De inkt van het pas gesloten Atoomakkoord tussen het
Westen en Iran is nog niet opgedroogd of diverse landen staan alweer klaar om
zaken te doen met het land. Iran heeft immers 80 miljoen inwoners waarvan meer
dan de helft jonger is dan 30 jaar. Het land is vrij stabiel. Er is geen
Islamitische Staat die aan de deur staat te rammelen noch kent het land
humanitaire rampen of burgeroorlogen. Inmiddels zijn de Oostenrijkers, Belgen en Duitsers al op
handelsmissie naar de streng Islamitische republiek gegaan om deals te sluiten.
De vraag naar westerse producten in het land is groot. De over het algemeen
jonge Iraniërs reizen veel en dus komen ze veel in aanraking met diezelfde
Westerse producten, die vele malen beter zijn dan hun Iraanse imitaties. Het Westen
ondertussen lijkt even door de vingers te kijken. Niemand die klaagt over
plagiaat of namaak artikelen. Er is immers geld te verdienen. Logisch!
Deze week moet de Amerikaanse president Barack Obama het
Amerikaanse Congres en Huis van Afgevaardigden overtuigen van het nut van het Atoomakkoord. Obama doet dat met het dreigen met een nieuwe oorlog als de deal
wordt afgeketst. Zo iets werkt altijd goed in de VS: “Er komt een Derde
Wereldoorlog als jullie dit akkoord niet goedkeuren”. Niemand in de VS zit te
wachten op een Derde Wereldoorlog, die vrijwel zeker het einde van het bestaan
van de mensheid in zijn huidige vorm zal betekenen. Zoveel wapentuig is er
inmiddels in omloop. Zoveel gekken in de wereld zitten aan knoppen, of kunnen
daar bij. Niemand zal die verantwoording willen dragen en dus zal het
Amerikaanse Congres (en later dus het Huis van Afgevaardigden) akkoord gaan met
de deal. Handel drijven met Iran mag weer!
Is het de gematigde leider Rohani die heeft gezorgd voor
deze omslag? De nieuwe leider van Iran nam het stokje over van Ahmedinnejad. De
oud-burgemeester van Teheran voerde immers een keihard anti-Amerika bewind. Alles uit
het Westen was een vloek en die vloek was de schuld van Amerika. Dat was immers
de grote agressor. Ahmedinejad voorzag dat de VS eerdaags korte metten zouden
gaan maken met hem en zijn politieke vrienden en dus kwam er een atoomprogramma.
Formeel om er energie uit te halen. Maar in het Westen geloofde men daar
helemaal niets van. Iran zou bezig zijn met de ontwikkeling van een atoombom.
En een moslim met een atoombom is geen fijne gedachte voor het Westen en dus
kwamen er sancties. Iran leek nauwelijks te lijden onder de sancties, zo liet NOS-correspondent
Thomas Erdbrink in zijn documentaire ‘Onze man in Teheran’ zien. Het Westen zag
in dat nog strengere sancties niets uit haalden en bovendien kwam er met Rohani
een president waarmee te praten viel. Twee weken geleden sloten het Westen en
Iran het inmiddels wereldberoemde Atoomakkoord. Onder strenge voorwaarden werden de
sancties tegen Iran opgeheven; er mocht weer handel worden gedreven met het
land.
Maar de truc is eigenlijk de snelheid waarmee dat akkoord
tot stand is gekomen. Waarom ineens nu? Waarom zo’n haast? Het antwoord ligt ‘m
in de stabiliteit van het land. Iran kent geen burgeroorlogen en geen politieke
onvrede. In vergelijking met zijn buurlanden is Iran haast letterlijk een oase
van rust. De bevolking is over het algemeen Westers georiënteerd, relatief jong
en steeds meer jongeren hebben geld te besteden. Dat geld besteden ze maar al te
graag aan Westerse producten. Een ideaal land dus om zaken mee te doen. Maar
het Westen heeft eigenlijk veel meer te winnen bij deze deal dan alleen maar het
openen van een markt. Die waarheid zit in de grond en heet olie. Immers wordt
het voor het Westen steeds moeilijker om olie te halen uit traditionele landen
als Syrië, Libië en Irak. U weet wel, datzelfde Irak dat door de Amerikanen met
veel trompettergeschal en tromgeroffel is binnen gevallen omdat het land zou
beschikken over massavernietigingswapens. Een moslim die over massavernietigingswapens
kan beschikken is geen fijne gedachte bij het slapengaan en dus moest het Irakese regime
wijken. Wat er werkelijk achter de inval in Irak schuilde was de dorst naar
Irakese olie. En dat is met Iran precies zo. Het gaat om de Iraanse olie, nu
dat terreurbeweging Islamitische Staat een steeds steviger voet aan de grond
krijgt in Syrië, Libië en Irak. Het wordt simpelweg te gevaarlijk om daar nog
olie vandaan te halen. Bovendien wordt met de aankoop van olie uit die landen
indirect (en soms direct) en strijd van Islamitische Staat gesteund. Rusland is
ook geen fijne handelspartner meer, nu dat land het geld uit het Westen gebruikt voor ordinair landjepik in buurlanden Georgië en Oekraïne. Bovendien zijn de Russen in hoog tempo bezig hun wapenarsenaal te moderniseren. Ook met geld uit het Westen. Het Westen wordt dus steeds verder in het nauw gedreven omdat het nog altijd weigert geld te steken in alternatieven voor olie. Het creëert dus zijn eigen problemen maar lost ze niet op. Alle redenen dus om Iran een aai over de
bol te geven en driewerf ‘sorry’ te zeggen. Wij willen weer handel met jullie
drijven. Nee, wij willen het niet. We moeten. We kunnen niet anders want anders
droogt onze olieplas op en wij weigeren in het Westen nog altijd te investeren
in alternatieve energiebronnen omdat we dat een te links verhaal vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten