds vaker links liggen. Bankiers zijn een uitstervend ras aan het worden. In 2001 werkten er nog 161.000 mensen in Nederland bij de banken. Vorig jaar waren het er nog maar 123.000. Godzijdank heeft de wereld toch nog iets positiefs overgehouden aan de bankencrisis uit 2008, mede veroorzaakt door banken zoals ING Bank. Dat de rekeninghouder de ING Bank daarvoor nu straft heeft het helemaal aan zichzelf te danken.

Foto: De Volkskrant