Jurgen van den Berg is het ergste wat het Radio 1 Journaal ooit is overkomen

Foto: Die Welt GmbH

Iedere dag begint met een lach. Dat moet de kersverse presentator van het NOS Radio 1 Journaal Jurgen van den Berg wel erg letterlijk hebben opgevat. Iedere dag begint hij de uitzending met een grap en een grol. Hoe ernstig het nieuws van de dag ook is. Even een gevatte opmerking er tussendoor en de luisteraars zouden over de grond moeten rollen van het lachen. Nou, de luisteraars rollen inderdaad over de grond maar dan van het janken.

Het nieuwe presentatieduo Jurgen van den Berg en zijn sidekick Amber Brantsen zijn een forse achteruitgang in vergelijking met het vorige presentatieduo op de ochtend, Marcel Oosten en Lara Rense. Dit duo moest wijken omdat hoogopgeleide jonge luisteraars van tussen de 20 en 40 jaar naar populaire zenders als Radio 538, Veronica en Q Music renden. Oosten en Rense waren veel te kritisch. Met veel tromgeroffel werd Van den Berg van de KRO overgenomen. Amber Brantsen werd van de kinderspeelplaats geplukt en mag af en toe wat woordjes uitbrengen. Maar alleen als Van den Berg het wil. Verder mag ze wat suf nieuws oplezen zoals de kat van ome Jan die op drie poten naar Parijs is geweest of een vrouw in Amerika (waar anders) die (stomtoevallig) een winnend lot uit de loterij in het dashboardkastje van haar auto had liggen en daar achter kwam nadat ze de auto waarin het lot lag al had verkocht. Nu spant ze eern rechtszaak aan tegen de koper, die het lot inmiddels heeft verzilverd en multimiljonair is geworden.

Dit is niveau van popi Jopie zenders als Veronica, Radio 538 en Q Music. Maar het is ook het niveau van het nieuws in het NOS Radio 1 Journaal. Van den Berg doet zijn uiterste best een soort nieuwe Matthijs van Nieuwkerk te worden: snelle woorden, korte vragen, recht op de kern af. Vragen zijn nooit echt kritisch en gaan niet te diep op de materie in. Het interview is kort en bondig en de ondervraagden worden midden in hun verhaal afgebroken als het iets te moeilijk wordt. Net als GeenStijl-icoon Jan Roos is een interview dat Van den Berg afneemt geen vragenvuur, maar een meningenrelaas. Net als Van Nieuwkerk begeert Van den Berg de geïnterviewde. Alles is mooi, geweldig en formidabel. Aan het eind van het gesprek heb je als luisteraar niet echt het idee dat je hier nou heel veel wijzer bent geworden.

Het NOS Radio 1 Journaal is een directe kopie van De Wereld Draait Door geworden: snel, oppervlakkig, platvloers, populair en vooral muziek. Heel veel muziek. Van den Berg laat Brantsen af en toe ook nog eens wat Twitter berichtjes van luisteraars oplezen. Berichtjes waarin luisteraars het duo en de nieuwe programma opzet complimenteren of waarin een luisteraar vertelt dat ze naakt in bad ligt en naar het programma luistert. Helemaal om te janken was de uitzending van 29 juli 2016, waarin de eigenaresse van een hond mocht vertellen hoe hun caravan werd gestolen met de trouwe viervoeter er nog in. Gelukkig is het beest inmiddels weer terecht. Sinds kort dramatiseert het NOS Radio1 Journaal sommige reportages met stemmige achtergrondmuziekjes. Totaal overbodig en niet passend bij nieuwsradio.

Het nieuwe NOS Radio 1 Journaal is een totale achteruitgang. Een serieus nieuwsmedium als het NOS Radio 1 Journaal moet niet eens willen concurreren met Veronica, Radio 538 of Q Music. Het moet wel concurreren met andere nieuwszenders, zoals BNR. BNR is weliswaar gericht op de rechterkant van het politieke spectrum en het zendt om de 15 minuten (dezelfde) reclamespotjes uit. Maar dat alles is lang niet zo popi jopie als Jurgen van den Berg. Brantsen neemt haar rol totaal niet serieus en Van den Berg is het ergste wat het NOS Radio 1 Journaal ooit is overkomen.

Over naar BNR dan maar.

Zie ook:  Popie Jopie Journaal is met van alles bezig, behalve met het brengen van nieuws

Popie Jopie Journaal is met van alles bezig, behalve met het brengen van nieuws

Amber Brantsen en Jurgen van den Berg (foto: NOS)

Op 1 januari van dit jaar zijn de vaste presentatoren van het NOS Radio 1 Journaal Marcel Oosten en Frederique de Jong vervangen door Jurgen van den Berg en zijn sidekick Amber Brantsen. Het NOS Radio 1 Journaal moest namelijk verjongen. Het NOS Radio 1 Journaal bereikte namelijk geen jonge hoogopgeleide luisteraars. Snelle, gesjeesde jongens en meisjes die net van de universiteit af kwamen en aan het begin van hun werkzame carrière stonden. Jonge mannen die zaten tussen het jongetje zijn en een volwassen kerel. Waar dat soort mannen in de jaren ’90 van de vorige eeuw hun volwassenheid wilde tonen door een ringbaardje, halflang haar en een klein staartje (jawel, mannen hadden in die tijd een staartje!) is het voor dit soort mannen tegenwoordig hip om een halfvolle baard te dragen en het haar naar links te hebben gekamd. Die gingen massaal naar zenders als Q-Music, Veronica en Radio 538. Die hadden geen zin om iedere werkdag tussen 0600h en 0900h te luisteren naar een stelletje sikkeneurige sufferds die dachten alles beter te weten. Het moest allemaal sneller, hipper, jonger, flitsender en met een gulle glimlach. Lollig, grappig, luchtig. Niet zo streng. Niet zo stoffig. En vooral: niet te kritisch. Beetje oppervlakkig. Want kritisch staat voor ‘links’ en dat is nou net waarom er zoveel jonge, hoogopgeleide luisteraars weg lopen: het NOS Radio1 Journaal is te links en daar moest wat aan gebeuren.

De reddende engelen waren Jurgen van den Berg en Amber Brantsen. Van den Berg ziet er precies zo uit zoals de mannelijke luisteraar die NOS Radio 1 Journaal wil bereiken: halfvol baardje, moderne bril, haren naar links gekamd. Brantsen geldt als een lekker wijf.. euh... talent op Radio 1. Goed, dat zie je niet op de radio maar ze heeft zo’n lekkere geile stem en daarom mag ze van Van den Berg als sidekick spelen. Een sidekick is een soort aangeefster. Het verschijnsel is komen overwaaien uit – hoe kan het ook anders – de Verenigde Staten waar veel radio deejays een sidekick hebben. Een sidekick is vrijwel altijd een vrouw (of een hele domme man) die hier en daar wat domme opmerkingen maakt en wordt daarin gecorrigeerd door een slimme presentator, c.q. een presentator die voor slim speelt. Dat is lollig. Dat is grappig. Dat is luchtig. Jawel, een bloedserieus programma als het NOS Radio 1 Journaal heeft geen twee presentatoren van gelijke hoogte zoals Marcel Oosten en Frederique de Jong, maar één presentator en een sidekick. Wat zegt u daar? Jawel, een sidekick!

Dus dan zit je te luisteren naar een bloedserieus nieuwsprogramma en dan hoor je zo iets als:”Hey, weet je dat er tijdens de jaarwisseling in Keulen 90 vrouwen zijn aangerand en verkracht? Da’s kicken man. Cool! Zeg Amber, heb jij nog geneukt dit tijdens de jaarwisseling?”. Goed, dit is slechts een voorbeeldje maar dat is dus een voorbeeld van een sidekick. Maar is het wanstaltig hoe het nieuws tegenwoordig moet worden gebracht. Met een grap en een grol moet worden verteld dat er honderd mensen zijn bedolven onder een laag modder in India. Met een glimlach moet worden verteld dat terreurgroep Islamitische Staat weer een gijzelaar heeft onthoofd. Leuk, man! Niet zo statig want anders luistert er niemand meer. Gesprekken moeten kort en bondig zijn. Gesprekken moeten op hoge snelheid worden gevoerd. Beetje popie Jopie zoals Matthijs van Nieuwkerk in De Wereld Draait Door. Snel, kort en niet te moeilijk. Niet te ingewikkeld. Niet te kritisch want kritisch is links en dus gekleurd en dan lopen de luisteraars weg. Onderwerpen zijn van het niveau "Vrouw belt de politie omdat haar pizzabroodjes niet smaken". Dergelijk belachelijke berichten.

Vragen zijn kort en alleen Jurgen stelt de vragen. Amber houdt haar bek. Zij mag alleen mooi zijn en af en toe wat domme opmerkingen maken. Dat zou inderdaad niet misstaan op popie Jopie zenders als Veronica of Q-Music. Maar toch niet bij een bloedserieuze zender als Radio 1 waar het wereldnieuws tot de luisteraars wordt gebracht. Bij het luisteren naar het nieuwe NOS Radio 1 Journaal krijgt de schrijver van dit stukje echt het gevoel alsof hij naar Veronica of Q-Music zit te luisteren. Hij moest daarom ook even naar het beeldscherm van zijn DAB+ radio kijken om te zien of deze echt Radio 1 aangaf, de nieuws- en sportzender.

Voor de eindredactrice van NOS Radio 1 Journaal is bovenstaande misschien een compliment. Maar het niveau van het NOS Radio 1 Journaal is daarmee afgegleden naar een soort Popie Jopie Journaal. Het moet wel, want anders rent die jonge hoogopgeleide luisteraar weg naar Veronica, Q-Music of Radio 538. Daarom moet ook het NOS Radio 1 Journaal zich tot dat niveau verlagen.

Zonde.

Ken je die mop over die trein die naar Parijs reed?

Ken je die mop over die trein die naar Parijs reed? Die ging niet! En weet je dat de Nederlandse belastingbetaler dik 7 miljard euro op tafel heeft gesmeten om het traject aan te leggen waar die trein overheen zou rijden? Daar rijden dus nu geen treinen overheen! Tenminste, er rijden wel treinen maar niet de treinen die er zouden moeten rijden. Immers waren er treinen besteld bij een Italiaanse fabrikant maar die leverde de treinen dik 7 jaar te laat. En toen die treinen eenmaal waren geleverd toen reden die ook niet! Tenminste, ze reden wel maar tijdens het rijden vielen ze uit elkaar. Wat een mop, hè? Een dijenkletser van het eerste uur! Kun je er al om lachen?

Eigenlijk is het totaal triest dat we in Nederland eerst 15 jaar ouwehoeren (een ander woord heeft de schrijver van dit stukje er simpelweg niet voor) over de aanleg van die hogesnelheidslijn (HSL Zuid). Eenmaal de eerste spade in de grond loopt de bouw een vertraging van vijf jaar op en als het traject dan eindelijk af is, is het project 5 miljard euro duurder dan begroot en rijden er geen treinen overheen simpelweg omdat de Italiaanse fabrikant waar die treinen zijn besteld zijn afspraken niet nakomt. Maar liefst zeven jaar (!) nadat de eerste trein geleverd had moeten worden rijdt er dan eindelijk een trein maar is de order voor 19 Fyra hogesnelheidstreinen nog steeds niet uitgeleverd. De treinen die fabrikant AnsaldoBreda wél levert vallen van ellende uit elkaar. AnsaldoBreda blijkt dan ook helemaal geen ervaring te hebben met het bouwen van hogesnelheidstreinen en de treinen waar ze wél ervaring mee hebben zijn van nogal povere kwaliteit. Diverse treinmaatschappijen wereldwijd klagen al langer over de lange levertijden en de lakse houding van AnsaldoBreda. Maar tijdens een openbare aanbesteding blijkt AnsaldoBreda de goedkoopste te zijn en dus krijgt het Italiaanse bedrijf tóch de order. Zo'n openbare aanbesteding leidt tot lagere prijzen en dat is goed voor de consument, zo hebben de dames en heren ambtenaren in Brussel bedacht. Nou, dat hebben we gezien bij de telecombedrijven, de energiesector en nu dus ook op het spoor. Het werkt als een trein!

Nu die apparaten van AnsaldoBreda niet blijken te deugen hebben de Nederlandse Spoorwegen de oude intercity treinen weer uit de mottenballen gehaald. Achttien TRAXX treinen van de Canadese treinenbouwer Bombardier. Apparaten die niet harder kunnen gaan dan 120 – 160 km/u. Dat is vreemd, want het spoor waar ze overheen rijden is gebouwd voor het dubbele. Snelheden van 120 – 160 km/u halen reguliere intercity’s ook op gewone trajecten. Daarvoor is geen peperduur HSL Zuid traject voor nodig dat voor 7 miljard euro belastinggeld is aangelegd. Maar de Nederlandse Staat (de enig aandeelhouder van de Nederlandse Spoorwegen) accepteert dat blijkbaar. Misschien wel omdat de Staat blij is dat er in ieder geval nog één trein over dat spoor wil boemelen. Maar eigenlijk is het natuurlijk te gênant voor woorden dat er nu apparaten over dat tracé met een slakkengangetje van ca. 120 – 160 km/u boemelen terwijl die rails 300 km/u aan kunnen.

De Nederlandse Spoorwegen zijn blijkbaar niet in staat om goede, degelijke hogesnelheidstreinen te bestellen die het wel goed doen. Apparaten die hun diensten al hebben bewezen. Apparaten als de ICE trein van Siemens en de AGV van GEC Alsthom. Dat zijn apparaten die ver tot in China rijden en die doen het meer dan perfect. Het zijn ook nog eens apparaten gemaakt door fabrikanten die meer dan dertig jaar ervaring hebben met het ontwerpen en bouwen van hogesnelheidstreinen, daar waar AnsaldoBreda op de kop af precies nul ervaring had met het ontwerpen en bouwen van hogesnelheidstreinen. Dus als de Tweede Kamer een beetje zou nadenken dan zou het de Nederlandse Spoorwegen per decreet opdragen te gaan shoppen bij Siemens en/of GEC Alsthom om als de bliksem twintig hogesnelheidstreinen aan te schaffen en op tijd af te leveren, zodat bij de NS de reiziger weer centraal staat en niet een stelletje suffe Brusselse ambtenaren. En als de Nederlandse Spoorwegen hier geen gehoor aan wensen te geven dan verliezen de NS hun concessie om ook nog maar één millimeter over dat stuk spoor te gaan rijden. Dan gaat die concessie naar een andere partij, die op zijn beurt wel weer verplicht moet worden met een hogesnelheidstrein over dat spoor van Amsterdam naar Parijs te gaan rijden. Niet met een slakkengangetje van 120 – 160 km/u want dan was het niet nodig geweest om 7 miljard euro uit te geven om een stukje spoor te bouwen waarop het mogelijk is om er met 300 km/u overheen te zoeven.

Wie die nieuwe partij wordt maakt eigenlijk niet zo heel erg veel meer uit. Maar dat die hogesnelheidstrein na 15 jaar bakkeleien nou eindelijk eens moet gaan rijden staat vast.

Meer over het hogesnelheidstrein debacle in Nederland:
Liegende voorzitter
Slimme jongens, die Belgen!
Mislukking Fyra komt op het conto van de VVD

Discriminatie bestaat in Nederland wel degelijk

Ja, hoor. Daar is ‘ie weer! Het is bijna september en dus steekt hij de kop weer op: de discussie over wel of geen zwarte Piet. Enfin, de opmerkingen over wel of geen zwarten, wel of geen kinderfeest en wel of discriminatie steekt de kop weer op. Dat is al zo sinds de VN drie jaar geleden een brief stuurde aan de Nederlandse regering dat ze moet overwegen om Zwarte Piet af te schaffen. Hij zou teveel refereren aan het slavernijverleden. Een verleden waaraan Nederland bijna driehonderd jaar lang goed geld heeft verdiend. Ook toen de slavernij in Nederland al officieel was afgeschaft verdienden Nederlandse organisaties nog goed aan deze mensenhandel. Afijn, de VN vindt dus dat Zwarte Piet daaraan refereert en wil dat hij wordt verboden.

Dat is dus de Verenigde Naties. Dat is een organisatie die oorspronkelijk is opgericht om oorlogen in de wereld te voorkomen. Dat is dus een organisatie die met de armen over elkaar toekijkt hoe Palestijnen en Israëliërs elkaar de pan in hakken, hoe de Russen aan ordinair landjepik doen in Georgië en de Oekraïne en hoe miljoenen vluchtelingen een ware volksverhuizing op gang hebben gebracht vanwege aanslagen en oorlogen in Irak, Afghanistan, Eritrea en Syrië. Dat is dus een organisatie die met de handen over elkaar toekijkt hoe een passagiersvliegtuig vol onschuldige mensen door Rusland uit de lucht wordt geschoten. Dat is de organisatie die geen poot uitsteekt bij hongersnoden en oorlogen in de wereld. Die Verenigde Naties maken zich dus druk over een kinderfeestje in Nederland.

Als je plat kijkt is dat inderdaad de realiteit van vandaag. Maar het VN-rapport over discriminatie in Nederland is vandaag overschaduwd omdat ze al drie jaar lang in staat zijn om tegen het eind van de zomer de discussie over Zwarte Piet weer op te rakelen. Maar wie verder kijkt dan z’n neus lang is ziet dat de Verenigde Naties zich zorgen maken over discriminatie in Nederland. Natuurlijk valt Zwarte Piet daar totaal niet onder. Maar de rest wel. Discriminatie in Nederland bestaat wel degelijk en dat vinden de VN rapporteurs een gevaarlijke ontwikkeling. Daar hebben ze natuurlijk wel weer een punt, want Nederland doet openlijk aan rassenscheiding en haat zaaien. Alleen zien de Nederlanders dat niet als discriminatie, maar als vrijheid van meningsuiting. Het ongebreidelde gescheld op zogenaamde niet-Westerse allochtonen is gewoon discriminatie.

Het geroeptoeter van Geert Wilders en zijn volgelingen is gewoon keihard discriminatie. Alleen heeft de rechter in 2010 geoordeeld dat dit valt onder de vrijheid van meningsuiting. Het probleem daarbij is echter dat de rechter erbij heeft verteld dat het vrijheid van meningsuiting is zolang het wordt geroepen in de Tweede Kamer. Dat is een democratisch huis en daar mag in principe alles worden gezegd en geroepen wat de volksvertegenwoordigers denken. Saillant detail is echter dat er overal grote camera’s op staan die alles wat er wordt gezegd en geschreven registreren. Dat ziet vervolgens heel Nederland en die denken dan dat dit gemeengoed is geworden. Immers, de volksvertegenwoordigers matten elkaar af voor een draaiende camera. Dan mogen de burgers het op straat ook. Het is een vrij land, dus je mag zeggen wat je denkt en roepen wat je zegt.

Tot op zekere hoogte mag dat inderdaad. Zolang je een ander maar niet kwetst of discrimineert. Alles daarbuiten valt onder de vrijheid van meningsuiting. Maar de grens tussen vrijheid van meningsuiting en pure discriminatie is in Nederland sinds de eeuwwisseling behoorlijk vervaagd. Wat is discriminatie en wat is vrijheid van meningsuiting? De meningen daarover lopen nogal uiteen. Links en rechts Nederland zullen het daar eigenlijk nooit over eens worden. Tot diep in de jaren ’90 van de vorige eeuw werd daar over gesproken en kwam er uiteindelijk een compromis uit. Beide partijen deden water bij de wijn, schudden elkaar de hand en dronken samen een biertje. Het wereldberoemde poldermodel. Maar sinds de eeuwwisseling is dat poldermodel niet meer. Het is vervangen door keihard roepen wat je denkt en er alles maar uit flappen. Hier, daar ligt het. Doe ermee wat je wilt.

Het had de VN gesierd als ze eens goed zouden kijken naar de oorsprong van zowel het Sinterklaas feest als de oorsprong van de discriminatie. Daar zijn ze nu al drie jaar lang over bezig en in die drie jaar hadden ze makkelijk kunnen uitvinden dat Sinterklaas en Zwarte Piet helemaal niets te maken hebben met discriminatie. Dan hadden ze kunnen uitvinden dat de opkomst van figuren zoals Pim Fortuyn, Geert Wilders en (in mindere mate) Rita Verdonk en Joost Eerdmans ervoor heeft gezorgd dat de grens tussen wat discriminatie is en wat vrijheid van meningsuiting in Nederland helemaal niet meer bestaat. Door het sterk gefragmenteerde politieke landschap moeten politici niet alleen harder schreeuwen om bij de kiezer in beeld te komen, maar ook nog eens een steviger toon aanslaan. Ze moeten harder uit de hoek komen anders stapt de kiezer over naar die andere rechtse partij. Want de concurrentie op rechts is inmiddels moordend, want 'rechts' is hot, hip en happening. Naast VVD en PVV zijn er nu ook CDA, D66 maar ook VNL en de Leefbaren. Dat is het grote probleem in Nederland en dat is wat de Nederlandse overheid weigert te onderkennen. Daar waar de Nederlanders hun jonge kroost angstvallig beschermen voor alles wat naakt of bloot is, worden ze niet beschermd tegen excessief geweld; verbaal en fysiek.

Dus het rapport dat nu is geschreven door een hele groep schriftgeleerden slaat de plank dus finaal mis door over Zwarte Piet te beginnen als uitgangspunt voor discriminatie. Dat is niet waar. De politiek is het uitgangspunt. Niet Zwarte Piet. Zij worden als voorbeeld genomen. Wat zij in de Tweede Kamer voor al die draaiende camera’s roeptoeteren wordt direct overgenomen op straat.

Discriminatie bestaat dus wel degelijk.