In deze korte versie van ‘ Opinie Paultje ’ een nabeschouwing op het eerste televisiedebat gisterenavond op RTL4. Een slecht geleid debat, waarin journalist en voormalig CDA-prominent Frits Wester (Wester was ooit persvoorlichter bij het CDA) Nederland voorstelde aan vier mogelijke minister-presidenten na de verkiezingen van 9 juni aanstaande; Wilders (PVV), Cohen (PvdA), Balkenende (CDA) en Rutte (VVD). Vier? Nee, drie! Want na de verkiezingen keert de huidige minister-president Jan Peter Balkenende niet meer terug. Zoveel is zeker
Omdat er geen leiding was, zaten alle vier de heren de hele tijd door elkaar heen te kleppen. Het was vrijwel onverstaanbaar wat de heren zeiden. Cohen (PvdA) had zich redelijk goed voorbereid op de aanvallen van vooral Balkenende en Wilders. Alsof hij wist dat deze twee heren constant de aanval met hem zouden gaan zoeken. In de twee confrontaties die Balkenende en Wilders met Cohen zochten, weerde Cohen zich vrij aardig. Hij liet zich niet opnieuw uit zijn tent lokken door in te gaan op de vragen van Wilders en Balkenende, of er nog aanpassingen waren geweest in het PvdA-verkiezingsprogramma. Hoewel de PvdA-voorman erg zenuwachtig begon aan de avond, groeide hij naar mate de avond vorderde, in zijn rol. Hij had zich wat beter kunnen voorbereiden op het zorgvraagstuk en hij hakkelde en stamelde de eerste minuten maar wat, waardoor hij zich uit zijn tent liet lokken door Wilders en Balkenende. Het was moedig van Cohen om tot twee keer toe de strijd aan te binden met Wilders, maar totaal onnodig. Wilders vormt al lang geen bedreiging meer voor de PvdA. Het zou Cohen goed doen, om de confrontatie op te zoeken met Rutte. Immers; Rutte is in de peilingen de grootste omdat rechtse CDA-kiezers, die zijn overgelopen naar de PVV, nu bij de VVD zitten. Verder was het debat geen debat, maar rechtse propaganda. Frits Wester liet Cohen nauwelijks uitspreken en gaf Wilders, Balkenende en in mindere mate Rutte uitgebreid de kans om Cohen met de grond gelijk te maken. Wilders had de onbeschofte neiging door tijdens de tweede confrontatie met Cohen te gaan schreeuwen en toen Cohen wilde reageren, weg te lopen van de tafel, terug naar zijn plaats. Hij wachtte het antwoord van Cohen niet eens af. Zo’n houding is onbehouwen en onbeschoft, maar tekent de PVV-voorman wel af. De arme Cohen bleef staan en maakte zijn verhaal af. Wilders gaf daarna nog een sneer naar Cohen door samenwerking met de PvdA uit te sluiten, waarna Cohen echt los kwam en tegen Wilders riep:”Dat is dan wederzijds”. Ook Balkenende gaf een sneer door aan te geven dat een samenwerking met de PvdA de grootste fout was, die hij ooit had gemaakt. En zo’n fout zal hij niet weer maken, meende de CDA-voorman. Wilders noemde Cohen diverse malen een ‘thee drinker’; een term die onder andere net zo afgezaagd is als de term ‘draaikont’ die Balkenende steeds bezigt. Probleem is alleen dat de keiharde aanvallen van Balkenende en Wilders op Cohen niet echt hebben gewerkt. Cohen werd niet de schlemiel van de avond; dat werden Wilders en Balkenende. Zij kwamen met een populariteit van 18% als slechtste uit de bus; 36% ging voor Rutte (nogal logisch, want met Rutte werd nauwelijks de confrontatie gezocht; Wilders en Balkenende hadden hun pijlen duidelijk alleen maar gericht op Cohen) en 23% ging voor Cohen. Het af fikken van Cohen en de rustige houding die Cohen daarbij aannam, heeft Cohen mogelijk dus alleen maar stemmen opgeleverd en geen stemmen gekost, zoals Wilders en Balkenende hoopten.
Door het slechte optreden van Wilders tijdens de gemeenteraadsverkiezingen van 3 maart dit jaar heeft Wilders zichzelf en zijn PVV vrijwel volledig buitenspel gezet. Door het twijfelachtige optreden van Wilders gisteravond is dat mogelijk alleen maar erger geworden. Alleen Rutte (VVD) kon de moed verzamelen om Wilders erop te wijzen dat de PVV eigenlijk helemaal niet wil regeren. En daar had de VVD-voorman een heel sterk punt. Waar Rutte ook erg sterk was, was de vraag van presentator Frits Wester of Rutte garanties wilde afgeven voor de hypotheekrente-aftrek. Waar Cohen (PvdA) tijdens een eerder onderwerp de garantie gaf op koopkrachtbehoud, gaf Rutte het enig juiste antwoord op de vraag of er garanties konden worden afgegeven: ”Garantie heb je op stofzuigers en wasmachines” ,antwoordde Rutte geheel terecht. Cohen had ook geen garanties mogen geven; evenals Balkenende geen breekpunt in de formatie had mogen maken van de hypotheekrente-aftrek. Ook zette hij zichzelf buitenspel door een nieuwe coalitie met de PvdA uit te sluiten. Daarmee zette hij deur naar een nieuwe Paars-kabinet nog een stukje verder open. Cohen herhaalde maar weer eens dat wat de PvdA betreft de hypotheekrente-aftrek ook niet wordt afgeschaft, maar wordt beperkt voor huizen van een miljoen euro of meer. Wilders , Balkenende en in mindere mate Cohen verweten de PvdA onduidelijk te zijn over de hypotheekrente-aftrek.
De enige keer dat Balkenende echt sterk uit de hoek kwam, was zijn aanval op Rutte over het premierschap. Rutte had geroepen dat hij geen premier wordt, als er een minderheidskabinet gaat komen. Dan wordt huidige VVD-eurocommissaris Neelie Kroes de nieuwe minister-president van Nederland. Hoewel Kroes een prima leidinggevende is, had Balkenende een punt met het weglopen van verantwoordelijkheden van Rutte. Maar Rutte paradeerde deze aanval prima en sneeuwde Balkenende helemaal onder. Tot aan het irritante toe: Zowel Rutte als Wilders bleven maar door kakelen met rechtse propaganda, zonder dat gespreksleider Wester er echt tussen kwam. Hierdoor hadden Balkenende maar vooral Cohen vrijwel niets in te brengen in het debat. Het debat was daarom monotoon en rechts van aard en waar Balkenende geen zier meer gaf om wat er zich allemaal afspeelde tussen deze drie heren (hij verlaat immers na de verkiezingen de Tweede Kamer), probeerde Cohen het heertje uit te hangen en netjes te luisteren naar zijn tegenstanders. Dat was niet wederzijds. Toen Cohen dat eenmaal door had, begon hij te groeien en gaf hij de eerder genoemde sneer naar Wilders. Ook Balkenende moest het ontgelden. Cohen vroeg aan Balkenende of deze kon vertellen welke van zijn 5 kabinetten de rit had afgemaakt. Balkenende reageerde boos en verwaand en riep dat het Kabinet Kok II de dit ook niet had afgemaakt, waarop Cohen antwoordde dat Kok I de rit wel had afgemaakt en Kok II twee weken vóór de verkiezingen viel over de val van de Moslimenclave Srebenica in Bosnië.
Conclusie van het kippenhok van afgelopen avond was, dat een nieuw Paars kabinet weer een stukje dichterbij is gekomen. Balkenende en Wilders konden het ook niet eens worden over het sluiten van alle moskeeën in Nederland en Rutte laakte de hoofddoekjesbelasting van Wilders. Feit is dat Balkenende een zeer ongeïnteresseerde houding tentoon spreidde. Dezelfde ongeïnteresseerde houding als die hij al 8 jaar lang tentoon spreidt. Het kan best een goede debater zijn en een intelligente man; leiderschapskwaliteiten heeft hij niet en die heeft Cohen duidelijk wel. Cohen bleef in het geweld van Balkenende en Wilders de rust zelve en dat gaat hem stemmen opleveren en Balkenende en Wilders stemmen kosten. Balkenende wilde het premierschap van Nederland gebruiken om als springplank te dienen voor een internationale politieke carrière. In die missie is hij gefaald. En die afgang begon met de Algemene Beschouwingen van september 2009, waarin Balkenende de toestand van het land totaal koud liet. Balkenende kampt momenteel niet alleen met slechte peilingen, maar ook met een slecht imago van eeuwig solliciterende minister-president. Dat straalde hij de afgelopen 8 jaar uit en daarmee ging hij gisterenavond vrolijk door. Balkenende wist in zijn achterhoofd dat een nieuwe termijn als minister-president er eigenlijk niet meer in zit. Zeker nu zijn trouwe adjudanten Donner (geen kandidaat meer), De Vries (buitenechtelijke affaire en stapte op als staatssecretaris van Defensie en als persoonlijk adviseur) en Verhagen (wil Balkenende opvolgen) hem niet meer steunen in zijn strijd. Dus, wie doet hem wat? En juist omdat Balkenende eigenlijk alleen nog maar minister-president wil worden, keert hij na de verkiezingen van 9 juni zo goed al zeker niet terug als lid van de Tweede Kamer. Hij wordt dan directeur van een lobbyclub, of iets dergelijks; net als zijn illustere voorgangers Eelco Brinkman (CDA) en oud commissaris van de Koningin in de provincie Utrecht, Boele Staal (D’66), die nu directeur zijn van de lobbyclub van bouwend Nederland (Brinkman) en de criminele bankdirecteuren (Staal). Burgemeester is voor Balkenende te min en een hoge functie in Washington,New York of Brussel – waar hij 8 jaar lang naar heeft gesolliciteerd – zit er echt niet meer in.
De strijd gaat al niet meer tussen Wilders, Balkenende, Cohen en Rutte, maar eigenlijk alleen nog maar tussen Cohen en Rutte. Daarbij zijn die twee gedoemd tot samenwerking, omdat een CDA/VVD/PVV-kabinet er gewoonweg niet in zit; de PVV en het CDA liggen mijlenver uiteen met hun standpunten. Bovendien heeft Wilders met de excessen in Den Haag en Almere aangetoond eigenlijk helemaal niet te willen regeren. Bovendien heeft de combinatie op dit moment te weinig zetels en Wilders’ haperende anti-Islambeweging is alleen nog maar aan het verliezen in de peilingen. Omdat D’66 zich heeft uitgesproken voor een nieuw Paars-kabinet met VVD/PvdA/D’66 en eventueel GroenLinks zal de club van Pechtold niet zomaar in een CDA/VVD/D’66-kabinet gaan zitten. Ook die combinatie heeft in de peilingen overigens geen meerderheid. CDA wil niet met de PvdA in één regering gaan zitten en de VVD wil zó graag deelnemen, dat ze zelfs met de PvdA wil gaan regeren. Vreemd dus, dat Wilders wel mee mocht doen en Pechtold niet. Want D’66 wordt straks in de formatie erg belangrijk. En dat zag Frits Wester gisteren totaal over het hoofd.
maandag 24 mei 2010
maandag 17 mei 2010
Het is goed voor Willem II als Willem II failliet gaat
Vandaag kwam eredivisieclub Willem II met het angstaanjagende verhaal naar buiten dat ze op het randje van faillissement staat. Na FC Haarlem en BV Veendam zou de Tilburgse vereniging de derde voetbalclub op rij en de eerste eredivisieclub zijn die er in nog geen 4 maanden tijd het loodje legt. De Tilburgse voetbalclub vraagt wederom een bijdrage aan de gemeente. De 200.000 inwoners van de Brabantse textielstad wordt gevraagd 4,8 miljoen euro op tafel te leggen (ofwel E 24,00 per Tilburger, ongeacht leeftijd, geslacht of voetbalfan of niet), anders is het einde nabij. Er is zelfs een heuse crisismanager (een zekere Paul Buttelier) aangesteld die de gemeente ertoe moet bewegen het geld op tafel te leggen. Eerder dit voetbalseizoen steunde de Tilburgse gemeenschap de club al met 400.000 euro, ofwel E 2,00 per inwoner. Nu gaat het om een bedrag dat 12x zo groot is.
Maar het zou goed zijn als de Tilburgse bevolking nu eens in opstand zou komen en een halt toe roept aan het smijten van gemeenschapsgeld in een bodemloze put als een voetbalclub. De Tilburgse gemeenteraad zal het niet met me eens zijn, maar een noodlijdende eredivisieclub is geen goede reclame voor je stad. Een stad zonder eredivisieclub kan ook gewoon stad zijn. En je moet je als stad ook afvragen of je in deze tijd van bezuinigingen niet eens een halt moet zetten op het pretpakket en dat belastinggeld wat de inwoners van je stad jaarlijks op hoesten, nou eens te besteden aan zaken waar iedereen wat aan heeft. Voetbalgoeroe Johan Derksen, die denkt dat hij overal verstand van heeft, gaf vorig jaar in een videocolumn zijn ongezouten mening; hij vond onomwonden dat de overheden moreel verplicht waren de lokale voetbalclub te steunen. Volgens hem krijgen theaters, schouwburgen en musea in Nederland ook subsidie. Bovendien, zo meende Derksen, houdt het openhouden van het lokale stadion de jeugd van de straat. Zij gaan dan geen rellen schoppen in de binnenstad, maar blijven keurig in het stadion.
Nou, meneer Derksen, dat kan dan wel zo zijn, maar als je de uitgaven onder de loep neemt die de gemeentelijke overheden de afgelopen 10 jaar hebben gestoken in hun lokale voetbalclub, dan zie je dat de gemeentekas 400 miljoen euro heeft bijgedragen aan betaald voetbalorganisaties in de Eredivisie, waarvan in alle redelijkheid mag worden verwacht dat die zichzelf overeind houden. Deel je dit bedrag door 10, dan hou je 40 miljoen euro per jaar over, dat de gemeentes jaarlijs bijdragen aan de clubkas van hun eredivisieclub. Dat is EUR 2,50 per Nederlander per jaar, ongeacht leeftijd, geslacht, werkloos of niet… of de Nederlander nou voetbalminnend is, of niet. Er is geen museum, schouwburg of theater ter wereld die jaarlijks 40 miljoen euro aan belastinggeld op de balans kan bijschrijven. Bovendien; een schouwburg krijgt geen geld als er geen toneelstukken plaatsvinden. Een voetbalclub krijgt wel geld; ook al wordt er in het stadion niet gespeeld. En bij de zojuist genoemde bedragen zit bijvoorbeeld geen politie-inzet tijdens en rond de wedstrijd. De speelsteden zijn gezwicht voor het zwakke argument van de voetbalbedrijven, die het helemaal niet zagen zitten om zelf te betalen voor politie-inzet tijdens en rond de wedstrijden. Politie-inzet is een kostenpost die kan oplopen tot enkele tonnen per wedstrijd. En dat kan de lokale gemeenschap ook nog eens gaan ophoesten. Het zwakke argument van de betaald voetbalclubs was dat de kaartjes duurder zouden worden, als de clubs zelf zouden moeten gaan betalen voor de politie-inzet. Wat maakt dat uit? Op elke luchthaven ter wereld betaal je je scheel aan veiligheidstoeslagen, en dan moet de lokale gemeenschap maar krom gaan liggen voor de inzet van politie om een handje vol idiote supporters in toom te houden. Terwijl je dit met een algemeen drankverbod, zoals burgemeester Aboutaleb van Rotterdam tijdens de bekerwedstrijd Feyenoord – Ajax deed, ook kan bereiken. Een prima actie van Aboutaleb. Maar nog steeds betaalde Rotterdam de politie-inzet zelf.
Volgens de videoboodschap van Derksen blijven raddraaiers dus in het stadion en komen ze niet in de binnenstad. En dus moet de hele gemeenschap E 2,50 aan de lokale voetbalclub betalen om raddraaiers uit de binnenstad te houden. En daar komt, als de gemeente Tilburg besluit de 5 miljoen euro van Willem II op zich te nemen, voor de Tilburgers nog eens E 24,00 bij. Maar, meneer Derksen, kijkt u eens naar hoe lang een wedstrijd duurt: Een half uur vóór aanvang van de wedstrijd aanwezig zijn + de eerste helft van 45 minuten + pauze 15 minuten + tweede helft 45 minuten + 5 minuten extra speeltijd + een half uur na de wedstrijd om het stadion te verlaten = 170 minuten per wedstrijd, per week. Er wordt een uit- en een thuiswedstrijd gespeeld, dus dat is 170 minuten, gedeeld door 2 is 85 minuten per week, dat raddraaiers geen boshokje vernielen of amok maken in de (in dit geval) Tilburgse binnenstad. Meneer Derksen: zijn bezoekers van theaters, schouwburgen en musea zulke raddraaiers dat de lokale gemeenschap er E 26,50 per persoon, per jaar (ongeacht ras, geslacht en leeftijd) voor over heeft om ze 85 minuten per week in een hok te duwen, opdat ze maar rustig maar blijven? En denkt u echt dat 85 minuten per week het verschil maakt? Er blijven nog ruim 6.600 minuten per week over om wel rommel te trappen (60 minuten per uur * (24 uur per dag -/- 8 uur slapen) = 960 minuten per dag * 7 dagen per week = 6720 minuten en daarvan moeten dus nog 85 minuten worden afgetrokken = 6635 minuten).
Meneer Derksen, als u zegt dat musea, theaters en schouwburgen ook zwaar worden gesubsidieerd, dan heb ik nog een mooi rekensommetje voor u. Als we er vanuit gaan dat de Nederlandse gemeenschap jaarlijks 40 miljoen euro ophoest, om overbetaalde en zeer matig spelende voetballers aan het werk te houden (zeg maar: veredelde Melkert-banen), moet u eens kijken wat het kost, om die overbetaalde tweederangs voetballers wekelijks over het veld te zien hollen: Als er 24 wedstrijden per jaar in een stadion worden gespeeld (17 competitiewedstrijden thuis + een aantal bekerwedstrijden), dan zit het stadion per jaar (25 maal 170 minuten) 4.250 minuten vol. Dan delen we die 40 miljoen die we als belastingbetaler jaarlijks in de eredivisie stoppen, door het aantal gespeelde minuten van 4.250 en dan kost een minuutje voetbal kijken de belastingbetaler E 9411,77. Hier zitten de kosten van politie-inzet en de E 20 miljoen per jaar die staatsomroep NOS jaarlijks ophoest voor de uitzendrechten op radio en TV nog niet eens bij. Een onvoorstelbaar hoog bedrag, vind u niet?
Mijn punt is helder: de Nederlandse eredivisie moet verschoond worden van clubs die een financieel wanbeleid voeren. De KNVB kan niet alle licenties in gaan trekken van alle voetbalorganisaties die een financieel wanbeleid voeren,want dan blijft er geen competitie meer over. Dus laat de KNVB het maar via de natuurlijke weg verlopen. Eerder gingen om deze reden al FC Haarlem en BV Veendam heen; Willem II heeft de twijfelachtige primeur de eerste Eredivisieclub te zijn, die de deuren hoogstwaarschijnlijk moet gaan sluiten. En dat is eigenlijk maar goed ook. Elke commercieel opererende organisatie die een financieel wanbeleid voert, moet daaraan op den duur ten onder gaan en niet beloond worden met belastinggeld. De Tilburgse gemeenschap hoeft geen E 26,50 per jaar aan Willem II te betalen voor een financieel wanbeleid en om wekelijks overbetaalde en matig spelende voetballers over een veld te zien hollen. Als Willem II overeind wordt gehouden met privaat geld, is dat natuurlijk een heel ander verhaal. Maar de belastingbetaler hoeft niet op te draaien voor een bedrijf, dat verondersteld wordt zichzelf te bedruipen. Zeker niet in een tijd dat diezelfde belastingbetaler mag gaan opdraaien voor de kosten van de kredietcrisis, die is veroorzaakt door een stelletje bankdirecteuren en –managers. Er zal de komende 4 – 7 jaar zwaar worden bezuinigd op allerlei openbare voorzieningen, zoals zorg, onderwijs en tal van andere zaken. Het is simpelweg onverkoopbaar om aan de ene kant de huren met ruim 60% te verhogen, en aan de andere kant een betaald voetbalorganisatie die een financieel wanbeleid voert, met belastinggeld overeind te houden. Het bestuur van Willem II spreekt van een lening die het zou moeten krijgen van de gemeente Tilburg om de 5 miljoen euro schuld te dekken. Maar het is geen lening: het geld komt namelijk nooit meer terug, want volgend jaar klopt Willem II wéér bij de gemeente aan. En het daar daarop wéér en dan wéér. En dan moet het college van Burgemeester en Wethouders van de stad Tilburg zijn rug recht houden en een stok tussen de spaken steken: Genoeg is genoeg. Dat Willem II weer van voren af aan moet beginnen, is eigenlijk maar het beste. En het probleem speelt zich niet alleen af in Tilburg, maar ook in Arnhem, Kerkrade, Breda, Utrecht en vele andere steden. Alleen (nog) niet in Enschedé en Eindhoven. Nog niet. Maar al deze gemeentes zouden zich achter de oren moeten krabben en zich afvragen of ze betaald voetbalclubs moeten blijven steunen. Moet spelers met overheidsgeld meer dan EUR 300.000 per jaar worden betaald, terwijl er aan de andere kant fors wordt bezuinigd op onderwijs, zorg en andere openbare voorzieningen, waar iedereen wel wat aan heeft? Het antwoord is helder: clubs die een financieel wanbeleid voeren, moeten daarvoor niet nog eens beloond worden door de lokale gemeenschap. Ze moeten daardoor juist worden gestraft. En die enige logische straf die je die clubs kunt geven is een faillissement.
Maar het zou goed zijn als de Tilburgse bevolking nu eens in opstand zou komen en een halt toe roept aan het smijten van gemeenschapsgeld in een bodemloze put als een voetbalclub. De Tilburgse gemeenteraad zal het niet met me eens zijn, maar een noodlijdende eredivisieclub is geen goede reclame voor je stad. Een stad zonder eredivisieclub kan ook gewoon stad zijn. En je moet je als stad ook afvragen of je in deze tijd van bezuinigingen niet eens een halt moet zetten op het pretpakket en dat belastinggeld wat de inwoners van je stad jaarlijks op hoesten, nou eens te besteden aan zaken waar iedereen wat aan heeft. Voetbalgoeroe Johan Derksen, die denkt dat hij overal verstand van heeft, gaf vorig jaar in een videocolumn zijn ongezouten mening; hij vond onomwonden dat de overheden moreel verplicht waren de lokale voetbalclub te steunen. Volgens hem krijgen theaters, schouwburgen en musea in Nederland ook subsidie. Bovendien, zo meende Derksen, houdt het openhouden van het lokale stadion de jeugd van de straat. Zij gaan dan geen rellen schoppen in de binnenstad, maar blijven keurig in het stadion.
Nou, meneer Derksen, dat kan dan wel zo zijn, maar als je de uitgaven onder de loep neemt die de gemeentelijke overheden de afgelopen 10 jaar hebben gestoken in hun lokale voetbalclub, dan zie je dat de gemeentekas 400 miljoen euro heeft bijgedragen aan betaald voetbalorganisaties in de Eredivisie, waarvan in alle redelijkheid mag worden verwacht dat die zichzelf overeind houden. Deel je dit bedrag door 10, dan hou je 40 miljoen euro per jaar over, dat de gemeentes jaarlijs bijdragen aan de clubkas van hun eredivisieclub. Dat is EUR 2,50 per Nederlander per jaar, ongeacht leeftijd, geslacht, werkloos of niet… of de Nederlander nou voetbalminnend is, of niet. Er is geen museum, schouwburg of theater ter wereld die jaarlijks 40 miljoen euro aan belastinggeld op de balans kan bijschrijven. Bovendien; een schouwburg krijgt geen geld als er geen toneelstukken plaatsvinden. Een voetbalclub krijgt wel geld; ook al wordt er in het stadion niet gespeeld. En bij de zojuist genoemde bedragen zit bijvoorbeeld geen politie-inzet tijdens en rond de wedstrijd. De speelsteden zijn gezwicht voor het zwakke argument van de voetbalbedrijven, die het helemaal niet zagen zitten om zelf te betalen voor politie-inzet tijdens en rond de wedstrijden. Politie-inzet is een kostenpost die kan oplopen tot enkele tonnen per wedstrijd. En dat kan de lokale gemeenschap ook nog eens gaan ophoesten. Het zwakke argument van de betaald voetbalclubs was dat de kaartjes duurder zouden worden, als de clubs zelf zouden moeten gaan betalen voor de politie-inzet. Wat maakt dat uit? Op elke luchthaven ter wereld betaal je je scheel aan veiligheidstoeslagen, en dan moet de lokale gemeenschap maar krom gaan liggen voor de inzet van politie om een handje vol idiote supporters in toom te houden. Terwijl je dit met een algemeen drankverbod, zoals burgemeester Aboutaleb van Rotterdam tijdens de bekerwedstrijd Feyenoord – Ajax deed, ook kan bereiken. Een prima actie van Aboutaleb. Maar nog steeds betaalde Rotterdam de politie-inzet zelf.
Volgens de videoboodschap van Derksen blijven raddraaiers dus in het stadion en komen ze niet in de binnenstad. En dus moet de hele gemeenschap E 2,50 aan de lokale voetbalclub betalen om raddraaiers uit de binnenstad te houden. En daar komt, als de gemeente Tilburg besluit de 5 miljoen euro van Willem II op zich te nemen, voor de Tilburgers nog eens E 24,00 bij. Maar, meneer Derksen, kijkt u eens naar hoe lang een wedstrijd duurt: Een half uur vóór aanvang van de wedstrijd aanwezig zijn + de eerste helft van 45 minuten + pauze 15 minuten + tweede helft 45 minuten + 5 minuten extra speeltijd + een half uur na de wedstrijd om het stadion te verlaten = 170 minuten per wedstrijd, per week. Er wordt een uit- en een thuiswedstrijd gespeeld, dus dat is 170 minuten, gedeeld door 2 is 85 minuten per week, dat raddraaiers geen boshokje vernielen of amok maken in de (in dit geval) Tilburgse binnenstad. Meneer Derksen: zijn bezoekers van theaters, schouwburgen en musea zulke raddraaiers dat de lokale gemeenschap er E 26,50 per persoon, per jaar (ongeacht ras, geslacht en leeftijd) voor over heeft om ze 85 minuten per week in een hok te duwen, opdat ze maar rustig maar blijven? En denkt u echt dat 85 minuten per week het verschil maakt? Er blijven nog ruim 6.600 minuten per week over om wel rommel te trappen (60 minuten per uur * (24 uur per dag -/- 8 uur slapen) = 960 minuten per dag * 7 dagen per week = 6720 minuten en daarvan moeten dus nog 85 minuten worden afgetrokken = 6635 minuten).
Meneer Derksen, als u zegt dat musea, theaters en schouwburgen ook zwaar worden gesubsidieerd, dan heb ik nog een mooi rekensommetje voor u. Als we er vanuit gaan dat de Nederlandse gemeenschap jaarlijks 40 miljoen euro ophoest, om overbetaalde en zeer matig spelende voetballers aan het werk te houden (zeg maar: veredelde Melkert-banen), moet u eens kijken wat het kost, om die overbetaalde tweederangs voetballers wekelijks over het veld te zien hollen: Als er 24 wedstrijden per jaar in een stadion worden gespeeld (17 competitiewedstrijden thuis + een aantal bekerwedstrijden), dan zit het stadion per jaar (25 maal 170 minuten) 4.250 minuten vol. Dan delen we die 40 miljoen die we als belastingbetaler jaarlijks in de eredivisie stoppen, door het aantal gespeelde minuten van 4.250 en dan kost een minuutje voetbal kijken de belastingbetaler E 9411,77. Hier zitten de kosten van politie-inzet en de E 20 miljoen per jaar die staatsomroep NOS jaarlijks ophoest voor de uitzendrechten op radio en TV nog niet eens bij. Een onvoorstelbaar hoog bedrag, vind u niet?
Mijn punt is helder: de Nederlandse eredivisie moet verschoond worden van clubs die een financieel wanbeleid voeren. De KNVB kan niet alle licenties in gaan trekken van alle voetbalorganisaties die een financieel wanbeleid voeren,want dan blijft er geen competitie meer over. Dus laat de KNVB het maar via de natuurlijke weg verlopen. Eerder gingen om deze reden al FC Haarlem en BV Veendam heen; Willem II heeft de twijfelachtige primeur de eerste Eredivisieclub te zijn, die de deuren hoogstwaarschijnlijk moet gaan sluiten. En dat is eigenlijk maar goed ook. Elke commercieel opererende organisatie die een financieel wanbeleid voert, moet daaraan op den duur ten onder gaan en niet beloond worden met belastinggeld. De Tilburgse gemeenschap hoeft geen E 26,50 per jaar aan Willem II te betalen voor een financieel wanbeleid en om wekelijks overbetaalde en matig spelende voetballers over een veld te zien hollen. Als Willem II overeind wordt gehouden met privaat geld, is dat natuurlijk een heel ander verhaal. Maar de belastingbetaler hoeft niet op te draaien voor een bedrijf, dat verondersteld wordt zichzelf te bedruipen. Zeker niet in een tijd dat diezelfde belastingbetaler mag gaan opdraaien voor de kosten van de kredietcrisis, die is veroorzaakt door een stelletje bankdirecteuren en –managers. Er zal de komende 4 – 7 jaar zwaar worden bezuinigd op allerlei openbare voorzieningen, zoals zorg, onderwijs en tal van andere zaken. Het is simpelweg onverkoopbaar om aan de ene kant de huren met ruim 60% te verhogen, en aan de andere kant een betaald voetbalorganisatie die een financieel wanbeleid voert, met belastinggeld overeind te houden. Het bestuur van Willem II spreekt van een lening die het zou moeten krijgen van de gemeente Tilburg om de 5 miljoen euro schuld te dekken. Maar het is geen lening: het geld komt namelijk nooit meer terug, want volgend jaar klopt Willem II wéér bij de gemeente aan. En het daar daarop wéér en dan wéér. En dan moet het college van Burgemeester en Wethouders van de stad Tilburg zijn rug recht houden en een stok tussen de spaken steken: Genoeg is genoeg. Dat Willem II weer van voren af aan moet beginnen, is eigenlijk maar het beste. En het probleem speelt zich niet alleen af in Tilburg, maar ook in Arnhem, Kerkrade, Breda, Utrecht en vele andere steden. Alleen (nog) niet in Enschedé en Eindhoven. Nog niet. Maar al deze gemeentes zouden zich achter de oren moeten krabben en zich afvragen of ze betaald voetbalclubs moeten blijven steunen. Moet spelers met overheidsgeld meer dan EUR 300.000 per jaar worden betaald, terwijl er aan de andere kant fors wordt bezuinigd op onderwijs, zorg en andere openbare voorzieningen, waar iedereen wel wat aan heeft? Het antwoord is helder: clubs die een financieel wanbeleid voeren, moeten daarvoor niet nog eens beloond worden door de lokale gemeenschap. Ze moeten daardoor juist worden gestraft. En die enige logische straf die je die clubs kunt geven is een faillissement.
vrijdag 14 mei 2010
Minachting in de race om kijkcijfers en geld
Vandaag publiceerde De Telegraaf een interview met het 10-jarige jongetje Robin van Assau. De 10-jarige Robin overleefde als enige de vliegramp van afgelopen donderdag, waarbij de overige 104 mensen aan boord de dood vonden. Het ongeluk in Libië is met vraagtekens omgeven. Bij het ongeluk vonden 70 landgenoten de dood, maar Robin overleefde als enige de crash. De Nederlandse media waren vervolgens niet meer te houden en doken als een schol piranha’s op het onderwerp. Meteen na de ramp brak er een totale gekte uit onder Nederlandse journalisten en iedereen die zich daarvoor uitgaf. In de hysterie die zich inmiddels meester had gemaakt van het Nederlandse journaille, ging men naarstig op zoek was naar feitjes en schoven ze elke idioot, die ook maar iets wist van vliegtuigen, een microfoon onder de neus. De arme man werd meteen gebombardeerd tot hoogleraar lucht- en ruimtevaarttechniek en deed vervolgens zijn zegje. Nou ja.. er kwamen woorden uit zijn mond en meer ook niet. Want als hem werd gevraagd naar de oorzaak, was het (overigens geheel terechte en enig juiste) antwoord steevast:"Laten we eerst de uitkomsten van de Zwarte Doos afwachten". Elk radio- en televisieprogramma had zo zijn eigen hoogleraar lucht- en ruimtevaarttechniek (terwijl die leerstoel maar aan twee universiteiten in Nederland wordt gedoceerd: in Delft en in Eindhoven), waardoor er ineens 17 miljoen hoogleraren lucht- en ruimtevaarttechniek waren. Op zich vond ik dat al niet om aan te horen, omdat geen van de heren iets kon vertellen over de oorzaak van de ramp. Maar eigenlijk is dat het minst erge wat er sinds de ramp met het toestel is gebeurd.
Ik ga in dit bericht niet speculeren over de oorzaak van de ramp. Dat wordt momenteel onderzocht. Omdat het Nederlandse journaille blijkbaar geen enkel vertrouwen heeft in het onderzoek door de Libische autoriteiten, rukken ze zelf maar uit en struinen ze op hun grote boeren Hollandse klompen met tientallen camera's en fototoestellen over de rampplaats, in de hoop de eerste te zijn die de oorzaak kan achterhalen. "Want als wij de eerste zijn, hebben wij ook de meeste kijkers en dus de meeste advertentie-inkomsten", zo denken ze. Zonder enig respect worden boarding kaarten getoond (met daarop nog duidelijk leesbaar de naam van de passagier), dagboeken en andere persoonlijke bezittingen van de overleden passagiers. Tot in detail wordt alles in beeld gebracht. Alsof het voltallige Nederlandse journaille al weet, wat er precies is gebeurd, doen ze in het laatste journaal verslag van wat ze hebben gezien. Voor de thuisblijvende journalisten blijft er niets anders over dan de familieleden van de overleden passagiers lastig te vallen met de meest domme vragen als:"Hoe voelt u zich nu?" en "Wat ging er door u heen, toen u dit nieuws hoorde?" of "Wanneer hoorde u het nieuws?" en "Hoorde u het nieuws wel op tijd?".
Maar schaamtelozer, maar vooral smakelozer is eigenlijk wel dat het voltallige Nederlandse journaille zich schuldig maakt aan eeuwige sensatiezucht. In mijn berichtje over Jack de Vries heb ik me daarover al zorgen gemaakt. Maar de liefdesaffaire van de vandaag afgetreden staatssecretaris van Defensie Jack de Vries is staat eigenlijk tot in geen verhouding tot wat er gisteren en vandaag allemaal op het Nederlandse televisiescherm voorbij is gekomen. Op zoek naar feitjes over de ramp lijkt alles geoorloofd te zijn en gaan dan ook alle remmen los. De Telegraaf publiceerde deze ochtend een interview met het jochie Robin pontificaal op de voorpagina. De verschrikkelijk smakeloze krant van wakker Nederland gaf de arts de schuld, die tijdens of direct na het interview met De Telegraaf zijn GSM aan Robin gaf om met verslaggeefster Jolande van de Graaf van De Telegraaf te praten. Als het al zo was, dat die dokter dat deed (wat aannemelijk is, omdat die man misschien niet goed of helemaal geen Engels sprak), hoeveel tikken van de molenwiek moet die verslaggeefster van die wansmakelijke krant van wakker Nederland dan hebben gekregen om een 10-jarig kind, dat op de intensive care-afdeling ligt van een ziekenhuis in Tripoli en net een operatie heeft ondergaan... om dat kind te ondervragen en dat volledige interview te publiceren op de voorpagina van de krant van wakker Nederland. Het arme schaap heeft zijn ouders en zijn broertje verloren en dan ga je omwille van een hogere verkoop van je krant zijn verhaal publiceren en dan nog op de voorpagina? Als je dat doet, heb je je 7 grijze cellen in je bovenkamer toch even niet op een rijtje, lijkt me.
Maar het is niet alleen het wanstaltige gedrag van De Telegraaf die het bedenkelijk lage niveau van het Nederlandse journaille aangeeft. Ongeruster en misschien wel nog smakelozer is des te meer dat kranten en internetpagina's foto's van overleden vliegtuigpassagiers schaamteloos van Hyves of FaceBook halen en publiceren. Nabestaanden worden pontificaal op de camera gezet. Ze kunnen hun verdriet niet verbergen, omdat ze een familielid, vriend of vriendin zijn verloren. Het Nederlandse journaille smult van dit soort beelden en laat hun camera’s snorren. Actualiteitenrubriek EenVandaag spant hierin de kroon en liet gisteren een YouTube-filmpje zien van de overleden moeder van Robin. Verslaggeefster Esther Eikelenboom gaf daarbij nog het ziekelijk smerige commentaar:"Dit is Trudie, de moeder van Robin. Die is nu dood". Ik heb nog nooit van mijn leven zulke wansmakelijke en respectloze televisie gezien. Het was walgelijk en schaamteloos tegelijkertijd. Die jongen ligt daar in een ziekenhuis, ver weg in Tripoli en hier in Nederland heeft de amateuristische verslaggeefster Esther Eikelenboom met een kronkel in haar hoofd het onsmakelijk gore lef om een YouTube-filmpje van zijn overleden moeder op de nationale televisie te tonen. Het is smakeloos en respectloos. De redactie van EenVandaag zou collectief ontslag moeten nemen en publiekelijk excuses moeten aanbieden, aan Robin en zijn familie. Daarna moeten ze voor de rest van hun leven aan de slag gaan als afwashulp of de bloemperkjes in dorpen en steden gaan bijhouden. En voor straf gaat al het geld dat daarmee wordt opgehaald, naar Robin. Voor de rest van zijn leven zou hij moeten worden onderhouden door de redacties van EenVandaag en De Telegraaf, te beginnen met de (extra) inkomsten die EenVandaag en De Telegraaf hebben genoten met het publiceren van deze berichten. Want redacteurs en redactrices met zulk weinig respect voor een mensenleven, verdienen het niet om een fatsoenlijke baan te bekleden.
Maar als het bij het bedenkelijk maar vooral ziekelijk en misselijkmakend lage niveau van EenVandaag en de Telegraaf bleef, was het allemaal nog redelijk te behappen. Het gaat eigenlijk alle perken van de ethiek te buiten, maar misschien weten ze niet beter, zou je dan kunnen denken. Het overschrijdt alle grenzen van het toelaatbare. Maar liever dat zij het doen, dan iemand die wel verstand heeft. Misschien is hun IQ niet veel hoger dan de inhoud van een lekke fietsband. Je zou de editie van vandaag van De Telegraaf in het openbaar ritueel kunnen verbranden of hoofdredacteur Jules Paradijs samen met de voltallige redactie van EenVandaag aan een schandpaal midden op de Dam in Amsterdam kunnen vastbinden, zodat voorbijgangers ze een week lang kunnen bekogelen met rotte eieren en tomaten. Je zou de redacties van EenVandaag en De Telegraaf kunnen lastig vallen dooreen serie naaktfoto’s Esther Eikelenboom en Jolande van der Graaf te publiceren of hun bank- of credit cardgegevens met PIN-code langs alle huishoudens in Nederland te verspreiden. Maar alle zenders en nieuwsprogramma's doen eraan mee. Van de NOS tot SBS6, van zogenaamde 'linkse media' tot 'rechtse' kranten... Alles jaagt op kijkcijfers en geld en daarmee is geen berg te hoog of dal te diep. Enige terughoudendheid en ethiek zou het bedenkelijk lage niveau van het Nederlandse journaille weer een beetje boven het niveau van Bild Zeitung of The Sun krijgen. Want de nabestaanden hebben het al moeilijk genoeg, nu ze familie of vrienden zijn verloren door dit verschrikkelijke ongeval.
Een publiekelijk excuus zou het minste zijn wat de media zouden kunnen doen. Alle Nederlandse kranten zouden morgen (zaterdag 15 mei 2010) met een open brief moeten komen, pagina groot, waarin ze publiekelijk excuses aanbiedt voor hun bespottelijke gedrag. De nieuwsrubrieken EenVandaag en het tot nu toe serieus geachte NOS Journaal en RTL Nieuws, zouden een hele dag lang publiekelijk hun excuses moeten aanbieden voor hun idiote acties. Daarnaast zou enige terughoudendheid bij toekomstige rampen gepast zijn. Dat je verslag doet van een (ernstige) gebeurtenis, is je beroep als journalist. Maar elk weetje, feitje of detail publiceren over de lichamen van de slachtoffers heen, is asociaal. Er zijn nou eenmaal dingen die het Nederlandse volk gewoon NIET wil weten! En mensen die dat soort dingen wel willen weten, hebben een al even laag IQ als de redacties van EenVandaag en De Telegraaf. Dit is geen vrije nieuwsgaring meer. Dit gaat alle grenzen van het ethisch toelaatbare te buiten. De verslaggeving rond de ramp met de 70 gestorven landgenoten is smerig, schaamteloos en respectloos (hoewel je je terecht af zou kunnen vragen of deze hysterie was uitgebroken als er 70 Britten of Duitsers waren omgekomen, want over de overige 34 slachtoffers reppen de krankzinnige Nederlandse media met geen woord). Het is mensonterend hoe de media met de nabestaanden en de enige overlevende van de vliegramp zijn omgegaan. Niet alleen De Telegraaf, maar alle media. Het is walgelijk en pijnlijk tegelijkertijd. Het laat zien dat het voltallige Nederlandse journaille is afgegleden tot een zeer bedenkelijk niveau. Het is minachting van een menselijk leven in de race om kijkcijfers en geld. En alleen al daarom bespottelijk!
Ik ga in dit bericht niet speculeren over de oorzaak van de ramp. Dat wordt momenteel onderzocht. Omdat het Nederlandse journaille blijkbaar geen enkel vertrouwen heeft in het onderzoek door de Libische autoriteiten, rukken ze zelf maar uit en struinen ze op hun grote boeren Hollandse klompen met tientallen camera's en fototoestellen over de rampplaats, in de hoop de eerste te zijn die de oorzaak kan achterhalen. "Want als wij de eerste zijn, hebben wij ook de meeste kijkers en dus de meeste advertentie-inkomsten", zo denken ze. Zonder enig respect worden boarding kaarten getoond (met daarop nog duidelijk leesbaar de naam van de passagier), dagboeken en andere persoonlijke bezittingen van de overleden passagiers. Tot in detail wordt alles in beeld gebracht. Alsof het voltallige Nederlandse journaille al weet, wat er precies is gebeurd, doen ze in het laatste journaal verslag van wat ze hebben gezien. Voor de thuisblijvende journalisten blijft er niets anders over dan de familieleden van de overleden passagiers lastig te vallen met de meest domme vragen als:"Hoe voelt u zich nu?" en "Wat ging er door u heen, toen u dit nieuws hoorde?" of "Wanneer hoorde u het nieuws?" en "Hoorde u het nieuws wel op tijd?".
Maar schaamtelozer, maar vooral smakelozer is eigenlijk wel dat het voltallige Nederlandse journaille zich schuldig maakt aan eeuwige sensatiezucht. In mijn berichtje over Jack de Vries heb ik me daarover al zorgen gemaakt. Maar de liefdesaffaire van de vandaag afgetreden staatssecretaris van Defensie Jack de Vries is staat eigenlijk tot in geen verhouding tot wat er gisteren en vandaag allemaal op het Nederlandse televisiescherm voorbij is gekomen. Op zoek naar feitjes over de ramp lijkt alles geoorloofd te zijn en gaan dan ook alle remmen los. De Telegraaf publiceerde deze ochtend een interview met het jochie Robin pontificaal op de voorpagina. De verschrikkelijk smakeloze krant van wakker Nederland gaf de arts de schuld, die tijdens of direct na het interview met De Telegraaf zijn GSM aan Robin gaf om met verslaggeefster Jolande van de Graaf van De Telegraaf te praten. Als het al zo was, dat die dokter dat deed (wat aannemelijk is, omdat die man misschien niet goed of helemaal geen Engels sprak), hoeveel tikken van de molenwiek moet die verslaggeefster van die wansmakelijke krant van wakker Nederland dan hebben gekregen om een 10-jarig kind, dat op de intensive care-afdeling ligt van een ziekenhuis in Tripoli en net een operatie heeft ondergaan... om dat kind te ondervragen en dat volledige interview te publiceren op de voorpagina van de krant van wakker Nederland. Het arme schaap heeft zijn ouders en zijn broertje verloren en dan ga je omwille van een hogere verkoop van je krant zijn verhaal publiceren en dan nog op de voorpagina? Als je dat doet, heb je je 7 grijze cellen in je bovenkamer toch even niet op een rijtje, lijkt me.
Maar het is niet alleen het wanstaltige gedrag van De Telegraaf die het bedenkelijk lage niveau van het Nederlandse journaille aangeeft. Ongeruster en misschien wel nog smakelozer is des te meer dat kranten en internetpagina's foto's van overleden vliegtuigpassagiers schaamteloos van Hyves of FaceBook halen en publiceren. Nabestaanden worden pontificaal op de camera gezet. Ze kunnen hun verdriet niet verbergen, omdat ze een familielid, vriend of vriendin zijn verloren. Het Nederlandse journaille smult van dit soort beelden en laat hun camera’s snorren. Actualiteitenrubriek EenVandaag spant hierin de kroon en liet gisteren een YouTube-filmpje zien van de overleden moeder van Robin. Verslaggeefster Esther Eikelenboom gaf daarbij nog het ziekelijk smerige commentaar:"Dit is Trudie, de moeder van Robin. Die is nu dood". Ik heb nog nooit van mijn leven zulke wansmakelijke en respectloze televisie gezien. Het was walgelijk en schaamteloos tegelijkertijd. Die jongen ligt daar in een ziekenhuis, ver weg in Tripoli en hier in Nederland heeft de amateuristische verslaggeefster Esther Eikelenboom met een kronkel in haar hoofd het onsmakelijk gore lef om een YouTube-filmpje van zijn overleden moeder op de nationale televisie te tonen. Het is smakeloos en respectloos. De redactie van EenVandaag zou collectief ontslag moeten nemen en publiekelijk excuses moeten aanbieden, aan Robin en zijn familie. Daarna moeten ze voor de rest van hun leven aan de slag gaan als afwashulp of de bloemperkjes in dorpen en steden gaan bijhouden. En voor straf gaat al het geld dat daarmee wordt opgehaald, naar Robin. Voor de rest van zijn leven zou hij moeten worden onderhouden door de redacties van EenVandaag en De Telegraaf, te beginnen met de (extra) inkomsten die EenVandaag en De Telegraaf hebben genoten met het publiceren van deze berichten. Want redacteurs en redactrices met zulk weinig respect voor een mensenleven, verdienen het niet om een fatsoenlijke baan te bekleden.
Maar als het bij het bedenkelijk maar vooral ziekelijk en misselijkmakend lage niveau van EenVandaag en de Telegraaf bleef, was het allemaal nog redelijk te behappen. Het gaat eigenlijk alle perken van de ethiek te buiten, maar misschien weten ze niet beter, zou je dan kunnen denken. Het overschrijdt alle grenzen van het toelaatbare. Maar liever dat zij het doen, dan iemand die wel verstand heeft. Misschien is hun IQ niet veel hoger dan de inhoud van een lekke fietsband. Je zou de editie van vandaag van De Telegraaf in het openbaar ritueel kunnen verbranden of hoofdredacteur Jules Paradijs samen met de voltallige redactie van EenVandaag aan een schandpaal midden op de Dam in Amsterdam kunnen vastbinden, zodat voorbijgangers ze een week lang kunnen bekogelen met rotte eieren en tomaten. Je zou de redacties van EenVandaag en De Telegraaf kunnen lastig vallen dooreen serie naaktfoto’s Esther Eikelenboom en Jolande van der Graaf te publiceren of hun bank- of credit cardgegevens met PIN-code langs alle huishoudens in Nederland te verspreiden. Maar alle zenders en nieuwsprogramma's doen eraan mee. Van de NOS tot SBS6, van zogenaamde 'linkse media' tot 'rechtse' kranten... Alles jaagt op kijkcijfers en geld en daarmee is geen berg te hoog of dal te diep. Enige terughoudendheid en ethiek zou het bedenkelijk lage niveau van het Nederlandse journaille weer een beetje boven het niveau van Bild Zeitung of The Sun krijgen. Want de nabestaanden hebben het al moeilijk genoeg, nu ze familie of vrienden zijn verloren door dit verschrikkelijke ongeval.
Een publiekelijk excuus zou het minste zijn wat de media zouden kunnen doen. Alle Nederlandse kranten zouden morgen (zaterdag 15 mei 2010) met een open brief moeten komen, pagina groot, waarin ze publiekelijk excuses aanbiedt voor hun bespottelijke gedrag. De nieuwsrubrieken EenVandaag en het tot nu toe serieus geachte NOS Journaal en RTL Nieuws, zouden een hele dag lang publiekelijk hun excuses moeten aanbieden voor hun idiote acties. Daarnaast zou enige terughoudendheid bij toekomstige rampen gepast zijn. Dat je verslag doet van een (ernstige) gebeurtenis, is je beroep als journalist. Maar elk weetje, feitje of detail publiceren over de lichamen van de slachtoffers heen, is asociaal. Er zijn nou eenmaal dingen die het Nederlandse volk gewoon NIET wil weten! En mensen die dat soort dingen wel willen weten, hebben een al even laag IQ als de redacties van EenVandaag en De Telegraaf. Dit is geen vrije nieuwsgaring meer. Dit gaat alle grenzen van het ethisch toelaatbare te buiten. De verslaggeving rond de ramp met de 70 gestorven landgenoten is smerig, schaamteloos en respectloos (hoewel je je terecht af zou kunnen vragen of deze hysterie was uitgebroken als er 70 Britten of Duitsers waren omgekomen, want over de overige 34 slachtoffers reppen de krankzinnige Nederlandse media met geen woord). Het is mensonterend hoe de media met de nabestaanden en de enige overlevende van de vliegramp zijn omgegaan. Niet alleen De Telegraaf, maar alle media. Het is walgelijk en pijnlijk tegelijkertijd. Het laat zien dat het voltallige Nederlandse journaille is afgegleden tot een zeer bedenkelijk niveau. Het is minachting van een menselijk leven in de race om kijkcijfers en geld. En alleen al daarom bespottelijk!
donderdag 13 mei 2010
Het Billenhof
Tussen alle geweld van door elkaar heen kakelende hoogleraren en journalisten over de mogelijke oorzaak van de vliegramp in Tripoli, is er een baken van rust. Waar radioverslaggevers en andere media druk op zoek zijn naar de schuldvraag en iedere idioot die ook maar iets van vliegtuigen en luchtvaart afweet, een microfoon onder zijn neus duwen, zit een man eenzaam en alleen in zijn kamertje in een Haagse kazerne te piekeren over zijn toekomst. Nederland telt in minder dan 24 uur tijd meer dan 16 miljoen hoogleraren lucht- en ruimtevaarttechniek. En dat allemaal erop gericht wie er straks de nabestaanden moet gaan betalen. Maar dat kan Jack de Vrfies allemaal weinig schelen. De geestelijk vader van het CDA… de strateeg… de man die altijd nadacht over elke stap die zijn partij moest nemen en de uitwerkingen van die stap tot in de detail vooraf kon voorspellen en daardoor het CDA naar grote hoogtes leidde… de man die Wouter Bos uitmaakte voor draaikont en dat heel Nederland dat vervolgens liet overnemen… de man die de PvdA keer op keer op de knieën kreeg… Die man is nu slachtoffer van zijn eigen falen. Waar al jaren bekend is dat piloten seks hebben met stewardessen, dokters met verpleegsters en directeuren met secretaresses, doen ministers en staatssecretarissen het ook met hun ondergeschikten. Jack de Vries toverde deze week het Binnenhof om in het Billenhof.
Voor het eerst lijkt een ‘buitenvrouw’ (in Suriname en op de Antillen betekent ‘buitenvrouw’ liefkozend dat je een buitenechtelijke affaire hebt) ook in Nederland mee te gaan spelen in de verkiezingen. Tot nu toe liet het de Nederlanders koud wie het met wie deed en waarom. Als het maar een goed politicus was, dan liet het privé leven de kiezer koud. De PvdA spant tot nu toe de kroon met buitenechtelijke affaires: Paul de Pla (gemeenteraadslid in Nijmegen) en Rob Oudkerk (gemeenteraadslid Amsterdam) spannen de kroon. Jack de Vries is de eerste op het Binnenhof. De Christenen van het CDA, die het gezin als hoeksteen van de samenleving heeft, hebben zich inmiddels bij de sociaaldemocraten aangesloten. Opvallend is des te meer, dat niemand op het Binnenhof echt gebruik maakt van deze affaire. Er is geen enkele politieke partij die – zoals gehoopt door de sensatiemedia – deze Billenhof-affaire gaat gebruiken als zwakte van het CDA. Immers is het vrijwel zeker dat het CDA een nederlaag gaat behalen tijdens de komende Kamerverkiezingen op 9 juni. Mensen die werkzaam zijn op het Binnenhof, zijn ó zo bang dat zij na Jack de Vries de volgende zijn die onder de loep worden genomen. Want politici op het Binnenhof komen in contact met veel mensen uit allerlei lagen van de samenleving en dus kunnen er nog meer binnenvrouwen en buitenvrouwen rond lopen op of rond het Binnenhof. Politici zijn af en toe ook net mensen. Bekend is dat Jan Peter Balkenende (ook CDA) op deze manier aan ‘zijn’ Bianca is gekomen. Maar Balkenende was destijds vrijgezel, dus dat telt niet. Maar van links tot rechts houden alle partijen nu hun tanden stijf op elkaar. Waarschijnlijk omdat alle partijen van links tot rechts boter op hun hoofd hebben en omdat politici van links tot rechts van elkaar weten wie een ‘binnenvrouw’ (de vrouw waarmee je als man daadwerkelijk bent getrouwd) en wie een buitenvrouw heeft.
De zwevende kiezer kan de affaire niet echt bekoren. De storm waait (tot ongenoegen van de eeuwig naar sensatie zoekende Nederlandse media) over en iedereen gaat over tot de orde van de dag, alsof er niets is gebeurd. Anders dan in bijvoorbeeld de Verenigde Staten, Frankrijk, Verenigd Koninkrijk of Italië (waar de 75-jarige president het bed deelt met een inmiddels 18-jarig (naar tijdens de ‘eerste keer’ 17-jarig) meisje), boeit het de nuchtere Hollandse kiezer het niet wie het met wie doet op het Binnenhof. Zolang het land maar wordt geregeerd. Een buitenechtelijke affaire of een paar foto’s op je PC van een paar naakte dames is voor de Nederlandse kiezer nog geen diskwalificatie als politicus. Een eeuwige sollicitatieronde des te meer.
De CDA-kiezer kan deze Billenhof-affaire inmiddels niet zoveel (meer) schelen. De CDA-kiezer – die waarschijnlijk ook boter op z’n hoofd heeft – keert zijn partij niet de rug toe vanwege een overspelige staatssecretaris. Niet omdat een man in zijn menopauze het er nog één keer even van wil nemen, zoals dat ook lang geleden in zijn tienerjaren gebeurde. De CDA-kiezer loopt over van het CDA naar de PVV en door naar de VVD omdat Jan Peter Balkenende zich de afgelopen jaren niet echt als een krachtig leider heeft getoond. Omdat Balkenende liever internationale topconferenties afging, dan in Nederland het ontslagrecht te verdedigen en de eeuwige ruzie tussen PvdA enerzijds en Maxime Verhagen, Piet Hein Donner en Jack de Vries anderszijds te sussen. De CDA-kiezer moet niets meer van het CDA hebben, omdat Balkenende leiding gaf aan 5 kabinetten in 8 jaar tijd. Dat is een beetje veel van het goede. Dáárom keert de CDA-kiezer het CDA de rug toe. Niet vanwege een man, die denkt met zijn penis en voor wie een romantisch uitje niet een etentje bij kaarslicht is, maar een verblijf op een tentenkamp in Uruzgan. Jack de Vries moet hebben gedacht dat als het CDA verder kansloos is in deze bikkelharde verkiezingsstrijd tussen PvdA en VVD, zit er voor mij niets anders op dan weer dat jochie te worden dat hij ooit was.
Jack de Vries is net als veel andere mannen van zijn leeftijd: nog even de wilde Jack van weleer uithangen alvorens je de leeftijd van vijftig bereikt en dan moet gaan denken over een leven na je werkzame leven. Jack wilde nog even met een Harley-Davidson over Route 66 rijden; nog even met een paar vrienden de kroeg in en dronken worden. Achter de vrouwen aan. Net als vroeger. Hij wilde nog even naar nachtclubs en genieten van naaktfoto’s. Hij wilde nog een keer echt genieten van zijn leven. Nog even zijn mannelijkheid voelen. De oermens in Jack kwam naar boven. En waar PVV-leider Wilders de pers te links vindt, is de pers in werkelijkheid teveel op sensatie gericht. Als zelfs de serieus geachte kranten en nieuwsrubrieken de buitenechtelijke affaire van held Jack de Vries onder de loep nemen, kun je niet meer spreken van nieuwsgierigheid, maar van sensatiezucht. Jack de Vries is gewoon een held. Waar andere mannen van zijn leeftijd alleen maar stilletjes kunnen dromen van affaires met mooie vrouwen en rondrijden op hun Harley-Davidson, doet Jack het gewoon. Waar andere mannen van zijn leeftijd lief naar moeder te vrouw kijken en als een schoothondje opzitten en pootjes geven, gaat Jack nog één keer van bil. Andere mannen van zijn leeftijd hebben een grote mond tegen hun vrienden in de kroeg of na het voetballen in de kantine onder een biertje. Daar praten ze over wilde nachten met de prachtigste vrouwen. Jack praat niet. Jack sluit zich aan hij die andere Don Juan uit de polder: Jan Mulder. Jack neemt het er gewoon nog even van. Jack doet gewoon. Jack is alleen al daarom mijn held!
Voor het eerst lijkt een ‘buitenvrouw’ (in Suriname en op de Antillen betekent ‘buitenvrouw’ liefkozend dat je een buitenechtelijke affaire hebt) ook in Nederland mee te gaan spelen in de verkiezingen. Tot nu toe liet het de Nederlanders koud wie het met wie deed en waarom. Als het maar een goed politicus was, dan liet het privé leven de kiezer koud. De PvdA spant tot nu toe de kroon met buitenechtelijke affaires: Paul de Pla (gemeenteraadslid in Nijmegen) en Rob Oudkerk (gemeenteraadslid Amsterdam) spannen de kroon. Jack de Vries is de eerste op het Binnenhof. De Christenen van het CDA, die het gezin als hoeksteen van de samenleving heeft, hebben zich inmiddels bij de sociaaldemocraten aangesloten. Opvallend is des te meer, dat niemand op het Binnenhof echt gebruik maakt van deze affaire. Er is geen enkele politieke partij die – zoals gehoopt door de sensatiemedia – deze Billenhof-affaire gaat gebruiken als zwakte van het CDA. Immers is het vrijwel zeker dat het CDA een nederlaag gaat behalen tijdens de komende Kamerverkiezingen op 9 juni. Mensen die werkzaam zijn op het Binnenhof, zijn ó zo bang dat zij na Jack de Vries de volgende zijn die onder de loep worden genomen. Want politici op het Binnenhof komen in contact met veel mensen uit allerlei lagen van de samenleving en dus kunnen er nog meer binnenvrouwen en buitenvrouwen rond lopen op of rond het Binnenhof. Politici zijn af en toe ook net mensen. Bekend is dat Jan Peter Balkenende (ook CDA) op deze manier aan ‘zijn’ Bianca is gekomen. Maar Balkenende was destijds vrijgezel, dus dat telt niet. Maar van links tot rechts houden alle partijen nu hun tanden stijf op elkaar. Waarschijnlijk omdat alle partijen van links tot rechts boter op hun hoofd hebben en omdat politici van links tot rechts van elkaar weten wie een ‘binnenvrouw’ (de vrouw waarmee je als man daadwerkelijk bent getrouwd) en wie een buitenvrouw heeft.
De zwevende kiezer kan de affaire niet echt bekoren. De storm waait (tot ongenoegen van de eeuwig naar sensatie zoekende Nederlandse media) over en iedereen gaat over tot de orde van de dag, alsof er niets is gebeurd. Anders dan in bijvoorbeeld de Verenigde Staten, Frankrijk, Verenigd Koninkrijk of Italië (waar de 75-jarige president het bed deelt met een inmiddels 18-jarig (naar tijdens de ‘eerste keer’ 17-jarig) meisje), boeit het de nuchtere Hollandse kiezer het niet wie het met wie doet op het Binnenhof. Zolang het land maar wordt geregeerd. Een buitenechtelijke affaire of een paar foto’s op je PC van een paar naakte dames is voor de Nederlandse kiezer nog geen diskwalificatie als politicus. Een eeuwige sollicitatieronde des te meer.
De CDA-kiezer kan deze Billenhof-affaire inmiddels niet zoveel (meer) schelen. De CDA-kiezer – die waarschijnlijk ook boter op z’n hoofd heeft – keert zijn partij niet de rug toe vanwege een overspelige staatssecretaris. Niet omdat een man in zijn menopauze het er nog één keer even van wil nemen, zoals dat ook lang geleden in zijn tienerjaren gebeurde. De CDA-kiezer loopt over van het CDA naar de PVV en door naar de VVD omdat Jan Peter Balkenende zich de afgelopen jaren niet echt als een krachtig leider heeft getoond. Omdat Balkenende liever internationale topconferenties afging, dan in Nederland het ontslagrecht te verdedigen en de eeuwige ruzie tussen PvdA enerzijds en Maxime Verhagen, Piet Hein Donner en Jack de Vries anderszijds te sussen. De CDA-kiezer moet niets meer van het CDA hebben, omdat Balkenende leiding gaf aan 5 kabinetten in 8 jaar tijd. Dat is een beetje veel van het goede. Dáárom keert de CDA-kiezer het CDA de rug toe. Niet vanwege een man, die denkt met zijn penis en voor wie een romantisch uitje niet een etentje bij kaarslicht is, maar een verblijf op een tentenkamp in Uruzgan. Jack de Vries moet hebben gedacht dat als het CDA verder kansloos is in deze bikkelharde verkiezingsstrijd tussen PvdA en VVD, zit er voor mij niets anders op dan weer dat jochie te worden dat hij ooit was.
Jack de Vries is net als veel andere mannen van zijn leeftijd: nog even de wilde Jack van weleer uithangen alvorens je de leeftijd van vijftig bereikt en dan moet gaan denken over een leven na je werkzame leven. Jack wilde nog even met een Harley-Davidson over Route 66 rijden; nog even met een paar vrienden de kroeg in en dronken worden. Achter de vrouwen aan. Net als vroeger. Hij wilde nog even naar nachtclubs en genieten van naaktfoto’s. Hij wilde nog een keer echt genieten van zijn leven. Nog even zijn mannelijkheid voelen. De oermens in Jack kwam naar boven. En waar PVV-leider Wilders de pers te links vindt, is de pers in werkelijkheid teveel op sensatie gericht. Als zelfs de serieus geachte kranten en nieuwsrubrieken de buitenechtelijke affaire van held Jack de Vries onder de loep nemen, kun je niet meer spreken van nieuwsgierigheid, maar van sensatiezucht. Jack de Vries is gewoon een held. Waar andere mannen van zijn leeftijd alleen maar stilletjes kunnen dromen van affaires met mooie vrouwen en rondrijden op hun Harley-Davidson, doet Jack het gewoon. Waar andere mannen van zijn leeftijd lief naar moeder te vrouw kijken en als een schoothondje opzitten en pootjes geven, gaat Jack nog één keer van bil. Andere mannen van zijn leeftijd hebben een grote mond tegen hun vrienden in de kroeg of na het voetballen in de kantine onder een biertje. Daar praten ze over wilde nachten met de prachtigste vrouwen. Jack praat niet. Jack sluit zich aan hij die andere Don Juan uit de polder: Jan Mulder. Jack neemt het er gewoon nog even van. Jack doet gewoon. Jack is alleen al daarom mijn held!
woensdag 5 mei 2010
Groene energie is minder gevaarlijk voor de wereldvrede; maar wel te links
Sinds enkele dagen stromen er miljoenen liters ruwe olie de zee in, in de Golf van Mexico. Een boorplatform vatte vorige week vlam, zonk en nu loopt de olie rechtstreeks de zee in; Zoveel zelfs, dat er 6.000 vaten per dag mee kunnen worden gevuld. Er wordt stilletjes geroepen dat dat aantal wel eens zou kunnen vertienvudigen. Met als gevolg een olievlek met de oppervlakte van de provincies Utrecht, Gelderland en Overijssel samen. De Amerikaanse regering probeert met man en macht om de olievlek te stoppen, maar nu al driegt de grootste milieuramp sinds de ramp met de Exxon-Valdez, eind jaren '80. De Amerikaanse regering heeft gezegd dat BP, de gebruiker van het olieplatform, de economische- en ecologische schade zal moeten gaan betalen. Maar Exxon-Mobil, de eigenaar van de Exxon-Valdez, ging daar tegen in beroep en hoefde na 10 jaar procederen 'slechts' 24 miljoen dollar te betalen aan de duizenden mensen die schade hadden geleden door de ramp met dat schip. 24 miljoen dollar is een schijntje voor een oliemaatschappij, die 2 tot 3 miljard dollar per 3 maanden aan 100% pure winst op zijn bankrekening mag beschrijven. De ecologische schade werd geschat op enkele honderden miljoenen dollars, maar daar hebben de advocaten van Exxon-Mobil succesvol tegen geprocedeerd. En dat gaat met BP nu ook gebeuren.
BP claimde namelijk al eerder dat het niet de eigenaar was van het boorplatform. BP huurde het boorplatform van een firma genaamd Trans Ocean. BP zegt dat het dus niet aansprakelijk is, maar Trans Ocean. En Trans Ocean op haar beurt zegt alle regels van de Amerikaanse overheid keurig te hebben gevolgd. Maar volgens de regels in het huurcontract is BP verantwoordelijk. Immers, als je een auto huurt is de bestuurder van de auto verantwoordelijk voor het rijgedrag als hij een ongeluk veroorzaakt, niet de verhuurder. En zo gaat het, zoals het altijd gaat: Als alles goed loopt, wil iedereen verantwoordelijkheid nemen en geld vangen. Maar als het even slecht gaat, geeft niemand thuis. En zo ontaardt zich een politieke- en juridische strijd over de ruggen van honderden soorten beesten en planten die het gebied rijk is. En terwijl de verschillende belanghebbende partijen elkaar straks de rechtszaal uit vechten, sterven duizenden planten en dieren aan de ruwe olie die de zee in stroomt. BP mag dan hebben verklaart dat het alles zal doen, om de olie mee te helpen opruimen. Het zal nooit op hoeven draaien voor de ecologische schade.
De ramp met dit booreiland toont maar weer eens aan hoe afhankelijk de wereld nog steeds is van olie. Eerder toonde dat de oorlogen in Irak en Koeweit al aan. Ook in Afghanistan wordt gevochten. Niet vanwege de wereldvrede, maar omdat Afghanistan op een strategisch punt ligt voor de doorvoer van olie en gas. Een andere oorlog dreigt in het Noordpoolgebied. Daar vestigen Amerikanen, Canadezen, Noren en Russen zich op strategische punten. Vanwege het smelten van de ijskappen, komt een enorme olie- en gasvoorraad tevoorschijn die van de kwakkelende Russische havenstad Moermansk weer een welvarende gemeenschap kan maken. En daarmee wordt het Kremlin weer een stukje rijker. Maar ook de regeringen in Oslo en Ottawa claimen het gebied. De Amerikanen zien ondertussen dat de olievoorraden in het Midden Oosten afnemen en willen een nieuw infuus.
Tijdens de verschillende oorlogen om olie zijn honderdduizenden menselijke doden gevallen en een veelvoud van hen leeft in pure armoede, terwijl de Westerse wereld de olie met scheepsladingen tegelijkertijd weg haalt. Het geld dat ervoor wordt betaald, blijft hangen bij een stel corrupte generaals en dictators. De plaatselijke bevolking ziet er vrijwel niets van terug. Een systeem zoals in Noorwegen, waar alle publieke voorzieningen worden betaald uit de verkoop van olie door staatsoliebedrijf Statoil, is er helaas niet in alle landen. In veel landen betaalt de plaatselijke bevolking zelfs mee aan de eeuwige Westerse dorst naar olie. Een groot deel van de plaatselijke bevolking kan niet meer vissen in meren en zeeën, omdat bij de winning van olie giftige stoffen vrij komen en de oliemaatschappijen het niet zo nauw nemen met de plaatselijke milieuregels... als die er al zijn. De plaatselijke bevolking gaat dan maar verder met vissen, want er is niets anders te eten. Door het eten van vissen vol met cadmium en kwik wordt de plaatselijke bevolking ziek en sterft. En daarmee betaalt de lokale bevolking te hoogste prijs mee aan de immer groter wordende Westerse dorst naar olie.
Het toestoppen van een miljoentje hier en een miljoentje daar aan plaatselijke autoriteiten garandeert een vrije doortocht voor de oliemaatschappijen. Zij worden niet gehinderd en zien de lokale bevolking niet afsterven. China pakt het iets anders aan: in ruil voor het bouwen van wegen, scholen en andere publieke voorzieningen krijgen de Chinezen toegang tot Afrikaanse olie. Dit lijkt een ideale oplossing van de Chinezen, maar ook zij verliezen hun eigen zakelijke belangen niet uit het oog. De lokale dictator is de eerste die profiteert van de Chinese steun en bovendien steunt de Chinese regering de lokale dictator ook nog eens. China neemt het immers zelf ook niet zo nauw met de mensenrechten.
Hoewel er al meer dan tien jaar prachtige oplossingen zijn voor de steeds duurder wordende olie, worden die alternatieven nog steeds als te links gezien. En links is gevaarlijk en dus luistert niemand naar dat verhaal, en gaat stug door met het winnen van olie; Een tijdrovende, dure en erg gevaarlijke operatie, die dit soort rampen kan veroorzaken. Maar er zijn mogelijkheden voor windmolenparken, zonnecellen, waterkrachtcentrales en ga zo maar door. Allemaal oplossingen die de wereldwijde honger naar energie kunnen stillen, maar door een groot deel van de bevolking als te links wordt gezien. 5 windturbines kunnen een dorp of stadsdeel van pl/min 25.000 inwoners en jaar lang voorzien van de broodnodige energie. Maar windturbines zijn hoog en dat belemmert het uitzicht en dus gaan de prijzen van huizen naar beneden, zo klaagt de lokale bevolking van een stad of dorp. Alsof die vuilnishopen aan de rand van de stad een veraangenaming zijn. Alsof de stank van uitlaatgassen beter voor je gezondheid is, dan een paar windmolens voor je huis. Waar blijft in dat geval het vaak gehoorde cliché dat je gezondheid niet in geld uit te drukken is?
Of de ogen van de wereld door de catastrofale gebeurtenis in de Golf van Mexico nu geopend zijn, is echter nog maar de vraag. Blijkbaar voert de wereld liever oorlog na oorlog waarbij tientallen duizenden doden vallen en worden rampen zoals in de Golf van Mexico allemaal gewoon geslikt. Juist nu is het tijd om dit soort rampen te voorkomen. De oplossingen liggen zó voor je neus op straat. Maar de wereld wil per se afhankelijk blijven van dodelijke olie. Maar dat zal allemaal wel weer te links klinken en daarom gaan we maar weer gewoon over tot de orde van de dag.
BP claimde namelijk al eerder dat het niet de eigenaar was van het boorplatform. BP huurde het boorplatform van een firma genaamd Trans Ocean. BP zegt dat het dus niet aansprakelijk is, maar Trans Ocean. En Trans Ocean op haar beurt zegt alle regels van de Amerikaanse overheid keurig te hebben gevolgd. Maar volgens de regels in het huurcontract is BP verantwoordelijk. Immers, als je een auto huurt is de bestuurder van de auto verantwoordelijk voor het rijgedrag als hij een ongeluk veroorzaakt, niet de verhuurder. En zo gaat het, zoals het altijd gaat: Als alles goed loopt, wil iedereen verantwoordelijkheid nemen en geld vangen. Maar als het even slecht gaat, geeft niemand thuis. En zo ontaardt zich een politieke- en juridische strijd over de ruggen van honderden soorten beesten en planten die het gebied rijk is. En terwijl de verschillende belanghebbende partijen elkaar straks de rechtszaal uit vechten, sterven duizenden planten en dieren aan de ruwe olie die de zee in stroomt. BP mag dan hebben verklaart dat het alles zal doen, om de olie mee te helpen opruimen. Het zal nooit op hoeven draaien voor de ecologische schade.
De ramp met dit booreiland toont maar weer eens aan hoe afhankelijk de wereld nog steeds is van olie. Eerder toonde dat de oorlogen in Irak en Koeweit al aan. Ook in Afghanistan wordt gevochten. Niet vanwege de wereldvrede, maar omdat Afghanistan op een strategisch punt ligt voor de doorvoer van olie en gas. Een andere oorlog dreigt in het Noordpoolgebied. Daar vestigen Amerikanen, Canadezen, Noren en Russen zich op strategische punten. Vanwege het smelten van de ijskappen, komt een enorme olie- en gasvoorraad tevoorschijn die van de kwakkelende Russische havenstad Moermansk weer een welvarende gemeenschap kan maken. En daarmee wordt het Kremlin weer een stukje rijker. Maar ook de regeringen in Oslo en Ottawa claimen het gebied. De Amerikanen zien ondertussen dat de olievoorraden in het Midden Oosten afnemen en willen een nieuw infuus.
Tijdens de verschillende oorlogen om olie zijn honderdduizenden menselijke doden gevallen en een veelvoud van hen leeft in pure armoede, terwijl de Westerse wereld de olie met scheepsladingen tegelijkertijd weg haalt. Het geld dat ervoor wordt betaald, blijft hangen bij een stel corrupte generaals en dictators. De plaatselijke bevolking ziet er vrijwel niets van terug. Een systeem zoals in Noorwegen, waar alle publieke voorzieningen worden betaald uit de verkoop van olie door staatsoliebedrijf Statoil, is er helaas niet in alle landen. In veel landen betaalt de plaatselijke bevolking zelfs mee aan de eeuwige Westerse dorst naar olie. Een groot deel van de plaatselijke bevolking kan niet meer vissen in meren en zeeën, omdat bij de winning van olie giftige stoffen vrij komen en de oliemaatschappijen het niet zo nauw nemen met de plaatselijke milieuregels... als die er al zijn. De plaatselijke bevolking gaat dan maar verder met vissen, want er is niets anders te eten. Door het eten van vissen vol met cadmium en kwik wordt de plaatselijke bevolking ziek en sterft. En daarmee betaalt de lokale bevolking te hoogste prijs mee aan de immer groter wordende Westerse dorst naar olie.
Het toestoppen van een miljoentje hier en een miljoentje daar aan plaatselijke autoriteiten garandeert een vrije doortocht voor de oliemaatschappijen. Zij worden niet gehinderd en zien de lokale bevolking niet afsterven. China pakt het iets anders aan: in ruil voor het bouwen van wegen, scholen en andere publieke voorzieningen krijgen de Chinezen toegang tot Afrikaanse olie. Dit lijkt een ideale oplossing van de Chinezen, maar ook zij verliezen hun eigen zakelijke belangen niet uit het oog. De lokale dictator is de eerste die profiteert van de Chinese steun en bovendien steunt de Chinese regering de lokale dictator ook nog eens. China neemt het immers zelf ook niet zo nauw met de mensenrechten.
Hoewel er al meer dan tien jaar prachtige oplossingen zijn voor de steeds duurder wordende olie, worden die alternatieven nog steeds als te links gezien. En links is gevaarlijk en dus luistert niemand naar dat verhaal, en gaat stug door met het winnen van olie; Een tijdrovende, dure en erg gevaarlijke operatie, die dit soort rampen kan veroorzaken. Maar er zijn mogelijkheden voor windmolenparken, zonnecellen, waterkrachtcentrales en ga zo maar door. Allemaal oplossingen die de wereldwijde honger naar energie kunnen stillen, maar door een groot deel van de bevolking als te links wordt gezien. 5 windturbines kunnen een dorp of stadsdeel van pl/min 25.000 inwoners en jaar lang voorzien van de broodnodige energie. Maar windturbines zijn hoog en dat belemmert het uitzicht en dus gaan de prijzen van huizen naar beneden, zo klaagt de lokale bevolking van een stad of dorp. Alsof die vuilnishopen aan de rand van de stad een veraangenaming zijn. Alsof de stank van uitlaatgassen beter voor je gezondheid is, dan een paar windmolens voor je huis. Waar blijft in dat geval het vaak gehoorde cliché dat je gezondheid niet in geld uit te drukken is?
Of de ogen van de wereld door de catastrofale gebeurtenis in de Golf van Mexico nu geopend zijn, is echter nog maar de vraag. Blijkbaar voert de wereld liever oorlog na oorlog waarbij tientallen duizenden doden vallen en worden rampen zoals in de Golf van Mexico allemaal gewoon geslikt. Juist nu is het tijd om dit soort rampen te voorkomen. De oplossingen liggen zó voor je neus op straat. Maar de wereld wil per se afhankelijk blijven van dodelijke olie. Maar dat zal allemaal wel weer te links klinken en daarom gaan we maar weer gewoon over tot de orde van de dag.
Abonneren op:
Posts (Atom)