Het is kinderlijk eenvoudig: je laat je registreren bij de Kamers van Koophandel (kosten ca. 30,00 euro per maand), je zet een website op en opent een bankrekening. Daarna zet je die bankrekening op die website en roept wat nare woorden over Wouter Bos, Dirk Scheringa, Nout Wellink, meester Schimmelpenninck (curator), Jelle Hendrikx of Pieter Lakeman. Je roept dat ze fout bezig zijn geweest in deze hele affaire. Vervolgens roep je op dat je een claim wilt gaan indienen bij deze partijen. En natuurlijk noem je een immens hoog bedrag; tientallen, zo niet honderden miljoenen euro’s. Voor je diensten vraag je slechts 25,00 euro inschrijfgeld. De markt is groot; naar schatting stonden er 500.000 klanten geregistreerd bij DSB. De meesten hiervan maken moeiteloos het inschrijfgeld over. Ze willen immer gerechtigheid en zijn blij, dat er iemand is, die voor hen op komt. Kat in 't bakkie.
Nu DSB is gevallen, grijpen andere geldwolven hun kans om geld te kloppen uit de zakken van de gedupeerden. Gebruik makend van het onmachtige gevoel van woedende gedupeerden, staan er nog geen week na het faillissement van DSB honderden juristen en pseudo-juristen op. Een lijstje van namen: Stichting Meldpunt Collectief Onrecht, DSB Claims, Hypotheekleed, Steunfonds Hypotheken, DSB Ramp, ... en ga zo maar door. Na een paar minuten zoeken op het internet, vind je ze zonder al teveel moeite. Het aantal stichtingen, dat zich bezighoudt met het aanspannen van rechtszaken tegen de partijen in de DSB-affaire, schiet als paddenstoelen uit de grond. En om het geheel nog wat overzichtelijker te maken, zijn er nu ook al claimclubs, die claims leerleggen bij andere claimclubs. Zo is er een stichting die een claim neer legt bij de claimclub van Lakeman. Als collectief sta je sterker dan alleen, roepen ze. Dat is waar. Maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken, dan een hoop van deze advocaten en andere pseudo-juristen het niet al te best met de gedupeerde voor hebben. Het zijn plotseling wel erg veel clubs, die zich in zo’n korte tijd belangenbehartiger van gedupeerde DSB’ers noemen. Het zijn er naar mijn mening wel erg veel. Maar waar kun je heen, als DSB-gedupeerde?
Laat ik de vraag beantwoorden: nergens heen. Je denkt dat je een zaak hebt, maar je hebt helemaal niets. Dirk Scheringa heeft zijn tent failliet laten gaan en daarna de hele overkoepelende organisatie, DSB Beheer. Dat is gedaan, om alle schuldeisers (waaronder spaarders) van zich af te schudden. Het hele verhaal was afgesloten door een stichting, die eigenaar was van alle aandelen DSB. Bij een faillissement wordt de failliete boedel opgeknipt en verkocht. Met de opbrengst worden al eerste de Belastingdienst, de achterstallige lonen en de curatoren betaald. Het restant wordt verdeeld onder de schuldeisers (waaronder dus ook de spaarders). Dan maar een claim neerleggen bij de Overheid; bij Wout of Nout of bij beiden. Enige kans? Procederen tegen de Staat der Nederlanden is een tijdrovende zaak en je moet erg sterk in je schoenen staan. Vaak kan een minister besluiten om een al jaren slepende zaak af te kopen met een paar miljoen. Maar de advocaten nemen daar een groot deel van; zij werken immers ook niet voor niets. En dan nog; moeten Nout en Wout iedereen aan de zijde staan, iedere keer als ze een contact met een bank tekenen? Dan Pieter Lakeman maar voor de rechter slepen? Hij riep immers op aan spaarders om hun geld massaal terug te trekken bij DSB, waardoor DSB omviel. Moet Lakeman daarom voor de rechter worden gedaagd? Het was inderdaad een domme uitspraak, maar mag dat wettelijk gezien niet? Iemand mag toch wel zeggen, dat je niet in zee mag gaan met een bepaalde onderneming? Ik mag die Lakeman ook niet, maar de rechter zal dit onder de vrijheid van meningsuiting gooien. Dan maar Jelle Hendrikx voor het gerecht smijten: Maar die kwam toch juist op, voor de DSB-gedupeerden? Sterker nog; vlak vóór het bankroet gaan van de bank, sloot hij nog een mondeling akkoord met DSB. Meester Schimmelpenninck dan? Wel, deze man wordt onder vakgenoten gezien als een zeer kundig man. Hij is erbij gehaald, toen het faillissement als een feit was. Ook bij hem maakt u geen schijn van kans.
Als u zich in wilt schrijven bij zo’n claimclub, dan moet u dat vooral gewoon doen. Ik hoop ook voor u, dat ik er helemaal naast zit. Het is echter aan te raden om eerst goed te kijken wat de claimclub precies voor u gaat doen. En wanneer gaan ze dat doen? Welke advocaten worden ingeschakeld en hebben deze advocaten dit soort zaken eerder gedaan? Zo ja; met welk resultaat? Hoelang denkt de advocaat nodig te hebben? En de belangrijkste vraag: Heeft u eigenlijk wel een zaak? Wat zegt de wet hierover? Zijn er gelijkwaardige gerechtelijke uitspraken gedaan, in Nederland of elders in de Europese Unie? U moet weten: Ik heb niets tegen het halen van gerechtigheid. Maar wel tegen het onnodig kloppen van geld uit de zakken van mensen, die het toch al niet makkelijk hebben. Ze zijn door hun eigen stommiteiten hun geld kwijtgeraakt en nu registreren ze zich bij een stichting, die zegt voor de op te komen. Als je 10% van de voormalige DSB-klanten kunt vertegenwoordigen heb je in een zeer korte tijd 1,2 miljoen verdiend. En dan hoef je niet eens een prestatie te hebben geleverd. Het zou best eens zo kunnen zijn dat, de stichtingen onder één hoedje spelen met één of meerdere advocaten. Ze halen 1,2 miljoen op, geven de helft ervan aan een advocaat en daar vervolgens een paar vette brieven voor schrijft. Geen advocaat die dat voor 600.000 euro weigert te doen. Vervolgens spant de advocaat ene paar rechtszaken aan en klaar is kees. Ik wantrouw clubs als die van die Lakeman zo erg, dat ik hem nog niet eens op een zaterdag mijn auto laat wassen. Presteren dat zal ook niet de hoofdmoot zijn van de advocaten en andere pseudo-juristen. Ze ruiken geld, over de rug van de toch al gedupeerde DSB'ers.
Het is wachten op het eerste boek van een DSB-gedupeerde en de eerste film. Daarna zal snel de eerste DSB-televisieserie en "DSB, de musical" verschijnen. Joop van den Ende, maak je borst maar nat. Misschien is dit een mooie mogelijkheid van DSB-gedupeerden om hun verloren centjes terug te verdienen. Maar één van de hoofdrolspelers in deze affaire voor de rechter slepen, is een moeilijke en tijdrovende operatie. Je hebt keiharde bewijzen nodig en die zijn er niet. Wie wist wat en wanneer? Het is allemaal moeilijk te bewijzen. En het is toch een hard gelag, als over twee, drie jaar of langer blijkt, dat je al die tijd geen schijn van kans hebt gehad. Niet alleen Scheringa en de zijnen, maar ook advocaten en andere pseudo-juristen hebben ten koste van jou, de DSB-gedupeerde, hun zakken gevuld. En zo loop je als DSB-gedupeerde van de ene vuilkuil in de andere.
Dan ben je als DSB-gedupeerde dubbel gedupeerd. Dan ben je genaaid, zonder dat je hebt gekust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten