Traditiegetrouw komen zo vlak voor de kerst de lijstjes weer tevoorschijn. De Ondernemer van het Jaar, de Taart van het Jaar, het TV programma van het Jaar, de Zakenman van het Jaar, de Zakenvrouw van het Jaar, de Sportman van het Jaar, de Sportvrouw van het Jaar, de Auto van het Jaar… noem het maar op. Het belangrijkste lijstje der lijstjes is echter de Politicus van het Jaar. Hierin kiezen pers en publiek de belangrijkste man of vrouw die iets voor ze heeft kunnen betekenen in Den Haag. De pers koos unaniem voor minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem. Hem wordt degelijkheid, vastberadenheid en vasthoudendheid toegeworpen. Dijsselbloem straalde rust en karakter uit. Het publiek koos voor Geert Wilders, omdat hij wil vasthouden aan de in de afgelopen veertig jaar opgebouwde verworvenheden. Tweede bij het publiek werd Jeroen Dijsselbloem. Daarmee is het lijstje nog niet af. Wie viel er op? Wie viel er zwaar tegen? Wie krijgt de lofzang en wie moet zo snel mogelijk afzwaaien? Een lijstje:
Tegenvallers/floppen:
Ronald Plasterk (minister van Binnenlandse Zaken, PvdA)
(Rapportcijfer: 5)
Plasterk was eerder Minister van Onderwijs en dat paste hem als een maatpak. Hij kwam persoonlijk op voor de homo emancipatie, waarmee hij veel lof oogstte onder zowel homo’s als niet homo’s. Bij studenten en leraren was hij mateloos populair. Hij sprak hun taal. Hun niveau. Als minister van Binnenlandse Zaken bakt Plasterk er echter helemaal niets van. Hij stuntelt en heeft geen idee waarover hij praat. Het ziet er naar uit dat hij de 12 provincies niet krijgt omgevormd tot 5 landsdelen (een wens van de VVD). Plasterk komt ook over alsof hij hier duidelijk zelf ook geen zin in heeft. Plasterk oogt ongemotiveerd en heeft geen kennis van zaken. Onvoldoende voor Plasterk.
Emile Roemer (fractievoorzitter, SP)
(Rapportcijfer: 4,5)
Na de verkiezingen van 2012 was Emile Roemer de eerste partijleider die hand in eigen boezem stak en toegaf dat hij teveel had blindgevaren op de peilingen van Maurice de Hond. De SP was daarin mateloos populair en dat maakte van Roemer een arrogante betweter. Roemer gaf de fout toe en oogstte daarmee respect. Één van de weinige politici die zijn fout durfde toe te geven, gaven vriend en vijand hem na. Maar gaandeweg 2013 verstomde Roemer en de enige woorden die in het woordenboek van Roemer staan zijn ‘NEE’ en ‘TEGEN’. Het maakt de SP niet veel populairder dan aartsrivaal PvdA. Sterker nog: de SP stijgt alleen maar door de impopulariteit van de PvdA en niet omdat ze oplossingen of een degelijk alternatief biedt. Het had niet veel gescheeld of Roemer mocht hetzelfde doen wat de PvdA nu doet: VVD beleid uitvoeren. Roemer stemde mee in een motie van wantrouwen tegen dit Kabinet. Logisch, maar die motie was geïnitieerd door de PVV. Alleen al daarom krijgt de voormalige schoolmeester en goedlachse Brabander een onvoldoende. Maar is ruimte voor verbetering, als Roemer ook nu weer de hand in eigen boezem steekt. Maar dat is nog maar de vraag.
Ivo Opstelten (minister van Veiligheid en Justitie, VVD)
(Rapportcijfer: 4)
Als burgemeester één van de besten ter wereld, achter zijn PvdA collega Job Cohen. Waar Ivo kwam, keerde de rust weder. Als minister van het voor de VVD zo belangrijke ministerie van Justitie stelt brombeer Opstelten ('ome Ivo' voor intimi) zwaar teleur. Eerst werd nog gedacht omdat hij onder de plak van Geert Wilders zat en daarom geen vrijheid had om zijn taken uit te voeren. Nu de druk van Wilders weg is, heeft Opstelten het nog altijd erg moeilijk. Ivo is dik in de zeventig als hij klaar is met zijn ministerschap. Hij straalt ook uit dat hij aan een welverdiende rust toe is. Het ministerschap is duidelijk teveel gevraagd voor hem. Zonde, want als burgemeester was het een kei.
Jetta Klijnsma (staatssecretaris van Sociale Zaken, PvdA)
(Rapportcijfer: 3)
Ooit het sociale gezicht van de Partij van de Arbeid, maar nu een loopjongetje van VVD beleid. Een nette vrouw, die vriendelijk en aimabel over komt. Mateloos populair onder PvdA kiezers. Na Diederik Samsom kreeg zij de meeste voorkeurstemmen. De verwachtingen waren dus hoog gespannen toen ze terugkeerde op de plek waar ze eerder furore maakte: als staatssecretaris van Sociale Zaken. Het aanscherpen van de bijstandswet (3 maanden geen bijstand als je de Nederlandse taal niet spreekt) en het afschaffen van sociale werkplaatsen is niet wat haar kiezers voor ogen hadden. Jetta, krijg je sociale gezicht weer terug of het is afgelopen met je voorkeurstemmen.
Fred Teeven (staatssecretaris van Veiligheid en Justitie, VVD)
(Rapportcijfer: 3)
Teeven deed een meesterlijke carrière zet en verruilde op tijd het zieltogende LPF voor de VVD. Als man met kennis en ervaring (hij was eerder Officier van Justitie in Haarlem) werd veel van hem verwacht, maar Teeven hobbelt van blunder naar blunder. Van Dolmatov naar een gesprek van de van corruptie verdachte partijgenoot Jos van Rey, een telefoongesprek dat stom toevallig ook niet was opgenomen. Alle gesprekken worden namelijk altijd opgenomen, maar deze toevallig niet. De stroom viel namelijk uit. He, wat stom! En er was ook geen backup systeem? Ook was er geen transcriptie van het gesprek. Fred krijgt een dikke onvoldoende.
Sybrand van Haersma Buma (fractievoorzitter, CDA)
(Rapportcijfer: 1)
Sybrand van Haersma Buma (‘Buma’ voor intimi) heeft misschien wel de zwaarste taak waar een CDA-leider ooit voor heeft gestaan: het CDA weer laten meetellen in de Nederlandse politiek. Het gaat hem slecht af. Ondanks de teleurgestelde kiezer lukt het de Fries niet de kiezer terug te halen naar het CDA. Daar bovenop komt dat het CDA financieel nagenoeg aan de grond zit, dus het kan ook niet zoveel. In de peilingen stijgt het CDA wel, maar staat nog altijd op een teleurstellende 22 zetels; een verdubbeling van het huidige aantal maar nog altijd te weinig om de christendemocraten weer te laten meetellen. Van Haersma Buma komt totaal niet over, heeft geen charisma en geen kennis van zaken. Met zijn VVD betogen over lagere belastingen en een kleinere overheden staat hij eigenlijk alleen maar aan de zijlijn. Van Haersma Buma zou prima functioneren als burgemeester van een middelgrote gemeente, maar slaat een pleefiguur als leider van wat decennia lang de grootste partij van Nederland was.
De toppers:
Lodewijk Asscher (minister van Sociale Zaken, PvdA)
(Rapportcijfer: 9)
Ooit de beste wethouder van Nederland en dan is het nog maar een kwestie van tijd voordat je minister wordt. Als wethouder van Amsterdam oogstte de dertiger veel lof met zijn sociale beleid en woon daarom verkiezingen na verkiezingen. Asscher is niet alleen het sociale gezicht van de Partij van de Arbeid, maar zeker ook staatsman waardig. Als hij de minister president vervangt, dan staat daar toch wel een staatsman de pers wekelijks te woord. Asscher is intelligent en beheerst. Hij straalt rust uit en komt over als een kundig man. Asscher komt uit de talent pool van de PvdA; een lijstje dat op het partijbureau circuleert waarop talentvolle partijgenoten staan die in de gaten moeten worden gehouden. Binnen de PvdA gaan al zachtjes stemmen op dat hij de opvolger zou moeten worden van Mark Rutte en niet driftkikker Diederik Samsom. Zelf ontkent Asscher en blijft bescheiden, rustig en beheerst. Zoals altijd. En dat siert hem.
Jeroen Dijsselbloem (minister van Financiën, PvdA)
(Rapportcijfer: 8)
Vriend en vijand zingt de lofzang over Jeroen Dijsselbloem. Rustig, beheerst, netjes, instemmend maar zeker ter zake kundig. Dijsselbloem past zonder meer in het rijtje van lovenswaardige ministers van Financiën, tussen Wim Duijsenberg, Wim Kok, Gerrit Zalm en Wouter Bos. Dijsselbloem voerde in Europa de regie bij het aanpakken van de banken en de doorgeslagen bonuscultuur. Bij het omvallen van Cyprus liet hij de banken opdraaien voor de kosten en in Nederland pakte hij de brievenbusfirma's aan. Bij het bijna failliet van SNS Reaal liet hij de aandeelhouders voor het grootste deel van de kosten opdraaien. In Europa werd hij in het diepste geheim in het zadel gehesen als voorzitter van de Eurogroep, ruim vóór de verkiezingen van 2012 al bekokstooft door Finland en Duitsland. Eerder deze maand reconstrueerde het Britse tijdschrift The Economist zijn stormachtige opkomst in de Europese politiek. Maar zijn belangrijkste opdracht blijft het op orde brengen van de Nederlandse staatskas en deze rol vervult hij met verve. Krachtig en recht op zijn doel af. Dijsselbloem gaat een glorieuze toekomst tegemoet. Zeker in Europa.
Alexander Pechtold (fractievoorzitter, D66)
(Rapportcijfer: 7,5)
Als er iemand een bedrijfspoedel is, dan is dat D66 voorman Alexander Pechtold. Veel genoemd als opvolger van de zwaar beschadigde burgemeester van Utrecht, Aleid Wolfsen. Pechtold bedankte voor de eer omdat hij vond dat zijn missie in Den Haag lag. Onder leiding van Pechtold kwamen het Woonakkoord en het Pensioenakkoord tot stand. En er ligt nog méér in het verschiet. Pechtold waarschuwde de andere deelnemende partijen er namelijk voor dat als dit kabinet zou vallen, er nieuwe verkiezingen zouden komen en de kans dan groot zou zijn dat Geert Wilders die glansrijk zou winnen. Voor deze regierol verdient de D66 voorman alle lof. Hij houdt het Kabinet in stand en zorgt er hoogstpersoonlijk voor, dat de 4 jaar worden vol gemaakt. Het zorgt voor rust en stabiliteit in de Nederlandse politiek en, niet onbelangrijk: Hierdoor wordt de PVV politiek uitgeschakeld. Door deze steun en regie kan een volgend kabinet bijna niet meer om D66 heen. Zeker als in dat Kabinet PvdA of VVD of beiden zijn vertegenwoordigd.
Arie Slob (fractievoorzitter, ChristenUnie)
(Rapportcijfer: 7,5)
De ChristenUnie is één van de laatste partijen in Nederland die vasthoudt aan haar idealen en echt luistert naar haar achterban. Toch durft de ChristenUnie risico’s te nemen en dat siert ze. Het is geen streng-Christelijke partij, maar een kopie van de PvdA, overgoten met een christelijk sausje. Het helpt de PvdA de winter door, want anders zouden alle akkoorden wel erg rechts worden. Slob had de zware taak de mateloos populaire André Rouvoet op te volgen, maar doet dit met verve. Slob is samen met Pechtold de regisseur van dit Kabinet. Slob doet wat Samsom na laat en vervult die taak alsof het zijn levenswerk is.
Geert Wilders (partijleider, PVV)
(Rapportcijfer: 6)
Geert heeft geen oplossingen. Wat hij zegt is feitelijk oude wijn in nieuwe zakken. Geert is tegen Europa, tegen Moslims, tegen dit Kabinet en tegen de euro. Tegen. Tegen. Tegen. Maar dan is er die keerzijde van de blonde Limburger: waar Geert komt is iets aan de hand. Geert Wilders heeft magnifiek en haast onnavolgbaar taalgebruik. Wat hij zegt wordt 3 weken nadien nog steeds herhaald en geanalyseerd. Daarmee haalt hij zetels en is populair in de peilingen. Het probleem is dat de hele PVV is opgehangen aan Geert. Geert heeft de regie en deelt de lakens uit. Tweede probleem is dat Wilders het voor zichzelf vrijwel onmogelijk heeft gemaakt om nog aan welke regering dan ook deel te nemen, omdat hij wel roept, maar geen verantwoordelijkheid wil nemen voor wat hij zegt. Hij roept wat en duikt vervolgens weg. Wilders is geen talent voor de toekomst. Maar het is wel een entertainer. En wat voor één!
Bram van Ojik (fractievoorzitter, GroenLinks)
Rapportcijfer: 5,5 -
Bram van Ojik werd partijleider van een partij in verval. Jolande Sap had gezorgd voor een mega nederlaag en partijleider Heleen Weenink had gezorgd voor rommel in de partij. GroenLinks duikelde van 12 naar 3 zetels. Door een lijstverbinding met bloedbroeder PvdA kwam daar nog één zetel bij, waar die bij de PvdA eraf ging. Van Ojik mocht de rommel opruimen en doet dat naar behoren. Constructief en meewerken is de voormalige topambtenaar echter niet. Een uitgestoken hand blijft uit en GroenLinks kent eigenlijk net als de SP alleen maar de woorden ‘NEE’ en ‘TEGEN’. Van Ojik wil meepraten, maar geen spijkers met koppen slaan. Het zou hem sieren als GroenLinks de PvdA wat meer ondersteunt, omdat GroenLinks hun huidige voortbestaan feitelijk aan de sociaaldemocraten te danken hebben. Was er geen lijstverbinding geweest, dan bestonden ze alleen nog maar lokaal. Het wordt tijd dat Van Ojik zich dat beseft.
woensdag 18 december 2013
zondag 1 december 2013
Beste Ivo,
Beste Ivo, als burgemeester excelleerde je. Met je zware, ingehouden stem bracht je rust overal waar ellende en onrust te kop op stak. Je regeerde met ijzeren hand de linkse stad Utrecht; traditioneel de bakermat van PvdA’ers of GroenLinksers. Ivo, jij liet ziet dat het ook anders kan. Dat VVD’ers de mouwen echt op konden stropen en tot actie konden overgaan. Ivo, je dwong respect af bij vriend en vijand. Je verdiende die plaats als burgervader van Rotterdam. In deze stad excelleerde je zo goed, dat je wereldwijd naam en faam kreeg. Indertijd moest je alleen je collega Job Cohen van die verdomde socalisten nog vóór je dulden als beste burgemeester ter wereld. Maar daar had je lak aan, Ivo. Je pakte de criminaliteit in de havenstad hard aan. Ook hier weer vriend en vijand die steeds meer respect voor je kregen. Waar Ivo kwam keerde de rust terug. Ivo wist wat leidinggeven was. Een VVD in verval bloeide weer op onder Ivo. Een ruziede Tilburgse gemeenteraad kwam weer bij elkaar door Ivo. Eindhovense wethouders die rollebollend met elkaar over straat gingen werden weer vriendjes dankzij de inspanningen van Ivo. Gemeenteambtenaren die elkaar de hersenen insloegen sloten de Vrede van Ivo. Ivo, als lokaal bestuurder was je een verademing. Jouw naam klonk in één moeite met gerespecteerde lokaal bestuurders zoals Job Cohen, Gerd Leers en… Ivo. Ivo Opstelten. Je deed vrouwenharten sneller kloppen met je zware stem. Als kleine jongen wilde je maar één ding: burgemeester worden. Ivo, je werd burgemeester en wát voor burgemeester!
Ivo, als één van de weinige VVD’ers dwong je ook respect af bij de schrijver van dit stukje. Dat is zo’n verdomde socialist. Zo gaat dat bij de socialisten. Die kijken niet naar ras, afkomst of geslacht. Maar Ivo, die socialisten kijken naar individuele kwaliteiten en die kwaliteiten heb jij, Ivo!
Je verdiende een plekje in Den Haag, waar je je meer dan imposante carrière mocht afsluiten met een ministerspost. Veiligheid en Justitie. Een typische VVD post die helemaal voor jou was gemaakt. In de nadagen van je politieke carrière kon je nog één keer excelleren, voordat je voorgoed afscheid nam van het politieke leven. Het politieke leven waarvan je als kleine jongen zo van had gedroomd. Wat je lokaal al had laten zien kon je nu landelijk op de kaart zetten. De VVD haalde je omdat je een gerespecteerd man was. Je was één van de beste ministers van het kabinet Rutte-Wilders I.
Maar Ivo, je excelleerde niet. Je liet het na. Je stelde teleur. Jij gooide de eigen naam te grabbel. Die naam die je in al die jaren als burgemeester van Utrecht, Rotterdam, Tilburg en Eindhoven had opgebouwd was binnen een paar maanden weg. Je bewonderaars – waaronder de schrijver van dit stukje – schreven dit toe aan het juk van Wilders, waaronder zo ongeveer alle ministers en staatssecretarissen van dat kabinet zaten. Zij konden niets zonder dat ze eerst bij de Koning Geert waren langsgegaan en om toestemming hadden gevraagd. Mark Rutte, jouw politieke baas, ging elke vrijdagochtend bij Koning Geert langs om te vragen wat hij nou weer moest doen om het land niet weer in de zoveelste politieke crisis te storten die het sinds 1998 al kende. Sinds 1998 heeft namelijk geen enkel kabinet haar regeerperiode volgemaakt. Ook het eerste kabinet Rutte-Wilders I lukte dat niet. Ivo, het was niet jouw schuld. Het was de schuld van Koning Geert.
Ivo, je kreeg een tweede kans in het eerste Kabinet Rutte-Assher. Nu jouw VVD samenwerkte met die verdomde socialisten van de PvdA kon je excelleren. Dit was jouw kans. Jij kon je naam en faam als crimefighter nu echt waarmaken. Jij en je maatje Fred. Fred Teeven. Ook zo’n man die respect afdwong bij vriend en vijand. Jullie hoefden nu niet meer langs bij Koning Geert, Ivo. Ook niet bij prins Lodewijk I. Nee, jij en je maatje kregen de vrije hand van Mark en Diederik. Jullie kregen je podium en nu konden jullie gas geven. Jullie konden en vol tegenaan. Criminaliteit bestrijden was jullie speerpunt. Aanpakken en de gevangenis in. Geen halfslachtige zeurderige linkse oplossingen, maar actie. Pistool op de neus en criminelen afschieten. Keihard straffen was jullie devies.
Maar wat viel het tegen dat de criminaliteit van binnenuit kwam. Onder jouw eigen VVD gelederen bevond de grootste crimineel uit de recente politieke geschiedenis. Jos van Rey, de Koning van Roermond, kocht politici om en nam grote sommen geld aan van lokale aannemers en projectontwikkelaars. Toegegeven, het zijn verdenkingen, Ivo… Het zijn verdenkingen! Jos van Rey is nog nergens voor veroordeeld. Maar er komt steeds meer ellende uit die beerput die Jos van Rey heet. Dat moet je toegeven, Ivo. Corruptie, aannemen van steekpenningen, het onder druk zetten van fractieleden en dat befaamde telefoontje. Ivo, waar zijn de opnames of de transcriptie van dat ene telefoontje? Dat telefoontje van Van Rey, waarin de Roermondse koning het heeft over de benoeming van de nieuwe burgemeester . Die is er niet, he, Ivo? Die is er niet, omdat precies op het moment dat Van Rey met jouw maatje Fred Teeven belde, de stroom uitviel. Geen seconde eerder, geen seconde later. Nee, precies op het moment dat het befaamde telefoontje werd gepleegd waarin informatie werd gedeeld die helemaal niet gedeeld mocht worden en waarop keiharde en hoge straffen staan… precies toen dat telefoontje werd gepleegd Ivo… viel de stroom uit. Je verontschuldigde je voor de microfoons van de vaderlandse pers:”Zo gaat dat nou eenmaal met apparaten. Die werken op stroom en die stroom viel uit en dus kon het gesprek niet worden opgenomen”.
Ivo, beste Ivo… geloof je nou echt dat de vaderlandse bevolking dit slikt? Sterker noch Ivo: geloof je het zelf? Vind je deze verklaring plausibel? Denk je nou echt, dat er van de honderdduizenden minuten aan transcriptie die op jouw ministerie liggen, dat ene belangrijke gesprek niet gewoon is gewist? Gewoon: delete. Weg ermee. Doodzwijgen. Niet meer over hebben. Alle telefoontjes op jouw ministerie worden opgenomen. Alles. Werkelijk alles. Behalve deze. Ivo, eind jaren ’90 van de vorige eeuw verdwenen er fotorolletjes van Joegoslavische ellende. Bosniërs die Serviërs gewoon kapot maakten waar VN soldaten bij stonden. Gewoon letterlijk dood trapten. Dit was bewijsmateriaal voor het Joegoslavië Tribunaal in Den Haag. Hiermee konden mensen worden opgepakt en de gevangenis in draaien. Holocaust, Ivo. Op die foto’s stonden dingen waarvan we na 1945 met elkaar hadden afgesproken: “DIT NOOIT MEER!!!”. Maar de foto’s verdwenen op raadselachtige wijze. Het mysterie is tot op de dag van vandaag onopgelost. En dat telefoontje hoort sinds deze week in datzelfde rijtje, Ivo. Voor jouw gevoel is dat telefoontje nooit gepleegd, om jouw maatje Fred uit de wind te houden. Geen bewijsmateriaal, dus het heeft nooit voorgevallen. Maar zo simpel ligt het niet meer in 2013, Ivo. Dat zul jij toch moeten weten. Jij, crimefighter van het eerste uur. Jij, voor wie heel crimineel Nederland wegduikt als je voorbij komt.
Mysterieus dat precies op het moment dat een van corruptie verdachte partijgenoot belt met een andere partijgenoot, om informatie uit te wisselen die niet uitgewisseld had mogen worden… precies op dat moment valt de stroom uit. En precies dat gesprek is verdwenen uit de transcripties. Zou het echt, Ivo? Zou het echt zo zijn? Zou het domme Nederlandse volk het geloven, Ivo? Nee, Ivo. Nee.
Ivo, jouw reputatie als degelijk politicus is voorgoed de grond ingeboord. Ik vertrouw je niet meer. Je bent net zo slecht als al die andere schuinsmarcheerders. Als burgemeester steeg je tot grote hoogten, maar je als minister weet je niet te excelleren. Ga met pensioen Ivo. Deze taak is te zwaar voor je.
Met vriendelijke groet, Je grootste bewonderaar
Ivo, als één van de weinige VVD’ers dwong je ook respect af bij de schrijver van dit stukje. Dat is zo’n verdomde socialist. Zo gaat dat bij de socialisten. Die kijken niet naar ras, afkomst of geslacht. Maar Ivo, die socialisten kijken naar individuele kwaliteiten en die kwaliteiten heb jij, Ivo!
Je verdiende een plekje in Den Haag, waar je je meer dan imposante carrière mocht afsluiten met een ministerspost. Veiligheid en Justitie. Een typische VVD post die helemaal voor jou was gemaakt. In de nadagen van je politieke carrière kon je nog één keer excelleren, voordat je voorgoed afscheid nam van het politieke leven. Het politieke leven waarvan je als kleine jongen zo van had gedroomd. Wat je lokaal al had laten zien kon je nu landelijk op de kaart zetten. De VVD haalde je omdat je een gerespecteerd man was. Je was één van de beste ministers van het kabinet Rutte-Wilders I.
Maar Ivo, je excelleerde niet. Je liet het na. Je stelde teleur. Jij gooide de eigen naam te grabbel. Die naam die je in al die jaren als burgemeester van Utrecht, Rotterdam, Tilburg en Eindhoven had opgebouwd was binnen een paar maanden weg. Je bewonderaars – waaronder de schrijver van dit stukje – schreven dit toe aan het juk van Wilders, waaronder zo ongeveer alle ministers en staatssecretarissen van dat kabinet zaten. Zij konden niets zonder dat ze eerst bij de Koning Geert waren langsgegaan en om toestemming hadden gevraagd. Mark Rutte, jouw politieke baas, ging elke vrijdagochtend bij Koning Geert langs om te vragen wat hij nou weer moest doen om het land niet weer in de zoveelste politieke crisis te storten die het sinds 1998 al kende. Sinds 1998 heeft namelijk geen enkel kabinet haar regeerperiode volgemaakt. Ook het eerste kabinet Rutte-Wilders I lukte dat niet. Ivo, het was niet jouw schuld. Het was de schuld van Koning Geert.
Ivo, je kreeg een tweede kans in het eerste Kabinet Rutte-Assher. Nu jouw VVD samenwerkte met die verdomde socialisten van de PvdA kon je excelleren. Dit was jouw kans. Jij kon je naam en faam als crimefighter nu echt waarmaken. Jij en je maatje Fred. Fred Teeven. Ook zo’n man die respect afdwong bij vriend en vijand. Jullie hoefden nu niet meer langs bij Koning Geert, Ivo. Ook niet bij prins Lodewijk I. Nee, jij en je maatje kregen de vrije hand van Mark en Diederik. Jullie kregen je podium en nu konden jullie gas geven. Jullie konden en vol tegenaan. Criminaliteit bestrijden was jullie speerpunt. Aanpakken en de gevangenis in. Geen halfslachtige zeurderige linkse oplossingen, maar actie. Pistool op de neus en criminelen afschieten. Keihard straffen was jullie devies.
Maar wat viel het tegen dat de criminaliteit van binnenuit kwam. Onder jouw eigen VVD gelederen bevond de grootste crimineel uit de recente politieke geschiedenis. Jos van Rey, de Koning van Roermond, kocht politici om en nam grote sommen geld aan van lokale aannemers en projectontwikkelaars. Toegegeven, het zijn verdenkingen, Ivo… Het zijn verdenkingen! Jos van Rey is nog nergens voor veroordeeld. Maar er komt steeds meer ellende uit die beerput die Jos van Rey heet. Dat moet je toegeven, Ivo. Corruptie, aannemen van steekpenningen, het onder druk zetten van fractieleden en dat befaamde telefoontje. Ivo, waar zijn de opnames of de transcriptie van dat ene telefoontje? Dat telefoontje van Van Rey, waarin de Roermondse koning het heeft over de benoeming van de nieuwe burgemeester . Die is er niet, he, Ivo? Die is er niet, omdat precies op het moment dat Van Rey met jouw maatje Fred Teeven belde, de stroom uitviel. Geen seconde eerder, geen seconde later. Nee, precies op het moment dat het befaamde telefoontje werd gepleegd waarin informatie werd gedeeld die helemaal niet gedeeld mocht worden en waarop keiharde en hoge straffen staan… precies toen dat telefoontje werd gepleegd Ivo… viel de stroom uit. Je verontschuldigde je voor de microfoons van de vaderlandse pers:”Zo gaat dat nou eenmaal met apparaten. Die werken op stroom en die stroom viel uit en dus kon het gesprek niet worden opgenomen”.
Ivo, beste Ivo… geloof je nou echt dat de vaderlandse bevolking dit slikt? Sterker noch Ivo: geloof je het zelf? Vind je deze verklaring plausibel? Denk je nou echt, dat er van de honderdduizenden minuten aan transcriptie die op jouw ministerie liggen, dat ene belangrijke gesprek niet gewoon is gewist? Gewoon: delete. Weg ermee. Doodzwijgen. Niet meer over hebben. Alle telefoontjes op jouw ministerie worden opgenomen. Alles. Werkelijk alles. Behalve deze. Ivo, eind jaren ’90 van de vorige eeuw verdwenen er fotorolletjes van Joegoslavische ellende. Bosniërs die Serviërs gewoon kapot maakten waar VN soldaten bij stonden. Gewoon letterlijk dood trapten. Dit was bewijsmateriaal voor het Joegoslavië Tribunaal in Den Haag. Hiermee konden mensen worden opgepakt en de gevangenis in draaien. Holocaust, Ivo. Op die foto’s stonden dingen waarvan we na 1945 met elkaar hadden afgesproken: “DIT NOOIT MEER!!!”. Maar de foto’s verdwenen op raadselachtige wijze. Het mysterie is tot op de dag van vandaag onopgelost. En dat telefoontje hoort sinds deze week in datzelfde rijtje, Ivo. Voor jouw gevoel is dat telefoontje nooit gepleegd, om jouw maatje Fred uit de wind te houden. Geen bewijsmateriaal, dus het heeft nooit voorgevallen. Maar zo simpel ligt het niet meer in 2013, Ivo. Dat zul jij toch moeten weten. Jij, crimefighter van het eerste uur. Jij, voor wie heel crimineel Nederland wegduikt als je voorbij komt.
Mysterieus dat precies op het moment dat een van corruptie verdachte partijgenoot belt met een andere partijgenoot, om informatie uit te wisselen die niet uitgewisseld had mogen worden… precies op dat moment valt de stroom uit. En precies dat gesprek is verdwenen uit de transcripties. Zou het echt, Ivo? Zou het echt zo zijn? Zou het domme Nederlandse volk het geloven, Ivo? Nee, Ivo. Nee.
Ivo, jouw reputatie als degelijk politicus is voorgoed de grond ingeboord. Ik vertrouw je niet meer. Je bent net zo slecht als al die andere schuinsmarcheerders. Als burgemeester steeg je tot grote hoogten, maar je als minister weet je niet te excelleren. Ga met pensioen Ivo. Deze taak is te zwaar voor je.
Met vriendelijke groet, Je grootste bewonderaar
VVD bepaalde coalitiekeuze met PvdA
Soms is politiek gelijk aan hogere wiskunde. Het is een intrigerend maar voor buitenstaanders onbegrijpelijk schaakspel waarbij de spelers haast verlicht zijn al enkele zetten vooruit te denken. De beste schakers ooit zijn niet Karpov, Kasparov, Jan Timman of Hans Böhm, maar die politici die het politieke schaakspel het beste beheersen. Voor de rest van Nederland rest het analyseren van het spel als alle zetten zijn gedaan en er een patstelling of een schaakmat is behaald. Schaken is dermate interessant omdat het denken in de toekomst is. Behalve het dagelijkse weerpraatje komt niet zo dichtbij in de toekomst kijken als het schaakspel. Het is de basis van zo ongeveer alles wat met het kijken in de toekomst te maken heeft: wat gaat ik doen als de tegenspeler dat stuk verzet op het bord? Wat zijn de mogelijkheden om tot een schaakmat te komen? Schakers zijn intelligente mensen. Ze beschikken over een uitzonderlijk hoog IQ omdat ze de hele tijd moeten nadenken over de volgende zet van hun tegenstander, waarop zij dan weer hun zet moeten formuleren. Schakers hebben doorgaans dan ook weinig moeite met hogere wiskunde, veruit het moeilijkste vak op school. Politiek is ook hogere wiskunde.
Ik neem u mee naar iets meer dan 1,5 jaar geleden, midden in de verkiezingstijd. De SP stond er erg goed voor in de wekelijkse peilingen van Maurice de Hond. Zó goed zelfs, dat de verkiezingswinst ze eigenlijk niet meer kon ontlopen. In september 2012 waren er weliswaar nog Tweede Kamerverkiezingen, maar de Socialistische Partij van Emile Roemer vond het tijd om te gaan praten met de VVD. Volgens de SP stond het vast dat er ná de verkiezingen een coalitie zou ontstaan van SP en VVD, waarbij de SP de grootste zou worden. Bij de SP waren ze zich we wel van doordrongen dat de standpunten van beide partijen mijlenver uiteen lagen. Om coalitiebesprekingen ná de verkiezingen niet te laten mislukken begon de SP al coalitiebesprekingen vóór de verkiezingen. Maar de VVD gaf niet thuis. Ze weigerden met de SP te praten. Officieel omdat ze eerst de officiële verkiezingsuitslag wilden afwachten. Maar schijn bedriegt: de VVD had haar keuze al gemaakt.
Dat de VVD haar keuze al had gemaakt vóór er verkiezingen werden gehouden, blijkt uit een reconstructie van het Britse tijdschrift The Economist. Daaruit blijkt dat in augustus 2012 een bijeenkomst is geweest in Helsinki, tussen de ministers van Financiën van Duitsland, Finland en Nederland. Tijdens deze ontmoeting werd de huidige situatie in Slovenië besproken, dat waarschijnlijk het volgende land zou zijn dat steun zou moeten krijgen van het Europese steunprogramma. Dat kon niet en dus moest er een oplossing worden bedacht. Destijds was dat nog Jan Kees de Jager. Maar De Jager was niet in Helsinki; dat was Jeroen Dijsselbloem. Dijsselbloem werd kort ná de verkiezingen plotseling voorzitter van de Eurogroep; een belangrijke groep financiële knappe koppen, die de Europese eenheidsmunt staande moet houden. Steunprogramma’s aan Griekenland, Spanje, Ierland en Portugal worden gecoördineerd van uit deze schaakclub. Het stond toen al vast dat de PvdA zou meedoen in een coalitie met de VVD en dus Dijsselbloem minister van Financiën zou worden. Niemand in Europa vroeg zich af hoe het toch kon, dat Dijsselbloem zó kort na de verkiezingen al voorzitter werd van die belangrijkste stuurgroep. De Nederlandse pers was alleen maar verguld dat het een Nederlander werd en dan ook nog eens de huidige minister van Financiën. Doorgaand wordt er hel leng gepraat over de bezetting van dergelijke belangrijke posten. Zie maar hoeveel tijd het in beslag neemt om de nieuwe post van EU Buitenlandcoördinator te bezetten (zeg maar: de Europese Minister van Buitenlandse Zaken). In de wandelgangen wordt daarvoor de naam van Frans Timmermans genoemd. Maar de benoeming van Dijsselbloem kwam plotseling: als een duvel uit een doosje was hij daar ineens. Zonder vooraankondiging. Zonder besprekingen van Europese regeringsleiders. Terwijl het toch een belangrijke Europese functie is. In veel landen is het immers crisis.
Regeringscoalities worden niet geformeerd ná de verkiezingen. Niet op de verkiezingsavond en niet op de dag erna. Ze worden geformeerd vóór de verkiezingen überhaupt plaatsvinden. In vakjargon heet dat ‘elkaars nieren proeven’. De coalitie met VVD/CDA en PVV was al geformeerd op het moment dat CDA-leider Maxime Verhagen aankondigde dat de missie in Uruzgan best wel kon worden verlengd. Verhagen wist dat de Partij van de Arbeid daar mordicus tegen was maar gooide de knuppel in het hoenderhok omdat hij wilde samenwerken met de destijds mateloos populaire Geert Wilders. Wilders, die in de pers ook nog eens werd afgeschilderd als een soort messias: hij zou Nederland radicaal gaan veranderen. Op de verkiezingsavond waarop het CDA het grootste verlies in haar geschiedenis incasseerde, wist Verhagen al dat dit geen enkel probleem zou zijn. Het CDA zou weer aan een regering deelnemen, met VVD en PVV. Dat was al bekend. Nog niet bekend was hoeveel zetels die nieuwe regering zou krijgen. Dat bepaalden de kiezers in het stemhokje.
Niet alleen de coalitie met VVD, CDA en PVV was al vóór de verkiezingen van 2010 gevormd; ook de huidige coalitie met VVD en PvdA was al een maand vóór de verkiezingen op 12 september 2012 gevormd. De VVD wilde na he mislukte avontuur met de PVV niet wéér een experiment, in dit geval met de SP. Hoewel de SP er goed voor stond in de peilingen en de winst ze bijna niet meer kon ontgaan koos de VVD ervoor om met die andere linkse partij zaken te gaan doen. Met die andere linkse partij die wel regeringsverantwoordelijkheid durfde te nemen en die wist wat het was om besluiten te nemen. Met die partij werden vooraf al afspraken gemaakt: de PvdA.
Ik neem u mee naar iets meer dan 1,5 jaar geleden, midden in de verkiezingstijd. De SP stond er erg goed voor in de wekelijkse peilingen van Maurice de Hond. Zó goed zelfs, dat de verkiezingswinst ze eigenlijk niet meer kon ontlopen. In september 2012 waren er weliswaar nog Tweede Kamerverkiezingen, maar de Socialistische Partij van Emile Roemer vond het tijd om te gaan praten met de VVD. Volgens de SP stond het vast dat er ná de verkiezingen een coalitie zou ontstaan van SP en VVD, waarbij de SP de grootste zou worden. Bij de SP waren ze zich we wel van doordrongen dat de standpunten van beide partijen mijlenver uiteen lagen. Om coalitiebesprekingen ná de verkiezingen niet te laten mislukken begon de SP al coalitiebesprekingen vóór de verkiezingen. Maar de VVD gaf niet thuis. Ze weigerden met de SP te praten. Officieel omdat ze eerst de officiële verkiezingsuitslag wilden afwachten. Maar schijn bedriegt: de VVD had haar keuze al gemaakt.
Dat de VVD haar keuze al had gemaakt vóór er verkiezingen werden gehouden, blijkt uit een reconstructie van het Britse tijdschrift The Economist. Daaruit blijkt dat in augustus 2012 een bijeenkomst is geweest in Helsinki, tussen de ministers van Financiën van Duitsland, Finland en Nederland. Tijdens deze ontmoeting werd de huidige situatie in Slovenië besproken, dat waarschijnlijk het volgende land zou zijn dat steun zou moeten krijgen van het Europese steunprogramma. Dat kon niet en dus moest er een oplossing worden bedacht. Destijds was dat nog Jan Kees de Jager. Maar De Jager was niet in Helsinki; dat was Jeroen Dijsselbloem. Dijsselbloem werd kort ná de verkiezingen plotseling voorzitter van de Eurogroep; een belangrijke groep financiële knappe koppen, die de Europese eenheidsmunt staande moet houden. Steunprogramma’s aan Griekenland, Spanje, Ierland en Portugal worden gecoördineerd van uit deze schaakclub. Het stond toen al vast dat de PvdA zou meedoen in een coalitie met de VVD en dus Dijsselbloem minister van Financiën zou worden. Niemand in Europa vroeg zich af hoe het toch kon, dat Dijsselbloem zó kort na de verkiezingen al voorzitter werd van die belangrijkste stuurgroep. De Nederlandse pers was alleen maar verguld dat het een Nederlander werd en dan ook nog eens de huidige minister van Financiën. Doorgaand wordt er hel leng gepraat over de bezetting van dergelijke belangrijke posten. Zie maar hoeveel tijd het in beslag neemt om de nieuwe post van EU Buitenlandcoördinator te bezetten (zeg maar: de Europese Minister van Buitenlandse Zaken). In de wandelgangen wordt daarvoor de naam van Frans Timmermans genoemd. Maar de benoeming van Dijsselbloem kwam plotseling: als een duvel uit een doosje was hij daar ineens. Zonder vooraankondiging. Zonder besprekingen van Europese regeringsleiders. Terwijl het toch een belangrijke Europese functie is. In veel landen is het immers crisis.
Regeringscoalities worden niet geformeerd ná de verkiezingen. Niet op de verkiezingsavond en niet op de dag erna. Ze worden geformeerd vóór de verkiezingen überhaupt plaatsvinden. In vakjargon heet dat ‘elkaars nieren proeven’. De coalitie met VVD/CDA en PVV was al geformeerd op het moment dat CDA-leider Maxime Verhagen aankondigde dat de missie in Uruzgan best wel kon worden verlengd. Verhagen wist dat de Partij van de Arbeid daar mordicus tegen was maar gooide de knuppel in het hoenderhok omdat hij wilde samenwerken met de destijds mateloos populaire Geert Wilders. Wilders, die in de pers ook nog eens werd afgeschilderd als een soort messias: hij zou Nederland radicaal gaan veranderen. Op de verkiezingsavond waarop het CDA het grootste verlies in haar geschiedenis incasseerde, wist Verhagen al dat dit geen enkel probleem zou zijn. Het CDA zou weer aan een regering deelnemen, met VVD en PVV. Dat was al bekend. Nog niet bekend was hoeveel zetels die nieuwe regering zou krijgen. Dat bepaalden de kiezers in het stemhokje.
Niet alleen de coalitie met VVD, CDA en PVV was al vóór de verkiezingen van 2010 gevormd; ook de huidige coalitie met VVD en PvdA was al een maand vóór de verkiezingen op 12 september 2012 gevormd. De VVD wilde na he mislukte avontuur met de PVV niet wéér een experiment, in dit geval met de SP. Hoewel de SP er goed voor stond in de peilingen en de winst ze bijna niet meer kon ontgaan koos de VVD ervoor om met die andere linkse partij zaken te gaan doen. Met die andere linkse partij die wel regeringsverantwoordelijkheid durfde te nemen en die wist wat het was om besluiten te nemen. Met die partij werden vooraf al afspraken gemaakt: de PvdA.
donderdag 21 november 2013
Contract
Een vriend van me heeft een contract. “Da’s fijn”, hoor ik u denken. “maar wat moet ik ermee?” Maar er is iets interessants aan de hand met dat contract, want het is een projectcontract. De werkgever heeft hem dus ingehuurd voor de periode dat hij nodig is. Is hij niet meer nodig, dan kan hij vertrekken. Een verkapte vorm van uitzenddienst dus, met als grootste verschil dat er een einddatum aan het contract zit en er dus geen uitzendconstructie nodig is. Dat wil zeggen: er zit een einddatum aan het project. Project afgelopen, dan ook geen werk meer. Weet de werkgever na dit project nog een ander project binnen te halen, dan kan die vriend van me doorwerken in het nieuwe project. Totdat de werkgever helemaal geen projecten meer krijgt van zijn klanten. Tenminste, geen project waar die vriend van mij in past.
Het projectcontract is geen arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd, in de volksmond bekend als ‘vast contract’. Persoonlijk heb ik nooit zo geloofd in zo’n ‘vast contract’, want een ‘vast contract’ is net zo snel ontbonden als een arbeidscontract waar wel een einde aan zit: binnen vijf minuten (dat is inclusief het nuttigen van de koffie, want het kan nóg sneller). Maar het ontbinden van een arbeidsovereenkomst kan nog sneller en die uitweg biedt het projectcontract. De werkgever kan op deze manier vooraf al aangeven dat er geen werk meer is, dus dan duurt zo’n gesprek minus vijf minuten. Of minus een maand, zo u wilt.
Inmiddels kennen we allemaal de trieste gebeurtenissen bij zorginstelling Sensire, die 600 mensen met een ‘vast arbeidscontract’ ontsloeg, om vervolgens diezelfde mensen met een zelfstandigencontract weer terug aan te nemen. Deze week voegde zich een andere grote zorginstelling, Philadelphia daarbij: 900 mensen worden ontslagen en mogen terug komen op een zelfstandigencontract. Bij de posterijen is dit al langer aan de gang: 1.100 postbodes werden ontslagen en terug aangenomen op een zelfstandigencontract. In de ICT- en bouwsector weten ze onderhand niet veel beter: daar zit vrijwel elke specialist op een zelfstandigencontract. Zeker na het klappen van de internetbubbel in 2000 en de bouwmarkt in 2008.
Springt de schrijver van dit stukje nu van de hak op de tak, denkt u? Eerst begint de schrijver van dit stukje over projectcontracten en nu zijn het zelfstandigencontracten. Wat is er aan de hand? Voor het antwoord op die vraag moeten we een blik in de toekomst werpen, want een zelfstandigencontract is het verlengde van het projectcontract. Geen risico’s meer nemen, maar het bedrijfsrisico overdragen van werkgever op de werknemer. Het risico van geen inkomsten meer hebben en toch uitgaven omdat je als werkgever nou eenmaal de plicht hebt het salaris van je werknemers gewoon door te betalen. Ook als ze ziek, zwak, misselijk of om een andere reden afwezig zijn. Nu staat daar loondoorbetaling voor; indien de werkgever een zelfstandige inhuurt dan krijgt deze geen loon wanneer er niet wordt gewerkt. Veel aantrekkelijker voor de werkgever. Als vrouwelijke medewerkers zwanger zijn, dan loopt het voor de werkgever al helemaal in de papieren, want een zwangere vrouw kan 16 weken vrijaf nemen; een aantal daarvan vóór de geboorte van het kindje en een aantal weken daarna. Samen maximaal 16 weken. Is een werknemer ziek, dan kan de werkgever tot maximaal 2 jaar het salaris van de werknemer doorbetalen, enzovoorts. Het zijn allemaal zaken die werkgevers veel geld kosten, zonder dat daar werk tegenover staat. Geen inkomsten, dus.
Is een projectcontract een zekerheid voor de werkgever dat de werknemer bij het bedrijf blijft zolang er opdrachten zijn, dan is het zelfstandigencontract de toekomst. Helemaal als de door de VVD zo doorgeslagen marktwerking zich door zet. Nu de Partij van de Arbeid in de regering zit met de VVD, kan die doorgeslagen flexibiliteit van de arbeidsmarkt een klein beetje worden afgeremd, maar zo gauw rechts (VVD, CDA) het weer voor het zeggen krijgt, dan gaat de ontwikkeling gewoon vrolijk verder. Sterker nog: hij gaat verder. Over niet al te lange tijd (5 – 10 jaar) is het namelijk gewoonte geworden om op een zelfstandigencontract aan de slag te gaan ij een werkgever. Tegen die tijd zijn wij namelijk allemaal lopende BV’tjes. Want nu alleen nog voor specialisten zoals bijvoorbeeld timmerlieden en ICT’ers geldt, geldt tegen die tijd voor ons allemaal. SP, GroenLinks en PvdA kunnen de praktijken van Sensire en Philadelphia verfoeien. Links kan zin afschuw uitspreken voor die 11.000 postbodes die zijn ontslagen en vervolgens weer op een zelfstandigencontract zijn aangenomen en daarbij óók nog eens moeten zorgen voor hun eigen materieel... Maar dit wordt de nieuwe realiteit: iedereen een zelfstandigencontract. Waar werkgevers nu een beetje vies opkijken als een werknemer maar een korte tijd bij één en dezelfde werkgever heeft gewerkt, is dat straks niet meer dan normaal. Een sollicitant die slechts korte tijd bij een hele waslijst aan werkgevers heeft gewerkt krijgt vandaag de dag allerlei vooroordelen toegeworpen. Straks zal dat makkelijker zijn, omdat korte dienstverbanden als normaal worden beschouwd. Als je een lang dienstverband hebt gehad, dan zal je waarschijnlijk niet zo goed in de markt liggen omdat je onvoldoende nieuwe opdrachten binnen krijgt. Ook een vooroordeel, maar van een heel andere orde van voorheen.
Een ZZP’er is een zelfstandige zonder personeel. Hij (of zij) draagt zelf zorg de kosten voor arbeid waar vandaag de dag de werkgever nog voor zorgt. Loonbelasting, sociale premies en zorgkosten komen nu nog voor rekening van de werkgever; over een paar jaar zijn al die kosten voor de werknemer. Niet werken is nu nog gewoon doorbetaling van loon. Over een paar jaar worden werknemers alleen nog maar aangenomen op een project- of zelfstandigencontract en dan zijn alle kosten in geval van ziekte of ongeval gewoon voor de werknemer. Heeft de werkgever geen werk meer voor de werknemer, dan kost het nu heel veel tijd en moeite en vooral geld om van de werknemer af te komen. De werkgever moet zich nu nog in allerlei bochten wringen om van de werknemer af te komen; tot aan het verzinnen van niet bestaande teleurstellingen. De werknemer functioneer plotseling niet goed meer of de werknemer heeft zich plotseling vergrepen in de bedrijfskas of – nog erger – aan een vrouwelijke collega. In veel gevallen drogreden, verzonnen om op een goedkope en efficiënte wijze van de werknemer af te komen. Gevolg ook nog eens dat de werknemer bijna niet aan een nieuwe werkgever kan komen. Het werkt dus voor beide partijen verkeerd.
Bij een project- of zelfstandigencontract is dat allemaal niet meer nodig. Over een paar jaar weten we niet beter dan dat we dat allemaal zijn. De doorgeslagen flexibilisering van de arbeidsmarkt gaat gewoon door. Het is een doorn in het oog voor de Partij van de Arbeid. Maar de trein rolt al en is niet meer te stoppen. Daar kan zelfs Hans Spekman weinig of niets aan veranderen.
Het projectcontract is geen arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd, in de volksmond bekend als ‘vast contract’. Persoonlijk heb ik nooit zo geloofd in zo’n ‘vast contract’, want een ‘vast contract’ is net zo snel ontbonden als een arbeidscontract waar wel een einde aan zit: binnen vijf minuten (dat is inclusief het nuttigen van de koffie, want het kan nóg sneller). Maar het ontbinden van een arbeidsovereenkomst kan nog sneller en die uitweg biedt het projectcontract. De werkgever kan op deze manier vooraf al aangeven dat er geen werk meer is, dus dan duurt zo’n gesprek minus vijf minuten. Of minus een maand, zo u wilt.
Inmiddels kennen we allemaal de trieste gebeurtenissen bij zorginstelling Sensire, die 600 mensen met een ‘vast arbeidscontract’ ontsloeg, om vervolgens diezelfde mensen met een zelfstandigencontract weer terug aan te nemen. Deze week voegde zich een andere grote zorginstelling, Philadelphia daarbij: 900 mensen worden ontslagen en mogen terug komen op een zelfstandigencontract. Bij de posterijen is dit al langer aan de gang: 1.100 postbodes werden ontslagen en terug aangenomen op een zelfstandigencontract. In de ICT- en bouwsector weten ze onderhand niet veel beter: daar zit vrijwel elke specialist op een zelfstandigencontract. Zeker na het klappen van de internetbubbel in 2000 en de bouwmarkt in 2008.
Springt de schrijver van dit stukje nu van de hak op de tak, denkt u? Eerst begint de schrijver van dit stukje over projectcontracten en nu zijn het zelfstandigencontracten. Wat is er aan de hand? Voor het antwoord op die vraag moeten we een blik in de toekomst werpen, want een zelfstandigencontract is het verlengde van het projectcontract. Geen risico’s meer nemen, maar het bedrijfsrisico overdragen van werkgever op de werknemer. Het risico van geen inkomsten meer hebben en toch uitgaven omdat je als werkgever nou eenmaal de plicht hebt het salaris van je werknemers gewoon door te betalen. Ook als ze ziek, zwak, misselijk of om een andere reden afwezig zijn. Nu staat daar loondoorbetaling voor; indien de werkgever een zelfstandige inhuurt dan krijgt deze geen loon wanneer er niet wordt gewerkt. Veel aantrekkelijker voor de werkgever. Als vrouwelijke medewerkers zwanger zijn, dan loopt het voor de werkgever al helemaal in de papieren, want een zwangere vrouw kan 16 weken vrijaf nemen; een aantal daarvan vóór de geboorte van het kindje en een aantal weken daarna. Samen maximaal 16 weken. Is een werknemer ziek, dan kan de werkgever tot maximaal 2 jaar het salaris van de werknemer doorbetalen, enzovoorts. Het zijn allemaal zaken die werkgevers veel geld kosten, zonder dat daar werk tegenover staat. Geen inkomsten, dus.
Is een projectcontract een zekerheid voor de werkgever dat de werknemer bij het bedrijf blijft zolang er opdrachten zijn, dan is het zelfstandigencontract de toekomst. Helemaal als de door de VVD zo doorgeslagen marktwerking zich door zet. Nu de Partij van de Arbeid in de regering zit met de VVD, kan die doorgeslagen flexibiliteit van de arbeidsmarkt een klein beetje worden afgeremd, maar zo gauw rechts (VVD, CDA) het weer voor het zeggen krijgt, dan gaat de ontwikkeling gewoon vrolijk verder. Sterker nog: hij gaat verder. Over niet al te lange tijd (5 – 10 jaar) is het namelijk gewoonte geworden om op een zelfstandigencontract aan de slag te gaan ij een werkgever. Tegen die tijd zijn wij namelijk allemaal lopende BV’tjes. Want nu alleen nog voor specialisten zoals bijvoorbeeld timmerlieden en ICT’ers geldt, geldt tegen die tijd voor ons allemaal. SP, GroenLinks en PvdA kunnen de praktijken van Sensire en Philadelphia verfoeien. Links kan zin afschuw uitspreken voor die 11.000 postbodes die zijn ontslagen en vervolgens weer op een zelfstandigencontract zijn aangenomen en daarbij óók nog eens moeten zorgen voor hun eigen materieel... Maar dit wordt de nieuwe realiteit: iedereen een zelfstandigencontract. Waar werkgevers nu een beetje vies opkijken als een werknemer maar een korte tijd bij één en dezelfde werkgever heeft gewerkt, is dat straks niet meer dan normaal. Een sollicitant die slechts korte tijd bij een hele waslijst aan werkgevers heeft gewerkt krijgt vandaag de dag allerlei vooroordelen toegeworpen. Straks zal dat makkelijker zijn, omdat korte dienstverbanden als normaal worden beschouwd. Als je een lang dienstverband hebt gehad, dan zal je waarschijnlijk niet zo goed in de markt liggen omdat je onvoldoende nieuwe opdrachten binnen krijgt. Ook een vooroordeel, maar van een heel andere orde van voorheen.
Een ZZP’er is een zelfstandige zonder personeel. Hij (of zij) draagt zelf zorg de kosten voor arbeid waar vandaag de dag de werkgever nog voor zorgt. Loonbelasting, sociale premies en zorgkosten komen nu nog voor rekening van de werkgever; over een paar jaar zijn al die kosten voor de werknemer. Niet werken is nu nog gewoon doorbetaling van loon. Over een paar jaar worden werknemers alleen nog maar aangenomen op een project- of zelfstandigencontract en dan zijn alle kosten in geval van ziekte of ongeval gewoon voor de werknemer. Heeft de werkgever geen werk meer voor de werknemer, dan kost het nu heel veel tijd en moeite en vooral geld om van de werknemer af te komen. De werkgever moet zich nu nog in allerlei bochten wringen om van de werknemer af te komen; tot aan het verzinnen van niet bestaande teleurstellingen. De werknemer functioneer plotseling niet goed meer of de werknemer heeft zich plotseling vergrepen in de bedrijfskas of – nog erger – aan een vrouwelijke collega. In veel gevallen drogreden, verzonnen om op een goedkope en efficiënte wijze van de werknemer af te komen. Gevolg ook nog eens dat de werknemer bijna niet aan een nieuwe werkgever kan komen. Het werkt dus voor beide partijen verkeerd.
Bij een project- of zelfstandigencontract is dat allemaal niet meer nodig. Over een paar jaar weten we niet beter dan dat we dat allemaal zijn. De doorgeslagen flexibilisering van de arbeidsmarkt gaat gewoon door. Het is een doorn in het oog voor de Partij van de Arbeid. Maar de trein rolt al en is niet meer te stoppen. Daar kan zelfs Hans Spekman weinig of niets aan veranderen.
zondag 17 november 2013
Bedrijf geen politiek met Sinterklaas!
We schrijven Alphen a/d Rijn, Sinterklaasavond 1981. Helemaal precies kan ik het jaartal me niet meer herinneren, maar ik zal zo 5, 6 jaar zijn geweest toen ik op mijn fietsje door de straat reed. Mijn ogen gleden langs de daken van de huizen aan de Orionstraat en ik dacht aan twee dingen: 1) “er zijn zo ongelofelijk veel huizen in Nederland; hoe krijgt Sinterklaas het voor elkaar om al op één avond al die cadeautjes precies op het juiste adres te bezorgen?” en 2) “hoe houden die daken dat paard? Zo’n dier weegt een godsvermogen! Zijn die daken daarop gebouwd, of zo?” Het was dat moment dat ik het bestaan van Sinterklaas in twijfel trok. Die avond vierde ik voor de eerste keer in mijn leven sinterklaasavond met de gedachte dat Sinterklaas gewoon de buurman was. De buurman had al die jaren de zakken voor de deur gezet en hard op de deur gebonkt. Uiteindelijk gaven mijn ouders ook toe dat zij de cadeautjes hadden gekocht. Weg zalige gedachtenis!
Sinterklaas is een kinderfeestje. Dat is het al sinds het jaar 1427. Een feestje waarop we kinderen willen leren aardig voor elkaar te zijn, zich netjes te gedragen en als beloning krijgen ze op 5 december cadeautjes. Daar is toch niets mis mee? Kleine kinderen in de leeftijd van 0 – 5 jaar die ieder jaar weer in spanning afwachten of ze wel braaf genoeg zijn geweest om cadeautjes te krijgen. Kleine kinderen, die tijdens de intocht van de Goedheiligman vanaf de kade schreeuwend van de zenuwen de boot toeroepen en hem en zijn gevolg verwelkomen. De boot uit Spanje.
Anno 2013 is Sinterklaas veel meer dan een kinderfeestje. Sinterklaas is vooral een moment om de politieke tegenstellingen in deze maatschappij weer eens goed te onderstrepen. Links vindt de assistent van de Sint, Zwarte Piet, te racistisch. Zwarte Piet herinnert aan de slavernij en moet alleen al daarom worden afgeschaft. Rechts wil nogmaals onderschrijven dat Zwarte Piet een luie mafketel is. Zwarten zijn negers en negers zijn nou eenmaal lui en dom en daarom moeten ze het land uit. Het liefst zou rechts de slavernij weer invoeren, want dan werken die negers tenminste weer. Enfin, daarna komt het Wilders-riedeltje er weer uit: negers en moslims zijn een bedreiging voor onze samenleving, maken misbruik van onze rechten, trekken van de soos terwijl wij werken en kunnen de hele dag niets anders dan vrouwen onderdrukken en koffie nuttigen. Gaap, gaap, gaap..!
Daarbij komt ook nog eens dat de VN zich heeft bemoeid met het sinterklaasfeest. Verene Shepard, lid van de mensenrechtenorganisatie van de Verenigde Naties, schreef een paar weken geleden een brief aan de Nederlandse regering, waarin ze vroeg het sinterklaasfeest af te schaffen. U weet wel: de VN; dat is die internationale organisatie die toekijkt hoe een gewetenloze dictator in Syrië 100.000 van zijn eigen mensen op brute wijze afslacht. 100.000 mensen zijn verkracht, bruut gemarteld, levend begraven, vergast en in koele bloede afgeschoten. Het ergste is dat die man er ook nog mee weg lijkt te komen, omdat het Westen zijn olie nodig heeft. En de organisatie die in 1948 werd opgericht met als enig doel dat die martelingen en brute moorden NOOIT meer mogen gebeuren, gaat zich dus bemoeien met een kinderfeestje in Nederland. Zij vonden dus dat we het in Nederland voortaan maar met de Kerstman moesten doen. Bij de VN zijn ze niet bijster goed geïnformeerd: de Kerstman is een afgeleide van Sinterklaas. De Kerstman is bedacht door Nederlandse emigranten die naar Amerika gingen en Sinterklaas misten. Zonder de Sint bestond die hele Kerstman niet eens.
Om de heetgebakerde discussie te verkoelen probeerden burgemeesters van zo ongeveer alle steden in Nederland naar een oplossing te zoeken om het zowel links als rechts naar de zin te maken. Misschien moest Zwarte Piet dan maar zijn oorbellen uittrekken of geen kroeshaar dragen. Misschien moest Zwarte Piet maar eens ophouden met dat Surinaamse accent of niet meer zwart zijn, maar gekleurd. Een deel van zijn gezicht moest wit, rood of misschien wel roze zijn. Maar elke toenadering zorgde wederom voor verhitte discussies van zowel links als rechts. Daarnaast waren er ook nog mensen die Zwarte Piet zwart wilden houden omdat het nou eenmaal bij onze cultuur hoort. Afgelopen week waren er zelfs (volwassen!) mensen die stonden te demonstreren voor de afschaffing van het kinderfeest. Het kan nog erger: er waren zelfs mensen die een rechtszaak aanspanden tegen de gemeente Amsterdam om de intocht van de Sint tegen te houden, omdat het gebruik van Zwarte Piet racistisch is. Toen de rechter ze in het ongelijk stelden riepen ze op dat alle middelen geoorloofd waren om de intocht alsnog te stoppen.
Straks komt er nog een discussie omdat Sint en Piet beide van het mannelijk geslacht zijn en wellicht hebben ze homofiele neigingen. Kan de SGP achterban zich weer druk gaan maken. Of de Rode Vrouwen binnen de PvdA (Hedy D’Ancona, Mary Dresselhuys en co.), die kwaad worden omdat er geen vrouwelijke Pieten zijn. En waarom is Sinterklaas geen vrouw?
Maar je kunt het ook positief draaien: Zwarte Piet is feitelijk gewoon de logistiek manager van de Sint. Hij regelt alles. Hij zorgt voor de inkoop voor al die cadeautjes voor al die kinderen in Nederland en regelt het schip, waarmee al die cadeautjes worden verscheept. Dat niet alleen, al die pakketjes moeten worden ingeklaard bij de douane, verpakt in keurig cadeaupapier, naam van de ontvanger erop en daarna worden bezorgd bij al die kinderen in Nederland. En dan moet hij ook nog eens de boot van de Sint zelf regelen, waarop een paard past en dat paard moet ook nog eens worden verzorgd. Piet heeft het hele jaar zijn handen vol aan deze enorme logistieke operatie, die slechts één avond in beslag neemt. Hij is het hele jaar bezig voor een operatie die slechts een paar uur duurt. En dat voor een neger…!
Let wel op dat het hier dus om een kinderfeestje gaat. Een kinderfeestje voor 0 – 5 jarigen. Klein grut, waarvan de hersenen nog niet volledig zijn ontwikkeld. En daar gaan volwassenen zich tegenaan bemoeien. Volwassen mensen, waarvan toch mag worden verwacht dat ze over een goed stel hersenen beschikken. Niet, dus.
Persoonlijk maakt het mij niet uit of Zwarte Piet nou zwart, groen, geel, oranje of roze is. Als blijkt dat ‘ie homo is… prima! Het gaat erom dat het kleine grut van 0 – 5 jaar wordt vermaakt. Dat hen wordt geleerd zich netjes te gedragen want anders krijgen ze geen cadeautjes, maar de roe. Zijn ze stout geweest dan kunnen ze in de zak van Piet mee naar Spanje. Dan worden ze een jaar lang verwijderd van huis en haard en dat is voor die kleine kinderen een angstbeeld. Dus: niet stout zijn. Braaf zijn. Die opzet werkt al bijna 700 jaar en dat moet vooral zo blijven. Sinterklaas hoort bij de opvoeding van kleine kinderen. Je moet een zieke geest zijn wil je ermee je politieke standpunt onderschrijven. Als je politiek wilt bedrijven, dan wordt je lid van een politieke partij om dáár je stem te laten horen.
Het is een kinderfeestje, mensen. Een feestje voor het kleine grut.
Sinterklaas is een kinderfeestje. Dat is het al sinds het jaar 1427. Een feestje waarop we kinderen willen leren aardig voor elkaar te zijn, zich netjes te gedragen en als beloning krijgen ze op 5 december cadeautjes. Daar is toch niets mis mee? Kleine kinderen in de leeftijd van 0 – 5 jaar die ieder jaar weer in spanning afwachten of ze wel braaf genoeg zijn geweest om cadeautjes te krijgen. Kleine kinderen, die tijdens de intocht van de Goedheiligman vanaf de kade schreeuwend van de zenuwen de boot toeroepen en hem en zijn gevolg verwelkomen. De boot uit Spanje.
Anno 2013 is Sinterklaas veel meer dan een kinderfeestje. Sinterklaas is vooral een moment om de politieke tegenstellingen in deze maatschappij weer eens goed te onderstrepen. Links vindt de assistent van de Sint, Zwarte Piet, te racistisch. Zwarte Piet herinnert aan de slavernij en moet alleen al daarom worden afgeschaft. Rechts wil nogmaals onderschrijven dat Zwarte Piet een luie mafketel is. Zwarten zijn negers en negers zijn nou eenmaal lui en dom en daarom moeten ze het land uit. Het liefst zou rechts de slavernij weer invoeren, want dan werken die negers tenminste weer. Enfin, daarna komt het Wilders-riedeltje er weer uit: negers en moslims zijn een bedreiging voor onze samenleving, maken misbruik van onze rechten, trekken van de soos terwijl wij werken en kunnen de hele dag niets anders dan vrouwen onderdrukken en koffie nuttigen. Gaap, gaap, gaap..!
Daarbij komt ook nog eens dat de VN zich heeft bemoeid met het sinterklaasfeest. Verene Shepard, lid van de mensenrechtenorganisatie van de Verenigde Naties, schreef een paar weken geleden een brief aan de Nederlandse regering, waarin ze vroeg het sinterklaasfeest af te schaffen. U weet wel: de VN; dat is die internationale organisatie die toekijkt hoe een gewetenloze dictator in Syrië 100.000 van zijn eigen mensen op brute wijze afslacht. 100.000 mensen zijn verkracht, bruut gemarteld, levend begraven, vergast en in koele bloede afgeschoten. Het ergste is dat die man er ook nog mee weg lijkt te komen, omdat het Westen zijn olie nodig heeft. En de organisatie die in 1948 werd opgericht met als enig doel dat die martelingen en brute moorden NOOIT meer mogen gebeuren, gaat zich dus bemoeien met een kinderfeestje in Nederland. Zij vonden dus dat we het in Nederland voortaan maar met de Kerstman moesten doen. Bij de VN zijn ze niet bijster goed geïnformeerd: de Kerstman is een afgeleide van Sinterklaas. De Kerstman is bedacht door Nederlandse emigranten die naar Amerika gingen en Sinterklaas misten. Zonder de Sint bestond die hele Kerstman niet eens.
Om de heetgebakerde discussie te verkoelen probeerden burgemeesters van zo ongeveer alle steden in Nederland naar een oplossing te zoeken om het zowel links als rechts naar de zin te maken. Misschien moest Zwarte Piet dan maar zijn oorbellen uittrekken of geen kroeshaar dragen. Misschien moest Zwarte Piet maar eens ophouden met dat Surinaamse accent of niet meer zwart zijn, maar gekleurd. Een deel van zijn gezicht moest wit, rood of misschien wel roze zijn. Maar elke toenadering zorgde wederom voor verhitte discussies van zowel links als rechts. Daarnaast waren er ook nog mensen die Zwarte Piet zwart wilden houden omdat het nou eenmaal bij onze cultuur hoort. Afgelopen week waren er zelfs (volwassen!) mensen die stonden te demonstreren voor de afschaffing van het kinderfeest. Het kan nog erger: er waren zelfs mensen die een rechtszaak aanspanden tegen de gemeente Amsterdam om de intocht van de Sint tegen te houden, omdat het gebruik van Zwarte Piet racistisch is. Toen de rechter ze in het ongelijk stelden riepen ze op dat alle middelen geoorloofd waren om de intocht alsnog te stoppen.
Straks komt er nog een discussie omdat Sint en Piet beide van het mannelijk geslacht zijn en wellicht hebben ze homofiele neigingen. Kan de SGP achterban zich weer druk gaan maken. Of de Rode Vrouwen binnen de PvdA (Hedy D’Ancona, Mary Dresselhuys en co.), die kwaad worden omdat er geen vrouwelijke Pieten zijn. En waarom is Sinterklaas geen vrouw?
Maar je kunt het ook positief draaien: Zwarte Piet is feitelijk gewoon de logistiek manager van de Sint. Hij regelt alles. Hij zorgt voor de inkoop voor al die cadeautjes voor al die kinderen in Nederland en regelt het schip, waarmee al die cadeautjes worden verscheept. Dat niet alleen, al die pakketjes moeten worden ingeklaard bij de douane, verpakt in keurig cadeaupapier, naam van de ontvanger erop en daarna worden bezorgd bij al die kinderen in Nederland. En dan moet hij ook nog eens de boot van de Sint zelf regelen, waarop een paard past en dat paard moet ook nog eens worden verzorgd. Piet heeft het hele jaar zijn handen vol aan deze enorme logistieke operatie, die slechts één avond in beslag neemt. Hij is het hele jaar bezig voor een operatie die slechts een paar uur duurt. En dat voor een neger…!
Let wel op dat het hier dus om een kinderfeestje gaat. Een kinderfeestje voor 0 – 5 jarigen. Klein grut, waarvan de hersenen nog niet volledig zijn ontwikkeld. En daar gaan volwassenen zich tegenaan bemoeien. Volwassen mensen, waarvan toch mag worden verwacht dat ze over een goed stel hersenen beschikken. Niet, dus.
Persoonlijk maakt het mij niet uit of Zwarte Piet nou zwart, groen, geel, oranje of roze is. Als blijkt dat ‘ie homo is… prima! Het gaat erom dat het kleine grut van 0 – 5 jaar wordt vermaakt. Dat hen wordt geleerd zich netjes te gedragen want anders krijgen ze geen cadeautjes, maar de roe. Zijn ze stout geweest dan kunnen ze in de zak van Piet mee naar Spanje. Dan worden ze een jaar lang verwijderd van huis en haard en dat is voor die kleine kinderen een angstbeeld. Dus: niet stout zijn. Braaf zijn. Die opzet werkt al bijna 700 jaar en dat moet vooral zo blijven. Sinterklaas hoort bij de opvoeding van kleine kinderen. Je moet een zieke geest zijn wil je ermee je politieke standpunt onderschrijven. Als je politiek wilt bedrijven, dan wordt je lid van een politieke partij om dáár je stem te laten horen.
Het is een kinderfeestje, mensen. Een feestje voor het kleine grut.
donderdag 14 november 2013
Da's pas peilen!
‘De enige echte peilingen zijn de verkiezingen zelf’ pogen politici de pers keer op keer te vertellen, als ze worden geconfronteerd met de zoveelste tegenvaller op het wekelijkse scorebord van Maurice de Hond. Vooral regeringspartijen VVD en PvdA kregen de laatste maanden klap na klap te verwerken. Volgens de laatste peiling van De Hond die afgelopen zondag uit kwam, bleken de sociaaldemocraten nog maar op 13 zetels te kunnen rekenen, en de liberalen op 20. De PvdA zou volgens de onderzoeksresultaten van De Hond niet meer opkomen voor de sociaal zwakkeren in de samenleving en door schandalen met graaiende partijgenoten als Judith Merkies en Bert van der Roest haar eigen idealen verloochenen. De PvdA-kiezer zou de sociaaldemocraten hiervoor afstraffen bij de eerstkomende verkiezingen, zo meldde De Hond en de pers nam dit massaal over. De VVD kiezer zou de ruk naar links niet accepteren en daarom massaal overgaan naar CDA of zelfs PVV. Een klap van de kiezer was in ieder geval gegarandeerd.
Gisteren waren er dus verkiezingen. Tussentijdse weliswaar, omdat er een aantal gemeenten opnieuw werd ingedeeld mochten alleen Alphen a/d Rijn, De Friese Meren, Heerenveen en Leeuwarden naar de stembus. De rest van Nederland mag dat op 19 maart 2014. Toch keek heel politiek Den Haag met grote interesse naar de ontwikkelingen in Friesland en Zuid Holland. Al was het alleen maar omdat bijna een half miljoen mensen naar de stembus mocht. De uitslag daarvan zou dus een betere peiling zijn dat die paar ontevreden kiezers die Maurice de Hond wekelijks vraagt om een keuze te maken met hun muis achter een beeldscherm.
De tussentijdse verkiezingen van deze week waren des te interessanter omdat deze nu echt konden worden vergeleken met de voorspellingen van De Hond. Zoals verwacht zat De Hond ernaast. De peilingen van Maurice de Hond worden al langer in twijfel getrokken. Wetenschappelijk onderbouwde onderzoeken die de Methode De Hond in twijfel trekken bestaan niet, maar over het nut van zijn peilingen wordt zowel door links als rechts getwijfeld. Alleen SP en PVV schijnen er blind op te varen. Zo liet Geert Wilders het kabinet Rutte-Wilders I klappen omdat hij dacht veilig te zijn. In de peilingen was hij immers mateloos populair. Het kon dus wel. Emile Roemer liet zich bij de afgelopen Tweede Kamerverkiezingen zelfs helemaal leiden door de peilingen van De Hond: de SP dacht dat de wedstrijd al gewonnen was voordat deze goed en wel was begonnen. De PvdA kon de achterstand in de peilingen niet meer wegwerken zo was het idee bij de socialisten en dus begon Roemer al formatiegesprekken voordat de verkiezingsperiode ook maar van start ging. De SP kwam van een koude kermis thuis. Door hun arrogante opstelling verloren ze het alsnog van de PvdA.
Over het algemeen wordt aangenomen dat de mensen die zich registreren bij de website van De Hond, peil.nl, ontevreden zijn over zo ongeveer alles, maar het huidige regeringsbeleid in het bijzonder. In dat geval sta je als Kabinet al met 1-0 achter. Wat je ook doet, het is nooit goed. Daarmee kun je als buitenstaander al twijfelen aan de representativiteit van de getrokken doelgroep. De Hond laat ook niet weten hoe hij de vragers selecteert. Selecteert hij bijvoorbeeld evenveel GroenLinks stemmers als VVD'ers? Ook wordt aangenomen dat de mensen die zich registreren en de vragen beantwoorden, zich over het algemeen laten leiden door populistische uitspraken van Emile Roemer en Geert Wilders. Alles bij het oude houden; niet veranderen. Bang zijn voor alles wat nieuw en onbekend is. Tenslotte wordt aangenomen dat de peilingen worden gemanipuleerd in het voordeel van de populistische partijen SP en PVV. De rekenmethode is totaal onduidelijk. Wij als nieuwsconsumenten moeten maar aannemen dat deze juist is. De nieuwsarme zondag waarop de peilingen worden gepresenteerd is voor De Hond toch iedere week weer een mooi podium om op te excelleren.
Controleren kunnen we De Hond niet. De enige echte peiling zijn dus inderdaad de verkiezingen zelf. Een rondje langs de velden: In Alphen a.d. Rijn en De Friese Meren bleef de Partij van de Arbeid gelijk in aantal zetels en nagenoeg gelijk in aantallen stemmen. In Heerenveen en Leeuwarden wisten de sociaaldemocraten zelfs te winnen. De Hond voorspelde een mokerslag voor de PvdA. Zelfs in traditionele PvdA bolwerken zoals in dit geval Leeuwarden (PvdA hoofdstad bij uitstek) en Heerenveen waren de sociaaldemocraten hun basis kwijtgeraakt. Ook coalitiepartner VVD zou kunnen uitzien naar een rampzalige uitslag. PvdA zou volgens de peilingen van De Hond zo ongeveer de kleinste partij van Nederland worden, gevolgd door de liberalen. De tussentijdse verkiezingen lieten een ander beeld zien: gisteren gingen Leeuwarden en Heerenveen ook gewoon weer naar de PvdA. De VVD verloor weliswaar in Friesland en Alphen a.d Rijn, maar niet zo rampzalig als door De Hond voorspeld. Het CDA wist in De Friese Meren en Alphen a/d Rijn wel de grootste partij te worden. In de peilingen van De Hond zijn de christendemocraten de derde kleinste partij.
De Hond dekte zich gisteren vlak vóór de verkiezingsuitslag meteen al in met diverse verklaringen waarom hij eventueel naast de werkelijke verkiezingsuitslag zou zitten. Zelf hanteert hij een marge van 1 á 2 zetels. Bij de laatste Kamerverkiezingen werden dat er uiteindelijk 32. Gisteren verklaarde De Hond op Twitter dat de opkomst 10% lager was dan normaal bij raadsverkiezingen. Ook haastte hij zich te roepen dat het geen landelijke verkiezingen waren, maar lokale. Wel riep hij dat het CDA een stijgende lijn liet zien en de VVD een dalende. En dat had hij allemaal vooraf voorspeld. Tsja, zo is peilen inderdaad niet erg moeilijk. Als iemand zegt dat het ooit gaat regenen, dat zal hij daarin echt wel gelijk krijgen. De kunst is om te vertellen wanneer het precies gaat regenen. De Hond spendeerde geen woord over het eventuele wegvallen van Leeuwarden als PvdA hoofdstad. Maar hij zat gewoon fout. Bij iedere peiling zit hij fout. Zijn peilingen zijn totaal ongeloofwaardig. De tussentijdse verkiezingen van afgelopen week zijn daarvan het ultieme bewijs. Hoe anders kan het werkelijke resultaat zó ver af liggen van de voorspellingen van De Hond? Hij zit er bij iedere verkiezingen aantoonbaar naast. En niet zo’n beetje ook!
Conclusie na deze tussentijdse verkiezingen is dat het huidige kabinet van VVD en PvdA steviger in het zadel zit dan De Honds wekelijkse voorspellingen laten zien. Nederland is het niet eens met de huidige bezuinigingsmaatregelen, maar toont er begrip voor. VVD’ers moeten niets hebben van het nivelleren, maar accepteren het. PvdA’ers moeten niets hebben van de JSF, maar snappen dat er een keuze moet worden gemaakt. Maar nog belangrijker is dat De Hond er bij iedere peiling volledig naast zit. Dan ben je Maurice de Hond en dan peil je al 35 jaar de mening van de gemiddelde Nederlander. Maar je peilt al 35 jaar verkeerd en toch gelooft heel Nederland je nog steeds.
En dat is misschien nog wel het ergste van alles.
Gisteren waren er dus verkiezingen. Tussentijdse weliswaar, omdat er een aantal gemeenten opnieuw werd ingedeeld mochten alleen Alphen a/d Rijn, De Friese Meren, Heerenveen en Leeuwarden naar de stembus. De rest van Nederland mag dat op 19 maart 2014. Toch keek heel politiek Den Haag met grote interesse naar de ontwikkelingen in Friesland en Zuid Holland. Al was het alleen maar omdat bijna een half miljoen mensen naar de stembus mocht. De uitslag daarvan zou dus een betere peiling zijn dat die paar ontevreden kiezers die Maurice de Hond wekelijks vraagt om een keuze te maken met hun muis achter een beeldscherm.
De tussentijdse verkiezingen van deze week waren des te interessanter omdat deze nu echt konden worden vergeleken met de voorspellingen van De Hond. Zoals verwacht zat De Hond ernaast. De peilingen van Maurice de Hond worden al langer in twijfel getrokken. Wetenschappelijk onderbouwde onderzoeken die de Methode De Hond in twijfel trekken bestaan niet, maar over het nut van zijn peilingen wordt zowel door links als rechts getwijfeld. Alleen SP en PVV schijnen er blind op te varen. Zo liet Geert Wilders het kabinet Rutte-Wilders I klappen omdat hij dacht veilig te zijn. In de peilingen was hij immers mateloos populair. Het kon dus wel. Emile Roemer liet zich bij de afgelopen Tweede Kamerverkiezingen zelfs helemaal leiden door de peilingen van De Hond: de SP dacht dat de wedstrijd al gewonnen was voordat deze goed en wel was begonnen. De PvdA kon de achterstand in de peilingen niet meer wegwerken zo was het idee bij de socialisten en dus begon Roemer al formatiegesprekken voordat de verkiezingsperiode ook maar van start ging. De SP kwam van een koude kermis thuis. Door hun arrogante opstelling verloren ze het alsnog van de PvdA.
Over het algemeen wordt aangenomen dat de mensen die zich registreren bij de website van De Hond, peil.nl, ontevreden zijn over zo ongeveer alles, maar het huidige regeringsbeleid in het bijzonder. In dat geval sta je als Kabinet al met 1-0 achter. Wat je ook doet, het is nooit goed. Daarmee kun je als buitenstaander al twijfelen aan de representativiteit van de getrokken doelgroep. De Hond laat ook niet weten hoe hij de vragers selecteert. Selecteert hij bijvoorbeeld evenveel GroenLinks stemmers als VVD'ers? Ook wordt aangenomen dat de mensen die zich registreren en de vragen beantwoorden, zich over het algemeen laten leiden door populistische uitspraken van Emile Roemer en Geert Wilders. Alles bij het oude houden; niet veranderen. Bang zijn voor alles wat nieuw en onbekend is. Tenslotte wordt aangenomen dat de peilingen worden gemanipuleerd in het voordeel van de populistische partijen SP en PVV. De rekenmethode is totaal onduidelijk. Wij als nieuwsconsumenten moeten maar aannemen dat deze juist is. De nieuwsarme zondag waarop de peilingen worden gepresenteerd is voor De Hond toch iedere week weer een mooi podium om op te excelleren.
Controleren kunnen we De Hond niet. De enige echte peiling zijn dus inderdaad de verkiezingen zelf. Een rondje langs de velden: In Alphen a.d. Rijn en De Friese Meren bleef de Partij van de Arbeid gelijk in aantal zetels en nagenoeg gelijk in aantallen stemmen. In Heerenveen en Leeuwarden wisten de sociaaldemocraten zelfs te winnen. De Hond voorspelde een mokerslag voor de PvdA. Zelfs in traditionele PvdA bolwerken zoals in dit geval Leeuwarden (PvdA hoofdstad bij uitstek) en Heerenveen waren de sociaaldemocraten hun basis kwijtgeraakt. Ook coalitiepartner VVD zou kunnen uitzien naar een rampzalige uitslag. PvdA zou volgens de peilingen van De Hond zo ongeveer de kleinste partij van Nederland worden, gevolgd door de liberalen. De tussentijdse verkiezingen lieten een ander beeld zien: gisteren gingen Leeuwarden en Heerenveen ook gewoon weer naar de PvdA. De VVD verloor weliswaar in Friesland en Alphen a.d Rijn, maar niet zo rampzalig als door De Hond voorspeld. Het CDA wist in De Friese Meren en Alphen a/d Rijn wel de grootste partij te worden. In de peilingen van De Hond zijn de christendemocraten de derde kleinste partij.
De Hond dekte zich gisteren vlak vóór de verkiezingsuitslag meteen al in met diverse verklaringen waarom hij eventueel naast de werkelijke verkiezingsuitslag zou zitten. Zelf hanteert hij een marge van 1 á 2 zetels. Bij de laatste Kamerverkiezingen werden dat er uiteindelijk 32. Gisteren verklaarde De Hond op Twitter dat de opkomst 10% lager was dan normaal bij raadsverkiezingen. Ook haastte hij zich te roepen dat het geen landelijke verkiezingen waren, maar lokale. Wel riep hij dat het CDA een stijgende lijn liet zien en de VVD een dalende. En dat had hij allemaal vooraf voorspeld. Tsja, zo is peilen inderdaad niet erg moeilijk. Als iemand zegt dat het ooit gaat regenen, dat zal hij daarin echt wel gelijk krijgen. De kunst is om te vertellen wanneer het precies gaat regenen. De Hond spendeerde geen woord over het eventuele wegvallen van Leeuwarden als PvdA hoofdstad. Maar hij zat gewoon fout. Bij iedere peiling zit hij fout. Zijn peilingen zijn totaal ongeloofwaardig. De tussentijdse verkiezingen van afgelopen week zijn daarvan het ultieme bewijs. Hoe anders kan het werkelijke resultaat zó ver af liggen van de voorspellingen van De Hond? Hij zit er bij iedere verkiezingen aantoonbaar naast. En niet zo’n beetje ook!
Conclusie na deze tussentijdse verkiezingen is dat het huidige kabinet van VVD en PvdA steviger in het zadel zit dan De Honds wekelijkse voorspellingen laten zien. Nederland is het niet eens met de huidige bezuinigingsmaatregelen, maar toont er begrip voor. VVD’ers moeten niets hebben van het nivelleren, maar accepteren het. PvdA’ers moeten niets hebben van de JSF, maar snappen dat er een keuze moet worden gemaakt. Maar nog belangrijker is dat De Hond er bij iedere peiling volledig naast zit. Dan ben je Maurice de Hond en dan peil je al 35 jaar de mening van de gemiddelde Nederlander. Maar je peilt al 35 jaar verkeerd en toch gelooft heel Nederland je nog steeds.
En dat is misschien nog wel het ergste van alles.
maandag 4 november 2013
Mickey Mouse League
De hoogste vaderlandse voetbalcompetitie stond ooit aangeschreven als de beste in Europa. Clubs als Ajax, PSV en Feyenoord waren in de jaren ’90 van de vorige eeuw synoniemen voor wat nu FC Barcelona, Manchester United of Bayern München zijn. Verschil met de laatste die is dat Ajax, PSV en Feyenoord uit hetzelfde land komen. Geen enkel land had in de jaren ’90 drie clubs die op een dergelijk hoog niveau voetbal speelden. Het zorgde voor de beste spelers, de beste trainers en een vrijwel onuitputtelijke bron van inkomsten voor de betreffende clubs. En dat is prima, ware het niet dat diezelfde Ajax, PSV en Feyenoord vandaag de dag Europees eigenlijk helemaal niets meer voorstellen. De clubs hebben zich in immense schulden gestoken (PSV, Feyenoord) of ging naar de Beurs (Ajax). De grootheidswaanzin liep uit op een fiasco. Tegenwoordig zijn Ajax, PSV en Feyenoord gedegradeerd tot in de kelder van de Europese voetbalcompetitie. Met hen de hele Eredivisie, die door Fox, NOS en de KNVB ieder weekeinde toch weer als ‘ongemeen spannend’ wordt verkocht. Iedereen kan van iedereen winnen. Nivelleren is ene feest! En zo is het eigenlijk ook, want zowel Ajax, PSV als Feyenoord bakken er al jaren niets meer van. Feitelijk is dit gewoon pure armoede. Goed, de Amsterdammers zijn dan al drie jaar achtereen landskampioen geworden, maar ze werden dit alleen maar uit pure armoede. De omzet van alleen al Manchester United is al evenveel als alle voetbalclubs in de vaderlandse voetbalcompetitie bij elkaar. Ajax - Feyenoord wordt verkocht als een gelijkenis met FC Barcelona - Real Madrid. Dat is natuurlijk al helemaal een dijenkletser, omdat alleen al FC Barcelona net zoveel geld verdient als de hele Eredivisie bij elkaar. Er zit tegenwoordig geen ook pit meer in die hele Eredivisie en die zit er wel degelijk bij FC Barcelona. Iedere voetballer of voetbaltrainer uit de Eredivisie roept vol trots dat ‘iedereen van iedereen kan winnen’, maar feitelijk is dit gewoon een uitspraak uit 100% pure armoede. Het is prima hoor, dat Ron Jans met PEC Zwolle al bijna landskampioen is en als Jans even zo door gaat dan wordt hij het ook. Ik wens Jans al het beste; niet in de laatste plaats omdat het politiek partijgenoot van me is. Maar goed allemachtig wat een droefenis is die Eredivisie tegenwoordig.
Een voetballer in de Eredivisie krijgt jaarlijks gemiddeld bijna drie ton in keiharde euro’s op zijn rekening bijgeschreven. Orlando Engelaar, tot vorig jaar speler bij PSV, was de uitschieter en kreeg jaarlijks bijna 1,5 miljoen bijgeschreven. Luke, bij FC Barcelona op een zijspoor geraakt en daar niet eens goed voor het tweede elftal, kwam drie jaar bij Ajax bankzitten voor het lieve sommetje van 2 miljoen euro per jaar. Roy Makaay kwam de kas bij Feyenoord leegroven voor 1,3 miljoen per jaar en zette daar nauwelijks een goede prestatie tegenover. Feyenoord ging bijna kapot aan de geldzucht van Makaay.
Maar het geluk van Feyenoord is dat het een behoorlijke supportersgare heeft, en dat die supporters twee jaar geleden de club redden. De Stichting Vrienden van Feyenoord nam de schuld voor 50% voor zijn rekening. Een schuld die was opgebouwd door graaiers als Makaay. In ruil voor de overname van die schuld kreeg de Stichting een belang van 49% in de NV Feyenoord, de eigenaar van de club en het merk. Een goed initiatief, want op deze manier hoefde de stadionclub uit Rotterdam Zuid niet aan te kloppen bij de gemeente, die vooraf al had aangegeven geen geld te willen investeren in de club. Om dezelfde reden ging de bouw van een nieuw stadion niet door; coalitiepartner D66 blokkeerde de bouw omdat het te duur zou worden. Een verstandige beslissing, omdat de kosten van dergelijke megalomane bouwprojecten altijd uit de hand loopt. De Rotterdammers konden het succesverhaal van Ajax niet overnemen. De bouw van Amsterdam ArenA werd immers voor de helft betaald door de gemeente Amsterdam, en voor de helft door sponsoren als Grolsch, Philips en Ajax zelf.
Maar het kan erger. Er gaat tegenwoordig bijna geen voetbalseizoen voorbij of er is alweer een voetbalclub die in de financiële moeilijkheden komt omdat het te diep in de buidel heeft getast. Om de begroting rond te krijgen kunnen belastingbetalende inwoners van de stad het gat in de begroting dichten. Omdat de zogenaamd club een uithangbord van de gemeente is. Inwoners van Haarlem, Roosendaal en Veendam waren dat beu en tekenden massaal protest aan toen de plaatselijke FC’s om een aalmoes kwamen vragen. Precies zoals het hoort, want gemeenschapsgeld hoort niet te worden geïnvesteerd in een voetbalclub, waarvan spelers en trainers jaarlijks twee, drie keer het salaris van de minister-president op hun bankrekening krijgen bijgeschreven. Het is lokaal gewoon niet meer te verkopen dat de gemeente geld geeft aan een voetbalclub omdat deze toevallig in de Eredivisie speelt, terwijl er aan de andere kant geen geld meer is om bijvoorbeeld straten schoon te houden, de buurt veilig en straatlantaarns ’s nachts aan te laten. Het is politiek niet te verkopen dat de gemeenschap het salaris van een voetballer ophoest, terwijl het stadion elke twee weken niet eens voor de helft is gevuld en de clubs in het algemeen tegenwoordig zulke slechte prestaties op de grasmat leggen. Laat staan Europees een rol van betekenis kan spelen. Afgelopen voetbalseizoen kreeg PSV bijna vijftig miljoen van de gemeente Eindhoven en een jaar eerder moest RKC Waalwijk door de lokale gemeente uit de brand worden geholpen. Dit voetbalseizoen doet NAC Breda een beroep op de lokale gemeenschapskras.
Voetbalclubs zijn tegenwoordig zelfstandige NV’s (Ajax, Feyenoord, PSV, Vitesse) en BV’s (de rest van de Eredivisie). Zij behoren zichzelf financieel in leven te kunnen houden en de risico’s niet af te wentelen op de lokale gemeenschap. Kan niet. Mag niet. Mocht de club in de problemen geraken en failliet dreigen gaan, dan hoort dit bij het bedrijfsrisico. Zo eenvoudig is dat. Dat Feyenoord is gered door een particuliere stichting is een prima initiatief, dat navolging dient te krijgen bij de rest van de op Mickey Mouse niveau spelende clubs. Laat Philips maar opdraaien voor de verliezen bij PSV en Ben Mandemakers bij RKC. De gemeenschapskas kan niet worden aangemerkt als een onuitputtelijke grabbelton waaruit zonder problemen geld kan worden gehaald. Gemeenschapsgeld moet worden besteed aan projecten waar iedereen in de stad iets aan heeft. Niet alleen een paar duizend zichzelf noemende voetbalsupporters, die iedere twee weken koest moeten worden gehouden met een onuitstaanbaar slecht balspelletje tussen 22 overbetaalde amateurs.
Als de voetbalclubs betere prestaties op de grasmat leggen, dan komt dat geld vanzelf wel. Kijk maar naar hoe Ajax, PSV en Feyenoord presteerden in de jaren ’90 van de vorige eeuw.
Een voetballer in de Eredivisie krijgt jaarlijks gemiddeld bijna drie ton in keiharde euro’s op zijn rekening bijgeschreven. Orlando Engelaar, tot vorig jaar speler bij PSV, was de uitschieter en kreeg jaarlijks bijna 1,5 miljoen bijgeschreven. Luke, bij FC Barcelona op een zijspoor geraakt en daar niet eens goed voor het tweede elftal, kwam drie jaar bij Ajax bankzitten voor het lieve sommetje van 2 miljoen euro per jaar. Roy Makaay kwam de kas bij Feyenoord leegroven voor 1,3 miljoen per jaar en zette daar nauwelijks een goede prestatie tegenover. Feyenoord ging bijna kapot aan de geldzucht van Makaay.
Maar het geluk van Feyenoord is dat het een behoorlijke supportersgare heeft, en dat die supporters twee jaar geleden de club redden. De Stichting Vrienden van Feyenoord nam de schuld voor 50% voor zijn rekening. Een schuld die was opgebouwd door graaiers als Makaay. In ruil voor de overname van die schuld kreeg de Stichting een belang van 49% in de NV Feyenoord, de eigenaar van de club en het merk. Een goed initiatief, want op deze manier hoefde de stadionclub uit Rotterdam Zuid niet aan te kloppen bij de gemeente, die vooraf al had aangegeven geen geld te willen investeren in de club. Om dezelfde reden ging de bouw van een nieuw stadion niet door; coalitiepartner D66 blokkeerde de bouw omdat het te duur zou worden. Een verstandige beslissing, omdat de kosten van dergelijke megalomane bouwprojecten altijd uit de hand loopt. De Rotterdammers konden het succesverhaal van Ajax niet overnemen. De bouw van Amsterdam ArenA werd immers voor de helft betaald door de gemeente Amsterdam, en voor de helft door sponsoren als Grolsch, Philips en Ajax zelf.
Maar het kan erger. Er gaat tegenwoordig bijna geen voetbalseizoen voorbij of er is alweer een voetbalclub die in de financiële moeilijkheden komt omdat het te diep in de buidel heeft getast. Om de begroting rond te krijgen kunnen belastingbetalende inwoners van de stad het gat in de begroting dichten. Omdat de zogenaamd club een uithangbord van de gemeente is. Inwoners van Haarlem, Roosendaal en Veendam waren dat beu en tekenden massaal protest aan toen de plaatselijke FC’s om een aalmoes kwamen vragen. Precies zoals het hoort, want gemeenschapsgeld hoort niet te worden geïnvesteerd in een voetbalclub, waarvan spelers en trainers jaarlijks twee, drie keer het salaris van de minister-president op hun bankrekening krijgen bijgeschreven. Het is lokaal gewoon niet meer te verkopen dat de gemeente geld geeft aan een voetbalclub omdat deze toevallig in de Eredivisie speelt, terwijl er aan de andere kant geen geld meer is om bijvoorbeeld straten schoon te houden, de buurt veilig en straatlantaarns ’s nachts aan te laten. Het is politiek niet te verkopen dat de gemeenschap het salaris van een voetballer ophoest, terwijl het stadion elke twee weken niet eens voor de helft is gevuld en de clubs in het algemeen tegenwoordig zulke slechte prestaties op de grasmat leggen. Laat staan Europees een rol van betekenis kan spelen. Afgelopen voetbalseizoen kreeg PSV bijna vijftig miljoen van de gemeente Eindhoven en een jaar eerder moest RKC Waalwijk door de lokale gemeente uit de brand worden geholpen. Dit voetbalseizoen doet NAC Breda een beroep op de lokale gemeenschapskras.
Voetbalclubs zijn tegenwoordig zelfstandige NV’s (Ajax, Feyenoord, PSV, Vitesse) en BV’s (de rest van de Eredivisie). Zij behoren zichzelf financieel in leven te kunnen houden en de risico’s niet af te wentelen op de lokale gemeenschap. Kan niet. Mag niet. Mocht de club in de problemen geraken en failliet dreigen gaan, dan hoort dit bij het bedrijfsrisico. Zo eenvoudig is dat. Dat Feyenoord is gered door een particuliere stichting is een prima initiatief, dat navolging dient te krijgen bij de rest van de op Mickey Mouse niveau spelende clubs. Laat Philips maar opdraaien voor de verliezen bij PSV en Ben Mandemakers bij RKC. De gemeenschapskas kan niet worden aangemerkt als een onuitputtelijke grabbelton waaruit zonder problemen geld kan worden gehaald. Gemeenschapsgeld moet worden besteed aan projecten waar iedereen in de stad iets aan heeft. Niet alleen een paar duizend zichzelf noemende voetbalsupporters, die iedere twee weken koest moeten worden gehouden met een onuitstaanbaar slecht balspelletje tussen 22 overbetaalde amateurs.
Als de voetbalclubs betere prestaties op de grasmat leggen, dan komt dat geld vanzelf wel. Kijk maar naar hoe Ajax, PSV en Feyenoord presteerden in de jaren ’90 van de vorige eeuw.
zondag 27 oktober 2013
Onbegrijpelijk
Het afluisterschandaal van de Amerikanen breidt zich steeds verder uit. Wereldwijd is er inmiddels grote verontwaardiging over de spionagepraktijken van de National Security Agency kortweg NSA. Er worden nu al zoveel mensen afgeluisterd dat je al bijna een loser moet zijn wil je niet worden afgeluisterd door de NSA. Wordt je telefoon door de NSA afgetapt, want beteken je wat in de wereld. Dan heb je wat te vertellen. Zoveel zelfs, dat Amerikaanse belangen op het spel staan. In dat perspectief mag je eigenlijk blij zijn dat je überhaupt wordt afgeluisterd, want dan stel je wat voor in de wereld. Deze week werd bekend dat de NSA de telefoons van 35 vooraanstaande regeringsleiders ook aftapt. Angela Merkel zat daarbij. Francois Hollande ook. Mark Rutte niet. Zoals ik al zei: losers.
Zelf ben ik een beetje verbaasd over de wereldwijde verontwaardiging over het afluisteren van de Amerikanen. Feitelijk wisten we het al sinds de aanslagen van 11 september 2001: de Amerikanen namen vanaf dat moment verregaande maatregelen om mensen wereldwijd met kwade bedoelingen in de kiem te smoren. Amerikanen, maar vooral niet-Amerikanen. De NSA heeft iets meer dan 10.000 mensen in dienst en is opgericht door de voormalige Amerikaanse president George Bush jr.. Destijds vonden we dat allemaal prima, want zo konden we dat vermaledijde Moslim-extremisme tegen gaan. Maar nu de Amerikanen hun werkterrein hebben verlegd van extremistische Moslims naar u en ik is iedereen (en dan bedoel ik ook: ‘iedereen’!) ineens verontwaardigd. En voor die verontwaardiging heb ik geen begrip.
Spionage gaat verder dan alleen die paar telefoons die worden afgetapt door de NSA. Al in de jaren ’90 van de vorige eeuw maakte het Amerikaanse softwareconcern Microsoft zich schuldig aan spionagepraktijken. Zo gauw de gebruiker verbinding legde met het internet maakte het toenmalige besturingssysteem Windows 98 al verbinding met de computers bij Microsoft om door te geven of de versie legaal of illegaal was. Dit waren de jaren ’90. Toen kenden we nog geen Moslim terrorisme; we hadden nog geen idee van wie Geert Wilders was. Geen idee wie Edward Snowden was.
Maar het gaat nog verder: Wanneer u naar de VS reist, dan worden al uw gegevens gecontroleerd door diezelfde NSA. Bent u vegetariër en geeft u dat door aan de luchtvaartmaatschappij zodat u aan boord geen vlees krijgt geserveerd, dan moet u wel Moslim zijn en dus snode plannen hebben en dus volgens de Amerikanen een bedreiging voor de wereldvrede. Reist u niet naar de VS maar slechts over Amerikaans grondgebied? Ook dan belanden uw gegevens in de computers van de NSA. Uw credit card betalingen van de afgelopen 3 jaar voorafgaand aan uw reis worden doorgenomen en op de luchthaven wordt u gecontroleerd door middel van een röntgenscanner, waarop u dus gewoon naakt bent te zien. Het enige goede nieuws is dat die apparaten worden gemaakt in Nederland, bij Vanderlande in Veghel.
Kan het nog verder? Ja, hoor! Sinds 2010 is Apple de absolute marktleider op de computermarkt. Miljoenen mensen hebben een iPad, iPhone of ander Apple spul dat per se een internetverbinding nodig heeft anders werkt het niet. U raadt het al: die elektronica legt dus verbinding met de servers van Apple om aan hen door te geven wat u er allemaal mee uitvoert. Zo opereren ook Microsoft, Facebook en Google. Sterker nog: vorig jaar nog nog werd Microsoft op de vingers getikt door de Europese Commissie omdat het via internet concurrerende webbrowsers van computers haalde en hun eigen Internet Explorer terug plaatste. Zonder dat de gebruikers het in de gaten hadden. Het is algemeen bekend dat Google in uw Gmail account neust en ook Facebook er dubieuze praktijken op nahoudt. Sterker nog: Facebook is zelfs één van de grootste leveranciers van informatie aan de NSA. Al vinden ze zelf van niet. Bijna een kwart van de wereldbevolking zit inmiddels op Facebook. Het is dus een mooie informatiebron. Ook Twitter en Yahoo maken zich hieraan schuldig. Maar de gebruiker is de bron van al deze informatie en die gebruiker bent u zelf!
Maar het kan allemaal nóg erger: Samsung en Sony brachten dit jaar een smartphone op de markt in de vorm van een horloge. Apple komt eraan en de rest zal niet achterblijven. Google brengt eind dit jaar zelfs een bril op de markt die via uw smartphone is verbonden met het internet. En nou komt het: zij kijken mee met waar u zich bevindt, wat u daar doet en wie daar allemaal nog meer zijn. Met de aanschaf van die bril of dat horloge werkt u dus zelf mee aan diezelfde spionagepraktijken die wij allemaal zo verfoeien. Want God, wat zijn we verontwaardigd! Wat zijn we boos..! Maar we doen het zelf. We schrijven zelf ellenlange blogs, plaatsen de meest onooglijke foto’s op Facebook en schaffen elektronica als de Google Bril of het horloge van Sony of Samsung moeiteloos aan. Foto’s en filmpjes belanden op Instagram en YouTube, omdat u vindt dat de hele wereld ze moet zien. De hele wereld houdt ook in: Facebook, Apple, Microsoft, Google en… de NSA! Zonder nadenken accepteren we de algemene voorwaarden van Apple, Google, Microsoft en Facebook, waarin staat dat zij gewoon recht hebben om te weten wat u allemaal met hun spullen gaat doen. Hun spullen? Het eigendomsrecht gaat toch over als 100% van de gevraagde koopsom is betaald? Nee, helaas. Door het accepteren van de algemene voorwaarden van apparaten als iPhone en iPad maar ook de Android rommel van Google en de Windows RT van Microsoft geeft u zelf toestemming om uw gegevens te delen met deze bedrijven. Accepteert u de voorwaarden niet, dan kunt u geen gebruik maken van het apparaat wat u nota bene zelf hebt gekocht. Waarvoor u enkele honderden (of, in het geval van Apple: duizenden) euro’s voor op tafel heeft gelegd. Het apparaat blijft van Apple.
De Patriot Act, de Scheveningen Act, … Waarom denkt u dat de banken zo graag hebben dat u gaat internetbankieren? Precies: ook hier werkt u er weer zelf aan mee.
Misschien begrijpt u nu mijn verontwaardiging. Zo niet, dan hoort u vast thuis in het eenzame groepje waarin ook Mark Rutte zit.
Zelf ben ik een beetje verbaasd over de wereldwijde verontwaardiging over het afluisteren van de Amerikanen. Feitelijk wisten we het al sinds de aanslagen van 11 september 2001: de Amerikanen namen vanaf dat moment verregaande maatregelen om mensen wereldwijd met kwade bedoelingen in de kiem te smoren. Amerikanen, maar vooral niet-Amerikanen. De NSA heeft iets meer dan 10.000 mensen in dienst en is opgericht door de voormalige Amerikaanse president George Bush jr.. Destijds vonden we dat allemaal prima, want zo konden we dat vermaledijde Moslim-extremisme tegen gaan. Maar nu de Amerikanen hun werkterrein hebben verlegd van extremistische Moslims naar u en ik is iedereen (en dan bedoel ik ook: ‘iedereen’!) ineens verontwaardigd. En voor die verontwaardiging heb ik geen begrip.
Spionage gaat verder dan alleen die paar telefoons die worden afgetapt door de NSA. Al in de jaren ’90 van de vorige eeuw maakte het Amerikaanse softwareconcern Microsoft zich schuldig aan spionagepraktijken. Zo gauw de gebruiker verbinding legde met het internet maakte het toenmalige besturingssysteem Windows 98 al verbinding met de computers bij Microsoft om door te geven of de versie legaal of illegaal was. Dit waren de jaren ’90. Toen kenden we nog geen Moslim terrorisme; we hadden nog geen idee van wie Geert Wilders was. Geen idee wie Edward Snowden was.
Maar het gaat nog verder: Wanneer u naar de VS reist, dan worden al uw gegevens gecontroleerd door diezelfde NSA. Bent u vegetariër en geeft u dat door aan de luchtvaartmaatschappij zodat u aan boord geen vlees krijgt geserveerd, dan moet u wel Moslim zijn en dus snode plannen hebben en dus volgens de Amerikanen een bedreiging voor de wereldvrede. Reist u niet naar de VS maar slechts over Amerikaans grondgebied? Ook dan belanden uw gegevens in de computers van de NSA. Uw credit card betalingen van de afgelopen 3 jaar voorafgaand aan uw reis worden doorgenomen en op de luchthaven wordt u gecontroleerd door middel van een röntgenscanner, waarop u dus gewoon naakt bent te zien. Het enige goede nieuws is dat die apparaten worden gemaakt in Nederland, bij Vanderlande in Veghel.
Kan het nog verder? Ja, hoor! Sinds 2010 is Apple de absolute marktleider op de computermarkt. Miljoenen mensen hebben een iPad, iPhone of ander Apple spul dat per se een internetverbinding nodig heeft anders werkt het niet. U raadt het al: die elektronica legt dus verbinding met de servers van Apple om aan hen door te geven wat u er allemaal mee uitvoert. Zo opereren ook Microsoft, Facebook en Google. Sterker nog: vorig jaar nog nog werd Microsoft op de vingers getikt door de Europese Commissie omdat het via internet concurrerende webbrowsers van computers haalde en hun eigen Internet Explorer terug plaatste. Zonder dat de gebruikers het in de gaten hadden. Het is algemeen bekend dat Google in uw Gmail account neust en ook Facebook er dubieuze praktijken op nahoudt. Sterker nog: Facebook is zelfs één van de grootste leveranciers van informatie aan de NSA. Al vinden ze zelf van niet. Bijna een kwart van de wereldbevolking zit inmiddels op Facebook. Het is dus een mooie informatiebron. Ook Twitter en Yahoo maken zich hieraan schuldig. Maar de gebruiker is de bron van al deze informatie en die gebruiker bent u zelf!
Maar het kan allemaal nóg erger: Samsung en Sony brachten dit jaar een smartphone op de markt in de vorm van een horloge. Apple komt eraan en de rest zal niet achterblijven. Google brengt eind dit jaar zelfs een bril op de markt die via uw smartphone is verbonden met het internet. En nou komt het: zij kijken mee met waar u zich bevindt, wat u daar doet en wie daar allemaal nog meer zijn. Met de aanschaf van die bril of dat horloge werkt u dus zelf mee aan diezelfde spionagepraktijken die wij allemaal zo verfoeien. Want God, wat zijn we verontwaardigd! Wat zijn we boos..! Maar we doen het zelf. We schrijven zelf ellenlange blogs, plaatsen de meest onooglijke foto’s op Facebook en schaffen elektronica als de Google Bril of het horloge van Sony of Samsung moeiteloos aan. Foto’s en filmpjes belanden op Instagram en YouTube, omdat u vindt dat de hele wereld ze moet zien. De hele wereld houdt ook in: Facebook, Apple, Microsoft, Google en… de NSA! Zonder nadenken accepteren we de algemene voorwaarden van Apple, Google, Microsoft en Facebook, waarin staat dat zij gewoon recht hebben om te weten wat u allemaal met hun spullen gaat doen. Hun spullen? Het eigendomsrecht gaat toch over als 100% van de gevraagde koopsom is betaald? Nee, helaas. Door het accepteren van de algemene voorwaarden van apparaten als iPhone en iPad maar ook de Android rommel van Google en de Windows RT van Microsoft geeft u zelf toestemming om uw gegevens te delen met deze bedrijven. Accepteert u de voorwaarden niet, dan kunt u geen gebruik maken van het apparaat wat u nota bene zelf hebt gekocht. Waarvoor u enkele honderden (of, in het geval van Apple: duizenden) euro’s voor op tafel heeft gelegd. Het apparaat blijft van Apple.
De Patriot Act, de Scheveningen Act, … Waarom denkt u dat de banken zo graag hebben dat u gaat internetbankieren? Precies: ook hier werkt u er weer zelf aan mee.
Misschien begrijpt u nu mijn verontwaardiging. Zo niet, dan hoort u vast thuis in het eenzame groepje waarin ook Mark Rutte zit.
zondag 13 oktober 2013
Superregisseur Dijsselbloem
Geen sterk optreden van PvdA-leider Diederik Samsom tijdens de Algemene Beschouwingen twee weken geleden. Samsom zag PvdA-stokpaardjes als nivelleren en opkomen voor de sociaal zwakkeren in de samenleving verwateren na een aanvaring met CDA-leider Buma en PVV-icoon Wilders. Samsom wilde niet bewegen, waarna onderhandelingen over het op Prinsjesdag gepresenteerde begroting vrijwel onmogelijk leken. Zelfs bloedbroeder GroenLinks – doorgaans zij aan zij met de Partij van de Arbeid – keerde de sociaaldemocraten de rug toe. Er leek zich geen meerderheid af te tekenen in de Eerste Kamer, waardoor het Kabinet Rutte II vroegtijdig zou stranden. De natte droom van PVV en SP leek uit te komen. Het waren uiteindelijk Halbe Zijlstra (VVD) en een dag later Mark Rutte die Samsom te hulp schoten. Vanwege die beschadiging wees Rutte niet Samsom, maar Jeroen Dijsselbloem aan om de onderhandelingen te gaan voeren. Namens het Kabinet mocht wederom niet Samsom, maar Lodewijk Assher plaatsnemen aan de onderhandelingstafel. Samsom twee keer gepasseerd. Dat moet pijn hebben gedaan. Hopelijk geeft Samsom hiervan geleerd.
Dijsselbloem voerde bijna twee weken lang achter gesloten deuren intensief onderhandelingen over de begroting van 2014. Hij deed dit met de van Dijsselbloem bekende behendigheid en ingetogenheid. Dijsselbloem deed precies dat, wat Samsom naliet: alle betrokkenen aanhoren en afwegingen maken. Was er bij de betrokkenen ruimte tot onderhandeling? Waarop wilden de andere partijen bewegen? Wie wilde waaraan toegeven? Vast stond dat geen van de betrokken partijen alle stokpaardjes zouden binnenhalen. Tijdens het bekvechten met Van Haersma Buma – niet de sterkste politicus die op het Binnenhof ronddwaalt – liet Samsom het na hem uit te dagen: “Als u wilt bewegen dan willen wij ook bewegen en dan komen we tot een compromis. Dat heeft Nederland er in de jaren ’90 van de vorige eeuw er weer bovenop geholpen”. Het was de enige juiste manier om Buma uit zijn tent te lokken maar het gebeurde niet. Dijsselbloem deed dat wel, met als resultaat het deze week gesloten begrotingsakkoord. Politieke analisten (onder wie uw Opinie Paultje) waarschuwden Samsom bij het aantreden van dit Kabinet al: op een dag wordt Diederik Samsom gepasseerd door Lodewijk Assher of Jeroen Dijsselbloem. Die dag lijkt nu te zijn gekomen.
Over de inhoud van het akkoord valt te debatteren. Geen van de betrokken partijen (op misschien de VVD na) zullen echt gelukkig worden van de tegenmaatregelen: korten op sociale zekerheid, korten op uitgaven in de zorg, hogere belastingen (water, afval) en snijden in het personeelsbestand bij de ministeries. Maar het belangrijkste is dat het akkoord er is. Uit een rondgang van de NOS, uw Opinie Paultje en onruststoker Maurice de Hond langs kiezers blijkt dat eigenlijk geen enkele kiezer in Nederland zit te wachten op de val van het Kabinet, waardoor er weer nieuwe verkiezingen komen. Men wil meer actie, minder praten. Iedere twee jaar nieuwe verkiezingen helpen dit land niet uit de huidige economische crisis. Sterker nog: het land blijft alleen maar in die crisis, omdat geen enkele politieke partij zou willen toegeven.
Hoe duidelijk is dat voelbaar bij de partijen die uit het overleg zijn gestapt: CDA (niet erg verrassend) en GroenLinks (juist wel verrassend). Zij dreigen nu de boot te missen. Vooral bij het CDA was tot voor kort altijd een partij die verantwoordelijkheid durfde te nemen. De christendemocraten wilden in het verleden nog wel eens lef tonen en instemmen met ‘lastige’ maatregelen. Die tijd is voorbij, nu de partij in twee jaar tijd van 45 naar 12 zetels is gekelderd. Ze lopen daar op eieren. Stevig tegen dit Kabinet aantrappen is alles wat de christendemocraten rest. Ze deden dat eerder bij het Woonakkoord, het Zorgakkoord en nu bij het Begrotingsakkoord. Het is een rol die het CDA niet past: 40 jaar lang stonden ze middenin de samenleving. Nu lijken ze elke band met diezelfde samenleving te hebben verloren. Het CDA is zoekende naar een koers en lijkt die nog altijd niet te hebben gevonden. Men dacht daar met typische VVD standpunten de weggelopen kiezer weer terug te halen: lagere belastingen, nivelleren stoppen, hogere inkomens ontzien en een kleinere overheid. Door uit dit overleg te stappen hebben ze die boot gemist. Omdat hun handtekening niet onder het akkoord staat, zijn die typische VVD standpunten weer terug gegaan naar de VVD. Het CDA heeft het nakijken.
Zo ook bij GroenLinks. Ook zij stapten uit de onderhandelingen, waardoor ‘groene’ maatregelen en GroenLinks standpunten als milieuheffingen (water, afval), het stimuleren van ‘groen’ rijden en en ‘groene’ stroom bij de Partij van de Arbeid zijn blijven hangen. Ook krijgen leraren een salarisverhoging (dat gebeurde voor het laatst onder leiding van toenmalig minister van Onderwijs Ronald Plasterk – eveneens PvdA) en dat was mede een wens van D66 en PvdA. Ook worden 3.500 flexwerkers in vaste dienst genomen. Er wordt geïnvesteerd in technisch onderwijs (innovatie); een wens van zowel D66 als PvdA. GroenLinks stapte uit het overleg omdat men vond dat er niet eerlijk werd gedeeld. Een vreemde opstelling. Voor eerlijk delen van de lasten is in Nederland geen (politieke) meerderheid. Alleen PvdA, SP en GroenLinks zijn hiervan voorstander. De rest is gewoon tegen. Je kunt dan je hakken in het zand zetten, maar je kunt ook tot een compromis komen. En dat deed Dijsselbloem. Hulde aan die man!
Dijsselbloem redde deze week het Kabinet. Iets wat zijn leider Samsom tijdens de Algemene Beschouwingen naliet. Daarom mag Dijsselbloem met recht de titel van superregisseur dragen. Tot het volgende onderhandelingscircus, dan. Want er komen nog legio akkoorden aan waarin regie weer hard nodig zal zijn.
Dijsselbloem voerde bijna twee weken lang achter gesloten deuren intensief onderhandelingen over de begroting van 2014. Hij deed dit met de van Dijsselbloem bekende behendigheid en ingetogenheid. Dijsselbloem deed precies dat, wat Samsom naliet: alle betrokkenen aanhoren en afwegingen maken. Was er bij de betrokkenen ruimte tot onderhandeling? Waarop wilden de andere partijen bewegen? Wie wilde waaraan toegeven? Vast stond dat geen van de betrokken partijen alle stokpaardjes zouden binnenhalen. Tijdens het bekvechten met Van Haersma Buma – niet de sterkste politicus die op het Binnenhof ronddwaalt – liet Samsom het na hem uit te dagen: “Als u wilt bewegen dan willen wij ook bewegen en dan komen we tot een compromis. Dat heeft Nederland er in de jaren ’90 van de vorige eeuw er weer bovenop geholpen”. Het was de enige juiste manier om Buma uit zijn tent te lokken maar het gebeurde niet. Dijsselbloem deed dat wel, met als resultaat het deze week gesloten begrotingsakkoord. Politieke analisten (onder wie uw Opinie Paultje) waarschuwden Samsom bij het aantreden van dit Kabinet al: op een dag wordt Diederik Samsom gepasseerd door Lodewijk Assher of Jeroen Dijsselbloem. Die dag lijkt nu te zijn gekomen.
Over de inhoud van het akkoord valt te debatteren. Geen van de betrokken partijen (op misschien de VVD na) zullen echt gelukkig worden van de tegenmaatregelen: korten op sociale zekerheid, korten op uitgaven in de zorg, hogere belastingen (water, afval) en snijden in het personeelsbestand bij de ministeries. Maar het belangrijkste is dat het akkoord er is. Uit een rondgang van de NOS, uw Opinie Paultje en onruststoker Maurice de Hond langs kiezers blijkt dat eigenlijk geen enkele kiezer in Nederland zit te wachten op de val van het Kabinet, waardoor er weer nieuwe verkiezingen komen. Men wil meer actie, minder praten. Iedere twee jaar nieuwe verkiezingen helpen dit land niet uit de huidige economische crisis. Sterker nog: het land blijft alleen maar in die crisis, omdat geen enkele politieke partij zou willen toegeven.
Hoe duidelijk is dat voelbaar bij de partijen die uit het overleg zijn gestapt: CDA (niet erg verrassend) en GroenLinks (juist wel verrassend). Zij dreigen nu de boot te missen. Vooral bij het CDA was tot voor kort altijd een partij die verantwoordelijkheid durfde te nemen. De christendemocraten wilden in het verleden nog wel eens lef tonen en instemmen met ‘lastige’ maatregelen. Die tijd is voorbij, nu de partij in twee jaar tijd van 45 naar 12 zetels is gekelderd. Ze lopen daar op eieren. Stevig tegen dit Kabinet aantrappen is alles wat de christendemocraten rest. Ze deden dat eerder bij het Woonakkoord, het Zorgakkoord en nu bij het Begrotingsakkoord. Het is een rol die het CDA niet past: 40 jaar lang stonden ze middenin de samenleving. Nu lijken ze elke band met diezelfde samenleving te hebben verloren. Het CDA is zoekende naar een koers en lijkt die nog altijd niet te hebben gevonden. Men dacht daar met typische VVD standpunten de weggelopen kiezer weer terug te halen: lagere belastingen, nivelleren stoppen, hogere inkomens ontzien en een kleinere overheid. Door uit dit overleg te stappen hebben ze die boot gemist. Omdat hun handtekening niet onder het akkoord staat, zijn die typische VVD standpunten weer terug gegaan naar de VVD. Het CDA heeft het nakijken.
Zo ook bij GroenLinks. Ook zij stapten uit de onderhandelingen, waardoor ‘groene’ maatregelen en GroenLinks standpunten als milieuheffingen (water, afval), het stimuleren van ‘groen’ rijden en en ‘groene’ stroom bij de Partij van de Arbeid zijn blijven hangen. Ook krijgen leraren een salarisverhoging (dat gebeurde voor het laatst onder leiding van toenmalig minister van Onderwijs Ronald Plasterk – eveneens PvdA) en dat was mede een wens van D66 en PvdA. Ook worden 3.500 flexwerkers in vaste dienst genomen. Er wordt geïnvesteerd in technisch onderwijs (innovatie); een wens van zowel D66 als PvdA. GroenLinks stapte uit het overleg omdat men vond dat er niet eerlijk werd gedeeld. Een vreemde opstelling. Voor eerlijk delen van de lasten is in Nederland geen (politieke) meerderheid. Alleen PvdA, SP en GroenLinks zijn hiervan voorstander. De rest is gewoon tegen. Je kunt dan je hakken in het zand zetten, maar je kunt ook tot een compromis komen. En dat deed Dijsselbloem. Hulde aan die man!
Dijsselbloem redde deze week het Kabinet. Iets wat zijn leider Samsom tijdens de Algemene Beschouwingen naliet. Daarom mag Dijsselbloem met recht de titel van superregisseur dragen. Tot het volgende onderhandelingscircus, dan. Want er komen nog legio akkoorden aan waarin regie weer hard nodig zal zijn.
woensdag 2 oktober 2013
Kunduz II
Topoverleg dezer dagen op het miniserie van Financiën. Onder leiding van minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem moet er een sluitende begroting voor 2014 komen, gesteund door een meerderheid in de Eerste Kamer. Veel zal afhangen van CDA, D66, GroenLinks en ChristenUnie, die zoveel wensen hebben dat een grote megadeal vrijwel is uitgesloten. De oppositiepartijen zullen de begroting dus op onderdelen steunen en dat is waar vooral de VVD vooraf rekening mee hield. De rol van Dijsselbloem is opmerkelijk: minister president Rutte heeft niet zijn vice-premier Lodewijk Assher aan de onderhandelingstafel gezet en ook niet coalitiegenoot Diederik Samsom. Maar het simultaan schaakspel dat momenteel door grootmeester Dijsselbloem wordt gespeeld is fascinerend om te zien. Dijsselbloem moet op meerdere borden tegelijk schaken en tegelijkertijd ook nog eens jongleren met meerdere ballen.
Alle ogen zijn nu dus gericht op Dijsselbloem, die de oppositiepartijen tevreden moet houden en tegelijkertijd de coalitie in de lucht moet houden. Geen makkelijke opgave en menig politieke junkie zinspeelt al op de val van dit Kabinet. Hierin gevoed door de PVV, die het liefst iedere dag nieuwe verkiezingen heeft (totdat ze de grootste zijn uiteraard). Maar op de PVV en SP na heeft eigenlijk niemand zin in nieuwe verkiezingen. Dit Kabinet ten val brengen zou betekenen binnen twee jaar na de laatste verkiezingen opnieuw naar de stembus. En dat in een jaar waarin de bevolking toch al naar de stembus moet voor de gemeenteraads- en Europese verkiezingen. Het zal zorgen voor de laagste opkomst in jaren en traditioneel is dat vooral slecht nieuws (als niet een ramp) voor GroenLinks en de Partij van de Arbeid. Die twee partijen zijn gebaat bij een hoge opkomst. Daarbij komt de traditie “wie breekt betaalt”. Dus de partij die dit Kabinet laten struikelen zal bij nieuwe verkiezingen zeker een fors verlies moeten incasseren, c.q. niet meedoen in een coalitie. Nieuwe verkiezingen betekenen vooral veel pijn voor PvdA en CDA niet echt goed in de slappe was zitten. De bodem van hun schatkist is al in zicht. Zij hebben dus nauwelijks geld voor nieuwe Kamerverkiezingen, waaraan de PvdA de laatste keer meer dan 1,5 miljoen euro uitgaf.
Nieuwe Kamerverkiezingen zullen ongetwijfeld inhouden dat de PVV en SP de grootsten worden. De Nederlander is het politieke gekonkel beu en wil actie. Omdat de huidige partijen dat nalaten vlucht de kiezer naar partijen die het wel prediken en dat zijn PVV en SP. Maar een grote PVV en SP is de nachtmerrie van zo ongeveer alle politieke partijen in Den Haag. Nieuwe verkiezingen zullen vooral ook voor de VVD (en in mindere mate ook voor de PvdA) inhouden dat ze fors terug zullen gaan in zetelaantal. De huidige 41 zetels zijn voor de VVD het hoogst haalbare; beter wordt het niet. Mark Rutte wat de eerste liberale premier sinds Cort van der Linden in 1918. Het heeft bijna 100 jaar geduurd voor er een liberale premier kwam en die kans doet zich niet snel weer voor.
Geen van de politieke partijen durft het toe te geven, maar geen van hen heeft zin in nieuwe verkiezingen. De weigering van PvdA-leider Diederik Samsom om te bewegen en de handreikingen van Alexander Pechtold zijn dus gewoon voor de bühne. Het hoort bij het politieke schaakspel en alle fractieleiders beheersen dat spel tot in de vingertoppen. Op 19 maart zijn er immers gemeenteraadsverkiezingen en dit is een mooie manier om de buitenwereld te laten zien waar de partij voor staat. Alleen Emile Roemer van de SP heeft zichzelf op een pijnlijke manier buitenspel gezet, door samen met Partij voor de Dieren een PVV-motie van wantrouwen te steunen. Maar de onderhandelaars van de overige partijen komen er wel uit. Dit Kabinet valt niet. Hier geen Italiaanse toestanden waarin de regering iedere twee jaar valt, zodat het land in handen is van rijke families (noorden) of de maffia (zuiden). Hier geen Amerikaanse toestanden waarin alle ambtenaren verplicht naar huis moeten omdat er geen geld meer is, omdat de begroting voor het komend jaar niet is goedgekeurd. Geen ‘government shutdown’, zoals dat zo mooi in rond Hollands heet. Het zal uitdraaien op steun op delen. CDA en D66 zullen het rechtse beleid steunen; GroenLinks en ChristenUnie het linkse beleid en de rest alles wat daartussen zit. Het zal een akkoord op delen worden, waarin GroenLinks tegen zijn achterban kan zeggen dat zij het groene beleid hebben gesteund, ChristenUnie en SGP het gezin en D66 het onderwijs. CDA en VVD voor een kleinere Overheid. De Partij van de Arbeid wordt gepaaid met een burgemeesterspost voor de voor hun zo belangrijke stad Utrecht, in ruil voor het opschorten van de nivelleringsplannen. Die felbegeerde baan zou eigenlijk naar GroenLinks of D66 gaan.
Een Kunduz II zal het dus niet worden, maar het droomscenario van de PVV – nieuwe verkiezingen – is nog ver weg. Die komen er pas in 2017.
Gelukkig maar.
Alle ogen zijn nu dus gericht op Dijsselbloem, die de oppositiepartijen tevreden moet houden en tegelijkertijd de coalitie in de lucht moet houden. Geen makkelijke opgave en menig politieke junkie zinspeelt al op de val van dit Kabinet. Hierin gevoed door de PVV, die het liefst iedere dag nieuwe verkiezingen heeft (totdat ze de grootste zijn uiteraard). Maar op de PVV en SP na heeft eigenlijk niemand zin in nieuwe verkiezingen. Dit Kabinet ten val brengen zou betekenen binnen twee jaar na de laatste verkiezingen opnieuw naar de stembus. En dat in een jaar waarin de bevolking toch al naar de stembus moet voor de gemeenteraads- en Europese verkiezingen. Het zal zorgen voor de laagste opkomst in jaren en traditioneel is dat vooral slecht nieuws (als niet een ramp) voor GroenLinks en de Partij van de Arbeid. Die twee partijen zijn gebaat bij een hoge opkomst. Daarbij komt de traditie “wie breekt betaalt”. Dus de partij die dit Kabinet laten struikelen zal bij nieuwe verkiezingen zeker een fors verlies moeten incasseren, c.q. niet meedoen in een coalitie. Nieuwe verkiezingen betekenen vooral veel pijn voor PvdA en CDA niet echt goed in de slappe was zitten. De bodem van hun schatkist is al in zicht. Zij hebben dus nauwelijks geld voor nieuwe Kamerverkiezingen, waaraan de PvdA de laatste keer meer dan 1,5 miljoen euro uitgaf.
Nieuwe Kamerverkiezingen zullen ongetwijfeld inhouden dat de PVV en SP de grootsten worden. De Nederlander is het politieke gekonkel beu en wil actie. Omdat de huidige partijen dat nalaten vlucht de kiezer naar partijen die het wel prediken en dat zijn PVV en SP. Maar een grote PVV en SP is de nachtmerrie van zo ongeveer alle politieke partijen in Den Haag. Nieuwe verkiezingen zullen vooral ook voor de VVD (en in mindere mate ook voor de PvdA) inhouden dat ze fors terug zullen gaan in zetelaantal. De huidige 41 zetels zijn voor de VVD het hoogst haalbare; beter wordt het niet. Mark Rutte wat de eerste liberale premier sinds Cort van der Linden in 1918. Het heeft bijna 100 jaar geduurd voor er een liberale premier kwam en die kans doet zich niet snel weer voor.
Geen van de politieke partijen durft het toe te geven, maar geen van hen heeft zin in nieuwe verkiezingen. De weigering van PvdA-leider Diederik Samsom om te bewegen en de handreikingen van Alexander Pechtold zijn dus gewoon voor de bühne. Het hoort bij het politieke schaakspel en alle fractieleiders beheersen dat spel tot in de vingertoppen. Op 19 maart zijn er immers gemeenteraadsverkiezingen en dit is een mooie manier om de buitenwereld te laten zien waar de partij voor staat. Alleen Emile Roemer van de SP heeft zichzelf op een pijnlijke manier buitenspel gezet, door samen met Partij voor de Dieren een PVV-motie van wantrouwen te steunen. Maar de onderhandelaars van de overige partijen komen er wel uit. Dit Kabinet valt niet. Hier geen Italiaanse toestanden waarin de regering iedere twee jaar valt, zodat het land in handen is van rijke families (noorden) of de maffia (zuiden). Hier geen Amerikaanse toestanden waarin alle ambtenaren verplicht naar huis moeten omdat er geen geld meer is, omdat de begroting voor het komend jaar niet is goedgekeurd. Geen ‘government shutdown’, zoals dat zo mooi in rond Hollands heet. Het zal uitdraaien op steun op delen. CDA en D66 zullen het rechtse beleid steunen; GroenLinks en ChristenUnie het linkse beleid en de rest alles wat daartussen zit. Het zal een akkoord op delen worden, waarin GroenLinks tegen zijn achterban kan zeggen dat zij het groene beleid hebben gesteund, ChristenUnie en SGP het gezin en D66 het onderwijs. CDA en VVD voor een kleinere Overheid. De Partij van de Arbeid wordt gepaaid met een burgemeesterspost voor de voor hun zo belangrijke stad Utrecht, in ruil voor het opschorten van de nivelleringsplannen. Die felbegeerde baan zou eigenlijk naar GroenLinks of D66 gaan.
Een Kunduz II zal het dus niet worden, maar het droomscenario van de PVV – nieuwe verkiezingen – is nog ver weg. Die komen er pas in 2017.
Gelukkig maar.
dinsdag 24 september 2013
Een teken van moed
He, he… we zij eruit! Het kostte dan 15 jaar discussiëren en van standpunt verwisselen maar dan heb je ook wat; Afgelopen week besloten de leden van de PvdA dan eindelijk dat het hete hangijzer JSF maar eens moest worden beslecht. Aanschaffen dat apparaat en overgaan tot de orde van de dag, luidde het eenduidige oordeel. Een motie om uit het JSF project te stappen werd door de PvdA leden met grote meerderheid weggestemd. De fractie kan nu in alle rust haar standpunt bepalen en overgaan tot aanschaf van de JSF, die op termijn de sterk verouderde F16 moet vervangen. Vijftien jaar lang was de PvdA dan voorstander, dan weer tegenstander. De sociaaldemocraten dreven hun coalitiepartners CDA en VVD er de afgelopen jaren mee tot wanhoop. Grijze haren kregen die ervan! Gek werden ze van die wispelturigheid.
Men kwam er bij de sociaaldemocraten gewoon niet meer uit. Er volgenden Kamervragen… nog meer Kamervragen... en nog meer... Van de PvdA, van GroenLinks, D66… Leverde het nou werkgelegenheid op of niet? Was dit ding nou wel de beste kandidaat, boven de Eurofighter, de Dassault en de Saab Grippen? Alle Kamervragen tezamen hebben net zoveel gekost als tegenwoordig één toestel. De discussie duurde zelfs zo lang dat de vervanging van de F16 alweer zo was verouderd dat er bijna alweer een nieuw toestel moet worden aangeschaft. Dus er dreigde weer een discussie te ontstaan over de opvolger van de JSF. Konden we wéér 15 jaar lang met elkaar discussiëren. PvdA-voorman Diederik Samsom had daar duidelijk geen zin meer in – en terecht – en hakte de knoop door: Nederland koopt dat ding. Geen gezeik. Bij de start van dit kabinet beloofde Samsom al dat dit kabinet een aantal belangrijke discussies te zullen beslechten: de beperking van de hypotheekrente aftrek (willen ze bij de VVD niet aan), de verkorting van de WW-duur (willen ze bij de PvdA weer niet aan) en nu dus ook de aanschaf van de JSF. Het zijn onderwerpen waarover de meningen sterk uiteen lopen; zowel in Den Haag zelf als in het land. Die discussiepunten worden nu één voor één beslecht. Je zou dit kabinet van alles kunnen verwijten, maar gebrek aan moed is er niet.
Natuurlijk zijn zijn geen populaire standpunten. Partijen als PVV (was ook ooit voorstander van de JSF), SP en 50+ leggen hun oor te luisteren bij het publiek en wat dan populair is, vinden zij ook. Op die manier kunnen we nog wel zeven politieke partijen uit de grond stampen. Dat is geen overtuiging. We komen als samenleving nou eenmaal niet verder als we allemaal de hakken in het zand zetten en afwachten. D66-leider Pechtold zei het vorig jaar nog treffend: 'De afgelopen 12 jaar hebben alle partijen de hakken in het zand gezet en kwam Nederland niet vooruit'. En gelijk had-ie. Alleen heeft ook zijn eigen D66 afgelopen 12 jaar de hakken in het zand gezet. Alle partijen deden dat; van SP via GroenLinks via PvdA naar D66, CDA, VVD en PVV. Onder druk van weglopende kiezers en leden die hun lidmaatschap zouden opzeggen maakten ze zich er allemaal schuldig aan.
Knopen doorhakken, bruggen bouwen. Beslissingen nemen. Dat is dat Rutte en Samsom doen en daarin tonen ze moed. In de jaren ’90 van de vorige eeuw kwamen PvdA en VVD op deze manier ook tot zaken in Paars I en II. Ze sloten akkoorden met sociale partners en maatschappelijke organisaties en compromissen met elkaar. Het wereldberoemde polderen is op die manier ontstaan. Economisch gezien waren de kabinetten Kok I en II uiterst succesvolle kabinetten. Dat huzarenstukje willen de kemphanen PvdA en VVD nu herhalen. Geen kiezer die er overigens nog iets van begrijpt, want in de campagne in aanloop naar de Kamerverkiezingen van september 2012 noemde Rutte Samsom een gevaarlijke socialist en Samsom verweet Rutte ‘rechts rotbeleid’. Allemaal waar, maar ze moeten het nu wel samen opknappen.
Dat de JSF wordt aangeschaft is een teken van moed. Het is prima dat onze krijgsmacht wordt gemoderniseerd. Niet alleen om internationaal mee te doen – ook met JSF stelt de Nederlandse krijgsmacht niets voor – maar ook ter verdediging van ons eigen land. Ga maar in uw eigen omgeving na: Wie van uw kennissen/familie/vrienden hebben een auto van meer dan 40 jaar oud waarmee ze nog iedere dag naar het werk gaat? Zullen er niet veel zijn, want de meeste auto’s – zeker gebouwd in die tijd – begaven het al na tien jaar. Waarom dan onze eigen krijgsmacht wel opzadelen met een toestel van meer dan 40 jaar oud? Een toestel dat gevechtshandelingen moet kunnen uitvoeren. Hebben we dan een vijand, hoor ik de bloedbroeders van GroenLinks vragen. Ja, collega’s. Die hebben we. Meegemaakt wat er in New York, Londen en Madrid is gebeurd?
Dus: Aanschaffen dat apparaat en overgaan tot de orde van de dag. Die JSF moet er komen.
Men kwam er bij de sociaaldemocraten gewoon niet meer uit. Er volgenden Kamervragen… nog meer Kamervragen... en nog meer... Van de PvdA, van GroenLinks, D66… Leverde het nou werkgelegenheid op of niet? Was dit ding nou wel de beste kandidaat, boven de Eurofighter, de Dassault en de Saab Grippen? Alle Kamervragen tezamen hebben net zoveel gekost als tegenwoordig één toestel. De discussie duurde zelfs zo lang dat de vervanging van de F16 alweer zo was verouderd dat er bijna alweer een nieuw toestel moet worden aangeschaft. Dus er dreigde weer een discussie te ontstaan over de opvolger van de JSF. Konden we wéér 15 jaar lang met elkaar discussiëren. PvdA-voorman Diederik Samsom had daar duidelijk geen zin meer in – en terecht – en hakte de knoop door: Nederland koopt dat ding. Geen gezeik. Bij de start van dit kabinet beloofde Samsom al dat dit kabinet een aantal belangrijke discussies te zullen beslechten: de beperking van de hypotheekrente aftrek (willen ze bij de VVD niet aan), de verkorting van de WW-duur (willen ze bij de PvdA weer niet aan) en nu dus ook de aanschaf van de JSF. Het zijn onderwerpen waarover de meningen sterk uiteen lopen; zowel in Den Haag zelf als in het land. Die discussiepunten worden nu één voor één beslecht. Je zou dit kabinet van alles kunnen verwijten, maar gebrek aan moed is er niet.
Natuurlijk zijn zijn geen populaire standpunten. Partijen als PVV (was ook ooit voorstander van de JSF), SP en 50+ leggen hun oor te luisteren bij het publiek en wat dan populair is, vinden zij ook. Op die manier kunnen we nog wel zeven politieke partijen uit de grond stampen. Dat is geen overtuiging. We komen als samenleving nou eenmaal niet verder als we allemaal de hakken in het zand zetten en afwachten. D66-leider Pechtold zei het vorig jaar nog treffend: 'De afgelopen 12 jaar hebben alle partijen de hakken in het zand gezet en kwam Nederland niet vooruit'. En gelijk had-ie. Alleen heeft ook zijn eigen D66 afgelopen 12 jaar de hakken in het zand gezet. Alle partijen deden dat; van SP via GroenLinks via PvdA naar D66, CDA, VVD en PVV. Onder druk van weglopende kiezers en leden die hun lidmaatschap zouden opzeggen maakten ze zich er allemaal schuldig aan.
Knopen doorhakken, bruggen bouwen. Beslissingen nemen. Dat is dat Rutte en Samsom doen en daarin tonen ze moed. In de jaren ’90 van de vorige eeuw kwamen PvdA en VVD op deze manier ook tot zaken in Paars I en II. Ze sloten akkoorden met sociale partners en maatschappelijke organisaties en compromissen met elkaar. Het wereldberoemde polderen is op die manier ontstaan. Economisch gezien waren de kabinetten Kok I en II uiterst succesvolle kabinetten. Dat huzarenstukje willen de kemphanen PvdA en VVD nu herhalen. Geen kiezer die er overigens nog iets van begrijpt, want in de campagne in aanloop naar de Kamerverkiezingen van september 2012 noemde Rutte Samsom een gevaarlijke socialist en Samsom verweet Rutte ‘rechts rotbeleid’. Allemaal waar, maar ze moeten het nu wel samen opknappen.
Dat de JSF wordt aangeschaft is een teken van moed. Het is prima dat onze krijgsmacht wordt gemoderniseerd. Niet alleen om internationaal mee te doen – ook met JSF stelt de Nederlandse krijgsmacht niets voor – maar ook ter verdediging van ons eigen land. Ga maar in uw eigen omgeving na: Wie van uw kennissen/familie/vrienden hebben een auto van meer dan 40 jaar oud waarmee ze nog iedere dag naar het werk gaat? Zullen er niet veel zijn, want de meeste auto’s – zeker gebouwd in die tijd – begaven het al na tien jaar. Waarom dan onze eigen krijgsmacht wel opzadelen met een toestel van meer dan 40 jaar oud? Een toestel dat gevechtshandelingen moet kunnen uitvoeren. Hebben we dan een vijand, hoor ik de bloedbroeders van GroenLinks vragen. Ja, collega’s. Die hebben we. Meegemaakt wat er in New York, Londen en Madrid is gebeurd?
Dus: Aanschaffen dat apparaat en overgaan tot de orde van de dag. Die JSF moet er komen.
zondag 15 september 2013
Internationale feestdag
Het is vandaag feest! Het is een groots feest. Een internationale feestdag, waar iedereen aan kan deelnemen. Sterker nog: iedereen heeft eraan deelgenomen. Eigenlijk zonder het zelf te weten. U heeft geen slingers, ballonnen en een feestneus in huis gehaald? Dat is niet erg, want u heeft toch mee gefeest. Geen appeltaart? Niet erg, in heel veel landen hebben ze deze feestdag ook niet met een appeltaart gevierd. Dus u was vast niet de enige. Geen regendans gedaan? Niet erg. Niet gebeden in de kerk? Geeft niets. Toch is het feest. U bent vast al naar de kalender gerend om te kijken wat voor feestdag en u zag niets? Ik zal u een handje helpen: Het is vandaag precies 5 jaar geleden dat Lehman Brothers failliet ging en onofficieel de start van de huidige wereldwijde internationale economische ellende. Dát is even een verrassing, toch?
15 september 2008 bezweek de bank Lehman Brothers onder een schuldenlast van 600 miljard dollar aan hypotheken, die veel Amerikanen niet meer konden betalen. De hypotheeklasten waren simpelweg te groot geworden en de huizenprijzen bereikten een nieuw dieptepunt. De Amerikaanse overheid moest diverse keren ingrijpen, nadat zakenbank Bear Stearns en verzekeraar AIG bijna onder het faillissement van Lehman Brothers waren bezweken. Hypotheekbanken Freddie Mac en Fannie Mae werden genationaliseerd. Niet veel aan de hand, meende minister van Financiën Wouter Bos destijds: de crisis zou niet overwaaien naar Nederland. Bos had het mis: nog geen half jaar later moest hij zelf de banken ABN AMRO en Fortis Nederland nationaliseren. Zoals vrijwel alle landen ter wereld de banken te hulp schoten met belastinggeld. Hierdoor kwamen die landen ook weer in de moeilijkheden en daarom moeten we nu met z'n allen miljarden bezuinigen. De kabinetten Rutte I en II bezuinigden dik 45 miljard euro en nog is de schatkist niet in orde. Het huishoudboekje van de overheid rammelt nog steeds. De werkloosheid loopt in 2014 verder op tot bijna 10% van de beroepsbevolking en de overheid sluit massaal gevangenissen en militaire kazernes. Sociale voorzingen die we bijna 50 jaar hadden zijn geen vanzelfsprekendheid meer. BTW is verhoogd, belastingvoordelen zijn afgeschaft en nu gaan zelfs 's avonds laat de lantaarns langs de snelwegen uit, omdat de overheid geen geld meer heeft om de energierekening te betalen.
Het einde van deze crisis lijkt nog lang niet in zicht, al roepen deskundigen luidkeels dat we het ergste wel hebben gehad en dat we langzaam weer uit het dal klimmen. Maar goed, dat zijn dezelfde deskundigen zoals Wouter Bos, die in 2008 riepen dat het allemaal wel mee zou vallen met de economische misère. Die kun je dus niet echt op hun blauwe ogen geloven.
Vijf jaar na dato kunnen we onszelf wel de vraag stellen of we eigenlijk iets hebben geleerd van de economische ellende? Het antwoord daarop is al even simpel als eenvoudig: helemaal niets. Heel veel niks. Het probleem is dat de veroorzakers van toen nog altijd niet zijn gepakt, dus nog vrij rond lopen. Sterker nog: zij zijn gewoon doorgegaan met het uitdelen van grote sommen geld aan elkaar. Geld dat vaak rechtstreeks uit de zakken van de argeloze belastingbetaler kwam. De wereld sprak er schande van, maar de bankiers onder elkaar gingen gewoon door met het uitdelen van grote sommen geld. Minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem deelde moedig wat speldenprikjes uit: bonussen werden aan banden gelegd, banken moeten meer geld in kas hebben en een aantal hypotheekvormen werd wettelijk verboden. De Europese Commissie besloot een paar maanden geleden op voorspraak van diezelfde Dijsselbloem dat de belastingbetaler in de toekomst niet meer garant zou staan voor de misstanden bij de banken. Als een bank in de toekomst nog in de problemen zou komen, dan zouden aandeelhouders en bestuurders van de bank dat in eerste instantie zelf op moeten lossen. Een nobele beslissing, maar te laat. De beslissing werd genomen toen vrijwel alle grote banken ter wereld al waren gered met belastinggeld. Alles ter waarde 1.600 miljard US dollar. Of, zoals een striptekening in de krant zo mooi uitbeeldde: een overvaller die met een pistool een bank overvalt is een amateurtje. Je kunt beter een baan aannemen als bankdirecteur. Je doet hetzelfde, maar dan legaal.
En het kan mogelijk nog gekker. De dag dat bijvoorbeeld het minimum loon wordt afgeschaft, komt steeds dichterbij. U denkt van niet? U denkt dat dit allemaal is geborgd? Wat dat ook niet zo met de WW-uitkering? De WAO? De bijstandsuitkering? De hypotheekrente aftrek? Al die zekerheden van de afgelopen 50 jaar zijn er stuk voor stuk aan gegaan. De hypotheekrente aftrek afbouwen tot maximaal 300.000 euro is een vurige wens van de PvdA en dat gaat ook gebeuren. In ruil daarvoor zal de VVD wensen dat het minimum loon wordt afgeschaft. Er zijn geen zekerheden meer.
Zeker is wel dat de maatregelen die nu tegen de banken worden genomen over een paar jaar alweer worden teruggedraaid. Zeker als de economie niet heel snel aantrekt. Een volgend kabinet zal zeker beweren dat alle maatregelen die nu worden genomen de groei van de economie in de weg staat. De financiële sector is nog altijd heel belangrijk in Nederland en de bankenlobby is oppermachtig. Maatregelen die de banken echt pijn doen worden niet genomen. De huidige maatregelen die Dijsselbloem neemt stellen weinig of niets voor. De rekening van deze crisis niet neerleggen bij de argeloze belastingbetaler, die dezelfde banken nota been heeft geholpen overeind te blijven, maar bij de veroorzakers dus de banken is een utopie. Hoe links een regering ook is: hard optreden tegen Boele Staal en zijn criminele bende in krijtstreepjes is een fabeltje. De rekening voor deze crisis zou moeten worden neergelegd bij de banken, maar dat gebeurt niet. PvdA Tweede Kamerlid Michiel Servaes vond dat de banken niet alleen verantwoordelijk waren voor de huidige economische ellende, zo zei hij tijdens een bijeenkomst in Tilburg eerder deze zomer. "Er is ook een economische tegenwind", zo meende Servaes. Maar waar komt die economische tegenwind vandaan, meneer Servaes? Precies, door dat gerommel met die banken!
Banken en verzekeraars zijn ontegenzeglijk de veroorzakers van deze economische ellende. Alles is terug te leiden naar banken als Lehman Brothers, AIG en Baer Stearns, die rommelhypotheken verkochten waarvan kredietbeoordelaars als Moody's Standard & Poors en Fitch meenden dat ze veilig waren. Bedrijven als Goldman Sachs, die een dubieuze dubbelrol speelden bij de start van de huidige economische ellende. Nederland telt straks meer dan 750.000 werklozen. Maar daar zal geen bankdirecteur bij zitten. In ieder geval geen, die deze economische ellende heeft veroorzaakt.
Volgend jaar 15 september is er weer een nieuwe feestdag.
15 september 2008 bezweek de bank Lehman Brothers onder een schuldenlast van 600 miljard dollar aan hypotheken, die veel Amerikanen niet meer konden betalen. De hypotheeklasten waren simpelweg te groot geworden en de huizenprijzen bereikten een nieuw dieptepunt. De Amerikaanse overheid moest diverse keren ingrijpen, nadat zakenbank Bear Stearns en verzekeraar AIG bijna onder het faillissement van Lehman Brothers waren bezweken. Hypotheekbanken Freddie Mac en Fannie Mae werden genationaliseerd. Niet veel aan de hand, meende minister van Financiën Wouter Bos destijds: de crisis zou niet overwaaien naar Nederland. Bos had het mis: nog geen half jaar later moest hij zelf de banken ABN AMRO en Fortis Nederland nationaliseren. Zoals vrijwel alle landen ter wereld de banken te hulp schoten met belastinggeld. Hierdoor kwamen die landen ook weer in de moeilijkheden en daarom moeten we nu met z'n allen miljarden bezuinigen. De kabinetten Rutte I en II bezuinigden dik 45 miljard euro en nog is de schatkist niet in orde. Het huishoudboekje van de overheid rammelt nog steeds. De werkloosheid loopt in 2014 verder op tot bijna 10% van de beroepsbevolking en de overheid sluit massaal gevangenissen en militaire kazernes. Sociale voorzingen die we bijna 50 jaar hadden zijn geen vanzelfsprekendheid meer. BTW is verhoogd, belastingvoordelen zijn afgeschaft en nu gaan zelfs 's avonds laat de lantaarns langs de snelwegen uit, omdat de overheid geen geld meer heeft om de energierekening te betalen.
Het einde van deze crisis lijkt nog lang niet in zicht, al roepen deskundigen luidkeels dat we het ergste wel hebben gehad en dat we langzaam weer uit het dal klimmen. Maar goed, dat zijn dezelfde deskundigen zoals Wouter Bos, die in 2008 riepen dat het allemaal wel mee zou vallen met de economische misère. Die kun je dus niet echt op hun blauwe ogen geloven.
Vijf jaar na dato kunnen we onszelf wel de vraag stellen of we eigenlijk iets hebben geleerd van de economische ellende? Het antwoord daarop is al even simpel als eenvoudig: helemaal niets. Heel veel niks. Het probleem is dat de veroorzakers van toen nog altijd niet zijn gepakt, dus nog vrij rond lopen. Sterker nog: zij zijn gewoon doorgegaan met het uitdelen van grote sommen geld aan elkaar. Geld dat vaak rechtstreeks uit de zakken van de argeloze belastingbetaler kwam. De wereld sprak er schande van, maar de bankiers onder elkaar gingen gewoon door met het uitdelen van grote sommen geld. Minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem deelde moedig wat speldenprikjes uit: bonussen werden aan banden gelegd, banken moeten meer geld in kas hebben en een aantal hypotheekvormen werd wettelijk verboden. De Europese Commissie besloot een paar maanden geleden op voorspraak van diezelfde Dijsselbloem dat de belastingbetaler in de toekomst niet meer garant zou staan voor de misstanden bij de banken. Als een bank in de toekomst nog in de problemen zou komen, dan zouden aandeelhouders en bestuurders van de bank dat in eerste instantie zelf op moeten lossen. Een nobele beslissing, maar te laat. De beslissing werd genomen toen vrijwel alle grote banken ter wereld al waren gered met belastinggeld. Alles ter waarde 1.600 miljard US dollar. Of, zoals een striptekening in de krant zo mooi uitbeeldde: een overvaller die met een pistool een bank overvalt is een amateurtje. Je kunt beter een baan aannemen als bankdirecteur. Je doet hetzelfde, maar dan legaal.
En het kan mogelijk nog gekker. De dag dat bijvoorbeeld het minimum loon wordt afgeschaft, komt steeds dichterbij. U denkt van niet? U denkt dat dit allemaal is geborgd? Wat dat ook niet zo met de WW-uitkering? De WAO? De bijstandsuitkering? De hypotheekrente aftrek? Al die zekerheden van de afgelopen 50 jaar zijn er stuk voor stuk aan gegaan. De hypotheekrente aftrek afbouwen tot maximaal 300.000 euro is een vurige wens van de PvdA en dat gaat ook gebeuren. In ruil daarvoor zal de VVD wensen dat het minimum loon wordt afgeschaft. Er zijn geen zekerheden meer.
Zeker is wel dat de maatregelen die nu tegen de banken worden genomen over een paar jaar alweer worden teruggedraaid. Zeker als de economie niet heel snel aantrekt. Een volgend kabinet zal zeker beweren dat alle maatregelen die nu worden genomen de groei van de economie in de weg staat. De financiële sector is nog altijd heel belangrijk in Nederland en de bankenlobby is oppermachtig. Maatregelen die de banken echt pijn doen worden niet genomen. De huidige maatregelen die Dijsselbloem neemt stellen weinig of niets voor. De rekening van deze crisis niet neerleggen bij de argeloze belastingbetaler, die dezelfde banken nota been heeft geholpen overeind te blijven, maar bij de veroorzakers dus de banken is een utopie. Hoe links een regering ook is: hard optreden tegen Boele Staal en zijn criminele bende in krijtstreepjes is een fabeltje. De rekening voor deze crisis zou moeten worden neergelegd bij de banken, maar dat gebeurt niet. PvdA Tweede Kamerlid Michiel Servaes vond dat de banken niet alleen verantwoordelijk waren voor de huidige economische ellende, zo zei hij tijdens een bijeenkomst in Tilburg eerder deze zomer. "Er is ook een economische tegenwind", zo meende Servaes. Maar waar komt die economische tegenwind vandaan, meneer Servaes? Precies, door dat gerommel met die banken!
Banken en verzekeraars zijn ontegenzeglijk de veroorzakers van deze economische ellende. Alles is terug te leiden naar banken als Lehman Brothers, AIG en Baer Stearns, die rommelhypotheken verkochten waarvan kredietbeoordelaars als Moody's Standard & Poors en Fitch meenden dat ze veilig waren. Bedrijven als Goldman Sachs, die een dubieuze dubbelrol speelden bij de start van de huidige economische ellende. Nederland telt straks meer dan 750.000 werklozen. Maar daar zal geen bankdirecteur bij zitten. In ieder geval geen, die deze economische ellende heeft veroorzaakt.
Volgend jaar 15 september is er weer een nieuwe feestdag.
dinsdag 10 september 2013
Nederland leeft met angst
Op 9 juni 2011 bracht Geert Wilders de Drachme terug naar Griekenland. Niet eigenhandig, maar symbolisch gaf hij een kopie van een Drachme biljet aan de Griekse ambassade in Den Haag. Hij wilde de Grieken uit de Euro, omdat ze de Nederlandse belastingbetaler teveel geld kostten. Deze week deed hij het weer: hij bracht een grenspaal naar de Roemeense ambassade in Den Haag met daarop de tekst: “geen toegang”. Met het oog op 1 januari 2014, wanneer de Nederlandse grenzen open gaan voor Bulgaarse en Roemeense arbeiders. Wilders liet de Roemenen weten dat ze hier niet welkom zijn. “We hebben hier al Roemeense zakkenrollers en koperdieven; Roemeense arbeidskrachten hebben we niet nodig”,zei de PVV-leider. Leest u die zin nog eens een paar keer over. Feitelijk zegt de Grote Geert dat Roemeense zakkenrollers en koperdieven hier al zijn en dus hebben we geen Roemenen nodig die hier op een eerlijke manier hun geld verdienen.
Wilders liet weten dat minister van Sociale Zaken Lodewijk Assher naar Brussel moet gaan en daar bepleiten dat de grenzen voor Roemenen en Bulgaren gesloten moeten blijven. Met minder zou de PVV geen genoegen nemen. Assher is zelf ook druk in de weer. Zowel Assher als Wilders zijn bang dat de Roemenen en Bulgaren na 1 januari 2014 massaal naar Nederland komen om de baantjes van Nederlandse arbeiders in te pikken. Ze willen immers graag voor ver onder het minimumloon werken, zo is de redenering. Met meer dan 700.000 werklozen is dat geen fijn vooruitzicht.
Maar is dat eigenlijk wel zo? Komen de Roemenen en Bulgaren na 1 januari 2014 echt in hordes naar dat kleine koude kikkerlandje landje in Noordwest Europa? Wilders en Assher zijn bang van wel. En met hen hun kiezers. En als de Roemenen en Bulgaren dan in karavanen komen; welke baantjes gaan ze dan bezetten? Misschien roept het herinneringen bij u op: in de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw kwamen Turken naar Nederland en in de afgelopen tien jaar viel die eer te beurt aan de Polen. De baantjes die de Turken toen en nu de Polen innemen zijn over het algemeen laag geschoold, smerig en arbeidsintensief: schoonmaakwerk, plantsoenendienst en zwaar agrarisch werk. Polen zijn ook te vinden als vrachtwagenchauffeur of productiemedewerker. Turken zijn tegenwoordig aardig in technisch werk: lassen, monteren en machinebankwerk. Het zijn werkzaamheden waar niet voldoende Nederlanders voor te vinden zijn (vrachtwagenchauffeurs, technische beroepen) of waar Nederlanders over het algemeen hun neus voor ophalen (smerig werk, zwaar werk). Er is dus onvoldoende personeel beschikbaar voor de werkzaamheden en dus halen de werkgevers ze uit het buitenland, met name Polen en vroeger Turkije en nu dus mogelijk Roemenië en Bulgarije. Hand in eigen boezem steken dus: als blanke inheemse autochtone Hollandse kaaskoppen weigeren het werk te doen (wat heet: ze doen er hun ogen niet eens voor open), dan moeten anderen dat werk doen. Het werk moet wel gebeuren.
Conclusie uit bovenstaande is dat de Roemenen en Bulgaren geen enkele bedreiging vormen voor de Nederlandse werknemer. Integendeel: we hebben ze hard nodig. Dat niet alleen: ze vormen eerder een bedreiging voor de hier al werkende Polen dan voor de Nederlanders, die zichzelf te goed voelen om het werk uit te voeren. Deden ze dat werk namelijk wel, dan waren de Polen in eerste instantie niet nodig en dan zijn de Roemenen en Bulgaren nu ook niet nodig. Het is politiek tromgeroffel van Wilders en Assher. Het staat leuk voor je achterban als je er alles aan doet om te verhinderen dat ‘ze’ deze kant op komen. Je speelt hiermee in op de angsten van heel veel Nederlanders. Het is hetzelfde onderbuik gevoel als vijf tot tien jaar geleden, toen de Nederlanders bang waren dat ‘de Moslims’ de overhand zouden krijgen in Nederland en de Sharia zouden gaan invoeren. Als dat zou gebeuren, dan zouden we alle verworven vrijheden kwijt raken. We stemden massaal op de PVV om dat te voorkomen. Het lijkt te zijn gelukt, want de angst dat de Sharia in Nederland zal worden ingevoerd, is nagenoeg verdwenen. En omdat Wilders nou eenmaal alleen maar zetelwinst behaalt wanneer hij mensen angst aan kan jagen, grijpt hij elke mogelijkheid of middel aan om dat ook te doen. Toen de moslims waren vertrokken werd het de Partij van de Arbeid, daarna de Gieken, gevolgd door de Polen en nu dus de Roemenen en Bulgaren. Als straks blijkt dat er geen karavaan Roemenen naar Nederland komt om hier het werk over te nemen en die angst luwt, dan vindt de PVV vast wel weer iets anders waarmee het zijn kiezers te stuipen op het lijf kan jagen. Het is toneelspel: zowel van Assher als van Wilders. Dat Wilders een prima toneelspeler is, dat was al langer bekend. Maar dat Assher zich hierin laat leiden is onder zijn niveau. Maar Nederland leeft op angst. Angst is zo langzamerhand de kurk geworden waarop deze maatschappij drijft. Een verandering is niet noodzakelijkerwijs een vooruitgang. Dat houdt de angst in ons vast. En die angst betekent zetelwinst voor de PVV. En PvdA'er Lodewijk Assher helpt daaraan mee. Hij zou beter moeten weten!
Assher is ook bang dat werkgevers de Roemenen en Bulgaren zwaar gaan onderbetalen. Omdat zij geen idee hebben van het Nederlandse minimumloon is Asher bang dat de Nederlandse werkgevers het Roemeense minimumloon gaan betalen en dat mag niet. Maar het gaat te ver om daarvoor de Roemenen c.q. Bulgaren aan te spreken. Hiervoor moet je bij de bron zijn en dat zijn de Nederlandse werkgevers, die buitenlandse BV’s oprichten om mensen hier onder te betalen. Poolse vrachtwagenchauffeurs werken in Nederland met een Poolse CAO (als die al bestaat), dus krijgen soms een kwart van het loon van een Nederlandse vrachtwagenchauffeur. Poolse productiemedewerkers, die vaak onder mensonterende omstandigheden wonen in tenten, caravans, bungalows of op veel te kleine slaapkamers of huizen. Ook weer gefaciliteerd door Nederlandse werkgevers.
Willen we Roemenen en Bulgaren en eerlijke kans geven dan moeten er maatregelen worden getroffen bij de werkgevers. Boetes helpen al niet meer, want dat wordt gewoon ingecalculeerd of de Poolse werknemer mag de boete zelf betalen. Bedrijfssluitingen zouden beter helpen. Niet het bedrijf dat de Poolse uitzendkrachten uitzendt – want die zijn vaak in het buitenland gevestigd en werken dus volgende daar heersende wetgeving – maar de werkgever die ze inhuurt. Maar misschien zijn we daar te bang voor. Net als dat we te bang zijn om banken en verzekeraars aan te pakken.
Wilders liet weten dat minister van Sociale Zaken Lodewijk Assher naar Brussel moet gaan en daar bepleiten dat de grenzen voor Roemenen en Bulgaren gesloten moeten blijven. Met minder zou de PVV geen genoegen nemen. Assher is zelf ook druk in de weer. Zowel Assher als Wilders zijn bang dat de Roemenen en Bulgaren na 1 januari 2014 massaal naar Nederland komen om de baantjes van Nederlandse arbeiders in te pikken. Ze willen immers graag voor ver onder het minimumloon werken, zo is de redenering. Met meer dan 700.000 werklozen is dat geen fijn vooruitzicht.
Maar is dat eigenlijk wel zo? Komen de Roemenen en Bulgaren na 1 januari 2014 echt in hordes naar dat kleine koude kikkerlandje landje in Noordwest Europa? Wilders en Assher zijn bang van wel. En met hen hun kiezers. En als de Roemenen en Bulgaren dan in karavanen komen; welke baantjes gaan ze dan bezetten? Misschien roept het herinneringen bij u op: in de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw kwamen Turken naar Nederland en in de afgelopen tien jaar viel die eer te beurt aan de Polen. De baantjes die de Turken toen en nu de Polen innemen zijn over het algemeen laag geschoold, smerig en arbeidsintensief: schoonmaakwerk, plantsoenendienst en zwaar agrarisch werk. Polen zijn ook te vinden als vrachtwagenchauffeur of productiemedewerker. Turken zijn tegenwoordig aardig in technisch werk: lassen, monteren en machinebankwerk. Het zijn werkzaamheden waar niet voldoende Nederlanders voor te vinden zijn (vrachtwagenchauffeurs, technische beroepen) of waar Nederlanders over het algemeen hun neus voor ophalen (smerig werk, zwaar werk). Er is dus onvoldoende personeel beschikbaar voor de werkzaamheden en dus halen de werkgevers ze uit het buitenland, met name Polen en vroeger Turkije en nu dus mogelijk Roemenië en Bulgarije. Hand in eigen boezem steken dus: als blanke inheemse autochtone Hollandse kaaskoppen weigeren het werk te doen (wat heet: ze doen er hun ogen niet eens voor open), dan moeten anderen dat werk doen. Het werk moet wel gebeuren.
Conclusie uit bovenstaande is dat de Roemenen en Bulgaren geen enkele bedreiging vormen voor de Nederlandse werknemer. Integendeel: we hebben ze hard nodig. Dat niet alleen: ze vormen eerder een bedreiging voor de hier al werkende Polen dan voor de Nederlanders, die zichzelf te goed voelen om het werk uit te voeren. Deden ze dat werk namelijk wel, dan waren de Polen in eerste instantie niet nodig en dan zijn de Roemenen en Bulgaren nu ook niet nodig. Het is politiek tromgeroffel van Wilders en Assher. Het staat leuk voor je achterban als je er alles aan doet om te verhinderen dat ‘ze’ deze kant op komen. Je speelt hiermee in op de angsten van heel veel Nederlanders. Het is hetzelfde onderbuik gevoel als vijf tot tien jaar geleden, toen de Nederlanders bang waren dat ‘de Moslims’ de overhand zouden krijgen in Nederland en de Sharia zouden gaan invoeren. Als dat zou gebeuren, dan zouden we alle verworven vrijheden kwijt raken. We stemden massaal op de PVV om dat te voorkomen. Het lijkt te zijn gelukt, want de angst dat de Sharia in Nederland zal worden ingevoerd, is nagenoeg verdwenen. En omdat Wilders nou eenmaal alleen maar zetelwinst behaalt wanneer hij mensen angst aan kan jagen, grijpt hij elke mogelijkheid of middel aan om dat ook te doen. Toen de moslims waren vertrokken werd het de Partij van de Arbeid, daarna de Gieken, gevolgd door de Polen en nu dus de Roemenen en Bulgaren. Als straks blijkt dat er geen karavaan Roemenen naar Nederland komt om hier het werk over te nemen en die angst luwt, dan vindt de PVV vast wel weer iets anders waarmee het zijn kiezers te stuipen op het lijf kan jagen. Het is toneelspel: zowel van Assher als van Wilders. Dat Wilders een prima toneelspeler is, dat was al langer bekend. Maar dat Assher zich hierin laat leiden is onder zijn niveau. Maar Nederland leeft op angst. Angst is zo langzamerhand de kurk geworden waarop deze maatschappij drijft. Een verandering is niet noodzakelijkerwijs een vooruitgang. Dat houdt de angst in ons vast. En die angst betekent zetelwinst voor de PVV. En PvdA'er Lodewijk Assher helpt daaraan mee. Hij zou beter moeten weten!
Assher is ook bang dat werkgevers de Roemenen en Bulgaren zwaar gaan onderbetalen. Omdat zij geen idee hebben van het Nederlandse minimumloon is Asher bang dat de Nederlandse werkgevers het Roemeense minimumloon gaan betalen en dat mag niet. Maar het gaat te ver om daarvoor de Roemenen c.q. Bulgaren aan te spreken. Hiervoor moet je bij de bron zijn en dat zijn de Nederlandse werkgevers, die buitenlandse BV’s oprichten om mensen hier onder te betalen. Poolse vrachtwagenchauffeurs werken in Nederland met een Poolse CAO (als die al bestaat), dus krijgen soms een kwart van het loon van een Nederlandse vrachtwagenchauffeur. Poolse productiemedewerkers, die vaak onder mensonterende omstandigheden wonen in tenten, caravans, bungalows of op veel te kleine slaapkamers of huizen. Ook weer gefaciliteerd door Nederlandse werkgevers.
Willen we Roemenen en Bulgaren en eerlijke kans geven dan moeten er maatregelen worden getroffen bij de werkgevers. Boetes helpen al niet meer, want dat wordt gewoon ingecalculeerd of de Poolse werknemer mag de boete zelf betalen. Bedrijfssluitingen zouden beter helpen. Niet het bedrijf dat de Poolse uitzendkrachten uitzendt – want die zijn vaak in het buitenland gevestigd en werken dus volgende daar heersende wetgeving – maar de werkgever die ze inhuurt. Maar misschien zijn we daar te bang voor. Net als dat we te bang zijn om banken en verzekeraars aan te pakken.
vrijdag 6 september 2013
Vervlogen linkse idealen
Tijdens de verkiezingen van 2012 leek het duidelijk: er zou een VVD/SP kabinet komen en mogelijk zelfs een SP/VVD-kabinet met minister president Emile Roemer aan het hoofd. Een nachtmerrie voor elke liberaal en rechts Nederland. Dat kabinet kwam er uiteindelijk niet, door veel blunders, uitglijders en arrogant gedrag van diezelfde Emile Roemer. Zowel tijdens als na de verkiezingen heb ik Roemer via Twitter herhaaldelijk voorgelegd welke linkse idealen hij op zou geven voor een samenwerking met de VVD. Immers zag het er naar uit dat Roemer met de VVD zou gaan regeren. Ook nu diezelfde Roemer steeds commentaar levert op de even linkse PvdA leg ik hem bij ieder commentaar de vraag voor welke linkse idealen hij zou opgeven voor een samenwerking met de VVD. Het antwoord blijft nog altijd uit.
Ik denk dat iedereen bij de SP een diepe zucht van verlichting slaakte toen bekend werd dat de SP helemaal niet zou gaan regeren met de VVD. In de peilingen stonden de socialisten uit Brabant op hun hoogtepunt op 38 zetels; één meer dan aartsrivaal VVD. Meeregeren met de VVD zou niet alleen inhouden het nemen van impopulaire maatregelen om de huidige economische crisis te bestrijden, maar ook de helft van hun verkiezingsprogramma inleveren en daarmee een slag naar rechts maken. Die beurt is nu overgedaan aan de PvdA, die samen met de VVD het vuile werk mag opknappen waar CDA maar vooral PVV hun vingers niet aan wilden branden. Niemand wil impopulaire maatregelen nemen; CDA niet, PVV niet en SP al helemaal niet. Alle oppositiepartijen in de Tweede Kamer zijn blij dat zij nu niet deelnemen aan de regering (wellicht op D66 na).
Het is duidelijk dat zowel Partij van de Arbeid als de VVD de helft van hun verkiezingsprogramma hebben moeten inleveren. De PvdA kreeg een zorgakkoord, sociaal akkoord, energie akkoord, onderwijsakkoord en een woonakkoord. Daarnaast ging de VVD tandenknarsend akkoord met het aanpakken van bonussen in de financiële sector, het beperken van belastingvoordelen op brievenbusfirma’s en het fors korten van topsalarissen in publieke sector. Het VVD-ledenblad De Telegraaf maakte gehakt van Jeroen Dijsselbloem toen hij de aandeelhouders van SNS Reaal liet betalen voor de ellende die daar was aangericht. Ook is er geen enkele VVD’er te vinden die blij is met hogere belastingen op topsalarissen of het investeren van meer dan 685 miljoen euro in het onderwijs. Met pijn in het hart gingen de liberalen akkoord met het verhogen van WW-uitkeringen.
Maar de VVD sloeg terug: De PvdA moest lijdzaam toezien hoe de VVD het mes zette in de overheid. Tienduizenden ambtenaren verloren afgelopen jaar hun baan en het einde daarvan is nog lang niet in zicht. PvdA Tweede Kamerlid Desiree Bonis stapte op nadat het Kabinet besloot slechts 50 van de 2,5 miljoen Syrische vluchtelingen op te nemen. Dit zijn 2,5 miljoen mensen die op de vlucht zijn, omdat ze anders worden vermoord omdat ze voor de één of de andere partij zijn (of juist helemaal geen partij kiezen, maar gewoon vrede willen). PvdA wilde er meer dan 50 opnemen; VVD wil dat niet. De VVD is duidelijk nog niet vergeten dat de PVV-stemmer ze op 12 september 2012 in het zadel heeft geholpen. Enkele tientallen PvdA’ers zegden hun lidmaatschap op nadat de PvdA akkoord was gegaan met het strafbaar stellen van illegaliteit. Het buitenlandbeleid wordt nagenoeg in zijn geheel bepaald door de VVD, net als de bezuinigingsdrift. Voorafgaand aan de campagne noemde PvdA-leider Diederik Samsom dat nog ‘kapot bezuinigen’. In het verkiezingsprogramma van de PvdA staat dat ABN AMRO niet zal worden verkocht zolang er verlies op wordt gemaakt. De VVD zette door en ABN AMRO gaat over een jaar naar de Beurs. Er is geen sociaaldemocraat te vinden die voorstander is van de superprovincie Noord-Holland/Utrecht/Flevoland. Met pijn in het hart ging de PvdA deze week akkoord met de aanschaf van de JSF.
Wanneer dit kabinet een besluit neemt dat in het voordeel is van de PvdA, dan staat heel rechts-Nederland op z’n achterste benen (met Geert Wilders en de krant voor Wakker VVD voorop). Wordt er een VVD-idee doorgedrukt, dan steigert links-Nederland (met Emile Roemer voorop). Je vraagt je af waar de polderconsensus uit de jaren ’90 van de vorige eeuw is gebleven, maat het is wel duidelijk waarom dit land al 12 jaar nagenoeg stil staat in zijn ontwikkelingen. Het is goed dat dit kabinet een einde maakt aan hoofdpijndossiers zoals daar is de JSF. Heel Nederland wist dat die apparaten vandaag of morgen zouden moeten worden vervangen en na 15 jaar oeverloos geouwehoer (een mooier woord kan ik er niet aan geven) is er dan nu eindelijk besloten die toestellen aan te schaffen en dat is prima. Er is moed voor nodig om een beslissing te nemen die apparaten te kopen en PvdA en VVD tonen die moed. De F16 is verouderd. Wat heet; het ding is bijna 40 jaar oud. Kent u iemand in uw omgeving die met een auto van 40 jaar oud iedere dag op en neer naar zijn werkgever rijdt? Nee? Dat dacht ik al! Waarom zouden we dan onze krijgsmacht opzadelen met een toestel van die leeftijd? Vrijwel alle partijen in de Tweede Kamer willen dat ding; alleen GroenLinks, SP en PVV zijn tegen (daarbij moet worden opgemerkt dat SP en PVV overal tegen zijn, dus dit is niet echt verrassend). Bovendien heeft de PvdA ook hier weer een slimmigheidje ingebouwd: maximaal 4,5 miljard mag er worden besteed aan de aanschaf van die apparaten, dus geen 85, geen 54 maar maximaal 35 toestellen en dat worden er misschien nog minder als dat ding nog duurder wordt. Onze krijgsmacht moet moderniseren en dat lukt alleen met nieuw materieel, zoals daar bijvoorbeeld is de JSF maar ook de onbemande vliegtuigen Drones, waarvan het kabinet er acht wil aanschaffen. Goed idee! Doen!
PvdA-leider Hans Spekman wil de discussie vóór zijn en heeft vandaag zijn bijna 57.000 leden opgeroepen mee te doen aan een discussieronde over de aanschaf van het apparaat, door de SP ook wel liefkozend ‘de vliegende Fyra’ genoemd. Spekman wil geen gerommel in zijn partij, zoals die er wel was tijdens de strafbaarstelling van illegaliteit, eerder dit jaar. Uitleggen, uitleggen en nog eens uitleggen. De actie van Spekman is prima: de aanschaf van het toestel is een gevoelig onderwerp binnen de PvdA: net zo gevoelig als het strafbaar stellen van illegaliteit. Voor deze onderwerpen krijg je bij geen enkele sociaaldemocraat de handen op elkaar.
Want zo werkt het in de politiek: je geeft wat, je neemt wat. PvdA krijgt zijn nivelleringsfeestje, dan krijgt de VVD zijn JSF. Ik ben alleen bang dat Emile Roemer dat niet door heeft. De vraag kan daarom terecht worden gesteld of hij dat ooit door gaat krijgen. Dat is waarschijnlijk de aanleiding waarom ik nooit antwoord zal krijgen op de vraag die ik al bijna een jaar lang aan Emile Roemer stel: “Welke linkse idealen zou u laten varen in een samenwerking met de VVD?”
Ik denk dat iedereen bij de SP een diepe zucht van verlichting slaakte toen bekend werd dat de SP helemaal niet zou gaan regeren met de VVD. In de peilingen stonden de socialisten uit Brabant op hun hoogtepunt op 38 zetels; één meer dan aartsrivaal VVD. Meeregeren met de VVD zou niet alleen inhouden het nemen van impopulaire maatregelen om de huidige economische crisis te bestrijden, maar ook de helft van hun verkiezingsprogramma inleveren en daarmee een slag naar rechts maken. Die beurt is nu overgedaan aan de PvdA, die samen met de VVD het vuile werk mag opknappen waar CDA maar vooral PVV hun vingers niet aan wilden branden. Niemand wil impopulaire maatregelen nemen; CDA niet, PVV niet en SP al helemaal niet. Alle oppositiepartijen in de Tweede Kamer zijn blij dat zij nu niet deelnemen aan de regering (wellicht op D66 na).
Het is duidelijk dat zowel Partij van de Arbeid als de VVD de helft van hun verkiezingsprogramma hebben moeten inleveren. De PvdA kreeg een zorgakkoord, sociaal akkoord, energie akkoord, onderwijsakkoord en een woonakkoord. Daarnaast ging de VVD tandenknarsend akkoord met het aanpakken van bonussen in de financiële sector, het beperken van belastingvoordelen op brievenbusfirma’s en het fors korten van topsalarissen in publieke sector. Het VVD-ledenblad De Telegraaf maakte gehakt van Jeroen Dijsselbloem toen hij de aandeelhouders van SNS Reaal liet betalen voor de ellende die daar was aangericht. Ook is er geen enkele VVD’er te vinden die blij is met hogere belastingen op topsalarissen of het investeren van meer dan 685 miljoen euro in het onderwijs. Met pijn in het hart gingen de liberalen akkoord met het verhogen van WW-uitkeringen.
Maar de VVD sloeg terug: De PvdA moest lijdzaam toezien hoe de VVD het mes zette in de overheid. Tienduizenden ambtenaren verloren afgelopen jaar hun baan en het einde daarvan is nog lang niet in zicht. PvdA Tweede Kamerlid Desiree Bonis stapte op nadat het Kabinet besloot slechts 50 van de 2,5 miljoen Syrische vluchtelingen op te nemen. Dit zijn 2,5 miljoen mensen die op de vlucht zijn, omdat ze anders worden vermoord omdat ze voor de één of de andere partij zijn (of juist helemaal geen partij kiezen, maar gewoon vrede willen). PvdA wilde er meer dan 50 opnemen; VVD wil dat niet. De VVD is duidelijk nog niet vergeten dat de PVV-stemmer ze op 12 september 2012 in het zadel heeft geholpen. Enkele tientallen PvdA’ers zegden hun lidmaatschap op nadat de PvdA akkoord was gegaan met het strafbaar stellen van illegaliteit. Het buitenlandbeleid wordt nagenoeg in zijn geheel bepaald door de VVD, net als de bezuinigingsdrift. Voorafgaand aan de campagne noemde PvdA-leider Diederik Samsom dat nog ‘kapot bezuinigen’. In het verkiezingsprogramma van de PvdA staat dat ABN AMRO niet zal worden verkocht zolang er verlies op wordt gemaakt. De VVD zette door en ABN AMRO gaat over een jaar naar de Beurs. Er is geen sociaaldemocraat te vinden die voorstander is van de superprovincie Noord-Holland/Utrecht/Flevoland. Met pijn in het hart ging de PvdA deze week akkoord met de aanschaf van de JSF.
Wanneer dit kabinet een besluit neemt dat in het voordeel is van de PvdA, dan staat heel rechts-Nederland op z’n achterste benen (met Geert Wilders en de krant voor Wakker VVD voorop). Wordt er een VVD-idee doorgedrukt, dan steigert links-Nederland (met Emile Roemer voorop). Je vraagt je af waar de polderconsensus uit de jaren ’90 van de vorige eeuw is gebleven, maat het is wel duidelijk waarom dit land al 12 jaar nagenoeg stil staat in zijn ontwikkelingen. Het is goed dat dit kabinet een einde maakt aan hoofdpijndossiers zoals daar is de JSF. Heel Nederland wist dat die apparaten vandaag of morgen zouden moeten worden vervangen en na 15 jaar oeverloos geouwehoer (een mooier woord kan ik er niet aan geven) is er dan nu eindelijk besloten die toestellen aan te schaffen en dat is prima. Er is moed voor nodig om een beslissing te nemen die apparaten te kopen en PvdA en VVD tonen die moed. De F16 is verouderd. Wat heet; het ding is bijna 40 jaar oud. Kent u iemand in uw omgeving die met een auto van 40 jaar oud iedere dag op en neer naar zijn werkgever rijdt? Nee? Dat dacht ik al! Waarom zouden we dan onze krijgsmacht opzadelen met een toestel van die leeftijd? Vrijwel alle partijen in de Tweede Kamer willen dat ding; alleen GroenLinks, SP en PVV zijn tegen (daarbij moet worden opgemerkt dat SP en PVV overal tegen zijn, dus dit is niet echt verrassend). Bovendien heeft de PvdA ook hier weer een slimmigheidje ingebouwd: maximaal 4,5 miljard mag er worden besteed aan de aanschaf van die apparaten, dus geen 85, geen 54 maar maximaal 35 toestellen en dat worden er misschien nog minder als dat ding nog duurder wordt. Onze krijgsmacht moet moderniseren en dat lukt alleen met nieuw materieel, zoals daar bijvoorbeeld is de JSF maar ook de onbemande vliegtuigen Drones, waarvan het kabinet er acht wil aanschaffen. Goed idee! Doen!
PvdA-leider Hans Spekman wil de discussie vóór zijn en heeft vandaag zijn bijna 57.000 leden opgeroepen mee te doen aan een discussieronde over de aanschaf van het apparaat, door de SP ook wel liefkozend ‘de vliegende Fyra’ genoemd. Spekman wil geen gerommel in zijn partij, zoals die er wel was tijdens de strafbaarstelling van illegaliteit, eerder dit jaar. Uitleggen, uitleggen en nog eens uitleggen. De actie van Spekman is prima: de aanschaf van het toestel is een gevoelig onderwerp binnen de PvdA: net zo gevoelig als het strafbaar stellen van illegaliteit. Voor deze onderwerpen krijg je bij geen enkele sociaaldemocraat de handen op elkaar.
Want zo werkt het in de politiek: je geeft wat, je neemt wat. PvdA krijgt zijn nivelleringsfeestje, dan krijgt de VVD zijn JSF. Ik ben alleen bang dat Emile Roemer dat niet door heeft. De vraag kan daarom terecht worden gesteld of hij dat ooit door gaat krijgen. Dat is waarschijnlijk de aanleiding waarom ik nooit antwoord zal krijgen op de vraag die ik al bijna een jaar lang aan Emile Roemer stel: “Welke linkse idealen zou u laten varen in een samenwerking met de VVD?”
vrijdag 30 augustus 2013
Geen Italiaanse toestanden: Rutte 2 moet blijven!
Nog geen jaar geleden brulde zowat heel rechts-Nederland gezamenlijk in koor dat ze een kabinet van “aanpakken en doorpakken” wilden hebben, geen kabinet van “doorschuivers”. De huidige economische crisis, die in 2008 begon leek immers maar geen einde te kennen en duurt ook vandaag de dag nog altijd voort. De werkloosheid stijgt met tienduizenden per maand en de huizen- en autoverkoop wil maar niet van een opleving weten. Consumenten vertrouwen het niet meer. Na de keuze voor het huidige kabinet Rutte-Asscher droomde Nederland al zachtjes van een mogelijk einde van de huidige financiële misère. Na 12 september 2012 heeft de crisis alleen maar harder om zich heen geslagen. Dit Kabinet lijkt als enige antwoord te hebben dat er nog harder moet worden bezuinigd. Veel partijen, waaronder ook de Partij van de Arbeid, noemde dit tijdens de verkiezingen ‘kapot bezuinigen’. Er moest ook worden geïnvesteerd. En laat nou juist dat investeren evenop zich wachten.
Feitelijk moet dit Kabinet zijn meerdere erkennen in de macht van deze crisis (feitelijk de macht van de banken). Men weet het gewoon niet meer. Niemand weet het meer. Bezuinigen is geen optie meer, want de weerstand tegen die bezuinigingen wordt steeds harder en feller. Was er eerder veel begrip voor de bezuinigingen (‘het is immers crisis’). Nu willen steeds meer kiezers dat dit kabinet zijn biezen pakt en vertrekt. Een nieuw kabinet. Immers worden er impopulaire maatregelen genomen en daar is niemand van gediend. Het hardst brult hierin PVV. Saillant detail: dit kabinet Rutte-Asscher is in het zadel geholpen door diezelfde PVV. De PVV verliet in april 2012 het Catshuis omdat het impopulaire maatregelen moest nemen, om diezelfde crisis als nu te bestrijden. Want VVD en PvdA zijn niet de eersten die voor dit probleem staan: de PVV had tussen medio 2010 en begin 2012 de kans haar visie te geven op het oplossen van deze crisis, maar verzuimde. Immers, de PVV wil alleen maar cadeautjes uitdelen: een beetje de populaire jongen uithangen zonder echt verantwoordelijkheid te durven nemen voor slecht nieuws. Ze wil een beetje brullen over foute Marokkanen en het terugbrengen van de gulden. Omdat de PVV bang was kiezers te verliezen trok het de stekker uit het eerste Kabinet Rutte-Wilders en waande zich daarmee een onbetrouwbare partner. In dat kader is de anti-Islambeweging van Geert Wilders wel de laatste die mag klagen. Ze hadden de kans, maar lieten ‘m liggen.
Maar er is nog iets vreemds aan de hand: Misschien zitten we als bevolking wel te wachten op een val van dit kabinet (‘Rutte 2: weg ermee!’), in Den Haag zitten op de PVV en SP na niemand echt te wachten op een nieuwe kabinetsbreuk. Een nieuwe kabinetsbreuk zou nieuwe verkiezingen betekenen. Het ontslag van het huidige kabinet (‘omdat het volk het wil’), het uitschrijven van nieuwe verkiezingen (‘omdat het volk het wil’), campagne voeren, debatten organiseren, kiezen, formeren en een nieuw regeerakkoord schrijven nemen bijna een jaar in beslag. In dat jaar wordt het land niet bestuurd en als de verkiezingsuitslag rechts Nederland wederom niet zint, dan gaan we toch gewoon wéér naar de stembus? Italiaanse toestanden. Op PVV en SP na realiseren alle politieke partijen van links tot rechts zich dat nieuwe verkiezingen geen optie zijn. Niet alleen zal de opkomst dramatisch laag zijn; ook zal het land gedurende dat jaar stil liggen en niet worden bestuurd. Nieuwe verkiezingen brengen ook instabiliteit teweeg, wat buitenlandse investeerders afschrikt. Die willen niet investeren in een wispelturig landje waar het niet duidelijk is wie het nou eigenlijk bestuurt. Dat is nog het minst erge: het grootste probleem is dat je in het buitenland als partner als onbetrouwbaar wordt gezien. Internationaal sla je een pleefiguur. Er zal steeds minder naar jouw mening worden gevraagd. Je wordt niet meer serieus genomen. Je bent gedwongen met de massa mee te gaan. Als land wordt je uitgesloten van deelname aan internationale conferenties en missies. Niet te vergeten dat ook het bedrijfsleven de klap zal voelen, zoals het Nederlandse bedrijfsleven erg te lijden had onder de populistische uitspraken van Geert Wilders, in de tijd dat hij deelnam aan de regering in het kabinet Rutte-Wilders I.
Maar een kabinetsbreuk zou ook betekenen dat andere partijen de handschoen die crisis het op zouden moeten pakken en geen van die partijen staat daar echt op te wachten. Want het oplossen van de crisis houdt nou eenmaal in dat er impopulaire maatregelen moeten worden genomen en geen van de partijen willen dat op hun geweten hebben. De huidige oppositiepartijen zijn erg blij dat zij nu niet in de regering zitten. Want als zij in de regering zouden zitten dan zouden zij hoogstwaarschijnlijk dezelfde bezuinigingsmaatregelen moeten nemen; met hier en daar een accentverschil. Het zal daarom niet zo snel aankomen op een kabinetsbreuk; hoe graag PVV en SP dat ook zouden willen.
Dit kabinet moet daarom zijn karwei afmaken. Laat dit het eerste kabinet sinds 1998 (!) zijn dat de rit helemaal uit zit. Daar worden we allemaal beter van. Echt.
Feitelijk moet dit Kabinet zijn meerdere erkennen in de macht van deze crisis (feitelijk de macht van de banken). Men weet het gewoon niet meer. Niemand weet het meer. Bezuinigen is geen optie meer, want de weerstand tegen die bezuinigingen wordt steeds harder en feller. Was er eerder veel begrip voor de bezuinigingen (‘het is immers crisis’). Nu willen steeds meer kiezers dat dit kabinet zijn biezen pakt en vertrekt. Een nieuw kabinet. Immers worden er impopulaire maatregelen genomen en daar is niemand van gediend. Het hardst brult hierin PVV. Saillant detail: dit kabinet Rutte-Asscher is in het zadel geholpen door diezelfde PVV. De PVV verliet in april 2012 het Catshuis omdat het impopulaire maatregelen moest nemen, om diezelfde crisis als nu te bestrijden. Want VVD en PvdA zijn niet de eersten die voor dit probleem staan: de PVV had tussen medio 2010 en begin 2012 de kans haar visie te geven op het oplossen van deze crisis, maar verzuimde. Immers, de PVV wil alleen maar cadeautjes uitdelen: een beetje de populaire jongen uithangen zonder echt verantwoordelijkheid te durven nemen voor slecht nieuws. Ze wil een beetje brullen over foute Marokkanen en het terugbrengen van de gulden. Omdat de PVV bang was kiezers te verliezen trok het de stekker uit het eerste Kabinet Rutte-Wilders en waande zich daarmee een onbetrouwbare partner. In dat kader is de anti-Islambeweging van Geert Wilders wel de laatste die mag klagen. Ze hadden de kans, maar lieten ‘m liggen.
Maar er is nog iets vreemds aan de hand: Misschien zitten we als bevolking wel te wachten op een val van dit kabinet (‘Rutte 2: weg ermee!’), in Den Haag zitten op de PVV en SP na niemand echt te wachten op een nieuwe kabinetsbreuk. Een nieuwe kabinetsbreuk zou nieuwe verkiezingen betekenen. Het ontslag van het huidige kabinet (‘omdat het volk het wil’), het uitschrijven van nieuwe verkiezingen (‘omdat het volk het wil’), campagne voeren, debatten organiseren, kiezen, formeren en een nieuw regeerakkoord schrijven nemen bijna een jaar in beslag. In dat jaar wordt het land niet bestuurd en als de verkiezingsuitslag rechts Nederland wederom niet zint, dan gaan we toch gewoon wéér naar de stembus? Italiaanse toestanden. Op PVV en SP na realiseren alle politieke partijen van links tot rechts zich dat nieuwe verkiezingen geen optie zijn. Niet alleen zal de opkomst dramatisch laag zijn; ook zal het land gedurende dat jaar stil liggen en niet worden bestuurd. Nieuwe verkiezingen brengen ook instabiliteit teweeg, wat buitenlandse investeerders afschrikt. Die willen niet investeren in een wispelturig landje waar het niet duidelijk is wie het nou eigenlijk bestuurt. Dat is nog het minst erge: het grootste probleem is dat je in het buitenland als partner als onbetrouwbaar wordt gezien. Internationaal sla je een pleefiguur. Er zal steeds minder naar jouw mening worden gevraagd. Je wordt niet meer serieus genomen. Je bent gedwongen met de massa mee te gaan. Als land wordt je uitgesloten van deelname aan internationale conferenties en missies. Niet te vergeten dat ook het bedrijfsleven de klap zal voelen, zoals het Nederlandse bedrijfsleven erg te lijden had onder de populistische uitspraken van Geert Wilders, in de tijd dat hij deelnam aan de regering in het kabinet Rutte-Wilders I.
Maar een kabinetsbreuk zou ook betekenen dat andere partijen de handschoen die crisis het op zouden moeten pakken en geen van die partijen staat daar echt op te wachten. Want het oplossen van de crisis houdt nou eenmaal in dat er impopulaire maatregelen moeten worden genomen en geen van de partijen willen dat op hun geweten hebben. De huidige oppositiepartijen zijn erg blij dat zij nu niet in de regering zitten. Want als zij in de regering zouden zitten dan zouden zij hoogstwaarschijnlijk dezelfde bezuinigingsmaatregelen moeten nemen; met hier en daar een accentverschil. Het zal daarom niet zo snel aankomen op een kabinetsbreuk; hoe graag PVV en SP dat ook zouden willen.
Dit kabinet moet daarom zijn karwei afmaken. Laat dit het eerste kabinet sinds 1998 (!) zijn dat de rit helemaal uit zit. Daar worden we allemaal beter van. Echt.
Abonneren op:
Posts (Atom)